eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
424 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمیشود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ (س) چه مقام و منزلتی در اسلام دارد؟ (بخش دوم) 💠فضایل و مناقب ایشان 🔷آن حضرت در زمره ‏ترينِ‌زنان‌عالم، دارای جلالت شأن، منزلت والا، قوّت استدلال، برترى عقل، استوارى قلب، فصاحت زبان و بلاغت بيان بود و این، از سخنرانى‏ در كوفه و شام كه گويى از زبان پدرش اميرالمؤمنين (ع) ايراد مى‏ گرديد دانسته مى‏ شود، و نيز از احتجاج بر يزيد و ابن زياد، آنگونه كه آنها را خاموش ساخت، تا آنجا كه به بدگويى و ناسزا گفتن و مسخره كردن و دشنام دادن، كه سلاح افراد ناتوان از دليل آوردن است پناه بردند، و از (س) شگفت نيست كه اينگونه باشد؛ چرا كه او شاخه‏ اى از شاخه‏ هاى درخت پاك [رسالت]‏ است. [۱] او در وقار و شخصیت همچون خدیجه (س)، در حیاء و عفّت، مانند مادرش حضرت فاطمه (س)، در شیوایی و رسایی بیان، چون پدرش امام علی (ع)، در حلم و صبر انقلابی همانند برادرش امام حسن (ع) و در شجاعت و قوّت قلب، مانند برادرش حضرت سیدالشهداء (ع) بود. [۲] 🔷 (س) هم از نظر سن، و هم از نظر مقام و فضيلت، برتر از خواهرش ام‏ كلثوم و بلكه مى‏ توان گفت، پس از مادرش فاطمه (س) و جدّه‏ اش خديجه (س)، شريفترين و بزرگترين زنان اسلام بوده است. زندگانى پر ماجرا و سخنان پر معنا و خطبه ‏هاى بليغ و رساى او در طول مسافرت كربلا، كوفه و شام، و زهد و عبادت و ساير خصال عالى او بهترين گواه اين مُدّعاست. [۳] ایشان تربیت شده خاندان وحی است. به كوچك و بزرگ احترام می‌گذاشت و هیچگاه چهره ترش نمی‌كرد. همیشه در سلام كردن [به بانوان و محرمان] پیش دستی می‌كرد، و در مقابل مهمان از جا بر می‌خاست و مقام او را ارج می‌نهاد. با اینكه عبداللّه بن جعفر از بزرگان و ثروتمندان مدینه بود و در خانه، كنیز و غلام و... داشت؛ امّا حضرت (س) در كارهای خانه آنان را یاری می‌داد و جویای احوالشان می‌شد، تا اگر مشكلی دارند، آن را برطرف سازد. [۴] 🔷روزى حضرت زينب (س) در محضر دو برادرش حسن و حسين (عليهما السلام) نشسته بود. آنها درباره بعضى از گفتار رسول خدا (ص) با هم گفتگو مى‏ كردند. در اين هنگام، (س) به دنبال سخنان برادرانش، نكات جالب و زيبايى را بيان فرمود. پس از تمام شدن نكات و توضيحات حضرت زينب (س)، امام حسن (ع) به خواهرش فرمود: «إِنَّكِ حَقّاً مِنْ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مِنْ مَعْدَنِ الرِّسالَةِ؛ به راستى كه تو از درخت نبوّت و معدن رسالت هستی». براى اثبات نبوغ آن بزرگوار، شاهدى گوياتر از نقل خطبه مشهور حضرت زهرا (س) وجود ندارد؛ [۵] چرا كه ايشان در آن زمان بيش از پنج سال نداشته است! [۶] (س) وارث خاندانى بود كه سرسخت‏ ترين دشمن آنان «يزيد» درباره‏ شان گفته است: «إِنَّ هؤُلاءِ وَرَثوُا الْعِلْمَ وَالْفَصاحَةَ وَ زَقُّوا الْعِلْمَ زَقّاً؛ اينان خاندانى هستند كه فصاحت و دانش را از پيامبر (ص) به ارث برده‏ اند و آن را همراه شيرخوارگى از پستان مادر‏ می مكند». [۷] 🔷 (س) همچون مادرش فاطمه (س) نمازش را اوّل وقت به جا می‌آورد، و در انجام آن بسیار دقّت داشت. هنگام فرا رسیدن وقت نماز، كارها را رها كرده، به نماز می‌پرداخت. حضرت چنان غرق در نماز و عبادت می‌شد كه گویا در این دنیا نیست و محو معبود یكتا می‌گشت. [۸] نماز های شب حضرت در طول زندگی، به ویژه در دوران اسارت، و در مسیر كوفه و شام معروف است، تا آنجا كه برادرش از او درخواست می کند كه در نماز شب برادرش را فراموش نكند. امام سجاد (ع) مى‏ فرمايد: «در آن شب ديدم عمه‏ ام زينب (س)، نشسته مشغول نماز و عبادت بود». امام حسين (ع) به قدرى به خلوص، عرفان و بندگى (س) اعتقاد داشت، كه هنگام خداحافظى آخر، از خواهرش درخواست دعا كرد و به او فرمود: «يا اخْتاهُ! لا تَنْسَيْنِى فِى نافِلَةِ اللَّيْلِ؛ خواهرم مرا در نماز شب فراموش مكن». [۹] ... پی‌نوشت‌ها [۱] با كاروان شام، هاشمى نوربخش، حسن، مشعر، ص ۷۱ [۲] الخصایص الزینبیه، جزایری، سیدنورالدین، ص ۱۶۰ [۳] زينب عقيله بنى هاشم (س)، رسولى محلاتى، سيد هاشم، چ اول، ص ۹ [۴] زندگانی حضرت زینب (رسالتی از خون و پیام)، ص ۱۶ [۵] بلاغات النساء، ابن ابی طاهرابن طیفور، ابوالفضل، شرح و تصحیح: احمدالالفی، ص ۱۲ [۶] سرّ نينوا، زينب كبرى (س)، محسن زاده، محمد على، چ اول، ص ۳۵ [۷] با كاروان شام، همان، ص ۷۲ [۸] داستانهایی از زندگانی حضرت زینب (س) کربندی، علیرضا، ص ۱۷ [۹] باكاروان شام، همان، ص ۷۱ منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️امام علی عليه السلام: 🔸«قيلَ لِلعَبدِ الصّالِحِ لُقمانَ: أيُّ النّاسِ أفضَلُ؟ قالَ: المُؤمِنُ الغَنِيُّ، قيلَ: الغَنِيُّ مِنَ المالِ؟ فَقالَ: لا، وَ لكِنَّ الغَنِيَّ مِنَ العِلمِ الَّذي إنِ احتيجَ إلَيهِ انتَفَعَ بِعِلمِهِ، و إنِ استُغنِيَ عَنهُ اكتَفى».  🔹به عبد صالح، يعنى ، گفته شد: كدام يك از ترند؟ گفت: ؛ گفته شد: از ؟ گفت: «نه؛ ليكن برخوردار از كه اگر به او محتاج شدند، از سود برند و اگر از او بى نياز شدند، خودش به آن اكتفا كند». 📕بحار الأنوار، ج ۱۳، ص ۴۲۱، ح ۱۶ @tabyinchannel