eitaa logo
شعر شیعه
7.1هزار دنبال‌کننده
515 عکس
188 ویدیو
20 فایل
کانال تخصصی شعر آئینی تلگرام https://t.me/+WSa2XvuCaD5CQTQN ایتا https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc جهت ارسال اشعار و نظرات: @shia_poem_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
زیاد خون به دلت کرده ام حلالم کن تو خوب بوده ای و من بدم حلالم کن چقدر قدر تو مخفی است بین ما مردم در آسمان و زمین محترم ، حلالم کن نه مقبلم نه کمیتم نه محتشم اما به سوز شاعری محتشم حلالم کن همه امید من این چشم های دریایی است میان گریه شبی باز هم حلالم کن تو از سلاله ی زهرای مهربان هستی به حق فاطمه ی بی حرم حلالم کن مرا به خیل گناهم نگیر آقا جان تو را به چادر زهرا قسم حلالم کن به مشک پاره ی عباس و چشم پر خونش تو را به حق دو دست قلم حلالم کن @shia_poem
وقتی نفس گرفته، دلم در هوایتان یعنی منم که زنده ام از اشک هایتان داوود من! دوباره بخوان تا که عالمی ایمان بیاورد به طنینِ صدایتان از این همه سحر که گذشته است می شود یک شب نصیب این دل من هم دعایتان این اشتراک چشم من و چشم خیستان من گریه ام به کشته ی کرببلایتان آقا اجازه می دهید هر وقت آمدید نقاشی ام کنند مرا زیر پایتان؟ یک روز عاشقانه تو از راه می رسی آن روز واجب است بمیرم برایتان... @shia_poem
به تمنای طلوع تو جهان چشم به راه به امید قدمت، کون و مکان چشم به راه به تماشای تو، ای نور دل هستی! هست آسمان کاه کشان، کاه کشان چشم به راه رخ زیبای تو را یاسمن آیینه به دست قد رعنای تو را سرو جوان چشم به راه در شبستان شهود اشک فشان دوخته اند همه شب تا به سحر خلوتیان چشم به راه دیدمش فرشی از ابریشم خون می گسترد در سراپرده ی چشمان خود آن چشم به راه نازنینا نفسی اسب تجلی زین کن! که زمین گوش به زنگ است و زمان چشم به راه آفتابا دمی از ابر برون آ... که بوَد بی تو منظومه ی امکان، نگران، چشم به راه @shia_poem
✅ مخمسی تضمینی با تضمین از غزل جناب لسان الغیب حافظ شیرازی چنان که مرغ دل من شود کبوتر دوست تمام عمر نشیند کنار معبر دوست بخواند از غم هجران روی انور دوست: "صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست بیار نفحه‌ای از گیسوی معنبر دوست" بدون یار، سراپا زیان و خسرانم نشسته ام سر سجاده ندبه می خوانم فراق، حق من بی وفاست می دانم "به جان او که به شکرانه جان برافشانم اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست" بگو برای نگار از ارادت بسیار سلام ما برسان سوی خیمه ی دلدار بگیر پیرهنی بهر دیده ی خون بار "و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار* برای دیده بیاور غباری از در دوست" من و صدا زدنِ یار، بی وضو هیهات رسیده باده بر این خشکی گلو هیهات از اضطرار زنم بر غریبه رو هیهات "من گدا و تمنای وصل او هیهات مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست" سرای سینه ام از غصه بیت الاحزان است همیشه دوری یوسف نصیب کنعان است که گفته است فراق نگار آسان است؟! "دل صنوبری ام همچو بید لرزان است ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست" نمی دهند به مجنون وصال لیلا را نمی دهند به او رخصت تماشا را به سرورش نرسانند عبد رسوا را "اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست" *بار: اذن، اجازه، رخصت @shia_poem
آنکه از هجر صحبتش کم شد خواه و ناخواه عزتش کم شد میخورد برزمین هرآنکس که با کریمان رفاقتش کم شد سفره ما به نام مهدی نیست بی سبب نیست برکتش کم شد ما نه کاری برای او کردیم و نه از طول غیبتش کم شد نه گره باز شد ز کار فرج نه که اصلا ز غربتش کم شد بشنو باور نکن اگر گفتند به گدایان عنایتش کم شد آبرویش به  باد خواهد رفت دل که شوق زیارتش کم شد همه لطف حسین بوده اگر نوکرش بار زحمتش کم شد آفتاب هدایت است حسین معنی مهدویت است حسین @shia_poem
بهار از پشت چشمان تو ظاهر می شود روزی زمین با ماه تابانت مجاور می شود روزی صدایت می رسد از پشت پرچین ها و دالانها سکوت راه، در گامت مسافر می شود روزی به جز رنگین کمان در شهر، دیواری نمی ماند خدا در کوچه های شهر عابر می شود روزی بیابانها به گرد کوه ها چون تاک می پیچند زمین، سرمست از این رقص مناظر می شود روزی تمام برکه ها را خوی دریا می دهی ای ماه درخت از شوق تو مرغ مهاجر می شود ترنج آفرینش، قصری از آیینه خواهد شد حریر نور و گل فرش معابر می شود روزی بتان بر شانه ی محراب و منبر سایه افکندند تو می آیی، خدا سهم منابر می شود روزی چه باک از طعنه ی ناباوران؟ ما خوب می دانیم که شب می میرد و خورشید ظاهر می شود روزی سمند نور، زلف تیرگی ها را بر آشوبد به فرمانی که از چشم تو صادر می شود روزی تو باقی مانده ی حقی، به زیتون و زمان سوگند تمام عصرها با تو معاصر می شود روزی در و دیوار دیوان غزلهای تو خواهد شد و حتی سنگ با نام تو شاعر می شود روزی @shia_poem
بر نفس خود دچارم، یابن الحسن اغثنی عبدی خرابکارم، یابن الحسن اغثنی در غفلت از قیامت، با شعله ی جهالت آتش گرفته بارم، یابن الحسن اغثنی تاریک و روسیاهم، افتاده قعر چاهم ای شمس روزگارم یابن الحسن اغثنی از شرم ناگزیرم، از شرم سر به زیرم از شرم بی قرارم، یابن الحسن اغثنی جز رحمت نگاهت، جز گرمی پناهت آرامشی ندارم، یابن الحسن اغثنی ای ذوالکرم می آیی؟ بالاسرم می آیی... هنگام احتضارم؟ یابن الحسن اغثنی هستم فقیر خوانت، بر لطف بی کرانت خیلی امیدوارم، یابن الحسن اغثنی مانند والدینم، گریه کن حسینم این است اعتبارم، یابن الحسن اغثنی عقده گشایی ام کن، کرب و بلایی ام کن دلتنگ آن دیارم، یابن الحسن اغثنی @shia_poem
غربت کشیده آشنایش فرق دارد آهش... صدایش... گریه هایش فرق دارد فهمیده هر کس ذره ای دوری چشیده هجران زده حال و هوایش فرق دارد گیرم که مجنون در مسیر عشق لیلا طعنه شنید اصلا برایش فرق دارد؟! بالش بسوزد، سر برای شمع دارد پروانه وادیِ فنایش فرق دارد با من نگویید این قَدَر از طب و مرهم بیماریِ هجران دوایش فرق دارد پایان دلتنگیِ یعقوب است یوسف اما دل من ماجرایش فرق دارد قلبی که خون شد از فراق حضرت دوست "یابن الحسن آقا بیا" یش فرق دارد لطف و کرم بر اغنیا فرقی ندارد اما گدا خیلی برایش فرق دارد چیزی ندارم غیرِ اشک و مهر زهرا عشقِ نگار است و بهایش فرق دارد بارِ محبت هر کسی برداشت، دینش... ...از ابتدا تا انتهایش فرق دارد پرواز ما بسته به وتر اهل بیت است پربسته، رفتن تا خدایش فرق دارد گمراه کن من را به زلف تابدارش عاشق شدن هم إهْدنایش فرق دارد سردابِ سامرا... سحر... با سینه زن ها سرگشته سرتاسر صفایش فرق دارد زائر اگر یک بار نه یک لحظه حتی... ...با یار باشد، کربلایش فرق دارد @shia_poem
دلگيرم از تمامی دنيا شتاب كن مجنونم و به خاطر ليلا شتاب كن وقتش رسيده صبح طلوعت فرا رسد پايان بده بر اين شب يلدا شتاب كن در انتظار آمدنت روزها گذشت ای وعده ی قديمی فردا شتاب كن ای وارث عدالت و صبر و غم علی با ذوالفقار حضرت مولا شتاب كن جانم به لب رسيد از اين روزگار پست آقا به جان حضرت زهرا شتاب كن بر آن پدر كه با سر زانو رسيد و ديد نقش زمين جوان خودش راشتاب كن بر آن پدر كه پيكر فرزند خويش را بر خاك می سپرد به صحرا شتاب كن بر آن تنی كه زخمی تیر سه شعبه شد بر آن سری كه رفت به نی ها شتاب كن بر خانمی كه در دم گودال ميگرفت با ناله ذكر "وای حسينا" شتاب كن روضه گرفته ايم كه شايد نظر كنی روضه برای حضرت سقا شتاب كن جان سه ساله دختركی كه گرفته بود بر روی دامنش سر بابا شتاب كن @shia_poem
جز شعر چه کردیم به امید ظهورت ای ننگ بر این مدّعی عشق حضورت یک بار نشد از سر اخلاص بخوانیم یک ندبه به یاد دل بی تاب صبورت کشکول گرفتیم و چونان هرزه گدایان هر جای نشستیم به جز راه عبورت خو کرده به تاریکی عصیان و شب جهل خفاش صفت دور شدیم ازمه نورت هر بار شما دیدی و بخشیدی و ای وای ما توبه نکردیم پی رفع کدورت ای وای اگر نامه اعمال من پست لایق نشود لایق امضای طهورت ای کاش که یک روز شوم آنچه تو خواهی "یک روز" فقط محض دل پاک صبورت @shia_poem
گاهي اگر با ماه صحبت كرده باشي از ما اگر پيشش شكايت كرده باشي گاهي اگر در چاه مانند پدر آه اندوه مادر را حكايت كرده باشي گاهي اگر زير درختان مدينه بعد از زيارت استراحت كرده باشي گاهي اگر بعد از وضو مكثي كني تا آيينه يي را غرق حيرت كرده باشي در سال هاي سال دوري و صبوري چشم انتظاري را شفاعت كرده باشي حتي اگر بي آن كه مشتاقان بدانند گاهي نمازي را امامت كرده باشي يا در لباس ناشناسي در شب قدر از خود حديثي را روايت كرده باشي يا در ميان كوچه هاي تنگ و خسته نان و پنير و عشق قسمت كرده باشي پس بوده يي و هستي و مي آيي از راه تا حق دل ها را رعايت كرده باشي پس مردمك هاي نگاه ما عقيم اند تو حاضري بي آن كه غيبت كرده باشي! @shia_poem
در کنارت می شود احساس بوی کربلا در تو پنهان ست اسرار مگوی کربلا هر کسی پابوسیَت آمد به تهران،باطنن راه خود را کج نموده او به سوی کربلا صحن زیبایَت به لطف روضه های بی ریا آبرویی کسب کرد از آبروی کربلا هر کسی از آب سقا خانه هایَت می خورد ناگزیراً می کند یاد عموی کربلا اهل ری از برکت دست شما نوشیده اند باده ی ناب نجف را از سبوی کربلا زندگیَت یاد داده بر تمام عاشقان راه انسان ساختن با خلق و خوی کربلا @shia_poem
ای آنکه زیباتر ز پرواز نسیمی باخاکِ زیرِ پای خود هستی صمیمی مثل حسن تفسیر ذکر ِ «یاکریمی» مشهور در عالم به شاه عبدالعظیمی بوی حسن می آید از صحن وسرایت تعظیم دارد سبزیِ گلدسته هایت با چشم هایِ خود گره وامی کنی تو می آیی و در عشق ، غوغا می کنی تو با مقدمت این چشمه ، دریا می کنی تو «ری» را حسینیة زهرا می کنی تو ما تاقیامت خاک بوسِ این حریمیم مدیونِ احسان ِ تو آقایِ کریمیم عبدالعظیمی عاشقِ پروردگاری بر آستانِ قربِ حق سر میگزاری این جمله بس باشد ز اوصافِ تو آری «تو مُهرِ تأیید از امامِ خویش داری» از بسکه زیبا عهد با دلدار بستی الحق زیارانِ امامِ هادی هستی مارا تو از دستان غم آزاد کردی از خاک نفرین گشتة ما یاد کردی در خاک ِ ری کرببلا ایجاد کردی این سرزمین را تو حسین آباد کردی بی شک تورا زهرا فرستاده به ایران مدیون تو هستیم وآقای خراسان خیلی در این وادی کنارت گریه کردیم با نوکران بی قرارت گریه کردیم هر مسلمیه در جوارت گریه کردیم سینه زنان دورِ مزارت گریه کردیم شاید تسلایِ دل مادر نماییم شاید که از شرمندگی ها در بیاییم صحن وسرای تو دیارِ گریه کن هاست هرگوشه از صحنت مزارِ گریه کن هاست صحنت شبِ جمعه قرارِ گریه کن هاست چون مادری در انتظارِ گریه کن هاست داده و سرگشته ایم الحمدلله مایارِ مادر گشته ایم الحمدلله با یک سلام از کویِ تو پرباز کردیم تاگوشة صحنِ حسین پرواز کردیم سیر و سلوکِ عاشقی آغاز کردیم مانند فطرس بر ملائک ناز کردیم راه رسیدن تا خدا تنها حسین است زیباترین ذکر لبِ زهرا حسین است شبهایِ جمعه گریه آب و رنگ دارد پیراهنی که جا صدها چنگ دارد مادر شکایت ها زروز جنگ دارد گوید چرا رویِ تو جای سنگ دارد گوید مرا با روضه هایت پیر کردی مثل خودم زیرِ لگدها گیر کردی مانند من ترکیب ِ ابرویت بهم ریخت باهر تکان ضربه گیسویت بهم ریخت خوردی زمین ووضع پهلویت بهم ریخت آتش گرفتی حالت رویت بهم ریخت خیلی شبیه مادرت زهرا شدی تو آشفته گیسو زیرِ دست وپا شدی تو بر نیزه ها و نیزه دارِ پست لعنت بر آنکه راهِ حنجرت را بست لعنت بر خیزران وتشت و قومی مست لعنت بر آنکه دندان تورا بشکست لعنت با هر تکان خیزران زینب زمین خورد از تشت و افتاد وسرت بالب زمین خورد @shia_poem
این یا کریم مثل همه یا کریم ها در فکر بام توست به رسم قدیم ها "من زار" خاک ری چو "حسین بکربلا" زائر شود هر آن که بر عبدالعظیم ها باید نشست رو به ضریحت سلام داد تا این که جلوه گر شود این جا کلیم ها اصلاً بعید نیست که آقایمان کنند وقتی طرف حساب شود با کریم ها این شهر بی وجود شما ارزشی نداشت با این حساب لطف شما از قدیم ها این شهر با وجود شما قبله می شود هر گوشه ی ضریح شما چون حطیم ها روزی سه بار می دهمت السلام و بعد عاشق شدن به سبک همه یا کریم ها @shia_poem
با دوستان فاطمه ، لطف عمیم داشت با آنكه نام و شهرت « عبدالعظیم » داشت هر كس كه پاس بندگی آن حریم داشت با مهر و عشق و عاطفه عهدی قدیم داشت عطر بهار وحی و صفای نسیم داشت یعنی كه ره به چشمه فوز عظیم داشت روحی درآستان ولایت مقیم داشت دستی پر از كرامت و طبعی كریم داشت با آنكه جان روشن و قلب سلیم داشت با اهل بیت رابطه ای مستقیم داشت چون درك كرده بود ، مقام كلیم داشت از بوستان فاطمه ، عطر و شمیم داشت @shia_poem
پس میزد آسمان به نگاه تو، ماه را همچون سپاه کرده دو چشمت، نگاه را تجهیز کرده اخم تو باز این سپاه را عمدا دچار شد دلمان، این گناه را چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را مستی به پای من سکنات خُم از شما کافر شدم به خرج خودم، گندم از شما اول خدای عزوجل دوم از شما از نو گرفتم عزم طواف هشتم از شما چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را شصت و سه سال پای علی،خورده بر زمین… شصت و سه سال و خورده ای بر خالق آفرین شصت و سه قرن بعد علی کیست اینچنین؟ چون بهتر از زمین علی نیست سرزمین ، چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را کابوس هر شب پسر عبدود، علی… رفت آمدی به کعبه شد و مستند علی… آید نجف خدا، به خدا سر زند علی… وقتی درون کعبه "علی" میشود علی چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را وقتی تمام عرش خدا مِنبرت شود نهج البلاغه صفحه ای از دفترت شود تنها دعای فاطمه ات لشگرت شود تا اینکه قبله، بابِ دلِ قنبرت شود… چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را تسبیح اگر شود صد و ده دانه بهترست ساقی علی شود، چه ز پیمانه بهترست؟ از مسجد و کنشت، میخانه بهتر است از هر چه بگذری در "این" خانه بهتر است چرخانده ام به سوی نجف قبله گاه را @shia_poem
افق فضل و شرف را قمري پيدا شد يا كه در طور ولايت شجري پيدا شد باز از بحر ولايت گهري پيدا شد نخل سرسبز ولا را ثمري پيدا شد درسماوات و زمين جشن عظيم است امشب عيد ميلاد كريم ابن كريم است امشب در رياض علوي سرو روان اين پسر است نجل مولاي كريمان جهان اين پسر است بهترين زاده ابناء جهان اين پسر است فخر دين ، قبله دل ، كعبة جان ، اين پسر است اوست سروي كه بود دامن هستي چمنش صلوات همه بر حُسن حَسن در حَسنش اهل فضل و شرف و علم زعيمش خوانند خيل عبّاد همه عبد عظيمش خوانند صاحبان كرم و جود كريمش خوانند آيت رحمت رحمان و رحيمش خوانند اوست ماهي كه بر ابناء زمان مي تابد نورش از ري به همه خلق جهان مي تابد قامتش سرو و لبش كوثر و رويش ماه است زائر مرقد او زائر ثارالله است حرمش كعبه آمال دل آگاه است حَسني حُسنش بر خلق چراغ راه است خاص و عامند ز هر سوي رهين كرمش دل صد قافله سر گرم طواف حرمش نعمت ساية اين دسته گل عترت را بر شما داده خدا اين شرف و رفعت را اهل ري قدر بدانيد چنين نعمت را فيض همسايگي تربت آن حضرت را بال جبرئيل زده سايه به بام و درتان اين شما ، اين حرم زادة پيغمبرتان يا حجاز است و بُوَد كعبه جاويدانش جان من ، جان همه خلق جهان قربانش ري سپهر و حرم اوست مه تابانش برتر از عرش بُوَد بارگه و ايوانش دوست دارم كه شب و روز ز لطف وكرمش پر زند مرغ دلم يكسره سوي حرمش آيه وحي در اين خانه كتابت دارد زير اين قبّه دعا كن كه اجابت دارد زائر او به خدا فيض قرابت دارد درو ديوار حرم نقش نجابت دارد ماه صد انجمن اينجاست خدا مي داند آفتاب حسن اينجاست خدا مي داند خاك درگاه تو بر درد دل خسته شفاست سر به خاك حرمت گر نگذاريم جفاست اي گل باغ حسن عطر تو بر روح صفاست كرم و جود تو بر ما به عيان و به خفاست «ما به اين در، نه پي حشمت وجاه آمده ايم» «از بد حادثه اينجا به پناه آمده ايم» حُسن پيداي حَسن سرّ نهان حسني بلكه جانان همه خلق و تو جان حسني تو به باغ دل ما سرو روان حسني نخل طاها و گل عطر فشان حسني ما به خاك حرمت روي نياز آورديم حاجت خويش به درگاه تو بازآورديم عصمت فاطمه و عزّت حيدر داري تو مقام از سخن مدح فراتر داري تو عطا و كرم آل پيمبر داري ز حسين و ز حسن جلوه ديگر داري جان به قربان تو اي سيّد پاكيزه سرشت شهرري ازتو بهشت است بهشت است بهشت به تو و عزّت آباء کرامت سوگند به خدا و به رسول و به امامت سوگند به جلال و به كمال و به مقامت سوگند به نماز و به قعودت ، به قيامت سوگند تو كه سايه به سر خلق دو عالم فكني چه شود گر نگهي جانب «ميثم» فكني @shia_poem
تو که از نسل کریمانی و آقا هستی حسنی گشته ترین سید دنیا هستی آن ضریحی که ندارد به شما بخشیده تو حرم دار حسن، زاده زهرا هستی آمدم کاسه خالی مرا پر بکنی تو که در جود، چنان وسعت دریا هستی تو که در نزد امامان همه سلمان بودی می‌شود گفت خودت صاحب «منّا» هستی ذوب در بحر پر از نور ولایت بودی مظهر بندگی و خوبی و تقوا هستی زائر کوی تو زوار حسین بن علی است بی سبب نیست اگر قبله‌ی دل‌ها هستی تو مراد دل ما را بده آقای کریم تو که از نسل کریمانی و آقا هستی @shia_poem
المنت و لله که گرفتار تو هستیم عمری ست که در حلقه ی زوار تو هستیم ما را به صف حشر به نام تو ببخشند همسایه ی دیوار به دیوار تو هستیم این خاک به نام تو نظر کرده ی زهراست ما آبروی خویش بدهکار تو هستیم عبدالحسنیم و به خدا روز قیامت ای پور حسن در صف انصار تو هستیم پای نمک سفره ی تو گریه نوشتند ما صاحب اشکیم ببین یار تو هستیم ما را ز سرت باز نکن جان رقیه با گریه ی خود گرمی بازار تو هستیم بوی حرم کرببلا میدهد اینجا با اشک سحر محرم اسرار تو هستیم از دولت فرزند حسن عبد حسینیم در صحن تو انگار که بین الحرمینیم @shia_poem
آمده عشق را کند اثبات مردی از خانواده ی سادات حسنی زاده ای جلیل القدر ساقیِ باده ای جلیل القدر شام یلدایِ غصه طی گشته روشنی بخش شهر ری گشته عابر کوچه های دلداری مرشد دسته های عیاری آمد و با خودش صفا آورد عطر شهرِ مدینه را آورد نکته آموز منبر مولا روضه خوان مصائب زهرا آمد و کوچه خیسِ باران شد مرقدش کربلای ایران شد یادمان داد و زندگی کردیم تا به امروز بندگی کردیم از سفر تحفه پُر بها آورد مُهر و تسبیح کربلا آورد آمد و یک سبد بهار آورد عشق را او سرِ قرار آورد مست بود و خُم شعف آورد دف و تنبور از نجف آورد از لب یار و زلف و ابرو گفت صدوده بار نعره زد، هو گفت شعله بود و تبش نمی افتاد یا علی از لبش نمی افتاد @shia_poem
به نام خدای بزرگ و رحیم سلام خدا بر تو سید کریم حریمت بُود قطعه ای از بهشت شمیم جنان می دهد این شمیم به لطف زیارت در این آستان همه زائر کربلا می شویم دری سوی جنت بُود این حریم سلام علی شاه عبدالعظیم رسیدیم از این حرم تا خدا اجابت شد اینجا دعا بارها کشیدند یک جاده سمت بهشت ز معصومه تا تو ز تو تا رضا حرم آمدم با پدر مادرم من از کودکی باتوام آشنا ارادت به تو داشتیم از قدیم سلامُ علی شاه عبدالعظیم چه دلها که دست توسل زدند به دیوان عشقت تفال زدند چه چشمان خیسی که با التماس به دست کریم شما زُل زدند خدا داند و بس که از این حریم ملائک به عرش خدا پل زدند ملائک به درگاه لطفت مقیم سلامُ علی شاه عبدالعظیم نگاهت ز نوع کریمانه است حرم نیست اینجا شفاخانه است گدا دست خالی نرفت از درت که مهمان نوازیت شاهانه است هزاران فرشته در این بارگاه به دور تو در حکم پروانه است سلام خدای علیم وحکیم سلامُ علی شاه عبدالعظیم به میخانه کی وقت مِی می شود ؟! که هر لحظه ام با تو طی می شود همه آرزوی من این است و بس بیایم به پابوس ،کی می شود؟ کَمَن زارَ کرببلا زائرت بهشت اینچنین شهر ری می شود ز کرببلا می وزد این نسیم سلامُ علی شاه عبدالعظیم به درگاه جانان خدا را سپاس به بزم کریمان خدا را سپاس به شکرانۀ سه بهشت خدا ری و قم ، خراسان ، خدا را سپاس خدایی به لطف حضور شما صفا دارد ایران خدارا سپاس که زهرائی وحیدری مذهبیم سلامُ علی شاه عبدالعظیم @shia_poem
Seraj: کسی که راه به باغ تو چون نسیم گرفته‌ست صراط را ز همین راه مستقیم گرفته‌ست تو از عشیرهٔ عشقی، تو از قبیلهٔ قبله که عطر، مرقدت از جنّت‌النعیم گرفته‌ست گدای کوی تو امروزه نیستم من و، دانی سرم به خاک درت، اُنس از قدیم گرفته‌ست همیشه سفرهٔ دل باز کرده‌ام به حضورت که فیض باز شدن غنچه از نسیم گرفته‌ست همیشه عبد حقیر است در برابر معبود به جز تو کی سِمَت عبد، با عظیم گرفته‌ست بر این بهشت مجسّم قَسَم که زائر صحنت به کف براتِ نجاتِ خود از جحیم گرفته‌ست مَلَک غبار، ز قبر تو تا نَرُفته نرَفته در این مقام، فلک خویش را مقیم گرفته‌ست چگونه چشم کرم زین حرم نداشته باشم؟ که هر کبوتر تو ذکر «یا کریم» گرفته‌ست کسی که زائر تو شد، حسین را شده زائر که رنگ و بو حرم تو، از آن حریم گرفته‌ست @Shia_poem
در بین خانواده زهرای مرضیه باید شوند تمام علی زاده ها ؛ حسن زنجیره ی محبت زهراست دین من با یک حسین و چار علی و دوتا حسن @shia_poem2
مسیر شهر مدینه ستاره باران بود و کوچه کوچه ی این راه، ریسه بندان بود مُقَّربان الهی به صف شده بودند هوای مستی و عاشق شدن نمایان بود سکوتِ محض، فضا را گرفته بود و سحر ملک به شکل بشر آمد و غزل خوان بود چه ازدحام عجیبی، چه راه بندانی و هرچه قدر بخواهی گدا فراوان بود حسودِ شهر، لبش را گزیده از حسرت در انتهای همین کوچه ها پریشان بود بشارت از در و دیوار کوچه می بارید ترانه بر لبِ حور و پَری و قِلمان بود جنون به حَدِ خودش می رسید هر لحظه بشیر آمده و دست به گریبان بود فضا فضای تهیَّت، هوا هوای جنون زمان زمانِ رسیدن، ملک گل افشان بود نفس به سینه گرفت و، صدا نمی آمد فقط طنینِ صدا، آیه های قرآن بود ز رفت و آمد قدّوسیان شنیدم که حرام بود غم و غصه، عشق ارزان بود نسیمِ باد صبا می وزید نیمه ی شب مسیر سبز حضورش به کوی جانان بود تعارف این لحظات، آمد و نیامد داشت که مور دور و برِ خانه ی سلیمان بود از این طرف همه میخانه ها شده آباد از آن طرف بت و بتخانه هرچه ویران بود سبد سبد گل یاس از بهشت آوردند عبورِ خانه ی وحیٍ خدا گلستان بود پیمبران الهی جلوس می کردند طبیب می رسد از راه، وقت درمان بود فرشته از دل عرشِ برین زمین آمد خبر چه بود، که در بینِ شهر حیران بود؟ خبر رسید که آمد امامِ یازدهم زمان آمدنش فرش، باغِ رضوان بود رسید و روشنی آورد با قدم هایش و عمرِ تیرگیِ محض، رو به پایان بود به یمن مقدم مولود خانه ی زهرا امامِ هادی علیه السلام، خندان بود نگاهِ فاطمه در چهره اش هویدا شد برای اهل نظر این عقیده آسان بود کشید پرده به رویش ستاره ی زهره ز بسکه این پسر فاطمه درخشان بود کسی رسیده که حاتم گدای او بود و همیشه سفره ی او پهن و از کریمان بود کسی رسیده که هر نیمه شب شبیه علی به فکر سفره ی خالیِ مستمندان بود کسی که قبل ولادت نبود، آمده بود خلاصه خانه ی او مجمعِ محبان بود @shia_poem
ز خاک پای تو اول سرشت قلبم را سپس غبار حریمت نوشت قلبم را ز نور معرفت و رحمت و ولایت تو بنا نهاد چنین خشت خشت قلبم را میان مزرعه ی سبز استجابت تو کنار چشمه ی خورشید، کشت قلبم را مرا اسیر تماشای چشمهایت کرد سپس نهاد میان بهشت قلبم را دخیل پنجره های حرم شدم تا حق رها نمود ز کعبه، کنشت، قلبم را خدا گواست که من از ازل گدای توام اسیر رحمت و فضل تو، مبتلای توام ز بسکه آهوی چشم تو دلبری کرده دل رمیده ی ما را کبوتری کرده من چو ذرّه کجا و زیارت خورشید نگاه روشن تو ذرّه پروری کرده بهشت چشم رئوفت چه رونقی دارد که با بهشت خدا هم برابری کرده فدای عاطفه های نگاه پُر مهرت مرام قلب مرا عشق باوری کرده چقدر تازه مسلمان کنار خود داری مسیح چشم تو کار پیمبری کرده شکوه ناب ولایت تویی که دل ها را تجلیات نگاه تو حیدری کرده همیشه معجزه های تو منجلی بوده همیشه ذکر کثیرت علی علی بوده خدا نهاده در این چشم ها صلابت را شکوه و هیبت و آقایی و سیادت را برای اهل زمین آسمانی از فیضی ببار بر دلمان کوثر فضیلت را به لطف گوشه ی چشم تو حضرت باران خدا گشوده روی خلق باب رحمت را مسیح آل محمّد! بزرگ نصرانی چه خوب دیده کرامات چشمهایت را چه کودکانه به عزم مصاف می آیند نگاه نافذ تو رام کرده خلقت را ز دشمنان خودت هم دریغ ننمودی زلال معرفت و زمزم هدایت را تمام همّتت این بود که بفهمانی به شیعه سرّ بقا، معنی ولایت را چقدر گفتی از آن آفتاب پشت ابر حکایت ولی و انتظار و غیبت را خوشا کسی که دمی غائب از حضورش نیست حجاب خود نشده بی نصیبِ نورش نیست شده ست مرقد تو اعتبار سامرّا شکوه گنبد زردت وقار سامرّا به یمن مقدمت آقا طواف می کردند تمام ارض و سما در مدار سامرّا فرشتگان مقرّب مسافران تواند شهود می چکد از جلوه زار سامرّا غبار مقدمت ای عشق جای خود دارد که طوطیای نگاهم غبار سامرّا گرفته قلب من خسته آشیان امشب در آستان تو، گوشه کنار سامرّا اگر چه لایق وصل تو نیستم امّا ز دست رفته دلم در جوار سامرّا به عشق دیدن سرداب می تپد هر دم دل شکسته دل بی قرار سامرّا غروب جمعه نگاهم به راه موعودی است کنار جادهی چشم انتظار سامرّا طلوع می کند آخر سلاله ی خورشید ز راه می رسد آخر بهار سامرّا کبوتر دل من را تو جمکرانی کن مرا به لطف خودت صاحب الزّمانی کن @shia_poem