✅ آنزیم تلومراز و مقابله با پیری «شریف مرادی» پژوهشگر سلول‌های بنیادی و سرطان ❌ همانطور که پیشتر گفتم، آنزیم #تلومراز نقش مهمی در ممانعت از پیرشدن سلول‌های بنیادی دارد و آنها را نامیرا می سازد یا طول عمر طولانی به آنها می بخشد. پس شاید بتوان آن را #آنزیم_جوانی نامید. ❌ در واقع زمانی که سلول‌های بالغ نظیر فیبروبلاست های پوست به سلول‌های بنیادی (موسوم به #سلول‌های_iPS) تبدیل می شوند، عملا جوان شده اند و آنزیم تلومراز در آن ها فعال می شود. 👌 ❌ بنابراین مطالعات زیادی درباره پتانسیل تلومراز برای مقابله با پیری سلولی و همچنین مقابله با #فرآیند_پیری در ما انسان ها انجام شده و در حال انجام است. ❌ فقط یک نگرانی وجود دارد و آن اینکه، این آنزیم در سلول‌های سرطانی هم بیان می شود و به پیرنشدن آنها و نامیراشدنشان کمک می کند. 👎 ❌ بنابراین فعال سازی مجدد تلومراز می تواند به طور بالقوه #سرطانزا باشد و خاموش کردن آن هم می تواند سلول‌های پرتکثیر و سلول‌های بنیادی را از کار بیندازد. 👈 این یکی از چالش های محققان زیست-پزشکی است... 📚 کانال سلول‌های بنیادی و سرطان👇 🆔 @pluricancer

✴️ واکسن ضدسرطان بر پایه نانووزیکول‌های هیبریدی #ایمونوتراپی_سرطان به‌ویژه #واکسن‌های_سرطان، از پژوهش‌های نویدبخش است، اما دانشمندان در این نوع از درمان با چالش‌هایی در تهیه آنتی‌ژن‌های توموری، اثربخشی واکسن و غلبه بر قابلیت ریزمحیط توموری در سرکوب پاسخ‌های ایمنی مواجه هستند. #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (سلول‌های iPS) به دلیل شباهت پروفایل ژنی به #سلول‌های_سرطانی، می‌توانند به عنوان منبع مناسبی برای تهیه آنتی‌ژن‌های توموری برای تهیه واکسن‌های ضدسرطان مورد استفاده قرار گیرند، اما محدودیت‌ها و نگرانی‌هایی مانند قابلیت تومورزایی و اثرات ضدتوموری محدود و تمایز نابجا در بدن دارند. به تازگی مطالعات نشان داده‌اند که #نانووزیکول‌ها، از جمله آن‌هایی که از سلول‌های iPS و #سلول‌های_دندریتیک (DCs) مشتق می‌شوند، می‌توانند به طور موثری آنتی‌ژن‌ها و سلول‌های ایمنی را هدف قرار دهند. در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، پژوهشگران از نانووزیکول‌های هیبریدی (Hybrid Nanovesicles) که ساختارهایی در مقیاس نانو هستند و معمولاً از ترکیب دو یا چند نوع ماده تشکیل می‌شوند، استفاده کرده‌اند. این نانووزیکول‌ها می‌توانند از ترکیباتی مانند لیپیدها، پلیمرها، نانوذرات و یا سایر مواد بیولوژیکی تشکیل شوند. در این مطالعه، نانووزیکول‌های هیبریدیِ ساخته شده دارای آنتی‌ژن‌های مشتق شده از #سلول‌های_iPS و اگزوزوم‌های ساخته شده از سلول‌های دندریتیک بوده که منجر به فعال و بالغ شدن سلول‌های دندریتیک می‌شوند. این نانووزیکول‌ها همچنین دارای #الیگونوکلئوتید_CpG جهت کمک به تحریک سیستم ‌ایمنی هستند. نتایج این مطالعه نشان داد که این نانووزیکول‌ها علاوه بر تکثیر لنفوسیت‌ها علیه سلول‌های توموری در محیط in vitro، در محیط in vivo نیز با انتقال کارآمد به غدد لنفاوی، باعث فعال‌سازی سلول‌های دندریتیک و اثرات ضدتوموری قوی در مدل‌های پیش‌بالینی می‌شود. نتایج این یافته‌ها رویکرد امیدوارکننده‌ای را برای توسعه‌ی #واکسن‌های_سرطان مبتنی بر #سلول‌های_iPS نشان می‌دهد. تهیه مطلب: نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1385894724056596 Join us: 🆔 @pluricancer