چرا تندی و غضب؟ http://nedaesfahan.ir/128116

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۲ ◀️ درس ۱۰: نبود تمایز و علیت در اعدام؛ و کمی از نتایج آن

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۳ ◀️ درس ۱۱: امتناع اعاده‌ی معدوم، به نحو این‌همانی ◀️ جمع‌بندی از مباحث وجود

فایل‌های تدریس جنود #رأفت و #رحمت که در جلسه اخیر بهش اشاره شد را می‌توانید از این لینک دریافت کنید (جلسات ۵۵ تا ۶۴)👇 http://lobolmizan.ir/sound/1131 برای گوش دادن، عجله نکنید! ولی حتما با گوشِ جان، گوش بدید ... از همین جا هم می‌تونید دانلود کنید👇

#جمع‌بندی: وجود چیست؟ بعضی می‌گویند: کلی‌ترین است! درست می‌گویند! اما منظور از کلیت چیست؟ - کلیت در عرفِ دنیای ماهیات، چیزی همچون جنس، سطحی است! یعنی #قدر_مشترک است؛ یعنی برای بدست آوردن یک ماهیت مشترک، نوعی #حداقل_گیری صورت می‌گیرد، مثل این که به شیر 🦁 و ببر 🐯 و پلنگ و ... می‌گویند: گربه‌سان 🐈!! - اما وجود، همه‌ی هستی است! جنس غیر از وجوه‌خاص است! اما #سعه و #گستره ی وجود، چنین نیست! بلکه تمام وجوه‌خاص را نیز، در بر دارد! زیرا تمام وجوه مشترک، و همچنین وجوه‌خاص، وجودند! - پس جنس در تفکر متعارف، برای تمام مصادیقش یکسان است، اما وجود به حسب هر مصداقی، به نحوی هست! بر این اساس، با این فهم از #گستره و #سعه ی وجود: - تمام هویت جزئی، وجود است! جزئیت جزئی، به موجودیتش است! پس تشخّص، هویّت، هذیّت، و فردیّت هر فرد هم، به وجود است! پس وجود کلی نیست! اما جزئی هم نیست! بلکه #وسیع و #گسترده است! به نحوی که تمام وجوه کلی و جزئی را، در بر دارد! هر کلیت، و هر جزئیتی به وجود است، اما وجود، هیچ یک از این دو، به #تنهایی، نیست. پس بر خلاف جنس، که فرضِ «کاملا به چنگ آمدن» دارد، وجود، کاملا به چنگ، نمی‌آید! بلکه #مجهول‌تر از وجود، نداریم! وجود، از هر غائبی، #غایب‌تر است! هرچند که در هر موطنی، به وجهی هست! سوال: پس #بدیهی بودنِ وجود، به چه معناست؟ گفتیم که وجود، گسترده است! حتی تمام مجهولات ما، وجودند! اما این گستردگی، تمام حقیقت را، از جمله #تمام_من را در بر گرفته است! پس اگر #ذره‌ای فهم داریم، آن فهم وجود است، هرچه که باشد! به این معنی، #اولین_فهم، وجود است! اما هر فهم جدیدی نیز، وجود است! پس: هم فهم اول، و هم فهم آخر، وجود است...و هر غائب و هر آشکاری نیز، وجود است... جز وجود، آشکار نیست؛ و جز وجود، غائب نیست. علامه حسن‌زاده، دروس معرفت نفس را چنین آغاز می‌کنند: «درس اوّل وجود است كه مشهود ما است؛ ما موجوديم و جز ما همه موجودند؛ ما جز وجود نيستيم و جز وجود را نداريم و جز وجود را نمى‌يابيم و جز وجود را نمى‌بينيم. وجود را در فارسى به هست و هستى تعبير مى‌كنيم. در مقابل وجود، عدم است كه از آن به نيست و نيستى تعبير مى‌شود. و چون عدم نيست و نيستى است، پس عدم هيچ است و هيچ‌چيزى، نيست تا مشهود گردد و اگر بحثى از عدم پيش آيد به طفيل وجود خواهد بود. پس وجود است كه منشأ آثار گوناگون است و هر چه كه پديد مى‌آيد بايد از وجود باشد نه از عدم. و من بديهى‌تر از اين درس چيزى نمى‌دانم.»

می‌خواهم #خالص باشم! اما موانع جدی بر سر راه من وجود دارد! و بخش قابل توجهی از موانع خلوص، حاصل #خود_بینی و #خود_خواهی است! ندایی در درون من می‌گوید: «اگر ایثار کنی، اگر ببخشی، اگر از خودت در راه اسلام، خرج کنی، #خودت را #از_دست_داده‌ای! » بی راه هم انگار نمی‌گوید! #من می‌خواهم #بمانم! #زوال را نمی‌پسندم! طالب بی‌نهایت‌ام و نمی‌خواهم که از بین بروم! گویا تمام عناصر و افعال خالصانه، از بین‌برنده‌ی #من هستند! نه تنها من، که پدر بشریت نیز، در طلب همین #ماندن و #جاودانگی، دچار اولین وسوسه‌ی شیطان شد! فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَان! قَالَ يَآ آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَا يَبْلَىٰ (طه: ١٢٠) ‌پس شیطان او را وسوسه كرد، گفت‌: ای آدم‌! آیا تو را به درخت #جاودانگی و فرمانروایی #بی‌زوال راه بنمایم‌؟ حال این « #من » را که مبنای تمام این طلب است، موشکافی کنیم! اگر #من برای #دیگری، اخلاص نمی‌ورزم، و خودم را خرج او نمی‌کنم، چون تصورم چنین است که: »» «در راه #دیگری رفتن، یعنی کم شدنِ من!» اگر علیه حزب سیاسیِ مخالفم، نامردی می‌کنم! و اگر چون #مخالف_من بر اریکه قدرت است، به او کمک نمی‌کنم، چون تصورم چنین است که: »» «اگر شما بِبری، من باختم! و اگر من ببرم، شما باختید! آن هنگام که دیگری #نباشد، و من حاکم مطلق باشم، آن گاه پیروز #هستم!» این تصور از #من را تحلیل کنید! این #من، خود را در #نفی_دیگری معنا می‌کند! این من، خود را در دایره‌ای #تنگ و محدود، و #متباین از دیگران، تصور می‌کند! این من، چیزیست، کاملا غیر از دیگری، و #وجه_اشتراکی بین خود و دیگری نمی‌بیند! ☝️ این دقیقا یعنی نفی #اصالت_وجود، و نفی #وحدت_سنخی_وجود ! وحدت سنخی وجود، به من می‌گوید : « #من را غلط درک کرده‌ای!! تو آن که «من» می‌پنداری، نیستی!! #غیر_من را، من پنداشته‌ای!! تو #قطره‌ای_از_دریای_بی‌کران_وجود هستی!» #تشکیک_وجود یا همان #وحدت_سنخی_وجود ، به ما تذکر می‌دهد که #تباینی در عالم نیست! خودت را گُم نکن! تو با تمام عالم، در #وحدتی! این #وحدت یعنی چه؟ یعنی تو همانی که دیگری هم هست! یعنی درک درست «من»ات، به نحوی است، که دیگر با غیر، در نزاع نباشی! اگر اهل #رفق و #رحمت می‌باشی، هستی! تا به حال کلمه‌ی #برادری را شنیده‌ای؟ تا به حال دیده‌ای که #پدری برای فرزندش، #خالصانه از خود بگذرد؟ چرا چنین رفتاری را دارد؟ چرا دیگر #خودخواه نیست؟ چون فرزندش را، برادرش را، #غیر_از_خودش و در #تباین با خودش نمی‌بیند! او با فرزندش، در #اتحاد است! فرزندش، #هم‌سنخ و #هم‌خون اوست! حال توجه کنیم که بر اساس اصالت وجود، ما با عالم، یعنی با #تمام وجود، #هم‌سنخ و #هم‌خون هستیم! به نزدیک‌ترین انسان در اطرافتان نگاه کنید! خواهش می‌کنم یک لحظه از خواندن این متن، دست بردارید و به یک انسان نگاه کنید! او برادر شماست! نه تنها هم_خون، بلکه #هم_هستی و #هم_هویت شماست! همان که شما #هستی، #هست! #اصالت_وجود، به ما می‌گوید: ◀️ برای #خودت، طالب جاودانگی هستی! درست است! باید باشی! نمی‌خواهی از بین بروی! نمی‌خواهی کم بشوی! همه درست است! باید به دنبال شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَا يَبْلَى برای #خود باشی! اما... اما #خودت را درست بشناس! تو ماهیتی محدود و تنگ و نافی دیگران، نیستی! تو هست‌ای! و اگر هر #هستی را نفی کنی، خودت را در چهره‌ای دیگری، نفی کرده‌ای! از نفی ماهیتت، نترس! تو در این تُنگِ تَنگ، محدود نیستی!

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۴ ◀️ مقدمه‌ای بر مباحث ادراک ◀️ درس ۱۲: دو اشکال وجود ذهنی

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۵ ◀️ درس ۱۲: گشتی دیگر در وجود ذهنی

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۶ ◀️ درس ۱۳: روند دستیابی به معقولات (:کلی) ◀️ درس ۱۳: تمایز بین دو دسته از معقولات

خلقم کردی؛ و نام خلافت خودت را، همراهم کردی... اما از کدام نگاه، و با کدام دستت، مرا خلق کردی؟ می‌دانم! با نام #رحمت تو، قرآن آموختنی شد! و مرا با آن آفریدی! الرَّحْمنُ؛ عَلَّمَ الْقُرْآنَ (الرحمن: ۱ و ۲) و به #عزت و #حکمت تو، همه در حال تسبیح تو هستیم؛ سَبَّحَ لِلّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (حدید: ١) اما با کدامین نام، #خلقت و #خلافت را آغاز کردی؟ وَ إِذْ قَالَ * رَبُّكَ * لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿حجر: ۲۸) وَ إِذْ قَالَ * رَبُّكَ * لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ... (بقره: ۳۰) خلقت و خلافت را، با نام *رب* و پروردگاری‌ام آغاز کردم! اما نه ربوبیت هر مخلوقی! انسان را آفریدم، و خلافتی در زمین قرار دادم، به نامِ نامی *ربِ تو* .... ای * _محمد_ * در نگاه به تو، و پرورش تو بودم، که با دو دستم، دست در گل آدم زدم... گلِ گندیده‌ای ساختم، و آن را آراستم، تا آماده‌ی روحی از من شود... تا ربِ تو باشم! *ای محمد...* میلاد آغاز خلقت، و خاتم نبوت، بر همگان مبارک...

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۷ ◀️ نکاتی دیگر درباره کلی، و معقول ثانی در درس ۱۳ ◀️ درس ۱۴

با عرض پوزش؛ این هفته چندتا امتحان و ... دارم؛ إن شاء الله، فایل بعدی، یک‌شنبه هفته‌ی آینده ارسال می‌شود.

از تمامی طلاب محترم، که دغدغه ی زندگی طلبگی خود را دارند، و شخصیت امام خامنه ای را، شخصیتی آگاه و ره بر، می دانند، ملتمسانه خواهشمندم، این متن را مطالعه بفرمایند...

#آشنایی_با_فلسفه_صدرایی؛ با کتاب #فلسفه_مقدماتی برگرفته از آثار #شهید_مطهری جلسه ۱۸ ◀️ درس ۱۵: نسبت عالم و معلوم، در علمِ «من_به_من»