✅ استفاده از نانووزیکول‌های سلول‌های سرطانی به عنوان واکسن ضد سرطان در چند دهه اخیر مطالعاتی بر روی استفاده از سلول‌های سرطانی به عنوان #واکسن_ضدسرطان مورد بررسی قرار گرفته است، که نتایج حاکی از پاسخ مثبت سیستم ایمنی به این واکسن‌هاست. در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده، روش جدیدی برای تولید #واکسن‌های_ضدسرطان از سلول‌های توموری خود بیمار (#اتولوگ) ارائه شده است. در این روش، محققان از وزیکول‌های میکرومتری (MV) مشتق شده از #سلول‌های_سرطانی، جهت تحریک سیستم ایمنی برای حمله به تومور استفاده کردند. جهت تولید این وزیکول‌ها از یک سری نانوالقاگر (NI) استفاده شده است که به طور قابل‌توجهی سبب ساده‌تر شدن فرایند نسبت به روش‌های دیگر تولید واکسن‌های مشتق از سلول (که اغلب به روش‌های سختی مانند سیکل‌های فراصوت یا انجماد و ذوب نیاز دارند) می‌شود. بر اساس نتایج به دست آمده، به دلیل حضور بیشتر پروتئین‌های تحریک‌کننده‌ی سیستم ایمنی در MVها، در مقایسه با واکسن‌های حاصل از محتویات سلولی، این وزیکول‌ها در تحریک سیستم ایمنی مؤثرتر واقع می‌شوند. همچنین آن‌ها قادر به مهاجرت به گره‌های لنفاوی هستند که جهت شروع پاسخ های ایمنی ضروری است. استفاده از این MVها می‌تواند به صورت #پیشگیرانه، منجر به ایجاد ایمنی خاطره شده و یا با ترکیب با یک ادجوانت (تقویت کننده سیستم ایمنی) سبب #درمان تومورهای موجود بشود. به طور کلی، تولید ساده و در مقیاس زیاد MVها، آن‌ها را به گزینه‌ی امیدوارکننده‌ای جهت #ایمونوتراپی_سرطان در آینده تبدیل می‌کند و این مطالعه رویکرد جدید امیدوارکننده برای توسعه #واکسن‌های_سرطان_اتولوگ ارائه می‌کند که نسبت به روش‌های معمولی #مؤثرتر و #آسان‌تر تولید می‌شوند. تهیه مطلب: نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1748013224000744 Join us: 🆔 @pluricancer

🟢 استفاده از روش #RNAi در درمان تومورهای بدخیمِ مقاوم به #ایمنی‌_درمانی 🔺تومورهای بدخیم اغلب یک محیط سرکوب‌کننده سیستم ایمنی ایجاد می‌کنند که آن‌ها را در برابر درمان‌های ایمنی استاندارد مقاوم می‌کند. STAT3 به عنوان مبدل سیگنال و فعال‌کننده رونویسی، یک عامل کلیدی در این فرآیند است.  ✔️ با توجه به دشواری هدف قرار دادن STAT3 با داروهای سنتی، محققان با استفاده از RNA مداخله‌گر (#RNAi)، mRNA آن را در سلول‌های ایمنیِ اطراف تومور هدف قرار دادند. نتایج در مدل‌های پیش بالینی، به طور موثری سطوح STAT3 را کاهش و نفوذ سلول‌های T سیتوتوکسیک را افزایش داد. این روش هنگام ترکیب با مهارکننده‌های بازرسی ایمنی (CPIs) به طور موثری رشد تومور را مهار کرد. علاوه بر این، آن‌ها از #RNAi دیگری جهت خاموش کردن Cd274، ژن رمزگردان PD-L1 (یکی از پروتئین‌های نقطه‌ی بازرسی سیستم ایمنی) استفاده کردند که در تومورهای مقاوم به ایمنی‌درمانی با آنتی‌بادی PD-L1، به طور موثری عمل کرد.  به طور کلی این مطالعه پتانسیل تحویل RNAi سیستمیک را برای #ایمونوتراپی_سرطان را نشان می‌دهد و راه‌های نوینی جهت درمان پیشنهاد می‌کند. ✍ نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1525001624002132 Join us: 🆔 @pluricancer 🆔 @RNA_Biology

✴️ واکسن ضدسرطان بر پایه نانووزیکول‌های هیبریدی #ایمونوتراپی_سرطان به‌ویژه #واکسن‌های_سرطان، از پژوهش‌های نویدبخش است، اما دانشمندان در این نوع از درمان با چالش‌هایی در تهیه آنتی‌ژن‌های توموری، اثربخشی واکسن و غلبه بر قابلیت ریزمحیط توموری در سرکوب پاسخ‌های ایمنی مواجه هستند. #سلول‌های_بنیادی_پرتوان_القایی (سلول‌های iPS) به دلیل شباهت پروفایل ژنی به #سلول‌های_سرطانی، می‌توانند به عنوان منبع مناسبی برای تهیه آنتی‌ژن‌های توموری برای تهیه واکسن‌های ضدسرطان مورد استفاده قرار گیرند، اما محدودیت‌ها و نگرانی‌هایی مانند قابلیت تومورزایی و اثرات ضدتوموری محدود و تمایز نابجا در بدن دارند. به تازگی مطالعات نشان داده‌اند که #نانووزیکول‌ها، از جمله آن‌هایی که از سلول‌های iPS و #سلول‌های_دندریتیک (DCs) مشتق می‌شوند، می‌توانند به طور موثری آنتی‌ژن‌ها و سلول‌های ایمنی را هدف قرار دهند. در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، پژوهشگران از نانووزیکول‌های هیبریدی (Hybrid Nanovesicles) که ساختارهایی در مقیاس نانو هستند و معمولاً از ترکیب دو یا چند نوع ماده تشکیل می‌شوند، استفاده کرده‌اند. این نانووزیکول‌ها می‌توانند از ترکیباتی مانند لیپیدها، پلیمرها، نانوذرات و یا سایر مواد بیولوژیکی تشکیل شوند. در این مطالعه، نانووزیکول‌های هیبریدیِ ساخته شده دارای آنتی‌ژن‌های مشتق شده از #سلول‌های_iPS و اگزوزوم‌های ساخته شده از سلول‌های دندریتیک بوده که منجر به فعال و بالغ شدن سلول‌های دندریتیک می‌شوند. این نانووزیکول‌ها همچنین دارای #الیگونوکلئوتید_CpG جهت کمک به تحریک سیستم ‌ایمنی هستند. نتایج این مطالعه نشان داد که این نانووزیکول‌ها علاوه بر تکثیر لنفوسیت‌ها علیه سلول‌های توموری در محیط in vitro، در محیط in vivo نیز با انتقال کارآمد به غدد لنفاوی، باعث فعال‌سازی سلول‌های دندریتیک و اثرات ضدتوموری قوی در مدل‌های پیش‌بالینی می‌شود. نتایج این یافته‌ها رویکرد امیدوارکننده‌ای را برای توسعه‌ی #واکسن‌های_سرطان مبتنی بر #سلول‌های_iPS نشان می‌دهد. تهیه مطلب: نیلوفر باجول، دانشجوی دکترای علوم سلولی کاربردی پژوهشگاه رویان لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1385894724056596 Join us: 🆔 @pluricancer