#وظايف_عملي_فرد_مسلمان_از_منظر_قرآن 🍃#نماز و #احكام آن در #قرآن و روایات ✅قصر نماز در حالت #خوف و #ترس،آيا نماز مسافر هم كوتاه است؟ ⬅️مسافر كيست؟ ایا شرط شمول مسافر،هشت فرسخ است یا یک روز راه؟ به نظر ما, دليلهايى كه مسير يك روز راه را با وسيله هاى سير و سفر همگانى معيار قرار مى دهند, عبارت بودند از:  الف. مسيرة يوم ملاك و معيار اصلى بوده وهشت فرسنگ و دو بريد مصداقهاى آن. ب. امروزه, به پيمودن هشت فرسنگ, سفرگفته نمى شود. ج. حكمت كوتاه گزاردن نماز در سفر. آسان گيرى بر مكلفان است, تا بر سختى سفر, سختى عبادت افزوده نشود و روشن است كه در پيمودن #هشت_فرسنگ راه, با مركبهاى امروزى, هيچ رنجى به همراه ندارد. د. معيار بودن زمان براى #سفر, هماهنگ است با ديگر عبادتها, مانند: نماز, #روزه, حج كه بايد در ظرف زمانى خاص انجام بگيرند و آغاز و پايان آنها با امور طبيعى, محاسبه شود و سفر نيز از اين نسق و قاعده بيرون نيست و آغاز و پايان آن با اين معيار طبيعى و در خور فهم همگان و آسان ارزيابى مى شود, نه با ذراع و موى اسب و…. يياد آورى: معيار در كوتاه گزاردن نماز, قصد پيمودن يك روز راه است. مراد از روز, روز شرعى است, نه روز عرفى. روز شرعى, از روز عرفى طولانى تر است. عرف, از طلوع خورشيد تا غروب خورشيد را روز مى داند; ولى شرع از طلوع فجر (اذان صبح ) تا مغرب شرعى (به طور تقريبى, نيم ساعت پس از غروب خورشيد) را روز مى داند. از اين روى, روز شرعى كه در آن روزه مى گيريم و در سفر نيز معيار است, حدود دو ساعت از روز عرفى درازتر است. روز شرعى, در سرزمينهاى معتدل, زمستانها, حدود دوازده ساعت, تابستانها, شانزده ساعت, و متوسط آن چهارده ساعت. روز عرفى, زمستانها, ده ساعت, تابستانها چهارده ساعت است. تأسيس اصل اگر كسى از آنچه گفتيم, به نتيجه قطعى نرسيد و در حالت شك, باقى ماند و راه به جايى نبرد كه اكنون قصد پيمودن بيش از هشت فرسنگ و كم تر از يك روز راه را دارد. حكم نماز و روزه اش چيست؟ در اين صورت, بايد به اصول چنگ زد. اصلى كه در اين جا بايد به آن چنگ زد, اصالة التمام است كه به گونه هاى مختلف, در خور تقرير است: الف. شك مى كنيم كه با قصد پيمودن هشت فرسنگ و بدون قصد پيمودن يك روز راه, آيا بر ما, مسافر صدق مى كند, يا خير؟ موضوع براى كوتاه گزاردن نماز و گشودن روزه, عنوان سفر و مسافر است و اين جا, موضوع به حقيقت نپيوسته است, پس حكم مسافر هم منتفى است. بنابراين, نماز تمام است و روزه نيز بايد گرفته شود. ب. هر مكلّفى, بايد نمازش را تمام بگزارد, مگر #مسافر هنگام شك در صدق عنوان مسافر بر مكلف, آن شخص از شمول عنوان خاص خارج و مشمول حكم عام مى شود. ج. كوتاه گزاردن نماز و گشودن روزه, آسان گرفتن خداوند است بر بندگان مسافر و با شكِ در عنوان مسافر, شك در جايز بودن بهره مندى از بخشش الهى كه همانا آسان گرفتن بر مسافر باشد, پديد مى آيد; زيرا اين آسان گيرى الهى, تنها مسافران را در بر مى گيرد و با شك در مسافر بودن, شك در بهره مندى از آسان گيرى الهى وجود دارد. در نتيجه وظيفه اولى, كه #نماز تمام بود, بر دوش مكلف باقى مى ماند. بخش هایی از مقاله تحقیقی "حكمِ نماز و روزه مسافر در عصر جديد" ● نویسنده : حجت الاسلام احمد عابدينى http://yon.ir/Qp268 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔 @quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛

#زندگي‌قرآني: 🍃#روزه و #احكام آن در #قرآن و روایات ⬅ #مسافر كيست؟ ایا شرط شمول مسافر، هشت فرسخ است یا یک روز راه؟ در قرآن بيان شده كه مريض و مسافر از روزه در ماه رمضان معاف بوده و بعدا در طول سال باید ، به همان تعداد روز قضا نمايند. اما به چه كسي #مسافر گفته ميشود؟ ایا شرط شمول مسافر، هشت فرسخ است یا یک روز راه؟ قسمت دوم "به نظر ما, دليلهايى كه مسير يك روز راه را با وسيله هاى سير و سفر همگانى معيار قرار مى دهند, عبارت بودند از: الف. مسيرة يوم ملاك و معيار اصلى بوده وهشت فرسنگ و دو بريد مصداقهاى آن. ب. امروزه, به پيمودن هشت فرسنگ, سفرگفته نمى شود. ج. حكمت كوتاه گزاردن نماز در سفر. آسان گيرى بر مكلفان است, تا بر سختى سفر, سختى عبادت افزوده نشود و روشن است كه در پيمودن #هشت_فرسنگ راه, با مركبهاى امروزى, هيچ رنجى به همراه ندارد. د. معيار بودن زمان براى #سفر, هماهنگ است با ديگر عبادتها, مانند: نماز, #روزه, حج كه بايد در ظرف زمانى خاص انجام بگيرند و آغاز و پايان آنها با امور طبيعى, محاسبه شود و سفر نيز از اين نسق و قاعده بيرون نيست و آغاز و پايان آن با اين معيار طبيعى و در خور فهم همگان و آسان ارزيابى مى شود, نه با ذراع و موى اسب و…. ✅ تأسيس اصل ❓ اگر كسى از آنچه گفتيم, به نتيجه قطعى نرسيد و در حالت شك, باقى ماند و راه به جايى نبرد كه اكنون قصد پيمودن بيش از هشت فرسنگ و كم تر از يك روز راه را دارد. حكم نماز و روزه اش چيست؟ در اين صورت, بايد به اصول چنگ زد. اصلى كه در اين جا بايد به آن چنگ زد, اصالة التمام است كه به گونه هاى مختلف, در خور تقرير است: الف. شك مى كنيم كه با قصد پيمودن هشت فرسنگ و بدون قصد پيمودن يك روز راه, آيا بر ما, مسافر صدق مى كند, يا خير؟ موضوع براى كوتاه گزاردن نماز و گشودن روزه, عنوان سفر و مسافر است و اين جا, موضوع به حقيقت نپيوسته است, پس حكم مسافر هم منتفى است. بنابراين, نماز تمام است و روزه نيز بايد گرفته شود. ب. هر مكلّفى, بايد نمازش را تمام بگزارد, مگر #مسافر. هنگام شك در صدق عنوان مسافر بر مكلف, آن شخص از شمول عنوان خاص خارج و مشمول حكم عام مى شود. ج. كوتاه گزاردن نماز و گشودن روزه, آسان گرفتن خداوند است بر بندگان مسافر و با شكِ در عنوان مسافر, شك در جايز بودن بهره مندى از بخشش الهى كه همانا آسان گرفتن بر مسافر باشد, پديد مى آيد; زيرا اين آسان گيرى الهى, تنها مسافران را در بر مى گيرد و با شك در مسافر بودن, شك در بهره مندى از آسان گيرى الهى وجود دارد. در نتيجه وظيفه اولى, كه #نماز تمام بود, بر دوش مكلف باقى مى ماند. از مقاله تحقیقی "حكمِ نماز و روزه مسافر در عصر جديد" ● نویسنده : حجت الاسلام احمد عابدينى براي مطالعه مشروح مقاله و ساير نظرات به لينك زير مراجعه نماييد https://v.ht/namazemosafer 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔 @quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛

💠🌐 #روزه در قرآن : 🛑قسمت هفتم: #روزه_مسافر ⬅ #مسافر كيست؟ ایا شرط شمول مسافر، هشت فرسخ است یا یک روز راه؟ 👈در قرآن بيان شده كه مريض و مسافر از روزه در ماه رمضان معاف بوده و بعدا در طول سال باید ، به همان تعداد روز قضا نمايند. 🚘اما به چه كسي #مسافر گفته ميشود؟ ایا شرط شمول مسافر، هشت فرسخ است یا یک روز راه؟ 🌐"به نظر ما, دليلهايى كه مسير يك روز راه را با وسيله هاى سير و سفر همگانى معيار قرار مى دهند, عبارت بودند از: ↩️الف. مسيرة يوم ملاك و معيار اصلى بوده وهشت فرسنگ و دو بريد مصداقهاى آن. ↩️ب. امروزه, به پيمودن هشت فرسنگ, سفرگفته نمى شود. ↩️ج. حكمت كوتاه گزاردن نماز در سفر. آسان گيرى بر مكلفان است, تا بر سختى سفر, سختى عبادت افزوده نشود و روشن است كه در پيمودن #هشت_فرسنگ راه, با مركبهاى امروزى, هيچ رنجى به همراه ندارد. ↩️د. معيار بودن زمان براى #سفر, هماهنگ است با ديگر عبادتها, مانند: نماز, #روزه, حج كه بايد در ظرف زمانى خاص انجام بگيرند و آغاز و پايان آنها با امور طبيعى, محاسبه شود و سفر نيز از اين نسق و قاعده بيرون نيست و آغاز و پايان آن با اين معيار طبيعى و در خور فهم همگان و آسان ارزيابى مى شود, نه با ذراع و موى اسب و…. 🌐 تأسيس اصل ❓ اگر كسى از آنچه گفتيم, به نتيجه قطعى نرسيد و در حالت شك, باقى ماند و راه به جايى نبرد كه اكنون قصد پيمودن بيش از هشت فرسنگ و كم تر از يك روز راه را دارد. حكم نماز و روزه اش چيست؟ در اين صورت, بايد به اصول چنگ زد. اصلى كه در اين جا بايد به آن چنگ زد, اصالة التمام است كه به گونه هاى مختلف, در خور تقرير است: ↩️الف. شك مى كنيم كه با قصد پيمودن هشت فرسنگ و بدون قصد پيمودن يك روز راه, آيا بر ما, مسافر صدق مى كند, يا خير؟ موضوع براى كوتاه گزاردن نماز و گشودن روزه, عنوان سفر و مسافر است و اين جا, موضوع به حقيقت نپيوسته است, پس حكم مسافر هم منتفى است. بنابراين, نماز تمام است و روزه نيز بايد گرفته شود. ↩️ب. هر مكلّفى, بايد نمازش را تمام بگزارد, مگر #مسافر. هنگام شك در صدق عنوان مسافر بر مكلف, آن شخص از شمول عنوان خاص خارج و مشمول حكم عام مى شود. ↩️ج. كوتاه گزاردن نماز و گشودن #روزه, آسان گرفتن خداوند است بر بندگان مسافر و با شكِ در عنوان مسافر, شك در جايز بودن بهره مندى از بخشش الهى كه همانا آسان گرفتن بر مسافر باشد, پديد مى آيد; زيرا اين آسان گيرى الهى, تنها مسافران را در بر مى گيرد و با شك در #مسافر بودن, شك در بهره مندى از آسان گيرى الهى وجود دارد. در نتيجه وظيفه اولى, كه #نماز تمام بود, بر دوش مكلف باقى مى ماند. 📝 از مقاله تحقیقی "حكمِ نماز و روزه مسافر در عصر جديد" 🖌 نویسنده : حجت الاسلام احمد عابدينى براي مطالعه مشروح مقاله و ساير نظرات به لينك زير مراجعه نماييد https://b2n.ir/w81440 کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛