بگذشت و بازم آتش در خرمن سکون زد دریای آتشینم در دیده موج زد خود کرده بود غارت حوالی بازم به یک شبیخون بر ملک اندرون زد دیدار در پایم ارغوان ریخت گفتار جان فزایش در گوشم ارغنون زد دیوانگان را می‌بست در سلاسل هر جا که عاقلی بود اینجا دم از جنون زد یا رب که در وی پروای نگنجد دست محبت آنجا خرگاه چون زد غلغل فکند روحم در ملایک هر گه که سنگ آهی بر طاق آبگون زد ز برون شو گر مرد راه کان کس رسید در وی کز قدم برون زد ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ https://eitaa.com/s/love_island/548 ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈