محمد حسن وکیلی و ادعای غفلت عزاداران محمد حسن وکیلی مینویسد: «مؤمنین عادی وقتی برای مصائب کربلا می گریند از «فزتم واللـه فوزا عظیما» غافلند. و در آن حال، به وجد و سرور أصحاب امام حسین علیهالسلام در شهادت توجه ندارند، و علت آن انس با عالم دنیا و غفلت از آن جنبه است. و عده ای نیز که فقط به آن جنبه دیگر توجه میکنند از مصائب ظاهری آن بزرگواران غافلند. پس هر دو به نحوی غافلند، ولی سخن در این است که: کدام یک در مقام والاتری قرار دارند؟ در جواب باید گفت کسانی که به سرور و شادمانی آن بزرگواران به خاطر لقاء خدا توجه میکنند مقامشان بالاتر است. زیرا مشخص است که حال اول، حال افراد عادی است و حالت دوم، مربوط به أفرادی است که در تحت تربیت پیامبران و اولیاء قرار گرفته اند و رشد نموده اند؛ وگرنه انسانهای عادی همیشه در مرگ و شهادت فقط به جنبه ظاهری آن توجه دارند»1️⃣ پاسخ: گفته شد: «مؤمنین عادی وقتی برای مصائب کربلا می گریند از «فزتم واللـه فوزا عظیما» غافلند آیا امام رضا علیه السلام که آنقدر در مصیبت سیدالشهدا علیه السلام گریه میکنند که پلک چشم مبارکشان زخم میشود از فزتم واللـه فوزا عظیما -العیاذبالله- غافل بودند؟ «إِنَّ يَوْمَ اَلْحُسَيْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِيزَنَا بِأَرْضِ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ أَوْرَثَتْنَا اَلْكَرْبَ وَ اَلْبَلاَءَ إِلَى يَوْمِ اَلاِنْقِضَاءِ» و آیا امام سجاد علیه السلام که چهل سال بر سیدالشهدا علیه السلام گریه کرد از «فزتم واللـه فوزا عظیما» -العیاذبالله- غافل بوده اند؟ آیا امام زمان علیه السلام که میفرماید: در مصیبت سیدالشهدا علیه السلام به جای اشک خون میگریم تا بمیرم از «فزتم واللـه فوزا عظیما» -العیاذبالله- غافل بوده اند؟ ثانیا: آیا آن ثوابها و اجرهایی که برای گریه بر سیدالشهدا علیه السلام وعده داده شده برای کسی است که غافل از مقام «فزتم واللـه فوزا عظیما» است؟ «عَنْ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كُلُّ مَنْ بَكَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ اَلْحُسَيْنِ أَخَذْنَا بِيَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ اَلْجَنَّةَ» «عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ نَفَسُ اَلْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ» جالب این است که جناب وکیلی مقام کسانی که در روز عاشورا شاد و مسرورند را بالاتر از کسانی میداند که در روز عاشورا محزونند و حال آنکه کسانی را که در روز عاشورا شادند مورد لعن و نفرین قرار گرفته اند«وَ هَذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، اَللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اَللَّعْنَ وَ اَلْعَذَابَ.» جناب وکیلی افرادی را که در روز عاشورا شادند را تحت تربیت انبیاء و اولیاء معرفی کرده است ولی احادیث، حال پیامبر علیهم السلام را در مصیبت امام حسین علیه السلام این گونه توصیف کرده اند. «وَ قَدْ أَهْدَتْ لَنَا أُمُّ أَيْمَنَ لَبَناً وَ زُبْداً وَ تَمْراً فَقَدَّمْنَا مِنْهُ فَأَكَلَ ثُمَّ قَامَ إِلَى زَاوِيَةِ اَلْبَيْتِ فَصَلَّى رَكَعَاتٍ [رَكْعَتَانِ]فَلَمَّا كَانَ فِي آخِرِ سُجُودِهِ بَكَى بُكَاءً شَدِيداً فَلَمْ يَسْأَلْهُ أَحَدٌ مِنَّا إِجْلاَلاً وَ إِعْظَاماً لَهُ فَقَامَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ قَعَدَ فِي حَجْرِهِ فَقَالَ يَا أَبَتِ لَقَدْ دَخَلْتَ بَيْتَنَا فَمَا سُرِرْنَا بِشَيْءٍ كَسُرُورِنَا بِدُخُولِكَ ثُمَّ بَكَيْتَ بُكَاءً غَمَّنَا فَمَا أَبْكَاكَ فَقَالَ يَا بُنَيَّ أَتَانِي جَبْرَئِيلُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ آنِفاً فَأَخْبَرَنِي أَنَّكُمْ قَتْلَى وَ أَنَّ مَصَارِعَكُمْ شَتَّى..» 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۱۱-۱۲ #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی و شادی روز عاشورا محمد حسن وکیلی برای مشروعیت بخشیدن به شادی صوفیان در روز عاشورا در ضمن مقاله خویش توجیهاتی را ارائه کردند که ناگزیر از ذکر و سپس پاسخ آن هستیم توجیه اول:چهره نورانی سیدالشهدا علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد: «در روز عاشورا هرچه آن حضرت به شهادت نزدیکتر میشدند چهره شان برافروخته و شاداب تر و حالت حضرت آرام تر میشد»1⃣ بررسی: متن روایتی که به آن اشاره شد این است:«لَمَّا اِشْتَدَّ اَلْأَمْرُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ نَظَرَ إِلَيْهِ مَنْ كَانَ مَعَهُ فَإِذَا هُوَ بِخِلاَفِهِمْ لِأَنَّهُمْ كُلَّمَا اِشْتَدَّ اَلْأَمْرُ تَغَيَّرَتْ أَلْوَانُهُمْ وَ اِرْتَعَدَتْ فَرَائِصُهُمْ وَ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ كَانَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ مِنْ خَصَائِصِهِ تُشْرِقُ أَلْوَانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوَارِحُهُمْ وَ تَسْكُنُ نُفُوسُهُمْ»2⃣ چون کار در روز عاشورا بر حسین بن علی علیه السلام سخت شد، کسانی که با او بودند به روی او نگاه کردند دیدند حال او بر خلاف دیگران است چه آنان به تدریج که کار سخت میشد رنگهایشان تغییر میکرد و بند پاهایشان به لرزه میافتاد و ترس دلهایشان را میگرفت و امام حسین علیه السلام و برخی از دوستان خاصش، چهره هایشان درخشان بود و اندامها آرام و دارای نفسی آرام و مطمئن بودند. این سه جمله «تُشْرِقُ أَلْوَانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوَارِحُهُمْ وَ تَسْكُنُ نُفُوسُهُمْ» حاکی از نورانی شدن چهرهها و آرامش جوارح بدون لرزش و اطمینان نفس است و هیچ گونه دلالتی بر سرور و شادی ندارد ولی محمدحسن وکیلی کلمه «شادابی»را اضافه کرده تا به مطلوبش برسد. روایت مذکور گزارش از این مطلب میدهد که اصحاب سیدالشهداعلیه السلام در هنگام اوج گیری جنگ دو دسته بودند یک دسته ترسیده و به لرزه افتاده بودند، و یک دسته از خواص اصحاب با قلبی آرام و چهرههایی نورانی و با وقار و آرامش بودند. هیچ یک از کلمات روایت حاکی از شادی و سرور ندارد چنانکه واضح است. 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ 2⃣بحارالانوار ج۴۴ ص۲۹۷/محمد باقر مجلسی/ناشر:موسسة الوفاء/بیروت #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #صوفیه_عاشورا #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه دوم:واقعه عاشورا دو بعدی است محمد حسن وکیلی می نویسد:«واقعه عاشورا یک واقعه دو بعدی است. در یک بعد، در عالم دنیا و با نگاه به أبدان مطهر آن بزرگواران، همه درد و رنج و سختی و تشنگی و جراحت و فراق است، و در یک بعد آن، در نگاه بهارواح مقدس آن شهداء، همه عشق بازی با خداوند و انس و بقاء و وصال اس. شهادت برای جسم انسان در این عالم،الم و رنج است ولی برای جان و حقیقت آدمی پلی به سوی نعمت های بی پایان خداوند است. ما انسانهای عادی به طور طبیعی نمیتوانیم به هر دو جنبه این واقعیت توجه کنیم، گاه به جنبه این عالم نظر می کنیم و گاه به آن جنبه؛ أما نفس امام علیه السلام به جهت سعه و عظمت آن، در آن واحد به همه این جهات ملتفت است و همه را با هم می نگرد؛ لذا در آن واحد، هم خشنود و هم غمگین است»1️⃣ پاسخ: شکی نیست که سیدالشهدا علیه السلام با شهادت به اعلا علیین نائل شدند و به نعمتهای ابدی رسیدند ولی بحث سر وظیفه مردم است اینکه سیدالشهدا علیه السلام به مقامات عالی رسیده اند آیا مجوزی برای شادی سایرین است؟! اگر این گونه بود باید امامان معصوم علیهم السلام به مردم سفارش میکردند که واقعه عاشورا دو ُبعدی است هم شاد باشید و هم محزون چون هیچ کس به اندازه امامان معصوم علیهم السلام از مقامات سید الشهدا علیه السلام آگاهی ندارند. اتفاقا مسأله در روز عاشورا برعکس است و روایات فقط دلالت بر عزا و ماتم می کند(تک بعدی) و کسانی که در آن روز شادی کنند مورد لعن قرار گرفته اند. «أَمَّا يَوْمُ عَاشُورَاءَ فَيَوْمٌ أُصِيبَ فِيهِ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ صَرِيعاً بَيْنَ أَصْحَابِهِ وَ أَصْحَابُهُ صَرْعَى حَوْلَهُ عُرَاةً أَ فَصَوْمٌ يَكُونُ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ كَلاَّ وَ رَبِّ اَلْبَيْتِ اَلْحَرَامِ مَا هُوَ يَوْمَ صَوْمٍ وَ مَا هُوَ إِلاَّ يَوْمُ حُزْنٍ وَ مُصِيبَةٍ دَخَلَتْ عَلَى أَهْلِ اَلسَّمَاءِ وَ أَهْلِ اَلْأَرْضِ وَ جَمِيعِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ يَوْمُ فَرَحٍ وَ سُرُورٍ لاِبْنِ مَرْجَانَةَ وَ آلِ زِيَادٍ وَ أَهْلِ اَلشَّامِ غَضِبَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ ذَلِكَ يَوْمٌ بَكَتْ عَلَيْهِ جَمِيعُ بِقَاعِ اَلْأَرْضِ خَلاَ بُقْعَةِ اَلشَّامِ فَمَنْ صَامَهُ أَوْ تَبَرَّكَ بِهِ حَشَرَهُ اَللَّهُ مَعَ آلِ زِيَادٍ مَمْسُوخُ اَلْقَلْبِ مَسْخُوطٌ عَلَيْهِ» ترجمه:روز عاشورا روزی است که امام حسین علیه السلام میان اصحابش بر زمین افتاد و به شهادت رسید و اصحاب پیرامونش برهنه روی زمین افتاده بودند آیا آن روز، روزه گرفته شود؟ به خدای کعبه هرگز، آن روز، روز روزه داری نیست عاشورا فقط روز حزن و مصیبتی است که بر اهل آسمان و زمین و همه مؤمنان وارد شده و روز شادی و سرور ابن مرجانه و اهل شام است که غضب خدا بر آنان فرزندانشان باد. روز عاشورا روزی است که همه مکانها بر امام حسین علیه السلام گریه کردند مگر اهل شام. کسی که در آن روز روزه بگیرد یا به آن تبرک بجوید خداوند او را با آل زیاد محشور میکند در حالی که قلبش مسخ شده و مورد غضب خداست. این روایت با لسان حصر به روشنی روز عاشورا را تک بعدی معرفی میکند و میفرماید: « و ما هو إلا یوم حزن و مصیبتة» 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۸ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه سوم:شهادت نعمت است محمد حسن وکیلی می نویسد:خود آن حضرت (امیر المؤمنین) علیه السلام پس از شهادت فرمودند: «وَ اَللَّهِ مَا فَجَأَنِي مِنَ اَلْمَوْتِ وَارِدٌ كَرِهْتُهُ وَ لاَ طَالِعٌ أَنْكَرْتُهُ وَ مَا كُنْتُ إِلاَّ كَقَارِبٍ وَرَدَ وَ طَالِبٍ وَجَدَ- وَ مٰا عِنْدَ اَللّٰهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرٰار» در مکتب أهل بیت علیهم السلام شهادت نعمت است نه مصیبت؛ و نعمت موجب فرح و سرور است نه حزن و اندوه. بلکه از دیدگاه روایات ما، مرگ مؤمن حتی اگر شهادت نباشد، خود فرح و شادمانی است؛ و عرض شد که مکررا در روایات آمده است که مرگ برای مؤمن موجب لذت و سرور است»1⃣ پاسخ: ترجمه روایت این است«به خدا سوگند چیزی از نشانه های مرگ ناگهان بر من روی نیاورده که من از آن ناخشنود باشم و طلایه ای از آن آشکار نشده که من آن را زشت بشمارم من نسبت به مرگ همچون کسی هستم که شب هنگام در جستجوی آب باشد و ناگهان به آن برسد و یا همچون کسی که گمشده خویش را پیدا کند و آنچه نزد خدا است برای نیکان بهتر است» این روایت تنها حاکی از نهراسیدن از مرگ و استقبال از آن و علاقمندی آن حضرت به شهادت است، امام علیه السلام نگاه خود را نسبت به شهادت بیان میکنند همچنین مرگ برای سایر مؤمنین نعمت است و موجب رسیدن به آرامش ابدی است و برای او در عالم برزخ فرح و سرور را به ارمغان میاورد ولی این امر ربطی به بازماندگان ندارد آیا اشتیاق مؤمن به شهادت و رسیدن به بهشت دلیل میشود که بعد از شهادت او بازماندگان به سرور و خوشحالی بپردازند؟! بنابر گفتار جناب وکیلی باید همه خانواده هایی که شخص مؤمن و صالحی را از دست میدهند به جای مجالس ترحیم و عزا، مجالس سرور و شادی برگزار کنند! 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سید الشهدا علیه السلام ص۷ #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #صوفیه_عاشورا #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه چهارم:سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد:«در نهج البلاغه آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از خبر دادن امیرالمؤمنین علیه السلام به شهادت فرمودند: «لَيْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ اَلصَّبْرِ وَ لَكِنْ مِنْ مَوَاطِنِ اَلْبُشْرَى وَ اَلشُّكْرِ» پاسخ: متن کامل روایت را ذکر میکنیم:«يَا عَلِيُّ إِنَّ أُمَّتِي سَيُفْتَنُونَ بَعْدِي فَقُلْتُ يَا رَسُولُ اَللَّهِ أَ وَ لَيْسَ قَدْ قُلْتَ لِي يَوْمَ أُحُدٍ حَيْثُ اُسْتُشْهِدَ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ وَ حِيزَتْ عَنِّي اَلشَّهَادَةُ فَشَقَّ ذَلِكَ عَلَيَّ فَقُلْتَ لِي أَبْشِرْ فَإِنَّ اَلشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِكَ فَقَالَ لِي إِنَّ ذَلِكَ لَكَذَلِكَ فَكَيْفَ صَبْرُكَ إِذاً فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ لَيْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ اَلصَّبْرِ وَ لَكِنْ مِنْ مَوَاطِنِ اَلْبُشْرَى وَ اَلشُّكْرِ» ترجمه:ای علی [علیه السلام] پس از من امتم مورد آزمایش قرار میگیرند عرض کردم ای پیامبر [صلی الله علیه وآله] مگر نه این است که در جنگ احد بعد از آنکه افرادی شهید شدند و من از اینکه به شهادت نرسیده بودم ناراحت شدم به من فرمودی:«بشارت بر تو باد که شهید خواهی شد» پیامبر فرمود: آن گفته درست است ولی بگو چگونه صبر خواهی کرد گفتم چنین موردی از موارد صبر نیست بلکه از موارد بشارت و شکر است. روایت حاکی از آن است امیرالمؤمنین علیه السلام طالب مقام رفیع شهادت بوده اند و پیامبر صلی الله علیه و آله هم به ایشان وعده شهادت دادند سپس پرسشی مطرح میشود که صبر تو بر نحوه شهادت که در آن زمان با شمشیر و بسیار سخت و دردآور بوده چگونه است؟ پاسخ این است که وصول به مقام والای شهادت جای شکر و مژدگانی دارد و در مقابل آن اجر و ثواب عظیمی که خداوند عنایت میکند آن سختی و درد و رنج چیزی نیست تا بخواهیم برای آن صبر کنیم. پیام این گفت و شنود میان امیرالمؤمنین علیه السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله عظمت مقام شهادت و بزرگی اجر و عوضی است که خداوند به شهید میدهد به طوری که تمام سختیها و مشقتهایی که شهید می کشد در مقابل اجر الهی چیزی نیست و دیگر صبر و تحمل مصداق خود را از دست میدهد. این روایت ربطی به شادی در روز عاشورا ندارد و هیچ مجوزی برای خوشحالی و سرور برای مردم در مصائب سیدالشهدا علیه السلام نمیشود. 📚منبع: عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه پنجم: زیارتنامه حضرت علی اکبر علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد:«در زیارات آن حضرت نیز ما موظفیم شهادت به این حال سرور و فرح حضرت بدهیم و عرض کنیم«أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنَ اَلْفَرِحِينَ بِمٰا آتٰاهُمُ اَللّٰهُ مِنْ فَضْلِهِ»1⃣ پاسخ: اولا : این روایت هیچ سلسله سندی ندارد در ابتداء آن مرحوم علامه مجلسی نوشته اند:«زِيَارَةٌ أُخْرَى لَهُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ أَوْرَدَهَا اَلسَّيِّدُ وَ غَيْرُهُ وَ اَلظَّاهِرُ أَنَّهُ مِنْ تَأْلِيفِ اَلسَّيِّدِ اَلْمُرْتَضَى رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ فِي مِصْبَاحِ اَلزَّائِرِ زِيَارَةً بِأَلْفَاظٍ شَافِيَةٍ يُذْكَرُ فِيهَا بَعْضُ مَصَائِبِ يَوْمِ اَلطَّفِّ يُزَارُ بِهَا اَلْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ وَ سَلاَمُهُ زَارَ بِهَا اَلْمُرْتَضَى عَلَمُ اَلْهُدَى رِضْوَانُ اَللَّهِ عَلَيْهِ»2⃣ مرحوم مجلسی بعد از نقل این روایت مینویسد: «و الظاهر أن هذه الزیارة من مؤلفات السید و المفید رحمهما الله»3⃣بنابر این روایت مذکور قابل استناد نیست. ثانیا: عبارت کامل روایت این است«أشهد أنك من الفرحین بما آتاهم الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم ألا خوف علیهم و لا هم یحزنون و تلك منزلة کل شهید فکیف منزلة الحبیب إلی الله القریب إلی رسول الله»4⃣ ترجمه:شهادت میدهم تو از کسانی که شادمان هستند میباشی به خاطر آنچه خداوند از فضلش به آنها عنایت کرد و به کسانی که هنوز به آنان ملحق نشده اند بشارت میدهند که نه ترسی و نه غمی بر آنها خواهد بود و این منزلت هر شهیدی است پس چگونه باشد مقام حبیب خداوند و کسی که از نزدیکان رسول الله صلی الله علیه و آله است؟ این جملات به روشنی جایگاه سیدالشهدا علیه السلام را بعد از شهادت بیان میکند و شادی آن حضرت را در عالم پس از مرگ حکایت میکند و هیچ دلالتی بر شادی امام علیه السلام قبل از شهادت و در روز عاشورا که مدعا شما است ندارد. شاهد مطلب آیه ای که حاکی از گفتار شهدا است که در متن روایت ذکر شده«وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاّٰ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاٰ هُمْ يَحْزَنُونَ» 📚منابع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ 2⃣بحارالانوار ج۹۸ ص۲۳۱/محمد باقر مجلس/ناشر:موسسة الوفاء/بیروت 3⃣همان ص۲۵۱ 4⃣همان ص۲۴۲ #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #صوفیه_عاشورا #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه ششم:خواب سیدالشهدا علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد: «حال خود سیدالشهدا علیه السلام نیز چنین است هنگامی که از مدینه خارج میشدند رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب زیارت نمودند و حضرت به ایشان فرمودند:«إِنَّ لَكَ فِي اَلْجَنَّةِ دَرَجَاتٍ لاَ تَنَالُهَا إِلاَّ بِالشَّهَادَةِ»1⃣ بررسی: جمله مذکور به کدامیک از انواع دلالات، بر شادی و سرور روز عاشورا دلالت دارد؟ عرف و عقلا هرگز از این جمله شادی برداشت نمیکنند مگر اینکه دست به ذوقیات و تاویلات صوفیانه بزنیم این کلام فقط دلالت میکند بر اینکه رسیدن بر درجات اعلاء در بهشت مستلزم پذیرفتن شهادت است و بیشتر از این مطلب معنای دیگری استفاده نمیشود. 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه هفتم:سخن حضرت قاسم علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد: «حضرت سیدالشهدا علیه السلام از حضرت قاسم علیه السلام پرسیدند: قاسم جان مرگ از دید تو چگونه است؟ ایشان در پاسخ عرض کردند: أحلی من العسل روشن است با نوشیدن شربت شهادت که از عسل شیرین تر است انسان محزون و اندوهگین نمیشود»1⃣ پاسخ: شما باید به روایتی استدلال کنید که دلالت بر شادی و سرور اهل بیت علیهم السلام در روز عاشورا نماید چون این امر مدعای شماست این روایت فقط دلالت میکند که شهادت و مرگ در نزد حضرت قاسم علیه السلام شیرین تر از عسل است و دیدگاه آن حضرت نسبت به شهادت این گونه است و هیچ گونه دلالتی بر شادی و سرور ایشان در روز عاشورا نمیکند و با نوشیدن شربت شهادت دیگر از محل بحث خارج می شوند چون آنچه مورد بحث است مکلفی است که در روز عاشورا زنده است نه کسی که شربت شهادت نوشیده و به بهشت جاوید رسیده است. و در تاریخ هیچ اثری از شادی حضرت قاسم علیه السلام در روز عاشورا دیده نمیشود خصوصا که در مقتل حال حضرت قاسم علیه السلام این گونه توصیف شده«ثم خرج‏...القاسم بن الحسن علیهما السلام و هو غلام‏ صغير لم‏ يبلغ‏ الحلم فلما نظر الحسين إليه قد برز اعتنقه و جعلا يبكيان حتى غشي عليهما ثم استأذن الحسين علیه السلام في المبارزة فأبى الحسين علیه السلام أن يأذن له فلم يزل الغلام يقبل يديه و رجليه حتى أذن له فخرج و دموعه تسيل على خديه‏»2⃣ 📚منابع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ 2⃣بحارالانوار ج۴۵ ص۳۴/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاء التراث العربی/بیروت #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه هشتم: گفتار علامه مجلسی رضوان الله علیه محمد حسن وکیلی مینویسد: «مسأله شادمانی حضرت در آن روز(عاشورا) آنقدر روشن بوده است که علامه مجلسی در بحارالانوار بابی با عنوان باب فضل الشهداء معه و علة عدم مبالاتهم بالقتل و بيان أنه صلوات الله عليه كان فرحا لا يبالي بما يجري عليه باز نموده است»1⃣ پاسخ: اولا: مرحوم علامه مجلسی رضوان الله علیه معصوم نیستند تا به تک تک کلماتشان استدلال کنید سخنان همه علماء باید مبتنی بر حجت عقلی یا عقلایی یا شرعی باشد تا مورد قبول واقع شود و إلا نفس نظرات قابل استناد نیست. ثانیا: علامه مجلسی در همان جلد ۴۴کتاب بحار الانوار دو باب دیگر ذکر کرده اند «باب أن مصیبته صلوات الله علیه کان أعظم المصائب ص ٢٦٩» «باب ثواب البکاء علی مصیبته و مصائب سائر الأئمة علیهم السلام» و در جلد ۴۵این ابواب را ذکر نموده اند «باب ما ظهر بعد شهادته من بکاء السماء و الأرض علیه السلام و انکساف الشمس و القمر و غیرها ص۲۰۱» «باب ضجیج الملائکة إلی الله تعالی في أمره و أن الله بعثهم لنصره و بکائهم و بکاء الأنبیاء و فاطمة صلوات الله علیهم ص٢٢٠» «نوح الجن علیه صلوات الله علیه ص٢٣٣» چرا به ابواب متعددی که مرحوم علامه مجلسی ذکر کرده اند که همگی حاکی از گریه، حزن و اندوه است توجه نمیکنید و تنها به یک لفظ «کان فرحا» تمسک میکنید؟! ثالثا: مرحوم علامه مجلسی در «باب فضل الشهداء معه و علة عدم مبالاتهم بالقتل و بيان أنه صلوات الله عليه كان فرحا لا يبالي بما يجري عليه» پنج روایت نقل کرده اند که هیچ یک دلالتی بر شادی و سرور و خوشحالی سیدالشهدا علیه السلام نمیکند و یکی از آن روایات در توجیه اول ذکر شد و عدم دلالت آن بر مدعای آقای وکیلی را بیان نمودیم از مفاد آن پنج روایت نتیجه میگیریم که منظور علامه مجلسی از «کان فرحا» نهراسیدن آنان از مرگ و علاقمندیشان به شهادت بوده است چنانچه محتوای پنج روایت همین امر است. 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه نهم:مصیبت رحمت است محمد حسن وکیلی مینویسد: «از شهادت و مرگ که بگذریم، مصائب أهل بیت سیدالشهداء علیه السلام و اسارت و محمل نشینی و فرار در بیابان و سوختن خیمه ها، همه در نگرش الهی اسلام، نعمت و رحمت و از بعدی موجب سرور است؛ چون هر مصیبتی برای مؤمن جز رحمت چیزی نیست. روی همین جهت وقتی ابن زیاد ملعون به حضرت زینب کبری سلام الله علیها گفت: کیف رأیت صنع اللـه بأخیك و أهل بیتك؟ حضرت فرمودند: ما رأیت إلا جمیلا. تمام صحنه های دردناک عاشورا و پس از عاشورا در چشم خدابین حضرت زینب زیبائی و جمال است»1⃣ پاسخ: این گفته که «هر مصیبتی برای هر مؤمن جز رحمت چیزی نیست»دقیق نیست چون مصیبت هایی که به مؤمن می رسد بر دو قسم است: ۱-گاهی مصیبت بازتاب اعمال سوء مؤمن است«مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ»2⃣ ۲-گاهی مصیبت از ناحیه ظالمی بر مؤمن تحمیل میشود که در این جا ظلم ظالم قبح فاعلی دارد و قطعا معاقب است و خداوند عوض و اجر آن را به مظلوم عنایت میفرماید ولی این امر باعث نمیشود که مظلوم یا سایر مردم از این ظلمی که بر مؤمن روا داشته شده محزون و متأسف نباشند. رحمت و نعمت خداوند قطعا شامل مؤمن مظلوم میگردد که مربوط به شخص مؤمن است که مسأله فردی می باشد ولی آثار مخرب ظلم در جامعه، مسأله اجتماعی است که باعث غم و اندوه کسانی که عقل سلیم و وجدانی بیدار دارند میشود. استاد محمد تقی جعفری در جواب مولوی می نویسد: «ولی جلال الدین این حقیقت را می بایست در نظر بگیرد که اگر این منطق صحیح باشد که مردان الهی با کشته شدن رو به دیدار خدا میروند پس جای شادی و سرور و وجد است نه جای تأثر و گریه این نتیجه را هم میتوان گرفت که کشته شدگان مردان الهی خدمت بزرگی به آنان انجام میدهند که قفس آنان را میشکنند و مرغ روحشان را به عالم ملکوت به پرواز در می آورند»3⃣ 📚منابع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۷ 2⃣ نساء:۷۹ 3⃣ تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی ج۱۳ ص۳۱۶/محمد تقی جعفری/ناشر:چاپخانه حیدری/طهران #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

🔍بررسی عبارت «ما رایت الا جمیلا» #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #نقد_تصوف_حوزوی #محمد_حسن_وکیلی @sonnat_voice

توجیه دهم: رسیدن به فوز عظیم محمد حسن وکیلی مینویسد:«در روایاتی که از أئمه علیهم السلام برای زیارت حضرت سیدالشهداء علیه السلام وارد شده است بر هر دو جنبه تأکید شده است؛ هم مصائب و مشکلات آن روز را یادآوری میکنند و هم بر نعمت شهادت شکر و حمد مینمایند و تأکید میکنند که شهادت کرامتی برای حضرت بود «أکرمته بالشهادة و حبوته بالسعادة» زیارت اربعین و موجب فوز و فلاح برای أصحاب آن حضرت گشت: «فُزْتُمْ وَ اَللَّهِ فَوْزاً عَظِيماً يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً»و میگوئیم:«أَنْتُمُ اَلسُّعَدَاءُ سَعِدْتُمْ عِنْدَ اَللَّهِ وَ فُزْتُمْ بِالدَّرَجَاتِ مِنْ جَنَّاتٍ لاَ يُطْعَنُ أَهْلُهَا...هَنِيئاً لَكُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ هَنِيئاً لَكُمْ مَا بِهِ حُيِّيتُمْ»«أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنَ اَلْفَرِحِينَ بِمٰا آتٰاهُمُ اَللّٰهُ مِنْ فَضْلِهِ» و عرض میکنیم:«لاَ تَكَرَّهْتُمَا مُبَاشَرَةَ اَلْمَنَايَا، إِذْ كُنْتُمَا قَدْ رَأَيْتُمَا مَنَازِلَكُمَا فِي اَلْجَنَّةِ قَبْلَ أَنْ تَصِيرَا إِلَيْهَا، وَ اِخْتَرْتُمَاهَا قَبْلَ أَنْ تَنْتَقِلاَ إِلَيْهَا، فَسُرِرْتُمْ وَ سُرِرْتُمْ»و أمثال این تعابیر در زیارات که بر خشنودی حضرت و أصحاب دلالت میکند، فراوان است»1⃣ پاسخ: روایاتی که حاکی از این است که امام حسین علیه السلام و اصحابشان به سعادت و رستگاری و مقامات عالی رسیده اند هیچ گونه دلالتی بر شادی و سرور برای صوفیان ندارد این روایات مانند آیاتی است که در قرآن جایگاه شهداء را بیان میکند«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ*فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» این گونه آیات و روایات به مردم این پیام را میرساند که گمان نکنید شهدا مرده اند و زندگی دنیا را از دست دادند و از مردم دنیا عقب مانده اند و حیاتشان بی جهت از بین رفت و در این میدان بازنده هستند. خیر، خداوند در مقابل فداکاری، ایثار و گذشتی که کردند اجر و مقام والایی به آنها عنایت کرده است که مردم دنیا هرگز به آن مقامات نخواهند رسید این پیام هیچ گونه دلالتی بر اینکه شما بازماندگان برای شهادت آنان شاد و مسرور باشید ندارد. چنانکه پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله از شهادت جناب حمزه سیدالشهدا علیه السلام محزون و اندوهگین شد یا از وفات فرزندشان ابراهیم غمگین و گریان شدند با اینکه به خوبی میدانستند آن دو به بهشت جاوید و مقامات عالی رسیده اند. و اما پاسخ به روایت«أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنَ اَلْفَرِحِينَ بِمٰا آتٰاهُمُ اَللّٰهُ مِنْ فَضْلِهِ»گذشت که از جهت سند و دلالت مخدوش است. و در زیارت نامه حضرت علی اکبر علیه السلام جمله ای وارد شده که جناب وکیلی به آن استدلال کرده است«إِذْ كُنْتُمَا قَدْ رَأَيْتُمَا مَنَازِلَكُمَا فِي اَلْجَنَّةِ قَبْلَ أَنْ تَصِيرَا إِلَيْهَا، وَ اِخْتَرْتُمَاهَا قَبْلَ أَنْ تَنْتَقِلاَ إِلَيْهَا، فَسُرِرْتُمْ وَ سُرِرْتُمْ»2⃣ پاسخ: اولا: این روایت هم چنانکه قبلا گفتیم هیچ سندی به معصوم علیهم السلام ندارد و علامه مجلسی در آخر آن میگوید:«و الظاهر أن هذه الزیارة من مؤلفات السید و المفید رحمهما الله»3⃣ ثانیا: عبارت به روشنی گویا است که امام حسین و حضرت علی اکبر علیهما السلام قبل از شهادت جایگاه خودشان را در بهشت مشاهده کردند و آن را اختیار کردند و شاد شدند این امر چگونه میتواند برای صوفیان شادی بعد از شهادت امام حسین علیه السلام را اثبات کند؟ نزاع در این است که آیا جایز است صوفیان در روز عاشورا و پس از شهادت سیدالشهدا علیه‌السلام شادی کنند؟ شما روایتی آورده اید که امام حسین علیه السلام قبل از شهادتش شاد بوده اند و این ربطی به مدعای شما ندارد. 📚منابع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۱۱ 2⃣ بحارالانوار ج۹۸ ص۲۴۲/محمد باقر مجلسی/ناشر:موسسة الوفاء/بیروت 3⃣همان ص۲۵۲ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه یازدهم: سخن حضرت علی اکبر علیه السلام محمد حسن وکیلی مینویسد: «بارها شنیده ایم حضرت علی اکبر سلام الله علیه در حال شهادت ندا دادند: پدر جان جدم مرا شربتی نوشاند که پس از آن هرگز تشنه کام نخواهم شد آیا آن وجود مقدس از نوشیدن چنین شربت گوارایی محزون میگردند»1️⃣ بررسی: مدعای جناب وکیلی شادی صوفیان بعد از شهادت سیدالشهدا علیه السلام است ولی دلیلی که اقامه کرده شربت نوشیدن حضرت علی اکبر علیه السلام در حال حیات سیدالشهدا علیه السلام است این دو وجه چه ربطی به یکدیگر دارند؟! نوشیدن شربت در هنگام شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام و در زمان حیات سیدالشهدا علیه السلام رخ داده این امر هیچ گونه دلالتی بر شادی در روز عاشورا و بعد از شهادت امام حسین علیه السلام ندارد. نکته مهم این است که با اینکه سیدالشهدا علیه السلام سخن حضرت علی اکبر علیه السلام را در هنگام شهادت شنیدند ولی باز هم گریه و ندبه کردند در حالی که بنا بر گفتار جناب وکیلی میبایست شادی میکردند.«فَنَادَى يَا أَبَتَاهْ عَلَيْكَ اَلسَّلاَمُ هَذَا جَدِّي يُقْرِؤُكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ لَكَ عَجِّلِ اَلْقَدُومَ عَلَيْنَا ثُمَّ شَهَقَ شَهْقَةً فَمَاتَ فَجَاءَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَتَّى وَقَفَ عَلَيْهِ وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ» «قَالَ قَتَلَ اَللَّهُ قَوْماً قَتَلُوكَ فَمَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى اَللَّهِ وَ عَلَى اِنْتِهَاكِ حُرْمَةِ اَلرَّسُولِ وَ اِسْتَهَلَّتْ عَيْنَاهُ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قَالَ عَلَى اَلدُّنْيَا بَعْدَكَ اَلْعَفَاءُ» 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه دوازدهم: شادی اصحاب محمد حسن وکیلی مینویسد: «شنیده اید که یکی از بزرگان اصحاب حضرت در شب یا روز عاشورا با دیگری مزاح و شوخی مینمودند وقتی که به ایشان اعتراض کردند که این زمان، زمان خنده و باطل نیست در پاسخ گفتند:«لقد علم قومي انى ما احببت الباطل شابا و لا كهلا، و لكن انى لمستبشر بما نحن لاقون»1⃣ بررسی: با وجود فعل معصوم یعنی گریه و حزن سیدالشهدا علیه السلام و سایر امامان معصوم علیهم السلام در ایام عاشورا نوبت استدلال به فعل اصحاب نمیرسد. احادیث متعدد و گزارشات تاریخی حاکی از حزن و اندوه اهل بیت علیهم السلام در آن ایام است در هیچ روایتی گزارشی نشده سیدالشهدا و فرزندان پیامبر علیهم السلام در واقعه عاشورا شادی کنند. روایات از گریه و حزن اهل بیت علیهم السلام در شب عاشورا این گونه حکایت می کند. «وَ جَلَسَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَرَقَدَ ثُمَّ اِسْتَيْقَظَ فَقَالَ: يَا أُخْتَاهْ إِنِّي رَأَيْتُ اَلسَّاعَةَ جَدِّي مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَبِي عَلِيّاً وَ أُمِّي فَاطِمَةَ وَ أَخِيَ اَلْحَسَنَ وَ هُمْ يَقُولُونَ يَا حُسَيْنُ إِنَّكَ رَائِحٌ إِلَيْنَا عَنْ قَرِيبٍ وَ فِي بَعْضِ اَلرِّوَايَاتِ غَداً . قَالَ اَلرَّاوِي: فَلَطَمَتْ زَيْنَبُ وَجْهَهَا وَ صَاحَتْ وَ بَكَتْ» «قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیه السلام إِنِّي جَالِسٌ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ الَّتِي قُتِلَ أَبِي فِي صَبِيحَتِهَا وَ عِنْدِي عَمَّتِي زَيْنَبُ تُمَرِّضُنِي‏... وَ أَبِي يَقُولُ‏: يَا دَهْرُ أُفٍّ لَكَ مِنْ خَلِيلٍ كَمْ لَكَ بِالْإِشْرَاقِ وَ الْأَصِيل ...فَأَعَادَهَا مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلَاثاً حَتَّى فَهِمْتُهَا وَ عَلِمْتُ مَا أَرَادَ فَخَنَقَتْنِيَ الْعَبْرَةُ فَرَدَدْتُهَا وَ لَزِمْتُ السُّكُوتَ وَ عَلِمْتُ أَنَّ الْبَلَاءَ قَدْ نَزَلَ وَ أَمَّا عَمَّتِي فَلَمَّا سَمِعَتْ مَا سَمِعْتُ وَ هِيَ امْرَأَةٌ وَ مِنْ شَأْنِ النِّسَاءِ الرِّقَّةُ وَ الْجَزَعُ فَلَمْ تَمْلِكْ نَفْسَهَا أَنْ وَثَبَتْ تَجُرُّ ثَوْبَهَا وَ هِيَ‏ حَاسِرَةٌ حَتَّى انْتَهَتْ إِلَيْهِ وَ قَالَتْ وَا ثُكْلَاهْ لَيْتَ الْمَوْتَ أَعْدَمَنِيَ الْحَيَاة..فَنَظَرَ إِلَيْهَا الْحُسَيْنُ علیه السلام وَ قَالَ لَهَا يَا أُخْتَهْ لَا يَذْهَبَنَّ حِلْمَكِ الشَّيْطَانُ وَ تَرَقْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِالدُّمُوعِ وَ قَالَ لَوْ تُرِكَ الْقَطَا لَيْلًا لَنَام‏... ثُمَّ لَطَمَتْ وَجْهَهَا وَ هَوَتْ إِلَى جَيْبِهَا وَ شَقَّتْهُ وَ خَرَّتْ مَغْشِيَّةً عَلَيْهَا»2⃣ با توجه به مطلب مذکور پاسخ سایر مواردی هم که جناب وکیلی استدلال به شادی و سرور اصحاب سیدالشهدا علیه السلام کرده است بدست میآید. نوشته است: «در روایات آمده که حضرت علیه السلام در شب و روز عاشورا منازل اصحاب را در بهشت به ایشان نشان دادند. مرگ برای شما نیست مگر پلی که از آن عبور میکنید و به این نعمتهای الهی میرسید و اصحاب حضرت از شوق نعمتهای بهشتی با شور و شوق به استقبال مرگ میشتافتند»3⃣ «طبق برخی روایات اصحاب حضرت حالشان چنین بود که درد جراحات و ضربات شمشیر و نیزه را احساس نمیکردند و برخی از شوق شهادت حتی زره را از تن بیرون آورده و به نبرد میپرداختند»4⃣ پاسخ دیگری که به این توجیه میدهیم این است که این گونه روایات حاکی از اشتیاق اصحاب سیدالشهدا علیه السلام به شهادت و نهراسیدن آنان از مرگ است، کسانی که جایگاه خود را در بهشت مشاهده کردند دیگر این دنیا برایشان هیچ جاذبه ای ندارد و مشتاقند هرچه زودتر به منزلگاه ابدی خود سفر کنند، این روایت مذکور هیچ دلالتی بر مدعای شما که سرور و شادی صوفیان بعد از شهادت سیدالشهدا علیه السلام است ندارد علاوه آنکه بر فرض بپذیریم که اصحاب از شوق شهادت شادمان بودند این امر ربطی به دیگران ندارد چون هر شخصی وظیفه خاص خودش را دارد، وظیفه شیعیان بعد از شهدای کربلا اقامه عزا و ماتم است چنانکه روایات فراوان این حکم را تعیین فرموده است حال چه شهدای کربلا قبل از شهادتشان شاد بودند یا غمگین تفاوتی در وظیفه محبین اهل بیت علیهم السلام نمی کند چون هر موضوعی حکم خاص خودش را دارد. 📚منابع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۶ 2⃣بحارالانوار ج۴۵ ص۲/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاء التراث العربی/بیروت 3⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۵ 4⃣همان #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

توجیه سیزدهم: ادعای تعارض روایات محمد حسن وکیلی مینویسد: «ما دو دسته روایات داریم یک دسته روایات دلالت بر شادی و فرح در روز عاشورا میکند و یک دسته دیگر دلالت بر حزن و اندوه و برپایی عزاداری میکند حال چگونه میان دو دسته از روایات جمع کنیم؟ فرمایشات علامه طهرانی در کتاب شریف روح مجرد در واقع بیان راه حل جمع بین این روایت است برای توضیح مسأله باید یکبار از حال خود اهل بیت علیهم السلام بحث کنیم و یکبار از وظیفه شیعیان اما ائمه معصومین علیهم السلام از خود سیدالشهدا علیه السلام تا حضرت بقیه الله ارواحنا فداه مسلما در روز عاشورا هم شادمانند و هم محزون چنانچه تاریخ درباره حال حضرت امام حسین علیه السلام در روز عاشورا چنین گزارش میکند»1⃣ پاسخ: اما اینکه ادعا کردند امام زمان ارواحنا له الفدا در روز عاشورا هم شاد و هم محزونند قابل قبول نیست زیرا آن حضرت حالات خودشان را در طول سال بیان فرموده اند. در زیارت ناحیه مقدسه درباره مصیبت سیدالشهدا علیه السلام میفرمایند:«فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ اَلدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَيْكَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاكَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ اَلْمُصَابِ وَ غُصَّةِ اَلاِكْتِيَابِ» برای تو هر صبح و شام گریه میکنم و به جای اشک برایت خون میگریم از حسرت و تأسف غصه بر مصیبتهایی که برایت پیش آمد تا آنکه از بی قراری و بی تابی در مصیبت تو و اندوه و غصه جانکاه، جان سپارم. ❌پایان نقد و بررسی توجیهات بی ریشه و مضحک محمد حسن وکیلی نسبت به سرور سیدالشهدا علیه السلام در روز عاشورا ✅در ادامه روایات حزن سیدالشهدا و فرزندان ایشان علیهم السلام نسبت به واقعه عاشورا را بررسی خواهیم کرد. 📚منبع: عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۸ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

✅حزن امام حسین در روز عاشورا اما اینکه گفته شد «ائمه معصومین علیهم السلام از خود سیدالشهدا تا حضرت بقیه الله ارواحنا فداه مسلما در روز عاشورا هم شادند و هم محزون» ابتدا موارد حزن و اندوه و گریه سیدالشهدا علیه السلام در روز عاشورا را ذکر میکنیم و سپس گریه و ماتم سایر امامان معصوم علیهم السلام را نقل خواهیم کرد تا عدم صحت ادعای شادی اهل بیت علیهم السلام در روز عاشورا روشن گردد. ۱-گریه کنار جسد غلام ترک: «ثمّ خرج غلام تركيّ كان للحسين عليه السلام، و كان قارئا للقرآن، فجعل يقاتل و يرتجز فقتل جماعة، ثمّ سقط صريعا، فجاءه الحسين عليه السلام فبكى و وضع خدّه على خدّه»1⃣ ۲-هنگام میدان رفتن حضرت علی اکبر علیه السلام: «فَلَمَّا لَمْ يَبْقَ مَعَهُ سِوَى أَهْلِ بَيْتِهِ خَرَجَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ وَ كَانَ مِنْ أَصْبَحِ اَلنَّاسِ وَجْهاً وَ أَحْسَنِهِمْ خُلُقاً فَاسْتَأْذَنَ أَبَاهُ فِي اَلْقِتَالِ فَأَذِنَ لَهُ ثُمَّ نَظَرَ إِلَيْهِ نَظَرَ آيِسٍ مِنْهُ وَ أَرْخَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَيْنَهُ وَ بَكَى ثُمَّ قَالَ اَللَّهُمَّ اِشْهَدْ فَقَدْ بَرَزَ إِلَيْهِمْ غُلاَمٌ أَشْبَهُ اَلنَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كُنَّا إِذَا اِشْتَقْنَا إِلَى نَبِيِّكَ نَظَرْنَا إِلَيْهِ فَصَاحَ وَ قَالَ يَا اِبْنَ سَعْدٍ قَطَعَ اَللَّهُ رَحِمَكَ كَمَا قَطَعْتَ رَحِمِي»2⃣ ۳- گریه بر عطش حضرت علی اکبر علیه السلام: «فقاتل قتالا شدیدا... ثمّ رجع إلى أبيه و قد أصابته جراحات كثيرة، فقال: يا أبة، العطش قد قتلني، و ثقل الحديد أجهدني، فهل إلى شربة من ماء سبيل أتقوّى بها على الأعداء؟ فبكى الحسين عليه السلام، و قال: يا بنيّ، يعزّ على محمد صلّى اللّه عليه و آله، و على عليّ بن أبي طالب عليه السلام، و عليّ أن تدعوهم فلا يجيبوك، و تستغيث بهم فلا يغيثوك»3⃣ ۴- گریه هنگام شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام: «وَ قَالَ قَتَلَ‏ اللَّهُ‏ قَوْماً قَتَلُوكَ‏ فَمَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى اللَّهِ وَ عَلَى انْتِهَاكِ حُرْمَةِ الرَّسُولِ وَ اسْتَهَلَّتْ عَيْنَاهُ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قَالَ عَلَى الدُّنْيَا بَعْدَكَ الْعَفَاء»4⃣ ۵-گریه برای حضرت قاسم علیه السلام: «ثم خرج القاسم بن الحسن علیه السلام و هو غلام‏ صغير لم‏ يبلغ‏ الحلم‏ فلما نظر الحسين إليه قد برز اعتنقه و جعلا يبكيان حتى غشي عليهما ثم استأذن الحسين علیه السلام في المبارزة فأبى الحسين أن يأذن له فلم يزل الغلام يقبل يديه و رجليه حتى أذن له فخرج و دموعه تسيل على خديه‏»5⃣ ۶-گریه هنگام رفتن حضرت عباس علیه السلام: «أن العباس لما رأى وحدته علیه السلام أتى أخاه و قال يا أخي هل من رخصة فبكى الحسين علیه السلام بكاء شديدا ثم قال يا أَخِي‏ أَنْتَ‏ صَاحِبُ‏ لِوَائِي‏»6⃣ ۷-گریه برای شهادت حضرت عباس علیه السلام: «فانقلب‏ عن‏ فرسه‏ و صاح إلى أخيه الحسين علیه السلام: أدركني فلما رآه الحسين علیه السلام صريعا على‏ شاطئ‏ الفرات‏ بكى‏... لما قتل‏ العباس‏ قال الحسين علیه السلام الْآنَ انْكَسَرَ ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتِي‏»7⃣ ۸- گریه هنگام شهادت طفل رضیع: «قال الحسین علیه السلام: يا قوم ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطفل! فرماه رجل منهم بسهم فجعل الحسين علیه السلام يبكي و يقول: اللهمّ احكم بيننا و بين قوم دعونا لينصرونا فقتلونا»8⃣ ۹-گریه هنگام وداع با فرزندان: «فقالت: ای سكينة يا أبتاه، قف لي هنيئة لأتزود منك، فهذا وداع لا تلاقي بعده، وانكبت على يديه ورجليه تقبلهما وتبكي، فبكى الحسين عليه السلام رحمة لها، ثم مسح دموعها بكمه، وأخذها فتركها في حجره، ومسح دموعها بكقه»9⃣ 📚منابع: 1⃣بحارالانوار ج۴۵ ص۳۰/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاء التراث العربی/بیروت 2⃣همان ج۴۴ ص۳۱۲ 3⃣همان ج۴۵ ص۴۳ 4⃣مثیر الاحزان ص۶۹/جعفر بن محمد حلی/ناشر:مدرسه امام مهدی علیه السلام 5⃣بحارالانوار ج۴۵ ص۳۴/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاء التراث العربی/بیروت 6⃣همان ص۴۱ 7⃣همان ص۴۳ 8⃣نفس المهموم ص۳۱۸/عباس قمی/ناشر:مکتبة الحیدریة/قم 9⃣المجالس الفاخرة ص۲۸۵/سید شرف الدین/ناصر:موسسة المعارف الاسلامیة/قم #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

✅حزن فرزندان پیامبر صلی الله علیه و آله در روز عاشورا ۱-هنگامی که سیدالشهدا علیه السلام عزیزانش را از دست داد و از خاندان و فرزندان جز بانوان و کودکانش کسی نمانده بود، ندای غربتش بلند شد که آیا کسی هست که از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله دفاع نماید؟ آیا موحدی است که از خدا بترسد و به یاری ما بیاید؟ آیا فریاد رسی پیدا میشود که به خاطر خدا به فریاد ما رسد؟ صدای شیون و ناله بانوان بلند شد.1⃣ ۲-سیدالشهدا علیه السلام خطبه ای خواند و خود را به لشکر معرفی کرد پاسخ دادند ما همه آنچه را که گفتی میدانیم ولی تو را رها نمیکنیم تا تشنه لب جان دهی! با شنیدن این خطبه دختران امام علیه السلام و خواهرش زینب علیهما السلام گریه و ناله کردند و به صورت خویش میزدند و فریادشان بلند شد.2⃣ ۳-هنگامی که چشم خواهران و دختران سیدالشهدا علیه السلام و دیگر افراد خاندانش به اسب بی صاحب افتاد صدای گریه و شیون آنان بلند شد. ام کلثوم دست بر سر نهاد و فریاد میزد وا محمداه وا جداه وا نبیاه وا أبا القاسماه وا علیاه وا جعفراه وا حمزتاه وا حسناه این حسین توست که در میدان کربلا بر زمین افتاده، سرش از قفا بریده، ردا و عمامۀاش به غارت رفت سپس غش کرد و بی هوش شد.3⃣ ۴-بعد از شهادت سیدالشهدا علیه السلام دختران پیامبر صلی‌الله علیه و آله و اهل حرم از خیمه ها بیرون آمدند و همگی به گریه و مرثیه سرایی برای عزیزانشان پرداختند سپس باقی زنان از خیمه ها بیرون کردند و خیمه ها را به آتش کشیدند، زنان اسیر شده با پای برهنه گریه کنان به راه افتادند گفتند شما را به خدا از قتلگاه ما را عبور دهید هنگامی که چشمانشان به ابدان شهدا افتاد فریاد کنان به صورت خویش میزدند راوی میگوید: به خدا سوگند فراموش نمیکنم زینب دختر علی علیهما السلام را که با قلبی سوزان و داغدار و صدایی محزون و غمناک برای برادر خویش مرثیه سرایی میکرد وای ای پیامبر درود فرشتگان آسمان بر تو باد، این حسین توست به خون آغشته، اعضای بدنش قطعه قطعه، دخترانت اسیر شده اند.4⃣ ✅غم و اندوه امام سجاد علیه السلام ۱-فاطمه صغری علیها السلام در نقل وقایع عاشورا فرمود: هنگامی که به خیمه برگشتیم دیدیم آنچه در خیمه بوده به غارت رفته و برادرم امام سجاد علیه السلام به صورت بر زمین افتاده است او از شدت بیماری و گرسنگی و تشنگی توان نشستن نداشت. او بر ما میگریست و ما بر او گریه میکردیم.5⃣ ۲-غلام امام سجاد علیه السلام نقل میکند روزی امام علیه السلام به صحرا رفتند و من نیز به دنبال حضرت رفتم بر یک سنگ خشنی سجده کردند ایستادم ناله و گریه اش را گوش دادم و هزار مرتبه فرمود: «لا إله إلا الله حقاحقا سجدت لك یا رب تعبدا و رقا و إیمانا و تصدیقا» سپس سر از سجده بر میداشت و محاسن و صورتش از اشک چشمانشان خیس بود گفتم ای آقای من آیا وقت آن نرسیده حزن شما به پایان برسد و گریه شما کم شود؟ امام علیه السلام فرمودند: وای بر تو همانا یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم پیامبری بود که دوازده پسر داشت خداوند یکی از آنها را پنهان کرد موی سرش از حزن سفید شد و کمرش از غم خمیده گشت و چشمش نابینا شد در حالی پسرش زنده بود و من پد،ربرادر و هفده نفر از اهل بیتم را از دست دادم در حالی که بر روی زمین افتاده و به شهادت رسیده بودند چگونه حزنم تمام شده و گریه ام کم گردد!؟6⃣ ✅غم و اندوه امام باقر علیه السلام کمیت به مدینه آمد از جانب امام باقر علیه السلام اجازه یافت که شب هنگام نزد حضرت برود، او اشعار خویش را نزد آن حضرت قرائت کرد هنگامی که به این بیت از میمیه اش رسید که: و شهید کربلا از آنهاست که بین گروهی فرو مایه به او خیانت شد (و شهید گشت) امام باقر علیه السلام به گریه افتاد سپس فرمود ای کمیت! اگر نزد ما مالی بود به تو میدادیم ولی پاداش تو همان باشد که پیامبر صلی الله و آله به حسان فرمود: همیشه از جانب روح القدس موید باشی مادامی که از ما اهل بیت دفاع نمایی.7⃣ 📚منابع: 1⃣ بحارالانوار ج۴۵ ص۴۶/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاء التراث العربی/بیروت 2⃣همان ۴۴ ص۳۱۸ 3⃣همان ج۴۵ ص۶۰ 4⃣همان ص۵۹ 5⃣همان ج۴۵ ص۶۱ 6⃣همان ص۱۴۹ 7⃣همان ج۴۷ ص۳۲۴ #عرفان_تصوف #صوفیه_عاشورا #محمد_حسن_وکیلی #نقد_تصوف_حوزوی @sonnat_voice

علل گریه بر سیدالشهدا علیه السلام در احادیث وجوه مختلفی برای حزن و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام یان شده است. ۱-با شهادت سیدالشهداعلیه السلام که امام منصوب از ناحیه خداوند بود احکام تعطیل شد و قرآن تحریف سنت پیامبر علیه السلام نقض گردید خلاصه آنکه دین واژگون شد در زیارت ناحیه مقدسه از امام زمان علیه السلام این گونه وارد شده: فَالْوَيْلُ لِلْعُصَاةِ اَلْفُسَّاقِ لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِكَ اَلْإِسْلاَمَ وَ عَطَّلُوا اَلصَّلاَةَ وَ اَلصِّيَامَ وَ نَقَضُوا اَلسُّنَنَ وَ اَلْأَحْكَامَ وَ هَدَمُوا قَوَاعِدَ اَلْإِيمَانِ وَ حَرَّفُوا آيَاتِ اَلْقُرْآنِ وَ هَمْلَجُوا فِي اَلْبَغْيِ وَ اَلْعُدْوَانِ لَقَدْ أَصْبَحَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَوْتُوراً وَ عَادَ كِتَابُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَهْجُوراً وَ غُودِرَ اَلْحَقُّ إِذْ قُهِرْتَ مَقْهُوراً وَ فُقِدَ بِفَقْدِكَ اَلتَّكْبِيرُ وَ اَلتَّهْلِيلُ وَ اَلتَّحْرِيمُ وَ اَلتَّحْلِيلُ وَ اَلتَّنْزِيلُ وَ اَلتَّأْوِيلُ وَ ظَهَرَ بَعْدَكَ اَلتَّغْيِيرُ وَ اَلتَّبْدِيلُ وَ اَلْإِلْحَادُ وَ اَلتَّعْطِيلُ وَ اَلْأَهْوَاءُ وَ اَلْأَضَالِيلُ وَ اَلْفِتَنُ وَ اَلْأَبَاطِيلُ»1⃣ نباید از یاد برد آن دینی که برای بشریت سعادت دنیا و آخرت را به ارمغان آورد بود با شهادت امام و مقتدای آن که مبین و مجری اسلام بود ضایع گشت وقتی دینی که حاوی بیان کیفیت عبادت خداوند تعطیل شد دیگر غرض خلقت که عبادت خداوند است به سرانجام نمیرسد. «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» ۲-میدانیم دین اسلام کامل ترین و جامع ترین دین الهی است و پیامبر آن افضل رسولان و کتابش قرآن حاوی علوم جمیع کتب آسمانی است. با واقعه عاشورا حرمت و احترام بهترین آئین الهی شکسته شد در زیارتنامه حضرت ابوالفضل لا می خوانیم: «لَعَنَ اَللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَ لَعَنَ اَللَّهُ أُمَّةً اِسْتَحَلَّتْ مِنْكَ اَلْمَحَارِمَ، وَ اِنْتَهَكَتْ حُرْمَةَ اَلْإِسْلاَمِ»2⃣ هتک حرمت اسلام مساوی است با هتک حرمت خداوند متعال چون اسلام مجموعه قوانینی است که خدای متعال بر پیامبرش نازل کرده است. ۳-دشمنان اهل بیت علیهم السلام حق پیامبر صلی الله علیه و آله را ضایع کردند و سفارش خدا و رسول به محبت و اطاعت از اهل بیت علیهم السلام را پایمال کردند و حتی از آب نیز مضایقه کردند و حجت خدا را با آن مقامات الهی که فوق فکر است، مظلومانه و غریبانه در مقابل چشمان خاندانش به شهادت رساندند و در بیابان رها کردند. ۴-امام زین العابدین علیه السلام بیست سال بر سیدالشهدا علیه السلام گریان بود. غلام آن حضرت عرض کرد: من بر جان شما میترسم آیا وقت آن نرسیده که به گریه پایان دهید؟ امام علیه السلام در جواب فرمودند: حضرت یعقوب دوازده پسر داشت و یکی از مقابل چشمانش پنهان شد و از ّ شدت گریه نابینا گردید و کمرش خم شد در حالی که فرزندش زنده بود ولی در مقابل من پدرم، برادرم، عمویم و هفده نفر از خاندانم را به شهادت رساندند چگونه حزنم تمام شود؟! روایت شده که امام سجاد علیه السلام آنقدر گریه کرد که بر چشمان آن حضرت ترسیدند هرگاه آبی میدید گریه میکرد از امام علیه السلام علت گریه را پرسیدند فرمودند: چگونه گریه نکنم پدرم تشنه بود و از آب منعش کردند در حالی که آب بر جانوران و درندگان ممنوع نبود.3⃣ حاصل آنکه عزاداری و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام خط بطلانی است بر تمام انحرافات و بدعتهایی که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله ایجاد کردند. حزن و عزاداری بر آن حضرت، اعلام بیزاری از ظلم و اجحاف بنی امیه است و نیز پیامی به همه حق جویان عالم است که اسلام علوی حق، و مطلوب خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله است نه اسلامی که حاصلش ستم، جنایت و به خاک و خون کشیده شدن اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است. بنی امیه با توجه به آثار فراوانی که عزاداری سیدالشهدا علیه السلام بر ضررشان داشت از ابتداء با آن مخالفت کردند که متأسفانه فرقه صوفیه با آنان همراهی کردند. 📚منابع: 1⃣بحارالانوار ج۹۸ ص۳۲۲/محمد باقر مجلسی/ناشر:الوفاء/بیروت 2⃣مزار الکبیر ص۳۹۱/محمد بن جعفر ابن مشهدی/ناشر:جامعه مدرسین حوزه علمیه قم 3️⃣بحارالانوار ج۴۶ ص۱۰۸/محمد باقر مجلسی/ناشر:الوفاء/بیروت #محرم_صفر #عرفان_تصوف #فرقه_لاله_زاری #صوفیه_عاشورا #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله @sonnat_voice

بیان سیره پیامبر و ائمه علیهم السلام در مصائب سیره و روش پیامبر و ائمه علیهم السلام بر گریه و حزن و اندوه بر بزرگان و صالحان بوده است با اینکه معصومین به خوبی جایگاه والای شهدا و وفات یافتگان را می‌دانستند و به مقامات عالی آنان در عالم برزخ و قیامت معرفت داشتند. ۱-حزن امیرالمؤمنین در شهادت حضرت زهرا علیهما السلام: «دَفَنَهَا وَ عَفَّى مَوْضِعَ قَبْرِهَا فَلَمَّا نَفَضَ يَدَهُ مِنْ تُرَابِ اَلْقَبْرِ هَاجَ بِهِ اَلْحُزْنُ فَأَرْسَلَ دُمُوعَهُ عَلَى خَدَّيْهِ»1⃣ ۲-حزن امیرالمؤمنین علیه السلام در شهادت مالک اشتر: «دَخَلْنَا عَلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حِينَ بَلَغَهُ مَوْتُ اَلْأَشْتَرِ فَوَجَدْنَاهُ يَتَلَهَّفُ وَ يَتَأَسَّفُ عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ لِلَّهِ دَرُّ مَالِكٍ...عَلَى مِثْلِ مَالِكٍ فَلْتَبْكِ اَلْبَوَاكِي»2⃣ امیرالمؤمنین علیه السلام به درجات عالی دختر پیامبر و مالک اشتر کاملاً آگاه بودند چنانکه فرمود: « لَوْ كُشِفَ اَلْغِطَاءُ مَا اِزْدَدْتُ يَقِيناً»3⃣ولی با این حال برای آن بزرگواران محزون و گریان بودند. ۳- حزن پیامبر علیه و آله السلام در وفات جعفر بن ابی طالب علیه السلام: «إِنَّ اَلنَّبِيَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حِينَ جَاءَتْهُ وَفَاةُ جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ زَيْدِ بْنِ حَارِثَةَ كَانَ إِذَا دَخَلَ بَيْتَهُ كَثُرَ بُكَاؤُهُ عَلَيْهِمَا جِدّاً وَ يَقُولُ «كَانَا يُحَدِّثَانِي وَ يُؤَانِسَانِي فَذَهَبَا جَمِيعاً»4⃣ ۴-حزن پیامبر علیه و آله السلام در وفات فرزندش ابراهیم: «لَمَّا مَاتَ إِبْرَاهِيمُ بْنُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هَمَلَتْ عَيْنُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ تَدْمَعُ اَلْعَيْنُ وَ يَحْزَنُ اَلْقَلْبُ وَ لاَ نَقُولُ مَا يُسْخِطُ اَلرَّبَّ وَ إِنَّا بِكَ يَا إِبْرَاهِيمُ لَمَحْزُونُونَ»5⃣ ۵-حضرت زهرا سلام الله علیها و پیامبر صلّی الله علیه و آله در هنگام وفات رقیه دختر آن حضرت گریان بودند. «لَمَّا مَاتَتْ رُقَيَّةُ اِبْنَةُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اِلْحَقِي بِسَلَفِنَا اَلصَّالِحِ عُثْمَانَ بْنِ مَظْعُونٍ وَ أَصْحَابِهِ قَالَ وَ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ عَلَى شَفِيرِ اَلْقَبْرِ تَنْحَدِرُ دُمُوعُهَا فِي اَلْقَبْرِ وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَتَلَقَّاهُ بِثَوْبِهِ قَائِماً يَدْعُو...»6⃣ ۶-حضرت فاطمه سلام الله علیها بعد از پیامبر شب و روز گریان بودند. «أَخَذَتْ بِالْبُكَاءِ وَ اَلْعَوِيلِ لَيْلَهَا وَ نَهَارَهَا وَ هِيَ لاَ تَرْقَأُ دَمْعَتُهَا وَ لاَ تَهْدَأُ زَفْرَتُهَا وَ اِجْتَمَعَ شُيُوخُ أَهْلِ اَلْمَدِينَةِ وَ أَقْبَلُوا إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالُوا لَهُ يَا أَبَا اَلْحَسَنِ إِنَّ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ تَبْكِي اَللَّيْلَ وَ اَلنَّهَارَ فَلاَ أَحَدٌ مِنَّا يَتَهَنَّأُ بِالنَّوْمِ فِي اَللَّيْلِ عَلَى فُرُشِنَا وَ لاَ بِالنَّهَارِ لَنَا قَرَارٌ عَلَى أَشْغَالِنَا وَ طَلَبِ مَعَايِشِنَا وَ إِنَّا نُخْبِرُكَ أَنْ تَسْأَلَهَا إِمَّا أَنْ تَبْكِيَ لَيْلاً أَوْ نَهَاراً»7⃣ 📚 منابع: 1⃣ بحارالانوار ج۴۳ ص۲۱۱/محمد باقر مجلسی/ناشر: انتشارات الوفاء/بیروت 2⃣ همان ج۳۳ ص۵۵۶ 3⃣همان ج۴۰ ص۱۵۳ 4⃣مَن لایحضره الفقیه ج۱ ص۱۷۷/محمد بن علی بابویه/ناشر:دفتر نشر اسلامی ۱۴۱۳ ه ق 5⃣الکافی ج۳ ص۲۶۲/محمد بن یعقوب کلینی/دارالکتب الاسلامیة 6⃣همان ج۳ ص۲۴۱ 7⃣بحارالانوار ج۴۳ ص۱۷۷/محمد باقر مجلسی/ناشر: انتشارات الوفاء/بیروت #محرم_صفر #عرفان_تصوف #فرقه_لاله_زاری #محمد_حسن_وکیلی #صوفیه_عاشورا #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی و ادعای غفلت عزاداران محمد حسن وکیلی می نویسد: «مؤمنین عادی وقتی برای مصائب کربلا می گریند از «فزتم واللـه فوزا عظیما» غافلند. و در آن حال، به وجد و سرور أصحاب امام حسین علیهالسلام در شهادت توجه ندارند، و علت آن انس با عالم دنیا و غفلت از آن جنبه است. و عده ای نیز که فقط به آن جنبه دیگر توجه میکنند از مصائب ظاهری آن بزرگواران غافلند. پس هر دو به نحوی غافلند، ولی سخن در این است که: کدام یک در مقام والاتری قرار دارند؟ در جواب باید گفت کسانی که به سرور و شادمانی آن بزرگواران به خاطر لقاء خدا توجه میکنند مقامشان بالاتر است. زیرا مشخص است که حال اول، حال افراد عادی است و حالت دوم، مربوط به أفرادی است که در تحت تربیت پیامبران و اولیاء قرار گرفته اند و رشد نموده اند؛ وگرنه انسانهای عادی همیشه در مرگ و شهادت فقط به جنبه ظاهری آن توجه دارند»1️⃣ پاسخ: گفته شد: «مؤمنین عادی وقتی برای مصائب کربلا می گریند از «فزتم واللـه فوزا عظیما» غافلند آیا امام رضا علیه السلام که آنقدر در مصیبت سیدالشهدا علیه السلام گریه میکنند که پلک چشم مبارکشان زخم میشود از فزتم واللـه فوزا عظیما -العیاذبالله- غافل بودند؟ «إِنَّ يَوْمَ اَلْحُسَيْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أَذَلَّ عَزِيزَنَا بِأَرْضِ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ أَوْرَثَتْنَا اَلْكَرْبَ وَ اَلْبَلاَءَ إِلَى يَوْمِ اَلاِنْقِضَاءِ» و آیا امام سجاد علیه السلام که چهل سال بر سیدالشهدا علیه السلام گریه کرد از «فزتم واللـه فوزا عظیما» -العیاذبالله- غافل بوده اند؟ آیا امام زمان علیه السلام که میفرماید: در مصیبت سیدالشهدا علیه السلام به جای اشک خون میگریم تا بمیرم از «فزتم واللـه فوزا عظیما» -العیاذبالله- غافل بوده اند؟ ثانیا: آیا آن ثوابها و اجرهایی که برای گریه بر سیدالشهدا علیه السلام وعده داده شده برای کسی است که غافل از مقام «فزتم واللـه فوزا عظیما» است؟ «عَنْ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كُلُّ مَنْ بَكَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ اَلْحُسَيْنِ أَخَذْنَا بِيَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ اَلْجَنَّةَ» «عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ نَفَسُ اَلْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ» جالب این است که جناب وکیلی مقام کسانی که در روز عاشورا شاد و مسرورند را بالاتر از کسانی میداند که در روز عاشورا محزونند و حال آنکه کسانی را که در روز عاشورا شادند مورد لعن و نفرین قرار گرفته اند«وَ هَذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ، اَللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اَللَّعْنَ وَ اَلْعَذَابَ.» جناب وکیلی افرادی را که در روز عاشورا شادند را تحت تربیت انبیاء و اولیاء معرفی کرده است ولی احادیث، حال پیامبر علیهم السلام را در مصیبت امام حسین علیه السلام این گونه توصیف کرده اند «وَ قَدْ أَهْدَتْ لَنَا أُمُّ أَيْمَنَ لَبَناً وَ زُبْداً وَ تَمْراً فَقَدَّمْنَا مِنْهُ فَأَكَلَ ثُمَّ قَامَ إِلَى زَاوِيَةِ اَلْبَيْتِ فَصَلَّى رَكَعَاتٍ [رَكْعَتَانِ]فَلَمَّا كَانَ فِي آخِرِ سُجُودِهِ بَكَى بُكَاءً شَدِيداً فَلَمْ يَسْأَلْهُ أَحَدٌ مِنَّا إِجْلاَلاً وَ إِعْظَاماً لَهُ فَقَامَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ قَعَدَ فِي حَجْرِهِ فَقَالَ يَا أَبَتِ لَقَدْ دَخَلْتَ بَيْتَنَا فَمَا سُرِرْنَا بِشَيْءٍ كَسُرُورِنَا بِدُخُولِكَ ثُمَّ بَكَيْتَ بُكَاءً غَمَّنَا فَمَا أَبْكَاكَ فَقَالَ يَا بُنَيَّ أَتَانِي جَبْرَئِيلُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ آنِفاً فَأَخْبَرَنِي أَنَّكُمْ قَتْلَى وَ أَنَّ مَصَارِعَكُمْ شَتَّى..» 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۱۱-۱۲ #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی و ادعای نهی از گریه آقای وکیلی می نویسد: در برخی روایات میبینیم که ائمه برخی از اصحاب خود را از گریستن و اندوه نهی فرموده اند و بر این نکته تاکید نموده اند که شهادت گرچه در ظاهر مصیبت است ولی در واقع نجات و رستگاری است. وجه این روایات همان نکته ای است که عرض شد. در واقع مصائب اهل بیت علیهم السلام یک مکتب تربیتی است؛ آغاز آن گریه و حزن است، وسط آن عشق و شور و سرور، و پایان آن جمع بین هر دو امر می باشد. جناب اصبغ بن نباته میگوید:(وقتی پس از ضربت خوردن حضرت) بر آن حضرت داخل شدم دیدم که امیرالمؤمنین را بر بالش هایی تکیه داده اند و عصابه زردی به سرش بسته اند، و روی مبارکش از بسیاری خونی که از سرش رفته است چنان زرد شده بود که ندانستم عصابه اش زردتر بود یا رنگ روی مبارکش. چون مولای خود را بر آن حال مشاهده کردم، بی تاب شدم و در قدم محترمش افتادم و می بوسیدم و بر دیده های خود میمالیدم و میگریستم. حضرت فرمودند: ای اصبع گریه مکن که بهشت در پیش دارم. گفتم: فدای تو شوم، می دانم که تو به بهشت می روی من بر حال خود و بر مفارقت تو میگریم. در اینجا می بینیم که حضرٹ، أصبغ را از گریه حزن نهی می کنند. اصبغ بن نباته از خواص امیرالمؤمنین علیه السلام است گریه وی، گریه حزن و اندوه بر مصائب شهادت حضرت نیست، اما بر فراق و جدایی حضرت می گرید. همچنین در احوالات امام صادق علیه السلام در حال شهادت آمده است: «داخل شد بر آن حضرت، بعض اصحابش در مرض وفاتش دید آن حضرت را چندان لاغر و باریک شده که گویا از آن بزرگوار نمانده جز سر نازنینش، پس آن مرد به گریه در آمد. حضرت فرمودند: برای چه گریه میکنی؟ گفت: گریه نکنم با آنکه شما را به این حال می بینم؟! فرمودند: چنین مکن همانا مؤمن چنانست که هرچه عارض او شود خیر اوست، اگر بریده شود اعضای او برای او خیر است و اگر مالک شود شرق و مغرب را برای او خیر است» در این جریان، به قطع و یقین گریه این شخص مصداق يحزنون لحزننا بوده و عبادت می باشد و موجب رحمت و مغفرت خداوند است؛ و نهی امام، نهی مولوی نبوده و از این بابت نیست که گریه امر ناپسندی است، ولی میخواهند او را رشد داده و به حقیقت بالاتری هدایت کنند و آن روی سکه را نیز به او نشان دهند.1⃣ پاسخ: اولا: همان طور که آقای وکیلی گفت نهی در این دو روایت مولوی نیست پس نهی در این روایت با امر مولوی استحبابی در روایت دیگر تعارض ندارد. قَالَ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ :«فَعَلَى مِثْلِ اَلْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ اَلْبَاكُونَ فَإِنَّ اَلْبُكَاءَ يَحُطُّ اَلذُّنُوبَ اَلْعِظَامَ» عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ :فِي حَدِيثِ زِيَارَةِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنْ قُرْبٍ وَ بُعْدٍ «قَالَ ثُمَّ لْيَنْدُبِ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ يَبْكِيهِ وَ يَأْمُرُ مَنْ فِي دَارِهِ مِمَّنْ لاَ يَتَّقِيهِ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ وَ يُقِيمُ فِي دَارِهِ اَلْمُصِيبَةَ بِإِظْهَارِ اَلْجَزَعِ عَلَيْهِ» «فَعَلَى اَلْأَطَايِبِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَ اَلسَّلاَمُ فَلْيَبْكِ اَلْبَاكُونَ وَ إِيَّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ اَلنَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ اَلدُّمُوعُ وَ لْيَصْرُخِ اَلصَّارِخُونَ وَ يَضِجَّ اَلضَّاجُّونَ وَ يَعِجَّ اَلْعَاجُّونَ» ثانیا:نهی امیرالمؤمنین و امام صادق علیهماالسلام از گریه راوی در یک قضیه شخصی بوده است.راوی هنگامی که امام معصوم را با آن حال و وضع نامناسب مشاهده کرد به گریه افتاد. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «لا تبك يا أصبغ، فإنها والله الجنة» یعنی اگر دلت به حال من می سوزد گریه مکن من به سوی بهشت می روم. این نهی از گریه در دو روایت در یک واقعه خاص با شرایط ویژه بوده است که هیچ منافاتی با روایاتی که همگان را ترغیب و امر به گریه برای سیدالشهدا علیه السلام می کند ندارد. ثالثا: در هر دو روایت امیرالمؤمنین و امام صادق علیهماالسلام که به خصوص راوی میگویند گریه مکن دیگر نمی گویند که شادی کن ما به بهشت میرویم به تعبیر آقای وکیلی آن روی سکه که شادی و سرور است را نمی گویند. این دو روایت هیچگونه دلالتی بر مدعای آقای وکیلی که شادی و سرور در روز عاشورا است ندارد. پس این گفته آقای وکیلی «امام می خواهد راوی را رشد داده و به حقیقت بالاتری هدایت کنند و روی سکه را نیز به او نشان دهند» از روایت قابل استفاده نیست و روایت دلالتی برآن ندارد. جالب آنکه آقای وکیلی طوایفی از روایات که همگی را ترغیب و سفارش به گریه بر سیدالشهدا علیه السلام می کنند را نادیده میگیرد و به دو روایتی که در قضیه شخصيه امام علیه السلام نهی غیر مولوی از گریه می کنند را ملاک بحث قرار میدهد. 📚منبع: 1⃣عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۱۲-۱۳ #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #صوفیه_عاشورا #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی ادعای عدم عمومیت حزن آقای وکیلی مینویسد: «اگر به این روایات درست نظر کنیم، تعابیر این روایات چنین نیست که به عنوان یک امر عمومی و کلی به همه شیعیان دستور به گریه حزن و عزا بدهد؛ بلکه این روایات بر لزوم ارتباط قلبی با امام و عشق و محبت اهل بیت تأکید میکند. در همین روایات، حضرت سفارش می فرمایند: از کسانی باشید که يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»1⃣ پاسخ: اگر به روایات مراجعه شود سفارش به گریه بر سیدالشهدا علیه السلام و ترغیب مردم به آن یک امر عمومی است و هیچ استثنایی ندارد. عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: أَيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ دَمْعَةً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اَللَّهُ بِهَا فِي اَلْجَنَّةِ غُرَفاً يَسْكُنُهَا أَحْقَاباً» قَالَ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ :«فَعَلَى مِثْلِ اَلْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ اَلْبَاكُونَ فَإِنَّ اَلْبُكَاءَ يَحُطُّ اَلذُّنُوبَ اَلْعِظَامَ» عَنْه عَلَيْهِ السَّلاَمُ:«دِعْبِلُ مَنْ بَكَى وَ أَبْكَى عَلَى مُصَابِنَا وَ لَوْ وَاحِداً كَانَ أَجْرُهُ عَلَى اَللَّهِ يَا دِعْبِلُ مَنْ ذَرَفَتْ عَيْنَاهُ عَلَى مُصَابِنَا وَ بَكَى لِمَا أَصَابَنَا مِنْ أَعْدَائِنَا حَشَرَهُ اَللَّهُ مَعَنَا فِي زُمْرَتِنَا يَا دِعْبِلُ مَنْ بَكَى عَلَى مُصَابِ جَدِّيَ اَلْحُسَيْنِ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ اَلْبَتَّةَ» در احادیث وارد شده که همه انبیاء علیهم السلام و در رأس آنان پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سپس امامان معصوم علیهم السلام برای سیدالشهدا علیه السلام مغموم، محزون و گریان بوده اند مراجعه نمایید به بحارالانوار ج ۴۴، ص ۲۲۳ (اخبار الله تعالى أنبياءه و نبینا صلی الله علیه و آله بشهادته) بنابراین دستور به گریه و حزن برای سیدالشهدا علیه السلام یک امر عمومی است و حتی انبیاء و ائمه علیهم السلام و نیز از آن استثناء نشده اند. 📚منبع: عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ص۱۰ #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

سکه دو رو محمد حسن وکیلی در توجیه شادی صوفیان در روز عاشورا نقل می کند: «به تعبیر مرحوم علامه طهرانی در روح مجرد، و به عبارت مختصر و کوتاه: داستان کربلا، داستان بسیار غامض و پیچیده ای است. عيناً مانند سکه دو رو میباشد: یک روی آن عشق و شور و نیل و فوز حضرت سیدالشهداء علیه السلام می باشد به آن عوالم، و روی دیگر آن غصه و اندوه و عذاب و شکنجه و گریه. اما کسی می تواند آن روی سکه را تماشا کند که این رو را دیده و تماشا کرده و از آن عبور نموده باشد. در جریان عاشورا حال هیچ کس همچون ائمه نیست؛ گرچه مردم عادی ظاهرشان همچون ظاهر ائمه علیهم السلام بوده و به گریه حزن و اندوه مشغولند، ولی از آن عشق و شوری که امام در باطن داشته اند خالی اند. و عده ای از مؤمنین خالص دل و جانشان همچون امام شده اما ظاهرشان با آن حضرات هماهنگ نیست. به طور کلی یکی از اشتباهاتی که مخالفین عرفان دارند این است که حالات نقل شده از بزرگان اهل عرفان را با حالات ائمه علیه السلام تطبیق میکنند و به مجرد ناهماهنگی به انحراف و بطلان اهل عرفان حکم می کنند، غافل از اینکه در راه خدا هر مرتبه از سلوک حکمی دارد. اگر برای سالکینی که به پایان سفر چهارم نرسیده اند بخواهیم حکمی تعیین کنیم، باید حالات ائمه را قبل از رسیدن به درجه امامت، یا حالات اصحاب خاص، یا حال برخی از انبیای سلف را مورد بررسی قرار دهیم و ببینیم که آیا با حال ایشان هماهنگ است یا نه؟ ولی متأسفانه اطلاعات ما از دوران قبل از امامت ائمه و همچنین حالات اصحاب سر ایشان بسیار کم است»1️⃣ پاسخ: حتی یک روایت از معصومین علیهم السلام وارد نشده که بگوید عاشورا روز عشق بازی و سیدالشهدا علیه السلام است، خوشحال و مسرور باشید. چنانکه گذشت احادیث همگی صدا عاشورا را روز حزن، اندوه و گریه معرفی میکنند. https://eitaa.com/sonnat_voice/490 https://eitaa.com/sonnat_voice/491 https://eitaa.com/sonnat_voice/493 این گفته: «داستان کربلا، مانند سکه دو رو می باشد: یک روی آن عشق و شور و نیل و فوز حضرت سیدالشهداء علیه السلام می باشد به آن عوالم» صحیح نمی باشد چون احادیث، دیگر را نیز عزادار سیدالشهدا علیه السلام معرفی میکنند و اهل آسمانها را گریان و ماتم زده توصیف می کند. «أَشْهَدُ أَنَّ دَمَكَ سَكَنَ فِي اَلْخُلْدِ وَ اِقْشَعَرَّتْ لَهُ أَظِلَّةُ اَلْعَرْشِ وَ بَكَى لَهُ جَمِيعُ اَلْخَلاَئِقِ وَ بَكَتْ لَهُ اَلسَّمَاوَاتُ اَلسَّبْعُ وَ اَلْأَرَضُونَ اَلسَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَنْ يَتَقَلَّبُ فِي اَلْجَنَّةِ وَ اَلنَّارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى» «يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ أَشْهَدُ لَقَدِ اِقْشَعَرَّتْ لِدِمَائِكُمْ أَظِلَّةُ اَلْعَرْشِ مَعَ أَظِلَّةِ اَلْخَلاَئِقِ وَ بَكَتْكُمُ اَلسَّمَاءُ وَ اَلْأَرْضُ وَ سُكَّانُ اَلْجِنَانِ وَ اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ» «أُقِيمَتْ لَكَ اَلْمَآتِمُ فِي أَعْلَى عِلِّيِّينَ، وَ لَطَمَتْ عَلَيْكَ اَلْحُورُ اَلْعِينُ، وَ بَكَتِ اَلسَّمَاءُ وَ سُكَّانُهَا، وَ اَلْجِنَانُ وَ خُزَّانُهَا ، وَ اَلْهِضَابُ وَ أَقْطَارُهَا، وَ اَلْأَرْضُ وَ أَقْطَارُهَا، وَ اَلْبِحَارُ وَ حِيتَانُهَا، وَ مَكَّةُ وَ بُنْيَانُهَا، وَ اَلْجِنَانُ وَ وِلْدَانُهَا، وَ اَلْبَيْتُ وَ اَلْمَقَامُ ، وَ اَلْمَشْعَرُ اَلْحَرَامُ ، وَ اَلْحِلُّ وَ اَلْإِحْرَامُ» در زیارت عاشورا می خوانیم: «يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ اَلرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ اَلْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ اَلْإِسْلاَمِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي اَلسَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ اَلسَّمَاوَاتِ» #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی و توجیه شادی روز عاشورا و پاسخ به آنها چندی پیش مقاله ای با عنوان «عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام» توسط طلبه ای بی سواد و بیگانه با روایات برای مشروعیت بخشیدن به شادی روز عاشورا در فضای مجازی منتشر شد که ناگزیر از ذکر آنها و پاسخ آن در این پست هستیم. توجیه اول:چهره نورانی سیدالشهدا علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/467 توجیه دوم:واقعه عاشورا دو بعدی است https://eitaa.com/sonnat_voice/468 توجیه سوم:شهادت نعمت است https://eitaa.com/sonnat_voice/469 توجیه چهارم:سخنان امیرالمومنین علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/470 توجیه پنجم: زیارتنامه حضرت علی اکبر علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/472 توجیه ششم:خواب سیدالشهدا علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/474 توجیه هفتم:سخن حضرت قاسم علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/475 توجیه هشتم:گفتار علامه مجلسی رحمه الله https://eitaa.com/sonnat_voice/476 توجیه نهم:مصیبت رحمت است https://eitaa.com/sonnat_voice/477 ۱-معنای عبارت«ما رایت الا جمیلا» https://eitaa.com/sonnat_voice/478 توجیه دهم:رسیدن به فوز عظیم https://eitaa.com/sonnat_voice/480 توجیه یازدهم:سخن حضرت علی اکبر علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/483 توجیه دوازدهم:شادی اصحاب https://eitaa.com/sonnat_voice/486 توجیه سیزدهم:ادعای تعارض روایات https://eitaa.com/sonnat_voice/488 ۱-حزن امام حسین علیه السلام در روز عاشورا https://eitaa.com/sonnat_voice/490 ۲-حزن فرزندان پیامبر علیه و آله السلام در روز عاشورا https://eitaa.com/sonnat_voice/491 https://eitaa.com/sonnat_voice/493 برگرفته از کتاب نقدی بر تصوف نوشته استاد سید محمود هاشمی نسب/نشر خسرو خوبان/تهران #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice

محمد حسن وکیلی و توجیه شادی روز عاشورا و پاسخ به آنها چندی پیش مقاله ای با عنوان «عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام» توسط طلبه ای بی سواد و بیگانه با روایات برای مشروعیت بخشیدن به شادی روز عاشورا در فضای مجازی منتشر شد که ناگزیر از ذکر آنها و پاسخ آن در این پست هستیم. توجیه اول:چهره نورانی سیدالشهدا علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/467 توجیه دوم:واقعه عاشورا دو بعدی است https://eitaa.com/sonnat_voice/468 توجیه سوم:شهادت نعمت است https://eitaa.com/sonnat_voice/469 توجیه چهارم:سخنان امیرالمومنین علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/470 توجیه پنجم: زیارتنامه حضرت علی اکبر علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/472 توجیه ششم:خواب سیدالشهدا علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/474 توجیه هفتم:سخن حضرت قاسم علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/475 توجیه هشتم:گفتار علامه مجلسی رحمه الله https://eitaa.com/sonnat_voice/476 توجیه نهم:مصیبت رحمت است https://eitaa.com/sonnat_voice/477 ۱-معنای عبارت«ما رایت الا جمیلا» https://eitaa.com/sonnat_voice/478 توجیه دهم:رسیدن به فوز عظیم https://eitaa.com/sonnat_voice/480 توجیه یازدهم:سخن حضرت علی اکبر علیه السلام https://eitaa.com/sonnat_voice/483 توجیه دوازدهم:شادی اصحاب https://eitaa.com/sonnat_voice/486 توجیه سیزدهم:ادعای تعارض روایات https://eitaa.com/sonnat_voice/488 ۱-حزن امام حسین علیه السلام در روز عاشورا https://eitaa.com/sonnat_voice/490 ۲-حزن فرزندان پیامبر علیه و آله السلام در روز عاشورا https://eitaa.com/sonnat_voice/491 https://eitaa.com/sonnat_voice/493 برگرفته از کتاب نقدی بر تصوف نوشته استاد سید محمود هاشمی نسب/نشر خسرو خوبان/تهران #محرم_صفر #عرفان_تصوف #محمد_حسن_وکیلی #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #صوفیه_عاشورا #نقدی_بر_تصوف_حوزوی #استاد_هاشمی_نسب @sonnat_voice