❖﷽❖ #امام_رضا_ع #القاب_اسماء_امام_رضا_ع #احادیت_ولایی ❣ علّت ملقّب شدن حضرت علىّ بن موسى عليهما السّلام به «رضا» 📜 قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ الْقُمِّيُّ الْفَقِيهُ مُصَنِّفُ هَذَا الْكِتَابِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَاجِيلَوَيْهِ وَ أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ [بْنِ تَاتَانَةَ وَ أَحْمَدُ بْنُ زِيَادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَدَانِيُّ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هِشَامٍ الْمُكَتِّبُ وَ عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْوَرَّاقُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ قَالُوا حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ الْبَزَنْطِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى ع إِنَّ قَوْماً مِنْ مُخَالِفِيكُمْ يَزْعُمُونَ أَبَاكَ إِنَّمَا سَمَّاهُ الْمَأْمُونُ الرِّضَا لِمَا رَضِيَهُ لِوِلَايَةِ عَهْدِهِ فَقَالَ كَذَبُوا وَ اللَّهِ وَ فَجَرُوا بَلِ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَمَّاهُ الرِّضَا لِأَنَّهُ كَانَ رِضًى لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي سَمَائِهِ وَ رِضًى لِرَسُولِهِ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ فِي أَرْضِهِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ أَ لَمْ يَكُنْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْ آبَائِكَ الْمَاضِينَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ رِضًى لِلَّهِ تَعَالَى وَ لِرَسُولِهِ وَ الْأَئِمَّةِ ع فَقَالَ بَلَى فَقُلْتُ فَلِمَ سُمِّيَ أَبُوكَ مِنْ بَيْنِهِمْ الرِّضَا قَالَ لِأَنَّهُ رَضِيَ بِهِ الْمُخَالِفُونَ مِنْ أَعْدَائِهِ كَمَا رَضِيَ بِهِ الْمُوَافِقُونَ مِنْ أَوْلِيَائِهِ وَ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ لِأَحَدٍ مِنْ آبَائِهِ ع فَلِذَلِكَ سُمِّيَ مِنْ بَيْنِهِمْ الرِّضَا ع‏

📝ابو جعفر محمّد بن علىّ بن حسين بن موسى بن بابويه قمّى، فقيه، ساكن شهر رى، مؤلّف اين كتاب- كه خداوند او را بر طاعت و بندگى كمك فرمايد و بر توفيقاتش بيفزايد- گويد: از احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطىّ نقل شده است كه گفت: به امام جواد عليه السّلام عرض كردم: گروهى از مخالفين شما مى‏پندارند كه چون مأمون پدر شما را براى ولايت عهدى خود پسنديد و برگزيد، ايشان را «رضا» ناميد. حضرت جواد عليه السّلام فرمودند: به خدا دروغ مى‏گويند، خلاف مى‏گويند، بلكه خداوند- تبارك و تعالى- او را «رضا» ناميد، زيرا او براى خداوند- عزّ و جلّ- در آسمانش، و براى رسولش و ائمّه بعد از او عليهم السّلام در زمينش مرضيّ بود. بزنطى گويد: عرض كردم: آيا مگر ساير پدرانتان عليهم السّلام براى خدا و رسولش و أئمّه عليهم السّلام راضى نبودند؟ حضرت فرمود: چرا، عرض كردم: پس براى چه از اين ميان فقط پدرتان «رضا» ناميده شده است؟ فرمود: چون همان طور كه دوستان و طرفدارانش به ايشان رضايت داده و ايشان را پذيرفتند، مخالفين نيز ايشان را قبول كرده، به ايشان رضايت داده بودند، و اين حالت براى پدران و اجداد ايشان اتّفاق نيفتاد؛ و لذا، از بين آنان فقط ايشان «رضا» ناميده شده‏اند. توضيح: «مراد آن است كه دولت وقت هم او را پذيرفت، و الّا فرقه ضالّه واقفه به او رضايت ندادند». 📚 عيون أخبار الرضا ع-ترجمه غفارى و مستفيد، ج‏1، ص: 26 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #مهدویت_در_قران_مجید يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ [ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕِ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﻪ ] ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﻨﻨﺪ ; ﻭﻟﻲ ﺧﺪﺍ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ ، ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(٣٢) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺣﻖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .(٣٣) 💫سوره توبه 🌤✨🌤✨🌤✨🌤 🔖شرح لغات: اطفاء:بمعناى خاموش كردن نور آتش است ولى در خاموش كردن هر روشنايى و نورى استعمال گردد. افواه:جمع فم بمعناى دهان است،و اصل«فم»فوه بوده كه چون هاء حذف شد بجاى«واو»ميم آمده چون ميم حرف صحيح و هم شكل واو بود. اباء:بمعناى امتناع و خوددارى است،شاعر گفته: «و ان أرادوا ظلمنا أبينا» يعنى اگر بخواهند بما ستم كنند ما از آن جلوگيرى ميكنيم. 📝تفسير: خداى سبحان در اين آيات بيان فرمايد كه اين كافران-يهود و نصارى-ميخواهند نور خدا خاموش كنند. «يُرِيدُونَ‌ أَنْ‌ يُطْفِؤُا نُورَ اللّهِ‌» بيشتر مفسران گفته‌اند منظور از نور خدا قرآن و اسلام است،و از جبائى نقل شده كه نور خدا دلالت و برهان است.زيرا آن دو همانند نور وسيلۀ راهنمايى هستند. «بِأَفْواهِهِمْ‌» به دهنهاشان،و اينكه فرمود:به دهنهاشان بجهت آنكه خاموش كردن معمولا بوسيلۀ فوت دهان انجام شود،و اين تعبير براى بيان ناتوانى قدرت و شكستن شخصيت آنان تعبيرى شگفت آور است زيرا معمولا نورهاى ضعيف را با دهان خاموش كنند،و فوت دهان در خاموش ساختن نورهاى قوى هيچگونه مؤثر نيست «وَ يَأْبَى اللّهُ‌ إِلاّ أَنْ‌ يُتِمَّ‌ نُورَهُ‌» يعنى خدا مانع است جز آنكه امر قرآن و اسلام را غالب گرداند و حجت خود را باتمام رساند،و اصل«اباء»بمعناى خوددارى و جلوگيرى كردن است،و معناى خوش نداشتن و اكراه در آن ملحوظ‍‌ نيست.زيرا در مثل گويند:فلانى از ظلم اباء دارد،و معنايش اين نيست كه ظلم را خوش ندارد زيرا اين موجب مدح نيست چون قوى و ضعيف در اين باره مساوى هستند و آنچه موجب مدح است همان جلوگيرى و خوددارى از ظلم است. «وَ لَوْ كَرِهَ‌ الْكافِرُونَ‌» يعنى با اكراه كافران. «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ‌ رَسُولَهُ‌» يعنى محمد-صلى اللّه عليه و آله-را كه رسالتهاى خود را براى ابلاغ به امت بعهدۀ او واگذار كرد. «بِالْهُدى‌» يعنى بحجتها و دلائل و براهين. «وَ دِينِ‌ الْحَقِّ‌» كه همان اسلام باشد،و هر آنچه اسلام از احكام و دستورات دينى متضمن است كه انجام دهنده‌اش مستحق ثواب است،و هر دينى جز آن باطل و موجب عتاب است. 🕯«لِيُظْهِرَهُ‌ عَلَى الدِّينِ‌ كُلِّهِ‌» يعنى تا دين اسلام را بوسيلۀ حجت و غلبه بر تمام اديان پيروز گرداند بدانسان كه در روى زمين دينى بجاى نماند جز آنكه مغلوب حجت اسلام گردد،و كسى نباشد كه در حجت و برهان بر مسلمانان پيروز گردد،و اما از نظر غلبۀ ظاهرى نيز چنان شد كه هر دسته از مسلمانان بر ناحيه‌اى از نواحى مشركان پيروز شدند كفار بنوعى مقهور آنان گشتند. 🕯و ضحاك گفته:منظور زمان نزول عيسى بن مريم است كه تمام پيروان اديان مسلمان شوند يا خراج و جزيه دهند. 🕯و امام باقر عليه السلام فرمود:اين جريان در زمان ظهور حضرت مهدى از آل محمد است كه احدى روى زمين باقى نماند جز آنكه به نبوت محمد-صلى اللّه عليه و آله- اعتراف كند.و همين قول را سدى نيز اختيار كرده. 🕯و كلبى گفته:دينى و آئينى در دنيا باقى نخواهد ماند جز آنكه اسلام بر آن پيروز خواهد شد و اين جريان حتمى است اگر چه تا كنون بوقوع نپيوسته ولى قيامت برپا نشود تا اين جريان وقوع يابد. 🕯مقداد بن اسود گويد:شنيدم از رسول خدا-صلى اللّه عليه و آله-كه ميفرمود:هيچ خانۀ گلى و مويى در روى زمين بجاى نماند جز آنكه كلمۀ اسلام در آن داخل گردد، يا با عزت و يا بخوارى،يا اينكه اسلام آنان را عزيز گرداند و خدا آنان را اهل اين دين گرداند و در نتيجه بوسيلۀ آن عزيز گردند،و يا خوارشان گرداند و بخوارى تحت اطاعت اسلام در آيند.(اينها همه روى اين است كه مرجع ضمير در ليظهره،دين حق باشد). و از ابن عباس نقل شده كه ضمير به رسول خدا-صلى اللّه عليه و آله-باز گردد، يعنى خدا همۀ اديان را بوى تعليم كند بدانسان كه چيزى از اديان جهان بر او پوشيده نماند. 📘تفسير مجمع البيان - جلد11، صفحه 76 طبرسی کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #فضائل_کربلاء #لعن_برائت #اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع #انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام #تربت_امام_حسین_علیه_السلام #حدیث_قاروره #روایت_ام_سلمه ❣اخبار ملائكة به رسول الله (ص) در شهادت امام حسین (ع) 📜به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم روزى در خانه ام سلمه بود، فرمود كه: «كسى نيايد نزد من.» ام سلمه گفت كه: امام حسين عليه السلام آمد و كودك بود. من نتوانستم كه آن حضرت را منع نمايم تا آن كه رفت به خدمت آن حضرت، و من از پى آن حضرت رفتم. ديدم كه حضرت امام حسين عليه السلام را بر سينه خود نشانيده است و حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم گريه مى‏كند و چيزى در دست خود دارد و مى‏گرداند. پس حضرت فرمود: «اى ام سلمه! جبرئيل خبر آورده است كه اين كشته خواهد شد و اين تربتى است كه در آن كشته خواهد شد. اين را نزد خود نگاه دار. هر وقت كه خون شود، بدان كه حبيب من كشته شده است.» ام سلمه گفت كه: «يا رسول الله! از خدا سؤال كن كه اين را از او بر طرف كند.» حضرت فرمود: «من از خدا سؤال كردم، حق تعالى فرمود: اورا به سبب شهادت درجه‏اى خواهد بود كه احدى از مخلوقين به آن درجه نمى‏رسد. به درستى كه او را شيعه‏اى چند خواهد بود كه شفاعت كنند، و شفاعت ايشان رد نشود، و مهدى آل محمد از فرزندان او خواهد بود. پس خوشا به حال كسى كه از اولياى حسين باشد. و شيعيان او رستگارانند در روز قيامت.» 📚مجلسى، جلاء العيون،/ 536- 537 📜 و ديگر در كتاب الفصول المهمة في معرفة الأئمة كه از مصنفات علماى اهل سنت و جماعت است از بغوى سند به ام سلمه منتهى مى‏شود. مى‏گويد: گاهى كه جبرئيل در خدمت رسول خداى بود، حسين عليه السلام در كنار من جاى داشت. ناگاه مرا بگذاشت و به حضرت رسول خداى شتاب گرفت. پيغمبر حسين را مأخوذ داشت و بر زانوى خويش بنشانيد. جبرئيل عرض كرد: «يا رسول الله! او را دوست مى‏دارى؟» فرمود: «دوست مى‏دارم.» فقال: «أما إن امتك ستقتله، وإن شئت أريتك تربة الأرض التي يقتل فيها، فبسط جناحه إلى الأرض وأراه أرضا يقال لها: كربلاء، تربة حمراء بطف العراق.» عرض كرد: «آگاه باش، زود باشد كه امت تو اورا شهيد كنند. و اگر خواهى تورا مى‏نمايم آن خاكى را كه در آن مقتول مى‏شود.» و بال خود بگسترد وزمين كربلا را به آن حضرت نمودار ساخت. وآن خاك سرخ را در طف عراق بنمود. «صلوات الله على الحسين وجده وأبيه وامه وأخيه والأئمة من ولده.» 📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 50 📜و ديگر صاحب عوالم سند به ام سلمه مى‏رساند كه گفت: جبرئيل به حضرت رسول آمد و گفت: «امت تو بعد از تو حسين عليه السلام را خواهند كشت. اگر خواهى، تربت اورا با تو نمودار كنم.» و مشتى سنگ پاره بياورد، و رسول خداى آن را در قاروره خزينه نهاد. چون حسين عليه السلام شهيد شد، شنيدم كه گوينده همى گفت: «أ يها القاتلون جهلا حسينا ابشروا بالعذاب والتنكيل‏ قد لعنتم على لسان داوو د وموسى وعيسى صاحب الإنجيل» ام سلمه گويد: اين وقت من بگريستم و سر قاروره را باز كردم و خون صافى ديدم. 📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 302 و ديگر در امالى صدوق، سند به ابى عبدالله عليه السلام منتهى مى‏شود، فرمود: رسول خداى يك روز در خانه ام سلمه جاى داشت، فرمود: «هيچ كس را مگذار بر من درآيد.» ام سلمه گويد: ناگاه حسين عليه السلام درآمد و من نتوانستم اورا بازدارم. به سوى رسول خدا بدويد، و من براثر او برفتم، ديدم كه بر سينه رسول خداى نشسته و آن حضرت مى‏گريد و چيزى در دست دارد. فرمود: «اى ام سلمه! اينك جبرئيل است، مرا خبر مى‏دهد كه اين فرزند تو كشته خواهد شد، و اين خاكى است كه بر آن مقتول خواهد شد، اين خاك را با خويش بدار گاهى كه خون گردد او مقتول باشد.» ام سلمه عرض كرد: «يا رسول الله! خداى را بخوان تا او را از اين مهلكه سالم بدارد و اين بلا را از وى بگرداند.» قال: «قد فعلت، فأوحى الله تعالى إلي: أن له درجة لا ينالها أحد من المخلوقين، وأن له شيعة يشفعون ويشفعون، وأن المهدي من ولده، فطوبى لمن كان من أولياء الحسين وشيعته، هم والله الفائزون يوم القيامة». فرمود: «خداى را از بهر نجات او خواندم، ليكن خداوند مرا وحى فرستاد كه از اين شهادت از بهر او درجتى است كه هيچ‏يك از آفريدگان را دسترس نيست، و اورا شيعيانى است كه شفاعت مى‏كنند و شفاعت آن‏ها پذيرفته مى‏شود، ومهدى كه قائم آل محمد است از فرزندان اوست، خوشا كسانى كه از دوستان حسين و شيعيان حسين باشند. سوگند با خداى كه در قيامت رستگارند.» 📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 302- 303 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #تفاسیر_قرآن أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ آگاه باشيد! [دوستان و] اولياى خدا، نه ترسى بر آن‌هاست و نه اندوهگين مى‌شوند (یونس/ ۶۲) ✨✨✨✨✨✨✨ 📜الصّادق (علیه السلام)- طُوبَی لِشِیعَهًِْ قَائِمِنَا (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الَّذِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون. 📝امام صادق (علیه السلام)- خوشا به حال شیعیان قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما! کسانی که در غیبتش منتظر ظهور او هستند و درحال ظهورش نیز فرمانبردار اویند. آنان اولیای خدا هستند که لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ نه خوفی بر آن‌هاست و نه اندوهگین می‌شوند. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۰۰ نور الثقلین 📜أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَخْفَی أَرْبَعَهًًْ فِی أَرْبَعَهًٍْ أَخْفَی ... وَ أَخْفَی وَلِیَّهُ فِی عِبَادِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَّ عَبْداً مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ فَرُبَّمَا یَکُونُ وَلِیَّهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ. 📝امام علی (علیه السلام)- خداوند تبارک‌وتعالی چهار چیز را در چهار چیز مخفی و پنهان داشته است: اولیاء و دوستان خود را در میان بندگان خود پنهان داشته. پس مبادا بنده‌ای از بندگان خدا را تحقیر کنی که چه بسا او از اولیاء خدا باشد و تو این را ندان! 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۰۰ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۳۶۳/ نور الثقلین کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #مرور_انبیاء_بر_کربلاء #فضائل_کربلاء #اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع #انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام #تربت_امام_حسین_علیه_السلام #روایت_ام_سلمه #حدیث_قاروره ❣گذر رسول الله (ص) به کربلا و خبر در شهادت امام حسین (ع) 🌷إسراء النبي صلى الله عليه و آله و سلم إلى أرض كربلاء، برواية ام سلمة 📜وروى بإسناد آخر عن ام سلمة رضي الله عنها أنها قالت: خرج رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم من عندنا ذات ليلة، فغاب عنا طويلا، ثم جاءنا وهو أشعث أغبر ويده مضمومة، فقلت له: يا رسول الله! ما لي أراك أشعث‏ مغبرا؟ فقال: أسري بي في‏ هذا الوقت‏ إلى موضع من العراق يقال له كربلاء، فأريت‏ فيه مصرع الحسين ابني‏ وجماعة من‏ولدي وأهل بيتي، فلم أزل‏ ألقط دماءهم، فها هي‏ في يدي، وبسطها إلي‏ ، فقال: خذيها واحتفظي بها، فأخذتها ، فإذا هي شبه تراب أحمر ، فوضعته في قارورةوشددت‏ رأسها واحتفظت بها ، فلما خرج الحسين عليه السلام من مكة متوجها نحو العراق كنت أخرج تلك القارورة في كل يوم وليلة فأشمها وأنظر إليها، ثم أبكي لمصابه، فلما كان اليوم‏ العاشر من المحرم وهو اليوم الذي قتل فيه الحسين‏ عليه السلام. أخرجتها في‏أول النهار وهي بحالها، ثم عدت إليها آخر النهار، فإذا هي‏ دم عبيط، فضججت‏ في‏بيتي وبكيت‏ وكظمت غيظي، فكتمت‏ مخافة أن يسمع أعداؤهم بالمدينة فيسرعوا بالشماتة، فلم أزل حافظة للوقت واليوم حتى جاء الناعي ينعاه، فحقق ما رأيت. 📚المفيد، الإرشاد، 2/ 133- 134 رقم 7/ عنه: المجلسي، البحار، 44/ 239- 240؛ البحراني، العوالم، 17/ 127- 128؛ القزويني، تظلم الزهراء،/ 83؛ الدربندي، أسرارالشهادة،/ 81- 82؛ القمي، نفس المهموم،/ 52- 53؛ الأمين، لواعج الأشجان،/ 21- 22؛ مثله الطبرسي، إعلام الورى،/ 217- 218؛ الإربلي، كشف الغمة، 2/ 8 📝 و به سند ديگر از ام سلمه رضى الله عنها روايت كند كه گفت: شبى رسول خدا صلى الله عليه و آله از پيش ما بيرون رفت و مدتى دراز ناپديد شد. سپس بازگشت و سر و رويش گردآلود بود و دستش نيز بسته بود. من عرض كردم: «اى رسول خدا! چيست كه من شما را گردآلود مى‏بينم؟» فرمود: «مرا در اين ساعت به جايى از سرزمين عراق بردند كه نامش كربلا بود. و در آن سرزمين جاى كشته شدن پسرم حسين و گروهى از فرزندان و خاندانم را به من نشان دادند. و من پيوسته خون ايشان را از آن جا برمى‏گرفتم، و آن اكنون در دست من است.» و دست خودرا براى من باز كرده، فرمود: «آن را بگير و نگهدارى كن.» پس من آن را گرفتم. ديدم مانند خاك سرخ بود. پس در شيشه اى نهادم و سر آن را بستم و از آن نگهدارى مى‏كردم، تا آن گاه كه حسين عليه السلام از مكه به سمت عراق رهسپار شد. من در هر روز و شب آن شيشه را بيرون مى‏آوردم و بو مى‏كردم و بدان مى‏نگريستم و بر مصيبت‏هاى آن جناب مى‏گريستم. و چون روز دهم محرم شد، همان روزى كه حسين در آن روز كشته شد، در اول روز كه آن را بيرون آوردم، ديدم به حال خود است. دوباره آخر آن روز آن را آوردم، ديدم خون تازه شد. من به تنهايى در خانه خود شروع به زارى شده، گريستم و اندوه خود را فرو نشاندم، از ترس آن كه مبادا دشمنان ايشان در مدينه بشنوند و در شماتت ما شتاب كنند. و پيوسته آن روز و ساعت را در نظر داشتم تا خبر مرگ آن حضرت به مدينه رسيد و آنچه ديده بودم، به حقيقت پيوست. 📚رسولى محلاتى، ترجمه ارشاد، 2/ 133- 134 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #احادیت_ولایی #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ‌ الْحَسَنِ‌ بْنِ‌ الْوَلِيدِ عَنْ‌ مُحَمَّدِ بْنِ‌ الْحَسَنِ‌ الصَّفَّارِ عَنْ‌ مُحَمَّدِ بْنِ‌ عِيسَى بْنِ‌ عُبَيْدٍ عَنْ‌ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ‌ زَكَرِيَّا الْمُؤْمِنِ‌ عَنْ‌ أَيُّوبَ‌ بْنِ‌ عَبْدِ الرَّحْمَنِ‌ وَ زَيْدِ بْنِ‌ الْحَسَنِ‌ أَبِي الْحَسَنِ‌ وَ عَبَّادٍ جَمِيعاً عَنْ‌ سَعْدٍ الْإِسْكَافِ‌ قَالَ‌ قَالَ‌ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ قَالَ‌ رَسُولُ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ : مَنْ‌ سَرَّهُ‌ أَنْ‌ يَحْيَا مَحْيَايَ‌ وَ يَمُوتَ‌ مَمَاتِي وَ يَدْخُلَ‌ جَنَّةَ‌ عَدْنٍ‌ فَيَلْزَمَ‌ قَضِيباً غَرَسَهُ‌ رَبِّي بِيَدِهِ‌ فَلْيَتَوَلَّ‌ عَلِيّاً وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ‌ بَعْدِهِ‌ وَ لْيُسَلِّمْ‌ لِفَضْلِهِمْ‌ فَإِنَّهُمُ‌ الْهُدَاةُ‌ الْمَرْضِيُّونَ‌ أَعْطَاهُمُ‌ اللَّهُ‌ فَهْمِي وَ عِلْمِي وَ هُمْ‌ عِتْرَتِي مِنْ‌ لَحْمِي وَ دَمِي إِلَى اللَّهِ‌ أَشْكُو عَدُوَّهُمْ‌ مِنْ‌ أُمَّتِيَ‌ الْمُنْكِرِينَ‌ لِفَضْلِهِمْ‌ الْقَاطِعِينَ‌ فِيهِمْ‌ صِلَتِي وَ اللَّهِ‌ لَيَقْتُلُنَّ‌ ابْنِي لاَ أَنَالَهُمُ‌ اللَّهُ‌ شَفَاعَتِي. 📝محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن الحسن الصفّار، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از ابى عبد اللّه زكريّا المؤمن از ايّوب بن عبد الرحمن و زيد بن الحسن ابى الحسن و عباد جملگى از سعد الاسكاف نقل نموده و گفت: حضرت ابو جعفر عليه السّلام فرمودند: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند: ❣كسى كه دوست دارد حياتش حيات من و مماتش ممات من بوده و به بهشت جاودان داخل گردد و ملازم درختى باشد كه حق تعالى به دست قدرتش آن را كاشته پس بايد على عليه السّلام و جانشينان بعد از او را دوست داشته و فضيلت ايشان را قبول نموده باشد زيرا ايشان راهنمايان پسنديده خدا بوده و جناب اقدس الهى به ايشان فهم و علم من را اعطاء فرموده است و ايشان اهل بيت من بوده كه از گوشت و خون من مى‌باشند 💔شكايت دشمنان ايشان از امّتم را به خدا خواهم نمود، دشمنانى كه منكر فضيلت ايشان بوده و به جاى اينكه صله رحم من را نموده آن را قطع كرده‌اند، به خدا قسم فرزندم را خواهند كشت، خداوند متعال شفاعت من را هرگز نصيب ايشان نخواهند نمود. 📙کامل الزیارات، صفحه 214 باب22/حدیث3 ابن قولویه کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin