eitaa logo
صالحین حضرت مریم (س)
114 دنبال‌کننده
4.4هزار عکس
3.1هزار ویدیو
66 فایل
این کانال جهت اجرای برنامه های صالحین حوزه حضرت مریم ناحیه زنجان ایجاد شده است لطفاسرگروه های پایگاهها ی خود را عضو نمایید از این به بعد محتوای بارگزاری شده درکانال مرجع اصلی حلقه ها خواهد بود عملکردحلقه های صالحین با توجه به ارسال گزارش سنجیده خواهد شد
مشاهده در ایتا
دانلود
☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 ــ ۸۹ لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِيٓ أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُٓ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوٓا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ خدا شما را به خاطر سوگندهای لغوتان مجازات نمی‌كند، ولی به سبب [شكستنِ‌] سوگندهایی كه به طور جدّی و با قصد خورده‌اید، مؤاخذه می‌كند؛ پس كفّاره [شكستن‌] این‌گونه سوگندها، طعام دادن به ده نفر مسكین از غذاهای متوسّطی است كه به خانواده خود می‌خورانید، یا لباس پوشاندن بر آن ده نفر، یا آزاد كردن یك برده. و كسی كه قدرت هیچ یك [از این كفّاراتِ سه گانه‌] را نداشته باشد كفّاره‌اش سه روز روزه است. این است كفّاره سوگندهایتان زمانی كه سوگند خوردید [و آن را شكستید]. لازم است سوگندهای خود را حفظ كنید. این گونه‌ خدا آیاتش را برای شما بیان می‌كند تا سپاس گزارید. ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 :(آيه ٨٩) : و كفّارۀ سوگند! 💢 در اين آيه دربارۀ سوگندهايى كه در زمينۀ تحريم حلال و غير آن خورده مى‌شود، بطور كلّى بحث كرده و قسمها را به دو قسمت تقسيم مى‌كند: 💢 نخست مى‌گويد: «خداوند شما را در برابر قسمهاى لغو مؤاخذه و مجازات نمى‌كند» (لا يُؤاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمانِكُمْ) . منظور از سوگندِ لغو، چنانكه مفسّران و فقها گفته‌اند، سوگندهايى است كه داراى هدف مشخّص نيست و از روى اراده و تصميم سرنمى‌زند. 💢 قِسم دوّم از سوگندها، سوگندهايى است كه از روى اراده و تصميم و بطور جدّى ياد مى‌شود، دربارۀ اين نوع قَسَمها، قرآن در ادامۀ آيه چنين مى‌گويد: «خداوند شما را در برابر چنين سوگندهايى كه گره آن را محكم كرده‌ايد مؤاخذه مى‌كند و شما را موظّف به عمل كردن به آن مى‌سازد» (وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَيْمانَ) . 💢 البتّه جدّى بودن سوگند به تنهايى براى صحّت آن كافى نيست بلكه بايد محتواى سوگند لااقل يك امر مباح بوده باشد و بايد دانست كه سوگند جز به نام خدا معتبر نيست. بنابراين اگر كسى به نام خدا سوگند ياد كند است به سوگند خود عمل كند و اگر آن را شكست دارد. «و كفارۀ چنين سوگندى (يكى از سه چيز است: نخست) اطعام ده نفر مسكين» (فَكَفّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكِينَ) . 💢 منتها براى اين كه بعضى از اطلاق اين حكم چنين استفاده نكنند كه مى‌توان از هر نوع غذاى پست و كم‌ارزشى براى كفّاره استفاده كرد، تصريح مى‌كند كه «اين غذا بايد لااقل يك غذاى حدّ وسط بوده باشد كه معمولاً در خانوادۀ خود از آن تغذيه مى‌كنيد» (مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ) . 💢 دوّم: «پوشاندن لباس، بر ده نفر نيازمند» (أَوْ كِسْوَتُهُمْ) . البتّه ظاهر آيه اين است كه لباسى بوده باشد كه بطور معمول تن را بپوشاند و بر حسب فصول و مكانها و زمانها تفاوت پيدا مى‌كند. در اين كه آيا از نظر كيفيّت حدّاقل كافى است و يا در اينجا نيز بايد حدّ وسط مراعات شود، به مقتضاى اطلاق آيه هر گونه لباس كافى است. 💢 سوّم: «آزاد كردن يك برده» (أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ) . 💢 امّا ممكن است كسانى باشند كه قدرت بر هيچ يك از اينها نداشته باشند و لذا بعد از بيان اين دستور مى‌فرمايد: «آنهايى كه دسترسى به هيچ يك ندارند بايد سه روز، بگيرند» (فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيّامٍ) . 💢 سپس براى تأكيد مى‌گويد: «كفّارۀ سوگندهاى شما اين است كه گفته شد» (ذلِكَ كَفّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ) . ولى براى اين كه كسى تصوّر نكند با دادن كفّاره، شكستن سوگندهاى صحيح حرام نيست مى‌گويد: «سوگندهاى خود را حفظ كنيد» (وَ احْفَظُوا أَيْمانَكُمْ) . 💢 و در پايان آيه مى‌فرمايد: «اين چنين خداوند آياتش را براى شما بيان مى‌كند، تا شكر او را بگذاريد و در برابر اين احكام و دستوراتى كه ضامن سعادت و سلامت فرد و اجتماع است، او را سپاس گوييد» (كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ). ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج
🌷🍃🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 ــ ۱۰۶ يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِنْ بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّآ إِذًا لَمِنَ الْآثِمِينَ ای اهل ایمان! چون مرگ یكی از شما فرا رسد، باید در حال وصیّت، دو عادل از هم كیشان خود را بر وصیّت شاهد بگیرید؛ یا اگر در سفر بودید و مرگِ شما فرا رسید [و شاهدی از مؤمنان نیافتید] دو نفر از غیر هم‌كیشان خود را شاهد وصیّت بگیرید. و اگر [شما وارثان در صداقت و راستی آن دو شاهد غیر مسلمان‌] شكّ كردید، هر دو را بعد از نماز حبس كنید، پس به خدا سوگند یاد می‌كنند كه ما این شهادت را به هیچ قیمتی نمی‌فروشیم هر چند [مورد شهادت‌] خویشاوندان ما باشند، و شهادت الهی را [كه در حقیقت شهادت بر وصیّت است‌] پنهان نمی‌كنیم، كه اگر پنهان كنیم از گناهكاران خواهیم بود. 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 🍂(آيه ١٠٦) : 🍂در مورد نزول اين آيه و دو آيۀ بعد نقل شده كه: يك نفر از مسلمانان به نام «ابن ابى ماريه» به اتفاق دو نفر از مسيحيان عرب به نام «تميم» و «عدى» كه دو برادر بودند به قصد تجارت از مدينه خارج شدند در اثناى راه «ابن ماريه» كه مسلمان بود بيمار شد، وصيّت‌نامه‌اى نوشت و آن را در ميان اثاث خود مخفى كرد، و اموال خويش را به دست دو همسفر نصرانى سپرد، وصيّت كرد كه آنها را به خانوادۀ او برسانند، و از دنيا رفت، همسفران متاع او را گشودند و چيزهاى گرانقيمت و جالب آن را برداشتند و بقيّه را به ورثه بازگرداندند. 🍂 ورثه هنگامى كه متاع را گشودند، قسمتى از اموالى كه «ابن ابى ماريه» با خود برده بود در آن نيافتند، ناگاه چشمان آنها به وصيّت نامه افتاد، ديدند، صورت تمام اموال مسروقه در آن ثبت است، مطلب را با آن دو نفر مسيحى همسفر در ميان گذاشتند آنها انكار كرده و گفتند: هر چه به ما داده بود به شما تحويل داده‌ايم! 🍂 ناچار به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» شكايت كردند، آيه نازل شد و حكم آن را بيان كرد. 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 : آیه ( ۱۰۶ ): 🍂 از مهمترين مسائلى كه اسلام روى آن تكيه مى‌كند، مسألۀ حفظ حقوق و اموال مردم و به طور كلّى اجراى عدالت اجتماعى است. 🍂 نخست براى اين كه حقوق ورثه در اموال ميّت از ميان نرود و حقّ بازماندگان و ايتام و صغار پايمال نشود، به افراد با ايمان دستور مى‌دهد و مى‌گويد: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد بايد به هنگام وصيّت كردن دو نفر از افراد عادل مسلمان را به گواهى بطلبيد و اموال خود را به عنوان امانت براى تحويل دادن به ورثه به آنها بسپاريد» (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهادَةُ بَيْنِكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ) . 🍂 البتّه شهادت در اينجا توأم با وصايت است، يعنى اين دو نفر هم «وصيّند» و هم «گواه» ، سپس اضافه مى‌كند: «اگر در مسافرتى باشيد و مصيبت مرگ براى شما فرا رسد (و از مسلمانان وصىّ و شاهدى پيدا نكنيد) دو نفر از غير مسلمانها را براى اين منظور انتخاب نماييد» (أَوْ آخَرانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ) . 🍂 منظور از غير مسلمانان تنها اهل كتاب يعنى، يهود و نصارى مى‌باشد زيرا اسلام براى مشركان و بت‌پرستان در هيچ مورد اهميّتى قائل نشده است. 🍂 سپس دستور مى‌دهد كه: «اگر به هنگام اداى شهادت در صدق آنها شكّ كرديد آنها را بعد از نماز نگاه مى‌داريد و وادار كنيد تا ياد كنند (و شهادت دهند) كه ما حاضر نيستيم حقّ را به چيزى (منافع مادّى) بفروشيم (و به ناحقّ گواهى دهيم) اگر چه در مورد خويشاوندان ما باشد» (تَحْبِسُونَهُما مِنْ بَعْدِ الصَّلاةِ فَيُقْسِمانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَناً وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى) . 🍂 «و ما هيچ گاه شهادت الهى را كتمان نمى‌كنيم كه در اين صورت از گناهكاران خواهيم بود» (وَ لا نَكْتُمُ شَهادَةَ اللّهِ إِنّا إِذاً لَمِنَ الْآثِمِينَ). 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج