eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
276 دنبال‌کننده
3.4هزار عکس
740 ویدیو
1 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 | نخلهای حیاط خانه به وزش باد در یک بعد از ظهر گرم تابستانی، برایم دست تکان میدادند تا لااقل به همراهی این دوستان قدیمی خوش باشد. یک هفته از رفتن مادر میگذشت و از دیروز که مراسم مادر برگزار شده بود، همه به خانه هایشان بازگشته و امروز پدر و عبدالله هم به سر کارشان رفته بودند و من مانده بودم با خانه ای که همه جایش بوی مادرم را میداد. همانطور که لب تخت حیاط نشسته بودم، چشمانم دور حیاط میگشت و هرچه بیشتر میکردم، بیشتر احساس میکردم خانه چقدر سوت و کور شده و دیگر صفای روزهای را ندارد. دلم میسوخت وقتی یاد غصه هایی می افتادم که مادر در میریخت و دم بر نمی آورد. جگرم آتش میگرفت وقتی به خاطر می آوردم روزهایی را که روی همین از دل درد به خودش می پیچید و من فقط برایش قرص معده می آوردم تا دردش یابد و نمیدانستم روزی همین دردها خانه میکند. چقدر به دل بسته بودم و چقدر به گریه های امید داشتم و چه ساده امیدم ناامید شد و مادرم از دستم رفت. چقدر به وعده های مجید دل کرده بودم و چقدر انتظار روز را میکشیدم که بار دیگر مادر به خانه برگردد و چه آسان آرزوهایم بر رفت... با سر انگشتانم اشکم حسرت کشیدم، بلکه قدری سبک شود را از صورتم پاک کردم و آهی از سر که نمیشد و به این سادگیها غبار از قلبم رفتنی نبود. نگاهم به طبقه بالا افتاد؛ یک هفته ای میشد که قدم به خانه و زیبایم نگذاشته بودم که دلم نمیخواست حتی قدم به جایی بگذارم که روزهای بودن با مجید را به خاطرم بیاورد. از کسی شده بودم که روزی با تمام وجودم عاشقش بودم و این همان احساس تلخی بود که بعد از مادر، قلبم را در هم شکسته بود. من شبی را نمیتوانستم بدون تاب بیاورم و حالا هفت روز بود که حتی را ندیده و صدایش را نشنیده بودم که حتی حس حضورش در طبقه بالا میداد. عطیه میگفت بعد از آن شب باز هم چند باری به پایین آمده تا مرا ببیند و هر بار یکی او را کرده و اجازه نداده که داخل بیاید. لعیا میگفت هر روز که میخواهد از خانه برود، مقداری در حیاط معطل میکند بلکه مرا و هر شب که از سر کار باز میگردد، در راه پله کمی این پا و آن پا میکند، شاید من از در شوم و فرصت صحبتی پیدا کند و من خوب زمان رفت و آمدش را میدانستم که در آن ساعتها، را از خانه بیرون نگذارم. مجید زمانی مرا به بهانه به امامانش به شفای مادرم امیدوار کرد که همه از بهبودی اش قطع امید کرده و منتظر خبر بودند و من تازه هر روز از شیعه ای ذکر توسلی یاد میگرفتم و با تمام وجودم دل بسته اثر بخشی اش میشدم و این همان هولناکی بود که مجید با دل من کرده بود. جنایتی که دریای را به آتش نفرتی بدل کرده بود که هنوز در سراپای وجودم شعله میکشید و تا مغز را میسوزاند. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | مقابلم نشست و مثل اینکه باورش نشده باشد، حیرت زده پرسید: "الهه! چرا این کار رو کردی؟!!! تو واقعاً میخوای از طلاق بگیری؟!!!" سرم را میان هر دو گرفتم که دیگر تحمل را نداشتم و زیر لب پاسخ دادم: "بخاطر خودش این کردم." که باز بر سرم فریاد زد: "بخاطر مجید میخوای ازش طلاق بگیری؟! شدی الهه؟!!!" و دیگر نتوانستم کنم که بغضم در گلو شکست و با صدای ناله زدم: "چی کار میکردم؟ بابا منو به زور بُرد! هرچی التماسش کردم قبول نکرد!" خودش را روی جلو کشید و با حالتی پرسید: "الهه! تو چِت شده؟ از یه طرف به خاطر مجید رفتی، از یه طرف میگی بابا به زور تو رو برده!" و چه خوب اوج را احساس کرده بود که حقیقتاً میان بیرحمی پدر و مجید، در برزخی بی انتها گرفتار شده بودم و دوای درد دلم را میدانست که خیرخواهانه نصیحت کرد: "الهه! تو الان باید بلند شی بری پیش ! مجید هر روز منتظره که تو بری پیشش، اونوقت تو امروز رفتی طلاق دادی؟!!!" و من چیزی برای پنهان کردن از عبدالله نداشتم که حتی را هم پاک نکردم و با بیقراری کردم: "عبدالله! تو خودت رو بذار من! من باید بین مجید و یکی رو انتخاب کنم! تو جای من بودی کدوم رو انتخاب میکردی؟ من هنوز ماه نیس که مامانم مرده، اونوقت بقیه خونواده ام رو هم از دست بدم؟ آخه چرا؟ مگه من چه کردم که باید انقدر عذاب بکشم؟" سپس در برابر نگاه ، مکثی کردم و با صدایی ادامه دادم: "ولی اگه مجید قبول کنه که سُنی شه، میتونه برگرده و دوباره تو این با هم زندگی کنیم. اینجوری هم اون عاقبت به خیر میشه، هم من پیش شماها میمونم!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊