بسم الله الرحمن الرحیم ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 495 1* در تربیت، هشدار وبشارت باید در كنارهم باشد. «تلك الجنّة - المجرمین فى عذاب» 2* عامل ورود در دوزخ، عملكرد خود انسان است. «ان المجرمین» 3* كیفرهاى خداوند عادلانه است. «و ما ظلمناهم» 4* ظلمِ پیوسته، عذاب پیوسته دارد. «خالدون... كانوا هم الظالمین» 5* آرزوى دوزخیان مرگ و نابودى است. «لیقض علینا» 6* مخالفان خدا را نشناختند كه گمان مى‌كنند خدا از پنهان آنها بى‌خبر است. «ام یحسبون انا لا نسمع سرّهم» 7* هر كلامى توسط فرشتگان ثبت و نوشته مى‌شود. «رسلنا... یكتبون» 8* هرگاه در سخنى احتمال نقص براى خداوند بود مناسب است او را تنزیه كنیم. «ان كان للرحمن ولد... سبحان» 9* آنجا كه استدلال و هشدار اثر نكند باید طرف مقابل را به حال خود رها كرد، مانند آنكه پزشك دلسوز، به هنگام یأس، مریض را به حال خود رها مى‌كند. 10* عقاید و افكار و كردار ناروا، منجلابى است كه افراد را در خود غرق مى‌كند. «یخوضوا» 11* كسى سزاوار پرستش است كه داراى علم و حكمت بى نهایت باشد. «اله... هو الحكیم العلیم» 12* حكمت غیر از علم است. چه بسیار عالمانى كه اهل حكمت نیستند، دانش دارند امّا بینش ندارند. خداوند هم علیم است و هم حكیم. «وهو الحكیم العلیم» 13* خداوند از هر گونه نقص منزّه و در برابر هر گونه كمال مبارك است. «سبحان... تبارك...» 14* در برابر كج فهمى دیگران باید از مقدّسات تجلیل كرد. «تبارك الّذى له...» 15* اصل شفاعت مورد قبول است، امّا شفاعت‌هاى موهومى مردود است. «لا یملك... الشفاعة» 16* آنان كه حقّ شفاعت دارند براى هر كس و هر مورد، شفاعت نمى‌كنند، خود مى‌دانند كه مورد شفاعت كجاست. «و هم یعلمون» 17* گواهى و شهادت زمانى ارزش دارد كه بر اساس علم باشد. «شهد بالحقّ و هم یعلمون» 18* مشركان مكّه، خالقیّت خدا را قبول داشتند ولى در ربوبیّت و تدبیر و كارگشایى و شفاعت، گرفتار شرك بودند و دیگران را دخیل مى‌دانستند. «لئن سئلتهم من خلقهم لیقولن اللّه» 19* مبلّغان دینى توقّع پذیرش حقّ را از همه مردم نداشته باشند. «هؤلاء قوم لا یؤمنون» 20* در فرهنگ عرب، دو موقع سلام مى‌كنند؛ یكى هنگام ورود و ملاقات و دیگرى هنگام خروج و خداحافظى. چنانكه در پایانِ هر نماز مى‌گوییم: «السلام علیكم و رحمة اللّه و بركاته». مراد از سلام در این آیه نیز سلامِ خداحافظى و متاركه است. در فارسى نیز یك درود داریم و یك بدرود. 21* مشركان لجوج را به حال خویش رها كنید و با آنان منازعه نكنید. «فاصفح عنهم» 22* پیامبر اسلام تمام كارهاى خویش را به فرمان خداوند انجام مى‌داد. «فاصفح عنهم» #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_495 #تربیت #دوزخ #کیفر #کلام #تنزیه #استدلال #عقاید #حکمت #شفاعت #سلام #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)