📷 از سمت چپ: #استاد_علی_دوانی، #شهید_آیت_الله_مرتضی_مطهری، آیت‌الله #سید_هاشم_رسولی_محلاتی و استاد #سید_محمدباقر_حجتی ✍ استاد #علی_دوانی در ۵ مهر ۱۳۰۸ش در #دوان از توابع #کازرون متولد شد. در ۱۴ سالگی برای تحصیل به نجف رفت و در سال ۱۳۲۷ش به‌علت بیماری به ایران برگشت و پس از اقامتی یک‌ساله در تهران و مشهد، در زمان مرجعیت آیت‌الله بروجردی به قم رفت و از محضر #علامه_طباطبایی، #امام_خمینی، #آیت‌_الله_بروجردی، #سید_محمد_محقق_داماد و #سید_محمدرضا_گلپایگانی استفاده کرد. 🔹#استاد_علی_دوانی در سال ۱۳۵۰ش از قم به تهران مهاجرت کرد و تا آخر عمر در آنجا زندگی کرد تا آنکه در ۱۸ دی ۱۳۸۵ش دار فانی را وداع گفت. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran

✍ دو روز قبل توفیق شرفیابی محضر یکی از علما و حکمای حوزه تهران نصیبم شد. آیت‌الله #سید_محمدباقر_حجتی؛ دانشمندی سترگ، برخاسته از حوزه تهران که ۸۹ سال از عمر شریفش را به دفاع شیعه و معارف قرآنی پرداخته و در حوزه و به‌ویژه در دانشگاه منشأ آثار و برکات فراوانی بوده است. 🍃از خاطرات دهه ۳۰ ، ۴۰ و ۵۰ بسیار سخن گفتیم؛ از همنشینی و همراهی علمی‌اش از آغاز تحصیل با آیتین جوادی آملی و حسن‌زاده آملی؛ از اساتیدش به ویژه #علامه_شعرانی، #شهید_مطهری و #دکتر_ابوالقاسم_گرجی. 🔹از جمله خاطرات آنکه می‌فرمود: وقتی به دانشکده الهیات رفتم ده بیست تومان شهریه می‌دادند ولی من احتیاط می‌کردم و از این پول استفاده نمی‌کردم. چون پول دولت طاغوت بود، حرام می‌دانستم. شهریه‌هایی که گرفته بودم روی هم جمع شده بود و استفاده نمی‌کردم، تا اینکه یک سفر که به قم مشرف شدم، داخل حرم مطهر حضرت آیت‌الله گلپایگانی را دیدم و عرض کردم: بعضی طلبه‌ها که برای تحصیل به دانشگاه می‌روند و شهریه‌ای دولتی می‌گیرند، آیا استفاده از آن مجاز هست؟ 💡فرمودند: اگر حضورشان در دانشگاه موجب امر به معروف و نهی از منکر در آن مراکز هست مانعی ندارد و می‌توانند از آن شهریه‌ها هم استفاده کنند. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran

📷 از راست: سید محمدباقر حجتی، #سید_هاشم_رسولی_محلاتی، شهید مطهری، #علی_دوانی به یاد #معلم_شهید #استاد_مطهری 💠حجت‌الاسلام #سید_محمدباقر_حجتی درباره تدریس #شهید_مطهری می‌فرمود: «تنها استادی که در #مدرسه_مروی سراغ داشتم که قبل از اذان صبح به مدرسه می‌آمد و نماز صبح را در مدرسه می‌خواند، با وجود اينکه در خيابان آبشار منزل داشت، ايشان بود. از منزل قبل از اذان حرکت می‌کرد و می‌آمد و يک استکان چای می‌خورد و نماز صبح را ادا می‌کرد و می‌نشست درسش را شروع می‌کرد، و اين درس همين طور ادامه داشت، شايد تا ساعت ۸ يا ۹. علاقه ايشان به نشر علم و انديشه اسلامی ‌از همين‌جا ثابت می‌شود که ايشان بدون اينکه چشم‌داشتی به مزد و يا اجرت در اين زمينه داشته باشند، با اينکه منبع معاش نداشتند و در رده طلاب، يک حقوق ماهيانه دريافت می‌کردند – نه در رده مدرسين – اين‌چنين به تدريس برای طلاب عشق می‌ورزيدند. اگر مثلاً ايشان درس «منظومه» تدريس می‌کرد، به بيان مطالبی که در «منظومه» منعکس بود، اکتفا نمی‌­کرد، بلکه ضمن بيان حکمت اسلامی، از افکار فلسفی جديد هم مسائلی مطرح می‌کرد و به نقد و تحليل در اين مسائل می‌پرداخت. با چنان شوری وارد درس می‌شد که واقعاً ‌من استادی که اين همه علاقه و عشق به ترويج فرهنگ اسلامی و انديشه اسلامی داشته باشد، نديدم؛ به صورتی که در حال درس از خود بي­خود می‌شد...» 🕌 @tarikh_hawzah_tehran