••🌸•••༻﷽༺•••🌸••• •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• ⬅️آیه ۵۱ وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ  و در حقيقت پيش از آن به ابراهيم رشد [فكرى]اش را داديم و ما به [شايستگى] او دانا بوديم. ✍ معنای واژه رشد ⬅️معنای لغوی: راه یافتن به مقصد ⬅️ معنای اصطلاحی: ۱. حقیقت توحید که حضرت ابراهیم علیه السلام از سنین کودکی از آن آگاه شده بود. ۲. هرگونه خیر و صلاح به معنی وسیع کلمه ❇️اوصاف انسان رشید رشد در نگاه قرآن کریم، ویژه فرد یا ملتی است که دارای دو وصف ثبوتی و سه وصف سلبی باشند: ... وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ أُولَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ (۷/حجرات) ترجمه: و لیکن خدا مقام ایمان را محبوب شما گردانید و در دلهاتان نیکو بیاراست و کفر و فسق و معصیت را زشت و منفور در نظرتان ساخت. اینان به حقیقت اهل صواب و هدایتند. ✍ صفات ثبوتی: ⬅️ایمان محبوب اوست ⬅️ قلبش به آن مزین باشد ✍صفات سلبی: ⬅️ کفر و فسوق و گناه در نظرش مکروه باشد. ✅پس رشید کسی است که دین محبوب او باشد نه اینکه از سر ترس یا شوق بهشت خدا را عبادت کند وگرنه ایمان محبوب و زیور و نمی‌بود. ⬅️ در مورد آیه مورد بحث هم می‌فرماید، که حضرت ابراهیم علیه السلام از رشد الهی برخوردار است، چون ما به او رشد را عطا کردیم. ⬅️معلوم می‌شود برهان اقامه کردن آن حضرت، برابر رشد اوست. چنانکه دست به تبر بردن او و ریز ریز کردن بت‌ها نیز به استناد رشد است. ⬅️ رشد الهی گاهی اقتضا می‌کند از سلاح مدد بگیرد و زمانی از کتاب الهی. از این رو قرآن کریم آهن را کنار کتاب آسمانی یاد می‌کندـ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ  زیرا با آهن، شمشیر و مانند آن می‌توان از کتاب‌های آسمانی دفاع کرد وگرنه تناسبی میان یادکرد از فرستادن آهن و ارسال قرآن نیست. حضرت ابراهیم خلیل 👈هم از آهن بهره جست و تبر به دست گرفت فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَهُم و 👈هم از صحیفه خود براهین فراوانی آورد که هر یک به گونه گونه‌ای رشد آن حضرت به شمار می‌رود. ⬅️رشد در مورد حضرت ابراهیم علیه السلام، اهتدای فطری وی به توحید و هدایت یافتگی او به دیگر معارف الهی است. 🌠🌠🌠🌠🌠🌠 از اضافه رشد به ضمیری که به ابراهیم خلیل می‌گردد «رشده» معلوم می‌شود، که چنین رشدی تنها به او اختصاص دارد و نیز می‌فهماند که آن حضرت خود شایستگی چنین رشدی را داشته است چنانکه جمله پایانی آیه و «کنّا به عالِمین» نیز موید آن است. چون این جمله کنایه از آن است که خدا به خصوصیات حال او و مقدار استعدادش آگاه بوده است. 🌠🌠🌠🌠🌠🌠 موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی ┄┄┅••✻••┅┄┄ @moassese_nooralyaghin