#دعاهای_روزانه إِلَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ خدایا کارم را چنان‏که سزاوار آنى بر عهده‏ گیر "فرازی از مناجات شعبانیه" کانالِ قرآن‌پویان تدبر در  قرآن ،تعقل در شريعت @quranpuyan

 💠#تلاوت_روزانـہ یــڪ صفحـہ قرآטּ بـہ همراـہ ترجمـہ 📖#سوره_مبارڪه_زمر آیات 41 تا 47 📄#صفحه_463 ༻🍃‌🌸🍃༺         🆔@quranpuyan

🎙#تلاوت_ترتیل_روزانه 📄#صفحه463 📖#سوره‌_مبارڪہ‌_زمر 🆔@quranpuyan

‌🎙#ترجمه_روان 📄 امروز #صفحه_463 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر   🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_463 #بخش_اول 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_463 #بخش_دوم 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

🕊 #گزیده‌_نڪات_تفسیرے مربوط بہ #صفحہ_463🔻 ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_463 ❇️#شفاعت، قدرت و عزت همه از آن خداست. چرا سراغ دیگران میروید؟ 💠قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمِیعاً لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ«44»زمر 🌱(ای پیامبر! به آنان)بگو:«تمام شفاعت ها(در دنیا و آخرت)برای خداست، برای اوست حکومت و فرمانروائی آسمان ها و زمین،سپس به سوی او برگردانده می شوید.» 🔷سؤال: مگر مهر و محبّت دیگران بیش از خداوند است که خداوند اراده ی عذاب کند ولی شفاعت کنندگان مانند دایه ی مهربان تر از مادر شفاعت نمایند؟ ✅پاسخ: این آیه می فرماید:همه ی شفاعت ها مخصوص خداست و اگر پیامبر و امامی شفاعت و دلسوزی و مهربانی می کند،سرچشمه ی همه ی لطف ها و مهرها از ذات مقدّس او و به اذن اوست، «ما مِنْ شَفِیعٍ إِلاّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ»[و مسیر آن لطف ها از طریق اولیای الهی است. «قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمِیعاً» 🔷روش تربیتی قرآن،آن است که تمام انگیزه های فاسد را از بین ببرد و همه ی انگیزه ها را در خداجویی متمرکز کند.لذا به کسانی که اطراف این و آن می روند تا عزیز شوند می فرماید: «إِنَّ الْعِزَّهَ لِلّهِ جَمِیعاً»تمام عزّت ها از آنِ خداست،چرا گرد دیگری می گردید؟! به کسانی که اطراف این و آن می روند تا قدرتی پیدا کنند،می فرماید: «أَنَّ الْقُوَّهَ لِلّهِ جَمِیعاً به کسانی که اطراف این و آن می روند تا آنان برایشان واسطه ای باشند،می فرماید: «قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمِیعاً» 📚تفسیرنور ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_463 ❇️آنها كه از #نام_خدا وحشت دارند! 💠وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (۴۵/زمر) 🌱‏و هرگاه خداوند به تنهايی ياد شود، دل‌های كسانی كه به آخرت ايمان ندارند متنفّر می‌شود، ولی هرگاه از غير او ياد شود، بی‌درنگ شادمان می‌شوند. 🔷گاه انسان چنان به زشتيها خو می‌گيرد و از پاكيها و نيكيها بيگانه می‌شود كه از شنيدن نام حق ناراحت و از شنيدن باطل مسرور و شاد می‌گردد، در برابر خداوندی كه آفريننده عالم هستی است سر تعظيم فرود نمی‌آورد، اما در برابر قطعه سنگ و چوبی كه خود ساخته و يا انسان و موجوداتی همانند خود زانو می‌زند و تعظيم می‌كند.  🔷شبيه اين معنی در آيه ۴۶ سوره اسراء نيز آمده است:" وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلی‌ أَدْبارِهِمْ نُفُوراً:" هنگامی كه پروردگارت را در قرآن به وحدانيت ياد می‌كنی فرار می‌كنند"! پيامبر بزرگ خدا نوح از دست اينگونه كج‌انديشان به خدا شكايت می‌كند و می‌گويد: وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً":" خداوندا! هر زمان آنها را دعوت كردم تا به درگاه تو آيند، و آنها را بيامرزی، انگشت در گوشها گذاردند و لباس بر سر و صورت خود پوشيدند تا صدای مرا نشنوند، و در مسير گمراهی اصرار ورزيدند و استكبار كردند"! (نوح- ۷). 🔷‏آری چنين است حال متعصبان لجوج و جاهلان مغرور. ‏ضمنا از اين آيه به خوبی استفاده می‌شود كه سرچشمه بدبختی اين گروه دو چيز بوده است انكار اصل توحيد و عدم ايمان به آخرت. ‏نقطه مقابل آنها مؤمنانی هستند كه از شنيدن نام خداوند يگانه چنان مجذوب نام مقدسش می‌شوند كه حاضرند هر چه دارند نثار راه او كنند، نام محبوب كامشان را شيرين و مشام جانشان را معطر، و تمام قلبشان را روشن می‌سازد، نه تنها نام او كه نام هر چه ارتباط و پيوندی با او دارد برای آنان سرورآفرين است. 👈‏نبايد تصور كرد كه اين صفت مخصوص مشركان عصر پيامبر ص بوده است، در هر عصر و زمان منحرفان تاريك دلی هستند كه از شنيدن نام دشمنان خدا و مكتبهای الحادی و پيروزی ستمگران خوشحال می‌شوند اما نام نيكان و پاكان و برنامه‌ها و پيروزيهايشان برای آنان دردآور است. 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

♻️♻️♻️ #قرآن‌فهمی‌برای‌همه : تدبر در سوره های قرآن به ترتيب نزول 2⃣4⃣ تدبر در سوره #یوسف ❓در آيه ۴۲، گوينده اذكرني عند ربك كيست؟ ضمير ه در فانساه الشيطان به كه بر ميگردد؟ ايا تقاضاي يوسف از دوست زنداني براي سفارش او در نزد عزيز مصر، با توحيد منافات ندارد؟ وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ {42} و [يوسف] به آن كس از آن دو كه گمان مى‏ كرد خلاص مى‏شود گفت مرا نزد آقاى خود به ياد آور و[لى] شيطان يادآورى به آقايش را از ياد او برد در نتيجه چند سالى در زندان ماند {42} پاسخ ۱ : ضميرهايى كه در جمله ((فانسيه الشيطان ذكر ربه )) هست همه به كلمه ((الذى )) بر مى گردد، ومعنايش اين است كه : شيطان از ياد رفيق زندانى يوسف محو كرد كه نزد ربش از يوسف سخن به ميان آورد، و همين فراموشى باعث شد كه يوسف چند سالى ديگر در زندان بماند. و بنا به گفته ما معناى ((ذكر رب )) ((ياد كردن نزد رب )) است ((نه ياد خدا)). كلمه ((بضع )) عدد كمتر از ده را گويند. ● توسل به اسباب منافاتى با اخلاص ندارد، بلكه اعتماد بر اسباب با اخلاص منافات دارد و اما اينكه دو ضمير مذكور را به يوسف برگردانيم و در نتيجه معنا چنين شود كه : شيطان ياد پروردگار يوسف را از دل او ببرد و لاجرم در نجات يافتن از زندان دست به دامن غير آورد و به همين جهت خدا عقابش كرد و چند سال ديگر در زندان بماند، همچنان كه بعضى از مفسرين هم گفته اند: و چه بسا به روايت هم نسبت داده باشند (احتمال ضعيفى است كه ) با نص كتاب مخالفت دارد. چون صرف نظر از ثنايى كه خداوند در اين سوره از آن جناب نموده تصريح كرده بر اينكه او از مخلصين بوده . و نيز تصريح كرده كه مخلصين كسانيند كه شيطان در ايشان راه ندارد. و اخلاص براى خدا باعث آن نمى شود كه انسان به غير از خدا متوسل به سبب هاى ديگر نشود، زيرا اين از نهايت درجه نادانى است كه آدمى توقع كند كه بطور كلى اسباب را لغو بداند و مقاصد خود را بدون سبب انجام دهد. بلكه تنها و تنها اخلاص سبب مى شود كه انسان به سبب هاى ديگر دلبستگى و اعتماد نداشته باشد. و در جمله ((اذكرنى عند ربك )) قرينه اى كه دلالت كند بر دلبستگى يوسف (عليه السّلام ) به غير خدا وجود ندارد. بعلاوه جمله ((و قال الذى نجا منهما و ادكر بعد امه ...)) خود قرينه روشنى است بر اينكه فراموش كننده ساقى بوده نه يوسف . ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۲۴۷ https://b2n.ir/b35440 کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛

مروري بر #وصيتنامه_امام_علي ع به امام #حسن ع 🛑قسمت هفتاد: چه بسا #بصيري كه خطا كند اما #نابينا به مقصد برسد. 🔸لَيْسَ كُلُّ عَوْرَةٍ تَظْهَرُ وَ لَا كُلُّ فُرْصَةٍ تُصَابُ، وَ رُبَّمَا أَخْطَأَ الْبَصِيرُ قَصْدَهُ وَ أَصَابَ الْأَعْمَى رُشْدَهُ. هر عيبى آشكار نمى گردد و هر فرصتى به چنگ نمى آيد. چه بسا بينا كه راهش را اشتباه كند، و كور دل به رشد و صواب برسد ✒️ترجمه انصاریان 👈 «چنان نيست که هر عيب پنهانى آشکار شود» در تفسير اين جمله احتمالاتى است: نخست اينکه اگر افرادى را ظاهراً بى عيب دانستيد زياد به وضع ظاهرى آنها مغرور نشويد، زيرا ممکن است عيوب پنهانى داشته باشند که بر شما ظاهر نگرديده است، بنابراين احتياط را در هر حال از دست ندهيد. اين تفسير را جمعى از شارحان نهج البلاغه پذيرفته اند. ديگر اينکه انسان اگر ظاهراً خودش را بى عيب ديد نبايد مغرور شود، چرا که بسيارى از عيوب است که جز با تأمل و تفکر آشکار نمى شود همان گونه که در حالات بعضى از بزرگان گفته اند که بعد از مثلا سى سال، ناگهان بر اثر پيشامدى به بعضى از عيوب خود واقف شدند. احتمال سومى نيز در اينجا وجود دارد و آن اينکه اگر عيوبى داشتى و خود را نسبت به ديگران معيوب تر ديدى، نگران نباش و در اصلاح خويش بکوش، زيرا ديگران هم غالباً #عيوبى دارند که در پنهان داشتن آن مى کوشند. البتّه اين تفسيرها با هم تضادى ندارند و ممکن است هر سه در مفهوم جمله جمع باشند، هرچند تفسير نخست مناسب تر به نظر مى رسد. ♻«و نه هر فرصتى مورد استفاده قرار مى گيرد»; (وَلاَ کُلُّ فُرْصَة تُصَابُ). يعنى اگر فرصتى از دست تو رفت زياد غمگين نباش، زيرا گاه فرصت چنان غافلگيرانه است که انسان موفق به بهره گيرى از آن نمى شود، هرچند بايد نهايت کوشش را براى استفاده از فرصت ها به خرج داد و اگر مردم مى توانستند از همه فرصت ها بدون فوت وقت استفاده کنند چهره زندگى بشر بسيار با وضع فعلى متفاوت بود. اين کلام نورانى درس بزرگى به ما مى دهد، زيرا بسيار ديده ايم افرادى يک عمر براى فرصتى که از دست داده اند غصه مى خورند و مى گويند: اگر فلان روز فلان کار را کرده بوديم چنين و چنان مى شد و اى کاش بيدار بوديم و اين فرصت را از دست نمى داديم. آنها به جاى اينکه به آينده بپردازند دائما اندوه گذشته را مى خورند. ♻ «گاه مى شود که شخص #بينا به خطا مى رود و #نابينا به مقصد مى رسد»; (وَرُبَّمَا أَخْطَأَ الْبَصِيرُ قَصْدَهُ، وَأَصَابَ الاَْعْمَى رُشْدَهُ). اشاره به اينکه در مورد کارهاى افراد آگاه نيز بينديش و مپندار هميشه آنها بدون ارتکاب خطا راه صواب را مى پويند و نيز درباره کارهاى ناآگاهان بينديش و نپندار که هميشه آنها راه خطا را مى پويند. اى بسا بر اثر عواملى به نتيجه مطلوبى برسند که بينايان نرسيده اند. 📍در روايتى از امام على بن موسى الرضا(عليهما السلام) مى خوانيم که از پدرانش از جدش رسول خدا(صلى الله عليه وآله) چنين نقل کرد: «کَلِمَتَانِ غَرِيبَتَانِ فَاحْتَمِلُوهُمَا کَلِمَةُ حِکْمَة مِنْ سَفِيه فَاقْبَلُوهَا وَکَلِمَةُ سَفَه مِنْ حَکِيم فَاغْفِرُوهَا; دو سخن شگفت آور است: سخن حکمت آميزى که از سفيهى صادر شود.پس آن را بپذيريد و سخن سفيهانه اى که از حکيمى و دانايى صادر شود پس آن را بر او ببخشيد». 📚 در امالى، ذيل اين حديث چنين آمده است: «فَإِنَّهُ لاَ حَکِيمَ إِلاَّ ذُو عَثْرَة وَلاَ سَفِيهَ إِلاَّ ذُو تَجْرِبَةِ; زيرا هيچ دانايى بدون لغزش و هيچ نادانى بدون تجربه نيست». ✒️شرح آیت الله مکارم شیرازی. @quranpuyan

#دعاهای_روزانه 🤲 إِلَهِي لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِي لَمْ تَهْدِنِي وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِي لَمْ تُعَافِنِي‏ إِلَهِي مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِي فِي حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي طَلَبِهَا مِنْكَ‏ معبودم، اگر خواری‌ام را می‌خواستی، هدایتم نمی‌کردی و اگر رسوایی‌ام را خواسته بودی سلامتی‌ام نمی‌بخشیدی، معبودم، این گمان را به تو ندارم که مرا در حاجتی که عمرم را در پیگیری‌اش سپری کرده‌ام، از درگاهت بازگردانی 💫مناجات شعبانیه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

 💠#تلاوت_روزانـہ یــڪ صفحـہ قرآטּ بـہ همراـہ ترجمـہ 📖#سوره_مبارڪه_زمر آیات 48 تا 56 📄#صفحه_464 ༻🍃‌🌸🍃༺         🆔@quranpuyan

🎙#تلاوت_ترتیل_روزانه 📄#صفحه464 📖#سوره‌_مبارڪہ‌_زمر 🆔@quranpuyan

‌🎙#ترجمه_روان 📄 امروز #صفحه_464 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر   🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_464 #بخش_اول 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_464 #بخش_دوم 📖#سوره‌_مبارڪہ_زمر 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

🕊 #گزیده‌_نڪات_تفسیرے مربوط بہ #صفحہ_464🔻 ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_464 *❇️* انسان: #خداجو در سختی ها، #ناسپاس در خوشی ها 💠فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَي عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (49/ زمر) 🌱پس چون سختى و ضررى به انسان رسد ما را مى خواند، سپس همين كه از جانب خود نعمتى به او عطا كنيم گويد: «بر اساس علم و تدبيرم نعمت ها به من داده شده» (چنين نيست) بلكه آن نعمت وسيله ى آزمايش است، ولى بيشتر مردم نمى دانند. 🔹در قرآن بارها از اين مطلب سخن به ميان آمده است كه انسان هنگام خطر به خداوند رو مى كند ولى همين كه از خطر رهايى يافت، خدا را فراموش مى كند و یا رفع سختی ها را معلول عوامل دیگر مانند طبیعت و شانس و ... میداند كه اين نشانه ناسپاسى انسان است. 🔹انسان به قدرى عاجز است كه به مجرّد رسيدن خطر فرياد مى زند. «مَسّ الانسان ضُرّ دَعانا» 🔹تلخى ها، نتيجه ى عملكرد انسان و مايه ى آزمايش است، ولى نعمت ها لطف الهى است. «مسّ الانسان ضُرّ... خوّلناه نعمة منا» 🔹فشارها و حوادث انسان را به ناتوانى خود معترف و فطرت خداجويى را در انسان بيدار و شكوفا مى كنند. «فاذا مسّ الانسان ضُرّ دعانا» 🔹انسان، موجودى ناسپاس است. «خوّلناه نعمة... انّما اوتيته على علمٍ»😔 🔹آنچه مورد انتقاد است ناديده گرفتن لطف خداست، نه آنكه علم و دانش در رشد و توسعه زندگى بى اثر است. «قال انّما اوتيته» 🔹بيشتر مردم نمى دانند كه نعمت ها و تلخى ها وسيله آزمايش هستند تا سپاسگزار و ناسپاس از هم شناخته شوند. «بل هى فتنة ولكن اكثرهم لا يعلمون» 📚 تفسیر نور ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan