eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
اثر معروف و ارزشمند استاد است که در طی دهه های اخیر، همواره مورد علاقه کتاب دوستان بوده است. کتابی اصیل و مبتنی بر داستان های که از کتاب‌های حدیث و یا تاریخ و سیر، با زبانی توسط انقلاب، استخراج شده است. در آستانه فرارسیدن مطالعه این اثر و خواندنی و کردن آن به عزیزان مان، یک انتخاب دقیق بوده که به نوعی گرامیداشت یاد و خاطره نگارنده آن نیز هست. در کتاب «داستان راستان»، ده ها روایت شنیدنی به رشته تحریر درآمده که برای مردم در هر رده سنی جذابیت دارد؛ چون میل به و که روح حاکم بر این حکایت هاست، مورد اقبال عموم است. اکثریت قریب به اتفاق این ها جنبه دارد و تنها دو یا سه داستان با رویکرد نشان دادن رذالت ها بیان شده که هدف از آن، تأدیبی بوده است. آموخت که با نشان‌دادن یک نقطه ضعف اخلاقی، تنبه و تذکر حاصل می‌شود، مثل داستان «یک دشنام» و داستان «شمشیر زبان» که به دنبال داستان «دوستی ای که بریده شد» به تناسب آن داستان آمده است. @tabyinchannel @daneshgahevelyat
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عدالت و انصاف از منظر دین (بخش سوم) 🔸 یکی از باارزش ترین و پیچیده ترین مفاهیم در اندیشه بشری است که در محدوده خواسته های فردی و اجتماعی انسان قرار دارد. این موضوع محور اصلی رویکردها و نظریه های مکاتب مختلف دینی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. به عنوان دینی که مدّعی کامل‌ترین برنامه برای زندگی انسان است، بیش از سایر ادیان این مفهوم را مورد توجه خود قرار داده است 🔹چندین تعبیر متعدد از در دست است که این به معنای تفکیک و یا تفاوت در آنها نیست، به گونه ای که تمام این تعابیر می توانند بر مصداق واحدی صدق کنند. برخی از این تعابیر، عبارت اند از: ۱) ، «قرار دادن هر چیز در جای خودش» است. امام علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید: «عدالت، کارها را بدان جا می نهد که باید». [۱] ۲) عدالت به معنای «استقامت در شریعت» هم تعبیر شده است. [۲] ۳) در پاره ای آیات و روایات، به منزله «اعتدالگرایی و میانه روی» بیان شده است. [۳] ۴) به معنای «قرارداد اجتماعی افراد برای تقسیم کار در زندگی مدنی» نیز آمده است. 🔹[۴] ۵) به معنای انصاف است. اما عدالت به معنای انصاف، اینکه با مفاهیمی همچون انصاف و اعتدال، رابطه مستقیم دارد. بعضی ها در تعاریف عدالت گفته اند: «حالت نفسانی ای است که انسان را در همه امور و احوال، به تعادل و میانه روی رهبری کند». [۵] این امر، نیازمند آن است که افراد با روحیه معتدل و اعتماد به نفس کافی بتوانند در شرایط و موقعیت های متعدد، مناسب ترین واکنش را نشان دهند. این تعادل و خویشتنداری در امور، پیش فرض ها و اقتضائات خاصی دارد که از جمله آنها می توان به تلاش فردی در داشتن، و شناخت و آگاهی کامل از وظایف (بر اساس عقل و تعالیم دینی و علم) و همینطور شناخت اجتماع و دنیای پیرامون اشاره کرد تا بر اساس آن، فرد بتواند راه‌ اعتدال و را از افراط و تفریط، باز شناسد. 🔹بنابراین، ، پیش از آن که یک مقوله فردی باشد، یک مقوله اجتماعی است و در اجتماع و مناسبات و روابط اجتماعی، معنا و مصداق می یابد. دینی که مسلمانان را برادران یکدیگر نام می نهد، دستور به حکمی می دهد که بر پایه آن، جامعه مسلمین استوار گردد. امام علی (ع) می فرمایند: «انصاف، دل ها را به یکدیگر پیوند می دهد». [۶] این روایت دیدگاه جامع نگرانه حضرت را در ارتباط با انسجام اجتماعی مسلمانان بیان می کند و این که به نوبه خود، کارکردی مقدّس در جلوه گر ساختن صفات الهی و پرورش خصال نیکو در افراد و جوامع دارد که هر دوی این ابعاد برای رساندن بشر به قلّه کمالات انسانی، مورد تأکید و اهمیت فراوان است. ... پی‌نوشت‌ها [۱] نهج البلاغه، حکمت۴۳۷ [۲] لسان العرب، ابن منظور ج۹ ص۸۳ [۳] همان [۴] غررالحکم، ج۱، ص۴۷، حکمت۱۵۶ [۵] کیمیای سعادت، امام محمّد غزالی [۶] غررالحکم، حکمت ۵۷۰ منبع: حوزه نت، شماره ۱-۱۶۵۲۰ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عدالت و انصاف از منظر دین (بخش چهارم و پایانی) 🔸 یکی از باارزش ترین و پیچیده ترین مفاهیم در اندیشه بشری است که در محدوده خواسته های فردی و اجتماعی انسان قرار دارد. این موضوع محور اصلی رویکردها و نظریه های مکاتب مختلف دینی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. به عنوان دینی که مدّعی کامل‌ترین برنامه برای زندگی انسان است، بیش از سایر ادیان این مفهوم را مورد توجه خود قرار داده است 💠انصاف با دوست و دشمن 🔹آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است - با دوستان، مروّت! با دشمنان مدارا!؛ بارها این بیت از حافظ را شنیده ایم، امّا مصداق بارز توصیه به با دوست و دشمن، است که می فرماید: «با دوست و دشمن خود به عمل و انصاف عمل کنید که این روش، به نزدیک تر است و همواره از خشم خدا بیمناک باشید که خداوند به آنچه می کنید آگاه است ». [مائده، ۸] 🔹 یعنی به شایستگی و در خور استحقاق هر کس یا چیزی، با آن رفتار کردن، و اینکه در مناسبات و روابط اجتماعی و حتّی در ارتباط با طبیعت، میل فردی کنار گذاشته شود، و ضابطه اخلاق مد نظر قرار گیرد. اهمیت این موضوع به قدری است که حتی در برخورد با دشمنان و افرادی که معتقدیم در حقّ‌مان بدی کرده اند نیز توصیه به انصاف شده است. [۱] 🔹انسان ها در اجتماع با یکدیگر کُنش متقابل دارند و اسلام هم دینی است که روابط اجتماعی را مورد ستایش و توجه بسیار زیادی قرار داده است؛ تا آنجا که دشواری در عمل کردن به آن را هم، مانع از انجام دادن آن نمی داند. این مطلب که آنچه برای خود نمی پسندی، برای دیگران هم نپسند، توجه به رعایت انصاف در مورد دشمنان را هم می رساند. 🔹اینکه در حتی در برخورد با با انصاف توصیه شده، به این خاطر است که چه بسا این انصاف، دشمن را از کینه ورزی باز دارد و خود، منشأ همبستگی اجتماعی گردد. خداوند می فرماید: «ای اهل ایمان، در امر عدالت و انصاف ایستادگی کنید، برای خدا گواهی دهید، هر چند آن گواهی به زیان خود یا پدر و مادر یا نزدیکترین خویشتان باشد». [نساء، ۱۳۵] پی‌نوشت؛ [۱] غرر الحکم، حکمت۲۴۰۳ منبع: حوزه نت، شماره ۱-۱۶۵۲۰ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تاثیرگذاری بر مردم با سخن نرم و برخورد نیکو 🔹 در ابعاد فردی و اجتماعی بسیار مهم و کارساز است، که بر اساس همین ابعاد تربیتی است که فضائلی مانند ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، و... در ابعاد فردی و اجتماعی نمایان می‌شود. 🔹یکی از مهم‌ترین محرک‌های ایجاد این فضائل در اجتماع، دستور تربیتی و می‌باشد. برای ایجاد بستر «امر به معروف» و «نهی از منکر» در جامعه بايد به گونه‌ای حركت كنيم كه سبب رشد خود و اطرافيان و مردم شويم، و از هرگونه جلوگیری کرده، تا زمينه رشد آنها را فراهم آورده و از دسیسه‌ های جلوگیری کنیم. 🔹لذا از لوازم و نهی از منکر ، و سخن گفتن با و لیّن است. همانطور که خداوند در خطاب به (عليه السلام) نسبت به می‌فرماید: «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى» [۱] (با او [فرعون] گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد)؛ 🔹یا روش و (علیهم السلام) در نشان دادن طرز صحیح وضو گرفتن به پیرمرد [۲] نشان از نوع تعامل و برخورد با مردم برای و است. لذا اگر ما در مسیر «امر به معروف» و «نهی از منکر» بتوانیم با سخن و و با مردم تعامل کنیم، هم در مسیر این موفق می‌شویم و هم راه را برای هر گونه سوء استفاده و برخورد تقابلی مردم با این فریضه‌ی الهی خواهیم بست. پی نوشت؛ [۱] قرآن کریم، سوره طه، آيه ۴۴ [۲] بحارالانوار، ج۴۳، ص۳۱۹ منبع: وبسایت رهروان ولایت @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از منظر امام علی (علیه السلام) «عدالت» و «احسان» چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ 🔹(عليه السلام) در حکمت ۲۳۱ با اشاره به تفسير آيه ۹۰ سوره نحل: «إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِحْسانِ»، ميفرمايد: « همان رعايت [و پرداختن حق مردم] و احسان به معناى نيكى بيشتر [از حد انصاف] است». خداوند در اين آيه شريفه به سه چيز امر و از سه چيز نهى كرده است، ميفرمايد: «خداوند به و و كمك به فرمان، و از و و نهى میكند»، و در پايان آيه مى افزايد: (خداوند به شما اندرز میدهد تا متذكر شويد)؛ «إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الإِحْسَانِ وَ إِيتَاءِ ذِى الْقُرْبَى وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنكَرِ وَ الْبَغْىِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ». 🔹اين آيه دربرگيرنده يكى از جامع ترين برنامه هاى اجتماعى بشر است كه هرگاه جامه عمل به خود بپوشد، و بر او حكمفرما میشود. در اينكه ميان و چه تفاوتى است مفسران احتمالات فراوانى ذكر كرده‌اند؛ بعضى گفته اند: ، اداى واجبات و ، انجام مستحبات است. برخى ديگر عدل را توحيد و احسان را اداى واجبات میدانند، و عدّه اى را به معناى هماهنگى ظاهر و باطن، و را به معناى برترى باطن نسبت به ظاهر دانسته اند. اين تفسير نيز از سوى گروهى عنوان شده كه مربوط به جنبه هاى عملى، و مربوط به جنبه هاى گفتارى است. 🔹ولى از همه اين تفسيرها بهتر همان است كه در كلام (ع) آمده كه را به معناى تفسير فرموده؛ زيرا رعايت انصاف آن است كه حق هر كسى را به خودش بپردازند (و به نظر میرسد كه اين واژه از ماده «نصف» گرفته شده؛ زيرا هرگاه انسان در حقوق مشترك، آن را تنصيف كند رعايت را به طور كامل كرده است). سپس اين واژه به معناى هرگونه عدالت آمده است. همانگونه كه از مفهوم آن استفاده میشود، نيكى كردن به ديگران است و اين نيكى همان است كه حضرت در كلام بالا به آن اشاره فرموده است. از این رو برقرار شدن بدون و و و امكان پذير نيست؛ زيرا ترك عدالت و انصاف سبب خشم كسانى میشود كه حقوقشان پايمال شده و طبعاً برمى‌خيزند و نظم جامعه را به هم میريزند و اى بسا منجر به خونريزى هاى وسيعى گردد. 🔹در مورد بسيار میشود كه تنها با استفاده از اصل عدالت و انصاف مشكلات جامعه حل نمیگردد؛ مثلاً سيل عظيمى آمده و خانه هاى فراوانى را ويران كرده و يا زلزله شديدى رخ داده و منجر به ويرانی هاى وسيعى شده است. در اينجا نمى‌توان تنها با استفاده از حقوق واجب و حتى مالياتهاى معمولى مشكلات را حل كرد. اينجاست كه اصل و بايد به ميدان آيد و دامن همت به كمر بزنند، ويرانى ها را آباد و ضايعات را جبران و ناشى از حوادث را حل كنند. گاه در يك نيز مشكلاتى به وجود مى آيد. مثلاً شوهر در حادثه اى از دنيا مى رود و اطفال صغير او باقى مى مانند. 🔹اينجاست كه بايد افراد صرفه نظر از اصل ، به سراغ و بروند و ايتام را تحت حمايت خود قرار دهند و مشكلات آن خانواده را حل كنند، خواه يك نفر اقدام به اين كار كند يا همه فاميل دست به دست هم بدهند. در «معانى الاخبار» كه اين حديث را قبل از سيد رضى نقل كرده، میخوانيم: (ع) بر اصحاب وارد شد در حالى كه آنها درباره بحث ميكردند، فرمود: چرا در اين باره به سراغ قرآن نمیرويد، عرض كردند: كجاى قرآن درباره مروّت بحث كرده؟ فرمود: اين آيه شريفه كه ميفرمايد: «إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِحْسانِ»، همان است و همان ». [۱] 🔹در حديثى كه مرحوم طبرسى آن را در «مجمع البيان» ذيل آيه مورد بحث نقل كرده میخوانيم: «عثمان بن مظعون كه از صحابه معروف پيامبر اسلام (ص) است ميگويد: من در آغاز به صورت ظاهری اسلام را پذيرفته بودم نه با قلب و جان، و اين وضع ادامه داشت تا آنكه روزى در خدمت آن حضرت، ديدم در فكر فرو رفته، ناگهان چشم خود را به طرف آسمان دوخت، گويا پيامى را دريافت میدارد. وقتى كه به حال عادى برگشت از ماجرا پرسيدم، فرمود: هنگامى كه با تو سخن میگفتم ناگهان جبرئيل را مشاهده كردم كه اين آيه را براى من آورد: «إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِحْسانِ...» عثمان ميگويد: چنان محتواى آيه در قلب من اثر گذاشت كه اسلام همان لحظه در جان و روح من جاى گرفت». پی نوشت: [۱]معانى‌الأخبار، ابن بابويه، جامعه مدرسين، چ۱، ص۲۵۷ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلاميه‏، ۱۳۸۶ش، چ۱، ج۱۳، ص۷۶۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️مفهوم «انصاف در سخن» چیست؟ 🔹 در بحث، نقطه مقابل مراء و است، يعنى انسان به آن گونه بنگرد كه به سخنان خويش مى نگرد و از آن همان گونه دفاع كند كه از سخن خويش دفاع مى كند، و به تعبير ديگر طالب باشد و آن را نزد هر كس و هر کجا یافت، پذيرا شود، هر چند گوينده حق يك فرد عادى و او عالمى بزرگ و پر آوازه باشد؛ حتى اگر كودكى يا و «سخن حقى» بگويد آن را بپذيرد. 🔹البته كه در روايات اسلامى از آن ستايش فراوان شده به معنى به منافع خويش و ديگران است، ولى يكى از شاخه هاى آن «انصاف در سخن» مى باشد. (عليه السلام) در حديث معروفى مى فرمایند: «سَيِّدُ الاْعْمالِ ثَلاثَةٌ: اِنْصافُ النّاسِ مِنْ نَفْسِكَ حَتّى لا تَرْضى بِشَىء اِلاّ رَضِيتَ لَهُمْ مِثْلَهُ وَ مُواساتُكَ الاْخَ فِى الْمالِ وَ ذِكُرُ اللهِ عَلى كُلِ حال» [۱] (برترين اعمال سه چيز است: رعايت در حق مردم، نسبت به خويشتن تا آنجا كه چيزى را براى خود نخواهى، مگر اينكه همانندش را براى آنها بخواهى، و مواسات با برادر دينى در مال و ذكر خدا در هر حال). 🔹جالب اينكه در بعضى از روايات مشاهده می کنیم (عليه السلام) هنگامى كه چهارخانه بهشتى را در برابر چهار عمل تضمين مى كند، «ترك مراء» را سومين عمل، و «انصاف در برابر مردم» را چهارمين عمل مى شمرد كه ممكن است اشاره اى به «انصاف در سخن» بوده باشد. پی نوشت: [۱] الكافی، دارالكتب الإسلامية، چ۴، ج۲، ص۱۴۴ 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابيطالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۷ش،‏ چ ۱، ج ۳، ص ۲۹۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel