#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_7 #دعای_هفتم_صحیفه_سجادیه #دعا_هفتم_1 #سختی_ها 3 #سختی_ها_قرآن 6 #سختی_ها_پیامبران 1 #حضرت_آدم ✳️ آيات كتاب حق، ناطق به اين معناست كه تنها گره‏ گشاى مشكلات خداست و اين انسان است كه نبايد از مكاره و مصايب هراسى به خودراه دهد بلكه بايد بداند كه مكاره و دردها و مشكلات و سختى‏ها، نردبان ترقى و عوامل رشد و كمالند، چيزى كه هست بايد به پيشگاه حريم حرم دوست دست دعا بردارد و از جناب او بخواهد كه در حل مشكل به او كمك دهد كه او حلّال تمام مشكلات است، چنانكه در جمله اول آمد: 🙏 «يا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ» قرآن مجيد به ابتلا و مصيبت بعضى از انبيا اشاره دارد و به بيان اين معنى در اين زمينه مى‏پردازد كه آن پاكان سرباخته در راه محبوب، به وقت گرفتارى، به حضرت‏ دوست پناه برده و از قدرت حكيمانه و اراده عادلانه‏اش درخواست نجات نمودند، آن معشوق عاشقان هم با حفظ مصلحت و توجه به خير دنيا و آخرت آنان، گره از كارشان گشود و از درياى غم به ساحل نجاتشان رهنمون گشت. * آن وجود ذى‏جود (حضرت #آدم) چون به اغواى شيطان در معيّت همسرش حوّا به شجره منهيّه نزديك شد و قدم در گذرگاه خطرناك حرص گذارد، لباس بهشتى از وى گرفته شد و به امر حضرت ربّ همراه همسرش به زمين هبوط كرد. در زمين به خاطر بى ‏توجهى نسبت به امر حضرت ذوالاحسان و از دست دادن بهشت و عريان شدن از لباس كرامت و تاريكى درون و برگشتن رنگ چهره، به اندوهى سخت و دردى طاقت فرسا و رنجى عظيم و غصه‏اى ناگفتنى گرفتار شد. با توفيق خود حضرت محبوب و راهنمايى امين وحى، دست نياز به درگاه بى‏نياز برداشت و به پيشگاه مقدّس حضرت رب‏ العزّه همى اغاثه و زارى و اصرار نمود. «تا بارى تعالى اغاثت او به لطف خفى و اعانت او به #فرج قوى ارزانى داشت و ذكر مقامات و رفع درجات و كشف بليّات او در چندين موضع از مصحف مجيد مذكور گردانيد. و چون وجود او از مادر «كُنْ» متولد گشت، در مكتب وجودش به تعلّم: وَ عَلَّمَ آدَمَ الأْسْماءَ كُلَّها و خدا همه نام‏ها [ىِ موجودات‏] را به آدم آموخت. مشغول گردانيد و مسجود مقرّبان حضرتش كرد و جنّت عدن را تماشاگه او گردانيد. بعد از آن به افعالش مؤاخذه كرد و انگشت بر حرف او نهاد كه: الَمْ أنْهَكُما عَنْ تِلْكُما الشَّجَرَةِ آيا من شما را از آن درخت نهى نكردم؟ پس از آن كه به هشت بهشت آسوده بود، به غرامت آن ترك به ضرورت بهشت بِهِشت و به خاكدان دنيا هبوط كرد و به فراق جنّت و هجر حوّا مبتلا گشت و به خجالت گناهكارى درمانده شد و دويست سال به نوحه و ناله: رَبَّنا ظَلَمْنا أنْفُسَنا پروردگارا! ما بر خود ستم ورزيديم. روزگار گذاشت و هر لحظه دلش پرخون‏تر و غمش روز افزون‏تر بود تا ارحم الراحمين به تضرّع و دموع و استكانت و خضوع او ببخشيد و خلعت: فَتَلَقَّى‏ ءَادَمُ مِن رَّبّهِ‏كَلِمتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إنَّهُ هُوَ التَّوابُ الرَّحيمُ پس آدم كلماتى را [مانند كلمه #استغفار و #توسل به اهل بيت: كه مايه #توبه و بازگشت بود] از سوى پروردگارش دريافت كرد و [پروردگار] توبه‏اش را پذيرفت؛ زيرا او بسيار توبه‏پذير و مهربان است. در گردن او انداخت و محنتش را به نعمت مبدّل گردانيد و حوّا را به او رسانيد. پس آدم اول كسى بود كه دعا كرد و اجابت آمد و استغاثت كرد و اعانت يافت و غمش به شادمانى و سختيش به آسانى بدل گشت و به تجديد نِعَم و ازالت نِقَم از حضرت قِدَم مخصوص و ممتاز گشت. او رحيمى و پادشاهى است كه چون از وى رحمت طلبند بخشايش فرمايد و چون نعمت خواهند ارزانى دارد.» 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 175 👌 #دعای_هفتم_صحیفه_سجادیه #هفتم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2