⬅️دومین کنگره ملی حکمت سیاسی متعالیه ⬅️آئین اختتامیه سخنران:حجت الاسلام و المسلمین استاد حمید پارسانیا 🎧از رادیو پژوهش بشنوید 🌐http://dte.bz/Hekmate_siasi05 💠پنج شنبه ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۰ ساعت ۹ تا ۱۲ ⬅️مکان: قم- پردیسان- پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی – طبقه دوم- تالار شهید سلیمانی 🌐https://eitaa.com/isca24/11149

📢سلسله نشستهای #ایران_آینده ❇️پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی برگزار میکند: 💡نشست مجازی *عصر جدید* (جایگاه پرورش استعدادهای فرهنگی هنری در مسیر تمدن‌سازی) ⏰سه شنبه 16فروردین 1401 ساعت 17الی19 🌐https://www.skyroom.online/ch/pajooh/neshast #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a ▫️ *،* درنگ در فرهنگ گزینه و گزیده تأملات و اخبار فرهنگ و اندیشه ble.ir/join/MTc2YzA3Nm

صوت نشست :جایگاه پرورش استعدادهای فرهنگی هنری در مسیر تمدن سازی(2) حجت الاسلام دکتر مهدی سلطانی، عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم (علیه السلام) #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔶پرورش استعدادهای هنری در مسیر تمدن‌سازی یا تمدن‌سوزی 🔹حجت‌الاسلام سلطانی با اشاره به اهمیت پرورش استعدادهای هنری در راستای تمدن سازی یا تمدن سوزی، اظهار کرد: غربی‌ها در مقوله هنر از همین دو حیث استفاده کردند و اگر ما به دنبال تمدن‌سازی هستیم و می‌خواهیم از پرورش استعدادهای هنری در مسیر تمدن سازی استفاده کنیم، باید ببینیم که چه معنایی از هنر می‌تواند تمدن سازی یا تمدن سوز باشد. 🔹عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم(علیه السلام) گفت: تمدن و تمدن سازی یک کار عقلانی است و در فرم و صورت عقلانی ممکن می‌شود. وقتی از صورت و فرم عقلانی صحبت می‌کنیم در مورد همه حیث‌های انسانی، اجتماعی، طبیعی و... حرف می‌زنیم. اگر مجموعه انسانی بخواهد تمدن داشته باشد باید یک معنایی از عقل را بتواند فراهم کند و این معنای از عقل را فقط در متافیزیک و فلسفه می‌تواند به ثمر برساند، به همین دلیل می‌شود گفت که مجموعه‌های انسانی اگر فلسفه نداشته باشند نمی‌توانند تمدن ساز باشند. 🔹وی گفت: کشورهایی همچون ترکیه، عربستان، روسیه و حتی چین نمی‌توانند یک تمدن جدید را پایه‌گذار باشد چون فیلسوف ندارند و وقتی فیلسوف نداشته باشند و نتوانند یک معنای جدید از عقلانیت را طرح کنند، صلاحیت شکل دادن تمدن را ندارند. ایران جزو کشورهایی است که دارای قدمت فلسفی از فارابی تا ملاصدرا است و شارحان حکمت صدرایی توانستند معنایی از عقلانیت را فرم و سازمان بدهند و ابعاد مختلف را باز بکنند، به همین دلیل در اینجا می‌شود صحبت از تمدن سازی را به میان آورد. 🔹حجت‌الاسلام سلطانی افزود: تمدن غربی وقتی خواست مدرنیته را رقم بزند تلاش‌های زیادی کرد که از آگوستین تا هگل یک فرم جدید از عقلانیت را در آتن (پایگاه فلسفه) و اورشلیم (پایگاه نبوت) رقم بزند و تمدن مدرن را ایجاد کند، به همین دلیل تمدن مدرن به شدت مسیحی‌زده است. 🔹وی با اشاره به پررنگ بودن جایگاه تخیل در مقوله هنر، گفت: جالب اینجاست که بحث نبوغ و پرورش استعداد خاص که بتواند یک صورت جدیدی را علی رغم صورت‌های پیشینی که بود شکل بدهد باز کار نیروی خیال است. وقتی دنبال پرورش استعدادهای فرهنگی و هنری هستیم باید در ذیل عقلانیت اسلامی عمل بکنیم، چون هنر می‌تواند در درون یا بیرون از عقلانیت عمل بکند. 🔹ایشان تمدن مدرن را تمدن به شدت سرکوب‌گر دانست و اظهار کرد: غربی‌ها سعی کردند در قرن بیستم به واسطه برجسته کردن خیال که بتوانند از حدود متافیزیک مستقر بیرون بیایند تا از نفی زندگی که متافیزیک آگوستینی تا هگلی رقم زدند عبور کنند. این نفی متافیزیک در ساحت‎های علوم طبیعی، نیوتن خودش را شکل می‌دهد. در کشور ما هم مجموعه استعدادهای درخشان دنبال پرورش نیوتن هستند؛ نیوتن‌هایی که هم خودشان را له می‌کنند و هم طبیعت را و هم ساحت‌های انسانی را در دانشکده‌های علوم اجتماعی از بین می‌برند که باید در مورد اینها فکر شود. 🔹حجت‌الاسلام سلطانی با اشاره به تعبیر «مجمع البحرین» که علامه حسن‌زاده آملی در بحث خیال مطرح کردند، گفت: یکی از بحران‌های مهمی که روی مفهوم مجمع البحرین بودن خیال سرمایه گذاری می‌کنیم، مبتلاشدن به سکولاریسم است. مرحوم علامه حسن‌زاده آملی تعبیر جالبی دارند که خیال هم می‌تواند از طرف پایین باشد و هم از طرف عالم ملکوت. پس در نگاه حکمت متعالیه، خیال هم در تاریخ، جغرافیا، زمان و مکان جمع می‌شود و هم مجمع البحرینی است که از عالم بالا می‌آید. 🔹وی افزود: صورت‌های جدیدی که در آفرینش‌ها و خلاقیت‌ها شکل پیدا می‌کند اگر در خیال با عالم عقل و ملکوت چفت و بسط نشود ما را دچار سکولاریسم خواهد کرد. این نکته خیلی مهم است که الهیات و عقلانیت باید در اینجا مد نظر باشد تا این مسیرهای هنری، مسیرهای تمدن‌ساز باشند و صورت‌های جدیدی بیافرینند که با معانی عقلانی ما بتواند نسبت‌بندی درستی داشته باشد تا بتوانیم انسانی که انقلاب اسلامی و تمدن اسلامی دنبالش است داشته باشیم وگرنه از مرزهای عقلانیت اسلامی عبور خواهد کرد و بحران‌های جدیدی را برای ما ایجاد خواهد کرد. ادامه.... 🔽🔽 #حکمرانی_فرهنگی #عصر_جدید #استعداد_یابی #ایران_آینده👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

📝«زندگی پس از زندگی» از منظری دیگر 1⃣یکی از نقاطی که تلاقی چشمگیر و طولانی مدت علایق بسیاری از فیلسوفان با علایق بسیاری از افراد از هر نوع و شرایطی وجود دارد، مربوط به ماهیت و اهمیت مرگ است. چگونه باید فناپذیری همه موجودات زنده و به طور خاص خود را درک کنیم؟ آیا امکان زنده ماندن افراد از مرگ بیولوژیکی وجود دارد؟ این موضوعی است که هم فلسفه تحلیلی و هم فلسفه قاره ای را در قرن بیستم به خود مشغول کرده است (مانند فرد فلدمن، مارتین هایدگر). وقتی موضوع مرگ در فرهنگ عامه نادیده گرفته می شود یا انکار می شود، برخی از فیلسوفان، الهی دانان، منتقدان اجتماعی و سیاسی با نادیده گرفتن یکی از مهم ترین حقایق زندگی ما مخالفت می کنند اما حقیقت مرگ دقیقاً چیست؟ آیا این درست است که انسان در هنگام مرگ هلاک می شود یا احتمال یا حتی احتمال زنده ماندن از مرگ وجود دارد؟ آیا هیچ یک از مفاهیم دینی زندگی پس از مرگ از منظر فلسفی امیدوارکننده است؟ 2⃣این پرسش ها هر چند وجهی عام دارد و برای تمام انسان ها در زمان ها و مکان های مختلف مطرح بوده و هست. اما منظرهای مواجهه با این پرسش ها و پاسخ به آنها متفاوت است. انسان مدرن بواسطه ی ادبار از عالم مثال و عقل و در مقابل ادراک جهان از منظر مقولات زمان/مکان است؛ چالش هایی در توضیح پدیده مرگ و برخی از پدیده های ناظر به آن پیدا می کند. این عقلانیت ویژه ی جهان مدرن که متکفل توضیح جهان و هستی است. به این منظور نظام دانشی را اعم از علوم طبیعی و انسانی سامان می دهد. و در نتیجه علم مدرن به منظور گره گشایی از این پرسش های اساسی فعال می شود. محصول این گره گشایی، شکل گیری رشته ای با عنوان «مطالعات نزدیک به مرگ» ذیلِ روانشناسی و روانپزشکی است که فیزیولوژی، پدیدارشناسی و اثرات بعدی تجربه نزدیک به مرگ ((NDE) را مطالعه می‌کند. اما در سنت تاریخی که بارور از ادبیات دینی غنی دینی است و آن دین و لایه های عمیق اعتقادی آن در هسته مرکزی این فرهنگ فعال است و در ضمن آن دانش عرفان نظری و عملی و فلسفه حضوری پررنگ دارد. منظر توجه به مرگ و جهان های ماوراء ماده یعنی عالم مثال و عقل نیز متفاوت است. این فرهنگ ادباری از این لایه های هستی نداشته و مستمراً فلاسفه و عرفای آن با عطف توجه به منابع معتبر دینی، به توضیح مفهومی این سطح از حقایق پرداخته اند. در همین راستا نیز از این تجربه ها ذیل نظام مفهومی خود بهره گرفته اند. هر چند رویکرد حکما و اندیمنشدان اسلامی نیز خود متکثر است.(توجه کنید به دیدگاه متفاوت مشاء، اشراق و حکمت متعالیه درباره جایگاه و نقش شهود) 3⃣چالش اساسی برنامه «زندگی پس از زندگی» پرداخت به این دست از مواجهه با حقایق واری ماده، از پایگاهِ عقلانیت مدرن و محصول آن یعنی علم مدرن؛ است. لذا وقتی در فرهنگ محقق می شود طبیعتا بسیاری از نخبگان و اندیشمندان که متکفل دفاع از عقلانیت خاص این سنت تاریخی هستند و آن را نمایندگی می کنند؛ به نقد برنامه می پردازند. از این منظری که طرح شد اتفاقا این حساسیّت کاملاً به جا است و نشان از فعال و زنده بودن فرهنگ است. در واقع «زندگی پس از زندگی» همچون برخی از تلاش های با عنوان تولید علم اسلامی و بومی که تنها لایه ی روئین مفاهیم علوم غربی را دستی می کشد و جوهری آن را حفظ می کند، توجه به حقایق ماوراء مادی و احوالات مرگ را از پایگاه عقل مدرن مورد توجه قرار داده و دستی ظاهری بر مسئله برای تطابق با شرایط فرهنگی کشیده است. در حالیکه در این عرصه ها به بازخوانی عمیق احتیاج داریم. «زندگی پس از زندگی» گریز و گزیری ندارد تا به تراث غنی در این زمنیه(اعم از مباحث عرفان نظری، عملی، آثار شیخ اشراق، فیلسوفان حکمت متعالیه و حتی آثار بوعلی و...) به منظور بازخوانی عمیق برمبنای تراث موجود در سنت تاریخی رجوع کند. ✍محمد وحید سهیلی منبع: 1.https://plato.stanford.edu/entries/afterlife/

بسم الله الرحمن الرحیم به علت مسائل فنی، ادامه فعالیت کانال #تلگرامی استاد حمید پارسانیا در آدرس زیر انجام خواهد شد: https://t.me/hamidparsania

💠 پاورپینت دیدگاه استاد پارسانیا در باب علم دینی فلسفه دین اسلامی @Islamic_Philosophy_of_Religion

💠 خلاصه نموداری دیدگاه علامه مصباح یزدی در باب علم دینی فلسفه دین اسلامی @Islamic_Philosophy_of_Religion

💠 خلاصه نموداری دیدگاه دکتر کچوییان در باب علم دینی فلسفه دین اسلامی @Islamic_Philosophy_of_Religion

💠 خلاصه نموداری دیدگاه دکتر گلشنی در باب علم دینی فلسفه دین اسلامی @Islamic_Philosophy_of_Religion

پژوهشهای کیفی راجع به رفع الزامی قانونی حجاب این روزها از پژوهشهایی رونمایی می شود درباب پوشش زنان برای زمانی که حجاب قانونی و الزامی برداشته شود. در این پژوهشها مدعی می شوند که موارد مطالعاتی متنوعی از طیفهای مختلف زنان و دختران با حساسیتهای روشی انتخاب شده است و در این پژوهشهای کیفی ادعا می شود که به صورت علمی و ژروکاوانه فضای پوشش زنان بعد از رفع الزام قانونی حجاب و پوشش مورد تحقیق قرار گرفته است و زنان و دختران مدعی شدند که چه نحوه پوشش هایی خواهند داشت. لازم به یادآوری است که این نوع پژوهشها برای اکنون موردهای مطالعاتی است که در این وضعیت و با این نسبتهای اجتماعی و فرهنگی قرار دارند، و نتایج این تحقیقات برای نسبتهای اجتماعی و فرهنگی آینده ای که چنانچه الزام قانونی فوق رفع شود، قابل تعمیم نیست، چون عاملان انسانی در آن زمان در نسبتهای فرهنگی و اجتماعی جدیدی خواهند بود و پژوهشهای کیفی کنونی را نمی توان به آن نسبتهای اجتماعی و فرهنگی فرافکنی کرد. متاسفانه از هویت نظری و فلسفی پژوهشهای کیفی اطلاع دقیقی وجود ندارد که از این نوع تعمیمهای نابجا برای پیش برد اغراض مختلف خود سوء استفاده می کنند. لذا این پژوهشها دلالتی برای وضعیت آینده حجاب و پوشش نمی توانند داشته باشند و فقط انگاره‌های این زنان را در نسبتهای کنونی فرهنگی و اجتماعی را بازگو می کند و نه چیزی بیش از آن. @philosophyofsocialscience

بی‌حجابی معاصر، عامل فقر و تبعیض است. همانطور که مکان اغتشاشات اخیر نشان می‌دهد، ما با نوع خاصی از بی‌حجابی مواجهیم که نه تنها در چارچوب فقر و فحشای جنسی قابل تحلیل نیست، بلکه می‌توان مدعی شد عامل فقر و تضاد طبقاتی و تبعیض در دوره معاصر در ایران هم هست. ۲. شواهد متعدد نشان می‌دهد که بی‌حجابی‌ها فقط در میان خانم‌های مجرد نیست و در میان خانم‌های متاهل و دارای فرزند نیز رایج است. این شکل از بی‌حجابی نشان می‌دهد که تحلیل آن بر اساس فحشای جنسی راهگشا نیست. مضافا اینکه علی الاغلب این بی‌حجابی‌ها در مناطق مرفه شهری رایج است و فهم آن در چارچوب فقر و فحشا با واقعیت میدانی سازگاری ندارد. فقر، می تواند معلول علل مختلفی باشد از جمله قحطی های طبیعی. اما عمدۀ فقر در دورۀ معاصر و با نظر به بازارِ مدرن، برخاسته از نظم بازار است و یکی از عوامل اصلی در نظم بازار دورۀ معاصر، تبلیغات است تا به واسطۀ آن، چرخۀ عرضه و تقاضا متوقف نشود. در همین نظام بازار است که زن و حجاب را باید در ذیل بدن مندی فهمید. فارغ از همۀ مباحث نظری و تاریخی بحث که قبلاً در در دو مقالۀ علمی-پژوهشی منتشر شده ارائه کرده ام، فقط کافی است به این نکته دقت کنیم که بی حجابی معاصر (که به هیچ وجه مترادف با فحشا نیست) آیا در بخش های مرفه تر و مصرف گراتر شهری رایج است یا در بخش های پایین و حاشیه نشین و کم برخوردارتر شهری؟ ۳. در این نوع بدحجابی، مسئله اصلاً بر سر چادر یا مانتو و ... نیست؛ مسئله بر سر نوعی از بی حجابی است که انگیزۀ اصلیِ آن نمایش بدن است و این نمایش، معطوف به نوعی از آگاهی، هویت، تشخص و از همه مهمتر، ترقی و پیشرفت است که در ذیل توسعۀ سرمایه داری و به طور خاص تر، مقولۀ "مصرف" فهمیده می شود. ۴. پذیرش این نکته که این شکل از بی‌حجابی به واسطه تبلیغات کالایی و مصرف با احساس ترقی و پیشرفت ارتباط دارد، در واقع جایگاه این شکل خاص از بی‌حجابی را با توسعه سرمایه‌داری نشان می‌دهد. توسعه سرمایه‌داری برای چرخش چرخ بازار نیاز مبرم به تبلیغات دارد تا از سو امکان بازگشت سرمایه را تامین کند و از سوی دیگر، از قیام‌ها و جنبش‌های عدالت‌خواهانه و رهایی‌بخش ممانعت بعمل آورد. در تبلیغات یکی از جاذبه‌ها بی‌تردید همین شکل از بی‌حجابی و حواشی آن بعنوان سبک‌های زندگی است که هم طبقات مستضعف را از انگیزه انقلابی‌گری باز می‌دارد و آنها را درگیر سرگرمی‌های روزمره می‌کند و هم با دین و سنت و بواطن و ظواهر آن از جمله حجاب، بعنوان مهمترین مانع ترقی و توسعه مخالفت می‌ورزد و قدم در راه هدم آنها بر می‌دارد. ۵. رضاشاه پهلوی در ۱۱ آذر ۱۳۱۴ به محمود جم رئیس‌‌الوزرا گفته بود که: «نزدیک دو سال است که این موضوع -کشف حجاب- سخت فکر مرا به خود مشغول داشته است، خصوصا از وقتی که به ترکیه رفتم و زن‌های آنها را دیدم که «پیچه» و «حجاب» را دور انداخته و دوش‌به‌دوش مرد‌هایشان در کار‌های مملکت به آنها کمک می‌کنند، دیگر از هر چه زن چادری است بدم آمده است. اصلاً چادر و چاقچور، دشمن ترقی و پیشرفت مردم است». از این منظر بی‌حجابی اخیر هرچند از حیث قالب و شکل اجرا، در چارچوب تبلیغات و صنعت فرهنگ و ترویج مُد و از طریق تصاویر مجازی و پدیده مصرف‌گرایی، گسترش پیدا کرده و می‌کند اما از حیث گره‌خوردنش با ایده ترقی و توسعه در استمرار تجددآمرانه دوره پهلوی اول است که برخلاف اقدام فیزیکی و باتوم‌محور او این‌بار از طریق سلطه فرهنگی و تسخیر ضمیرناخودآگاه جمعی بر جامعه متدین و مذهبی تحمیل می‌گردد. به‌نظر می‌رسد این دیدگاه بتواند بی‌حجابی زنان متاهل و دارای فرزند و فراگیری این پدیده در میان طبقات متوسط به بالای شهری را تا حد زیادی توضیح دهد، زیرا در اینجا بی‌حجابی یا بدحجابی و حواشی آن نظیر آرایش‌های غلیظ حتی در فصل گرم تابستان به‌مثابه یک سبک زندگی، تبدیل به انگاره ترقی و شخصیت و پیشرفت شده و به‌مثابه یک ایدئولوژی می‌تواند موجد شورش و جنبش کند و با قانون حجاب به‌مثابه انگاره حجاب اجباری مواجه شده و مقابله با آن را بعنوان آزادی و رهایی و بعضا سعادت به صحنه بکشاند. https://eitaa.com/mojtamaona

تاریخ فکری و فرهنگی جهان معاصر غربی جلسه اول @philosophyofsocialscience

تاریخ فکری و فرهنگی جهان معاصر غربی جلسه دوم @philosophyofsocialscience

تاریخ فکری و فرهنگی جهان معاصر غربی جلسه سوم @philosophyofsocialscience

💠 #مقاله؛ تکنولوژی در آینده انقلاب اسلامی ایران؛ ✍️استاد پارسانیا 🔸دلایلی كه صدرالمتألهین بر حیات و علم و كلام همه موجودات اقامه می‎كند، دلایلی است كه از احكام مربوط به وجود آن‌ها استفاده می‎كند و دلایلی كه حكمای مشاء و اشراق، درباره غفلت و جهل موجودات طبیعی اقامه می‎كنند، دلایلی هستند كه از احكام مربوط ماهیات جسمانی و صور مربوط به آن‌ها استفاده می‎كنند و اگر این دو حكم بدون لحاظ دو حیثیت متفاوت یك موجود طبیعی به آن موجود نسبت داده شوند ناسازگار خواهند بود و به تناقض منجر می‎شوند. 🔸ریشه‎های غفلت انسان از حقیقت عالم حجاب و غفلت انسان نسبت به حقایق وجودی پدیده‎ای است كه از یك سو ریشه در پنهان شدن آثار و احكام وجود و در نتیجه ریشه در غلبه احكام ماهیات دارد و از دیگر سو در اصطلاح و عادت یعنی در فرهنگ معرفتی و علمی جامعه استقرار می‎یابد. 🔸بنابراین اصطلاحات اهل علم، عادات اهل عرف و در حجاب ماندن آدمیان، عواملی نیستند كه به تنهایی، سبب تفسیر جهانی طبیعت، در نزد انسان شوند، عامل دیگری كه در كنار این عوامل حضور دارد و نقشی مهم ایفا می‎كند این است كه جهان طبیعت نیز به رغم این كه زنده، حی، بوده و سرشار از محبت و عشق و میل و اراده است، معرفت و محبت خود را پنهان می‎كند و این پنهان كردن گرچه حاصل نحوه مواجهه آدم با عالم است، لكن مطابق سنت مكر و استدراج الهی است و مبتنی بر حكمت و عدالتی است كه طبیعت آگاهانه و عالمانه كارگزار آن است. 🆔@parsania_net

بررسي بنيادهاي نظري ـ فلسفي «روش‌شناسي بنيادين» و دلالت‌هاي آن در تكوين نظريه (تبيين مباني نظري نسبت واقعيت و انديشه) مجله معرفت فرهنگی اجتماعی، سال سيزدهم، شماره چهارم، پياپي 52، پاييز 1401، ص 27ـ44   مهدي سلطاني * صديقه قرباني چکيده استاد پارسانيا در «روش‌شناسي بنيادين» شيوه شکل‌گيري نظريات علمي را دنبال مي‌کند، درحالي‌که از منظر ايده‌آليست‌ها معرفت، هستي را رقم مي‌زند. نمونه‌هايي از تلفيق مارکسيت‌ها هستي را مقدم مي‌دانند و در نگاه نوکانتي‌ها نحوه‌اي از تعامل هستي و انديشه در تکوين نظريه توضيح داده مي‌شود. استاد پارسانيا براساس بنيادهاي نظري صدرالمتألهين، قائل به حضور هستي و انديشه ـ با هم ـ در شکل‌گيري و تحقق نظريه است. مسئله اين پژوهش آن است که روش‏شناسي بنيادين مبتني بر کدام مبناي نظري از حکمت متعاليه، «تکوين لحظه حال» (نظريه مُحقَق‌شده» را به اين نحو توضيح مي‌دهد؟ و نحوه ارتباط اين دو عامل را چگونه تبيين مي‌کند؟ حکمت متعاليه با چه ظرفيتي مي‌تواند اين نظريه را تفسير نمايد؟ روش اين مقاله توصيفي ـ تحليلي بوده و در نهايت نشان داده است: «نفس‌الامر» نظريات اجتماعي که روش‏شناسي بنيادين از آن سخن مي‌گويد «هستي‌هاي اعتباري» است که در نتيجه اعتبارات انساني و حرکت جوهري تحقق مي‌يابد. اين هستي‌هاي اعتباري در مرتبه نفس عالِم و مرتبه فرهنگ (جهان اجتماعي) به يک وجود موجودند و بنا بر نوع تعامل نظر و عمل در «نوع اخير مُحقَق» و «جهان اجتماعي»، امکان‏هاي مختلفي از نسبت هستي و مفهوم در نظريه به وجود مي‌آيد. کليدواژه‏‌ها: حکمت متعاليه، روش‌شناسي بنيادين، نظر و عمل، هستي و انديشه، جهان اجتماعي.   @philosophyofsocialscience

🔻دوره میان مدت نقد جریان احمدبصری در ۱۶ جلسه(مجازی) 📌فروردین و اردیبهشت ۹۹ 🎙علی محمدی هوشیار ➖➖➖➖➖➖➖ جلسه اول: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1705 جلسه دوم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1707 جلسه سوم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1708 جلسه چهارم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1709 جلسه پنجم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1710 جلسه ششم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1711 جلسه هفتم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1712 جلسه هشتم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1713 جلسه نهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1714 جلسه دهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1715 جلسه یازدهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1716 جلسه دوازدهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1717 جلسه سیزدهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1718 جلسه چهاردهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1719 جلسه پانزدهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1720 جلسه شانزدهم: https://eitaa.com/ali_hoshyar/1721

⚡️مدرنیته یک دین است؛ نه یک تطور عینی عالم 🔰دکتر حسین کچویان: 🔸همین‌طور که جلوتر آمدیم یک چیزهایی را از تمدن غرب پذیرفتیم و مجبور شدیم یک چیزهایی را عوض کنیم تا رسیدیم به جایی که به عنوان مثال بگوییم دین یک امر شخصی است چون دیدیم که این نوع زندگی، مستلزم این نوع تلقی از دیانت است. 🔸بنابراین اگر این تمدن ادامه پیداکند، ملزوماتش را هم می‌آورد. بعضی اوقات در بدو امر یکی مستقیماً مفهوم دین، خدا، اخلاق و مفهوم زندگی دینی را هدف می‌گیرد ولی این تمدن اصلاً در ظاهر با این مقولات کاری ندارد؛ ماشین است که وارد می‌شود و فرهنگ خودش را می‌آورد. 🔸یکی از اشتباهات ما ازاول، نفهمیدن زیرکی ها و فریب‌کاری‌های تمدن غرب است که خود را ازاول آن‌طوری که هست (به عنوان یک دین) عرضه نکرد، بلکه به عنوان یک تطور عینی عالم عرضه کرد. اگر از اول به عنوان یک دین خودش را به ما عرضه کرده بود، این‌طور نمی‌شد که همه امور این تمدن را بگیریم و بعد هم به طور ناخودآگاه عوض بشویم؛ مثلاً اگر شما علم بیشتری بخواهید تا اسلام را بهتر بشناسید می‌گویند کتب تفسیر و احادیث را بخوانید، حالا اگر شما بخواهید مدرن تر بشوید می‌گویند باید فوکو، هابرماس و گیدنز بخوانید یعنی این دین مدرنینه است و این ها هم پیامبرهای آن هستند و وقتی شما این‌ها را خواندید قبولش می‌کنید و دنیا را هم عوض می‌کنید؛ یعنی مستقیماً ضربه‌ می‌زند. خیلی از دانشجوهای ما وقتی وارد این رشته ها میشوند، دچار تزاحم، بحران و مشکل میشوند؛ چون بلافاصله آنهارا نسبت به زندگی و هستی شان مسئله دار میکند. 🔸از علوم طبیعی هم نباید غافل شد، علوم انسانی صریحاً نفی میکند، ولی علوم طبیعی خدا را مسکوت میگذارد که در یک سیر طولانی تر عملاً به حذف اعتقاد به خداوند می‌انجامد. علوم طبیعی عملاً زندگی مان را تغییر می‌دهد و در درازمدت وقتی زندگی عینی ما تغییر یافت، مجبوریم که اخلاقیات و فرهنگ خود را هم عوض کنیم؛ کما اینکه این صدسال تاریخ هم به اصطلاح احیاگری به یک معنا همین است؛ یعنی زندگی ما عوض شده است. پی در پی به فهم های جدید از دیانت پیدا کردیم و به اینجا رسیدیم. 🔸اگر از منظر دینی علوم اجتماعی را بررسی کنیم، علوم اجتماعی در بعضی از شاخه ها، الهیات دنیای مدرن است. ما دچار این توهّم شدیم که داریم علم عالم و هستی را می‌خوانیم؛ نه، بلکه این یک شکل معنا کردن این جهان است؛ این ها یک روز، نظریه پایان تاریخ می‌دهند و ده سال بعد، آن را رها می‌کنند و پس ازآن پشیزی نمی‌ارزد و ما تازه می‌آییم به عنوان نظریه علمی مطرحش میکنیم‌؛ اینها نظریه نیست، اینها در واقع ایدئولوژی است.

برابری جنسیتی یا عدالت جنسیتی در نظریه جهان های سه گانه استاد پارسانیا، جهان اول، جهان حقیقت است که انسان در نسبت با نفس الامر امور قرار دارد و جهان دوم و سوم، رقیقت و بسط معنایی - مفهومی - عملی آن حقیقت است که در جهان اول است. جهان دوم و سوم تجلی گاه آن جهان اول است، رقیقت آن جهان اول است. لذا مدام در بین این سه جهان در حرکتیم تا بتوانیم لوازم و دلالتهای آن حقیقت را در رقیقت دنبال کنیم. سیاستگذاری هم تعویقی است که در این حرکت مداوم اتفاق می افتد؛ یعنی تعویقی است که در جهان دوم و سوم رخ می دهد برای تجلی دقیق تر آن حقیقت. این تعویق برای عمل سیاستمدار است برای این تجلی. انقلاب فرانسه نحوه ای از نسبت را در جهان اول رقم زده است و انقلاب اسلامی نیز نحوه ای دیگر. این حرکت از جهان اول به جهان دوم و سوم علی الدوام است و حد ندارد. در جسمانیت الحدوث و روحانیت البقاء نیز این حرکت مدام ادامه دارد، چون در نحوه ای از نسبت در جهان اول، جسمانیت در جهان دوم و سوم به رقیقت آن حقیقت، حادث شده است و در حرکت جوهری به ساحت روحانیت ارتقاء یافته است. این حرکت و چرخش بین جسمانیت و روحانیت نیز علی الدوام است. لذا چنانچه در نحوه ی نسبت انقلاب فرانسه بایستیم، برابری جنسیتی را در جهان دوم و سوم دنبال خواهیم کرد؛ و جسمانیتی در جهان دوم و سوم حادث خواهد شد که هم جنس گرایانه خواهد بود تا در وجه روحانی آن به صورت ایده برابری جنسیتی، به حرکت جوهری، رقم زده شود. در انقلاب اسلامی که نسبت دیگری با امور رقم زده شده است، جسمانیت دیگری و روحانیت متفاوتی در تناسب با ایده عدالت جنسیتی رقم می خورد. @philosophyofsocialscience

🔰صوت نشست تخصصی نگرشی نوین به فلسفه فرهنگ 🔸با محوریت کتاب چیستی و نحوه وجود فرهنگ اثر استاد یزدان پناه 🗓پنج شنبه مورخ 26 آبان ماه https://eitaa.com/nasimehekmat

تاریخ فکری و فرهنگی جهان معاصر غربی جلسه چهارم @philosophyofsocialscience

نظام حقوقی ثابت یا سیالیت فرهنگ گفتار: محمدوحید سهیلی نظام حقوق اسلامی و منطق استنباطی آن که اصول فقه نامیده می‌شود؛ مانند هر نظام دانش دیگری ناظر به مسائلی است که در حوزه موضوعش قرار می‌گیرد؛ بنابراین ناظر بر موضوع و تعیین حدود آن نیست. از این رو نیز هست که هر چند به امر متغیر می‌پردازد، اما این مسئله تا زمانی که با نگاهی بالادستی که در اینجا یعنی نگاهی بنیادین و کلانِ ناظر بر مسئله نگریسته نشود؛ نسبت امور و از جمله امر ثابت و متغیر در یک وضعیت جمع‌یافتگی ظهور و بروز پیدا نمی‌کند...👇 https://farhangesadid.com/fa/news/7524/%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82%DB%8C-%D8%AB%D8%A7%D8%A8%D8%AA-%DB%8C%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D9%91%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%85%D8%B3%D8%A6%D9%84%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA @philosophyofsocialscience

بسم الله الرحمن الرحیم 📝#حجاب به مثابه #کنشگری_زن مسلمان ▪️مساله حجاب (که شاید بخودی خود و منفصل از زمان و مکان، یک حکم دست چندم در شریعت باشد) به دلایل تاریخی-اجتماعی در یک قرن اخیر اهمیت خاصی پیدا کرده است؛ و اگر این جایگاه خاصی که امروز پیدا کرده درست فهم نشود تحلیل درستی از بسیاری از جریانات معاصر نمی‌توان داشت. 🔸اگر حدیث منسوب به حضرت زهرا س که «برای زن بهتر این است که مردان او را نبینند و او مردان را نبیند» را در گوشه ذهنمان پررنگ کنیم، می‌توان گفت در سنت اسلامی دو نگاه به حجاب وجود داشته است: ▫️یکی نگاهی که حجاب را ذیل این حدیث می‌دید؛ که خروجی‌اش توصیه به پرده‌نشینی و خانه‌نشینی زن است؛ و ▫️دیگری حجاب را در کنار و بلکه مکمل این حدیث می‌دید، با این بیان که حدیث مذکور، در مقام بیان یک قاعده کلی در روابط زن و مرد است، که می‌خواهد بگوید اصل بر عدم اختلاط است؛ اما حجاب، ناظر به این واقعیت میدانی است که اساسا زندگی انسان، اجتماعی است و زندگی اجتماعی، جز با حدی از اختلاط بین زن و مرد ممکن نیست، لذا حجاب در اسلام، نه مهر امضایی بر پرده‌نشینی زن، بلکه مهر تاییدی بر حضور زن در میان جامعه است، اما به نحوی که جنسیت او تحت‌الشعاع امور جنسی قرار نگیرد. 🔹شاید از بهترین صورت‌‌بندی‌های این نگاه دوم، بحثهای شهید مطهری در کتاب «مساله حجاب» باشد. ایشان در نیمه اول کتاب با جریان غربزده درگیر است که آنان حجاب را از منظر تسلط مرد بر زن تحلیل می‌کنند، و در نیمه دوم با جریان طرفدار پرده‌نشینی زن؛ وهردو در این مشترکند که «حجاب» را به مثابه «محدود کردن زن» قلمداد می‌کنند و ذیل نگاه اول قرار می‌گیرند؛ و ایشان می‌کوشد با تبیین نگاه دوم، از ایده «حجاب به مثابه مصونیت» دفاع کند. 🔸حقیقت این است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این حداکثر معنایی است که از حجاب در جامعه ترویج شد، که علیرغم اینکه واقعا یک پله از تلقی غربی و سنتی بالاتر است، اما همچنان حجاب را برای زن در موضع انفعال قرار می‌دهد. 🔺اما می‌توان تقریری از حجاب ارائه کرد که حجاب، نه از موضع انفعال، بلکه از زاویه فعال بودن زن مطرح، و به مثابه کنشگری زن باشد. البته اصل این ایده در آثار شهید مطهری هست اما بسط نیافته است. در واقع الگوی غرب برای ورود زن به جامعه یا #الگوی_فمینیستی است که در باطن خود #مردسالار است (و به تعبیر شهید مطهری #زنانگی_زن را نادیده می‌گیرد و او را همچون #انسان_بی‌بها وارد جامعه می‌کند) و یا #الگوی_سرمایه‌داری است که جدی گرفتن زنانگی زن را در این می‌داند که زن را به مثابه #کالای_جنسی وارد جامعه کند. در قبال این دو، اسلام با جدی کردن حجاب می‌خواهد نشان دهد که هم زنانگی زن در مقام حضور اجتماعی وی را جدی می‌گیرد و هم حضور او در جامعه را نمی‌خواهد در افق جنسی قرار دهد. در این فضا حجاب، نه صرفا یک واکنش انفعالی و برای مصونیت زن، بلکه یک اقدام کنشگرانه و برای ارائه الگویی از حضور زن در جامعه است که در عین جدی گرفتن زن بودن وی، مانع فروکاستن این زنانگی به افق امر جنسی می‌شود. 🎙در منبرهای فاطمیه اول در دانشگاه امام صادق ع کوشیده‌ام که در سه‌جلسه اول این گفتمان را تبیین کنم؛ و در جلسه چهارم توضیح دهم که بر مبنای این گفتمان، ورود حاکمیت در مساله حجاب چگونه باید باشد. 🎧جلسه اول https://eitaa.com/souzanchi/1190 🎧جلسه دوم https://eitaa.com/souzanchi/1193 🎧جلسه سوم https://eitaa.com/souzanchi/1194 🎧جلسه چهارم https://eitaa.com/souzanchi/1195 کل بحثها در فضای وب 🌐https://www.souzanchi.ir/hijab-as-a-muslim-womans-activism/ تبصره: تیم رسانه‌ای هیات میثاق با شهدای دانشگاه امام صادق ع زحمت کشیده و تاکنون چهار کلیپ از این جلسات بنده تهیه کرده‌اند. ضمن تشکر از ایشان، تذکر این نکته لازم است که در هریک از چهار کلیپ مذکور، بحثهای جدا از هم طوری به هم چسبانده‌ شده که مخاطب گمان می‌کند با یک فراز متصل مواجه است. از این رو، این کلیپها هریک به کلیت خود معنایی را به مخاطب منتقل می‌کند که شاید تفاوت‌های مختصری با مراد گوینده داشته باشد. چه خوب است که اگر کلیپی تهیه می‌شود، برش متصلی از بحث باشد، ویا اگر تقطیعی رخ می‌دهد اتصال این قطعات به گونه‌ای باشد که مخاطب متوجه باشد که وسط اینها مطالبی گفته شده و چنین کنار هم گذاشتنی، بر اساس ذهنیت تدوینگر است، نه گوینده. حسین سوزنچی @souzanchi