5)درخواست عزت از پيشگاه خداوند به معناى طلب توفيق و تسبيب اسباب در راه رسيدن به عزت نفس و علو فكر است، يعنى دعاكننده مىخواهد بگويد: اى خداوندى كه خود عزيز واقعى هستى و بر جميع عوالم وجود سلطه دارى، اى پروردگارى كه قادرى و همه‌ى مخلوقات مقهور تو هستند و بر تمام موجودات غلبه مىكنى و هرگز مغلوب نمىشوى، بر من منت بگذار و موفقم نما كه داراى قوت نفس و قدرت اراده شوم تا بتوانم در مقابل تمنيات ذلت بار مقاومت كنم و به حول و قوهى تو عز ايمانى خويش را كه مايهى سربلندى دنيا و آخرت است نگاهدارى بنمايم. لازم است توضيح داده شود كه درخواست توفيق از پيشگاه الهى زمانى بر وفق موازين شرع مقدس و نظام علت و معلول خلقت است كه درخواست كننده براى تحقق بخشيدن به موضوع مورد تمنى خود نيت قطعى و عزم ثابت داشته باشد و بدون تصميم درونى، دعاى توفيق نابجا و بىمورد است، مثلا شخص محصل زمانى مىتواند در راه تحصيل علم و نيل به مدارج كمال دانش از پيشگاه خداوند درخواست توفيق نمايد كه در باطن به درس خواندن مصمم و داراى ارادهى جدى باشد. آن كس كه در ضمير خود نيت درس خواندن ندارد يا آنكه دودل و مردد است و در راه فرا گرفتن دانش قدمهاى جدى برنمىدارد نمىتواند از پيشگاه خداوند درخواست توفيق نمايد.
حضرت رضا (ع) فرموده است: اگر كسى براى عفو گناهان خود به زبان استغفار كند و از خداوند طلب بخشش نمايد، اما در دل از اعمال زشت خود پشيمان نباشد او در اين استغفار، خود را مسخره نموده است، اگر كسى از خداوند طلب توفيق نمايد اما در مقام عمل، مجاهده و كوشش ندارد او در طلب توفيق، خويشتن را به استهزاء گرفته است.
6) براى آنكه دعاى افراد باايمان در طلب توفيق براى عزت نفس بجا واقع شود و به طور صحيح آن را از خدا بخواهند لازم است به نكاتى چند توجه نمايند.
اول آنكه بدانند حفظ عزت براى مسلمانان از وظايف دينى آنان است و هيچ فرد باايمانى حق ندارد عز خود را درهم بشكند و موجبات خوارى و ذلت خويش را فراهم آورد.
رسول اكرم فرموده است: شخص باايمان حق ندارد كه موجبات ذلت و خوارى خود را فراهم آورد.
امام صادق (ع) فرموده است: خداوند تمام امور مومنين را به خودشان تفويض نموده، ولى به آنان اجازه نداده است كه خويشتن را ذليل و خوار نمايند.
دوم آنكه بدانند عوامل متعددى از قبيل حب مال، علاقهى به مقام، جاهطلبى، شهرت دوستى، محبوبيت اجتماعى و نظاير اينها مىتواند آدمى را مغرور و مغلوب نمايد و اگر كسى احساس نمود كه در باطن، اسير قدرت اين تمايلات است بايد بداند كه عز و شرفش در معرض خطر قرار دارد.
على (ع) فرموده است: هر عزيزى كه تحت قدرتى قرار دارد ذليل و خوار است، براى آنكه از خطر آن تمايلات نفسانى مصون بماند و عز و شرف خود را در راه نيل به آنها از دست ندهد بايد خويشتن را با نيروى ايمان بسازد، از ذات اقدس الهى استمداد نمايد، بر هواى نفس خود غلبه كند و عزت نفس خويشتن را با هيچيك از آن تمايلات معامله ننمايد.
سوم آنكه بدانند اولياى گرامى اسلام عليهمالسلام رذيلهى طمع را در نابود ساختن سرمايهى گرانقدر عزت نفس از ديگر رذايل خطرناكتر دانسته ...
على (ع) فرموده: ميوهى طمع، ذلت دنيا و آخرت است، يعنى اگر كسى بذر طمع را در دل بيفشاند و آن شجرهى خبيثه در باطن رشد كند ميوهاى كه از آن برمىدارد ذلت است، نه فقط ذلت دنيا بلكه اين صفت هم در دنيا ذلتبار است و هم در عالم آخرت.
و نيز فرموده است: كسى كه نفس خود را از پستى طمعها منزه ندارد با اين صفت مذموم، خود را در دنيا ذليل نموده و در آخرت، ذلت و خواريش فزونتر خواهد بود.
امام باقر (ع) در وصيت خود به جابر جعفى فرمود: بقاى عز خود را با نابود ساختن طمع در ضمير خود طلب كن و ذلت طمع را با عز نااميدى از آنچه در دست مردم است دفع نما.
على (ع) نامهى مبسوط و مفصلى كه حاوى بسيارى از تعاليم الهى و درسهاى سعادتبخش است به فرزند خود، حضرت مجتبى (ع)، نوشته و از جمله مسائلى كه در آن نامه خاطرنشان گرديده صيانت نفس و نگاهدارى عز و شرف انسانى است.
فرزند عزيز! از هر قسم زبونى و پستى بپرهيز، هر چند آن پستى وسيلهى نيل به تمنيات باشد، زيرا در مقابل آنچه از سرمايهى شرافت نفس خود مىدهى هرگز عوضى كه با آن برابر باشد به دست نمىآورى. بندهى دگرى مباش كه خداوند ترا آزاد آفريده است.
7) آفريدگار حكيم، آدمى را آزاد آفريده و گزينش خوبيها و بديها را به اختيار وى گذارده است، او مىتواند در جميع شئون زندگى به پاكى و درستى قدم بردارد يا راه ناپاكى و انحراف در پيش گيرد. حفظ عزت نفس يا تن دادن به ذلت و پستى از جملهى امورى است كه در اختيار انسانهاست. هر فردى اگر بخواهد مىتواند به تمنيات ذلتبار خود پشت پا بزند، از آنها چشم بپوشد و عز و شرافت خود را از دستبرد خطر مصون و محفوظ دارد، و مىتواند از براى جلب منفعتهاى ذلتبار، شرافت نفس را واپس زند، عزت انسانى را ناديده انگارد، و به انواع ذلتها تن دردهد، و به منفعت مورد نظر خود دست يابد و اين همان است كه در كلام على (ع) آمده است:
ارزش شخصيت هر فردى وابسته به روشى است كه اتخاذ مىنمايد، اگر نفس خود را از پستى و دنائت بركنار نگاهدارد به مقام رفيع انسانى نايل مىشود و مدارج كمال را مىپيمايد و اگر عز و عزت و حيثيت معنوى خويشتن را مبتذل و بىارزش تلقى نمايد به پستى و ذلت مىگرايد و راه سقوط را مىپيمايد.
8)بنىاسرائيل دلباختهى ثروت و عاشق مال بودند. از اين رو به زندگى مرفه و پر تجمل قارون
كه سرمايهدار بزرگ آن روزگار بود با چشم حسرت مىنگريستند و تمنى آن را داشتند.
فخرج على قومه فى زينته...
قارون با تمام زيور و زينت خود در قوم خويش ظاهر گرديد. دلباختگان مال كه جز زندگى دنيا هدفى نداشتند گفتند: اى كاش ما نيز تمولى همانند قارون مىداشتيم كه او در زندگى از حظ و بهرهى عظيم برخوردار است.
اينان اگر مىدانستند كه با تملقگويى و تذلل در مقابل قارون به قسمتى از سرمايهى وى دست مىيافتند مضايقه نداشتند كه شرف انسانى و عزت نفس خود را با آن معامله كنند و به تمول و ثروتى دست يابند. #تجمل_گرایی
9)مسلمانان در صدر اسلام، تهيدست و كم بضاعت بودند ولى بر اثر تعاليم نورانى قرآن شريف با عزت نفس و علو همت بار آمدند و به مالداران اعتنا نداشتند زيرا رسول گرامى به آنان فرموده بود:
اگر كسى صاحب دنيا را بزرگ بشمرد و روى طمع، او را دوست بدارد مشمول غضب بارىتعالى خواهد بود.
نصاراى نجران مردمى ثروتمند و متمكن بودند. رسول گرامى اسلام به آنان نامه نوشت و به دين مقدس اسلام دعوتشان نمود. پس از مشورت، به اين نتيجه رسيدند كه هيئتى را، براى مذاكره و احتجاج، به مدينه اعزام دارند. آن هيئت وقتى به نزديك مدينه رسيدند با هم تبادل فكر كردند و گفتند: مسلمانان بىبضاعت و فقيرند، اگر ما طلاآلات و زيورهاى گرانقيمتى را كه با خود داريم روى لباسها بپوشيم مسلمانان از مشاهدهى آن همه ثروت خاضع مىشوند و ما را با ديدهى عظمت مىنگرند و اين خود موجب پيروزى ما خواهد بود. زيورها و طلاآلات را پوشيدند و خود را به آنها آراستند. وقتى وارد شهر شدند مسلمانان فقير كه ناظر جريان بودند نه تنها خويشتن را در مقابل طلاها نباختند و احساس حقارت ننمودند، بلكه اين عمل موجب تحقير نصاراى نجران گرديد و آنان در نظر مسلمانان حقير و كوچك آمدند، به خود مىگفتند: پيمبر اسلام، اينان را براى عز معنوى و تشرف به اسلام دعوت نموده است و آنان ثروت خود را به رخ ما مىكشند، بىاعتنايى مسلمانان كه نتيجهى تربيت بزرگ اسلام بود در روحيهى نصارى اثر منفى گذارد و دانستند كه با نشاندادن ثروت، عظمتى در قلوب مسلمانان به دست نمىآورند و مسلمانان بلندهمت و عزيزالنفس تحت تاثير قرار نمىگيرند.
10)امام سجاد (ع) در جملهى اول دعا كه موضوع امروز است از پيشگاه باريتعالى درخواست مى‌كند:
و اعزنى.
بار الها! به من عزت و كرامت نفس عطا فرما.
ولى بلافاصله عرض مى‌كند:
و لا تبتلينى بالكبر.
بار الها! مرا به كبر كه از بيماريهاى خطرناك اخلاقى است مبتلا منما.
11) آيا بين عزت نفس و كبر رابطهاى وجود دارد كه امام سجاد (ع) پس از درخواست عزت نفس از ابتلاى به كبر سخن مىگويد ؟
پاسخ آری ، ممكن است عزت نفس در روحيهى بعضى از افراد و اشخاص از مرز خود تجاوز كند و آدمى را دچار خود بزرگ بينى و كبر نمايد، و مردم را بر اثر آن با ديدهى تحقير بنگرد و آنان را كوچك و ناچيز بشمرد و معناى ابتلاى به تكبر بر اثر زيادهروى در امر عزت نفس همين است و افراد باايمان بايد از آن اجتناب نمايند. حالت روانى عزت نفس با كبر، آنقدر به هم نزديكاند كه بعضى از افراد عادى، از عزت نفس مردان بزرگ الهى برداشت كبر نمودهاند و آنان را خودبزرگ بين تلقى كردهاند.
مردى به حضرت مجتبى (ع) عرض كرد كه: به نظر من در شما كبرى وجود دارد. حضرت فرمود: هرگز. من گرفتار كبر نيستم، بزرگى و كبريايى مخصوص ذات اقدس الهى است، آنچه در من است عزت نفس است، همان عزتى كه خدا در قرآن فرموده است: عزت براى خدا، و براى پيغمبر، و براى اهل ايمان است.
12) «عزت نفس» «كبر»
بعضى از صفات پسنديده و ممدوح آنچنان در مجاورت پارهاى از صفات ناپسند و مذموم قرار دارند كه اگر آدمى غافل شود ممكن است خلق خوبش از حد خود تجاوز كند و به خلق بد مبدل گردد.
افراد عزيزالنفس بايد بسيار مواظب باشند كه گرفتار كبر نشوند و به راه تكبر و خودبزرگبينى نگرايند.
يك انسان باايمان و عاقل براى اينكه به عزت نفس متخلق گردد و از ذلت و زبونى بركنار بماند به انسانيت خود فكر مى‌كند و دربارهى مقام انسان مىانديشد و با خويشتن مىگويد:
من انسانم و انسان، در كرهى زمين، بزرگترين مخلوق باريتعالى است. خداوند دربارهى خلقت انسان فرموده است:
لقد خلقنا الانسان فى احسن تقويم.
ما انسان را در بهترين و عاليترين سازمان آفريدهايم.
در زمينهى آفرينش انسان فرموده است:
فتبارك الله احسن الخالقين.
پروردگار جهان خود را بهترين آفريننده خوانده است. انسان آنقدر بزرگ است كه دربارهى او فرموده است:
خلق لكم ما فى الارض جميعا.
من همه‌ى محتويات زمين و تمام موجودات كرهى خاكى را براى تو آفريدهام،
آيا سزاوار است كه اين انسان بزرگ بندهى طلا و نقره باشد، بندهى مال و مقام گردد، اسير شهوت و غضب گردد، انسان اگر بخواهد انسانيت خود را احترام كند و مقام شامخ انسان را تكريم نمايد بايد حتما عزيزالنفس باشد و خويشتن را از قيد و بندهاى غلط و ناروا مصون دارد.
13) راغب وقتى «عزت» را معنى مى‌كند مىگويد:
العزه حاله مانعه للانسان من ان يغلب.
عزت عبارت است از آن حالت معنوى و از آن درك درونى كه نمىگذارد آدمى مغلوب شود، مغلوب هيچيك از شئون دنيوى، نه اسير مال و مقام باشد و نه ذليل هواى نفس و شهوات.
خلاصه، يك انسان قوى و توانمند، يك انسان بزرگ و آزاد، چنين انسانى داراى عزت نفس است و همين صفت است كه خدا در قرآن در ضمن آيهاى كه براى عزت خدا و پيغمبر است براى مومنين هم ذكر كرده:
لله العزه و لرسوله و للمومنين.
14) انسان عزيزالنفس ، شرافت معنوى و برترى مقام انسانى خود را با هيچ چيز معامله نمىكند و هر امرى كه به عزت او ضرر بزند از آن مىگريزد و فرار مىنمايد و عمر خود را با شرافت نفس و سربلندى مىگذراند.
انسانهاى عزيزالنفس خود را از نظر شرافت انسانى بزرگ مىدانند، اما به مردم هم احترام مى‌كنند، مردم را با ديدهى ذلت و خوارى نمىنگرند و آنان را پست و ناچيز نمىدانند.
اين عزت نفس است كه هم خود را از نظر عظمت حفظ كرده و هم مردم را از نظر تواضع محترم مىشمرد.
اما اگر يك نفر انسان عزيزالنفس از واقعبينى غافل شود و از مسير حقيقت منحرف گردد ممكن است آن حالت عزت نفس موجب شود كه مردم را با چشم حقارت بنگرد، آنها را پست ببيند، و خود را بزرگ و عظيم بپندارد و احساس كند، در اين صورت است كه عزت نفس به حالت تكبر و خودبزرگبينى مبدل مىشود
و اين همان معنايى است كه امام سجاد (ع) در پيشگاه الهى عرض مى‌كند:
و اعزنى و لا تبتلينى بالكبر.
پروردگارا! به من عزت نفس و بزرگوارى روح مرحمت بفرما، ولى خدايا من مبتلا به كبر نشوم، آلوده به بيمارى خودبزرگبينى نگردم و بندگان خدا را با ديدهى حقارت ننگرم، و اگر كسى چنين شود يعنى دچار حالت كبر گردد مسلما از صراط مستقيم، منحرف شده و گناهى بسيار بزرگ مرتكب گرديده و همين كبر و خودبزرگبينى مىتواند موجب سقوط او در دنيا و عذاب او در عالم آخرت گردد
16) راغب مىگويد:
«الكبر ظن الانسان بنفسه انه اكبر من غيره و التكبر اظهاره».
كلمهى كبر، مربوط به حالت روانى است و تكبر مربوط به اظهار آن حالت است.
راغب مىگويد «كبر» عبارت از اين است كه آدمى به خود
گمان برد كه از دگران برتر و بالاتر است. اگر اين گمان را اظهار نكند و عملا از خود نشان ندهد دچار «كبر نفسانى» است، اما اگر اين حالت گمان درونى را اظهار كند و با مردم عملا به گونهاى برخورد نمايد كه خود را بزرگ وانمود كند و آنان را كوچك، اين معنى تكبر است و همين امر، موجب مىشود كه انسان متكبر دچار ذلت اجتماعى گردد و مردم به او با ديدهى تحقير بنگرند.
17) على (ع) فرموده است: كسى كه در حد خود بايستد و توقف كند، مردم او را اكرام مى‌كنند و آن كس كه از حد خود تجاوز نمايد مورد اهانت مردم واقع مىشود.
از آنچه مذكور افتاد رابطهى عزت نفس با تكبر روشن شد
و امام سجاد (ع) از خدا مىخواهد كه:
به من عزت نفس مرحمت كن و از بيمارى تكبر مصون و محفوظم بدار.
پيروان آن حضرت نيز بايد درخواستشان اينچنين باشد.
🌙 اعمال شب و روز اول ماه #رجب
📋1da.ir/5fzsCM2
📋 1da.ir/DZZEg
📋 1da.ir/kHypM
🙏دعای 43 #صحیفه_سجادیه
✍️ دعای امام سجاد علیه السلام " هنگام نگرستین به ماه نو"
📋 1da.ir/ilgTc
#چهل_سه #ماه
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#صلوات_خاصه #امام_باقر علیه السلام
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِكَ
پروردگارا درود فرست بر محمد بن على حضرت باقر العلوم و پيشواى هدايت و رهبر اهل تقوى و برگزيده از بندگان خاص تو
اللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ وَ مَنَاراً لِبِلاَدِكَ وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِكْمَتِكَ
پروردگارا و چنانكه او را علم و مرجع رشد و هدايت بندگان و چراغ روشن شهر و ديار خود گردانيدى و محل وديعه علم و گنجينه حكمت خويش
وَ مُتَرْجِماً لِوَحْيِكَ وَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِيَتِهِ
و ترجمان و مبين حقايق وحى خود قرار دادى و خلق را امر به طاعت او كردى و نهى و تحذير از عصيان و مخالفتش فرمودى
فَصَلِّ عَلَيْهِ يَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّةِ أَنْبِيَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أُمَنَائِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
پس اى خدا درود فرست بر او درودى افضل از آنچه بر احدى از ذريه پيغمبران و خاصان و رسولانت و امناى وحيت فرستادى اى پروردگار عالم
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی
#نهج_البلاغه_حكمت_212
◀️ #عجب ، خودپسندی، دشمن عقل انسان
وَ قَالَ (علیه السلام): عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ، أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ.
علی علیه السلام که درود خدا بر او فرمودند : خودپسندى يكى از حسودان عقل است.
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
◀️ #عجب ، دشمن نيرومند عقل:
قسمت اول
📜 امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به يكى از آثار سوء خودپسندى اشاره كرده، مى فرمايد: «خودپسندىِ انسان يكى از حسودان عقل اوست»; (عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ).
مى دانيم حسود كسى است كه به نعمت هايى كه به انسان رسيده رشك مى ورزد و آرزوى زوال آن را دارد و همين امر سبب مى شود به دشمنى با او برخيزد و هر كارى از دستش ساخته است، در اين راه انجام دهد، چهره او را در جامعه نازيبا نشان دهد، عيوب او را فاش سازد، افراد را از طريق شايعه پراكنى از وى دور كند و حتى به خانواده و فرزندان او دشمنى ورزد، اگر بتواند، كسب و كار و مقام او را از وى بگيرد و اگر نتواند در مسير آن مانع تراشى كند. اينها كارهايى است كه يك حسودِ عنود انجام مى دهد. خودپسندى در برابر عقل انسان نيز همين كارها را انجام مى دهد; قدرت عقل را از انسان مى گيرد و او را به خطا مى افكند، عيب انسان را ظاهر مى سازد، مردم را از او متنفر مى كند، حتى خانواده او را گرفتار مشكلات مى كند، جاه و مقام او را متزلزل مى سازد و گاه اموال و ثروت او را از دستش مى گيرد، چرا كه مردم هرگز حاضر به همكارى با افراد خودپسند و خودخواه نيستند. بنابراين، اين تعبير كه «خودپسندى يكى از حاسدان عقل انسان است» تعبيرى بسيار رساست كه تمام نكاتى را كه در بالا گفته شد در بر دارد و اين است معناى فصاحت و بلاغت كه انسان در ضمن عبارت كوتاهى حقايق فراوانى را بيان نمايد. در ضمن تعبير به «أَحَدُ حُسّادِ عَقْلِهِ; يكى از حاسدان عقل» نشان مى دهد كه عقل انسان حاسدان ديگرى نيز دارد كه از آن جمله هواى نفس و استبداد به رأى و تكبر است و در عوامل ظاهرى نيز شراب و مواد مخدر دشمن و حسودِ عنود عقل اند.
درباره آثار خطرناك عُجب و خودپسندى در بحث هاى گذشته در گفتار حكيمانه #نهج_البلاغه_حکمت_38 (وَأوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ) و گفتار گرانبهاى حكيمانه #نهج_البلاغه_حکمت_167 (الإعْجابُ يَمْنَعُ مِنَ الاْزْديادِ) نيز مطالب قابل توجهى آمده است. اساساً عُجب و خودپسندى يكى از نشانه هاى جهل و نادانى است و طبق ضرب المثل معروف فارسى: «خودپسندى جان من برهان نادانى بود» زيرا انسان با تمام عظمتى كه دارد، موجودى ضعيف است; يك #پشه آلوده به #ميكروب ممكن است قوى ترين انسان ها را از پاى در آورد و يا به هنگام خوردن و آشاميدن، لقمه و آب گلوگيرش شود و او را خفه كند. بلند مرتبه ترين انسان ها از نظر مقام ظاهرى ممكن است يك شبه مقام خود را از دست بدهد و برترين ثروتمندان در مدت كوتاهى گرفتار ورشكستگى گردد و به خاك سياه بنشيند. با اين حال آيا خودپسندى و خودخواهى دليل بر نادانى نيست؟ مى دانيم انسان نادان در معرض هرگونه آفت مادّى و معنوى است. رذيله عُجب و خودپسندى سرچشمه رذيله هاى ديگر نيز نظير «تكبر» مى شود كسى كه خويشتن را مى پسندد هنگامى كه در برابر ديگران قرار گرفت تكبر مى ورزد و گاه گرفتار رذيله هاى خودمحورى و انحصارطلبى نيز مى شود، زيرا وقتى زياد به خود معتقد شد، همه چيز را براى خود مى خواهد و در هر كارى خويش را محور مى بيند.
ادامه دارد ...
#نهج_البلاغه_حكمت_212
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
◀️ #عجب ، دشمن نيرومند عقل:
قسمت 2
📜 در قرآن مجيد و روايات اسلامى نيز بحث هاى آموزنده و گسترده اى درباره اين صفت رذيله آمده است. در آيه 8 سوره «فاطر» مى خوانيم: «(أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِى مَنْ يَشَاءُ); آيا كسى كه عمل بدش براى او آراسته شده و آن را خوب و زيبا مى بيند (همانند كسى است كه واقع را آنچنان كه هست مى يابد)؟! خداوند هر كس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى سازد و هر كس را بخواهد هدايت مى كند».
در حدیثى از امیرمؤمنان(علیه السلام) در کتاب تحف العقول آمده است: «الإعْجابُ ضِدُّ الصَّوابِ وَآفَةُ الاْلْبابِ; خودپسندى ضد واقع بینى است وآفتى است براى عقل ها».
تضاد عُجب با عقل تا آن حد است که در حدیث دیگرى از آن حضرت در غررالحکم مى خوانیم: «الْمُعْجِبُ لا عَقْلَ لَهُ»(2) و در حدیث دیگرى آمده است: «العُجْبُ رَأْسُ الْحِماقَةِ».
در حدیث جالب و پرمعنایى که در ذیل #نهج_البلاغه_حکمت_38 گذشت این حقیقت منعکس شده است که حضرت مسیح مى گوید: «من بیماران غیر قابل علاج را درمان کردم و حتى مردگان را به اذن خدا زنده نمودم ولى نتوانستم احمق را درمان کنم و هنگامى که از حضرت سؤال مى کنند: احمق کیست؟ بارزترین صفت او را عُجب و خودپسندى ذکر مى کند و این اعجاب سبب مى شود که تمام فضائل را مخصوص خود بداند و تمام حقوق را ویژه خود بشمارد و هیچ حقى براى دیگرى قائل نباشد. در آخر آن حدیث آمده است: «فَذلِکَ الاْحْمَقُ الّذی لا حیلَةَ فی مُداواتِهِ; این همان احمقى است که راهى براى درمان او نیست
#نهج_البلاغه_حكمت_212
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم
هر روز یک آیه
تفسیر نور – استاد محسن قرائتی
سوره #بقره
#بقره_86
أُوْلئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا بِالْأَخِرَةِ فَلا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ يُنصَرُونَ
آنها كسانى هستند كه زندگى دنیا را به بهاى (از دست‌دادن) آخرت خریده‌اند، پس در مجازات آنان تخفیفى داده نمى‌شود و آنها یارى نخواهند شد.
🔴 این آیه ریشه‌ى پیمان‌شكنى‌ها، قتلِ‌نفس‌ها و عمل‌نكردن به برخى آیات را بیان مى‌كند
آنها دنبال زندگى دنیوى هستند وتنها به قوانینى كه منافعشان را تأمین كند، پاى‌بند هستند وبه هر قانونى كه ضررى به منافع دنیوى آنان بزند بى‌اعتنایند. پس عذاب الهى براى این رفاه طلبان دنیاپرست، تخفیف ندارد و بر خلاف خیال و گمانشان كه ادّعا مى‌كنند؛ یا اصلاً عذاب نخواهند شد و یا چند روزى بیشتر مجازات نمى‌بینند، آنان نیز مثل همه‌ى مجرمان، در برابر اعمال خود مسئولند.
👤استاد #قرائتی
⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
❇️ اعمال روزها و شب های #هفته
🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #شنبه روز اول #رجب
👉🏻 1da.ir/TXfZ6s2I
👉🏻 b2n.ir/m72862
🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2