eitaa logo
به سوی سماء
947 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
477 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
انقطاع وحی معنی ندارد چون انقطاع وحی یعنی انقطاع رحمت رحیمیه و رحمت رحیمیه یعنی همه موجودات عالم از نقص به کمال می رسند و این به کمال رسیدن ازلا و ابدا هست و این معنی ندارد که قطع شود. انقطاع وحی یعنی کل دارایی که هست و کل توحید احدی صمدی که آدم ساز است، نصیب حضرت خاتم شد و دیگر بالاتر از آن نبود که به غیر ایشان برسد. وحی در عالم همیشه هست منتهی آنی که این وحی را دریافت کرد، عبارت از آن حضرت خاتم بود. انقطاع وحی یعنی همه دارایی ها پیدا شده معنی خاتم هم همین است. خاتم به این معنی نیست که فیض خداوند تبارک و تعالی ختم شده باشد بلکه به این معنی است که خداوند هر چه دارایی داشت در پیغمبر اکرم ظاهر کرد. (از شاگردان سلوکی علامه حسن‌زاده) @sooyesama @madresehbagherain
امام حسین (ع): مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِيحٌ يَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ خداوند هيچ موجودى را نيافريد، مگر آن‏كه براى او تسبيحى قرار داد تا با آن خدای را ستايش كند (مجلسی، بحار الانوار، ج۶۱، ص۲۹) @sooyesama
توحید نه فقط یکی گفتن است؛ بلکه یکی دیدن است. بکوش تا درجه درجه به علم الیقین بلکه به عین الیقین، بلکه به حق الیقین راه بیابی که او هست و اوست. @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
صفر، ماهی است که خاتم الانبیاء ص در آن رحلت می‌کند. ظرفی از زمان که جایگاه فقدان نبوت است. لذا نَحس و بلاخیز است. هر جایگاهی که فاقد روح نبوت باشد، نحس و بلاخیز است. البته زمان و مکان، به خودی خود، نه نحس‌اند و نه سعد. اما اتفاقاتی که در آنها روی می‌دهد بدان‌ها رنگ می‌دهد و سبب نحسی یا سعدی آن‌دو می‌گردد. مانند روز عاشورا و مکان کربلا که نقش ویژه‌ای در تربیت نفوس دارد. ماه صفر نیز جایگاه رحلت خاتم الانبیاء ص، است. و هرجا که روح نبوت نباشد نحس خواهد بود. اما ربیع‌الاول (که جایگاه میلاد نبی است) سعد و موجب رشد آدمی است. اینکه پیامبر ص فرمود: «هرکه مرا به خروج صفر بشارت دهد، او را به بهشت بشارت می‌دهم». مراد این است که هرکس از اقامت در صفر (فقدان روح نبوت) خارج شود، وارد بهشت شده است. حرام و مکروه، «صفر» اند؛ یعنی فاقد روح نبوت هستند، و واجب و مستحب، «ربیع» اند؛ یعنی واجد روح نبوت هستند. @sooyesama
مراقبات ماه صفر: ۱. ده بار دعای «یا شدید القوی...» ۲. صدقه موکد منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama
«يَقُولُونَ إِنَّ الْمَوْتَ صَعْبٌ وَإِنَّمَا مُفَارَقَةُ الْأَحبابِ وَاللَّهِ أَصْعَبُ» (می‌گویند که همانا مرگ سخت است اما به خدا سوگند که جدايی عزیزان بسی سخت‌تر است). منسوب به امیرمومنان (ع) در رثای فاطمه زهرا (س) @sooyesama
دل عزیزم "خود" هر کس، حدّ هستی اوست که نداری و نیستی‌اش را آشکار می‌کند. درون این مرز را رحمت هستی فرا گرفته و بیرون آن رنج نیستی و درد نداری است؛ "فضُرب بینهم بسُور له باب باطنه فیه الرحمة و ظاهره من قِبَله العذاب". به خود تکیه مکن که این تکیه‌گاه بس پوشالی است. می‌کوش که پیوسته از خودی خالی و از نور خدا پر باشی. نور خدا همان فرامین اوست که در قالب واجب و مستحب در بُنیه تو اشراق می‌شود. حدود وجودت را می‌گستراند و تو را بازتر و گسترده‌تر می‌گرداند. به فراخور هر حال و شایسته هر شأن، فرامینی هست که می‌توانی به آنها منور گردی. از حرام و مکروه دوری کن که این‌دو خواهش نفس تواند. با آنها تاریک شوی و به چاه تباهی در افتی. نواهی، حدود وجودت را تنگ کرده و گوهر جانت را می‌فشارند. در همه شئون به فرمان حق باش، تا از هوا خالی و جولان‌گاه فرامین "هو" باشی. اگر چنین بودی بشارت باد تو را که به دروازه فناء گام نهاده‌ای. https://eitaa.com/sooyesama
امام حسن مجتبی (ع): مَن عَبَدَ اللهَ عَبَّدَ اللهُ لَهُ کُلَّ شَیء هرکه خدای را بندگی کند، خدا همه چیز را بنده او می‌کند. (تنبیه‌الخواطر، ج۲، ص۱۰۸ ) @sooyesama
شنیدم صوفیان گفتند نیکو: که در نیکو رُخان لطفی است از "هو" گروهی خرده می‌گیرند اما گمانم چون ندیدستند آهو @sooyesama
ای مالک جهان بی‌کران در عالم مُلک عزیزانی داشتیم که هریک ناگهان رفتند. چنان در باطن عالم محو شدند که گویی هیچ‌گاه اینجا نبوده‌اند. اکنون زمانی است که از ایشان بی‌خبریم و زندگی جریان دارد... ما نیز روزگاری چند هستیم و سپس خواهیم رفت و باز زندگی جریان خواهد داشت. اموال‌مان تقسیم می‌شود و خاطراتمان رفته‌رفته کمرنگ‌ می‌گردد. گویی که هیچ‌گاه در این دنیا نبوده‌ایم. دنیا مانند رودخانه‌ای است که آب زندگی پیوسته از سویی بدان می‌ریزد و ازسویی می‌گریزد. گرچه این رود همیشه پر آب است، اما پیوسته بی‌قرار و ناپایدار می‌گذرد. دنیا هرگز نمی‌ایستد؛ نه خوشی‌هایش ماندگار است و نه رنج‌هایش می‌ماند. جایی چنین پست و جایگاهی چنین سست، را چرا باید دل بست؟ این‌را هنگامی‌که غبار پیری بر سر و رویت نشست، بهتر می‌یابی که همه عمر دنیا، لحظه‌ای کوتاه بود که تا خواستی آن‌را دریابی، رفت. و اکنون مرگ، دالانی است که تو را از ظاهر عالم به باطن می‌کشاند تا پوسته خاک را بشکافی و در ملکوت سبز شوی. برو خدا به‌همراهت. ما نیز تا چند لحظه دیگر که به‌شمار دنیا چندین سال است، به تو ملحق می‌شویم. باشد که در سایه رحمت الهی، آرام یابیم و از رنج این همه گذار، بیاساییم. @sooyesama
همه شب در این امیدم که نسیم صبح‌گاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا @sooyesama
در بازار چوب فروش‌ها، در هر حجره روزی چند كاميون چوب معامله می‌شود، ولی در پايان روز كه سؤال كنی چقدر كاسبی كرده ايد، می‌گويند مثلاً ده هزار تومان. امّا يك منبّت كار تكّه‌ی كوچكی از آن چوبها را می‌گيرد و حسابی روی آن كار می‌كند و بر رو‌ی‌ آن نقش می‌اندازد و همان تكّه چوب را صد هزار تومان يا بيشتر می‌فروشد. گاهی اوقات آن‌قدر نفيس می‌شود كه نمی‌توان روی آن قيمت گذاشت. در اعمال عبادی هم زياد عبادت كردن چندان ارزش ندارد بلكه روي عمل حسابی كار كردن و آن‌را خوب از كار درآوردن و حقّ آن‌را ادا كردن نتيجه‌بخش است. @sooyesama
365-day-365-diary.pdf
30.06M
کتابی زیبا و متفاوت در موضوع دفاع مقدس: (۳۶۵ خاطره ۳۶۵ روز) @sooyesama
تا در طلب گوهر کانی کانی تا در هوس لقمهٔ نانی نانی این نکتهٔ رمز اگر بدانی دانی هر چیزی که در جستن آنی آنی ......... سخن آن بود که استاد گرانمایه بگفت: حَسنا درپی هر چیز روانی، آنی ........ بدی را رها کن و جز به نیکی میندیش؛ که هر کس گرفتار چیزی می‌شود که به آن می‌اندیشد. @sooyesama
اگر نفسی از نفوس برای خود إنّیّتی قائل شود، اگر چه نماز بخواند، روزه بگیرد، حجّ انجام دهد، اگر صد سال هم در سلوک باشد، به مطلوب نخواهد رسید. در صورتی به مقصود می رسد که حتّی از أصغر و أدون افراد -به حسب خیال خودش، والّا در متن واقع که همه مساوی اند- خود را کوچکتر ببیند، از همه خود را پست تر ببیند؛ در این صورت با اطاعت و بندگی خدا به وصال حضرت حق نائل گشته والّا به مقصود نخواهد رسید. (گلشن أحباب، ج۱، ص۱۶۴) @sooyesama