اینجا جواب نامه‌ی عاشق تغافل است بیهوده انتظار خبر‌ می‌کشیم ما... #بیدل_دهلوی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

این همه رنج کشیدیم و نمی‌دانستیم که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست #هوشنگ_ابتهاج 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

دل به هرکس که رسیدیم سپردیم ولی قصه‌ی عاشقی ما سر و سامان نگرفت... #فاضل_نظری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

ما خویش ندانستیم، بیداری‌مان از خواب گفتند که بیداریم، گفتیم که بیداریم... #حسین_منزوی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

📚 لحن در شعر حافظ #مقاله • سهیلا فرهنگی • تعداد صفحات: ۱۶ 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

ابوالقاسم فردوسی توسی (۳۲۹ – ۴۱۶ هجری قمری) شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران است. فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند که از شهرت جهانی برخوردار است. وی را حکیم سخن و حکیم توس گویند. فردوسی دهقان و دهقان‌زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و هم‌زمان با جنبش استقلال‌خواهی و هویت‌طلبی در میان ایرانیان سپری کرد. شاهان سامانی با پشتیبانی از زبان فارسی، عصری درخشان را برای پرورش زبان و اندیشهٔ ایرانی آماده ساختند و فردوسی در هنر سخنوری آشکارا وامدار گذشتگان خویش و همهٔ آنانی است که در سده‌های سوم و چهارم هجری، زبان فارسی را به اوج رساندند و او با بهره‌گیری از آن سرمایه، توانست مطالب خود را چنین درخشان بپردازد. در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته‌های فردوسی می‌توان گفت او زبان عربی می‌دانست، اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. در «پیشگفتار بایسنقری» نام فردوسی با «حکیم» همراه است، که از دید برخی اشاره به حکمت خسروانی دارد. پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند. تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است. شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ ه‍.ق، سه سال پیش از برتخت‌نشستن محمود، به‌پایان برد و در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. برخی اول بهمن را زادروز فردوسی دانسته‌اند که سند تاریخی و رسمی ندارد. #فردوسی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

ز هر دانشی چون سخن بشنوی ز آموختن، یک زمان نَغنَوی به رنج اندر آری تنت را رواست که خود رنج بردن به دانش، سزاست به رنج اندر است ای خردمند، گنج نیابد کسی گنج، نابرده رنج غُنودن: آسودن #فردوسی #شاهنامه 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#امام_جواد علیه‌السلام 🔹باب المراد🔹 عشق گاهی در جدایی گاه در پیوندهاست عشق گاهی لذت اشکی پس از لبخندهاست عشق گاهی یک اجابت نزد حاجتمندهاست عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست عشق می‌آید که بعد از شب سحر پیدا شود عشق گاهی می‌رسد تا یک نفر بابا شود... ای زمین از عرش، بر فرش آسمانت را ببین ای پرستوی مهاجر آشیانت را ببین ای دل غمگین امام شادمانت را ببین امشب ای سلطان ولی‌عهد جوانت را ببین ای امام مهربان باب المرادت آمده میوهٔ قلبت، دل آرامت، جوادت آمده مزد چل سال انتظار و چل شب احیای سحر می‌شود طفلی که از او نیست طفلی خوب‌تر سیب سرخ احمد است و باز هم داده ثمر کوثری دیگر عطا کرده به قرآن این پسر کوثر و یاس است جاری در رگ و در خون تو مردمان ری فدای روی گندم‌گون تو سبط موسی هستی و کار مسیحا می‌کنی مثل عیسایی که در گهواره لب وا می‌کنی بی‌عصا هم معجزه مانند موسی می‌کنی دیدهٔ کور «موفق» را تو بینا می‌کنی بر حقیری بنی‌عباس دامن می‌زنی پور اکثم را به تیغ علم گردن می‌زنی... #محمدعلی_بیابانی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#جهانِ_جان #انسان_شناسی_۱۷۸ #آیت‌الله_فاطمی‌نیا #استاد_شجاعی ما سعادت‌مند نمی‌شویم : نه با زیادی آموخته‌های زیبایمان نه با زیادی گفتار زیبایمان نه با زیادی عبادات ‌مان ما سعادتمند می‌شویم با: خروجی‌های رفتاری زیبا و صادقانه‌مان. چگونه کسی اهل خروجی زیبا می‌شود؟ 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast