لحظه ورود جانبازان حادثه پیجر در روضه🥺 چقدر این صحنه زیبا بود😭 به من بیاموز مثل عباس چشمم را فدا کنم و خدا رو بدون دستانم ملاقات کنم😭 #حسین_خیرالدین

بریم که یه پارت جدید خفن داشته باشیم😍

#پارت_61 #پشت_لنزهای_حقیقت جابر: ابوسهام ابوعلی رسیدن، دستور چیه؟ ابوسهام: دست به سر کنید حیان، اون تفنگ رو ازش بگیرید. جابر: چشم. حسین: ابوسهام هیچ کاری نکنید، ممکنه به سارا خانم صدمه بزنن. ابوسهام: ابوعلی، نگران نباشید، تک‌تیرانداز رو تو موقعیتی قرار دادم که فقط حیان رو هدف قرار میده. علی‌اکبر: چی‌میگن اینا؟ حسین: حیان!؟ ابوسهام: بله متاسفانه، جاسوس حیان بود. حسین: حواستون جمع کنید کمترین ضرری به سارا خانم نباید برسه. ابوسهام: چشم. جابر: تک‌تیرانداز اعلام کرده کاملا تسلط داره حیان. ابوسهام: هر دوتا مچ‌دستاش رو نشونه بره. جابر: چشم. چند لحظه گذشت، حیان دوبار تا ۱۰ شمرد. تفنگش رو مسلح کرد سر تفنگ رو محکم پشت گردنم فشار داد. حیان: راه باز کنید، قسم خوردم این دختر می‌کشم. ابوسهام: الان وقتشه بگو شلیک کنه. همین که حیان اومد شلیک کنه من از میون دست حیان رها شدم و با صورت زمین خوردم. ابو‌سهام: حیان فورا محاصره کنید. دور خانم هم حلقه امنیتی بزنید. حسین: سارا، سارا خانم صدای منو می‌شنوید. علی‌اکبر: زخم‌هاش سر باز کرده، حسام ملافه. حسام: بفرما. منو رو کامل میون ملافه پیچیدن، حسین آقا منو بلند کرد و تا مقر نزدیکی که تو اون محل بود برد. ابوسهام: حیان الان تو چنگ ماست، چی دستور می‌دید ابو‌علی؟ حسین: اول درمانش کنید، بعد هم باید بفهمید چند نفر مثل اون بین ما هستن. ابوسهام: چشم. حسین: ابوسهام...؟ ابوسهام: بله. حسین: ممنون، کارت عالی بود. علی‌اکبر: حسین تو ....!؟ حسین: تعجب نکن، اینجا همه مردانش عضو ارتش و نیروی حزب‌الله هستن. علی‌اکبر: پس تو فرمانده‌ای!؟ حسام: چرا بهمون نگفتی؟ حسین: چرا باید می‌گفتم؟ حسام: اینجوری ما بیشتر مراعات تو رو می‌کردیم. حسین: عباس اگر ماشین اومده حرکت کنیم بریم، حال سارا خانم خیلی خوب نیست. عباس: آماده‌است، فقط یکم از اینجا فاصله داره، باید یه مسیری رو پیاده بریم. حسین: بریم، هرچه زودتر برسیم بهتره. سارا: آب، آب می‌خوام. حسین: آقا علی این پارچه رو یکم خیس کن بده من. علی‌اکبر: بفرمایید. حسین آقا پارچه رو روی لب‌هام قرار داد، یه مقدار که لب‌هام تر شد پارچه رو برداشت. ✍ف‌.پورعباس 🚫کپی و انتشار به هر شکل و صورتی ممنوع ~~~~✍️🧠✍️~~~~ @taravosh1 ~~~~✍️🧠✍️~~~~

#پارت_62 #پشت_لنزهای_حقیقت علی‌اکبر: چرا نرفتیم بیمارستان!؟ حسین: اونجا دیگه امن نیست، ممکنه دوباره بیان سر وقت خانم. حسام: آقا حسین ما کی می‌تونیم برگردیم ایران؟ حسین: سید گفته بهتره اینجا بمونید، چون اسرائیل تا الان زنده بودن ما رو اعلام نکرده با قاطعیت هم مرگ سارا خانم بیان کرده. علی‌اکبر: الان ما دقیقا چیکار باید بکنیم؟ حسین: باید صبر کنیم، تو زمان درست یه ضربه به اسرائیل بزنیم، ثانیا سارا خانم ایران هم بره ممکنه خطر داشته باشه براش، این که ایشون الان مرده اعلام شده به نفعشون هست. حسام: پس زخم‌های تن و تیری که هنوز تو سینه‌اش هست چی؟ حسین: من اون رو حل می‌کنم، یه دکتر مطمئن رو خبر کردم داره میاد، شما هم کمک کنید اینجا رو آماده کنیم تا دکتر کارش زودتر انجام بده علی‌اکبر: بازهم بدون بی‌هوشی؟ حسین: داروی بی‌هوشی نیست ولی داروی بی‌حس کننده موضعی گیرآوردم، اون حتما به کار میاد. حسین: سارا خانم دکتر الان میاد، همه چی تموم میشه. سارا: باز هم پزشک مرد؟ حسین: آره، اما من هستم، خودم می پوشنمت. لگنت هم ... سارا: نه، اون دیگه نه، دیگه نمی‌خوام تا این حد .... حسین: حق دارید، اما اگر می‌خواید برگردید ایران و کارتون رو از سر بگیرید باید این تلخی‌ها رو تحمل کنید. خدا رو شکر که بخیه‌های پات آسیب ندیده. این لباس‌های ریحان، نمی‌دونم اندازه‌تون هست یا نه، ولی آوردم، بهتر از این لباس‌هاست، پوشیده‌تر. سارا: ممنون. حسین: می‌دونم نمی‌تونید خودتون بپوشید، فعلا من زنی دور و برم نیست که به کمک بطلبم، اگر اجازه بدید من لباس‌ها رو تنتون کنم. سارا: نه، خودم آروم آروم می‌پوشم. حسین: هر جور راحتید. خودم خوب می‌دونستم نمی‌تونم لباس رو بپوشم، دست و پاهام رسما از کار افتاده بودن، تمام بدنم می‌لرزید، مطمئنم حسین‌آقا هم این قضیه رو خوب می‌دونست، اصرار نکرد چون خودش هم از پیشنهادی که داد خجالت کشید، اینو از چهره‌اش فهمیدم. علی‌اکبر: حسام، عید نوروز امسال رو فکر کنم باید با صدای انفجار‌ها تحویل کنیم. حسام: خدا کریمه، من که حاضرم برم خط مقدم جون بدم، این نامردا از هیچ ظلم و جوری دریغ نکردن. علی‌اکبر: امیدوارم خدا زودتر نابودشون کنه. حسین: ببخشید اگر گرسنه موندید، غذا هم میارن. علی‌اکبر: صدای انفجار‌ها از اینجا دوره. حسین: فعلا پیش‌بینی ما این هست که این منطقه رو اسرائیل بمب بارون نمی‌کنه، تمرکزش رو گذاشته رو منطقه شیعه نشین. اینجا منطقه شمالی بیروت هست. علی‌اکبر: خدا کنه تا نیرومون رو جمع می‌کنیم کاری با ما نداشته باشن. حسین: حداقل تا زمانی که سارا خانم حالش خوب بشه. علی‌اکبر: منو ببخش که ازدواج با سارا خانم رو بهتون تحمیل کردم، من نمی‌دونستم که ... حسین: مهم نیست، من فهمیدم چرا نرفتی پیشنهاد بدی. حسام: چرا رمزی صحبت می‌کنید؟ چی از من پنهون کردی علی‌اکبر؟ ✍ف.پورعباس 🚫کپی و انتشار به هر شکل و صورتی ممنوع ~~~~✍️🧠✍️~~~~ @taravosh1 ~~~~✍️🧠✍️~~~~

سلام و نور🌙 عیدمون مبارک☺️🌺🌺 .

#پارت_63 #پشت_لنزهای_حقیقت حسین: علی‌اکبر یک روز قبل از اینکه اون اتفاق تلخ بیافته قرار نامزدی گذاشته، علی‌اکبر اول مسیر، اگر با سارا خانم ازدواج می‌کرد ممکن بود بعدا براش دردسر بشه، به هرحال قرار شما و سارا خانم همکار باقی بمونید، ولی من بعد از این قضیه می‌مونم لبنان و سارا خانم میره ایران هیچ وقت چشم تو چشم نمی‌شیم. حسام: ترسیدی شیرینی ازت بخواییم؟ حسین: منم اتفاقی متوجه شدم. علی‌اکبر: می‌خواستم وقتی عقد کردم و همه چی قطعی شد بگم ولی خب .... حسام: مبارکه داداش، ان شاالله خوشبخت بشی. بخاطر همین نگرانی تا قبل عید برنگردیم ایران؟ علی‌اکبر: نه دیگه نگران نیستم، الان شرایط خیلی فرق داره، تو ایران هم قطعا همه خبر دارن ما تو چه وضعی هستیم. حسین: سلام، خوش اومدید دکتر. دکتر: ممنون، همه چی آماده‌است؟ حسین: بله، فقط اجازه بدید من اول برم داخل یه موردی چک کنم. دکتر: بفرمایید. .................... گالانت: اگر تو اون احمق رو بکار نمی‌گرفتی الان کار دختر تموم شده بود. نتانیاهو: تو اگر زرنگ بودی همون اول دختره رو از دست نمیدادی، یه مقر بزرگ نظامی رو به آتیش کشید و نیروی ما کشته شد، خودش هم زنده موند. تو مقابل اون دختر کوتاه اومدی و همکارانش رو بدون این که برا ما هیچ سودی داشته باشه آزاد کردی. گالانت: چیزی که حزب‌الله و نیروهاش دارن و حتی ایرانی‌ها، روحیه قوی‌ هست، ما هیچ وقت نمی‌تونیم این روحیه رو ازشون بگیریم، همین روحیه‌است که اونا رو با این همه کشت و کشتاری که راه افتاده زنده و سرپا نگه داشته، اونا برا هر مشکلی راه حلی دارن. نتانیاهو: همین کم داشتیم تو هم اونا رو تایید کنی. گالانت: ما باید کاری کنیم اونا روحیه‌اشون رو از دست بدن، کم بیارن مقابل ما، از این جنگ خسته بشن. شکست‌های پیاپی اسرائیل اونا رو به ستوه آورده بود، به دستور نتانیاهو خبرنگاران یهود همه یا دستگیر شدن یا کشته شدن، بخاطر همین هیچ خبری از اونجا بیرون درز نمی‌کرد، مگر این که نفوذی چیزی باشه که ما بفهمیم اونجا چه اتفاقی داره می‌افته. ...................... حسین: دکتر اومده، اگر آماده هستید .... سارا: یکم دیگه .... حسین: من کمکتون می‌کنم لباستون رو عوض کنید. حسین آقا چشم‌هاش رو با یه دستمالی نازک بست، لباس رو برداشت و کمک کرد تا لباس رو بپوشم. روسری رو سرم انداخت و موهام رو کامل پوشوند. سارا: دستتون درد نکنه، ببخشید واقعا. حسین: خواهش می‌کنم، بگم دکتر بیاد؟ سارا: بله. دکتر وارد اتاق شد، حسین آقا هم کنار دستشون ایستادن. طبق معمول مواد بیهوشی نداشتن ولی بی‌حسی موضعی رو با کلی سختی بدست آوردن. اون لحظه من واقعا ترسیده بودم، قرار بود بدون بی‌هوشی سینه‌ام شکافته بشه. دکتر: اول باید بررسی کنم ببینم زخمشون چطوریه و موقعیت تیر رو تشخیص بدم. حسین آقا از سمت راست پهلوم لباس رو شکافت تا بخشی از سینه. کنار من نشست و دستش رو پشتم گذاشت. دکتر با انگشتش سعی می‌کرد سر زخم رو کمی باز کنه. دکتر: تیر سه سانت پیش روی کرده، باید سه سانت از این قسمت پهلو تا سینه رو بشکافم، اما بنظرم اول باید یه تصویر برداری دقیق انجام بشه. فقط یه بیمارستان تو این شرایط می‌تونه این تصویر برداری رو انجام بده. حسین: ما قبلا تو اون بیمارستان بودیم، بخاطر شرایطی مجبور شدیم ایشون با این شرایط بیاریم اینجا. دکتر: من الان فقط لگنش رو جا می‌ندازم، زخم‌های سطحی رو هم مجدد درمان می‌کنم، ولی تا فردا ایشون برسونید بیمارستان، دکتر عیاض متخصص قلب هست اون بهتر می‌تونه این عمل رو انجام بده. سارا: لگن نه، من می‌تونم درد اونو تحمل کنم. حسین: سارا خانم .... دکتر: در رفتگی شدید هست، بیشتر از این تو این موقعیت بمونه باعث سیاه شدن استخوان میشه. حسین: شما کارتون انجام بدید دکتر. سارا: حسین آقا...!؟ حسین: شما که نمی‌خوایید تا آخر عمر رو تخت بخوابید؟ اگر براتون سخته خودم این کار انجام میدم. دکتر: شما خودتون....؟ حسین: من دوره اینا رو گذروندم دکتر، فقط شما اینجا باشید بهم بگید چیکار کنم. دکتر: بسیار عالی. ناچارا به این کار تن دادم، دکتر گوشه‌ای ایستاد که به من خیلی اشراف نداشت، حسین آقا با کمک دکتر کارها رو مرحله به مرحله انجام داد. ✍ف.پورعباس 🚫کپی و انتشار به هر شکل و صورتی ممنوع ~~~~✍️🧠✍️~~~~ @taravosh1 ~~~~✍️🧠✍️~~~~

#پارت_64 #پشت_لنزهای_حقیقت حسین: از پشت لباس انجام میدم. نفس نیمه عمیقی کشیدم، از شدت خجالت عرق تمام تنم رو فرا گرفت، این حس خجالت برا حسین‌آقا هم بود، وقتی داشتن کارشون انجام میدادن از لرزش دست‌هاشون و لرزش صداشون متوجه شدم. دکتر: اول باید دقیق مکان کاسه و استخوان جابجا شده رو پیدا کنی، دست رو زیر کاسه قرار می‌دید و با دست دوم ران پا رو به سمت خودتون بکشید. حسین: انجام دادم. دکتر: رگ یا چیزی غیر استخوان زیر دستت حس می‌کنی؟ حسین: آره دکتر: ببین پای ایشون رو با سمت بالا ببر گودی پشت پا رو، روی کتفت بگذار و حرکت بده پا رو به سمت پایین. حسین آقا مرحله به مرحله کار رو انجام داد، اگر بی‌حسی موضعی نبود من از شدت درد می‌مردم. دکتر: احسنت، کارت رو خوب انجام دادی. الان کمکشون کنید روی پا بایستن. به کمک حسین آقا از تخت بلند شد، چند قدمی به سمت در رفتم. دکتر: تو ناحیه کشاله ران یا اطرافش درد حس نمی‌کنی؟ سارا: نه، درد ندارم؛ میشه بشینم؟ نمی‌تونم بایستم. دکتر: زخم پهلو و تیری که حرکت کرده رو فورا باید درمان کنید. حسین: من امروز ایشون به بیمارستان می‌برم. ممنون آقای دکتر، خیلی لطف کردید. دکتر: خواهش می‌کنم، بهتر باشید ان شاالله. دکتر از اتاق خارج شد، از خجالت سرم رو پایین انداختم و نگاهم رو از حسین آقا دزدیدم. علی‌اکبر: چی شد؟ حسین: لگنشون رو جا انداختیم اما تیر تو پهلوشون سه سانت پیش روی کرده، باید تصویر برداری انجام بدیم بعد عمل کنیم، چون سینه باید شکافته بشه ولی جای دقیق تیر بدون تصویر برداری پیدا نمیشه. حسام: کاش می‌شد منتقلشون کنیم ایران. حسین: یه بیمارستان هست که فعلا اوضاعش نسبت به بقیه جاها بهتره و امکانات داره. همین الان ایشون می‌بریم. به محض انتقال من به بیمارستان من رو به اتاق عمل منتقل کردند، اتاق عمل آنچنان شلوغ بود که حال من رو بدتر‌ کرد، بخاطر کمبود مواد بی‌هوشی عمل‌های قطع عضو به سختی انجام می‌شد. صدای آه و ناله کل اتاق‌عمل رو پر کرده بود، حداقل در هر اتاق دو نفر همزمان در حال عمل شدن بودن. حسین: دکتر اگر نیاز باشه من می‌تونم بیام داخل. دکتر: سعی می‌کنیم با بی‌حسی موضعی عمل انجام بدیم، اما چون بی‌هوش نمی‌شن نیاز هست شما بالا سرش باشید باهاش حرف بزنید تا ما راحت‌تر عمل انجام بدیم. البته به شرطی که مانع کار نشید. حسین: قطعا همین کار می‌کنم، مزاحم عمل نمی‌شم. سارا: شما...!؟ حسین: اومدم بالا سرت باشم، تا اذیت نشی. پرده‌ای رو از گردن به پایین گذاشتن، پشت پرده رو نمی‌دیدم، حسین آقا بالا سرم قرآن می‌خوند، من رو هم وادار می‌کرد همراهیش کنم. صداها جیغ و آه و ناله‌های تو اتاق عمل من اذیت می‌کرد. دست‌هام رو به کناره‌های تخت بسته بود، ذهنم مشوش بود. تو کمتر از یک هفته سه تا عمل رو انجام دادم، با هرکدومش هم صدها بار تا پای مرگ رفتم و برگشتم. علی‌اکبر: حسام من دلشوره دارم. حسام: چرا!؟ نگرانش نباش تا اینجا رسیده و مقاومت کرده از این عمل هم جون سالم به در می‌بره. علی‌اکبر: عمل‌های سنگین طی سه چهار روز فقط، زخم‌های عمیق، فقط ۲۳ سال سن داره این همه سختی و درد و رنج رو کشیده. حسام: شاید یه ذره از درد‌هایی که بچه‌های غزه و لبنان که زیر ۱۰ سال هستن رو درک کنیم. سارا: من دیگه نمیتونم حسین آقا. حسین: تموم میشه، یکم دیگه تحمل کنید. سارا: دیگه خسته شدم، از خدا می‌خوام بمیرم. حسین: این چه حرفیه؟ شما تا الان سخت‌ترین شرایط و عمل‌ها رو پشت سر گذاشتید، از پس این عمل هم برمیاید. چهارساعت عمل طول کشید، منو به اتاق مراقبت‌های ویژه بردن، یه آرامبخش بهم تزریق کردن، به خودم که اومدم تمام بدنم یا زخم بود و یا بخیه. سینه‌ام از پهلو تا ۳ سانت زیر سینه بخیه خورده بود، حدود ۶۰ تا بخیه. پام ۵ تا بخیه خورده بود، زخم‌های دیگه هم جای خود داره. ✍ف.پورعباس 🚫کپی و انتشار به هر شکل و صورتی ممنوع ~~~~✍️🧠✍️~~~~ @taravosh1 ~~~~✍️🧠✍️~~~~

به قدری دلتنگم که سینه‌ام هم از این دلتنگی به درد آمده🥺 فاصله زیاده😭 حرف و درد و دل بیش‌تر💔 حالم خرابه🥺 کی دوباره می‌بینمت همه آرزوی من😭 #شب‌جمعه #کربلا