eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
‏ 4 2 ✳️ قلب‏هاى انسان‏ها هم در مقابل پذيرش حق اين گونه است، اگر دلى پر از تعصب و جهل باشد، حق در دل او اثر نمى‏كند و گاهى دل‏هايى كه نرمش و آمادگى ضعيفى دارد، به طور موقت مى‏پذيرد ولى بعد آن را بيرون مى‏افكند و گاهى دل‏ها آماده پذيرش است ولى خارهاى هوا و هوس و شهوت و صفات رذيله ديگر در آن روئيده كه تأثير آن را خنثى مى‏كند. و فقط دل‏هايى سخنان خداوند و پيشوايان الهى و جانشين‏هاى آنان را مى‏پذيرد و بارور كرده و مى‏پروراند كه روح حق‏جويى و حق‏طلبى بدان حاكم باشد و از صفات رذيله و ناپسند خالى باشد كه به فرمايش خداوند در قرآن: وَ ذَكّرْ فَإِنَّ الذّكْرَى‏ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ» «ذاریات 55» و پند ده؛ زيرا پند به مؤمنان سود مى‏دهد. به هر حال براى اجراى حق بايد تلاش حساب شده و فراوان انجام داد و احيا و اجراى حق مسئوليتى بسيار سنگين و لازم است كه اگر كسى حق را ترك كند دچار معصيت و بلا خواهد شد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 201 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 5 ‏ ✳️ حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: مَنْ عانَدَ الْحَقَّ لَزِمَهُ الْوَهْنُ. هر كه با حق عناد و دشمنى ورزد، خوار گردد. امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: اصْبِرْ نَفْسَكَ عَلَى الْحَقِّ فَانَّهُ مَنْ مَنَعَ شَيْئاً فى‏ حَقٍّ اعْطى‏ فى‏ باطِلٍ مِثْلَيْهِ. نفس خود را به شكيبايى و پايدارى بر حق وادار كن؛ زيرا اگر كسى چيزى را در انجام حق دريغ كند چند برابر آن را در باطل بپردازد. امام عسگرى عليه السلام مى‏فرمايد: ما تَرَكَ الْحَقُّ عَزيزٌ الَّا ذَلَّ وَ لاأَخَذَ بِهِ ذَليلٌ الَّا عَزَّ. هر عزيزى كه حق را ترك كرد خوار گرديد و هر ذليلى كه به حق عمل كرد، عزيز شد. آرى، انسان‏ها و گروه‏ها و مكتب‏ها و برنامه‏ها به همان اندازه كه مفيد و سودمند و همراه حق هستند، باقى و پايدارند و حق هميشه حيات دارد ولى باطل متغير و فناپذير است و اگر طرفداران حق و مجريان حق در مقابل باطل پر جنب و جوش و فعال باشند، ديگر اثرى از باطل باقى نخواهد ماند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 202 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«14» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ارْزُقْنِي التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطَايَا وَ الاحْتِرَاسَ مِنَ الزَّلَلِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي حَالِ الرِّضَا وَ الْغَضَبِ حَتَّى أَكُونَ بِمَا يَرِدُ عَلَيَّ مِنْهُمَا بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ عَامِلًا بِطَاعَتِكَ مُؤْثِراً لِرِضَاكَ عَلَى مَا سِوَاهُمَا فِي الْأَوْلِيَاءِ وَ الْأَعْدَاءِ حَتَّى يَأْمَنَ عَدُوِّي مِنْ ظُلْمِي وَ جَوْرِي وَ يَأْيَسَ وَلِيِّي مِنْ مَيْلِي وَ انْحِطَاطِ هَوَايَ «15» وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَدْعُوكَ مُخْلِصاً فِي الرَّخَاءِ دُعَاءَ الْمُخْلِصِينَ الْمُضْطَرِّينَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ. خدايا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و خوددارى از خطاها، و پرهيز از لغزش‏ها را در دنيا و آخرت، در حال خشنودى و خشم روزيم فرما؛ به طورى كه حالت درونم نسبت به آنچه كه از خشنودى و خشم بر من وارد مى‏شود، يكسان و مساوى باشد، در حالى كه عمل كننده به طاعتت باشم و خشنودى تو را در حق دوستان و دشمنان بر آنچه غير طاعت و خشنودى توست ترجيح دهم، تا دشمنم از ستم و جورم ايمن باشد، و دوستم از رغبتم و پايين آمدن هواى نفسم به سويش نااميد گردد، و مرا از آنان قرار ده كه تو را مخلصانه در حال آسايش مى‏خوانند، مانند خواندن مخلصين درمانده؛ همانا تو ستوده بزرگوارى. ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 1 ✳️ از نشانه ‏هاى درستى يقين اين است كه آدمى ديده حق ‏شناسى پيدا كند و در همه لحظه ‏ها، رضايت حق را بر رضايت مردم مقدم بدارد و به قسمت خود راضى باشد. هر چند تير شبهه و حرام از هر طرف به سوى او هجوم آورد. حال بايد ديد و در چيست؟ دو ديدگاه در بين مردم دنيا وجود دارد: ديدگاه اول: يك گروه از انسان‏ها زندگى خوب را در خوشى و راحتى مى‏بينند و براى رسيدن به آرامش درونى، به مال اندوزى و شهوت‏رانى مى‏پردازند حتى به جنايت و تجاوز دست مى‏زنند تا نيازهاى كاذب نفسانى و شيطانى را برآورده سازند. از ويژگى‏هاى اين دسته از مردم اين است كه انسان‏هايى سطحى‏نگر، خودخواه و احمق هستند؛ زيرا كه به عمق آيات قرآن و عبرت روايات و تجربه‏هاى تاريخى توجه ندارند و سرانجام با ذلّت و خوارى مى‏ميرند. نمونه‏هاى بارز اين گروه شكست و نابودى پادشاهان جنايتكار و حاكمان ستمكار و منافقان خيانتكار و انسان‏هاى گناهكار كه حكايت آنان همچنان باقى است. از جمله نكته‏هايى كه قرآن مجيد درباره خلقت انسان متذكر مى‏شود؛ مى‏فرمايد: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسنَ فِى كَبَدٍ» «بلد 4» همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم. إِنَّ الْإِنسنَ خُلِقَ هَلُوعًا» «معارج 19» همانا انسان حريص و بى‏تاب آفريده شده است. إِنَّ الْإِنسنَ لَفِى خُسْرٍ» «عصر 2» [كه‏] بى‏ترديد انسان در زيان‏كارى بزرگى است. اين آيات و نمونه‏هاى ديگر؛ به روشنى نشانگر نقاط ضعف آدمى است كه پا از گليم خود فراتر مى‏گذارد و براى خود و خداوند و نظام طبيعت مشكل مى‏آفريند. حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: مَنْ احَبَّ السَّلامَةَ؛ فَلْيُؤْثِرِ الْفَقْرَ، وَ مَنْ أَحَبَّ الرَّاحَةَ؛ فَلْيُؤْثِرِ الزُّهْدَ فِى الدُّنْيا. هر كه سلامتى را دوست دارد، پس تهيدستى و تنگدستى را اختيار كند و هر كه دوستدار آسايش است بايد كه بى‏اعتنايى به دنيا را برگزيند. مى‏گويد: امام زين العابدين عليه السلام به مردى از همنشينان خود در محفلى فرمود: از خدا بترس و در طلب دنيا اعتدال نگه دار و چيزى را كه آفريده نشده درخواست مكن ... آن مرد عرض كرد: چگونه ممكن است كه كسى در طلب چيزى برآيد كه هنوز آفريده نشده است؟ حضرت فرمود: كسى كه خواهان توانگرى و دارايى و رفاه در دنيا باشد، در حقيقت آنها را براى آسايش مى‏خواهد. و آسايش در دنيا و براى اهل دنيا خلق نشده، بلكه آسايش و راحتى در بهشت و براى بهشتيان آفريده شده است. بنابراين ميوه زهد و بى‏اعتنايى به دنيا، آسايش و آرامش روح است و تنها جايگاه واقعى آرميدن و آسودن در ورود به بهشت است كه با سلام و صلوات فرشتگان همراه است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 204 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 2 ✳️ ديدگاه دوم: گروه ديگر از انسان‏ها زندگى خوب را در سايه رضايت حق و قناعت نفس مى‏دانند؛ پس با صبر و ايستادگى در برابر خواهش‏هاى نفسانى و وسوسه‏هاى شيطانى، آرامش روانى و قلبى براى خود فراهم مى‏كنند و در اثر رياضت‏ها و مبارزه‏هاى سخت تبديل به انسانى مؤمن و معتقد به اصول دينى مى‏شوند و همه مردم از وجود او در امان و ايمن هستند. مقام رضا، مرتبه فناى اراده بنده در اراده حق است و تا او به اين مقام نرسد، اعمالش مورد پذيرش حق قرار نمى‏گيرد. راضى به رضايت خدا هيچ گونه درخواستى ندارد و خواهش او بر اساس اراده و تسليم امر اوست. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: مِنْ صِحَّةِ يَقينِ الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ لايُرْضِىَ النَّاسَ بِسَخَطِ اللَّهِ، وَ لايَلُومَهُمْ عَلى‏ ما لَمْ‏يُؤْتِهِ اللَّهُ، فَإِنَّ الرِّزْقَ لايَسُوقُهُ حِرْصُ حَريصٍ وَ لايَرُدُّهُ كَراهِيَةُ كارِهٍ وَ لَوْ أَنَّ احَدَكُمْ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ كَما يَفِرُّ مِنَ الْمَوْتِ لَأَدْرَكَهُ رِزْقُهُ كَما يُدْرِكُهُ الْمَوْتُ، ثُمَّ قالَ: إِنَّ اللَّهَ بِعَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَةَ فِى الْيَقينِ وَ الرِّضا وَ جَعَلَ الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ فِى الشَّكِّ وَ السَّخَطِ. از نشانه‏هاى درستى يقين فرد مسلمان اين است كه مردم را به وسيله خشم خداوند، خرسند نكند و مردم را بر آنچه خداى متعال به خود او نداده، سرزنش ننمايد؛ زيرا روزى را نه طمع شخص حريص بياورد و نه ناخرسندى فرد ناخوشايند؛ اگر كسى از شما چنانكه از مرگ مى‏گريزد از روزى‏اش بگريزد، روزى به او مى‏رسد همچنان كه مرگ به او مى‏رسد. سپس فرمود: خداوند به عدل و داد خويش، نشاط و آسايش را در يقين و رضا؛ و غم و اندوه را در شك و ناخرسندى قرار داده است. آرامش حقيقى تنها در مرتبه يقين و رضايت، به درون قلب آدمى مى‏نشيند سپس در فكر انسان نهادينه مى‏گردد، تمدن امروز كه مدعى گسترش آرامش و رفاه در سراسر جهان است و فقر ايمانى مسلمانان ما سبب شده كه به جاى فهم حقايق فطرى به سوى داروهاى سمى و درمان‏هاى موقتى و آرام بخش روى آورند و عافيت و سلامت خود را كه نعمت اصلى زندگى است به دست روان گردان‏هاى خيالى و لذت‏هاى آنى بسپارند و در كهنسالى با هزاران درد و مرض‏هاى بى‏درمان با مرگى تلخ، جان دهند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 206 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ✳️ وضعيت امروز دنياى بشر، نتيجه بى‏ايمانى و ضعف اعتقاد به ارزش‏هاى الهى است كه براى خود راحتى و آسايشى بدون خدا و حقيقت مى‏طلبد و سرانجام در آتش هوس‏ها و لذت‏ها مى‏سوزد. توجه به حقيقتِ يگانه و وجود ازلى و ابدى به ويژه با دعا و مناجات و ارتباط عاشقانه با حق در همه امور، انسان را به اطمينان نفس و طراوت فطرت و دل مى‏رساند. رسول اللّه صلى الله عليه و آله به ابوذر سفارش مى‏فرمايد: يا أَباذَرٍ! تَعَرَّفْ إِلَى اللَّهِ فِى الرَّخاء يَعْرِفْكَ فِى الشِّدَّةِ. اى ابوذر! در هنگام آسايش خود را به خدا بشناسان تا در هنگام گرفتارى و بلا تو را بشناسد. امام باقر عليه السلام در صفاى باطنى هر لحظه دعاى به سوى حق، پيوسته مى‏فرمود: يَنْبَغِى لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَكُونَ دُعاؤُهُ فِى الرَّخاءِ نَحْواً مِنْ دُعائِهِ فِى الشِّدَّةِ. سزاوار است كه مؤمن در هنگام خوشى و آسايش به مانند زمان سختى و گرفتارى دعا كند. حضرت حق تعالى به داود عليه السلام وحى فرمود: مرادر روزهاى شادى و سرخوشى ياد كن تا من در روزهاى درماندگى و سرافكندگى، دعايت را اجابت كنم. امام صادق عليه السلام در باب پيش دستى در دعا كردن مى‏فرمايد: إِنَّ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ يَسْتَخْرِجُ الْحَوائِجَ فِى الْبَلاءِ. دعا در حال راحتى و آسودگى، نيازمندى‏هاى حال بلا را برآورده مى‏سازد. بايد در هر حال صداى خواننده حق براى خداوند آشنا باشد تا در وقت قبولى در را باز نمايد. امام سجّاد عليه السلام در مناجات خويش زمزمه مى‏فرمايد: لا تَجعَلْني مِمَّن يُبطِرُهُ الرَّخاءُ و يَصرَعُهُ البلاءُ ، فلا يَدعُوَكَ إلاّ عِندَ حُلولِ نازِلَةٍ ، و لا يَذكُرَكَ إلاّ عِندَ وُقوعِ جائحَةٍ ، فَيصرَعُ لَكَ خَدَّهُ ، و تُرفَعُ بالمَسألَةِ إلَيكَ يَدُهُ مرا از آنان قرار مده كه خوشى سرمستشان مى‏كند و بلا و گرفتارى از پايشان در مى‏آورد. اينان فقط زمانى تو را مى‏خوانند كه گرفتار شوند و تنها هنگامى به ياد تو مى‏افتند كه به مصيبتى سخت گرفتار آيند در اين هنگام در برابر تو به خاك مى‏افتند و دست خواهش به سويت برمى‏دارند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 207 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«1» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَلْبِسْنِي عَافِيَتَكَ وَ جَلِّلْنِي عَافِيَتَكَ وَ حَصِّنّي بِعَافِيَتِكَ وَ أَكْرِمْنِي بِعَافِيَتِكَ وَ أَغْنِنِي بِعَافِيَتِكَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيَّ بِعَافِيَتِكَ وَ هَبْ لِي عَافِيَتَكَ وَ أَفْرِشْنِي عَافِيَتَكَ وَ أَصْلِحْ لِي عَافِيَتَكَ وَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَافِيَتِكَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ «2» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ عَافِنِي عَافِيَةً كَافِيَةً شَافِيَةً عَالِيَةً نَامِيَةً عَافِيَةً تُوَلِّدُ فِي بَدَنِي الْعَافِيَةَ عَافِيَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و عافيتت را بر من بپوشان، و سراپايم را به عافيتت فراگير، و به عافيتت محفوظم دار، و به عافيتت گراميم دار، و به عافيتت بى‏نيازم كن، و به عافيتت بر من صدقه ده، و عافيتت را به من ببخش، و عافيتت را بر من بگستران، و عافيتت را برايم شايسته گردان، و در دنيا و آخرت بين من و عافيتت جدايى مينداز. خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و مرا عافيت ده؛ عافيتى بى‏نياز كننده، شفابخش، برتر، افزون شونده؛ عافيتى كه در بدنم عافيت توليد كند، عافيت دنيا و آخرت. ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ✳️ تندرستى كامل در تمام شؤون مادى و معنوى‏ سلامتى ظاهر و باطن، و عافيت در دين و دنيا و آخرت در صورتى كه به نحو صحيح از آن بهره بردارى شود از اشرف و اجلّ و اعظم نعمت‏هاى حضرت حق به انسان است. عافيت در تمام امور نعمتى زيبا و موهبتى بزرگ است كه وجود مقدس حضرت محبوب به عبدش عنايت مى‏فرمايد: اگر بدن عليل باشد، و زبان از گويائى و گوش از شنوائى، و چشم از بينايى و قدم از راه رفتن و دست از كار كردن محروم باشد، چگونه مى‏توان كسب سعادت دنيا و آخرت كرد؟ اگر قلب از نظر اعتقادى مريض، و سينه دچار تنگى، و باطن گرفتار تاريكى، و روح دچار گرفتگى باشد، به چه صورت مى‏توان به تأمين خير دنيا و آخرت برخاست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 214 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 1 ✳️ امام على عليه السلام در مى‏فرمايد: نَسْأَلُهُ الْمُعافاةَ فِى الادْيانِ كَما نَسْالُهُ المُعافاةَ فِى الْابْدانِ. از حضرت حق درخواست عافيت دردينمان مى‏كنيم چنانچه درخواست سلامتى كامل در بدن‏هايمان مى‏نمائيم. https://eitaa.com/sahife2/51570 حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: الْعافِيَةُ نِعْمَةٌ خَفِيَّةٌ اذا وُجِدَتْ نُسِيَتْ، وَ اذا عُدِمَتْ ذُكِرَتْ. سلامتى و عافيت نعمت پنهانى است، قدرش بر همگان مجهول است، چون يافت شود فراموش گردد، و زمانى كه از دست برود با آه و حسرت از آن ياد كنند. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: الْعافِيَةُ اهْنَأُ النِّعَمْ. سلامتى و تندرستى خوشگوارترين نعمت است. الْعافِيَةُ افْضَلُ‏ [أَشْرَفُ‏ ] اللِّباسَيْنِ. تندرستى شريف‏ترين دو لباس است. لا لِباسَ اجْمَلُ مِنَ الْعافِيَةِ. لباسى زيباتر از عافيت نيست. ايُّهَا النّاسُ سَلُوا اللّهَ الْيَقينَ، وَ ارْغَبُوا الَيْهِ فِى الْعافِيَةِ، فَانَّ اجَلَّ النِّعْمَةِ الْعافِيَةُ. اى مردم از حضرت حق طلب يقين كنيد، و در تحقق عافيت به او رغبت نماييد كه بزرگترين نعمت عافيت است. انَّ الْعافِيَةَ فِى الدِّينِ وَ الدُّنْيا لَنِعْمَةٌ جَليلَةٌ، وَ مَوْهِبَةٌ جَزيلَةٌ. به حقيقت كه سلامتى دردين و دنيا، هر آينه نعمت با عظمت و موهبت بزرگى است. بِالْعافِيَةِ تُوجَدُ لَذَّةُ الْحَياةِ. با عافيت وتندرستى لذّت زندگى يافت مى‏شود. انْ اتاكُمُ اللّهُ بِعافِيَةٍ فَاقْبَلُوا، وَ انِ ابْتُليتُمْ فَاصْبِرُوا، فَانَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ. « » https://eitaa.com/sahife2/51526 اگر حضرت حق شما را عافيت داد از آن استقبال نماييد، و اگر به آزمايش و ابتلا و رنج و محنت دچار شديد استقامت ورزيد كه عاقبت خوش براى پرهيزكاران است. كُلُّ نَعِيمٍ دُونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقُورٌ، وَ كُلُّ بَلاءٍ دُونَ النّارِ عافِيَةٌ. هر نعمت و عنايتى منهاى بهشت كم و كوچك است، و هر بلائى منهاى آتش جهنّم عافيت و سلامت است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 216 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 2 ✳️ حضرت باقر عليه السلام مى‏فرمايد: لا نِعْمَةَ كَالْعافِيَةِ، وَ لاعافِيَةَ كَمُساعَدَةِ التَّوفِيقِ. هيچ نعمتى چون سلامت و عافيت نيست، و هيچ عافيتى مانند مساعدت نمودن توفيق با انسان نيست. امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: الْعافِيَةُ عَشَرَةُ اجْزاءٍ، تِسْعَةٌ مِنْها فِى الصَّمْتِ الّا بِذِكْرِ اللّهِ، وَ واحِدٌ فِى تَرْكِ مُجالَسَةِ السُّفَهاءِ. عافيت و سلامتى ده جزء است، نه جزء آن خاموشى است مگر ذكر خدا در ميان باشد، و يك جزء ديگر آن ترك همنشينى با نادانان است. رسول اللّه صلى الله عليه و آله فرمود: مَنْ صَلَّى‏ عَلَىَّ مَرَّةً فَتَحَ اللّهُ عَلَيْهِ باباً مِنَ الْعافِيَةِ. هر كس بر من يك بار صلوات فرستد، خداوند درى از عافيت به روى او باز مى‏كند. سَمِعَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله رَجُلًا يَقُولُ: اللَّهُمَّ انّى اسْألُكَ الصَّبْرَ، فَقالَ: سَأَلْتَ الْبَلاءَ فَاسْأَلْهُ الْعافِيَةَ. رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيد كه مردى مى‏گويد: خدايا از تو طلب صبر مى‏كنم. حضرت فرمود: از خدا بلا خواستى، طلب عافيت كن. رسول خدا صلى الله عليه و آله بر مريضى وارد شد و از او احوال پرسيد، عرضه داشت: نماز مغرب را خواندم و در نماز سوره قارعه را قرائت كردم سپس به حضرت حق عرضه داشتم: الهى اگر براى من نزد تو گناهى است و مى‏خواهى مرا در آخرت به آن گناه عذاب كنى، آن را در دنيا مكافات كن، يا رسول اللَّه اين شدم كه مى‏بينيد! حضرت فرمود: درخواست بدى كردى، چرا اين گونه دعا نكردى؟ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ پروردگارا! به ما در دنيا نيكى و در آخرت هم نيكى عطا كن، و ما را از عذاب آتش نگاه دار. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: ما سُئِلَ اللّهُ شَيْئاً احَبَّ الَيْهِ مِنْ انْ يُسْأَلَ الْعافِيَةَ. درخواستى از حضرت حق محبوب‏تر از درخواست عافيت از او نشده است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 218 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1403-07-30--doa-20-jalase-113--sahife-391-32k.mp3
14.9M
🔺 درس‌هایی از "دعای " 👤 حجه‌الاسلام 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، 1️⃣ و تَوِّجْنِى بِالْكِفَايَةِ، 2️⃣ و سُمْنِى حُسْنَ الْوِلايَةِ، 3️⃣ و هَبْ لِى صِدْقَ الْهِدَايَةِ، 4️⃣ و لا تَفْتِنِّى بِالسَّعَةِ، 5️⃣ و امْنِحْنِى حُسْنَ الدَّعَةِ، 6️⃣ و لا تَجْعَلْ عَيْشِى كَدّا كَدّا، 7️⃣ و لا تَرُدَّ دُعَائِى عَلَيَّ رَدّا، فَإِنِّى لا أَجْعَلُ لَكَ ضِدّا، و لا أَدْعُو مَعَكَ نِدّا🔹 https://eitaa.com/sahife2/5495 🆔 @sahife2
2 3 ✳️ مردى نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت: يا رسول اللَّه چه دعائى برتر است؟ فرمود: درخواست عفو و عافيت در دين و دنيا و آخرت از خدا، فردا آمد همان سؤال را كرد و همان جواب را شنيد، روز سوم آمد همان را پرسيد و همان را شنيد روز چهارم آمد عرضه داشت: چه درخواستى از حق از همه درخواست‏ها برتر است؟ حضرت فرمود: از خدا عفو و عافيت در دنيا و آخرت بخواه كه اگر اين دو در دنيا به تو عطا شود، سپس در آخرت هم از آن نصيب ببرى به رستگارى و فلاح رسيده‏اى. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: سَلُوا اللّهَ الْمُعافاةَ فَانَّهُ لَمْ يُؤْتَ احَدٌ بَعْدَ الْيَقِينِ خَيْراً مِنَ الْمُعافاةِ. از خداوند درخواست عافيت كنيد، به حقيقت كه احدى را بعد از يقين به حقايق، بهتر از عافيت عنايت نكرده‏اند. امير المؤمنين عليه السلام به فرزندش حضرت مجتبى عليه السلام اين دعا را تعليم داد: لا تُفَرِّقْ بَيْنِى وَ بَيْنَ الْعافِيَةِ ابَداً ما ابْقَيْتَنى. خداوندا! بين من و عافيت، تا هستم جدائى مينداز. حضرت موسى بن جعفر عليه السلام به پيشگاه حق عرضه مى‏داشت: اللَّهُمَّ انِّى اسْأَلُكَ الْعَافِيَةَ، وَ اسْأَلُكَ جَميلَ الْعافِيَةِ، وَ اسْأَلُكَ شُكْرَ الْعافِيَةِ، وَ اسْأَلُكَ شُكْرَ شُكْرِ الْعافِيَةِ. خداوندا از تو درخواست عافيت مى‏كنم و عافيت زيبا مى‏خواهم و توفيق شكر بر عافيت و شكر بر شكر عافيت مى‏طلبم. رسول خدا صلى الله عليه و آله دعا مى‏كرد: اسْأَلُكَ تَمامَ الْعافِيَةِ. ثُمَّ قالَ: تَمامُ الْعافِيَةِ: الْفُوْزُ بِالْجَنَّةِ، وَ النَّجاةُ مِنَ النّارِ. الهى از تو تمام عافيت را مى‏خواهم، سپس فرمود: تمام عافيت رستگارى به بهشت ونجات از آتش جهنم است. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: براى ابوذر دعائى بود كه در آسمان معروف بود: اللَّهُمَّ انّى اسْأَلُكَ الْايْمانَ بِكَ، وَ التَّصْدِيقَ بِنَبِيِّكَ، وَ الْعافِيَةَ مِنْ جَميعِ الْبَلاءِ، وَ الشُّكْرَ عَلَى الْعافِيَةِ، وَ الْغِنى عَنْ شِرار النّاسِ. الهى از تو طلب ايمان به تو، و تصديق به پيغمبرت، و عافيت از تمام بلاها، و شكر بر عافيت، و بى نيازى از شرار خلق، مى‏كنم. حضرت باقر عليه السلام مى‏فرمايد: انَّ لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ ضَنائِنَ يَضَنُّ بِهِمْ عَنِ الْبَلاءِ فَيُحْييهِمْ فِى عافِيَةٍ، وَ يَرْزُقُهُمْ فِى عافِيَةٍ، وَ يُميتُهُمْ فِى عافِيَةٍ، وَ يَبْعَثُهُمْ فِى عافِيَةٍ، وَ يُسْكِنُهُمْ الْجَنَّةَ فِى عافِيَةٍ. براى خداوند بندگان باارزش و خاصى است كه آنان را از بلا حفظ مى‏كند، آنان را در عافيت و سلامت همه جانبه زنده مى‏كند، و در عافيت روزى مى‏دهد، و در عافيت مى‏ميراند، و در عافيت وارد قيامت مى‏كند، و در عافيت در بهشت مسكن مى‏دهد. در هر صورت اگر از نعمت عافيت و سلامت چه در بدن، چه در عقل، چه در امور مادى و معيشت دنيايى برخورداريد، قدر آن را بدانيد، و آن را يك فرصت بى نظير الهى ببينيد و از اين فرصت و مهلت براى تأمين سعادت دو سرا بهره بگيريد، و اگر از عافيت كم داريد از حضرت حق تمام عافيت را بخواهيد كه او از عنايت و لطف به شما بخل نمى‏ورزد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 214 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«3» وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالصِّحَّةِ وَ الْأَمْنِ وَ السَّلَامَةِ فِي دِينِي وَ بَدَنِي وَ الْبَصِيرَةِ فِي قَلْبِي وَ النَّفَاذِ فِي أُمُورِي وَ الْخَشْيَةِ لَكَ وَ الْخَوْفِ مِنْكَ وَ الْقُوَّةِ عَلَى مَا أَمَرْتَنِي بِهِ مِنْ طَاعَتِكَ وَ الاجْتِنَابِ لِمَا نَهَيْتَنِي عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ‏ و بر من منّت گذار، به تندرستى و و در و بدنم و بينايى در دلم، و قاطعيت در امورم، و هراس برايت، و بيم از حضرتت، و توان و نيرو بر آنچه از طاعتت به من فرمان دادى، و دورى از نافرمانيت نسبت به آنچه مرا از آن برحذر داشتى. ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 1 ✳️ روانى و جسمى انسان در گرو سلامتى در دين است؛ زيرا باورها و اعتقادات سالم و عميق برگرفته از دريافت معارف حقيقى، سبب آرامش و ايمنى روحى و بدنى مى‏شود. چنانچه بشر گرايش‏هاى دينى را در درجه نخست همه امور خويش قرار دهد خود و خانواده و جامعه را بيمه كرده است و به نفس و بدن خود اجازه هر گونه بدانديشى و دست درازى به حقوق ديگران را نمى‏دهد، پس همه آفرينش از وجود او در امان هستند. اميرمؤمنان و امام متقيان على عليه السلام در ارتباط دين با امنيّت مى‏فرمايد: إِنِّى إِذا اسْتَحْكَمْتُ فِى الرَّجُلِ خَصْلَةً مِنْ خِصالِ الْخَيْرِ احْتَمَلْتُهُ لَها وَ اغْتَفَرْتُ لَهُ فَقْدَ ما سِواها وَ لااغْتَفِرُ لَهُ فَقْدَ عَقْلٍ وَ لا عَدَمَ دِينٍ، لِأَنَّ مُفارَقَةَ الدِّينِ مُفارَقَةُ الْأَمْنِ وَ لاتَهْنَأُ حَياةٌ مَعَ مَخافَةٍ، وَ عَدَمُ الْعَقْلِ عَدَمُ الْحَياةِ وَ لاتُعاشِرِ الْأَمْواتَ. هر گاه در كسى خصلتى از خصلت‏هاى خوب را استوار ديدم او را به سبب داشتن آن تحمل مى‏كنم و بى‏بهره‏گيش از ديگر ويژگى‏هاى نيك را ناديده مى‏گيرم. اما نادانى و بى‏دينى او را نمى‏توانم ببخشم؛ زيرا جدايى از دين، جدا شدن از امنيّت است و زندگى همراه با ترس گوارا نيست، نابخردى نيز مردن است و با مردگان كسى معاشرت نمى‏كند. بنابراين فرمايش حضرت، پايدارى امنيّت با ديندارى گره خورده است و هر جا اصل دين يا آموزه‏هاى دينى در ملّتى نباشد يا كمرنگ شده باشد، امنيّت روانى و اجتماعى از بين رفته است و سلامت جامعه به خطر افتاده است. به اين خاطر مى‏بينيد كه شيطان و مستكبران براى سلطه‏پذير كردن ملت‏ها به اصل دين و كانون اعتقادات مردم حمله مى‏برند و در فرهنگ اصيل و سنتى آنان نفوذ مى‏كنند كه در صورت سكوت عالمان دينى نتيجه اين مى‏شود كه پس از تضعيف اعتقادات ملى و دينى، در زير امواج آسمانى و زمينى به ذلّت كشيده شده و در وضعيت ناگوار امنيتى، به تلخ‏ترين حال، روزگار سپرى مى‏كنند؛ زيرا امنيّت و غيرت كه لازمه ديندارى است از جامعه رخت بربسته و ترس و وحشتِ پوچى، سراسر وجودشان را فرا گرفته و حق را فراموش كرده‏اند. از اين رو امام صادق عليه السلام از فايده‏هاى دين دارى مى‏فرمايد: آدم ديندار مى‏انديشد و در نتيجه آرامش بر جان او چيره مى‏شود. كرنش و فروتنى مى‏كند و قناعت مى‏ورزد و به سبب آن از مردم بى‏نياز مى‏شود و به‏ آنچه به او داده مى‏شود خشنود است، گوشه تنهايى را مى‏گزيند و از دوستان بى‏نياز مى‏گردد. قيد شهوت‏ها و خواهش‏هاى نفس را مى‏زند پس آزاد مى‏شود، دنيا را كنار مى‏گذارد و در نتيجه از بدى‏ها و گزندهاى آن خود را حفظ مى‏كند، حسادت را دور مى‏افكند پس دوستى و محبت آشكار مى‏شود، مردم را نمى‏ترساند و از آنان هم نمى‏ترسد. به آنان تجاوز نمى‏كند، بنابراين از گزندشان در امان است. به هيچ چيز دل نمى‏بندد و در نتيجه، به رستگارى و كمال فضيلت دست مى‏يابد. عافيت را به ديده بصيرت مى‏بيند و از اين رو از پشيمانى در امان است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 221 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2