eitaa logo
سلوک تشکیلاتی
3.1هزار دنبال‌کننده
174 عکس
74 ویدیو
1 فایل
سلوک تشکیلاتی | محفلی برای فهم بهتر از تشکیلات ▪️ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید؛ 🌐 @SolookTashkilati (بله، ایتا، اینستاگرام، روبیکا، تلگرام) 🔸️وبسایت: http://www.Karavani.ir 🔹️ارتباط با ادمین: @Inf_solook
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸 همه اجزاء به هم پیوسته و یک کل واحد هستند و و دستورات شرعی در یک نظام به‌ هم پیوسته و قرار دارند. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ حضور در مجالس (ع) در حکم زیارت ایشان است. خود اهل‌بیت(ع) علاوه بر این‌که برپایی مجالس را به پیروان خود تعلیم فرموده‌ و سنت‌گذاری کرده‌اند، اهمیت و ارزش حقیقی این مجالس را هم بیان فرموده‌ و بر این نکته تأکید داشته‌اند که مجالس ذکر اهل‌بیت(ع)، زیارت ایشان است. حضرات معصومین(ع) فرموده‌اند زیارت ایشان، در ایام حیات ظاهری یا پس از آن و از نزدیک یا از راه دور، حکم مشابهی دارد و همه زیارت محسوب می‌شود؛ و هم‌چنین ذکر و توجه قلبی به ایشان از راه دور، همان حکم و اثری را دارد که از نزدیک داراست. ▪️ امام صادق(ع) به شخصی که راهش برای زیارت و حضور در محضر امام(ع) دور بود و نمی‌توانست محضر ایشان را درک کند، فرمودند: «زیارت ما از دور و نزدیک و در زمان حیات ظاهری و پس از آن، یکسان است و همه در حکم زیارت است.» بعد فرمودند: «اگر خواستید از راه دور ما را زیارت کنید و امکان حضور ظاهری برای شما نبود، همان آداب زیارت را به جا بیاورید.» و به تعبیر خود حضرت: «تَوَجَّهً نَحوِی»؛ یعنی برای زیارت ما، از راه دور به سوی ما توجه کنید که این توجه، حقیقتاً زیارت ماست.) کامل الزیارات، ص۲۸۷ و ۲۸۸ ( پس معلوم می‌شود حقیقت زیارت، این توجه است و لذاست که ذکر اهل‌بیت(ع) و توجه به ایشان در مجالس، زیارت محسوب می‌شود. روایتی که پیش از این، در مبحث مراقبۀ ایام و توجه روزانه به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از طریق زیارت از راه دور بیان شد نیز، همین مضمون را دارد و همین معنا را تأکید می‌کند. ▪️ اگر این امر را پذیرفتیم و باور کردیم که مجالس اهل‌بیت(ع) زیارت ایشان است، نوع نگرش ما به این مجالس تغییر می‌کند. با این باور، نوع نگاه ما و حال حضور ما در این مجالس، باید حالِ حضور در محضر اهل‌بیت(ع) باشد. ▪️ در مجالس ذکرِ فضایل و مصائب اهل‌بیت(ع) باید همان ادبی را رعایت کنیم که اگر به محضر اهل‌بیت(ع) شرفیاب می‌شدیم، رعایت می‌کردیم، و همان توجهی را داشته باشیم که اگر در محضر آنان باشیم، به وجود شریف آنان داریم. اگر برای ورود به حرم اهل‌بیت(ع) طهارت می‌یابیم و بدون وضو و طهارت وارد نمی‌شویم، در مجالس اهل‌بیت(ع) نیز باید طهارت ظاهری و بالاتر از آن، طهارت قلبی و باطنی را رعایت کنیم. اگر چنین توجه و ادب حضوری را رعایت کنیم و در مجالس اهل‌بیت(ع) خودمان را در محضر آنان ببینیم، این توجه و ادب حضور، توجه و محبت اهل‌بیت(ع) را به ما جذب می‌کند. ▪️ اگر انسان در ورود به مجلس اباعبدالله الحسین(ع) این احساس را پیدا کرد که وارد حرم ایشان شده است، مراقبۀ ویژه‌ای را در خود ایجاد می‌کند و وقتی در این مجالس به حضرات معصومین(ع) سلام می‌دهد، باور دارد که این سلامِ او حقیقتاً زیارت است. حتی فرموده‌اند زیارت «عَن بُعدٍ» هم نیست؛ یعنی زیارت از راه دور محسوب نمی‌شود، بلکه عین حضور در محضر آنان است، چراکه «بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی». حضور در این مجالس و خیمه‌ها، زیارت است و لذا قُرب و بُعد زائرِ اهل‌بیت(ع)، چه در حرم اهل‌بیت(ع) و چه در مجالس ایشان، به میزان حضور و توجه او بازمی‌گردد. ▪️ اهل‌بیت(ع) همه‌جا حاضرند و همیشه با ما هستند، اما ما همیشه این حضور را درنمی‌یابیم. هرچه توجه ما به محضر ایشان بیشتر باشد، حضور در محضر ایشان را بیشتر درک می‌کنیم؛ لذا «رُبَّ بَعِيدٍ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ قَرِيبٍ‏». چه بسا کسی در مجالس اهل‌بیت(ع) به لحاظ مکانی و ظاهری فرسنگ‌ها از حرم ایشان فاصله داشته باشد، اما از کسی که در حرم حضور فیزیکی دارد، بیشتر خود را در محضر ایشان ببیند و محضر اهل‌بیت(ع) را به مراتب شدیدتر درک کند!( الکافی، ج۱۵ ص۸۳) 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📺 : از مسایل مهم کار جمعی قبلی افراد با تعینات جدید است که موجب ایجاد می‌شود. این مساله در عزاداری‌های اباعبدالله الحسین (ع) وجود ندارد. آنچنان‌که شخص به محض ورود به تعینات قبلی خود را کنار گذاشته و در ساختار هیئت قرار می‌گیرد. 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ این‌که چگونه می‌توان مجالس اهل‌بیت(ع) را توسعه داد، مسئله‌ای است که جای کار دارد و خوب است برای آن مدل‌سازی و برنامه‌ریزی کرد. از جمله راه‌های این مدل‌سازی، توجه به الگوها و روش‌های تربیتی است که در سیرۀ انبیا و اهل‌بیت(ع) قابل دست‌یابی است. ▪️ برای نمونه، سیرۀ تربیتی حضرت عیسی(ع) در این زمینه خیلی قابل استفاده است. وقتی حضرت عیسی(ع) مشاهده کرد که مؤمنان زیاد شدند، اما کسانی که ایمان آورده‌اند، انحرافاتی دارند و از جهت عملي، سبک زندگي و رفتار مؤمنانه نداشته و بلکه آداب و رسوم اهل کفر را دارند، برای مقابله با این مسئله، تدبیری اندیشید که خداوند در سورۀ آل‌عمران آورده است: «فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَی مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ» ؛ وقتی دایرۀ مؤمنانِ به عیسی(ع) کوچک بود و افراد محدود بودند، دین را در ارتباط با حضرت عیسی(ع) کاملاً عینی و عملی از خود حضرت عیسی(ع) دریافت می‌کردند و می‌فهمیدند، اما وقتی تعداد افراد ایمان‌آورنده زیاد شدند، دیگر امکان نداشت حضرت عیسی(ع) با همۀ این‌ها زندگی و حشر و نشر داشته باشد. ▪️ در این دوران، معارف دین به گوش کسانی که تازه ایمان می‌آوردند، می‌رسید و سخنان حضرت عیسی(ع) را عمدتاً با واسطه می‌شنیدند و از آن‌جا که ارتباط مستقیم با حضرت عیسی(ع) کم شده بود و دين‌داري را نمي‌توانستند در وجود عيسي(ع) مشاهده کنند، لذا اگرچه اعتقاد ديني داشتند، اما رفتارشان مؤمنانه نبود. لذا عیسی(ع) تصمیم گرفت عده‌ای را دور خودش جمع کند تا این‌ها کانون‌های متراکم دین‌داری باشند؛ یعنی عیسی‌گونه شوند و شب و روز در خدمت عیسی(ع) بودند. آن‌ها در حلقه‌ای خصوصی، شب و روز با حضرت عیسی(ع) بودند. حضرت عیسی(ع) رفتار دین‌دارانه را این‌گونه در وجود آن‌ها ایجاد کرد. عیسی(ع) برای تربیت آن‌ها صرفاً موعظه و سخنرانی نکرد، بلکه دین‌داری را در وجود خودش به آن‌ها نشان داد و آن‌ها در مقام تربیت و در عمل، دین‌داران مستحکمی شدند. ▪️ در روایت آمده است : عیسی(ع) و حواریون به سفر رفتند. آنان در جایی توقف کردند تا استراحت کنند. عیسی(ع) به آن‌ها فرمود: «يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ لِي‏ إِلَيْكُمْ‏ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي‏»؛ ‌ای جمعیت حواریون! من از شما تقاضایی دارم. آن‌ها هم که فکر می‌کردند قرار است به عیسی(ع) خدمتی کنند، گفتند: یا روح‌الله! هرچه باشد در خدمت هستیم. مگر می‌شود شما چیزی بخواهید و ما اجابت نکنیم؟! «فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُم‏»؛ حضرت رفتند ـ به قول امروز ما ـ آفتابه و لگنی آوردند و پای حواریون را شستند. چون سفرهای آن روزگار عموماً با پای پیاده بود و مسیر خاکی و کفش‌ها هم ساده بود، معمولاً پای مسافران غبارآلود، خسته و گاهی زخمی می‌شد. لذا یکی از پذیرایی‌های مهمّ میزبان‌‌ها از مهمان‌های مسافر این بود که اگر خادمی داشتند، دستور می‌داد که پای مهمان‌ها را بشوید تا خستگی آن‌ها کاسته شود و پای آن‌ها هم تمیز گردد. ▪️ادامه دارد.. 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 احکام شرعی و اعمال و تکالیف ظاهری دین با اخلاق و اعتقادات در یک نظام طولی قرار دارند که این سطح دیگری از به دین است. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️وقتی حواریون این اقدام حضرت عیسی(ع) را مشاهده کردند، گفتند: یا عیسی! ما به این کار سزاوار‌تر از شما بودیم. اگر قرار بود کسی این کار را انجام دهد، ما سزاوارتر بودیم. چرا شما این کار را کردید؟ حضرت عیسی(ع) فرمودند: «إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هَكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُم‏»؛ من این کار را با شما کردم تا شما هم بعد از من با مردم این‌گونه تواضع کنید، چراکه حکمت و دین با تواضع در بین مردم جای می‌گیرد و رفعت می‌یابد. برای این‌که نشان دهم عالِم نسبت به متعلّم چگونه باید باشد، من دارم این کار را می‌کنم تا شما هم بعد از این‌که به سراغ مردم می‌روید، نروید روی منبر بنشينيد و صحبت کنید و فقط بگویید که تواضع خوب است؛ بروید تواضع را نشان مردم بدهید! ▪️بعد از آن‌که آن‌ها در این کانون متراکم توحیدی و در حلقۀ حواریون، دین‌داری را تجربه کردند، عیسی(ع) آن‌ها را به مراکز مختلفی فرستاد تا این‌ها هسته‌های دین‌داری باشند و مردم با نگاه به آن‌ها دین را بشناسند، نه با شنیدن صرف. ▪️این روایت را حضرات معصومین(ع) از حضرت عیسی(ع) برای ما نقل کرده‌اند تا نکتۀ تربیتی آن برای ما الگو شود. اگر مردم کفش‌هایشان را از پای درآوردند، شما زودتر بروید کفش‌ها را جفت کنید. در زمان ما حالا نمی‌شود پاها را شست، اما کفش‌ها را که می‌شود جفت کرد! نگویید من عالم هستم، من روحانی ملبّس هستم، من دانشجو و یا استاد دانشگاه هستم، کس دیگری انجام دهد! خوب است که در هیئت‌ها و مجالس اهل‌بیت(ع)، بزرگ‌ترها، روحانی‌های مساجد و منابر و کسانی که برای مردم نقش معلمی، هدایتی و تربیتی بر عهده دارند و مردم آن‌ها را دین‌دار و مؤمن می‌دانند، خادمی کنند؛ چای بریزند و کفش‌ها را مرتب کنند. اشکالی هم ندارد مردم آن‌ها را ببینند؛ وقتی نیت الهی باشد، ریا نمی‌شود. اگر می‌خواهید هیئت شکل بگیرد و قوام بگیرد، اولین راه‌کار قوام گرفتن هیئت، تواضع افراد با یکدیگر و پس از آن، تواضع با کسانی است که می‌آیند؛ یعنی اول تمرین کنند در جمع خودشان عالم‌ترین‌هایشان، متواضع‌ترین‌هایشان باشند؛ آن‌هایی که سال‌بالاتری هستند، تواضع آن‌ها از سال‌پایین‌تری‌ها بیشتر باشد تا آن کسی که جدیدالورود است، دین‌داری، هیئت‌داری و راه دینیِ هیئت‌داری را در وجود این‌ها پیدا کند. سپس باید یاد بگیریم با افرادی که به هیئت می‌آیند، چگونه برخورد کنیم. ▪️مدلی که علامه طباطبائی از فعل عیسی(ع) استخراج می‌کند، نمونه‌ای است که قرآن تأیید کرده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ‏ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ‏ كَما قالَ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّه‏». خداوند در این آیه به پیروان پیامبر(ص) می‌فرماید: شما نیز همان‌گونه که حواریون «انصارالله» شدند، انصار خدا و رسول او شوید. لذا در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِنَّ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّنَا» ؛ شیعیان ما حواریون ما هستند. ▪️ادامه دارد... 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 پیوستگی و با روح محقق می‌گردد و بدون ولایت دین پویایی خود را از دست می‌دهد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🏴 در خیمه ▪️ مدل حضرت عیسی(ع)، لایه لایه بود. همین مدل می‌تواند در سبک زندگی مؤمنانه اجرا شود و توسعه پیدا کند. ممکن است مواردی که الآن به ذهن خطور می‌کند زیاد نباشد، اما به این روش فکر کردن، باب را باز می‌کند. ▪️ الگوبرداری از رابطۀ عیسی(ع) و حواریون در مجالس اهل‌بیت(ع) مجالس اهل‌بیت(ع) مثل همان جمع شدن گرد عیسی(ع) است که می‌آمدند مدل زندگی عیسی(ع) را فهم کنند و دین را در صحنۀ واقعی ببینند، و وقتی به جامعه می‌رفتند تأثیرگذار بودند. ما هم در مجالس اهل‌بیت(ع) می‌آییم تا این مسائل را تجربه کنیم و به ایشان بگوییم «نَحنُ أنصارُ الله». مثلاً کسی که در مجالس اهل‌بیت(ع) خادم می‌شود، کفش مردم را جفت می‌کند یا چای می‌ریزد، نگاه او به عزاداران و محبان اهل‌بیت(ع) این‌گونه است که این‌ها شیعیان و محبان اهل‌بیت عصمت و طهارتند. مثل آن‌جایی که عیسی(ع) پای حواریون را شست تا آن‌ها یاد بگیرند در برابر مردم متواضع باشند، خادمان مجالس اهل‌بیت(ع) هم این تواضع را تجربه می‌کنند تا بعد بتوانند این را به جامعه توسعه دهند و این، توسعۀ مجالس اهل‌بیت(ع) است. شرکت‌کنندگانِ مجالس اهل‌بیت(ع) هم می‌آیند تا روابط ایمانی و ولایت مؤمنان را در سایۀ ولایت اهل‌بیت(ع) تجربه کنند؛ به بیان دیگر، آن‌ها زندگی جمعی توحیدی را در محیط ولایت و محبت اهل‌بیت(ع) مشاهده کرده و پس از آن سعی می‌کنند این رفتار را به عرصه‌های دیگر جامعه در ارتباط با مؤمنان تسرّی دهند. ▪️ اگر این روابط از مجالس اهل‌بیت(ع) به سایر روابط مؤمنان تسری یابد و همان‌گونه که در مجالس اهل‌بیت(ع) به مؤمنان خدمت می‌کنیم و رفع حاجت آن‌ها را، راه ارتباط با امام می‌دانیم، در سایر عرصه‌های حیات اجتماعی نیز به حوائج مؤمنان توجه شود و اگر محبت، دلسوزی و احترامی که به محبّ اهل‌بیت(ع) به واسطه این‌که مؤمن و محبّ اهل‌بیت(ع) است داریم، در مکان‌ها و زمان‌های دیگر به مؤمنان داشته باشیم، چراکه همین رابطه در همه‌جا میان مؤمنان و شیعیان با اهل‌بیت(ع) وجود دارد، در این صورت مجالس اهل‌بیت(ع) را به سایر عرصه‌های زندگی توسعه داده‌ایم. و اگر این اتفاق بیفتد، رفته رفته در همۀ تعاملات با مؤمنان، خود را در محضر اهل‌بیت(ع) می‌یابیم و این‌گونه است که رابطۀ ولایی مؤمنان، زمینه‌ساز رابطه با امام و مقدمه‌ساز ظهور امام زمان(عج) خواهد بود. این درسی است که می‌توانیم هر یک از ما در ارتباط با مجالس اهل‌بیت(ع) بگیریم. 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
🔸 دین تا قبل از واقعه غدیر از جهت اجزاء کامل نبود و اکمال آن و اتمام نعمت در با و محقق شد. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati
🔹 6⃣ فصل ششم: برای زنده نگه‌داشتن باید تلاش کرد. برای این کار لازم است ضمن ممانعت از لق شدن پایه های پیشین، مرتب نفس و خون جدیدِ سالم نیز تزریق و استعدادهای خوب و تابناک را پس از پالایش، به مجموعه تزریق کنید. 👈 برگرفته از بیانات در کتاب . 📎 @solooktashkilati
🔸 مفهوم در عبارت 《اَلیَوم اَکمَلتُ لَکُم دینکُم و اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی》بدین معناست که با ولایت تمام می شود و بدون اصلا نعمتی در‌کار نیست و تمام نعمات می‌شوند. 👈 برگرفته از کتاب 📎 @solooktashkilati