🔺 اپی‌کاردیوم، به عنوان لایه خارجی قلب، منشأ دودمان‌های مختلف سلول‌های قلبی در طول رشد جنینی است و عملکردی ضروری با تولید مولکول‌های پیام رسان در رشد و ترمیم میوکارد دارد. همچنین، نقش مهم آن در گونه‌هایی که قادر به بازسازی ماهیچه قلب بالغ پس از آسیب هستند، مانند گورخرماهی نشان داده شده است. با این حال، عدم دسترسی به بافت جنینی انسان در مراحل اولیه رشد اپی‌کاردیوم، که کمتر از 4 هفته پس از لقاح شروع می‌شود، سبب شده بسیاری از مراحل تکوین آن ناشناخته باقی بماند. ✔️ تولید #ارگانوئیدهای_قلبی با استفاده از #سلول‌های_بنیادی_پرتوان (PSC) رویکردی جهت مطالعه تکوین قلب است. 🔷 مقاله‌ای که در مجله Nature biotechnology منتشر شد، با استفاده از سلول‌های بنیادی پرتوان، ساختاری از ارگانوئیدهای قلبی تحت عنوان  اپی‌کاردیوید تولید کرد. این ساختارها، دو ویژگی اصلی اپی کاردیوم‌های جنینی: ۱- پیش ساز برای ایجاد دودمان های مختلف سلول‌های قلبی و ۲- فراهم سازی یک محیط پاراکرین جهت بلوغ میوکارد را دارند. از این ارگانوئیدها می‌توان برای بررسی بیماری‌ها به طور فردی نیز استفاده کرد؛ به طوری که با استفاده از #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (iPSCs) از یک بیمار مبتلا به سندرم Noonan، ارگانوئیدی تولید کردند که ویژگی‌های این بیماری را شبیه سازی می‌کرد. این تیم قصد دارد طی ماه‌های آینده، از ارگانوئیدهای شخصی‌سازی شده مشابه، جهت بررسی سایر نقایص مادرزادی قلب استفاده کند. به طور کلی، اپی‌کاردیوئیدها با تشریح ارتباط بین سلولی و درون سلولی در طول تکوین و بیماری، جهت مدل‌سازی اختلالات قلبی پیچیده (از جمله بیماری‌های مادرزادی قلبی) مناسب هستند و با فراهم کردن درک عمیق‌تری از مراحل اولیه رشد قلب و یافتن چگونگی ترمیم  قلب جنین سبب ایجاد روش‌های درمانی جدید برای آسیب‌های قلبی می‌شوند. علاوه بر آن، با شبیه‌سازی بیماری‌های قلبی در ارگانوئیدها، می‌توان در آینده داروها را مستقیماً روی آن‌ها آزمایش کرد که می‌تواند نیاز به آزمایش‌های حیوانی را هنگام تولید دارو کاهش دهد.   تهیه مطلب: ملیکا زمانیان، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان بیشتر بخوانید👇 https://www.nature.com/articles/s41587-023-01718-7  https://scitechdaily.com/unlocking-the-secrets-of-the-heart-scientists-create-a-miniature-heart-in-a-petri-dish/ Join us: 🆔 @pluricancer

جوان‌سازی سلول با مولکول­‌های شیمیایی جایگزین فاکتورهای یاماناکا 🔸 در سال 2006، تاکاهاشی و یاماناکا نشان دادند که بیان چهار فاکتور رونویسی، OCT4، SOX2، KLF4، و c-MYC (به اختصار OSKM) سبب پاک شدن هویت انواع مختلف سلول‌های بالغ از گونه‌های مختلف شده و #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی تحت عنوان "iPSCs" را تولید می­‌کند. 🔸 توانایی فاکتورهای یاماناکا برای پاک کردن هویت سلولی یک سوال کلیدی را مطرح می‌کند: آیا می‌توان پیری سلولی را بدون ایجاد سلولی با رشد کنترل نشده و تومورزایی معکوس کرد؟ تاکنون چندین مطالعه تایید کردند که می‌توان به طور ایمن عملکرد بافت‌ها را با بیان OSKM یا با بیان مداوم فقط OSK (بدون استفاده از انکوژن c-MYC) بهبود بخشید. 🔺در حال حاضر، مطالعاتی که بر روی معکوس کردن پیری، درمان جراحات و درمان بیماری‌های مرتبط با افزایش سن انجام می­‌شوند، مبنی بر تحویل مواد ژنتیکی مانند تحویل DNA با آدنوویروس وابسته (AAV)  و تحویل RNA با واسطه نانوذرات لیپیدی به بافت‌های هدف هستند. برای استفاده این رویکردها در بالین موانعی از جمله هزینه های بالا و نگرانی­‌هایی در مورد ایمن بودن آن‌ها به دلیل استفاده از مواد ژنتیکی وجود دارد. ✔️ استفاد از یک کوکتل شیمیایی که اثرات جوان‌کننده OSK را بتواند تقلید کند، سبب کاهش هزینه‌ها و همچنین کوتاه کردن زمان‌ توسعه پزشکی بازساختی می­‌شود. ✅ در مطالعه­‌ای که در مجله Aging منتشر شد، محققین دانشگاه هاروارد شش کوکتل شیمیایی معرفی کردند که قادر به معکوس کردن اختلالات سلولی مرتبط با پیری به میزانی مشابه با OSK بودند. هر کوکتل شیمیایی که شامل 5 تا 7 عامل است، در کمتر از یک هفته بدون پاک کردن هویت سلولی و تبدیل آن­‌ها به iPSCs، پروفایل‌ رونوشت ژنوم را به حالت‌ جوان باز می‌گرداند. علیرغم تفاوت‌های موجود در ترکیب کوکتل‌های شیمیایی در موش و انسان، هر دو عمدتاً بر گروه یکسانی از ژن‌ها تأثیر گذاشته، که نشان می‌دهد این اثرات ممکن است از طریق مسیرهای مشترک عمل کنند. ✅ برخی از این مولکول‌های شیمیایی در حال حاضر به عنوان دارو برای درمان اختلالات جسمی و روانی مختلف استفاده می‌شوند. بنابراین این مطالعه نشان می­‌دهد که داروهای موجود می­‌توانند سبب کاهش یا حتی معکوس کردن روند پیری باشند و استفاده از آن­‌ها امکان درمان­‌های غیرتهاجمی برای پیری، جراحات و بیماری‌های مرتبط با افزایش سن را با هزینه­‌های کمتر و زمان کوتاه‌تر ارائه می­‌دهد. مطالعات این تیم روی عصب بینایی، بافت مغز، کلیه و عضله با وارد کردن ژن‌های یاماناکا با وکتورهای ویروسی به سلول­‌ نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده‌ و اخیراً نیز گزارشی از بهبود بینایی در میمون‌ها مشاهده شده است. استفاده از این کوکتل‌های شیمیایی در بالین نیز نیازمند آزمایش در مدل‌های حیوانی پستانداران قبل از شروع آزمایش‌های انسانی جهت ارزیابی ایمنی کامل آن­‌ها می‌باشد. تهیه مطلب: ملیکا زمانیان، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان  بیشتر بخوانید👇 https://www.aging-us.com/article/204896/text  Join us: 🆔 @pluricancer

🔺 یک مشکل جهانی در پیوند عضو، کمبود اهداکنندگان ایمونوهیستوسازگار است که تاکنون راه‌حل قطعی نداشته است. یک راه‌حل جایگزین امیدوارکننده، تولید کایمراهای بین گونه‌ای زنده در پستانداران بزرگ است که در آن با استفاده از #سلول‌های_بنیادی_پرتوان (PSCs) انسانی و سلول­‌های میزبانی که ناتوان در تولید اندام خاصی است انجام می‌شود. موفقیت‌هایی در زمینه‌ی تولید اندام‌هایی مانند پانکراس، تیموس و کلیه بین موش و rat (بین‌گونه‌ای) وجود دارد، اما با این حال، دستیابی به درجه بالایی از کایمریسم با گونه‌های پستانداران چالش برانگیز بوده است. دو دلیل عمده‌ای که ایجاد کایمریسم بین گونه‌ای را با محدودیت مواجه می‌کند شامل: (1) رقابت با سلول‌های بلاستوسیست (سلول‌های جنین میزبان) و هم‌چنین رقابت در محیط بافتی (بعد از تمایز و تولید بافت) (2) تفاوت وضعیت رشدی سلول‌های مشتق از PSC انسانی (اهداکننده) و سلول‌های میزبان، که سبب عدم پیشرفت همزمان رشد آن‌ها می‌شود. 💡در مطالعه‌ای که به تازگی در مجله Cell Stem Cell منتشر شده‌است، با استفاده از #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (iPSCs) انسانی موفق به تولید کلیه‌ی انسان در خوک‌ شدند. در این مطالعه، با روش‌های مهندسی ژنتیک (با غیرفعال‌کردن دو ژن S1X1 و SALL1، دخیل در تکوین کلیه) سلول‌های بلاستوسیت ناتوان در ارگانوژنز کلیه تولید کردند و همچنین با فعال‌سازی مسیرهای بقا توسط القا بیان ژن‌های BCL2 و MYCN در PCSها منجر به مهار آپوپتوز و افزایش رقابت درون محیطی با سلول‌های بلاستوسیت و در نتیجه تقویت کایمریسم شدند. نتایج بررسی سهم PSCها را در رشد کلیه در داخل بدن خوک تا روز ۲۸ حاملگی نشان داد که نشان‌دهنده‌ی تمایز گسترده این سلول‌ها به مزونفروس در جنین خوک بود که امکان دارد در صورت ادامه دادن زمان حاملگی امکان رشد تا مرحله‌ی متانفروس را داشته باشد. 🚫 علی‌رغم امیدبخش بودن این مطالعه، یک سری چالش‌هایی در این زمینه همچنان وجود دارد: مانند بالا بودن نسبت کلی از بین رفتن جنین‌های خوک تولیدی و ارزیابی اینکه تا چه حد این مشکل به کایمریسم یا سایر جنبه‌های روش تزریق مرتبط است، نگرانی‌های اخلاقی در صورت دخالت pscها در ایجاد سایر دودمان‌ها، از جمله مغز و سلول‌های زایا و در نهایت، با توجه به این‌که اندام‌ها از انواع سلول‌های متعدد مانند سلول‌های عروقی، تشکیل شده‌اند، در صورت داشتن منشا خوکی می‌توانند باعث دفع پیوند در انسان شوند که درنظرگرفتن این نکته ضروری است. تهیه مطلب: نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان مطالعه بیشتر: https://www.cell.com/cell-stem-cell/fulltext/S1934-5909(23)00286-2?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS1934590923002862%3Fshowall%3Dtrue Jion us: 🆔 @pluricancer

جایزه سلول‌های بنیادی Ogawa-Yamanaka که مراسم آن در تاریخ 16 نوامبر 2023 برگزار شد به خانم Zernicka-Goetz، دانشمند پیشگام در حوزه‌ی #سلول‌های_بنیادی اهدا شد. او با کشف مکانیسم­‌های اصلی‌ِ تکوین جنین­‌های پستانداران، توانست مدل جنین انسان را از #سلول‌های_بنیادی_پرتوان ایجاد کند که در حوزه پزشکی‌ بازساختی اهمیت زیادی دارد. جایزه سلول‌های بنیادی Ogawa-Yamanaka از افرادی که تحقیقات اصلی آن­‌ها سبب پیشرفت فناوری بازبرنامه‌ریزی سلولی برای #پزشکی_بازساختی شده است، قدردانی می‌کند و اهمیت کشف #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (iPSCs)، توسط محقق برجسته Gladstone و برنده جایزه نوبل، Shinya Yamanaka را نشان می­‌دهد. این جایزه در سال 2015 از طریق هدیه سخاوتمندانه خانواده Betty و Hiro Ogawa ایجاد شد. اکنون توسط Gladstone و Cell Press حمایت می­‌شود و برنده جایزه 150000 دلار آمریکا دریافت می­‌کند. ✍ ملیکا زمانیان‌، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک خبر: https://gladstone.org/events/2023-ogawa-yamanaka-stem-cell-prize-ceremony Join us: 🆔 @pluricancer

🧬 درمان بیماری ارثی کبدی با #ژن‌_درمانی ❓ کمبود آنزیم آرژنینوسوکسینات لیاز (ASLD) یک اختلال متابولیک مغلوب است. این آنزیم در یکی از مراحل ضروری سنتز اوره، آرژنینوسوکسینات (ASA، نشانگر زیستی ASLD) را تجزیه می‌کند. کمبود این آنزیم، منجر به تجمع بسیار خطرناک آرژنینوسوکسینیک اسید و آمونیاک می‌شود. آمونیاک اضافی باعث اختلال در هوشیاری، کما و حتی مرگ می‌شود. درمان‌های فعلی شامل رژیم غذایی کم‌پروتئین، مکمل‌های آرژنین، حذف نیتروژن و در برخی موارد پیوند کبد است که رضایت‌بخش نیستند. ✅ محققان در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، سلول‌های فیبروبلاست پوست این بیماران را به #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (iPSCs) تبدیل کردند، متعابا با سیستم #کریسپر بر پایه‌ی ویرایشگرهای بازی آدنین (ABEs) نقص ژنتیکی در این آنزیم را ویرایش کردند. سپس این #سلول‌های_بنیادی ویرایش شده را به سلول‌های شبه هپاتوسیت تمایز دادند. نتایج نشان دهنده‌ی کاهش 1000 برابری در سطوح آرژنینوسوکسینات در سلول‌ها در مقایسه با سلول‌های ویرایش‌نشده بود. ✴️ این رویکرد که روش کارامدی جهت ویرایش دقیق آرژنینوسوکسینات لیاز و بازیابی عملکرد چرخه اوره ارائه می‌دهد، به دلیل استفاده از #نانوذرات_لیپیدی که با رویکردهای بالینی سازگار است، استفاده بالینی آن را در آینده تسهیل می‌کند. ✍ ملیکا زمانیان، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان مطالعه بیشتر👇👇👇 https://www.cell.com/ajhg/fulltext/S0002-9297(24)00077-6#%20 Join us: 🆔 @pluricancer 🆔 @MolBioMed

✨ استفاده از یک روش سلول­‌درمانی جهت درمان سرطان کبد مقاوم به درمان هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) شایع­ترین نوع #سرطان_کبد است و به عنوان یک بدخیمی بسیار کشنده با نرخ بقای 5 ساله‌ی کمتر از 20 درصد مطرح است. بنابراین، گزینه‌های درمانی بهبود یافته­‌ای جهت درمان آن مورد نیاز است. #ایمنی‌درمانی‌های_مبتنی_بر_سلول (مانند استفاده از سلول‌های CAR-T و یا سلول‌های CAR-NK) به عنوان گزینه­‌ی درمانی نوین جهت درمان تومورهای جامد با چالش‌هایی از جمله: ناهمگونی سلول­‌های توموری، انتقال ناکافی سلول‌های ایمنی به تومور و ریز محیط سرکوب‌کننده‌ی تومور (TME) رو به رو هستند که درمان HCC نیز به عنوان تومور جامد از این قاعده مستثنی نیست. ✅ از آن جایی که مطالعات نشان داده که سلول­‌های کبدی پروتئین TGF-β (مهارکننده­‌ی فعالیت سلول‌های ایمنی) را به مقدار بالایی بیان می­‌کنند، محققان دانشگاه سن دیگوی کالیفرنیا با مهار گیرنده‌ی این فاکتور رشد در #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (iPSCs) و سپس تمایز آن­‌ها به سلول‌های #NK توانستند به طور موفقیت­‌آمیزی فعالیت ضدتوموری NK در مقابله با HCC را بهبود دهند. این مطالعه­ که در مجله­‌ی Cell Stem Cell منتشر شده است، CAR-NKهای مهندسی­‌شده­‌ای تولید کرده که به طور اختصاصی #GPC3 یا #AFP (2 پروتئین شناساگر سلول­‌های کبدی) را مورد هدف قرار می­‌دهد. یافته­‌های آن­‌ها نشان می­‌دهد که سلول‌های CAR-NK که به مهار TGF-β مقاوم هستند، فعالیت ضدتوموری را به‌طور قابل‌توجهی بهبود می‌بخشند، در حالی که سلول‌های CAR-NK بدون مهار فعالیت TGF-β، فعالیت ضدتوموری موثری ندارند. بنابراین نتایج نشان می­‌دهد که مهار مسیر سیگنالینگ TGF-β برای عملکرد موثر سلول‌های NK در برابر HCC و به طور بالقوه دیگر بدخیمی‌هایی که سطوح بالای TGF-β را بیان می‌کنند، نیاز است. 🖇 لازم به ذکر است که چندین کارآزمایی بالینی نشان داده­‌اند که سلول های NK آلوژنیک مشتق شده از خون محیطی، سلول‌های iPS و یا خون بند ناف، نسبتاً ایمن هستند و هیچ گونه سمیت قابل توجهی مانند سندرم آزادسازی سایتوکین (CRS)، سمیت عصبی و بیماری پیوند در مقابل میزبان (GVHD) ایجاد نمی­‌کنند. بنابراین درمان با سلول‌های NK اصلاح‌شده ژنتیکی نیازی به شخصی‌سازی مانند درمان با سلول‌های CAR-T ندارد. این بدان معناست که #سلول‌های_NK می‌توانند به طور انبوه تولید و نگهداری شده و بدون تاخیر در روند درمانی بیماران جهت درمان استفاده شود. ✍ تهیه مطلب: ملیکا زمانیان، دانشجوی دکتری علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان 📄 لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1934590924002170?via%3Dihub Join us: 🆔 @pluricancer

✴️ واکسن ضدسرطان بر پایه نانووزیکول‌های هیبریدی #ایمونوتراپی_سرطان به‌ویژه #واکسن‌های_سرطان، از پژوهش‌های نویدبخش است، اما دانشمندان در این نوع از درمان با چالش‌هایی در تهیه آنتی‌ژن‌های توموری، اثربخشی واکسن و غلبه بر قابلیت ریزمحیط توموری در سرکوب پاسخ‌های ایمنی مواجه هستند. #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (سلول‌های iPS) به دلیل شباهت پروفایل ژنی به #سلول‌های_سرطانی، می‌توانند به عنوان منبع مناسبی برای تهیه آنتی‌ژن‌های توموری برای تهیه واکسن‌های ضدسرطان مورد استفاده قرار گیرند، اما محدودیت‌ها و نگرانی‌هایی مانند قابلیت تومورزایی و اثرات ضدتوموری محدود و تمایز نابجا در بدن دارند. به تازگی مطالعات نشان داده‌اند که #نانووزیکول‌ها، از جمله آن‌هایی که از سلول‌های iPS و #سلول‌های_دندریتیک (DCs) مشتق می‌شوند، می‌توانند به طور موثری آنتی‌ژن‌ها و سلول‌های ایمنی را هدف قرار دهند. در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، پژوهشگران از نانووزیکول‌های هیبریدی (Hybrid Nanovesicles) که ساختارهایی در مقیاس نانو هستند و معمولاً از ترکیب دو یا چند نوع ماده تشکیل می‌شوند، استفاده کرده‌اند. این نانووزیکول‌ها می‌توانند از ترکیباتی مانند لیپیدها، پلیمرها، نانوذرات و یا سایر مواد بیولوژیکی تشکیل شوند. در این مطالعه، نانووزیکول‌های هیبریدیِ ساخته شده دارای آنتی‌ژن‌های مشتق شده از #سلول‌های_iPS و اگزوزوم‌های ساخته شده از سلول‌های دندریتیک بوده که منجر به فعال و بالغ شدن سلول‌های دندریتیک می‌شوند. این نانووزیکول‌ها همچنین دارای #الیگونوکلئوتید_CpG جهت کمک به تحریک سیستم ‌ایمنی هستند. نتایج این مطالعه نشان داد که این نانووزیکول‌ها علاوه بر تکثیر لنفوسیت‌ها علیه سلول‌های توموری در محیط in vitro، در محیط in vivo نیز با انتقال کارآمد به غدد لنفاوی، باعث فعال‌سازی سلول‌های دندریتیک و اثرات ضدتوموری قوی در مدل‌های پیش‌بالینی می‌شود. نتایج این یافته‌ها رویکرد امیدوارکننده‌ای را برای توسعه‌ی #واکسن‌های_سرطان مبتنی بر #سلول‌های_iPS نشان می‌دهد. تهیه مطلب: نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1385894724056596 Join us: 🆔 @pluricancer