🌺امام باقر عليه‌ السلام :اِنَّ اللّه‌َ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ كُلَّ عَبدٍ دَعّاءٍ فَعَلَيكُم بِالدُّعاءِفِى السَّحَرِ اِلى طُلوعِ الشَّمسِ فَاِنَّها ساعَةٌ تُفْتَحُ فيها اَبوابُ السَّماءِ وَ تُقسَمُ فيهَاالاَرزاقُ وَ تُقضى فيهَا الحَوائِجُ العِظامُ ؛ 🍀خداوند عزّوجلّ از ميان بندگان مؤمنش ، بنده‌اى را كه بسيار دعا كند ، دوست مى‌دارد . پس ، همواره در سحرگاهان تا طلوع خورشيد دعا كنيد ؛ زيرا اين وقتى است كه در آن ، درهاى آسمان باز مى ‌شود ، و روزى ‌ها تقسيم مى ‌گردد و حاجت ‌هاى بزرگ برآورده مى‌شود. 📚كافى ، ج ۲، ص ۴۷۸، ح ۹ 🌹میلاد پر برکت امام باقر علیه السلام و حلول ماه پر برکت رجب بر شما مبارک باد.🌹 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #ماه_رجب #مناسبتی #حدیث #امام_باقر علیه السلام

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_یازدهم 🔹وارد کوچه کنار بیمارستان شد. ماشین را گوشه ای پارک کرد و دوید. نگهبانی را به سرعت رد کرد. شیب منتهی به درب شیشه بیمارستان را یک نفس بالا رفت. پشت در لحظه ای مکث کرد. بسم الله گفت. چادرش را مرتب کرد و وارد شد. صدای شیون و فریاد، تپش قلبش را شدیدتر کرد. به سمت آسانسور دوید و منتظر شد. نگهبان، از در شیشه ای وارد شد و به همراه ضحی، وارد آسانسور شد. قبل از اینکه ضحی بخواهد سوالی بکند، نگهبان، هر چه پرستار بخش پشت تلفن به او گفته بود را تحویل ضحی داد. دست ضحی شل شد و کیف کوچک مشکی رنگش، از سرشانه افتاد. 🔸آسانسور که باز شد، موج فریاد آقای پناهی به صورت ضحی خورد. چند نفر دست آقای پناهی را گرفته بودند و سعی در آرام کردنش داشتند. به محض دیدن ضحی آرام شد. سه نفری که دست و کتفش را محکم گرفته بودند، خوشحال از اینکه آرام شده است، دستشان را شل کردند. ضحی پشت سر نگهبان از آسانسور بیرون آمد و همراستا با نگهبان که به سرعت به سمت اقای پناهی می رفت، قدم های کوتاه و پشت سر هم برمی داشت. چند متری از آسانسور دور نشده بودند که آقای پناهی، به یک ضرب خود را از دستان اطرافیانش رها کرد و به سمت ضحی دوید. نگهبان با دیدن شتاب و بالا رفتن دست پناهی و عصبانیتی که در صورت و چشمانش نمایان بود، خود را سپر ضحی کرد و کمی از ضرب دست مردانه پناهی را که قرار بود دندان ضحی را یکباره از جا بکند، گرفت. دست آقای پناهی را روی هوا قاپید. با یک حرکت دست و خودش را پشت پناهی برد و دستانش را از پشت قفل کرد و بلافاصله، دستبند را به هر دو دستش زد. 🔺ضحی بی توجه به این حرکت آقای پناهی و درد و سوتی که در گوشش ایجاد شده بود، از کنار ایستگاه پرستاری و نگاه های نگران سرپرستار و دیگران، به سمت اتاق عمل دوید. در شیشه ای را که رد کرد، صدای فریاد و ضجه های خانم پناهی پاهایش را سست کرد. کیف و چادرش را گوشه ای گذاشت. دمپایی آبی رنگ را پوشید و از پرده سبز رنگ رد شد. لباس سبز رنگ مخصوص اتاق عمل را پوشید. چند اتاق را رد کرد تا به اتاق عمل خانم پناهی رسید. خانم دکتر مشغول جداکردن چسبندگی های جفت بود تا بتواند آن را خارج کند. سحر کنار خانم دکتر، سعی در ارام کردن خانم پناهی بود. ضحی با نگاه دنبال بچه ها گشت. یکی شان گوشه اتاق گریه می کرد و پرستار بخش نوزادان مشغول تمیزکردنش بود. به سمت پرستار رفت و آرام پرسید: - وضعیتش چطوره؟ اون یکی کجاس؟ پرستار با صدای بلند گفت: - خانم کوچولوی ما رو نگاه کن ضحی جون. ببین چه خوشگله.. چقدر نازه. و با ابرو به اتاق احیا اشاره کرد. 🔹چشمان ضحی گرد شد. بی توجه به خانم پناهی که او را صدا می کرد، از اتاق عمل خارج شد و به سمت اتاق احیا رفت. همزمان با وارد شدن ضحی، دکتر متخصص کودکان از اتاق خارج شد. قُلِ دیگر زیر دستگاه اکسیژن، بی حرکت خوابیده بود. پرستار مشغول پر کردن فرمی بود. ضحی بالای سر نوزاد رفت. دستگاه اکسیژن به بچه وصل بود و قفسه سینه اش به سختی بالا و پایین می شد. صورتش نیمه کبود بود و دست و پاهایش بی حرکت. - زهرا جان بچه چطوره؟ آقای دکتر چی گفت؟ - اعلام مرگ مغزی کرد چون نفس نمی کشه. زیر دستگاه هم خیلی دوام نمی یاره. 🔸به محض شنیدن این دو جمله، برق عجیبی تمام تن ضحی را گرفت. بالای سر بچه رفت. بچه را روی دست گرفت. لوله های اکسیژن از کناره دستش اویزان شد. صورتش را به طرف صورت نوزاد برد و گریه کرد: - خدایا به حق حضرت زهرا بچه رو به ما برگردون. همین طور حرف می زد و گریه می کرد: - خدایا. تمام دل خوشیم این بود که بعد از چند ماه، دو نسل شیعه تقدیم مولامون می کنیم. خدایا این پسر رو به آغوش مادرش برگردون. یا صاحب الزمان ادرکنی.. یا صاحب الزمان .. به کمک تون نیاز دارم. آقاجان سربازتون نفس نمی کشه آقا. جواب مادرش رو چی بدم بعد از اون همه حرفی که در مورد سربازی شما بهش زده بودم و دلش رو به داشتن این دوتا نوزاد خوش کرده بودم. آقا یادتونه که می خواست بچه ها رو سقط کنه وقتی فهمید دوقلو بارداره. به کمک خودتون منصرف شد و هر دوشون رو نذر شما کرد. آقاجان، جواب مادرش رو چی بدم؟ یا صاحب الزمان ادرکنی.. یا صاحب الزمان اغثنی.. 🔺همین طور حرف می زد و گریه می کرد. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

🌺سلام آقاجان 🌸دوست دارم بنشینم سر کلاس درسی که استادش شما باشید 🍃از معانی قرآن برایم بگویید. از معارف نابی که جز از زبان شما نمی شود شنید و عقل هایمان جز به عنایت شما، نخواهد فهمید برایم بگویید. ❄️موعظه ام کنید و مرا به سوی معبودم، دعوت کنید. معنای دعوت را برایم بازخوانی کنید. 🌹لبیک گفتن را یادم دهید و من با تمام وجود لبیک گویم. ✨پر شوم از شما و تربیت های خاص تان و شاگرد خوبی برایتان باشم. شاگردی که ذره ای از کلام و سعی تان را در تربیتش، هدر نمی دهد و موجب افتخارتان می شود. 🍀خدایا، ما را چنین شاگردی برای اماممان قرار ده. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #صمیمانه_با_امام #امام_زمان عجل الله فرجه #آقاجان #مناجات_با_امام_زمان عجل الله فرجه #سیاه_مشق #تولیدی

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_دوازدهم 🔸پرستار اتاق احیا نوزادان، خودکار را روی برگه ها گذاشت و از روی صندلی بلند شد. آرام شانه های ضحی را نوازش کرد و بچه را از ضحی گرفت. ساعت را نگاه کرد. طبق دستور پزشک، باید دو دقیقه دیگر لوله تنفسی را جدا کند. صدای چرخ تخت نوزاد در سالن پیچید. پرستار نوزادان، قُلِ دیگر را آورد. نگاهی به ضحی انداخت که روبروی بچه مرده، اشک می ریخت. برای عوض شدن فضا شروع به حرف زدن کرد: - به به.. چه بچه ساکت و آرومیه. بیا ببین ضحی جون. با اینکه زود به دنیا اومده ولی حسابی تو پره. شما خودت خانم دکتری از این چیزا زیاد دیدی. این چه حالیه عزیزم دست ضحی را گرفت و او را بالای سر نوزاد برد. ضحی اشک هایش را کنار زد و دستش را برای گرفتن نوزاد جلو برد. پرستار، پتوی بیمارستان را روی نوزاد مرتب کرد و همین طور که قربان صدقه اش می رفت گفت: - شش انگشتی هم هست ماشاالله. خدا حفظش کنه. ضحی به پاهای کوچک نوزاد نگاه کرد. پرستار، بچه را از ضحی گرفت و طبق دستورالعمل، او را داخل دستگاه گذاشت. 🔹پرستار اتاق احیا، لوله اکسیژن را از نوزاد دیگر جدا کرد. نوزاد مرده را به طور کامل، لای ملحفه و پتویی پیچید و آن را روی تخت متحرک نوزاد گذاشت و دستگاه اکسیژن را سرجایش برد. ضحی جلو رفت. پتو را کامل کنار زد. نگاهی به انگشتان پای نوزاد انداخت. تعجب کرد. دو انگشت دست راستش را وسط قفسه سینه نوزاد گذاشت و آن را لمس کرد. به سرعت بچه را بدون ملحفه و پتو از روی تخت بلند کرد. بسم الله گفت و زیر لب دعای فرج را خواند: الهی عظم البلاء .. با دست چپ، زیر کتف راست نوزاد را گرفت. سر و کتف بچه از یک طرف و پاهایش از طرف دیگر دست ضحی آویزان شد. قبل از اینکه پرستار بخواهد اعتراض کند و بچه را از ضحی بگیرد، چنان ضربه محکمی به گُرده بچه زد که سر و پاهای بچه روی دست ضحی پرش گرفت. پرستار خیز برداشت که بچه را از دست ضحی بگیرد. ضحی سر چرخاند و فریاد زد: - شهین چند لحظه؛ ادامه دعا را خواند: یا مولانا یا صاحب الزمان. الغوث الغوث... ضربه محکم دیگری به گرده بچه زد. چیزی از دهان نوزاد بیرون پرید. بلافاصله بچه را روی تخت خواباند. دو انگشتش را وسط قفسه سینه گذاشت تا عملیات احیا را انجام داد و با بغض ادامه داد: یا ارحم الراحمین بحق محمد و آله الطاهرین. پرستار دستگاه اکسیژن را از جایش برداشت و جلو آورد. بچه تکانی خورد و دهانش به گریه باز شد. دستان ضحی از حرکت ایستاد و دستان پرستار، به تقلا افتاد تا نوزاد احیا شده را سر و سامان دهد. هر دو پرستار از خوشحالی مدام به ضحی آفرین می گفتند و ضحی لابلای این تحسین ها، از اتاق خارج شد. 🔻عمل خانم پناهی هنوز تمام نشده بود. در اثر آرام بخشی که تزریق کرده بودند، زیر ماسک اکسیژن به خواب رفته بود. سحر از اتاق عمل بیرون آمد و لباس عوض کرد. ضحی در حال خودش نبود. به دیوار تکیه داده و غرق ذکر شده بود. سحر به سمت اتاق احیا رفت. چند دقیقه طول کشید تا از اتاق بیرون بیاید. به سمت ضحی رفت. هر دو دست ضحی را گرفت و به سمت خود کشید و او را در آغوش گرفت. صدای پرهام آمد که با عصبانیت، هر که را سر راهش می دید توبیخ می کرد که "پس شما اینجا چه غلطی می کنین." سحر ضحی را رها کرد و به در شیشه ای که سایه پرهام، پشت آن پیدا شده بود، خیره شد. در باز شد و پرهام به همراه مسئول بخش، وارد شدند. پرهام با دیدن ضحی، غیض کرد و توپید که: - شما کودوم جهنم دره ای بودین که هر چی باهاتون تماس گرفتن جواب ندادین؟ مگه مسئول ایشون شما نبودین؟ و همین طور که فاصله اش را با ضحی کم می کرد ادامه داد: - همان روز اول بهتون گفتم این مسئولیت سنگینیه اگه از عهده اش برنمی یان بدم به کس دیگه. نگاهی به سحر انداخت و با لحن ملایم تری گفت: - شما اینجا چه می کنین؟ مگه الان شیفت شماست؟ چرا بدون هماهنگی شیفتاتونو با هم عوض کردین؟ و به مسئول بخش اشاره کرد: - ایشون می تونن برن. تا ببینم تکلیف بقیه رو روشن کنم. 🔸آقای پرهام، همان طور که به سمت اتاق احیا می رفت، شماتت بار گفت: - برگردید ترم اول واحدهای مامایی تون رو مجدد پاس کنین به جای اینکه کتابهای تخصصی زنان بخونید. رفوزه رشته مامایی چطور می خاد جراح زنان بشه. 🔺از گلوی هیچکس، صدایی بیرون نیامد. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

🔘 امام هادی(علیه السلام):به راستى كه حرام، افزايش نمى يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود،پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود. 📚كافى، ج 5، ص 125 ◼️سالروز شهادت حضرت امام هادی علیه السلام را تسلیت می گوییم◼️ 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #حدیث

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_سیزدهم 🔺پرهام وارد اتاق شد و نگاهی به دو نوزادی که روی تخت بودند انداخت. به سمت پرستار نوزادان برگشت و گفت: - کجاست؟ پرستار اشاره به نوزاد روی تخت کرد. پرهام مجدد نگاهی انداخت و سرش را به سمت پرستار برگرداند و معترضانه گفت: - این که زنده است! 🔹 پرستار دیگر، باند تا شده ای را از کنار نوزاد برداشت. دستش را جلوی صورت پرهام گرفت و باند را باز کرد. دستش به وضوح می لرزید. پرهام بدون اینکه تغییری در چهره اش ایجاد کند، به حرفهای پرستار گوش داد. به انگشت ششم نوزاد که اندازه ای کمتر از یک عدس داشت نگاه کرد و بی هیچ حرفی از اتاق خارج شد. چشم غره ای به ضحی رفت و به سمت در شیشه ای حرکت کرد. دمپایی را در آورد و خارج شد. تن و بدن همه از حضور سنگین و توبیخ کردن های رئیس بیمارستان به لرزه ای نامحسوس افتاده بود. بعد از چند دقیقه از رفتن پرهام، همهمه در سالن پیچید: - به خیر گذشت - خدا به خیر کنه و معلوم نیست حالا چی می شه - اگه مرده بود چیکار می خواست بکنه 🔸 ضحی، به سمت در خروجی رفت. چادر و کیفش را از روی زمین برداشت. دمپایی را در آورد و کفش هایش را پوشید. در شیشه ای باز شد. سحر را روبروی خودش دید. نگاهش به لباس مخصوص اتاق عمل افتاد. کفش هایش را مجدد در آورد و با صدایی که از خشم، کمی می لرزید، آرام غرید: - هیچ کوهی تا ابد کوه نمی مونه خصوصا اگه شنی باشه. کوه شنی ات فرو می ریزه دکترپرهام. 🔻سحر حرفی نزد. حتی با نگاه. فقط به ساعتش نگاه کرد و به همراه ضحی، وارد اتاق رختکن شد. روی یکی از صندلی های راحتی داخل اتاق نشست. زانوانش را تا کرد و پاهایش را داخل شکمش داد و به یک طرف صندلی لم داد: - حالا کجا می خوای بری؟ - ریکاوری 🔹ضحی این را گفت. روپوش اتاق عمل را داخل محفظه مخصوصش انداخت و به سمت اتاق ریکاوری حرکت کرد. خانم پناهی، آرام خوابیده بود. پرستار مسئولش گفت که تا دو ساعت دیگر بیدار نخواهد شد و بهتر است که به خانه برود. به رختکن برگشت. ساعت شیفت تمام شده بود. ماندن در بیمارستان با آن وضعیتی که پیش آمده بود، به صلاح نبود. نیازی هم به حضور ضحی نبود. چادرش را سر کرد و به همراه سحر، راه خروج را در پیش گرفت. طبقات را پایین رفت و از راهرو گذشت. وارد حیاط بیمارستان شد. نفس عمیقی کشید و به آسمان صافی که به شب نشسته بود، نگاهی انداخت. دلش نمی خواست با سحر حرفی بزند. فکر اینکه چه کسی گوشی اش را بیصدا کرده بود، در سرش می چرخید و می ترسید هر حرفی، باعث شود این فکر، بر زبانش جاری شود. سحر هم سکوت کرده بود و هیچ حرفی از اتفاقاتی که افتاده بود نمی زد. 🔸حیاط بیمارستان را طی کردند و به اتاق نگهبانی رسیدند. آقای پناهی با دست بسته، روی صندلی نشسته بود. ضحی خواست وارد اتاق شود اما سحر، بازویش را گرفت. داخل اتاق عمل، شنید که پناهی به ضحی حمله کرده. سحر ترسید این بار پناهی به جای دستهایش که بسته بود، با کله به سمت ضحی حمله ور شود و جلوی ورود ضحی را گرفت. اول باید به پناهی می گفت همین ضحی بود که جان پسرت را نجات داد. باید می گفت بچه مرده ای را که به بیمارستان آورده بودی، همین ضحی زنده کرد. باید این را هم می گفت دست روی کسی بلند کرده ای که ماه هاست غمخوار زنت بوده. وقت هایی که نبوده ای و وقت هایی که با زنت دعوا می کردی. باید به پناهی تشر می زد که اخلاق گندت را درست کن اما هیچکدام را نگفت. ضحی نگاهی به سحر انداخت و لبخند تلخی زد. آرام و نه با احتیاط، جلو رفت. در این ماه ها، پناهی را شناخته بود و از دل نازکش خبر داشت. هارت و پورتش را ندید گرفت و تبریک گفت. پناهی نگاه خشمگینش را روی ضحی انداخت. نگهبان نگاه تیز و دقیقش را به پناهی دوخته و آماده عکس العمل احتمالی پناهی شد. 🔹 ضحی چند لحظه مکث کرد. چشمش را از نگاه خشمگین پناهی دزدید و به کفش های پا خورده اش دوخت. تبریک گفت و با صدایی بلندتر از تبریکی که گفته بود عذرخواهی کرد. نگاه نگهبان بین ضحی و پناهی به سرعت رفت و برگشت می کرد. دلش می خواست ضحی را راهی کند تا خیالش از افتادن اتفاق دیگری راحت شود. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

✨چه دل فریب است تصور نشستن مقابل امامی که هم پدر است و هم برادر و هم رفیق و هم مولا.. 🌺🌺فدایتان شوم آقاجان.. صلی الله علیک یا مولای، یا صاحب الزمان.. خیلی خیلی دوستتان دارم. آنقدر که دلم می خواهد برایتان جان بدهم. خدایا، جان ناقابل ما را فدای مولایمان کن. 🌹اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌹 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #صمیمانه_با_امام #امام_زمان عجل الله فرجه #آقاجان #مناجات_با_امام_زمان عجل الله فرجه #سیاه_مشق #تولیدی

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_چهاردهم 🔹لب های نه چندان زمخت نگهبان از هم باز شد. زبان در دهانش نچرخیده بود که ضحی کیفش را از زیر چادر بیرون کشید و دفتر آبی کوچکی را در آورد. برگه ای از آن کند و با خودکاری که همیشه به گردنش آویزان بود، چیزی نوشت. مُهرش را از داخل کیف در آورد و پایین آن را مهر زد و به سمت نگهبان گرفت. - باز هم به خاطر اتفاقی که پیش آمد عذرخواهی می کنم. ان شاالله که بچه هاتونو خدا براتون نگه داره و نور چشمی تون باشن. 🔸این را گفت و از اتاق نگهبان، خارج شد. آقای پناهی چشم از ضحی گرفت و هیچ نگفت. نه فحشی داد و نه تهدیدی و نه تشکری. حتی هیچ حرکتی هم نکرد. نگهبان برگه رضایت را نشان پناهی داد و هم زمان، ضحی و سحر از بیمارستان خارج شدند. ****** 🔺پرهام، صندلی اش را به عقب هل داد. برگه ای را از کشو میز بزرگش در آورد و با عصبانیت روی میز چسباند. بوی سیگار برگ هم نتوانسته بود آرامش کند. بی توجه به مهمانی که روبرویش لم داده بود غُر زد: - کاش مرده بود.. حالا از فردا قدیسه هم می شه. 🔸صندلی را با دست چپ جلو کشید و هیکلش را روی آن انداخت. لبه کت پنج میلیونی اش به دسته صندلی گرفت. بی توجه به احتمال پاره شدنش، به جلو خم شد. روان نویس مشکی را برداشت و چیزی نوشت. دکمه کنار دستش را فشار داد و تقریبا فریاد زد نگهبانی. زیر برگه را مهر زد و تلفن را برداشت. مهمان پرهام، سیگار برگ به لب، چشمان چین افتاده اش را خیره پرهام کرده بود. پای چپش را روی زانوی راست انداخته و تکان تکان می داد. ابروهای مشکی رنگ شده اش، با کوبیده شدن تلفن، در هم رفت. پاهایش را کنار هم گذاشت. سیگار را در جاسیگاری روی میز تکاند و پرسید: - چته تو! و به کاغذی که در دست پرهام مچاله می شد نگاه کرد. - موی دماغم شده. - چکارت کرده مگه این سهندی؟ پرستاره؟ - همون چادریه که تو جشن دیدیش. بالاترین نمره رو داشت. زیر فشار هیئت مدیره، مجبور شدم استخدامش کنم. از همون اول تا حالا تحقیر و توهینش کردم که بره ولی عین کنه چسبیده. دیگه نمی تونم تحملش کنم. 🔺پرهام از پشت میز ریاست بیمارستان، بلند شد. آن را دور زد و کنار فرهمندپور، نشست. سیگارش را در جا سیگاری روبروی دوستش تکاند و روی لب برد. نفس عمیقی کشید و دودش را بیرون داد. سرش کمی سبک شد. به ساعتش نگاه کرد و گفت: - جلسه فردا رو باید با هم بریم. طرف قرارداد هر دو شریک رو با هم می خواد ببینه. مشکلی که نداری؟ 🔸خرده تکانی که فرهمندپور به سرش داد، مجدد از جا بلند شد. فرهمندپور دستش را گرفت و فشار داد. پرهام نشست. - گفتی بالاترین نمره رو داشته؟ چرا پس نمی خوایش؟ - چون چادریه. طرفدار نظامه. بقیه رو هم نسبت به نظام خوش بین می کنه. گند می زنه تو کارام. اعتراض می کنه. اون برام خط و نشون می کشه. انگار نه انگار من رئیس بیمارستانم. - جلو همه؟ - جرئت نداره. اگه امشب اون بچه مرده بود صاف اخراجش می کردم. ولی زنده شد! - مرده بود که. - دِ همین دیگه. حالا از فردا علاوه بر مریم مقدس بودنش، عیسی مسیح هم می شه. 🔹پرهام بی توجه به نگاه مشتاق فرهمندپور از جا بلند شد. کیف کوچک دستی اش را برداشت. بندش را داخل مچ انداخت و برای رفتن اعلام آمادگی کرد. فرهمندپور که میلش را به سیگار کشیدن از دست داده بود، آن را در جاظرفی خاموش کرد. از جا برخاست. در دل، به تشخیص خودش احسنت گفت و جلوتر از پرهام، از اتاق بیرون رفت. پرهام و فرهمندپور در پارکینگ اختصاصی پشت بیمارستان، جلوی ماشین شاسی بلند مشکی فرهمندپور، قرار فردا را گذاشتند و از هم جدا شدند. 🔸نور جلوی ماشین شاسی بلند روشن شد و حرکت کرد. فرهمندپور، کاغذ را از جیب کتش در آورد و شماره کوچه را دید زد. آن را بی قید، روی صندلی انداخت و از پارکینگ بیمارستان خارج شد. یک راست به همان آدرس رفت. در خانه ضحی را که پیدا کرد، کرنومترش را روشن کرد و با نهایت سرعتی که کوچه و خیابان ها اجازه می داد، به سمت خانه ای که چند ماهی اجاره اش کرده بود، حرکت کرد. بیست و سه دقیقه. زیاد بود اما بهتر از نوبت قبل، رسید. ماشین را سر کوچه کنار خیابان پارک کرد. دزدگیرش را زد و کوچه باریک را به سمت انتها طی کرد. به دومین خانه که رسید، سه بار تک زنگ زد و بار چهارم آن را بیشتر نگهداشت. کلید انداخت. قفل را باز کرد و منتظر شد. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

🔻بخشی از داستان 🍂از زندگی دلسرد شدن، در اثر نگاه کردن به داشته های دیگران، یکی از بدترین شرایطی است که گاه و بی گاه، کم و زیاد همه مان آن را تجربه کرده ایم. آن لحظه، تمام فکر و توجه مان به تمامی نداشته ها و آرزوهای نرسیده مان است از یک طرف و از طرف دیگر، فکر می کنیم دیگران، همان چیزی هستند که نشان می دهند. 🌺در حالی که این طور نیست. ما فقط بخشی از ماجرا و شخصیت افراد را می بینیم و احیانا می شناسیم و به ندرت، اضطراب ، شک و درگیری و نارضایتی هایشان را می بینیم و فکر می کنیم، خانه شان باغ است و روابط بینشان، باغ و بوستان! 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #زندگی_بهتر #مقایسه #خانواده #نکته #تولیدی

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_پانزدهم 🔹فرهمندپور بدون اینکه سرش را بچرخاند، در خانه همسایه ها را پایید. کسی داخل کوچه نبود. این خانه را به خاطر همین خلوتی کوچه، انتخاب کرده بود. صدای باز شدن قفل از آن طرف در آمد و در باز شد. منصوره از جلوی در کنار رفت. قفل و زنجیر در را از پشت انداخت اما آن را نبست. چادر رنگی اش را در آورد و به میخ روی دیوار، آویزان کرد. با احترام، آقا را مشایعت کرد. از پله های سنگی بالا رفت و در اتاق را پشت سر آقا بست. بلافاصله با سینی شربت پشت در برگشت. به دمپایی هایی که فرانک سعی کرده بود از چنگش در آورد؛ نگاه کرد. از اینکه مجبور شود پابرهنه موزاییک های سرد حیاط و پله های سنگی را بالا و پایین رود؛ ترسید. تصمیم گرفت حرفی از درگیری امروزش با فرانک به آقا نگوید. هیچ کفشی پشت در نبود. تا به حال ندیده بود آقا کفش هایشان را در آورند. فرانک هم که کفشی نداشت. صدای گریه فرانک را شنید. تقه ای به در زد. سینی شربت را روی یک دست گرفت و دامن چین دارش را مرتب کرد. گره روسری اش را مثل کراواتی، زیر چانه چرخاند و با صدای آقا، وارد اتاق شد. سینی شربت را بعد از تعارف کردن به آقا و فرانک خانم، روی میز عسلی کنار اتاق گذاشت. مکثی که کرد باعث شد آقای فرهمندپور نگاهش را از فرانک به منصوره برگرداند. - آقا، شام تشریف دارید؟ - نه. برمی گردم خونه. حال فرانک چطور بوده؟ - آقا مدام گریه می کنن. غذاشون رو دست نخورده برگردوندم آشپزخونه. - باشه. می تونی بری. 🔸فرهنمندپور، پدرانه شربت را جلوی فرانگ گرفت و گفت: - نکنه می خوای بچه تو شکمت بمیره؟ نگران چیزی نباش. خودم درستش می کنم. تازه برات ی پزشک ماما هم پیدا کردم. بیا بخور. 🔻فرهمندپور منتظر عکس العمل فرانک نشد. لیوان شربت را به دهان دخترش برد. فرانک جرعه ای که نوشید گفت: - می ترسم. چرا بیمارستان نمی ریم؟ - خودت بهتر می دونی. قبلا بحثشو کردیم. - بابا من آرمین و دوست دارم چرا نمی خوای بفهمی؟ - بقیه شربتت رو بخور. فرهمندپور از جا بلند شد. - بابا تو رو خدا. پوسیدم تو این خونه. بزار .. 🔸هوای سرد، به صورت فرانک سیلی زد و در اتاق، پشت سر فرهمندپور بسته شد. همزمانی بلندشدن صدای گریه فرانک و بسته شدن در، منصوره را فراخواند. آقا را تا در خانه مشایعت کرد. فرهمندپور قبل از بازکردن زنجیر، گوشی منصوره را گرفت. برنامه نظارتی که نصب کرده بود را از حالت مخفی در آورد و اجرا کرد. چند تک زنگ و تماس و پیامک.. همه را بازخوانی کرد و خواند. آرمین دست بردار نبود. مجدد برنامه را مخفی کرد و گوشی را به منصوره برگرداند: - سر صبح، وسایلو می فرستم بیارن. اتاق بغلی رو آماده کن. اگه وقتش شد تک بزن. سه تا پشت سر هم. حواست بهش باشه - چشم آقا. خیالتون راحت. 🔹زنجیر را باز کرد. قفل را برداشت و به منصوره داد. کلید خانه را از جیبش بیرون آورد. در را بست و قفل کرد. صدای قفل و زنجیر را که شنید، به سمت خیابان قدم برداشت. فکر کرد اگر امروز می توانست ضحی را با خودش بیاورد خوب می شد اما آن اتفاق، برنامه اش را به هم ریخته بود. سوار ماشین شاسی بلندش شد و به سمت خانه ویلایی اش، حرکت کرد. هیچ کس منتظرش نبود. دوست داشت کنار فرانک بماند اما می ترسید کار دست خودش یا دخترش بدهد. فکر کرد "مادر بالای سر دختر که نباشه همین می شه. از وقتی محبوبه رفته خارج، این دختر غیرقابل کنترل شده." به این حرف خودش خندید و با صدای بلند ادای زنش را در آورد: - مگر قبلش اصلا تو کاری باهاش داشتی که حالا بعد رفتن من، غیرقابل کنترل بشه. همش سرت تو حساب کتاب و معامله و سود و سهام بوده و زن و زندگی حالیت نبوده. 🔻اما این درست نبود. یاد روزهای اولی که با محبوبه ازدواج کرده بود افتاد و حتی روز به دنیا آمدن فرانک، او کنار محبوبه بود. چطور محبوبه این روزها را فراموش کرده بود! پیچ بلوار را رد کرد و وارد اتوبان شد. تا خانه چیزی نمانده بود اما دلش پیش فرانک بود. به لیست وسایلی که برای زایمان باید تهیه می کرد نگاهی انداخت. تقریبا همه را از درمانگاه خیریه ای که سالها قبل با محبوبه تاسیس کرده بودند آورده بود. گوشی را برداشت و با صبوری تماس گرفت. بار وسایل از شهرستان رسیده بود. فرمان را به سمت شرکت چرخاند. اگر می شد همین امشب وسایل را جابه جا کنند بهتر از فردا صبح بود. به منصوره زنگ زد که امشب منتظر آوردن وسایل باشد. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله eitaa.com/salamfereshte sapp.ir/salamfereshte ble.ir/salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

🌟قاضی عادلی باشید 🔥وقت و بی وقت، دنباله هر جمله ای که می گفتی، جواب می داد ببخشید که خیلی اذیتت می کنم. شرمنده که مجبوری منو تحمل کنی. دیگه مزاحمت نمی شم. 🍂این حس و حال بدی که داشت، ناشی از قضاوت ناعادلانه ای بود که نسبت به خودش داشت. کمالی را در ذهنش تصور کرده بود. خودش را با آن مقایسه می کرد و داشته هایش را نمی دید. بعد از ماه ها تمرین، مگر می شود عضله، قوی تر نشده باشد؟ قوی تر شده بود اما باز هم اصرار داشت بر اینکه همان ضعیف قبلی است. نسبت به داشته هایش، قضاوتی ناعادلانه داشت. 🌸توجه به این نکته، درصد شاد بودن شما را بالاتر می برد. روی افکار خود تامل کنید. شما نسبت به خودتان، چه قضاوت های ناعادلانه ای دارید که باعث نارضایتی تان از خودتان شده است؟ آن ها را لیست کنید. سپس منصفانه و عادلانه با توجه به شرایط و موقعیت و زندگی تان، خود را قضاوت کرده و خدا را به خاطر داشته های بسیاری که دارید و تا آن موقع نمی دیدید، شکر کنید. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #زندگی_بهتر #مقایسه #خانواده #نکته #تولیدی #سیاه_مشق

🍀🍀🌸🌼🌸🌼🌸🍀🍀 ✍️ فضیلت ماه رجب و نماز شب لیلة الرغائب 🍀رجب، ماه خداست؛ ماه پر برکتی که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می‌شود و غضب الهی از او دور می‌گردد و دری از در‌های جهنم بر روی او بسته می‌شود. 💫 یکی از شب‌های پرفضیلت رجب، شب آرزوهاست. اولین شب جمعه ماه رجب را لیله الرغائب گویند که بسیار با فضیلت است. برای این شب اعمالی ذکر شده که مهمترین آن روزه (در اولین پنجشنبه ماه رجب) و خواندن نمازی است که کیفیت آن چنین است. 🌓نماز شب لیلة الرغائب 🌸در اولین روز پنج شنبه ماه رجب روزه می‌داری و، چون شب جمعه داخل شد، ما بین نماز مغرب و عشا دوازده رکعت نماز می‌گزاری. هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعت از آن یک مرتبه «حمد» و سه مرتبه سوره «قدر» و دوازده مرتبه سوره «توحید» را میخوانی. چون از نماز فارغ شدی هفتاد مرتبه مى‌گویى؛ 🌱اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ عَلَى آلِهِ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. خدایا! بر محمّد پیامبر درس ناخوانده و خاندانش درود فرست 🌺سپس به سجده میروى و هفتاد مرتبه میگویى: 🌱سبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ پاک و منزّه است پروردگار فرشتگان و روح 🌼آنگاه سر از سجده بر می‌دارى و هفتاد مرتبه مى گویى: 🌱ربِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْأَعْظَمُ پروردگارا! مرا بیامرز و بر من مهرورز و از آنچه از من میدانى بگذر، تو خداى برتر و بزرگ ترى 🌸دوباره به سجده مى روى و هفتاد مرتبه مى گویى: 🌱سبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ پاک و منزّه است پروردگار فرشتگان و روح 🍀سپس حاجت خود را میطلبى که به خواست خدا برآورده خواهد شد. 📚مفاتیح الجنان، اعمال ماه رجب #ماه_رجب #لیلةالرغائب #نماز_شب_لیلةالرغائب #ماهی_قرمز 🆔https://eitaa.com/Mhdiyar114 🍀🍀🌸🌼🌸🌼🌸🍀🍀