🔹 #مناجات_شعبانیه دعای اهل وصال و اهل فراق 🔸شرح فراز شانزدهم 🌺 اِلهی لَم یَکُن لی حَولٌ فَاَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصیَتِکَ اِلّا فی وَقتٍ اَیْقَظْتَنی لِمَحَبَّتِکَ وَکَما اَرَدْتَ اَنْ اَکُونَ کُنتُ فَشَکَرْتُکَ بِاِدْخالی فی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهیرِ قَلْبی مِنْ اِوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ در این فراز مناجات شعبانیه دو نکته مهم برای رسیدن به تقرب به خدا وجود دارد؛ 1⃣ نکته اول؛ یکی از مهمترین و کار امدترین و نورانی ترین راهکار اجتناب از معصیت والوده نشدن به گناه محبت الهی است. به این معنا به هرمقدار محبت و دوستی خداوند در قلبی جا بگیرد و حوضچه وجودی وی را پر کند به همان اندازه از گناه فاصله می گیرد و قلبش از زنگار گناه پاک و خالی می شود، در بیان تاثیر محبت در زدودن گناه از قلب و پیش گیری کردن از آلودن شدن به معصیت است که امام #صادق علیه السلام می فرماید: ((حُبُّ اللّه اِذا اَضاءَ عَلی سَرِّ عَبْدٍ اَخْلاهُ عَنْ کُلِّ شاغِلٍ وَ کُلُّ ذِکْرٍ سِوَی اللّه ظُلْمَةٌ وَالْمُحِبُّ اَخْلَصُ النّاسِ سِرّاً للّه تَعالی وَ اَصْدَقُهُم قَولاً وَ اَوْفاهُم عَهْداً.مصباح الشریعه، ص ۴۱۲ هرگاه نور محبت خدا بر درون بنده ای بتابد، او را از هر مشغله دیگری، فارغ می گرداند؛ هر یادی جز خدا، تاریکی است؛ آنکه خدا را دوست می دارد، به برکت این حب و دوستی، خالص ترین مردم و راستگوترین آنهاست و درعهد و پیمان از همه وفادارتر است. و نیز فرمود: فَما اَوحَی اللّه تَعالی اِلی داودَ علیه السلام: یا داودَ: مَنْ اَحَبَّ حَبیباً صَدَقَ قَولَهُ وَ مَن رَضِیَ بِحَبیبٍ رَضِیَ بِفِعلِهِ، وَ مَن وَثِقَ بِحَبیبٍ اِعْتَمَدَ عَلَیهِ وَ مَنِ اشْتاقَ اِلی حَبیبٍ جَدَّفِی السَّیرِ اِلَیْهِ:میزان الحکمه، ج۲ ، ۹۸۶)؛ ➖ خدای تعالی خدای تعالی به داود علیه السلام وحی فرمود: ای داود! هر کس محبوبی را دوست بدارد، نتیجه اش آن است که سخنش را می پذیرد و تصدیق می کند، و هر که از محبوبی خوشش آید، حاصلش آن است که از کارهای او راضی خواهدبود، و هر که به محبوبی اعتماد کند، ثمره اش آن است که به او تکیه خواهدکرد، و هر که شیفته محبت بوی باشد، برای ملاقات و دیدار با او سعی و تلاش می نماید. 🔻در همین راستا حکایت شده است که عیسی علیه السلام به قومی بگذشت زار و ضعیف، گفت: شما را چه رسید؟ گفتند: از بیم حق تعالی، بگداختیم. گفت: حق است بر خدای تعالی که شما را ایمن کند ازعذاب به قومی دیگر بگذشت، از ایشان زارتر و نزارتر و ضعیف تر. گفت: شما راچه رسیده است؟ گفتند: آرزوی بهشت، ما را بگداخت، گفت: حق است بر خدای تعالی که شما را به آرزوی خویش در رساند. به قومی دیگر بگذشت از این هر دو ضعیف تر و نزارتر و روی ایشان، چون نور می تافت. گفت: شما را چه رسیده است؟ گفتند: دوستی خدا ما رابگداخت. باایشان بنشست و گفت: شما مقربانید و مرا به مجالست شما امرفرموده اند. فرهنگ اشعار حافظ، ص ۶۰۲ از همین رو امام‌ علی علیه السلام در این فراز شانزدهم اینگونه مناجات می کند که اگر بخواهد #یقظه و بیدار ی برای بنده آلوده به معصیت اتفاق بیفتد راهی جز این وجود ندارد که خداوند این توفیق را به رفیق بنده اش نماید و قلبش را پر از محبتش کند تابنده آنگونه که خدا می خواهد سلوک نماید: اِلهی لَم یَکُن لی حَولٌ فَاَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصیَتِکَ اِلّا فی وَقتٍ اَیْقَظْتَنی لِمَحَبَّتِکَ وَکَما اَرَدْتَ اَنْ اَکُونَ کُنتُ معبود من!قدرتی در ترک معصیت ندارم، مگر آنکه با استقرار محبتت دردلم، از معصیت تو اجتناب نمایم!، که در این صورت، آن گونه که اراده کردی خواهم بود. 2⃣ نکته دوم‌؛ عرفانی و معنوی دراین فراز شانزدهم #شکر دربرابر توفیق و دست یابی به #محبت_الهی است، و به بیان علامه جوادی : در فرهنگ قرآنی و آموزه های وحیانی اگر نعمتي خدا به او داد، شکر اين نعمت واجب است و اگر کسي شکر نعمت کرد و شکرش #شکرمتوسط باشد، خداي سبحان نعمت او را #افزون مي‌کند، واگر شکر او شکر #عالي باشد، خود او را بالا مي‌برد. اينکه گفته شد: «شکر نعمت نعمتت افزون کند؛ کفر، نعمت از کفت بيرون کند»؛ نه «کفرِ نعمت»! شکر نعمت اين کار را مي‌کند، کفر نعمت، نعمت از کف بيرون کند، اين برای شکر متوسط است که اگر کسي شکر نعمت کرد نعمتش افزوده مي‌شود.اما آنچه در آیه ۷ سوره مبارکه «ابراهيم» آمده است، نفرمود اگر شکر نعمت کرديد ما نعمت شما را افزوده مي‌کنيم! بلکه فرمود گوهرِ هستيِ شاکر را بالا مي‌بریم: «لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»، نه «لأزيدنّ نعمَتَکُمْ» امام العارفین دربرابر دونعمت الهی #محبت و #پاک_شدن_قلب از #گناه خود را شاکر دیده و اینگونه مناجات می کند: 🌸 فَشَکَرْتُکَ بِاِدْخالی فی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهیرِ قَلْبی مِنْ اِوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ http://eitaa.com/qurantehran ادامه دارد