📌 غیاب و حضور 🔸در غیاب ، حکمت و عقلانیت به حاشیه رانده می‌شوند و احساسات و هیجانات مبدأ کنش‌های افراد و‌میدان‌‌دار تحولات اجتماعی قرار می‌گیرد. متفکران نادیده گرفته می‌شوند و چهره‌ها (سلبریتی‌ها)ی سیاسی، دینی، هنری و ورزشی میدان‌دار و مرجع مستقل کنشگران می‌شوند و بدون اتصال به چشمه حکمت و نمایندگی از حکما و متفکران و بر اساس استحسانات و ذوقیات جامعه را به چپ و راست می‌کشانند و از طریق وسطی، توازن و تعادل دور می‌کنند. این خصیصه اختصاصی به هیچ حزب و گروهی ندارد بلکه در غیاب مسئولیت اجتماعی، خانه‌نشینی حکمت و پستوماندگی عقلانیت، چپ و راست، انقلابی و غیرانقلابی، اصول‌گرا و اصلاح‌طلب، عدالت‌خواه و آزادی‌طلب، همگی به چهره‌ها و سلبریتی‌های هم‌کیش خود پناه می‌برند و از حکما و متفکران بیزار و از تفکر و اندیشه‌ی اصیل تهی می‌شوند، و به جای آن، عجله و شتاب، غرور علمی، ادعای علامه‌گی چهره‌ها، اظهارنظر متخصص‌گونه پیرامون هر پدیده و مطلبی و اخلاق‌ستیزی و قانون‌گریزی به بهانه‌های مختلف به فرهنگ عمومی تبدیل می‌شود. 🔹اما در حضور ضرورت حکمت و عقلانیت در راهبری تصمیمات و کنش‌های انسانی احساس می‌شود و توسط عموم کنشگران، مرجعیت حکما و محوریت متفکران و متخصصان اصیل به رسمیت شناخته می‌شود و تاملات و نکته‌های حکمت‌آميز راهبر کنش اجتماعی خواهد بود. زیرا بر اساس میدان‌داری حکمت و سازندگی عقلانیت، امکان رفع تعارض‌ها و تضادهای درونی و بیرونی ممکن است و از این طریق تعادل و توازن (عدالت و نظم) بر جامعه حکم‌فرما می‌شود و حقوق و آزادی‌های افراد محترم شمرده می‌شود. در این جامعه، احتیاط و مراقبت (حلم و تقوا) محترم است، نظر کارشناسی ازسوی متخصص مربوطه معيار است، قانون فصل الخطاب است و تمکین به قانون (حتی اگر عليه من باشد و به نفع مخالف من) بزرگترین ارزش اخلاقی و هنجار اجتماعی است. هویت، پیشرفت و امنیت ملی اصل و اساس می‌شوند، استقلال و میدان‌داری چهره‌‌ها و سلبریتی‌ها نفی می‌شود و صرفا طریقی برای راه‌یابی به محضر ارباب معرفت و متفکران اصیل در جهت تقویت هویت، پیشرفت و امنیت ملی تلقی می‌شوند. https://eitaa.com/hekmat121