eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.5هزار عکس
2.3هزار ویدیو
1.5هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🙏 شش از اذکار مهم 👇 ➡️ yon.ir/tMyIX 1. 2. 3. یا ذالجلال و الاکرام 4. ذکر (لا حول و لا قوه الا بالله) 5. ذکر 6. 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
⬅️ راه قدر دانستن جوانی رعایت دو نکته ی و 📖 گاهی که گفته میشود جوانی را قدر بدانید، ذهن به راههای دیگر میرود. مهمترین مظهر قدردانی از جوانی همین است که از این صفا و نورانیّت و از این ناآلودگی و پیراستگىِ طبیعىِ انسان جوان استفاده کنید و خود را در زمینه‌های تزکیه و اخلاق پیش ببرید. این ان‌شاءاللَّه ذخیره همه زندگی شما خواهد شد. راهش هم رعایت دو نکته است: 1⃣ ذکر 2⃣ توبه ممکن است کسی بگوید ما که جوانیم و هنوز عمری از ما نگذشته که مثل شما گناه زیادی کرده باشیم و محتاج توبه باشیم. نه، این درست نیست؛ توبه وظیفه همیشگی انسان است. پاکترین انسانها هم باید توبه کنند. توبه یعنی برگشت به خدا، برگشت از راه خطا، توجّه دادن دل به پروردگار و رو را به طور کامل به خدا کردن. از امام سجّاد علیه‌السّلام چه کسی پاکتر؟ شما به صحیفه سجّادیه از اوّل تا آخر نگاه کنید؛ ببینید چه حالی، چه سوز و گدازی و چه توبه‌ای در آن نهفته است: «هذا مقام من استحیی لنفسه منک و سخط علیها و رضی عنک». امام سجّاد علیه‌السّلام به خدای متعال عرض میکند: پروردگارا! من بر نفس خودم که گاهی از فرمان تو سرپیچی کرده، خشمگینم. از تو راضی ام و به‌خاطر سرپیچی نفس از تو شرمنده‌ام. این راز و نیاز و سوز و گداز امام سجاد علیه‌السّلام است. عزیزان من؛ جوانان! قدر جوانی را بدانید و این دلهای پاک، این نورانیّت و این صفا را که به‌هرحال در شما وجود دارد، حفظ کنید. 🔸 مقام معظم رهبری متن کامل بیانات 👇 📋 yon.ir/o6bax 👁 کانال انس با 🆔 @sahife2
FatemiNia-13941128-Sahifeh38.mp3
16.52M
⏪ 38 🔹ادامه ی شرح دعای یازدهم🔹 🔹 به دعای یازدهم حضرت سیّد الساجدین (علیه الصّلاه و السّلام) رسیدیم و این بحث «یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ» را تا یک حدی مشروح خدمت شما عرض کردیم که چطور باعث شرف ذاکر می‌شود و به جایی رسیدیم که بعضی از اهل معرفت گفتند ذکر از روی ‌محبّت باشد یعنی کاشفیّت از ‌محبّت داشته باشد، طوری می‌شود که آن انوار محبوب که حضرت حق (جلّت عظمته) باشد بر باطن مستولی می‌شود و آن ذاکر جز مذکور چیزی نمی‌بیند. 🔹 🍀 yon.ir/f3JsU 📌آیت الله 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
👈 يا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ.... 🔹 🔸ای غِنا بخشِ بهره ‌مندان ، اينك ما بندگان توايم در پيشگاه تو، و من از همه محتاج تر. پس به توانگرى خويش تهی دستی ما را چاره ای ساز و احسان خویش را از ما دریغ مدار آن گونه که ناامید گردیم. که اگر چنین کنی آن کس که از تو نیک بختی خواسته بدبخت شود و آن کس که از احسان چشم بخشش داشته تهی دست ماند🔸 👈 انَّ اللهَ غَنیٌّ حَمیدٌ، (همانا خداوند، بی نیاز ستوده است.) بقره / 267 📋 yon.ir/w0USs 🔈 yon.ir/WwdmB 👈 آشنايي با نام هاي خداوند - ( همیشه بی نیاز) 🔸 این نام به معني بي نيازي است که به هيچ چيز حاجت نداشته باشد نه در ذات و نه در صفات خود و تمام ممکنات محتاج او باشند. مداومت بر اين اسم موجب کثرت رزق است و اگر کسي تا ده جمعه و هر جمعه ده هزار مرتبه اين اسم را بخواند، .... 📋 yon.ir/UZwgF ✍️ ملاحبيب الله شريف کاشاني 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
🔆 مؤمن است 👤آیت الله به نقل از آیت الله 👌کانال انس با 🆔 @sahife2
⏺ علامه رحمت الله علیه ✳️ من از آثار گرانبهایی را مشاهده کرده ام . 40 شبانه روز سکوت اختیار کنید و جز در امور لازم سخن نگویید و به و مشغول باشید تا برایتان صفا و نورانیت حاصل شود. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife
✳️ یااَیُّهَا الَّذینَ ءامَنُوا اذکُرُوا اللهَ ذِکراً کَثیراً * وَ سَبِّحوهُ بُکرَةً وَ اَصیلاً * هُوَ الَّذِی یُصَلّی عَلَیکُم وَ مَلٰئِکَتُه،(احزاب 41) [میفرماید] شما ذکر خدا بگویید، خدای متعال هم بر شما میفرستد، به شما درود میگوید؛ هم خود ذات اقدس الهی، هم ملائکه ‌ی او به شما مؤمنین درود میگویند. و بدانیم که خدا، یاد خدا راهنما است، راه‌گشا است، دست‌گیر است، میتواند ما را قادر بر گره ‌گشایی کند؛ گره زیاد داریم و دست قدرت و پنجه ‌ی تواناییِ خود ما انسانها است که باید این گره‌ها را باز کند امّا این قدرت را، این توانایی را خدا به ما میدهد. ذکر خدا به ما کمک میکند که بتوانیم بن‌بست‌ ها را باز کنیم و راه‌ ها را بگشاییم. 🔴 اگر به باده مشکین دلم کشد شاید که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید جهانیان همه گر منع من کنند از عشق من آن کنم که خداوندگار فرماید طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید که حلقه‌ای ز سر زلف یار بگشاید تو را که حسن خداداده هست و حجله بخت چه حاجت است که مشاطه‌ ات بیاراید (مَشّاطه : آرایشگر) چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش کنون به جز دل خوش هیچ در نمی‌باید جمیله‌ ایست عروس جهان ولی هش دار که این مخدره در عقد کس نمی‌آید به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر به یک شکر ز تو دلخسته‌ای بیاساید به خنده گفت که خدای را مپسند که بوسه تو رخ ماه را بیالاید 🔅 برنامه ی روزانه 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ کثیر یعنی بی‌حد و مرز بودن ذکر خداوند قسمت اول 🔴 خود من هرچه نگاه میکنم، می‌بینم احتیاج دارم به اینکه این آیه‌ی شریفه‌ی «اذکروا اللَّه ذکرا کثیرا و سبّحوه بکرة و اصیلا» را تکرار کنم و در آن تدبر کنم و به آن عمل کنم. قیاس به نفس کردم، به نظرم میرسد که شما هم و همه‌مان محتاج به این هستیم. میفرماید: «یا ایّها الّذین امنوا». این، بعد از آن است که جامعه‌ی ایمانی شکل گرفته و این جامعه آزمونهای بزرگ را از سرگذرانده است. این آیات سوره‌ی احزاب است و بعد از سال ششم هجرت نازل شده است؛ یعنی بعد از جنگ بدر و اُحد و جنگهای متعدد دیگر و بالاخره جنگ احزاب. در یک چنین شرائطی، قرآن به مسلمانها خطاب میکند که: «اذکروا اللَّه ذکرا کثیرا»؛ خدا را ذکرِ کثیر کنید. ذکر یعنی یاد. ذکر و یاد در مقابل غفلت و نسیان است. غرق در عوارض و حوادث و پیشامدهای گوناگون شدن و از مطلب اصلی غفلت کردن؛ این، گرفتاری بزرگ ما بنی آدم است. میخواهند این نباشد. آنوقت این یاد هم صِرف یاد کردن و متذکر شدن نیست، ذکر کثیر را از ما خواسته‌اند. در اینجا من روایتی را ذکر کرده‌ام: «عن ابی عبداللَّه (علیه‌السّلام) قال: ما من شی‌ء إلّا و له حدّ ینتهی إلیه»؛ همه‌ی این فرائض و احکام الهی حدی دارند؛ اندازه‌ای دارند، که وقتی به آن حد و مرز رسیدند، تمام میشود؛ تکلیف تمام میشود؛«الّا الذّکر»؛ مگر ذکر. «فلیس له حدّ ینتهی الیه»؛ ذکر حد ندارد؛ اندازه‌ای ندارد، که وقتی این اندازه ذکر و یاد حاصل شد، بگوئیم دیگر بس است؛ دیگر لازم نیست. بعد خود حضرت توضیح میدهد و میفرماید: «فرض اللَّه عزّ و جلّ الفرائض فمن اداهنّ فهو حدّهنّ»؛ هر کس فرائض را ادا کرد، آنها را به حد ومرز خود رساند. «و شهر رمضان فمن صامه فهو حدّه»؛ مثلاً ماه رمضان که تمام شد، شما این فریضه را به مرز خودش رساندید؛ تمام شد و دیگر چیزی بر شما واجب نیست. «والحجّ فمن حجّ فهو حدّه»؛ هر کس حج را به جا آورد - به اعمال پایان حج که رسید - آن را به مرز رساند. این در صورتی است که در هر دو جا «فهو حدَّه» بخوانیم. البته میشود «فهو حدُّه» هم با یک تعبیر دیگری خواند؛ اما «الّا الذّکر»؛ فقط ذکر مثل بقیه‌ی فرائض نیست.دیگر بقیه‌ی فرائض را ذکر نفرمودند؛ زکات را وقتی دادید، دیگر واجب نیست، به همان اندازه‌ای که مقرر شده است. خمس را همین‌جور، صله‌ی رحم را همین‌جور. بقیه‌ی فرائض و واجباتی که هست، همه از همین قبیل است، مگر ذکر؛ «الّا الذّکر فانّ اللَّه عزّ و جلّ لن یرض منه بالقلیل و لم یجعل له حدّا ینتهی الیه»؛ خدا به ذکرِ قلیل راضی نشده است؛ حدی برای آن قرار نداده است که بشود به آن حد رسید. «ثمّ تلا»؛ بعد، حضرت این آیه را تلاوت فرمود: «یا ایّها الّذین امنوا اذکروا اللَّه ذکرا کثیرا». اهمیت ذکر این است. ادامه دارد ... 👤 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ کثیر یعنی بی‌حد و مرز بودن ذکر خداوند قسمت دوم 🔴 در دنباله‌ی آیه میفرماید که: «هو الّذی یصلّی علیکم و ملائکته». مرحوم علامه‌ی طباطبائی(رضوان اللَّه علیه) در المیزان میفرمایند: این آیه‌ی شریفه‌ی «هو الّذی یصلّی» در مقام تعلیل برای امر «اذکروا اللَّه ذکرا کثیرا» است؛ یعنی این ذکر کثیری که از شما خواسته شده است، به این خاطر است که خدائی را یاد کنید که این خدا همان کسی است که «یصلّی علیکم»؛ بر شما درود میفرستد، میفرستد. خدای متعال صلوات را به شما میفرستد. «هو الّذی یصلّی علیکم و ملائکته»؛ نه فقط خدای متعال، ملائکه‌ی الهی هم بر شما مؤمنین درود و صلوات میفرستند؛ که صلوات از طرف پروردگار، رحمت اوست؛ صلوات از ملائکه، استغفاری است که برای مؤمنین میکنند؛ «و یستغفرون للّذین امنوا» که در آیات قرآن هست. چرا این رحمت و این صلوات و این استغفار را ذات اقدس حق و فرشتگان الهی برای شما از عالم غیب، از ملأ اعلی میفرستند، «لیخرجکم من الظّلمات الی النّور»؛ برای اینکه شما را از ظلمات نجات بدهند، به نور بکشانند، که داستان این ظلمات و این نور هم داستان گسترده و مفصلی است.ظلمات در اندیشه‌ی ما، ظلمات در قلب ما، در خلقیات ما؛ و نور در مقابل اینهاست. عمل هم میتواند ظلمانی باشد، هم میتواند نورانی باشد؛ ذهن و فکر و عقاید انسان میتواند نورانی باشد، میتواند ظلمانی باشد؛ خلقیات و صفات انسان میتواند ظلمانی باشد، میتواند نورانی باشد؛ حرکت اجتماعی یک ملت میتواند به سمت ظلمات و تاریکی باشد، میتواند به سمت نور باشد. اگر بر ملتی، بر کشوری، بر هیأت حاکمه‌ای، بر فردی، شهوات غالب شد، خشونت ناشی از حیوانیت غالب شد، حرص غالب شد، دنیاداری و دنیاطلبی غالب شد، این ظلمات است؛ حرکت ظلمانی است، جهت ظلمانی است، هدف هم ظلمات است. اگر نه، معنویت غالب شد، دین غالب شد، انسانیت غالب شد، فضائل اخلاقی غالب شد، خیرخواهی غالب شد، صدق و راستی غالب شد، این میشود نورانیت. اسلام و قرآن، ما را به این دعوت میکنند. خدای متعال و ملائکه‌ی او ما را برای این تجهیز میکنند که از آن ظلمات خلاص کنند و ما را وارد این وادی نور کنند. ذکر خدا را بکنید؛ این هم علت و دلیلش. 👤 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« حقيقتى است قلبى كه از توجّه به حضرت حق و قيامت و انديشه در كاينات و تفكّر در قرآن و انجام فرائض، به دست مى‏آيد و ثمره‏اش در حركت زبان با ذكر الفاظى و حركات مثبت در اعضا و جوارح پديد مى‏آيد و تحقّقش در اين سه مرحله، شرف و عظمت ذاكر است. » 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ❇️ محدود نبودن «رساله «نور على نور ذكر و ذاكر و مذكور» كه در مقدمه «مفتاح الفلاح» شيخ بهايى آمده، مى‏نويسد: خداوند در هر چيز به كمّيّت اكتفا كرده است و حدّ براى آن معيّن فرموده، مثلًا نماز پنج مرتبه، روزه يك ماه، زكات از نصاب معيّن، ولى براى ذكر حدّى معيّن‏ نفرموده است. ابن قدّاح از حضرت صادق عليه السلام روايت مى‏كند كه حضرت فرمود: ما مِنْ شَى‏ءٍ إلّا وَلَهُ حَدُّ يَنْتَهِى إلَيْهِ إلَّا الذِّكْرَ، فَلَيْسَ لَهُ حَدُّ يَنْتَهِى إلَيْهِ: فَرَضَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ الْفَرائِضَ فَمَنْ أدّاهُنَّ فَهُوَ حَدُّهُنَّ، وَ شَهْرَ رَمَضانَ فَمَنْ صامَهُ فَهُوَ حَدُّهُ، وَ الْحَجَّ فَمَنْ حَجَّ فَهُوَ حَدُّهُ، إلَّاالذِّكْرَ، فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يَرْضَ مِنْهُ بِالْقَليلِ، وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ حَدّاً يَنْتَهِى إلَيْهِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الْآيَةَ: يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللّهَ ذِكْراً كَثيراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أصيلًا ، فَقالَ: لَمْ يَجْعَلِ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَدّاً يَنْتَهِى إلَيْهِ. چيزى نيست مگر اين كه خداوند براى آن حدّى معيّن كرده كه به آن حد تمام مى‏شود و پايان مى‏پذيرد مگر ذكر كه برايش حدّ و پايانى نيست. نمازهاى واجب را بر عهده مردم لازم دانسته، هر كس آنها را بياورد، آوردن و بجا آوردنش حدّ آنهاست؛ روزه ماه رمضان را هر كس بگيرد حدّ روزه را بجا آورده؛ حج را هر كس ادا كند، حدّش را به پايان برده، مگر ذكر كه خداوند بزرگ به كم آن رضايت نداده و براى آن مرزى برقرار نكرده. سپس آيه شريفه را تلاوت كرد كه حضرت معبود فرموده است: «اى اهل ايمان، خدا را به ياد آوريد يادآوردن بسيار و او را به صبح و شب تسبيح كنيد». سپس فرمود: خداوند براى ذكر حدّى قرار نداده است كه پايان پذيرد. حدّ نداشتن ذكر براى اين است كه انسان بايد جزئيّات كار خود را موافق با حكم الهى قرار دهد و همواره با حفظ مراقبت و حضور به ياد حق سبحانه باشد: رِجالٌ لاتُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَلابَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ وَ إِقَامِ الصَّلَوةِ وَ إِيتَآءِ الزَّكَوةِ مردانى كه تجارت و داد و ستد آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات باز نمى‏دارد. امام صادق عليه السلام فرمود: لابَأْسَ بِذِكْرِ اللّهِ وَ أنْتَ تَبُولُ فَإنَّ ذِكْرَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ حَسَنٌ عَلى كُلِّ حالٍ، فَلا تَسْأمْ مِنْ ذِكْرِ اللّهِ. به هنگام قرار گرفتن در مستراح باكى نيست كه به ياد خدا باشى؛ به حقيقت كه ياد خداى عزّوجلّ در همه حالى خوب است، پس هيچ گاه ملول و ناراحت از ياد خدا نباش. خداوند سبحان فرمود: إنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللّهِ أكْبَرُ يقيناً نماز از كارهاى زشت، و كارهاى ناپسند باز مى‏دارد؛ و همانا ذكر خدا بزرگ‏تر است. و نيز فرمود: أقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرى و نماز را براى ياد من برپا دار. و رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: جُعِلَتْ قُرَّةُ عَيْنى فِى الصَّلاةِ. نور چشم من در نماز است. نماز سبب مشاهده است و مشاهده محبوب، قرّة عين محبّ است؛ زيرا كه صلاة مناجات بين حق تعالى و عبد اوست چنانكه فرمود: فَاذْكُرُونى أَذْكُرْكُمْ پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. و رسولش فرمود: الْمُصَلِّى يُناجِى رَبَّهُ. نمازگزار با پروردگارش سخن مى‏گويد. و چون صلاة مناجات است، پس صلاة ذكر حقّ است و كسى كه ذكر حقّ كند همنشين حقّ است و حقّ همنشين اوست و كسى كه جليس ذاكر خود است او را مى‏بيند ورنه جليس او نيست. از اين رو حضرت امير عليه السلام فرمود: ما كُنْتُ أعْبُدُ رَبّاً لَمْ أرَهُ. عبادت نكنم؛ پروردگارى را كه با چشم دل نديده‏ام. پس صلاة مشاهده و رؤيت است، يعنى مشاهده عيانى روحانى؛ و شهود روحى در مقام جمعى است و رؤيت عينى در مظاهر فرقى است. و به عبارت كوتاهتر، مشاهده در مقام جمعى است و رؤيت در مظاهر فرقى، پس اگر مصلّى صاحب بصر و عرفان نباشد كه نداند حق تعالى براى هر چيز و از هر چيز متجلّى است حق را نمى‏بيند. جمله: وَلَذِكْرُ اللّهِ أكْبَرُ يك وجه آن اين است كه: ذكر خداوند در نماز بزرگترين چيزى از اقوال و افعال كه صلاة شامل آنهاست مى‏باشد، يعنى هيچ يك از آنها به بزرگى ذكر الهى نيست. و وجه ديگر آن اين كه: ذكر خداوند عبدش را بزرگتر از ذكر عبد مر او راست؛ زيرا كبريا حق تعالى راست. پس عبارت هم شامل است ذكر خداوند عبد را و هم ذكر عبد خدا را، چنانكه فرمود: فَاذْكُرُونى أذْكُرْكُمْ و فرمود: جَزاءً وِفاقاً وفاق مصدر دوم باب مفاعله است كه از دو طرف است پس: اذْكُرُونى أَذْكُرْكُمْ جزاء وفاق است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« خداوند در هر چيز به كمّيّت اكتفا كرده است و حدّ براى آن معيّن فرموده، مثلًا پنج مرتبه، يك ماه، از نصاب معيّن، ولى براى حدّى معيّن‏ نفرموده است.» 👤 استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
در منابع دينى گاهى و خداوند آمده است و گاهى ذكر ، و در مورد ذكر خداوند گاهى ذكر زبان آمده است و گاهى ذكر دل، ذكر زبان عبادت است و گوينده‏ى ذكر از اجر بارى‏تعالى برخوردار مى‏گردد، اما ذكر گرانقدر و پرارزش، ذكر دل است، چه آنكه دل مجرى احكام الهى است و انسانى كه همواره در ياد خداوند است، اوامر او را اجرا مى‏كند و از منهياتش اجتناب مى‏نمايد. امام صادق (ع) فرمود: از سخت‏ترين واجبات خداوند به عهده‏ى مردم اين است كه بسيار در ياد خدا باشند، سپس فرمود: مراد از ذكر خدا «سبحان الله و الحمد لله و...» نيست. اگر چه «سبحان الله و...» از اذكار است، مقصودم ذكر خداوند در موارد حلال و حرام الهى است، اگر طاعت است عمل كند و اگر معصيت است اجتناب نمايد.
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« سعى كن : قلب را بگويد كه عمده است و گرنه ذكر، با قلب ساهى، پيكر بى روان و كالبد بى جان است.» 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« و را دو بال مرغ ملكوتيت در طيران و عروج به اوج بدان و بدانكه های تو تنها كارى كه براى تو كرده‏اند اين است كه: تو را از به ديار يعنى از اين طيران و عروج باز داشته ‏اند، خيالات را براى حيوانات بگذار، تو انسانى، با عقل و عاقل و معقول باش.» 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
در جمله‏ ى دعا ى امام (علیه السلام) دو كلمه آمده است يكى كلمه‏ ى «» است و آن ديگر كلمه‏ ى «».
كلمه‏ ى «» الذكر بالكسر له معنيان: احدهما التلفظ بالشيئ ى و الثان ى احضاره ف ى الذهن بحيث لا يغيب عنه. «ذكر» دارا ى دو معنى است: اول، تلفظ نمودن و به زبان آوردن چيزى است. دوم، حاضر ساختن چيزى در ذهن به طور ى كه از صفحه‏ ى خاطر غايب نشود. در روايات اوليا ى اسلام، كلمه‏ ى « ذكر » به هر دو معنى در مورد ياد بارى تعالى آمده است، ولى ذكر قلب بالاتر از ذكر زبان است، زيرا ذكر قلب است كه می‏تواند افراد را به راه طاعت الهى سوق دهد و از معصيت بازدارد.