#نزار_قبانی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#سیدحمیدرضا_برقعی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#صائب_تبریزی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

#در_مسیر_نوشتن #قسمت_دوازدهم #شعر روز ناگزیر و ناگریز رسید!😊 نیازی به تعریف شعر نیست، همه آشنایان با زبان فارسی شعر را می‌شناسند. قصد ما هم پیچیدن در معنای علمی شعر نیست. شاعران معمولا از یک سنی احساس کرده‌اند می‌توانند متفاوت از زبان روزمره حرف بزنند. این میل به سخنِ فراهنجار، در هر سنی ممکن است رخ دهد کودکی، میان‌سالی و حتی سالمندی.(مادر بزرگ من ۷۰ سالگی احساس کرد دوست داره شعر بگه😄) این فراهنجار گاهی وزن بخشی است، گاهی قافیه سازی‌ است، گاهی استفاده از تصاویر و بهره‌گیری از خیال است، گاهی مضمون‌های بدیع و نگاه‌های جدید است گاهی... اگر در چنین شرایطی قرار گرفتی بدان ممکن است یک شاعر، درونت در حال کوبیدن به در و دیوار باشد! نه او را بی‌محل کن، نه تحقیر! بلکه با بالا بردن دایره واژگان و یادگیری مقدمات شعر به او مجالی بده. برای بالا بردن دایره واژگان، قدم اول این است که اُنست را با شعر بیشتر کنی. بخوانی و حفظ کنی. حفظ کردن شعر تاثیر عجیبی دارد. البته مستمر و مداوم. نه اینکه یکی دو غزل حفظ کنی و فکر کنی تمام!! صاحب چهار مقاله در آداب شاعری می‌گوید شاعر باید ده هزار بیت! ده هزار بیت(عمدا تکرار کردم!) شعر حفظ باشد. حالا شما ده هزار نه دست‌کم هزار بیت شعر حفظ کن! این کار علاوه بر بالا بردن دایره واژگان، ناخودآگاهت را در درک وزن شعر(عروض) یاری می‌کند. همچنین ساختار درست جمله(یعنی قواعد دستوری) را ملکه‌ی ذهنت می‌کند. حتی استادی می‌گفت برای خوب نثر نوشتن هم ۶ ماه روزی یک پاراگراف نثرِ خوب، حفظ کنید! آنقدر به این روش ایمان داشت که ضمانت نقدی هنگفتی می‌کرد!! البته این تنها روش بالا بردن دایره واژگان نیست اما معمول‌ترین و مرسوم‌ترین و در دسترس‌ترین است. شاعری که "ابر‌ واژگانی"* اشعارش ۵۰۰ واژه یا گاهی کمتر است شاعر نیست!! (چقدر حرف دارم برای این استفاده از واژگان معدود و محدود، و ظلمی که به زبان فارسی می‌شود چه توسط نویسندگان، چه شاعران جوان! که نه جایش اینجاست نه با چند خط مکتوب حقش ادا می‌شود) قدم بعدی یادگرفتن مقدمات شعر است، شامل عروض، قافیه، آرایه های لفظی و معنوی و بلاغت. کلاس‌های شعر معمولا همین موارد را در دوره مقدماتی آموزش می‌دهند. اگر کلاس خوب و معتبری سراغ دارید حتما بروید. البته دانشجویان رشته ادبیات فارسی (اگر دل به درس بدهند!) همه اینها را (بلکه فراتر) یاد می‌گیرند. اما تعداد زیادی از علاقه‌مندان شعر ممکن است دانش‌آموخته‌ی ادبیات نباشند. در اغلب موارد راهی جز استفاده از کلاس‌های شعر (از نوع واقعی، نه دکان‌بازار) ندارند. بقیه اش بماند برای فرصتی دیگر... *ابر واژگانی(به سکون ب)= بسامد واژگانِ بی‌تکرار در یک اثر، یا در آثار یک شاعر، یا هر جامعه آماری نوشتاری. مثلا تعداد واژگان بی‌تکرار در شاهنامه فردوسی ۹۰۰۰ واژه است! این درحالی است که زبان فارسی بالقوه بی‌نهایت و بالفعل حدود ۴۰۰ هزار واژه دارد. اما گاهی مجموعه شعرهایی می‌بینم با ابر واژگانی ۳۰۰! پژوهش علمی نکردم، ولی در یک ارزیابی برای خودم، ابر واژگانی نسبت مستقیم با موفقیت شاعر دارد. "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

خوش آنکه وصال تو میسر شده باشد چشمم به جمال تو منور شده باشد هرگز به وفا با دگری عهد نبندم گر خود ز جفا عهد تو دیگر شده باشد #شکسته_نستعلیق (تمرینی که دیشب آخر وقت هول‌هولکی نوشتم و فرستادم برای استاد! شاهد: آن "دگر"ی که باید "دیگر"طور نوشته میشد!) "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

بسی ناگفتنی ها دارم اما نمی گویم به کس چون مَحرمی نیست #فرخی_یزدی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم #سعدی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

سخت‌ترین و خوشبخت‌ترین چیزها این است که کسی در رنج‌هایش، در رنج‌های ناخواسته‌اش، عاشق این زندگی باشد. #لئو_تولستوی "آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast