سخنی از گلستان سعدی معصیت دانشمند معصیت، از هر که صادر شود، ناپسندیده است و از عُلَما، ناخوب‌تر؛ که علم، سِلاحِ جنگ شیطان است و خداوندِ سلاح* را چون به اسیری بَرَند، شرمساری، بیش بَرَد. عامِ نادانِ پریشان‌روزگار بِه ز دانشمندِ ناپرهیزکار کان، به نابینایی از راه اوفتاد وین، دو چشمش بود و در چاه اوفتاد *خداوندِ سلاح: صاحب و دارنده‌ی سلاح. کلیات سعدی، گلستان، باب هشتم در آداب صحبت #سعدی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

محبت محبت، آتشی کاشانه‌سوز است دهد گرمی، ولیکن خانه‌سوز است دیوان رهی معیری، نرگس علی‌مردانی #رهی‌معیری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

نام بسیاری از محله های تهران به زبان پهلوی است و پسوند "ک" دارد: ولنجک: گلستان قلهک: دژگاه نارمک: باغ انار ونک: پردرخت پونک: پونه و... #اطلاعات_ادبی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#در_مسیر_نوشتن کاربردی یا خلاق؟ یک نگاه راهبردی به یادگیری نوشتن به اسم فروشگاه‌ها و کتاب‌ها و آدم‌ها فکر می‌کنید. به کلمه‌ها و جمله‌هایی که می‌شنوید و می‌گویید، حساسید. خواندن رمان و شعر‌ برایتان لذت دارد. گاهی پر از حرف می‌شوید و فقط باید بنویسید. شغلی دارید که به نوشتن ربط دارد. به شعارها و نوشته‌های تبلیغاتی دقت می‌کنید. این نشانه‌ها علاقه به نوشتن را آشکار می‌کند. اما به علاقه چطور پاسخ دهیم؟ دنیای مهارت‌های نوشتن، گسترده است: یک علاقه، هزار راه. همه‌ی مهارت‌های نوشتن را می‌شود در دو دسته‌ی بزرگ جا داد: نوشتن خلاق | نوشتن کاربردی نوشتن خلاق: انواعی از شعرهای وزن‌دار و آزاد وجود دارد؛ انواعی از داستان‌های خیالی کوتاه و بلند و نمایشنامه و فیلمنامه، طیفی از زندگی‌نگاره و یادداشت تحلیلی بر اساس طرز فکر نویسنده. و همه‌ی این‌ شکل‌های نوشتن، یک مدل ویژه برای مخاطب کودک هم ممکن است داشته باشد که اینطور صدایش می‌زنیم: ادبیات کودک. وقتی میل دارید با زبان، موجودی هنری خلق کنید از آنِ خودتان؛ با شکلی که می‌پسندید؛ کم‌توجه به مخاطب؛ می‌خواهید دریافت‌های شخصی خود را با کمک «هنرهای کلامی» بنویسید. نام این نوع نوشته‌ها «ادبیات» است. نوشتن کاربردی، قرار نیست به ادبیات ختم شود. قرار است برایتان کاری انجام دهد که به زندگی شخصی شما و بهتر شدن حال شما ربط دارد. یا قرار است به مسیر شغلی شما ربط داشته باشد. در این نوع نوشتن هم تا حدی به فنون و هنرهای کلامی نیاز دارید؛ اما خیلی کمتر از نوشتن خلاق. اگر بخواهید با کمک نوشتن، خودتان را بشناسید و صلح بیشتری را تجربه کنید، به «نوشتن کاربردی» نیاز دارید (نوشتاردرمانی). نوشتن کتاب آموزشی خوش‌خوان، راهنمای گردشگران‌ و متن معرفی محصولات یک فروشگاه یا گزینه‌های راهنما برای یک مسیریاب (کپی‌رایتینگ / نوشتن برای برند) نمونه‌های دیگری از «نوشتن کاربردی» است. ✅ نکته‌ی مهم: مهارت‌های نوشتن خلاق با مهارت‌های نوشتن کاربردی تفاوت دارد. ولی تعدادی مهارت مشترک بین این دو فضا هم وجود دارد. مهارت‌هایی مثل این‌ها: چگونه چیزی را که در ذهن داریم راحت‌تر بنویسیم، چطور ساده بنویسیم، چینش طبیعی اجزای جمله‌ها چگونه است، راه‌های ملموس‌تر نوشتن چیست و ... 🔴 برنامه‌ریزی برای نوشتن را از فکر کردن به این دو مسیر شروع کنید: نوشتن خلاق، نوشتن کاربردی. #اطلاعات_ادبی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#سیدحمیدرضا_برقعی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#محمدحسین_ملکیان 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#سیداعظم_حسینی روی دوش پدرت از همه کم‌وزن‌تری چون‌که در هر قدمی، هی بدنت می‌ریزد 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

طُفِیل عشق حسین‌اند آدمی و پری تو آمدی، که دل از دلبر جهان ببری جوانِ خوش قد و بالا! کریم آل حسین! که چون حسن، به کرامت در این قبیله، سری به خَلق و خُلق: محمد، کلام و نام: علی به تو رسیده، چه میراث‌های پُرگهری چه کرده است عبور تو با دلش؟ وقتی که از مقابل چشم حسین، می‌گذری چقدر قلب تو، مجنون عشق خون خداست چقدر لایق لیلاست، این چنین پسری تو کیستی؟ که به یک آن، محمدی و علی تو کیستی؟ که به پا خاست، پیش تو قَمری به سوی کرببلا، راهیَ ست، قافله‌ای خوشا به حال سوارانِ با تو، هم‌سفری اذان بگو، که نماز وصال یاران است بگو، که نام علی را به کربلا ببری چگونه شِبه نبی! در کمین جان تو اَند؟ «تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری» رسید جان جهان، بر لبش، از این روضه: که بوسه زد به لبانت، لبان تشنه‌تری وداع با پسری چون تو، می‌کُشد همه را دگر ببین، چه کُنَد؟ با دلِ چو او، پدری قدم بزن، دم آخر، که چشم‌های حسین دوباره بر قد و بالای تو، کُنَد نظری برای قلب پریشان مادران شهید علی‌ِ اکبر لیلا! تو مرهم جگری سلام کردم و باور نمی‌کنم، آقا! که این سلام مرا هم، به پاسخی نخری #قاسم_صرافان @GhasemSarafan 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast