eitaa logo
به سوی سماء
933 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
466 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن که شبی نخفته باشی به درازنای سالی غم حال دردمندان نه عجب، گرت نباشد که چنین نرفته باشد همه عمر، بر تو حالی @sooyesama
علامه حلی: لكلّ علم أسرار لا يطلع عليها من الكتب، فيجب أخذه من العلماء‌ و لهذا قال صلّى اللّٰه عليه و آله: «خذ العلم من أفواه الرّجال» و نهى عن الأخذ ممن أخذ علمه من الدّفاتر. و قال: «لا يغرنّكم الصّحفيون» و أمر عليه السّلام بالمحادثة في العلم و المباحثة فإنّها‌ تفيد النّفس استعدادا تاما لتحصيل المطالب. برای هر دانشی رازهایی است که با نوشته‌ها دانسته نمی‌شود و باید از دانشمندان گرفته شود. ازاین‌رو پیامبر (ص) فرمود: "دانش را از دهان مردان بگیرید". هم‌چنین از گرفتن دانش از کسانی‌که علمشان را [تنها] از دفتر گرفته‌اند پرهیز داده و فرمودند: "کتاب‌خودخوانده‌ها شما را نفریبند". و به گفتگو و همفکری علمی دستور داد؛ زیرا گفتگو نفس را برای دست‌یابی به مطلوب کاملا آماده می‌کند. (تحرير الأحكام الشرعية، ج۱، ص۳) @sooyesama
امام كاظم عليه السلام: اَلْمُؤْمِنُ قَليلُ الْكَلامِ كَثيرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ كَثيرُ الْكَلامِ قَليلُ الْعَمَلِ. مؤمن كم‌حرف و پر كار است. اما منافق پر حرف است و كم كار. (تحف العقول، ص۳۹۷) @sooyesama
شب نشانه‌ای برای آنهاست که [پوسته] روز را از آن بر می‌کنیم (یس؛ ۳۵) تصویر هوایی از مرز شب و روز در کره خاکی @sooyesama
شب نشانه‌ای برای آنهاست که [پوسته] روز را از آن بر می‌کنیم و ناگه در تاریکی در می‌مانند (یس؛ ۳۵) برپایه این آیه شریفه شب و تاریکی، ذاتی کره خاکی است، اما روز و روشنایی چون پوسته‌ای بر آن عارض می‌شود. ازاین‌رو برگرفتن این پوسته نورانی و آشکار کردن هویت تاریک زمین، نشانه‌ای از نشانه‌های خداوند است؛ زیرا تاریکی ذاتی و نیازمندی زمین به تابش نور را نشان می‌دهد. همه ماسوی‌الله چونان زمین، تاریک و بی‌فروغ‌اند و ذات نیازمند آنها از نور هستی بی‌بهره است. گرچه نور حقیقت بر ایشان تابیده و ظاهر آنها را نورانی کرده، اما گاهی که خورشید وجود از نورافشانی بر آنها خودداری می‌کند و آنها از بروز ویژگی‌های خویش ناتوان می‌شوند، تاریکی ذاتی‌شان روشن می‌شود. و این نشانه‌ای از حقیقت هستی است. بی‌فروغی گه‌گاه سبب‌ها نشانه آن است که آنها حتی در هنگامه فروغشان، پرتو نور حقیقت را نمایش می‌دهند و از خود چیزی ندارند. و آدمی تا این نکته را باور کند باید بارها این بی‌فروغی‌ها و ناکامی‌ها را از عالم اسباب دریابد. این ناکامی ظاهری شاید بهترین کامی است که حقیقت به آدمی می‌چشاند. @sooyesama
چه کسی جز تو چهل مرتبه تنها مانده از تحیر دهن غار حرا وا مانده... از قضا رد شدی و راه قدر را بستی رفتی آن‌سوتر از اندیشه و در را بستی... @sooyesama
ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد دل رمیده ما را رفیق و مونس شد نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مُدرّس شد کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود که علم بی‌خبر افتاد و عقل بی‌حس شد @sooyesama
پیامبر خاتم (ع): ما قلت و لا قال القائلون قبلی مثل لا اله الاالله نه من و نه هیچ‌یک از گویندگان پیش از من، مانند «لا اله الا الله» نگفته‌اند (توحید صدوق، ص۱۸) @sooyesama
تازه‌های نشر کتاب گران‌سنگ "انهار اربعه در شرح بسم الله الرحمن الرحیم" به زیور چاپ آراسته شد. این کتاب بخشی از سخنان "استاد محمود امامی" است که ازسوی برخی شاگردان ایشان در موسسه ملک داعی تنظیم و چاپ شده است. @sooyesama @malakedaei
هدایت شده از به سوی سماء
مهم‌ترین مراقبات ماه شعبان: ۱- مناجات شعبانیه (ترجیحا سحر) ۲- صلوات شعبانیه (وقت زوال ظهر) ۳- ذکر «لا اله الا الله، و لا نعبد الا ایاه، مخلصین له الدین، و لو کره المشرکون»؛ هزار مرتبه در کل ماه؛ روزی ۳۳ مرتبه ۴- ۷۰ مرتبه: «استغفر الله و اسئله التوبه» ۵- ۷۰ مرتبه: « استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه» ۶- روزه روز اول، سیزده، چهارده، پانزده و آخر ماه. ۷- صد مرتبه: «سبحان الاله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التسبیح الا له، سبحان الاعز الاکرم، سبحان من لبس العز و هو له الاهل». بجای روزه روزهای دیگر. منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama
لحظه [خوش]، هدیهٔ خداوند به تو است! فایده‌اش را برگیر؛ چون آینده به سوی تو و رونده از جانب تو است. پس آن‌را به پرهیز و رفتار شایسته بیارای. وگرنه تو را حسرت خواهد بود هنگامی‌که غیر تو بدان دست یازد. (محیی‌الدین عربی، مواقع النجوم، ص۲۰۰) @sooyesama
امام حسین (علیه السلام): مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا هرکه در [راه] ما جان‌فشانی کند و خود را بر دیدار خدا توطّن دهد، با ما [به‌سوی خدا] کوچ خواهد کرد. (مجلسی، بحارالانوار، ج۴۴، ص٣۶٧) @sooyesama
معاد بحار الانوار را نگاه بفرمایید، چه فرمایشات عجیبی از زبان ائمه اطهار در آنجا آورده است؛ مثلا جناب سید الشهداء برای بهشتیان ظهور می‌کند و آنها را شاد و خرم می‌نماید و این شادمانی بر اثر تشریف فرمایی و تجلی آن جناب است. این‌ها به زبان نمی‌آید که چگونه به تشریف فرمایی یک انسان الهی و ملکوتی، سرور و ابتهاج و قرب و معانی و معارف و حقایق به بهشتی ها دست می‌دهد. بهشت هم مراتب دارد و این طور نیست که جناب سید الشهداء برای هر بهشتی تجلی کند، بلکه قابلیت و استعداد می خواهد، "الدنیا مزرعة الاخرة". اگر انسان در این دنیا حسینی بود، آن‌جا چنین توفیقی خواهد داشت و سید الشهداء بر او تجلی خواهد کرد. (شرح اشارات و تنبیهات) @sooyesama
حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام را شاگردان ایشان (آیت‌الله قاضی قدّس سرّه) کعبۀ اولیاء می گفتند. مرحوم قاضی پس از سیر مدارج و معارج و التزام به سلوک و مجاهدۀ نفس و واردات قلبیّه و کشف بعضی از حجابهای نورانی، چندین سال گذشته بود و هنوز وحدتِ حضرت حق تعالی تجلّی ننموده بود و مرحوم قاضی به هر عملی که متوسّل می‌شد، این حجاب گشوده نمی‌شد. تا هنگامی که ایشان از نجف به کربلا برای زیارت تشرّف پیدا کرده و پس از عبور از خیابان عبّاسیّه و عبور از درِ صحن، در آن دالانی که میانِ در صحن و خود صحن است، شخص دیوانه‌ای به ایشان می‌گوید: ابوالفضل کعبۀ اولیاء است. مرحوم قاضی همین‌که وارد رواق مطهّر می‌شود، حال توحید به او دست می‌دهد و تا ۱۰ دقیقه باقی می‌ماند. سپس که به حرم سیّدالشهداء علیه السلام مشرّف می‌گردد، در حالتی که دست‌های خود را به ضریح مقدّس گذاشته بود، آن حال قدری قوی‌تر دست می‌دهد و مدّت یک ساعت باقی می‌ماند. دیگر از آن به بعد مرتّباً و متاوباً و سپس متوالیاً حالت توحید برای ایشان بوده است. (جُنگ خطّی شماره ۱۸، صص ۲۶۹-۲۷۰) باتلخیص @sooyesama
امام صادق علیه السلام: الْأَوْصِيَاءُ هُمْ أَبْوَابُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّتِي يُؤْتَى مِنْهَا وَ لَوْلَاهُمْ مَا عُرِفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَل‏ اوصیاء [پیامبر] درهای خداوند عزّوجلّ هستند که از آنها [به ساحت ربوبی] وارد می‌شوند. اگر آنها نبودند خداوند عزوجلّ شناخته نمی‌شد. (کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۹۳) @sooyesama
امام سجاد (علیه السلام) لَكِنَّ الرَّجُلَ كُلَّ الرَّجُلِ نِعْمَ الرَّجُلُ هُوَ الَّذِي جَعَلَ هَوَاهُ تَبَعاً لِأَمْرِ اللَّهِ وَ قُوَاهُ مَبْذُولَةً فِي رِضَى اللَّهِ کامل‌ترین انسان، کسی است که خواهش‌هایش را به پی‌روی دستور خدا وادارد و نیروهایش را در خشنودی او به‌کار بندد. (مجلسی، بحارالانوار، ج۲، ص۸۵) @sooyesama
شیشه عطر بهار لب دیوار شکست همه‌جا پر شده از عطر خدا... @sooyesama
تازه‌های نشر کتاب ارزشمند "مختصات حکمت متعالیه" به چاپ رسید. این کتاب مجموعه‌ای از درس‌گفتارهای استاد "یدالله یزدان‌پناه" است که به‌قلم یکی از شاگردان ایشان حجت‌الاسلام "رضا درگاهی‌فر" تدوین و نگارش یافته است. این اثر پس از بررسی زندگی‌نامه علمی ملاصدرا، به بررسی پنج ویژگی بنیادین حکمت متعالیه می‌پردازد که عبارتند از: ۱. فلسفی‌بودن. ۲. وجودی‌بودن. ۳. روش اشراقی‌داشتن. ۴. هضم آموزه‌های اسلامی در حکمت. ۵. هضم آموزه‌های عرفان نظری در حکمت. برای تهیه این اثر با ۱۰ درصد تخفیف می‌توانید به فروشگاه اینترنتی نفحات به آدرس ذیل مراجعه نمایید: Store.Nafahat-eri.ir @sooyesama @nafahat_eri
دیر گاهی است که افتاده‌ام از خویش به دور... شاید این عید به دیدار خودم هم بروم... @sooyesama
به سه خصلت ممتاز شده‌ام: ۱. عشق كه از سخنم و نگاهم و دستم و حركاتم و حيات و مماتم می‌بارد. در آتش عشق می‌سوزم و هدف حيات را جز عشق نمی‌شناسم. در زندگی جز عشق نمی‌خواهم، و جز به عشق زنده نيستم. ۲. فقر كه از قيد همه چيز آزاد و بی‌نيازم. و اگر آسمان و زمين را به من ارزانی كنند، تأثيری در من نمی‌كند. ۳. تنهایی كه مرا به عرفان اتصال می‌دهد. مرا با محروميت آشنا می‌كند. كسی‌که محتاج عشق است، در دنيای تنهایی با محروميتِ عشق می‌سوزد. جز خدا كسی نمی‌تواند انيس شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشك‌های او را پاك نخواهند كرد. جز كوه‌های بلند راز و نيازهای او را نخواهند شنيد و جز مرغ سحر ناله‌های صبح‌گاه او را حس نخواهند كرد. به دنبال انسانی می‌گردد تا او را بپرستد يا به او عشق بورزد. ولی هر چه بيشتر می‌گردد، كمتر می‌يابد... @sooyesama
و داستان ابراهیم (ع) نشانه‌ای از فطرت توحیدی توست، هنگامی‌که از غار خویشتن بیرون زد و درپی حقیقت گشت. نخست ستاره و ماه را دید که نور می‌افشانند. گرایش یافت و آهنگ پرستش کرد. اما آن‌دو فرو نشستند و در تاریکی ذاتی خویش فرو رفتند. سپس خورشید را دید که درخشش بیشتری داشت. ناخودآگاه گرایش یافت، عشق ورزید و درنتیجه آهنگ پرستش کرد. اما خورشید نیز جاودانه نبود و سر به گریبان نیستی و نداری فرو برد. و این داستان همه انسان‌های بی‌دل است که درپی کسی هستند تا عشق ورزند، پرستش کنند و تنهایی خود را با او پر نمایند. اما ناگاه که معشوق، بی‌وفایی می‌ورزد درمی‌یابند که این معشوق نیز حقیقی و شایسته پرستش نیست. افسوس که انسان این آزمون و خطا را پیوسته تکرار می‌کند و در گستره افقی عالَم بسط می‌دهد. این، خود درد بی‌درمانی است که دل آدمیزاد را درگیر کرده و عمر گرانمایه او را به تاراج می‌برد. اما خلیل الهی، پس از چند آزمایش کوچک، به اصلی کلان رهنمون شد که هیچ آفریده‌های شایسته عشق و پرستش نیست. آفریده‌ها گاه در شرایط ویژه‌ای درخشش خاصی دارند که بارقه عشق را در دل‌نازکان شعله‌ور می‌سازد. اما پس از چندی که خاموش می‌شوند عاشق دل‌گشته را در غم و سردرگمی رها می‌کنند. اینجا آشکار می‌شود که پرستش تنها به معشوق جاودانه یکتا ویژه است. او که نور بی‌پایان هستی است و شعله محبتش هرگز خاموش نمی‌شود. پرستش حقیقی (غیر اعتباری) و جوششی (غیر کوششی) تنها از پی عشق می‌روید. ازاین‌رو عشق، بذر پرستش حقیقی است و بدون عشق، هیچ بویی از آن به مشام نخواهد رسید. آیا نمی‌نگری که ابراهیم (ع) که پدر توحید بود، خلیل الهی بود و از فزونی عشق، به مقام "خُلَّت" رسیده بود. بارالها بارها آزمودیم و دیدیم که آفریده‌ها به‌زودی بی‌فروغ می‌شوند. اما شگفتا که دوباره از این جادوی دل‌چسب فریفته می‌شویم. کاش دل زلالی چون ابراهیم می‌داشتیم که الهام تو را می‌شنیدیم و دیده از آفریدگان برگرفته، سوی آسمان می‌دوختیم تا محبت حقیقی و پرستش واقعی را می‌چشیدیم. خدایا به حول و قوه بی‌کرانت که پهنه گیتی را پر کرده، دل شیدای سرگشته ما را از این سردرگمی برون آر و دیده ما را چنان به دیدارت خیره کن که جز نور تو در عالم نبینیم. شاید از این خستگی و فسردگی رها گردیم و به گرمای دست پنهانت دل‌گرم شویم. @sooyesama