با تشکراز محمدی : بر اين اساس كه وجود حضرت ولي عصر ـ عليه السّلام ـ از مهمترين نعمتهاي الهي بر مردم است و شناخت اين چنين نعمت ارزشمندي خود نعمت بزرگي است بلكه نعمتي است كه هيچ نعمتي با آن مقايسه نمي‎شود، چونكه جزء تكميل كننده ايمان مي‎باشد و از طرفي چون تمام نعمتهاي ظاهري و باطني از ناحية اين نعمت بزرگ است (يعني وجود امام) پس بر ما واجب است كه بيشترين كوشش و اهتمام را در اداء شكر اين نعمت بكار بنديم، تا به نعمتهاي بزرگ ديگر هم نائل شويم. كه خداوند وعده داده است هر كس نعمت بجاي آورد نعمتش را افزون كند و وعده الهي تخلف ناپذير است. و اگر چه اداء شكر اين نعمت بزرگ بطور شايسته در توان ما نيست ولي به همان مقدار كه مقدور مي‎باشد مي‎بايست اقدام نمود. امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ مي‎فرمايد: و اما حق كسي كه درباره‎ات نيكي نمايد، آنست كه او را سپاس گوئي و كار نيكش را بازگو نمائي و جايگاهش را والا شماري و با اخلاص بين خود و خدايت در حقّش دعا كني. پس اگر اين كار را كردي شكر او را در نهان و آشكار به جاي آورده‎اي و اگر روزي توانائي پيدا كردي پاداشش را بده. (رساله حقوق امام سجاد)

با سپاس از احسان فر : پیامبر گرامی فرموده اند: دو نعمتند که همیشه قدرشان ناشناخته است[ وموردکفران و ناسپاسی قرار می گیرند]: نعمت سلامتی و نعمت امنیت (“نعمتان مجهولتان/ مکفورتان: الأمن و العافیة” خصال صدوق/ص۷۰) یکی از دلایل مهم ناشناخته بودن و غفلت و بی توجهی به این دو نعمت که طبیعتا موجب کفران آنها می شود، اینست که ما معمولا غرق در این دو نعمتیم و ابعاد و گستردگی و وجوه پر برکت آن را نمی شناسیم. در مورد همین نعمت سلامتی، پیش از آمدن اپیدمی کرونا گمان می کردیم بصورت متداول هرگاه به بیماریهای معمول مبتلا می شویم با یادآوری سلامتی خود، قدر آن را بهتر می دانیم. اما اکنون با شرایط پیش آمده در ایران و جهان و تبعات این بیماری، گویی ابعاد و زوایای جدیدی از نعمت سلامتی و عافیت برایمان منکشف شده است و متوجه شده ایم که بیماری و سلامتی نه فقط در مورد یک شخص بیمار، بلکه به عنوان یک “نعمت جمعی و بین الأبدانی” در حوزه زیست انسانی چقدر اهمیت دارد و بسا بسیاری از ما از این وجه نعمت عافیت جمعی و سلامت محیطی غافل بودیم و به دلیل آنکه عمری مستغرق در این نعمت بودیم، هیچ شناختی از ابعاد و وجوه آن نداشتیم. براستی که چه زیبا می فرماید: و إن تعدوا نعمة الله لا تحصوها ( و اگر تنها یک نعمت خداوند را محاسبه کنید، نمی توانید [ فواید و آثار ] آنرا شمارش نمائید/نحل۱۸).

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_23 وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَي عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) واگر در آنچه بر بنده ى خود (از قرآن) نازل كرده ايم، شكّ داريد، اگر راست مى گوييد (لااقل) يك سوره همانند آن را بياوريد و گواهان خود را غير از خداوند بر اين كار دعوت كنيد. 👌 قرآن، كتاب استدلال و احتجاج است و راهى براى وسوسه و شكّ باقى نمى گذارد. «فاتوا بسورة» 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👆این نرم افزار را نصب کنید و از روی آن در این دوره ی تفسیر خوانی با ما همراه باشید

❇️ اعمال روزها و شب های #هفته 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #شنبه 👉🏻 1da.ir/TXfZ6s2I 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ من که از آتش دل چون خم می در جوشم مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم قصد جان است طمع در لب جانان کردن تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم من کی آزاد شوم از غم دل چون هر دم هندوی زلف بتی حلقه کند در گوشم حاش لله که نیم معتقد طاعت خویش این قدر هست که گه گه قدحی می نوشم هست امیدم که علیرغم عدو روز جزا فیض عفوش ننهد بار گنه بر دوشم پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم خرقه پوشی من از غایت دین داری نیست پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم من که خواهم که ننوشم به جز از راوق خم چه کنم گر سخن پیر مغان ننیوشم گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق شعر #حافظ ببرد وقت سماع از هوشم 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_340 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#دعا_دوم_3 «3» اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ وَنَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَصَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ إِمَامِ الرَّحْمَةِ وَقَائِدِ الْخَيْرِ وَمِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ خدايا بر محمّد درود فرست، آن وجود مباركى كه امين بر وحيت و گزيده از مخلوقاتت و انتخاب شده از بندگان توست و او پيشواى رحمت و قافله سالار خوبى و كليد بركت است. 👌بخشی از دعای #دوم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 #دعا #دعا_دوم_3 🔴 امانتدارى در وحى‏ ✳️ قسمت اول 🔸 از نام‏هاى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله امين است كه برگرفته از كلمه امانت و اداى آن و راستى در وعده است. و عرب قبل از بعثت پيامبر به خاطر مشاهده امانت‏دارى از ايشان و ايمنى از خلاف و دروغ او را امين مى‏گفتند. به همين جهت جبرئيل هم در قرآن، امين خوانده شده است و پيامبر هم به اين مقام افتخار مى‏كند. آنجا كه خداوند فرمود: ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى الْعَرْشِ مَكِينٍ* مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ نيرومندى كه نزد صاحب عرش داراى مقام و منزلت است؛* آنجا مورد اطاعت [فرشتگان‏] و امين است. هنگامى كه آيه وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ نازل شد، رسول خدا صلى الله عليه و آله به جبرئيل فرمود: آيا از اين رحمت هم چيزى نصيب تو شد؟ عرض كرد: بلى، من از عاقبت امر خود مى‏ترسيدم ولى من به تو ايمن شدم؛ آنچه را كه خداوند بر من ثنا گفته است به آيه: ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى الْعَرْشِ مَكِينٍ* مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ نيرومندى كه نزد صاحب عرش داراى مقام و منزلت است؛* آنجا مورد اطاعت [فرشتگان‏] و امين است. و همچنين رسول اللَّه صلى الله عليه و آله فرمود: همانا من رحمتِ هدايت شده‏ام. «4» در حقيقت آيه فوق تضمينى بود كه جايگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله در بارگاه الهى رفيع است و نفوذ و قدرتش همواره محفوظ خواهد ماند. رسول اكرم صلى الله عليه و آله به جهت فضيلت مقام امانت‏دارى در زمين و آسمان توفيق رسالت يافت تا شب معراج دربارگاه خاص حق از رسول وحى او يعنى جبرئيل هم گذر نمود و به «قاب قوسين» رسيد. پس خداى تعالى وحى را از عالم غيب به حضرت عطا فرمود و در قلب و جان پاك و نورانى او قرار داد و به طور امانت در اختيارش گذاشت كه به وسيله آن آدميان را هدايت كند. پس نيكوست كه رسالت وحى را به سرانجام آن برساند. در غير اين صورت امانت را ادا نكرده است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 270 دعای #دوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 #دعا_دوم_3 🔴 امانتدارى در وحى‏ ✳️ قسمت 2 🔸 حقيقت وحى‏ «وحى در لغت به معناى اشاره، رساله، كتاب، الهام، آنچه به ديگرى داده شود تا از آن آگاه گردد. ولى در اصطلاح به دستورهاى آشكار حق به انبيا و رسولان كه از راه‏هاى گوناگون در خواب و بيدارى با واسطه فرشته يا بى واسطه رسانده مى‏شود؛ اطلاق مى‏گردد. مراد از امين وحى اين است كه پيامبر حق، توانايى آنچه تكليف به او شده را داشته باشد كه در قلب و ذهن خود حفظ كند و با حكمت الهى و استعداد ذاتى، اسرار دانش و حكمت را نگه‏دارى كند پس وحى كه امانت مهم رسالت است ويژه افراد برگزيده خداوند است. اين گونه امانت‏ها بر همه عالم عرضه شده ولى تنها انسان پذيرفت و تا پايان حيات هستى اين امانتدارى از رسولان به ائمه اطهار عليهم السلام رسيده و ادامه مى‏يابد. پيامبر اسلام براى مأموريت وحى و ارشاد آدميان، امين شمرده شد تا بتواند برنامه‏هاى حق تعالى را اجرا كند. 🔸 اصطفا و نجابت و امانتدارى پيامبر گرامى اسلام در روايات‏ نجيب به معناى آنچه كه در ذات خوب و نفيس باشد و يا داراى هوشيارى و دانايى هم باشد ولى صفى به معناى مُصطفى‏ و گزينش شده ديگرى است. و به معناى حبيب هم آمده است. محمد مصطفى صلى الله عليه و آله، برگزيده‏اى حقيقى بود كه خود بر اين مطلب گواه است؛ كه فرمود: أَمَا وَاللَّهِ إِنّى‏ لَأَمينٌ فِى السَّماءِ وَأَمينٌ فِى الأَرْضِ. هان! به خدا قسم كه من در آسمان امين هستم و در زمين نيز أمينم. و آنگاه كه يار و وصى او، او را مى‏ستايد و مى‏فرمايد: فَهُوَ أَمينُكَ الْمَأْمُونُ، وَخازِنُ عِلْمِكَ المَخْزُونِ، وَشَهيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ، وَبَعيثُكَ بِالْحَقِّ، وَرَسُولُكَ الَى الْخَلْقِ. او امين درستكار تو، خزانه‏دار دانش سرّى‏ات، و شاهد تو در روز قيامت، و برانگيخته‏ات به حقّ، و فرستاده‏ات به سوى خلق است. ابن ابى الحديد در شرح جمله اول گفته است: «أَمينك المأمون» يعنى امين بر وحى توست و مأمون يكى از القاب رسول اللَّه صلى الله عليه و آله است. «3» امانتدارى نزد ايشان اهميت زيادى دارد كه امّت را به شدّت از خيانت در امانت نهى مى‏كند و مى‏فرمايد: مَنْ خانَ أَمانَةً فِى الدُّنيا وَلَمْ يَرُدَّها إلى‏ أهلِها ثُمَّ أَدْرَكَهُ الْمَوْتُ ماتَ عَلى غَيْرِ مِلَّتى‏ وَيَلْقى‏ اللَّهُ وَهُوَ عَلَيْهِ غَضْبانٌ. فرمود: كسى كه در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند و بميرد بر دين من نمرده است و با خدا ديدار كند در حالى كه بر او خشمگين است. معناى فرمايش حضرت اين است كه: هر كس وفا در امانت و عهد ندارد؛ دين و ايمان ندارد، پس ردّ امانت واجب است. و اين يك حكم شرعى الزامى است نه دستور اخلاقى و آدابى. با همه اين اوصاف، حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله از ميان تمام بندگان حق با فضايل و درجات ذاتى و اخلاقى برگزيده شد و تمام ابزار رسالت پيام به وى سپرده گرديد. حضرت رضا عليه السلام در اين زمينه فرمود: إنَّ الْعَبْدَ اذا اخْتارَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِامورِ عِبادِهِ شَرَحَ صَدْرَهُ لِذلكَ وَ أوْدَعَ قَلْبَهُ يَنابِيعَ الحِكْمَةِ وألْهَمَهُ العِلْمَ إلهاماً، فَلَمْ يَعْىَ بَعْدَهُ بِجَوابٍ وَلا يُحَيَّرُ فيهِ عَنِ الصَّوابِ. هرگاه خداوند عزّوجل بنده‏اى را براى اداره امور بندگانش برگزيند براى اين امور به او شرح صدر عطا كند. چشمه‏هاى حكمت را در دلش جارى سازد و به او علم الهام نمايد كه از آن پس از هيچ پاسخى در نماند و در يافتن راه درست سرگشته نشود. رسالت پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله‏ آرى، محمّد صلى الله عليه و آله امين وحى بود، يعنى قوانين و مقرّرات و حلال و حرام خدا را در طول بيست و سه سالى كه به عنوان رسول در بين مردم بود بدون كم و زياد و تغيير و تبديل، به مردم رساند. در سفر حجّة الوداع در روز عيد قربان در مسجد خَيْف در مقدّمه يك سخنرانى‏ مهم فرمود: «خداوندا! تو را به شهادت مى‏طلبم كه آنچه مردم را به بهشت نزديك مى‏كرد و از عذاب تو دور مى‏نمود من براى مردم بيان كردم. قرآن مجيد به او دستور داد به مردم بگو: وَأُوحِىَ إِلَىَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ و اين قرآن [كه گواهى خدا بر حقّانيّت نبوّت من است‏] به من وحى شده تا به وسيله آن شما و هر كس را كه اين قرآن به او مى‏رسد بيم دهم. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 270 دعای #دوم #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 #دعا_دوم_3 🔴 امانتدارى در وحى‏ ✳️ قسمت 3 🔸 رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اميرالمؤمنين عليه السلام‏ يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ وَإِن لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ اى پيامبر! آنچه از سوى پروردگارت [درباره ولايت و رهبرى على بن أبى‏طالب اميرالمؤمنين عليه السلام‏] بر تو نازل شده ابلاغ كن؛ و اگر انجام ندهى پيام خدا را نرسانده‏اى. و خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مى‏دارد؛ قطعاً خدا گروه كافران را هدايت نمى‏كند. به اجماع مفسّران و اجماع اهل حديث در صدها كتاب معتبر، آيه شريفه در اعلام خلافت و ولايت حضرت مولى الموحدّين امير المؤمنين نازل شده؛ و با اين كه در ابلاغ آن احتمال هر گونه خطرى حتّى خطر جانى براى رسول عزيز اسلام مى‏رفت ولى امين وحى، در محلّ غدير خم در برابر هزاران نفر على عليه السلام را بر اساس‏ دستور آيه به خلافت و جانشينى خود معرّفى فرمود و در ضمن معرّفى امام، آن جملات زيبا و ملكوتى را به مردم القا كرد: مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ و فَعَلىٌّ مَوْلاهُ. اللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ و عادِ مَنْ عاداهُ، وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ، وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ. هر كه من مولاى اويم، پس عل مولاى اوست. خداوندا دوست او را دوست و دشمن او را دشمن بدار، ياور او را يارى كن و هر كه او را تنها گذارد و دست از يارى او بردارد تنهايش گذار و دست از ياريش بردار. الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى‏ بِاللَّهِ حَسِيباً [آرى، اين روش خداست درباره‏] آنان كه همواره پيامهاى خدا را به مردم مى‏رسانند و از [عظمت و مقام‏] او مى‏ترسند و از هيچ كس جز او واهمه ندارند و براى حسابرسى [كار با ارزش اينان‏] خدا كافى است. 🔸 ابلاغ دين‏ محمّد صلى الله عليه و آله در تمام جهات تبليغ يعنى تبليغ زبانى، اخلاقى، عملى و تربيتى، مصداق اكمل و اتمّ اين آيه شريفه بود: وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ و اگر روى گرداندند [برتو دشوار و سخت نيايد] كه آنچه بر عهده توست فقط ابلاغ [پيام خدا] ست. وجود مقدّس محمّد صلى الله عليه و آله تبليغش همراه منطق و استدلال و برهان بود و جاى عذرى براى احدى باقى نمى‏گذاشت. در عين حال، دنياپرستان و مادّيگران و شهوترانان و عدّه‏اى از يهود و نصارى از سر كينه و خشم و عداوت و دشمنى از وى روى مى‏گرداندند، ولى آن جناب كه امين وحى حق بود از تبليغ دست بر نمى‏داشت و احكام الهيّه و معارف ملكوتيّه و مسائل ربانيّه را بى كم و زياد در اختيار گمراهان مى‏گذاشت. محمّد صلى الله عليه و آله به خاطر اخلاصش و عبادتش و حكمت و علمش، صبر و تقوايش و صلاح و احسانش، صدق و سخايش، كرم و وفايش، عقل و درايتش، ايمان و اخلاقش، شخصيّت و كرامتش، بصيرت و بينشش، و رأفت و رحمتش، نسب و اصالتش، قلب و روحش، جود و سخايش، خشوع و تواضعش، صفا و طهارتش، حلم و بردباريش و بندگى و نبوّتش، نجيب و صفىّ حضرت حق بود و احدى از خلق خدا اعم از جنّ و انس و ملائكه به پايه او نبود. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏2، ص: 270 دعای #دوم #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_2 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه ✳️دعای #مکارم_الاخلاق #دعا_بیستم_22 🔹 استاد اصغر #طاهرزاده ✔️ جلسه 73 👌 گشایش‌های بلاخیز #بیستم #مکارم_اخلاق ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_234 دعای #چهل_دو 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام #ختم_قرآن " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_دو_18 دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام #ختم_قرآن " : 🔹اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَبِيَّنَا - صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ - يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَقْرَبَ الْنَّبِيِّينَ مِنْكَ مَجْلِسا، وَ أَمْكَنَهُمْ مِنْكَ شَفَاعَةً، وَ أَجَلَّهُمْ عِنْدَكَ قَدْرا، وَ أَوْجَهَهُمْ عِنْدَكَ جَاها🔹 🔸خدايا! پيغمبر ما را (صلواتك عليه و على آله) در روز قيامت از همه پيغمبران به خود نزديك تر گردان و شفاعت او را بيش از آنان بپذير و رتبه او را افزون تر و آبروى او را بيشتر كن🔸 #چهل_دو 🌸کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_18 قسمت 1 🔴 بخش پایانی این دعا، همچون #دعا_افتتاح و میانه ‌اش #صلوات است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ وَ أَتِمَّ نُورَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ». فهرستی از آرزو‌ها و تقاضا‌های انسان مؤمن در پرتو قرآن عظیم قرار گرفته، برای کسی که واسطه‌ی این فیض اکبر است؛ یعنی شخص پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله). ما دست به دعا می‌بریم و در مقام سپاس و تشکر از خدا می‌خواهیم که به خاطر این فیض که به ما رسیده، به او بالاترین پاداش‌ها را کرامت کند. این روش، روش خوبی است و حاصل جمع آن همین ‌یک جمله است: «اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ». در ادب مع النبی، صلوات همان ادب جامع است. قبلاً در این مورد نکته‌هایی را خدمت دوستان بیان داشته‌ایم. حاصل رفت و برگشتی که در صلوات ایجاد می‌شود، نور و رحمت و برکت و عافیت و عزت و عظمت برای مؤمنی است که صلوات می‌فرستد. اگر کسی صلوات بفرستد، متناسب با سطح معرفتی خود چنین برداشتی خواهد داشت. اما آیا از رهگذر صلوات و دعای ما برای حضرت، چیزی به حضرت اضافه می‌شود؟ مثلاً شما اینجا می‌گویید: «وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ»؛ ‌یعنی بنیان او را رفعت بده ‌یا ساختمانی که او ساخت و اسلامی که او به جامعه‌ی بشری تقدیم کرد ‌یا کرمی که او بنیان‌گذاری کرد، شرافت بده. ‌یا مثلاً در ادامه می‌گویید: «وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ»‌؛ یعنی حجت او را عظیم ‌یا فراگیر و غالب کن تا دل‌ها و اندیشه‌ها را تسخیر کند که این خیلی درخواست عالی است. این‌همه براهین در مباحث خداشناسی و توحید و معادشناسی و امامت و ... از سوی پیامبر عظیم‌الشأن (صلی الله علیه و آله) ارائه شده است. حال شما تقاضا می‌کنید تا آن برهان، فراگیر شود.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ»؛ ‌یعنی مجموعه‌ی آثار و برکاتی را که از وجود مقدس او باقی مانده است، سنگین کن. البته در مورد این دعا احتمالاتی هست که ‌یکی آنکه‌ در مقایسه با اعمال دیگر انبیا، اعمال پیامبر را سنگین قرار بده.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ» که همان «وَ اقبل شَفَاعَتَه» است؛ اما تأکید بیشتری در آن نهفته است. این هم به این معنا است که شفاعت حضرت در مورد سایر امت‌ها و امت اسلامی را بپذیر.‌ یا مثلاً می‌گویید: «وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ»؛ ‌یعنی وسیله‌ی او برای پیشبرد امور را نزدیک کن که مفهومی شبیه به مفهوم شفاعت است. «وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ»؛ ‌یعنی چهره‌ی او را روشن قرار بده که این حکایت از آن است که آبرو و وجاهت او ‌یا دلبری و دلنوازی سیمای او را بیشتر قرار بده. «وَ أَتِمَّ نُورَهُ»؛ ‌یعنی نور او را تتمیم کن. «وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ»؛ ‌یعنی درجه‌ی او را نزد خودت رفیع قرار بده. تا اینجا ما درخواست‌هایی را مطرح کردیم. آیا این درخواست ما تأثیری دارد؟! درخواست‌های ما قطعاً و بدون تردید، عرض ادب به ساحت مقدس حضرت است و این ادب، به او می‌رسد. ما از ذات مقدس خدای متعال برای این بنده‌ی برگزیده این خواهش‌ها را داریم و این خیلی مؤدبانه و قرین با ادب است. قطعاً در محضر خدای متعال، چنین دعایی مستجاب است و دعای مستجاب حداقل عرضه‌کننده‌ی ادب ما به ساحت مقدس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و باعث شادمانی آن حضرت خواهد بود.‌ 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_18 قسمت 2 🔴 یک نکته‌ی دیگر هم قطعی است و آن اینکه حاصل این عرض ادب به ما برمی‌گردد و ما هم بهره‌مند می‌شویم.‌ یک نکته به عنوان محل کلام باقی می‌ماند و آن این است: آیا دعای ما سبب نورانی‌تر شدن پیامبر و افزایش رتبه و درجه‌ ‌یا پذیرش شفاعت ایشان می‌شود؟! مبنای این کمترین آن است که چنین تأثیری ندارد. برخی گفته‌اند تأثیر دارد و توضیحات شنیدنی هم دارند، اما بنده قانع نشدم. ما برای حرف خودمان مبنایی داریم و آن این است که فعلیت تامه در وجود مقدس آن حضرت وجود دارد و برهان او عظیم و شفاعت او مقبول است. این‌طور نیست که پذیرش شفاعت حضرت منوط به خواست ما باشد. حضرت بیاض الوجه است و درخشش و آبروی او مافوق همه است. اگر این‌طور به دعا‌ها نگاه کنید، تحصیل حاصل است. با همه‌ی توضیحات و توجیهاتی که دیگران دارند، من قانع نشدم. من بیان می‌دارم که این باب ادب است و کلمات ما باید آهنگ مؤدبانه داشته باشد و به ساحت خدای متعال تقدیم شود. مثلاً طلب مغفرت برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) خلاف ادب است. شما باید خواسته‌هایی را مطرح کنید که با ادب و تکریم و مقام منیع حضرت سازگار باشد. این ادب را اولیا به ما آموخته‌اند و ما طبق همان باید عمل کنیم. رضای خدا و رضای رسول در این خواهش مؤدبانه وجود دارد و نتیجه‌ی آن رضایت، به خود ما برمی‌گردد و باز ما از این رهگذر به خودمان رسیدگی می‌کنیم. من ‌یک وقت به برهان آن آقایان مقداری قانع شده و نقلی هم در جلسه کرده بودم، اما سخن فعلی‌ام، ناسخ آن نقل است. معتقدیم این‌گونه نیست که دعای ما چیزی به حضرت اضافه کند. احساس می‌کنم اگر این را بگوییم، مقام و شکوه حضرت را درک نکرده‌ایم. حال برمی‌گردیم و می‌گوییم: «وَ أحْيِنَا عَلَى سُنَّتِهِ»؛‌ زیست ما مطابق با سبک زندگی و سنت آن حضرت باشد. «وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ»؛ طبق دین آن حضرت زندگی کنیم و موافق با دین آن حضرت دنیا را ترک کنیم. در مقام دعا تفصیل و تنوع تعبیر، مطلوب است؛ چراکه با معشوق سخن می‌گویید. لذا در ادامه می‌گوییم: «وَ خُذْ بِنَا مِنْهَاجَهُ»؛‌ خدا‌یا ما را بر این راه روشن بگیر. این به آن معنی است که ما را در این راه نگاه دار. «وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَهُ»؛‌ در این راه جلو رویم که راه بندگی تو و صراط مستقیم است. «وَ اجْعَلْنَا مِنْ أهْلِ طَاعَتِهِ»؛ ما جزء گروهی باشیم که در مقام طاعت از پیامبر و تبعیت از وجود مقدس او جدی و استوار هستند. «وَ حْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ»؛‌ ما در حلقه‌ی ‌یاران و اصحاب مورد پسند حضرت باشیم و با آنان محشور شویم. «وَ أوْرِدْنَا حَوْضَهُ»؛‌ ما را بر حوض او وارد کن. تعبیر حوض از آن تعابیر عالی است و محل وفاق فریقین است. طبق روایات اهل سنت و منابع ناب اهل بیت، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) صاحب حوض است. اما اینکه این حوض و این آب و این قدح و این جام و این ساقی چیست، بحث دیگری است که هوش از سر انسان می‌برد. آبشار لطف الهی از عرش به احترام این بنده‌ی برگزیده جاری می‌شود که اوج لطف خدای متعال است و در اختیار و در دسترس آن بزرگوار قرار می‌گیرد. نام آن حوض و نهر و آبشار، کوثر است. البته برخی از اهل دقت گفته‌اند پیامبر (صلی الله علیه و آله) دو حوض دارد که‌ یکی قبل مرصاد و صراط است و دیگری در بهشت است. خواسته‌اند بین روایات موجود در این زمینه جمع کنند. حوض مشهور به حوض کوثر، همان حوض بهشتی است. ما اینجا می‌گوییم ما را بر آن حوض وارد کن و «وَ اسْقِنَا بِكَأْسِهِ»؛ ما از جام مخصوص او بنوشیم. این حوض، حوض ولایت الهیه است و آنجا صاحب منصب، علی ابن ابیطالب (علیه السلام) است. اگر کسی از قدح ولایت علی (علیه السلام) در این عالم نوشید، ان‌شاءالله از دست خود حضرت از حوض کوثر خواهد نوشید. 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2