سعی من در سر به زیری بی‌گمان بی‌فایده‌ست تا تو بویِ زلفها را می‌فرستی با نسیم!🌬 . #شعریجات SAHELEROMAN | ساحل رمان

| ⛓ | جبر و اجبار و فلان دردسر هر روز است! #استوری | #بگذارید_خودم_باشم

•• ولی کاش اون یه دقیقه‌‌ای که بهونه‌ای شده برا "یلدا" شدنِ امشب رو، بــرای خودت کنــار بذاری. شــصت ثـانیه فقــط به [مـ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــن]ات فکر کن! اینجوری، یلدات مبارک میشه;)🍉🪐 ••

| ♥️ • 🪞| . . . « قسمت هشتاد » «رمان بگذارید خودم باشم» شیرخوارگی در عین نفهمی گذشت، شاید هم خیلی نیاز نبود که اهل فهم باشم. همین که گرسنه می‌شدم و شیر بود، خوابم می‌آمد و متکا بود و لالایی‌خوان، کثیف می‌کردم و کسی برای شستشو بود، یک اتفاقاتی می‌افتاد و صدایم به گریه بلند می‌شد و یک پناهی بود؛ کافی بود! واقعا کافی بود! این برای آن لحظات و روزها بس بود... اما نگذاشتند که من به همین خوبی ادامه بدهم، چرا الان که این‌ها را می‌نویسم، اشکم بند نمی‌آید، واقعا این‌ها گریه ندارد اما حالا که حالم بد است به همين‌ها هم که فکر می‌کنم غصه می‌خورم، اصلا بعد از جدا شدن از کیان همه‌اش بغض دارم و گریه می‌کنم...! مقابل چشمان اویی که حالا در باغ قدم میزند و دارد زندگی می‌کند، و مثل یک روانکاو من را به «خودم» برمی‌گرداند نشسته‌ام تا کمی بنویسم اما دیگر نمی‌توانم و دقیقا برخلاف او دیگر زندگی نمی‌کنم. بساط قلم و دفتر را کنار می‌گذارم تا قبل از آن‌که پاره‌اش کنم. حالا «خود» دیوانه‌ام سر برمی‌آورد و نمی‌خواهم «خودم دوم» باشم! همراه غذا سالاد درست کرده‌ام نه به خاطر دایی، به خاطر خودم که هوس کرده بودم غذا را با سالاد بخورم! یا شاید هم؛ اصلا حتما برای دست ورزی، برای فرار از خستگی، برای آرامش و رامش خود به فنا رفته‌ام خیار و گوجه پیاز و نعنا و آبغوره را به بازی دستانم می‌سپارم و به دندان‌هایی که قرچ قرچ را می‌کنند یک محملی برای کم کردن فشار عصبی! معاون مدرسه شوخ طبعمان وقتی عصبی حرف می‌زدیم می‌گفت: هویچ و سیب و خیار را خدا خلق کرده تا بجوی و آرام بشوی نه این‌که که بقیه را بجوی! - بعد از چند روز که غذا رو به بدبختی می‌خوردی! امروز با لذت خوردی! با این حرف دایی قاشق توی دستم می‌ماند؛ ادامه می‌دهد: - غذا رو که با حس بد می‌خوردی، بد هم توی بدنت تقسیم می‌شه، کل سلول‌هات بدبختانه ادامۀ حیات می‌دن. برعکسش رو هم خودت بچین! در ذهنم می‌پرسم: - بعدش چه؟ می‌خواند ذهنم را، می‌گويد: - ما یه آدم هستیم دیگه، جسم و روح. با هم اتصال قوی دارند، جسم جونش در می‌ره برای روح، روح هم دور جسم می‌گرده، همینه که الان که مثل برج زهرماره روانت، دوتا جوش زشت زدی، دوتا چین هم بهت اضافه می‌شه تا چندماهه آینده به یاری غصه‌ها! . . . [ برای خوندن هر شب دو قسمت از رمان، کافیه عضو کانال VIP ما بشید! هماهنگی از طریق: @sahele_roman ] ادامه دارد... کپی اکیدا ممنوع!!!!! #بگذارید_خودم_باشم #نرجس_شکوریان‌_فرد 🌊 •• SAHELEROMAN | ساحل رمان

| 🍁 | و نرگسی که گلبرگ‌های خویش را به رسمِ بدرقه، پیش پای پاییز می‌بارد ... •• #استوری | #شعریجات

و فرمود: حضرت مهدی "علیه‌السلام" بخــشنده است و دارایی را بسیار می‌بخــشد، بر مــسئولان و کارگزاران بسیار سخت‌گیر و بر فقرا و ضُعفا رئوف و مهربان است . . .🌤🫂 • . #جمعه SAHELEROMAN | ساحل رمان

- . . .

| ♥️ • 🪞| . . . « قسمت هشتادویکم » «رمان بگذارید خودم باشم» سالاد کوفتم می‌شود، هرچند که با وجود یک دایی کوفت معنا ندارد، به ثانیه‌ای که من مشغول حرف‌هایش می‌شوم کاسۀ سالادش را پاکسازی می‌کند و قاشقش فرو می‌رود میان خیار و گوجه و پیازهای من! الان آدم خوبی نیستم، تا به خودش بیاید کاسۀ سالاد را طوری عقب می‌کشم که با تعجب می‌ماند. - نه! - باور کن! - من دایی‌ام! کاسه را کنارم دور از دسترسش جاسازی می‌کنم و می‌گویم: - الان من ادب ندارم که بزرگتر، کوچکتر بفهمم! سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید: - همین که قبول کردی ادب نداری من از سالاد چشم‌پوشی کنم! معترض می‌شوم: - دایی! - باور کن! - دایی! - الان من اجازه ندارم دروغ بگم، افسرده و غیرافسرده رو هم درک نمی‌کنم! چشمان چهارتا شده‌ام را می‌بیند و کوتاه نمی‌آید. با خیال راحت از انتقامی که گرفته مشغول خوردن بقیۀ غذایش می‌شود. الان فرصت غصه خوردن نیست، باید به غذا و سالادم همراهی کنم! مرا می‌خوانند! - فرشته کم‌خونیات برطرف شد؟ نگاهش می‌کنم و می‌گویم: مامان چیزی رو از شما پنهان هم می‌کنه! خنده‌اش را پنهان نمی‌کند و تیکه‌اش را: - بچه از حال و روزت کمخونی و کمبود ویتامین به اضافه کمی ادبت می‌باره، درضمن بچه اگه یادت باشه جواب آزمایش جنابعالی رو من گرفتم. این هم یادت نباشه، معجونی که گرفتم و دولپی خوردی رو دیگه چرا یادت رفته؟ درجا غر می‌زنم: - نصفش رو که خودتون خوردید! - نوش‌جونم، تو یه پسته کفایت می‌کرد برات! - دایی! - ستاد کوتاه کردن زبون درازها! نه خیر، امروز انقدر سرحال است که من نتوانم از تورهای صیدی که پهن کرده است جان سالم به در ببرم. بهترین وسیلۀ جبران را انتخاب می‌کنم، قاشقم را در سالاد فرو می‌برم و با لذت به دهان می‌گذارم. . . . [ برای خوندن هر شب دو قسمت از رمان، کافیه عضو کانال VIP ما بشید! هماهنگی از طریق: @sahele_roman ] ادامه دارد... کپی اکیدا ممنوع!!!!! #بگذارید_خودم_باشم #نرجس_شکوریان‌_فرد 🌊 •• SAHELEROMAN | ساحل رمان

شخصیت‌های مهم موثر آینده ساز فرمانده نیروی دریایی با نسل امروز! SAHELEROMAN | ساحل رمان

آخرین برگ سفرنامه باران این است که زمین چرکین است ... 🗞 . #شعریجات - استاد شفیعی کدکنی SAHELEROMAN | ساحل رمان

•• سلام درود🌤 احوال رفقا؟ اوضاع رو به راهه؟ ••

• اول هفته رو توفانی_چالشی شروع کنیم؟🪁 •

•• ① یـه بخش از رمان آنلــاین‌مون (خیلی طولانی نشه، یک الی چند خط) که به دلــت نشـسته و برات خـــاص بــوده رو انتخــاب کن.🔖 ② حــالا برو توو گالـــریت و ببین کـــدوم عکـس وایب ایــن تیکه از رمان رو بهت میده!📷 ••

•• ترکیب این دوتا رو [برامون بفرست] و به قید قرعه، برنده این هفته‌ی ما باش! به احتــرام محصل‌هامــون هم تا ساعت ۲۴ مهلت دارید جذابیات تون رو برامون بفرستید.🤝😎 #چالش ••

تو خیلی قدرت ها داری! حالا یه اشتباه هم مثل یه گوجه گندیده خورده وسط تصویر فرشته‌ایت؛ چرا کلا خودت رو حذف می کنی؟ دست بلند کن! گوجه گندیده رو از روی سروصورتت پاک کن... "بگذارید خودم باشم _ نرجس شکوریان‌فرد" • • پ.ن: پرسیدید چی به چیه! ایشون یکی از ارسالی‌هاست. صرفا جهت شفاف‌سازی🚶🏻‍♀🤝 #چالش

| ♥️ • 🪞| . . . « قسمت هشتادودوم » «رمان بگذارید خودم باشم» به روی خودش نمی‌آورد و می‌گويد: - ولی خدائیش فرشته، ضرب‌المثل قدیمی‌ها خیلی درست بوده که می‌گفتن «جسم، مَرکبِ (الاغ) روحه»؛ می‌خوای به هدفات برسی و روانی نباشی و ابرقدرت روحی باشی اول باید مرکبت سالم باشه که پای رفتن داشته باشه و ببرتت! فکر نمی‌کردم دایی برای جسم اهمیتی قائل باشه، فکرم همیشه این بود که انسان را روح می‌بینند و همۀ لذت‌های جسمانی را حرام! - چیه زل زدی به من، با خودت حرف می‌زنی! تازه متوجه می‌شوم که چندلحظه‌ای است دارم دایی را نگاه می‌کنم و با چشم صحبت می‌کنم. تا می‌خواهم سرم را پایین بندازم، با قاشق زیر چانه‌ام را نگه می‌دارد و می‌گوید: - آ، آ، آ دقیقا حرفای ذهنت رو بگو! می‌گویم: - فکر می‌کردم شما اهل لذت نباشی! منظور جسمیه! قاشق را برمی‌دارد و می‌گوید: - تو اصلا لذت رو می‌فهمی که یه همچین فکری هم کردی؟ - دایی! معترض‌تر از من حرف می‌زند: - چرا نگاهت انقدر کجه؟ چی شده که نمی‌بینی؟ تو کی انقدر فرصت کردی خودت رو خراب کنی؟ قاشقم را به نشانۀ اعتراض زمین می‌گذارم، قاشقش را به نشانه کم اهمیتی پر می‌کند و به دهان می‌گذارد، با آرامش می‌جود، قاشقی از سالاد من را هم می‌خورد و می‌گوید: - بخور بابا، قهر نکن، اما خواهشا از کور لذتی بیرون بیا! بابا همین سالاد خوردن مگه لذت نداره، کی درست کرده و داره به تو التماس یه قاشق بیشتر می‌کنه، سیب‌زمینی آتیشی با چایی که هرروز برات درست می‌کنم لذت نیست، جسمی نیست، بستنی‌هایی که از جیب من خودت رو مهمون می‌کردی، کوهی که می‌بردمت... فرشته! فرشته گفتنش انقدر اعتراضی هست که جرأت نکنم جواب بدهم، خودم را مشغول خوردن نشان می‌دهم و ذهنم اما حرف‌های دایی را ادامه می‌دهد و تمام لذت‌های جسمانی را مرور می‌کند، درست می‌گوید، نمی‌توانم به خودم دروغ بگویم؛ اهل ورزش است، گپ دوستانه، گردش‌های گاه و بی‌گاه خانوادگی... ردیف می‌شود همۀ آنهایی که هرچه سبک و سنگین می‌کنم لذت جسم را دارد. بالاخره تمام می‌شود، غذا خوردن و سالادم را می‌گویم. . . . [ برای خوندن هر شب دو قسمت از رمان، کافیه عضو کانال VIP ما بشید! هماهنگی از طریق: @sahele_roman ] ادامه دارد... کپی اکیدا ممنوع!!!!! #بگذارید_خودم_باشم #نرجس_شکوریان‌_فرد 🌊 •• SAHELEROMAN | ساحل رمان