eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
428 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«روزه» چه اثر و فایده اى براى انسان دارد؟ (بخش سوم و پایانی) 🔸 در سه بخش از زندگى انسان تأثیر گذار است: ۱) آثار تربیتی؛ ۲) آثار اجتماعی؛ ۳) آثار بهداشتی و درمانی. 3⃣آثار بهداشتى و درمانى روزه 🔹در امروز، و همچنین طب قدیم، اثر در انواع به ثبوت رسیده و قابل انکار نیست. کمتر طبیبى است که در نوشته هاى خود اشاره اى به این حقیقت نکرده باشد؛ زیرا مى دانیم عامل‌ بسیارى‌ از در خوردن غذاهاى مختلف است؛ زيرا که ، جذب نشده به صورت چربى هاى مزاحم در نقاط مختلف بدن، یا چربى و قند اضافى در خون باقى مى ماند. این ، در لابلاى عضلات بدن در واقع لجن‌زارهاى متعفنى براى پرورش انواع میکروب هاى بیمارى هاى عفونى است، 🔹و در این حال، بهترین راه براى مبارزه با این بیمارى ها نابود کردن این لجن زارها از طریق و است!. مواد زائد، اضافى و جذب نشده بدن را مى سوزاند، و در واقع بدن را «خانه تکانى» مى کند، به علاوه یک نوع قابل ملاحظه براى و عامل مؤثرى براى بازیافتن نیروی این دستگاه است؛ و با توجه به این که این دستگاه از حساسترین دستگاه هاى بدن و در تمام سال به طور دائم مشغول کار است، این براى آنها را دارد. 🔹بدیهى است، شخص ، طبق دستور اسلام به هنگام و نباید در افراط و کند، تا از این نتیجه کامل بگیرد، در غیر این صورت ممکن است نتیجه بر عکس شود. الکسى سوفورین دانشمند روسى در کتاب خود مى نویسد: «درمان از طریق ، فایده ویژه اى براى درمان کم‌خونى، ضعف روده ها التهاب بسیط و مزمن، دمل هاى خارجى و داخلى، سل، اسکلیروز، روماتیسم، نقرس، استسقاء، نوراستنى، عِرْق النساء، خراز (ریختگى پوست)، بیمارى هاى چشم، مرض قند، بیمارى هاى جلدى، بیمارى هاى کلیه، کبد و بیمارى هاى دیگر دارد. 🔹معالجه از طریق ، اختصاص به بیمارى هاى فوق ندارد، بلکه که مربوط به است و با سلول هاى جسم آمیخته شده، همانند: سرطان، سفلیس، سل و طاعون را نیز شفا مى بخشد!». [۱] در حدیث معروفى، (صلی الله علیه و آله) اسلام مى فرماید: «صُومُوا تَصِحُّوا»؛ [۲] ( بگیرید، سالم مى شوید). و در حدیث معروف دیگرى از (صلی الله علیه و آله) رسیده است: «المِعْدَةُ بَیْتُ کُلِّ داء وَ الْحِمْیَةُ رَأْس کُلِّ دَوا»؛ [۳] (، خانه تمام دردها است و بالاترین داروها!. پی نوشت‌ها: [۱] روزه روش نوین براى درمان بیماریها، ص ۶۵، چ ۱؛ [۲] بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۲۵۵، و ج ۵۹، ص ۲۶۷؛ [۳] همان، ج ۵۹، ص ۲۶۰ و ۲۹۰ 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیه، چ پنجاه و پنجم، ج ۱، ص ۷۰۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منظور از «تولّی» و «تبرّی» که به عنوان دو دستور اسلامی به ما آموخته اند چیست؟ و آیا این دو دستور را در دنیای امروز نیز می توان انجام داد؟ 🔹معمولا را تشبیه به درخت برومندى مى کنند که «مبانى عقیدتى»، اصول و ریشه هاى آن را، و «برنامه‌ هاى وسیع عملى»، فروع و شاخه هایش را تشکیل مى دهد. و نیز معمولا ده موضوع را به عنوان و برنامه های عملی ذکر می کند در حالی که گسترده تر از آن است که در ده موضوع خلاصه شود. ولى اهمّیّت این سبب شده است که آنها را در ردیف اوّل بشمارند، وگرنه مسلّماً منحصر به اینها نیست. 🔹از این دستورات ده گانه، سه قسمت مربوط به عبادات و نیایش و پیوند با خداست (نماز، روزه، حج)، و دو قسمت مربوط به مسائل اقتصادى و پیوند با خَلق خدا (زکات، خمس)، و پنج قسمت مربوط به مسائل اجتماعى و نظامى و سیاسى است (جهاد، امر به معروف و نهى از منکر، و ). فعلا سخن از دو دستور اخیر است که به معناى و است. چه کسى را دوست بداریم و از که متنفّر باشیم؟ 🔹دوستان خدا، مردم حق طلب، انسان هاى ارزنده و حامیان حقّ و عدالت را بداریم؛ و از آلودگان، ستمگران، بى‌بندوباران و دشمنان خدا و مردم، باشیم. چرا همه را دوست نداریم؟ چرا با همه خلق خدا خوب نباشیم؟ مگر در دنیاى امروز مى توان اصل زندگى مسالمت آمیز را با همه کس و در همه جا فراموش کرد؟ 🔹باید از کسانى که طرفدار «تز» دوستى با همه و در تحت هر شرایطى هستند پرسید: آیا در جهانى که ظالم و مظلوم و ستمگر و ستمدیده، استعمارگر و استعمار شده، حق طلب و اشغالگر و پاک و ناپاک وجود دارد همه را دوست بداریم؟! با همه خوش باشیم؟! و به همه کمک کنیم؟! آیا منطق انسانى چنین اجازه اى را به ما مى دهد؟ آیا عاطفه زنده هیچ مردمى با این سازشکارى غلط، هماهنگى دارد؟ 🔹اگر این «دو اصل» در اصول اساسى برنامه هاى عملى گنجانیده شده، به خاطر آن است که و عدالت و آزادگى و پاکى و درستى، صفوف خود را هر چه فشرده تر سازند، و و و هرچه تنهاتر بمانند و در یک محاصره اجتماعى و اخلاقى از طرف انسان هاى مثبت و ارزنده قرار گیرند. 🔹آیا هر غذایى را مى پذیرد؟ آیا ذائقه انسان یک وسیله و ، براى جدا کردن غذاهاى مفید از زیانبخش نیست؟ آیا به هنگام خوردن و گرفتار شدن بدن به مسمومیّت غذایى، راه سازشکارى را پیش مى گیرد و انسان را تسلیم مى کند، یا این که تمام قدرت خود را به کار مى اندازد تا از طریق استفراغ خود را از غذاى مسموم ابراز کرده، آن را به بیرون پرتاب کند؟ 🔹آیا تعادل نیروى و ، رمز بقاى جهان هستى نیست؟ چگونه بقاى‌ جامعه‌ انسانى مى تواند از تعادل این دو نیرو که در شکل و ظاهر مى شود مستثنا بماند؟ اگر به جاى این دو دستور، با همه کس و هر مکتب و بى تفاوت بودن در برابر هر چیز و هر صحنه پیدا شود، و و سازنده را جذب نکند، و و منفى را از خود نراند، نابودى چنان اجتماعى سریع خواهد بود؛ به همین دلیل، در حدیثى از (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «اَوْثَقُ عُرَى الإیَمانِ الحُبُّ فِى اللهِ وَ البُغْضُ فِى اللهِ». (محکم ترین دستگیره هاى ایمان، دوست داشتن براى خدا، و ابراز تنفّر کردن براى خداست). پی نوشت: [۱] سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۳ 📕پاسخ به پرسش های مذهبی، آیات عظام مکارم شیرازی و جعفر سبحانی، مدرسة الإمام علی بن أبی طالب(ع)، چ دوم، ص ۴۳۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel