#معرفی_کتاب #داستان_راستان اثر معروف و ارزشمند استاد #شهید_مطهری است که در طی دهه های اخیر، همواره مورد علاقه کتاب دوستان بوده است. کتابی اصیل و مبتنی بر داستان های #واقعی که از کتاب‌های حدیث و یا تاریخ و سیر، با زبانی #ساده توسط #معلم_شهید انقلاب، استخراج شده است. در آستانه فرارسیدن #روز_معلم مطالعه این اثر #شیرین و خواندنی و #هدیه کردن آن به عزیزان مان، یک انتخاب دقیق بوده که به نوعی گرامیداشت یاد و خاطره نگارنده آن نیز هست. در کتاب «داستان راستان»، ده ها روایت شنیدنی به رشته تحریر درآمده که برای #عموم مردم در هر رده سنی جذابیت دارد؛ چون میل به #عدالت و #انصاف که روح حاکم بر این حکایت هاست، مورد اقبال عموم #مردم است. اکثریت قریب به اتفاق این #داستان‌ ها جنبه #مثبت دارد و تنها دو یا سه داستان با رویکرد نشان دادن رذالت ها بیان شده که هدف از آن، تأدیبی بوده است. #لقمان آموخت که با نشان‌دادن یک نقطه ضعف اخلاقی، تنبه و تذکر حاصل می‌شود، مثل داستان «یک دشنام» و داستان «شمشیر زبان» که به دنبال داستان «دوستی ای که بریده شد» به تناسب آن داستان آمده است. @tabyinchannel @daneshgahevelyat #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

⭕️ #امیرالمومنین‌ امام‌ على عليه السلام: 🔹در بيان موعظه هاى #لقمان (ع) به پسرش: «اى پسرم! كسى كه يقينش كم شده و نيّتش در طلبِ روزى ضعيف گشته [بايد بداند كه] #خداوند تبارك و تعالى به اراده خود، او را در #سه_‌حالتْ آفريده و به او #روزى داده است، كه در هيچيك از آن [حالت] ها كارى از دست او بر نمى آمد. [بنابراين، او بايد بداند كه] خداوند تبارك و تعالى او را در حالت چهارم نيز روزى میدهد. حالت اوّل، اين است كه او در رحم مادرش بود و خداوند عزوجل او را در جايى استوار، روزى رساند، به طورى كه گرما و سرما اذيّتش نكرد. سپس [در حالت دوم] او را از آنجا بيرون آورد و روزىِ او را از راه شير مادرش جارى ساخت و با اين وسيله، او را كفايت كرد و پرورش داد و بى آنكه او توان و نيرويى داشته باشد، او را بزرگ كرد. سپس [در حالت سوم] او را از شير گرفت و روزىِ او را در كسب و كار پدر و مادرش قرار داد، و چنان در دل هاى آنان براى او محّبت و رحمت نهاد كه گويى غير از آن، چيز ديگرى ندارند؛ بطورى كه در بسيارى از حالات، او را بر خودشان مقدّم مى داشتند. تا اينكه [به حالت چهارم رسيد و] بزرگ و عاقل شد و براى خودش مشغول كسب و كار گرديد. [در اين حال] عرصه بر او تنگ شد و به پروردگارش بد گمان گشت و همه #حقوق_خداوند را در مالش انكار كرد، و از ترس تنگىِ روزى و بدگمانى به اين كه خداوند تبارك و تعالى اكنون و در آينده، روزىِ بازماندگانِ او را بدهد، بر خود و خانوانده اش سخت گرفت؛ اى پسرم! #بدترين_بنده، همين است. 📚الخصال، ص ۱۲۲ ح ۱۱۴؛ بحار الأنوار، ج ۱۳ ص ۴۱۴ ح ۵ #امام_علی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️لقمان حکیم 🔹پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله در مورد #لقمان_حکیم فرمود: در حقيقت، #لقمان، پيامبر نبود؛ ليكن بنده اى بود مصمّم، انديشه مند و با حُسن ظن. خدا را دوست می‌داشت، پس خدا نيز او را دوست داشت و #حكمت را بر او ضمانت كرد. وسط روز خوابيده بود كه ناگهان به پذيرش خلافت فرا خوانده شد كه: «اى #لقمان! آيا مى خواهى كه خداوند تو را خليفه اى در روى زمين قرار دهد تا در ميان مردم، به حق داورى كنى؟»، #لقمان بيدار شد و در پاسخ گفت: «اگر پروردگارم مرا وادار كند، مى پذيرم؛ زيرا مى دانم كه اگر با من چنين كند، يارى ام مى نمايد و دانشم مى آموزد و از خطا نگاهم مى دارد، ولى اگر پروردگارم مرا مخيّر سازد، عافيت را مى پذيرم و بلا را نمى پذيرم». فرشتگانى كه نمى ديدشان، با صدايى به او گفتند: اى لقمان! چرا چنين گفتى؟ 🔹لقمان گفت: «زيرا حكمران، در سخت ترين و مشكل ترين مقام جاى گرفته كه ظلم از هر طرف، بر او احاطه دارد؛ [امكان دارد] خوار شود يا يارى گردد؛ اگر به صواب داورى كند، اميد است كه نجات يابد و اگر [در داورى] به خطا رود، راه بهشت را به خطا رفته است. هر كس در دنيا حقير و بى مقام باشد، بهتر از اين است كه صاحب مقام باشد، و هر كس دنيا را در مقابل آخرت برگزيند، دنيا او را مى آزمايد، ولى به پادشاهىِ آخرت دست نمى يابد». فرشتگان از زيبايىِ گفتار او در شگفت شدند. #لقمان لحظه اى خوابيد و سراسر وجودش آكنده از #حكمت شد. پس، از خواب بيدار شد و [از آن پس] #حكيمانه سخن گفت. پس از او، #داوود (ع) به پذيرش خلافت فرا خوانده شد و او آن را پذيرفت و شرط لقمان را مطرح نكرد... لقمان با دانش و حكمتش، حضرت داوود (ع) را يارى مى كرد. داوود (ع) گفت: «خوشا به حالت اى لقمان! به تو حكمت داده شد و بلا از تو دور گرديد، ولى به داوود خلافت داده شد و دچار مصيبت و فتنه (امتحان و آزمون الهی) گرديد». 📚تاريخ مدينه دمشق، ج ۱۷ ص ۸۵؛ كنز العمّال، ج ۱۴ ص ۳۴ ح ۳۷۸۶۵؛ مجمع البيان، ج ۸ ص ۴۹۴؛ نوادر الاصول، ج ۱ ص ۲۴۷؛ تفسير القمی، ج ۲ ص ۱۶۲ #لقمان_حکیم #لقمان @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه به عیوب خود پی ببریم؟ 🔸مرحوم «فيض كاشانى» در اين زمينه بحث مفيد و راهگشايى دارد؛ مى گويد، براى پى بردن به #عيوب_خويش چهار راه است؛ 1⃣طریق نخست این که: به سراغ #استادى برود كه آگاه از #عيوب_نفس است، و بر خفايا و آفات اخلاقى آگاهى دارد، او را حاكم بر نفس خويش سازد و از ارشادات او بهره گيرد، و اين در زمان ما كم است! 2⃣طریق دوم این که: «دوست‌ راستگوى‌ آگاه باايمانى» جستجو كند و او را #مراقب خويش سازد تا #احوال و #افعال او را مورد بررسى دقيق قرار دهد؛ هرگاه اخلاق و افعال ناپسند و عيوب پنهان و آشكارى از او ببيند به او اطّلاع دهد، همان گونه كه بعضى از بزرگان دين مى فرمودند: «رَحِمَ اللّهُ امْرَءً اَهْدى اِلَىَّ عُيُوبى» (خدا رحمت كند كسى كه #عيوب مرا به من هديه كند). 🔹(تعبير به هديه تعبير جالبى است كه دليل بر اهمّيّت فوق‌العاده اين مطلب است) ... ولى اين گونه افراد نيز كم اند، زيرا #دوستان غالباً مداهنه و مجامله مى كنند، و بعضى بعكس به خاطر حسد عيوب را بيش از اندازه بزرگ مى سازند. به داوود طائى [۱] گفتند: چرا از #مردم كناره گيرى كردى و با آنها آميزش ندارى؟ گفت: من چه كنم با كسانى كه #گناهان مرا از من پنهان مى كنند! 🔹آرى! #افراد_ديندار شديداً علاقه داشتند كه با استفاده از نصيحت ديگران از #عيوب شان آگاه شوند؛ ولى امروز كار ما به جايى رسيده كه منفورترين افراد نزد ما كسانى هستند كه ما را #نصيحت مى كنند و از #عيوب‌مان آگاه‌مان مى سازند!؛ نه تنها از #تذكّرات آنها خوشحال نمى شويم، بلكه به مقابله با آنان برمى‌خيزيم و مى گوييم: تو خود نيز داراى اين عيوبى، و چنين و چنان كردى، كينه او را به دل مى گيريم، و از نصايح او محروم مى مانيم! 3⃣طريق سوم آن است كه: انسان عيوبش را از #زبان_دشمنانش بشنود، چرا كه دشمنان با دقّت تمام مراقب #لغزشها و #عيوب انسانند؛ به همين دليل، گاهى انسان از دشمن‌ كينه‌ توزش بيش از #دوست_متملّق و چاپلوسش بهره مى گيرد. 4⃣طريق چهارم اين است كه: انسان با مردم #معاشرت كند؛ آنچه را از صفات آنها #نكوهيده مى بيند در مورد خودش نيز بررسى كند كه آيا او نيز داراى اين صفات نكوهيده هست يا نيست؟ زيرا #مؤمن آيينه و مرآت مؤمن است، و مى تواند #عيوب خويش را با مشاهده عيوب ديگران ببيند. به #حضرت_عيسى (عليه السلام) گفتند چه كسى تو را #ادب آموخت؟ گفت كسى مرا ادب نياموخت، ولى من #جهل_جاهل را ديدم و در نظر ناپسند آمد و از آن دورى نمودم. داستان معروف #لقمان را كه به او گفتند #ادب را از كه آموختى گفت از بى ادبان تعبير ديگرى از اين مطلب است. [۲] پی نوشت‌ها؛ [۱] داود بن نصير طائى را از بزرگان فقها و زهّاد و عبّاد قرن دوم هجرى شمرده اند و همطراز با ابراهيم ادهم و فضيل دانسته اند (لغتنامه دهخدا). [۲] المحجة البيضاء فی تهذيب الإحياء، ملا محسن فيض كاشانى، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسين، قم، چ۴، ج۵، ص۱۱۲ 📕اخلاق در قرآن‏، ج ۱، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، مدرسه الامام على بن ابیطالب(ع)، قم، چ ۱، ۱۳۷۷ش، ص ۳۳۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #اخلاق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد