🤔 ❔چرا منابع دینی هر نوع قرائتی را بر نمی تابه؟ آیا شما تعدد قرائات را مشروع میدانید؟ میشه لطفا مقداری باز کنید بحث رو و بحث هرمنوتیک که پایه اساس تعدد قرائات هست نقد اساسی و ایرادش را بنظر خودتان محبت کنید ذکر کنید ❗️❗️ 💠💠 👌برداشتهاى مختلف از متون دينى از لوازم نسبيّت معرفت است. مراد از «دين» در نظريه تكثّر قرائت، متون مقدّس دينى است و مراد از «قرائتها» تفسيرها و برداشتهاى متفاوت از متون دينى است؛ مانند قرآن و سنّت در آيين اسلام، عهد عتيق در آيين يهود، عهدين در مسيحيّت، اوپانيشادها در هندو و اوستا در آيين زردشت. تكثّر قرائت به معناى پلوراليسم دينى نيست؛ زيرا اين نظريّه به كثرت برداشتها از دينى نظر دارد و پلوراليسم دينى به كثرت اديان 📚كلام جديد، 149. ❕ بنابر نظريّه تكثر قرائت، دين داراى قرائت رسمى واحد نيست و قرائتهايى متعدّد مى پذيرد و جدا از قرائت رسمىِ عالمان ، قرائتهاى ديگر نيز وجاهت و اعتبار دارند و نمى توان آنها را خطا پنداشت 📚 «صراطهاى مستقيم»، كيان، 36/ 4؛ قبض و بسط تئوريك شريعت، 97؛ نقدى بر قرائت رسمى از دين، 14؛ هرمنوتيك كتاب و سنّت، 33. ❕مهمترين زيرساخت هاى نظريّه تكثّر قرائت دينى عبارت اند از ؛ 1⃣نظر نكردن به مؤلّف متن و مراد وى از متن. 2⃣صامت و مبهم شمردن متن. بنابر اين نظريّه، مفسّر است كه متن را به سخن وامى دارد و از آن ابهام مى زدايد. 3⃣ بى ضابطه دانستن فهم دين. 4⃣ مقبول و معتبر دانستن همه فهمها و تفسيرها يا نسبيّت معرفتى. 5⃣ وابسته شمردن فهم متون به دانسته ها و پيش فرضها و انتظارات برون دينى و تأثير تامّ آنها در شكلگيرى فهم. 📚فرهنگ شیعه ص 194 👌بر اساس این نظریه می توان آیات توحیدی را دعوت به شرک ، دعوت به پرهیزکاری و تقوا را دعوت به اثم و گناه و فحشاء ، آیات مربوط به وجوب و لزوم عبادات را دعوت به پوچی و بی برنامگی ، دستورات اخلاقی را دعوت به ضد اخلاق و ... محسوب کرد زیرا وقتی هر قرائتی از دین جایز باشد ، تمام این موارد به عنوان یک قرائت از دین جایز و مشروع می شود . ❕این همان تفسیر به رای و قیاس ظنی و شخصی و از روی هوی و هوس است که در آیات و روایات فراوانی از آن نهی شده است . 👌ما معتقديم تفسير به رأى يكى از خطرناكترين برنامه ها در مورد قرآن مجيد است كه در روايات اسلامى، يكى از گناهان كبيره شمرده شده، و مايه سقوط از درگاه قرب پروردگار است، در حديث آمده است كه خداوند مى فرمايد: «ما آمَنَ بى مَنْ فَسَّرَ بِرَأيِهِ كَلامى؛ آن كس كه مرا به ميل خود (و بر طبق هواى نفس خويش) تفسير كند به من ايمان نياورده است». 📚وسائل الشیعه ج 18 ص 28 👌 بديهى است اگر ايمان صحيحى داشت كلام خدا را آنچنان كه هست مى پذيرفت نه آن گونه كه مطابق ميل اوست. ❕در بسيارى از كتب معروف اين حديث از پيامبر اكرم نقل شده است: «كسى كه قرآن را به ميل خويش تفسير كند يا ناآگاهانه چيزى درباره آن بگويد بايد آماده شود كه در جايگاه خويش در قرار گيرد». 📚مباحث فی علوم القرآن ص 304 👌منظور از تفسير به رأى آن است، قرآن را مطابق تمايلات و عقيده شخصى يا گروهى خويش معنى كند، و بر آن تطبيق نمايد، بى آنكه قرينه و شاهدى بر آن باشد، چنين كسى در واقع تابع قرآن نيست، بلكه مى خواهد قرآن را تابع خويش گرداند، و اگر ايمان كاملى به قرآن داشت چنين نمى كرد. ❕به يقين اگر باب «تفسير به رأى» در قرآن گشوده شود، قرآن مجيد بكلّى از اعتبار خواهد افتاد، و هر كس آن را مطابق ميل خويش معنى مى كند و هر عقيده باطلى را بر قرآن تطبيق مى نمايد. 👌بنابراين تفسير به رأى يعنى تفسير قرآن بر خلاف موازين علم لغت و ادبيات عرب و فهم اهل زبان و تطبيق دادن آن بر پندارها و خيالات باطل و تمايلات شخصى و گروهى، موجب تحريف معنوى قرآن است. 📚اعتقاد ما ص 51