🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_اول
▪️ یکی از مراقبت‌های سلوکی مهمّ انسان، توجه و مراقبت نسبت به ایام و مناسبت‌های خاصّ زندگی، به‌خصوص ایام و مناسبت‌های متعلق به اهل‌بیت(ع) در طول هر سال است که انسان باید با مراقبه، نسبت به این ایام استفادۀ حداکثری از آن‌ها ببرد.
▪️ آیت‌الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (رض) در ابتدای کتاب شریف المراقبات می‌فرمایند: زمان‌ها، منازل سلوک الی الله هستند. همان‌گونه که انسان در حرکت از شهری به شهر دیگر، منازلی بر سر راه دارد، و برای رسیدن به مقصد، منزل به منزل حرکت می‌کند و در منازل وقوف می‌کند، تجدید قوا می‌کند تا بتواند تا منزل دیگر حرکت کند، در سیر و سلوک الی الله نیز، از منازلی عبور می‌کند تا به مقصد برسد. حرکت به سوی خداوند، در منازل سلوکی زمان ها محقق می شود ؛ به این معنا که هر روزی از روزهای زندگانی انسان، از زمانی که چشم به این جهان گشوده است تا آن زمان که چشم از این دنیا فرو می‌بندد، چونان منازلی در مسافرت انسان به سوی آخرت و سیر و سلوک او به سوی خداوند هستند.
▪️ در این میان، زمان‌هایی که مناسبت الهی دارند، ظرفیت ممتاز و جذبهای خاص برای ارتباط با خداوند دارند ؛ یعنی هر زمانی که واقعه‌ای در آن اتفاق افتاده، و تعلق و نسبتی با یک حقیقت معنوی در آن هست، منزلِ سلوکیِ مهمی است که اگر انسان به آن منزل توجه کرد و حظّ و بهرۀ کافی از آن منزل گرفت و توانست از طریق توجه به آن منزل، با حقیقت معنوی آن ارتباط برقرار کند، آن منزل سلوک را طی کرده است؛ اما اگر از این حقیقت در ظرف زمانی خود غفلت نمود و رابطۀ او با آن زمان و حقیقتی که در ظرف آن واقع شده است برقرار نشد، انسان محروم شده و این منزل را از دست داده است.
▪️ آری انسان، مسافر غریبی است که از راه‌های دور و دراز، عوالمی را قبل از عالم دنیا طی کرده است تا به اسفل سافلین عالم وجود رسیده است. و پس از هبوط، مخاطب به خطاب «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيه»(انشقاق: 6) گشته و سفر پیچیده‌ای را در پیش رو دارد که در طی کردن عقبات و گردنه‌های سخت این سفر، احتیاج به بلدِ راه دارد که او را از این هزارتوی حیرت، به سرمنزل مقصود برساند. و امام، الگوی انسانی و راهبر این راه در طی کردن این منازل سلوک است.
▪️ امام، حقیقت مطلق و کامل همۀ انسان‌هاست که هر کمال و کاملی، شأنی و ظهوری از وجود امام است و لذا هر انسانی فطرتاً اشتیاق به امام دارد، اگر او را بشناسد. و هر قدر معرفت بیشتری پیدا کند، اگر دچار زنگارهای حبّ دنیا نشده باشد، محبت بیشتری نسبت به امام احساس می‌کند. و این معرفت و محبّت موجب تبعیّت از ایشان و دستگیری ایشان از ما و سیر دادن ما در منازل سلوک الی الله تا رسیدن به سرمنزل مقصود می شود.
▪️ بنابر این، نعمت وجود اهل‌بیت(ع) و مجالس ایشان در گرداب‌های فتنه‌ها، غوغاها و شبهات در طول تاریخ کشتی نجاتی بوده است که مؤمنان را از آفات و بلیّات حفظ کرده و راه توحید و قرب الی الله را به ایشان نشان داده است؛ همان‌گونه که وجود نبی مکرّم اسلام فرمود: «مَثَلُ أهلِ‌بَيتي فِيكُمْ كَمِثْلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق.(الغیبه نعمانی، ص44)
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" استاد #محمدرضا_عابدینی؛ تحقیق و نگارش علی جعفری هرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎 @solooktashkilati
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_دوم
▪️ ایام #محرم یکی از منازل بسیار عظیم و یکی از آن جذبه‌ها و نفحه‌های ربوبی است که در جذب انسان به عالم ملکوت و راه‌یابی به حقایق معنوی باطن عالم، بسیار تأثیرگذار است. خصوصیت محرم این است که زمان رابطه با #ولایت امام از طریق محبّت ایشان است؛ لذا باید مراقبت کنیم در ایام محرم و صفر، این نفحات الهی را به آسانی از دست ندهیم.
▪️ باید توجه داشته باشیم که در دهۀ اول محرم و بلکه کلّ این دو ماه محرم و صفر، شرایط مهیاست و در این ایام، برای توبه و بازگشت و #سلوک انسان به سمت خدا، اقتضاء تام است ؛ یعنی همۀ شرایط آماده است و از طرف دیگر، دعوت #امام_حسین(ع) نیز، عام و گسترده است؛ یعنی همه دعوتند و راهنما امام حسین(ع) است؛ لذا سریع‌ترین هدایت‌ها و سیر‌ها نیز در محرم در جریان است.
▪️ مجالس اهل‌بیت(ع)، مجالس ارتباط و محضریّت و تجدید عهد با امام(ع) که همان خلیفۀ الهی و تعلیم‌یافتۀ اسماء الهی است. و اگر حجاب زمان و مکان، مانع رابطۀ روحی و معنوی اهل‌بیت(ع) با شیعیان، که شأن وجودی ایشان و به مثابۀ ابدان ایشان هستند، نگردد، عظمت حضور در زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع)، که تمرین این رابطۀ حبّی و توجه به نگاه ایشان است و عظمت زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع) که احیای امر ایشان است و به امر خود ایشان تشکیل می‌شود، روشن می‌گردد.
▪️ زیارت و مجالس اهل‌بیت(ع) با حرکت حبّی که در ذات خود دارد، نظام عالی تربیتی در همۀ ابعاد است که زمان‌ها و مکان‌ها را درنوردیده و همۀ آفاق را از درخشندگی خود پر کرده است. و مانند اتّجاه به جهت قبله که در هر نظامی رو به آن می‌شود، همۀ دل‌ها را به سوی خود جذب کرده و سوق به توحید می‌دهد و در همۀ افراد با هر نژاد و سنّ و جنسیتی اثرگذار و بلکه در تأثیر‌گذاری بی‌نظیر است. از آن‌جا که «مَثَلُ الْإِمَامِ مَثَلُ الْكَعْبَة»(بحار الانوار، ج36، ص 358)، مجالس اهل‌بیت(ع) نیز که اتّجاه به وجه الله است، همۀ افراد را با هر رنگ و نژاد و مقام و موقعیتی، از کودکان و جوانان تا پیرمردان و پیرزنان را به سوی توحید و قرب الهی دعوت می‌کند. و همین امر موجب دشمنی دشمنان با دستگاه اهل‌بیت(ع) شده است ، چراکه آنان نیز عظمت و تأثیر‌گذاری مجالس اهل‌بیت(ع) در جبهۀ حق علیه باطل و ایجاد روحیۀ حق‌طلبی، ظلم‌ستیزی و شهادت‌طلبی را دریافته‌اند و تلاش می‌کنند با هر دسیسه‌ای، این سنت‌گذاریِ ولایی و توحیدی را به تعطیلی یا انحراف بکشانند و از مسیر تاریخی و تمدنی خویش در احیای امر اهل‌بیت(ع) خارج کنند.
▪️ گاهی انسان به دنبال اتفاقی عجیب و غریب می‌گردد تا آن را نفحۀ الهی و دعوت حق تلقی کند و به همین دلیل، بسیاری از این نفحه‌ها را با بی‌توجهی از دست می‌دهد ؛ در حالی که نفحۀ الهی در ابتدای امر به گونه‌ای نیست که انسان آن را به صورت اتفاقی غیرمنتظره ادراک کند. گاهی هم عادت‌ها، حجاب درک حقیقت می‌شوند و نمی‌گذارند که انسان این نفحه‌های الهی را درک کند.
▪️ برای نمونه، همین حال حضور و آماده شدن برای حضور در مجالس اهل‌بیت(ع)، جذبهای الهی و نفحه‌ای ربّانی در سلوک الی الله است که انسان باید قدر بداند تا رفته رفته با توجه به آن، نفحات الهی را یکی پس از دیگری درک کند. گاهی اگر انسان به احوال خود مراقبه و تأمل داشته باشد، می‌تواند عظمت نسیم روح‌بخش الهی را که در مجالس #اهل‌بیت(ع) می‌وزد، فهم نماید.
▪️ در چنین شرایطی، رعایت «آداب حضور در مجالس اهل‌بیت(ع)» و مراقبۀ بیشتر فردی و جمعی و #تشکیلاتی در حفظ مجالس اهل‌بیت(ع) و بهره‌مندی حداکثری از آن، که حقیقتاً زیارت و ارتباط با ایشان است، و هم‌چنین مقابله با انحرافات و دسیسه‌هایی که شیطان ملعون و شاگردان مکتب ابلیس در مقابله با مجالس اهل‌بیت(ع) و فرهنگ آن دارند، امری ضروری و لازم است. باید تلاش کنیم با شناخت هرچه بهترِ ظرفیت عظیم این مجالس، که #مجالس تجدید عهد و تعلیم و تربیت و بصیرت‌افزایی و ایجاد روحیۀ شهامت و شجاعت و... در ضمن #حرکت_کاروانی و جمعی در ذیل ولایت امام(ع) است، قدرت اقامۀ دین را که از این مجالس نشئت می‌گیرد، دریابیم و از این ظرفیت عظیم برای بستر‌سازی ظهور استفاده کنیم و ان‌شاءالله سربازی و بلکه سرداری سپاه حضرت ولیّ الله الأعظم امام زمان(عج) را، که یاران خویش را از این مجالس جذب می‌کنند، به دست آوریم.
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" استاد #محمدرضا_عابدینی؛ تحقیق و نگارش علی جعفری هرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎@solooktashkilati
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_سوم
▪️ حضور در مجالس #اهل‌بیت(ع) در حکم زیارت ایشان است. خود اهل‌بیت(ع) علاوه بر این‌که برپایی مجالس را به پیروان خود تعلیم فرموده و سنت‌گذاری کرده‌اند، اهمیت و ارزش حقیقی این مجالس را هم بیان فرموده و بر این نکته تأکید داشته‌اند که مجالس ذکر اهل‌بیت(ع)، زیارت ایشان است. حضرات معصومین(ع) فرموده‌اند زیارت ایشان، در ایام حیات ظاهری یا پس از آن و از نزدیک یا از راه دور، حکم مشابهی دارد و همه زیارت محسوب می‌شود؛ و هم‌چنین ذکر و توجه قلبی به ایشان از راه دور، همان حکم و اثری را دارد که #زیارت از نزدیک داراست.
▪️ امام صادق(ع) به شخصی که راهش برای زیارت و حضور در محضر امام(ع) دور بود و نمی‌توانست محضر ایشان را درک کند، فرمودند: «زیارت ما از دور و نزدیک و در زمان حیات ظاهری و پس از آن، یکسان است و همه در حکم زیارت است.» بعد فرمودند: «اگر خواستید از راه دور ما را زیارت کنید و امکان حضور ظاهری برای شما نبود، همان آداب زیارت را به جا بیاورید.» و به تعبیر خود حضرت: «تَوَجَّهً نَحوِی»؛ یعنی برای زیارت ما، از راه دور به سوی ما توجه کنید که این توجه، حقیقتاً زیارت ماست.) کامل الزیارات، ص۲۸۷ و ۲۸۸ ( پس معلوم می‌شود حقیقت زیارت، این توجه است و لذاست که ذکر اهل‌بیت(ع) و توجه به ایشان در مجالس، زیارت محسوب می‌شود. روایتی که پیش از این، در مبحث مراقبۀ ایام و توجه روزانه به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از طریق زیارت از راه دور بیان شد نیز، همین مضمون را دارد و همین معنا را تأکید می‌کند.
▪️ اگر این امر را پذیرفتیم و باور کردیم که مجالس اهل‌بیت(ع) زیارت ایشان است، نوع نگرش ما به این مجالس تغییر می‌کند. با این باور، نوع نگاه ما و حال حضور ما در این مجالس، باید حالِ حضور در محضر اهل‌بیت(ع) باشد.
▪️ در مجالس ذکرِ فضایل و مصائب اهل‌بیت(ع) باید همان ادبی را رعایت کنیم که اگر به محضر اهل‌بیت(ع) شرفیاب می‌شدیم، رعایت می‌کردیم، و همان توجهی را داشته باشیم که اگر در محضر آنان باشیم، به وجود شریف آنان داریم. اگر برای ورود به حرم اهل‌بیت(ع) طهارت می‌یابیم و بدون وضو و طهارت وارد نمی‌شویم، در مجالس اهل‌بیت(ع) نیز باید طهارت ظاهری و بالاتر از آن، طهارت قلبی و باطنی را رعایت کنیم. اگر چنین توجه و ادب حضوری را رعایت کنیم و در مجالس اهل‌بیت(ع) خودمان را در محضر آنان ببینیم، این توجه و ادب حضور، توجه و محبت اهل‌بیت(ع) را به ما جذب می‌کند.
▪️ اگر انسان در ورود به مجلس اباعبدالله الحسین(ع) این احساس را پیدا کرد که وارد حرم ایشان شده است، مراقبۀ ویژه‌ای را در خود ایجاد می‌کند و وقتی در این مجالس به حضرات معصومین(ع) سلام می‌دهد، باور دارد که این سلامِ او حقیقتاً زیارت است. حتی فرموده‌اند زیارت «عَن بُعدٍ» هم نیست؛ یعنی زیارت از راه دور محسوب نمی‌شود، بلکه عین حضور در محضر آنان است، چراکه «بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی». حضور در این مجالس و خیمه‌ها، زیارت است و لذا قُرب و بُعد زائرِ اهل‌بیت(ع)، چه در حرم اهل‌بیت(ع) و چه در مجالس ایشان، به میزان حضور و توجه او بازمی‌گردد.
▪️ اهل‌بیت(ع) همه‌جا حاضرند و همیشه با ما هستند، اما ما همیشه این حضور را درنمی‌یابیم. هرچه توجه ما به محضر ایشان بیشتر باشد، حضور در محضر ایشان را بیشتر درک می‌کنیم؛ لذا «رُبَّ بَعِيدٍ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ قَرِيبٍ». چه بسا کسی در مجالس اهل‌بیت(ع) به لحاظ مکانی و ظاهری فرسنگ‌ها از حرم ایشان فاصله داشته باشد، اما از کسی که در حرم حضور فیزیکی دارد، بیشتر خود را در محضر ایشان ببیند و محضر اهل‌بیت(ع) را به مراتب شدیدتر درک کند!( الکافی، ج۱۵ ص۸۳)
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎 @solooktashkilati
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_چهارم
▪️ این‌که چگونه می‌توان مجالس اهل‌بیت(ع) را توسعه داد، مسئله‌ای است که جای کار دارد و خوب است برای آن مدل‌سازی و برنامه‌ریزی کرد. از جمله راه‌های این مدل‌سازی، توجه به الگوها و روش‌های تربیتی است که در سیرۀ انبیا و اهل‌بیت(ع) قابل دست‌یابی است.
▪️ برای نمونه، سیرۀ تربیتی حضرت عیسی(ع) در این زمینه خیلی قابل استفاده است. وقتی حضرت عیسی(ع) مشاهده کرد که مؤمنان زیاد شدند، اما کسانی که ایمان آورده‌اند، انحرافاتی دارند و از جهت عملي، سبک زندگي و رفتار مؤمنانه نداشته و بلکه آداب و رسوم اهل کفر را دارند، برای مقابله با این مسئله، تدبیری اندیشید که خداوند در سورۀ آل‌عمران آورده است: «فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَی مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ» ؛ وقتی دایرۀ مؤمنانِ به عیسی(ع) کوچک بود و افراد محدود بودند، دین را در ارتباط با حضرت عیسی(ع) کاملاً عینی و عملی از خود حضرت عیسی(ع) دریافت می‌کردند و می‌فهمیدند، اما وقتی تعداد افراد ایمان‌آورنده زیاد شدند، دیگر امکان نداشت حضرت عیسی(ع) با همۀ این‌ها زندگی و حشر و نشر داشته باشد.
▪️ در این دوران، معارف دین به گوش کسانی که تازه ایمان می‌آوردند، می‌رسید و سخنان حضرت عیسی(ع) را عمدتاً با واسطه می‌شنیدند و از آن‌جا که ارتباط مستقیم با حضرت عیسی(ع) کم شده بود و دين‌داري را نمي‌توانستند در وجود عيسي(ع) مشاهده کنند، لذا اگرچه اعتقاد ديني داشتند، اما رفتارشان مؤمنانه نبود. لذا عیسی(ع) تصمیم گرفت عده‌ای را دور خودش جمع کند تا این‌ها کانون‌های متراکم دین‌داری باشند؛ یعنی عیسی‌گونه شوند و شب و روز در خدمت عیسی(ع) بودند. آن‌ها در حلقه‌ای خصوصی، شب و روز با حضرت عیسی(ع) بودند. حضرت عیسی(ع) رفتار دین‌دارانه را این‌گونه در وجود آن‌ها ایجاد کرد. عیسی(ع) برای تربیت آن‌ها صرفاً موعظه و سخنرانی نکرد، بلکه دین‌داری را در وجود خودش به آن‌ها نشان داد و آن‌ها در مقام تربیت و در عمل، دین‌داران مستحکمی شدند.
▪️ در روایت آمده است : عیسی(ع) و حواریون به سفر رفتند. آنان در جایی توقف کردند تا استراحت کنند. عیسی(ع) به آن‌ها فرمود: «يَا مَعْشَرَ الْحَوَارِيِّينَ لِي إِلَيْكُمْ حَاجَةٌ اقْضُوهَا لِي»؛ ای جمعیت حواریون! من از شما تقاضایی دارم. آن‌ها هم که فکر می‌کردند قرار است به عیسی(ع) خدمتی کنند، گفتند: یا روح‌الله! هرچه باشد در خدمت هستیم. مگر می‌شود شما چیزی بخواهید و ما اجابت نکنیم؟! «فَقَامَ فَغَسَلَ أَقْدَامَهُم»؛ حضرت رفتند ـ به قول امروز ما ـ آفتابه و لگنی آوردند و پای حواریون را شستند. چون سفرهای آن روزگار عموماً با پای پیاده بود و مسیر خاکی و کفش‌ها هم ساده بود، معمولاً پای مسافران غبارآلود، خسته و گاهی زخمی می‌شد. لذا یکی از پذیرایی‌های مهمّ میزبان‌‌ها از مهمان‌های مسافر این بود که اگر خادمی داشتند، دستور می‌داد که پای مهمان‌ها را بشوید تا خستگی آن‌ها کاسته شود و پای آن‌ها هم تمیز گردد.
▪️ادامه دارد..
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎 @solooktashkilati
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_پنجم
▪️وقتی حواریون این اقدام حضرت عیسی(ع) را مشاهده کردند، گفتند: یا عیسی! ما به این کار سزاوارتر از شما بودیم. اگر قرار بود کسی این کار را انجام دهد، ما سزاوارتر بودیم. چرا شما این کار را کردید؟ حضرت عیسی(ع) فرمودند: «إِنَّمَا تَوَاضَعْتُ هَكَذَا لِكَيْمَا تَتَوَاضَعُوا بَعْدِي فِي النَّاسِ كَتَوَاضُعِي لَكُم»؛ من این کار را با شما کردم تا شما هم بعد از من با مردم این‌گونه تواضع کنید، چراکه حکمت و دین با تواضع در بین مردم جای می‌گیرد و رفعت می‌یابد. برای این‌که نشان دهم عالِم نسبت به متعلّم چگونه باید باشد، من دارم این کار را می‌کنم تا شما هم بعد از این‌که به سراغ مردم می‌روید، نروید روی منبر بنشينيد و صحبت کنید و فقط بگویید که تواضع خوب است؛ بروید تواضع را نشان مردم بدهید!
▪️بعد از آنکه آن‌ها در این کانون متراکم توحیدی و در حلقۀ حواریون، دین‌داری را تجربه کردند، عیسی(ع) آن‌ها را به مراکز مختلفی فرستاد تا این‌ها هسته‌های دین‌داری باشند و مردم با نگاه به آن‌ها دین را بشناسند، نه با شنیدن صرف.
▪️این روایت را حضرات معصومین(ع) از حضرت عیسی(ع) برای ما نقل کرده‌اند تا نکتۀ تربیتی آن برای ما الگو شود. اگر مردم کفش‌هایشان را از پای درآوردند، شما زودتر بروید کفش‌ها را جفت کنید. در زمان ما حالا نمی‌شود پاها را شست، اما کفش‌ها را که می‌شود جفت کرد! نگویید من عالم هستم، من روحانی ملبّس هستم، من دانشجو و یا استاد دانشگاه هستم، کس دیگری انجام دهد! خوب است که در هیئت‌ها و مجالس اهل‌بیت(ع)، بزرگ‌ترها، روحانی‌های مساجد و منابر و کسانی که برای مردم نقش معلمی، هدایتی و تربیتی بر عهده دارند و مردم آن‌ها را دین‌دار و مؤمن می‌دانند، خادمی کنند؛ چای بریزند و کفش‌ها را مرتب کنند. اشکالی هم ندارد مردم آن‌ها را ببینند؛ وقتی نیت الهی باشد، ریا نمی‌شود. اگر می‌خواهید هیئت شکل بگیرد و قوام بگیرد، اولین راه‌کار قوام گرفتن هیئت، تواضع افراد با یکدیگر و پس از آن، تواضع با کسانی است که می‌آیند؛ یعنی اول تمرین کنند در جمع خودشان عالم‌ترین‌هایشان، متواضع‌ترین‌هایشان باشند؛ آن‌هایی که سال‌بالاتری هستند، تواضع آن‌ها از سال‌پایین‌تری‌ها بیشتر باشد تا آن کسی که جدیدالورود است، دین‌داری، هیئت‌داری و راه دینیِ هیئت‌داری را در وجود این‌ها پیدا کند. سپس باید یاد بگیریم با افرادی که به هیئت می‌آیند، چگونه برخورد کنیم.
▪️مدلی که علامه طباطبائی از فعل عیسی(ع) استخراج می‌کند، نمونه‌ای است که قرآن تأیید کرده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّه». خداوند در این آیه به پیروان پیامبر(ص) می‌فرماید: شما نیز همان‌گونه که حواریون «انصارالله» شدند، انصار خدا و رسول او شوید. لذا در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِنَّ شِيعَتَنَا حَوَارِيُّنَا» ؛ شیعیان ما حواریون ما هستند.
▪️ادامه دارد...
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎 @solooktashkilati
🏴 #ادب_عاشقی در خیمه #محرم
#منزل_ششم
▪️ مدل حضرت عیسی(ع)، لایه لایه بود. همین مدل می‌تواند در سبک زندگی مؤمنانه اجرا شود و توسعه پیدا کند. ممکن است مواردی که الآن به ذهن خطور می‌کند زیاد نباشد، اما به این روش فکر کردن، باب را باز می‌کند.
▪️ الگوبرداری از رابطۀ عیسی(ع) و حواریون در مجالس اهل‌بیت(ع)
مجالس اهل‌بیت(ع) مثل همان جمع شدن گرد عیسی(ع) است که می‌آمدند مدل زندگی عیسی(ع) را فهم کنند و دین را در صحنۀ واقعی ببینند، و وقتی به جامعه می‌رفتند تأثیرگذار بودند. ما هم در مجالس اهل‌بیت(ع) می‌آییم تا این مسائل را تجربه کنیم و به ایشان بگوییم «نَحنُ أنصارُ الله». مثلاً کسی که در مجالس اهل‌بیت(ع) خادم می‌شود، کفش مردم را جفت می‌کند یا چای می‌ریزد، نگاه او به عزاداران و محبان اهل‌بیت(ع) این‌گونه است که این‌ها شیعیان و محبان اهل‌بیت عصمت و طهارتند. مثل آن‌جایی که عیسی(ع) پای حواریون را شست تا آن‌ها یاد بگیرند در برابر مردم متواضع باشند، خادمان مجالس اهل‌بیت(ع) هم این تواضع را تجربه می‌کنند تا بعد بتوانند این را به جامعه توسعه دهند و این، توسعۀ مجالس اهل‌بیت(ع) است. شرکت‌کنندگانِ مجالس اهل‌بیت(ع) هم می‌آیند تا روابط ایمانی و ولایت مؤمنان را در سایۀ ولایت اهل‌بیت(ع) تجربه کنند؛ به بیان دیگر، آن‌ها زندگی جمعی توحیدی را در محیط ولایت و محبت اهل‌بیت(ع) مشاهده کرده و پس از آن سعی می‌کنند این رفتار را به عرصه‌های دیگر جامعه در ارتباط با مؤمنان تسرّی دهند.
▪️ اگر این روابط از مجالس اهل‌بیت(ع) به سایر روابط مؤمنان تسری یابد و همان‌گونه که در مجالس اهل‌بیت(ع) به مؤمنان خدمت می‌کنیم و رفع حاجت آن‌ها را، راه ارتباط با امام می‌دانیم، در سایر عرصه‌های حیات اجتماعی نیز به حوائج مؤمنان توجه شود و اگر محبت، دلسوزی و احترامی که به محبّ اهل‌بیت(ع) به واسطه این‌که مؤمن و محبّ اهل‌بیت(ع) است داریم، در مکان‌ها و زمان‌های دیگر به مؤمنان داشته باشیم، چراکه همین رابطه در همه‌جا میان مؤمنان و شیعیان با اهل‌بیت(ع) وجود دارد، در این صورت مجالس اهل‌بیت(ع) را به سایر عرصه‌های زندگی توسعه داده‌ایم. و اگر این اتفاق بیفتد، رفته رفته در همۀ تعاملات با مؤمنان، خود را در محضر اهل‌بیت(ع) می‌یابیم و این‌گونه است که رابطۀ ولایی مؤمنان، زمینه‌ساز رابطه با امام و مقدمه‌ساز ظهور امام زمان(عج) خواهد بود. این درسی است که می‌توانیم هر یک از ما در ارتباط با مجالس اهل‌بیت(ع) بگیریم.
🖇 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
📎 @solooktashkilati
🗓 #ادب_عاشقی _ #نگاشت_اول: #زمان‌ها #منازل_سلوکی
🔹 یکی از #مراقبه های سلوکی مهم انسان توجه و مراقبت نسبت به ایام و #مناسبت‌ها ی خاص زندگی است.
🔹 مرحوم میرزاجواد آقای ملکی تبریزی در ابتدای کتاب شریف المراقبات می‌فرمایند: زمان‌ها منازل #سلوک الی الله هستند. یعنی حرکت به سوی خداوند در منازل سلوکی زمان‌ها محقق می‌شود.
🔹 در روایتی از امام حسین(ع) آمده است که: «یابنَ آدَمَ اِنَّما اَنتَ اَیّامٌ کُلَّما مَضی یَومٌ ذَهَبَ بَعضُکَ» یعنی ای فرزند آدم تو خودت روزگاران هستی و هر روز که می‌گذرد، مرتبه‌ای از وجود توست که رفته است و دیگر تکرار شدنی نیست.
🔹 لذا انسان اگر #حق_ایام را به جا آورد و به اصطلاح ایام را استیفا کرد، آن زمان را برای خود تثبیت کرده است.
🔹 در این میان زمان‌هایی که مناسبت الهی دارند، منازل خاص این سلوک هستند. یعنی هر واقعه معنوی در نسبت با زمان، منزل سلوکی خاصی را با ظرفیت و اقتضائات ویژه برای انسان تولید می‌کند.
🔹 در روایتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است که: «اِنَّ لربکم فی ایام دهرکم نَفَحاتٌ اَلافَتَعَرَّضُوا لَها» ایام خاص نفحات الهی و جذبات ربانی ست که در زندگی انسان می‌وزد تا او را به سوی پرودگار و ملکوت عالم بکشد.
🔹 خداوند تعالی در سوره عصر نیز می‌فرمایند: وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ. یعنی خداوند قسم یادکرده است به زمان و می‌فرمایند هرکسی در حال خسران و ضرر است مگر آنکه ظرف زمان خود را از ایمان و عمل صالح پر کرده باشد.
🔹 در این باره یک نکته را باید توجه نمود و آن #مراقبه و #محاسبه است. در واقع اهمین این مطلب اکنون روشن می‌شود زیرا هرکس که بخواهد از زمان و فرصت خود بخوبی استفاده کند و حق آن را استیفا کند باید #محاسبه_نفس نموده و مراقبه کند در حفظ زمان خود.
🔹 لذاست که اهل بیت بسیار بر محاسبه و مراقبه زمان‌ها تاکید نموده اند و فرمودند: لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحَاسِبْ نَفْسَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ فَإِنْ عَمِلَ حَسَناً اِسْتَزَادَ اَللَّهَ وَ إِنْ عَمِلَ سَيِّئاً اِسْتَغْفَرَ اَللَّهَ مِنْهُ وَ تَابَ إِلَيْهِ . یعنی از ما نیست آنکه هر روز #محاسبه_نفس نکند.
🔹 در این میان ایام خاص اهل بیت(ع) هر کدام منازل عظیم سلوکی و نفحه‌های ربوبی هستند. این حس و حال خوش معنوی که در این ایام برای انسان حاصل می‌شود و محبت اهل بیت(ع) که در این مجالس بر انسان طلوع می‌کند، نفحه‌های ربوبی و جذبه‌های ربانی است.
📎 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
🖇 @solooktashkilati
🗓 #ادب_عاشقی_در_تشکیلات _ #منزل_اول: #زمان‌ها_منازل_سلوک_جمعی
🔸 زمان‌ها منازل #سلوک الی الله هستند و این سلوک چنانچه برای تک تک افراد صادق است، در یک #جمع و شاکله اجتماعی نیز محقق می‌شود اگرچه #عهد های ایمانی و معنوی مومنین، هم عهدهای فردی با حق تعالی و هم #عهدهای_جمعی را شامل می‌شود.
🔸 تاکید مکرر دین اسلام در احکام مختلف به #جمع و جماعت نشانه آن است که فسلفه و روح حاکم قریب به اتفاق احکام، #جماعت بوده است مانند نماز، حج، خمس و... که به وضوح نشان دهنده اهمیت جمع هستند.
🔸 در یک ظرف زمانی تکرار نشدنی هریک از افراد جامعه و در نگاهی جمعی، کل این پیکره اجتماعی، طبق قاعده‌ی نفحات الهی، باید #مراقبه نموده و در نظر داشته باشند که این ظرف زمانی باید بگونه‌ای مورد استیفا قرار گیرد که حق آن اداشده و تثبیت گردد.
🔸 #عهدهای_جمعی و تشکیلاتی در یک #تشکیلات واحد ضمن ایجاد #انسجام تشکیلاتی باعث خواهد شد تا ضمن توجه و مراقبه‌ی فرد فرد تشکیلات نسبت به زمان‌ها و #ایام_خاص، پیوندهای میان اعضای این جمع، محکم‌تر شده و ربط و نسبت خود را با صاحب آن ایام حفظ نموده و در اتصال معنوی و پیوند با روح آن ایام که ائمه هستند، تلاش نمایند.
🔸 نمونه عهدهای جمعی را می توان در انس با #قرآن در #ماه_مبارک_رمضان یا چله‌های #زیارت_عاشورا و #دعای_عهد در ایام و ظرف‌های زمانی خاص در یک تشکیلات که ضمن پیوند با صاحب این عهدها در ایام خاص، انسجام و پیوستگی افراد یک جمع را به ارمغان می‌آورد، بیان کرد.
🔸 باجماعت اقامه نمودن اعمال مختلف اثری دارد که در اقامه فردی آن محقق نمی‌شود، لذا و با تکیه بر قاعده «یدالله مع الجماعة» باید گفت این عهدهای جمعی و این تصمیمات تشکیلاتی و مراقبه‌های #کاروانی، در زمان‌های خاص اثری شگرف در تحقق روح جمعی در تشکیلات دارد.
🔸 امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: إِنَّ يَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ، وَ إِيَّاكُمْ وَ الْفُرْقَةَ، فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّيْطَانِ كَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ. یعنی دست خدا با جماعت است و از تفرقه حذر كنيد، زيرا كسانى كه از جماعت كنارى مى گيرند طعمه شيطان اند مانند گوسفندى كه از گله جدا مى‌افتد و گرگ او را بر مى درد. این به معنای آن است که جمع و به جمع برپا نمودن در ایام خاص اولی بر برپایی فردی است و اثری خاص دارد.
📎 برگرفته از کتاب "#ادب_عاشقی" #استاد_عابدینی، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی
#سلوک_تشکیلاتی
🖇 @solooktashkilati