eitaa logo
شبڪه انتشار محتوای بصیرت افزایی فرهنگےسیاسی اجتماعی راه امین
204 دنبال‌کننده
22هزار عکس
10.3هزار ویدیو
1.1هزار فایل
فَاعْتَبِرُوايَاأُولِي الْأَبْصَار «مسیری برای وحدت و به هم رسیدن اندیشه ها» تبیین منویات امامین انقلاب اسلامی باحضور همیشه سبز سربازان مقابله باجنگ نرم در فضای مجازی 🗨️ما رو در ویراستی دنبال کنید https://virasty.com/raheamin https://splus.ir/raheamin
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از روشنگر مدیا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⭕ ادعاهای اقطاب گذشته , این بار از زبان یکی از مدعیان جانشینی نورعلی تابنده(قطب سابق) ♦ منتقدان مکتوبات و افشاگری های "کیوانعلی قزوینی"(از مشایخ سرشناس و جداشده از فرقه) در خصوص ادعاها و انحرافات جاری در میان , چه توجیهی برای تازه ترین ورژن همان ادعاها دارند؟! @feraghvaadyan
👈دستور قطب خودخوانده به مبارزه سیاسی دراویش 🌀فرقه ساطانعلی‌شاهی؛ از سیاست‌گریزی تا سیاست‌گرایی 💢موضوع ارتباط با سیاست، همواره در فرقه گنابادی سلطانعلی‌شاهی مطرح بوده و در هر برهه زمانی، شکل تازه‌ای به خود گرفته، با وجود تأکید اقطاب سلف بر اجتناب از مداخله درامور سیاسی، لیکن این مهم در عمل، دستخوش فراز و نشیب‌های زیادی بوده‌ و نمی‌توان بر تحقق کامل آن، صحه گذاشت. به‌خصوص در دهه‌های گذشته، این امر با چالش‌های بسیاری همراه بوده که ماهیت و ساختار را نیز متأثر ساخته‌است. لیکن نکته قابل‌تأمل، اجتناب ظاهری وتأکید مؤکد و بزرگان بر دوری از سیاست، دست‌کم تا زمان قطبیت «» است که به نظر می‌رسد با مرگ وی و ورود مدعیان جانشینی به میدان، پوسته ظاهری را شکسته و علناً تمایلات سیاسی را ابراز و در مورد اخیر، «وظیفه فقری» عنوان کرده‌اند. در این راستا، ‌مروری بر این سیر داریم: ▪️«سلطان حسین تابنده»(رضا علی‌شاه) در کتاب «رفع شبهات» درباره رابطه و سیاست می‌‌نویسد: «سیاست مصطلح امروز که لازمه آن دروغ، تفنین، نقض، ظلم، آزار واذیت باشد، باید از آن دوری کرد.»[1] ▪️در کتاب «پند صالح»، نوشته «محمد حسن صالح علیشاه» از اقطاب نیز به این قضیه اشاره شده است. وی در قالب نصیحت و دستور کلی به دراویش، می‌نویسد: «به کار خود پرداخته و در دخالت نکنید که مبادا آلت دست و بهانه اجرای مقاصد دیگران گردید.»[2] ▪️«نور علی تابنده»، سابق فرقه گنابادی نیزدر این باب ابراز می‌دارد:« در مورد دخالت در سیاست از من سؤال می‌کنند و در اعلامیه ای که به تاریخ 7رمضان 1417 نوشته شده و همچنین دربرنامه های بعدی هم گفته شده که در سیاست دخالت نمی‌کند و نظر ندارد، ولی درويش بر طبق مقررات شرعی و با خلوص نيت محضاً لله اگر تصميم بگيرد، تصميم وی درست است؛ چرا كه درويش مانند ساير شهروندان مملكت بايد در سرنوشت خود دخالت بكند.» و بعد در ادامه می گوید: «از من راجع به مسائل سیاسی و اجتماعی سوال نکنید؛ چون من راجع به مسائل طریقتی نظر می‌دهم.»[4] ↩️«»، متوهم قطبیت فرقه: « درحال حاضرطبق فرموده حضرت مجذوبعلیشاه قدس سره تاق طع دست مخالفین از سیاست و حکومت سیاست ورزی وتوجه به امورسیاسی وتلاش برای آزادی جزء وظایف فقری محسوب میگردد به این مهم توجه فرمایید.» 📚پی‌نوشت: 1. تابنده، حسین، رساله رفع شبهات،‌انتشارات حقیقت، چاپ ششم،1382،ص133. 2. صالح علیشاه، محمد حسن،پند صالح،انتشارات حقیقت،چاپ هفتم،،1376ص32. 3. تابنده، نور علی، کتابچه مکاتیب عرفانی، شماره شانزدهم،ص20. 4.بیانیه ۱۶ابان۱۳۹۹، صفحه اینستاگرام موسوم به صلاحی. @feraghvaadyan
📛خشونت فراملی فرقه‌ها ✍️دامنه جریان‌های فرقه‌ای به سطح نیز می‌رسد. در روابط بین‌الملل، کشورها و قدرت‌های مختلف از ابزارهای متفاوت برای و تحت فشار قرار دادن دولت‌های رقیب بهره می‌جویند. به تجربه ثابت شده که فرقه‌گرایی، ابزار و محمل مناسبی برای دخالت و نفوذ قدرت‌های خارجی، به‌ویژه قدرت‌های بزرگ و جهانی در امور سایر کشورها به شمار می‌رود. قدرت‌های بزرگ از فرقه‌ها برای نفوذ و تأثیر بر اراده سیاسی دیگر حکومت‌ها استفاده می‌کنند. در این صورت، مانند اسب تروای دشمن عمل کرده و زمینه حضور و دخالت عوامل خارجی را درون جامعه فراهم می‌کنند. ⚠️تمرکز سیاست خارجه بر جریان‌های بنیادگرا و در جوامع اسلامی، مصداق بارز این امر است که اسناد مربوط به نفوذ و اثرگذاری آن موجود است. «مصادیق تاریخی متعددی از سوءاستفاده قدرت‌های خارجی از فرق وجود دارد. از جمله حمایت روس و انگلیس از فرقه‌های ، بهائیت،‌ ازلیه و واركینه. «اسماعیل رائین» در كتاب «حقوق‌بگیران انگلیس»، به كرات از وابستگی جدی سران و اقطاب به دول و روس، سخن گفته‌است. همچنین ارتباطات خارجی فرق و امكان نفوذ آ‌ن‌ها در مسئولان حكومتی، حساسیت‌ها را در این خصوص دو چندان می‌كند.🇺🇸 🔺یکی دیگر از ابعاد جریان‌های فرقه‌ای، نقش ابزاری فرقه‌ها در ایجاد تنش و اختلاف در جوامع رقیب است. گاه فرقه‌گرایی مذهبی، عامل تنش در روابط خارجی دولت‌هاست. برای مثال، می‌توان به نقش فرقه‌های در روابط ایران و اشاره كرد. همچنین فعالیت فرقه‌ها موجب طرح ادعاهایی نظیر نقض از سوی سازمان‌های بین‌المللی و عامل تشدید فشار خارجی علیه دولت‌ها می‌شود که مصادیق بسیار آن در قبال سرکرده‌های فرقه‌های نوظهور و سنتی در ایران، شاهد بوده و هستیم. بیانیه‌های گاه و بی‌گاه وزارت خارجه امریکا –با مضمون خلط اقلیت‌گرایی فرقه‌ای با اقلیت‌های مذهبی- در قبال نقض حقوق دراویش یا فرقه‌هایی چون و ، از آن جمله‌اند. @Feraghvaadyan