📷 جمعی از اساتید فاضل و دانشمند و دانشجویان #مؤسسه_وعظ_وخطابه: نشسته از راست: #میرزا_یدالله_نظرپاک، احمد بهمنیار، رشید یاسمی، #سید_محمدکاظم_عصار، بدیع الزمان فروزانفر، علی اکبر سیاسی، #دکتر_محمود_شهابی ✍ مؤسسه وعظ و خطابه دو مرحله داشت. مرحله اول در سال ۱۳۱۵ش تأسیس شد و تا سال۱۳۱۷ ادامه داشت. 🔺مرحله دوم در سال ۱۳۳۳ش مجددا دایر شد و ریاست آن را #بدیع_الزمان_فروزانفر برعهده داشت. ✨✨ رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت #آیت‌الله_خامنه‌ای می‌فرمایند: تأسیس موسّسه‌ی «وعظ و خطابه» به سالهای ۱۳۱۶ و ۱۳۱۷ - یعنی دو یا سه سال بعد از شروع قلع و قمع روحانیت - برمی‌گردد. 🔹تأسیس این مؤسّسه برای آن بود كه هر كس می‌خواست روحانی بماند، می‌توانست تحت نظر این موسّسه كه وابسته به رضاخان بود، روحانی باقی بماند! به عبارتی آخوند باشد؛ اما آخوند رضاخانی، درباری و در خدمت سیاستهای استكبار باشد. 🔻 البته آن موسّسه اساتید خوبی داشت. من نشریات مؤسّسه‌ی «وعظ و خطابه» را در سالهای ۱۳۳۸ و ۱۳۳۹ از اوّل تا آخر مطالعه كردم. مطالب بسیار خوبی در زمینه‌های دین‌شناسی، ادیان باستانی و ادیان معاصر داشت. آنها اساتید برجسته‌ای را جمع كرده بودند و از لحاظ مطلب، كمبودی نداشتند. 🔺🔻تنها هدف آنها این بود كه سازمان روحانیت وجود نداشته نباشد.۱۳۷۴/۰۸/۱۰  🍃 @feyziye_tehran

🗓 به مناسبت ۲۴ دی سالروز رحلت #علامه_رفیعی_قزوینی در سال ۱۳۵۳ش ✍ در سال ١٣٨٠ق، آیت‌الله #سید_ابوالحسن_رفیعی_قزوینی به تهران آمد و از آن تاریخ تا پایان عمر شریفش، در این شهر اقامت گزید. ایشان در بدو ورود به تهران در #مسجد_آیت‌_الله_لواسانی واقع در #گذر_لوطی_صالح اقامۀ جماعت می‌کرد و در #مسجد_بین‌_الحرمین_بازار تدریس می‌نمود. 🍃 کم‌کم وسعت دانش و موقعیت اجتماعی ایشان زمینۀ حضورش در #مسجد_جامع_بازار را فراهم کرد. علامه رفیعی قزوینی در خانه‌ای که در مجاورت مسجد جامع قرار داشت و از قدیم، محل اسکان اعلم علمای تهران بود و پیش از ایشان، شخصیت‌هایی چون آقا #شیخ_علی_بابا_فیروزکوهی، #سید_محمدکاظم_عصار و آیت‌الله العظمی #سید_احمد_خوانساری در آن سکونت داشتند، اقامت گزید و در شبستان #آیت‌_الله_شاه‌_آبادی به اقامۀ جماعت پرداخت. 📚 در این مدت، عمدۀ تدریس ایشان در منزل بود، با این‌حال گاهی نیز در #مدرسه_مروی حضور می‌یافت و به تدریس می‌پرداخت. ✨در این دوران مسئلۀ مرجعیت آیت‌الله رفیعی قزوینی مطرح و رسالۀ ایشان منتشر شد. بنابر برخی نقل‌ها آیت‌الله العظمی خوانساری که مرجع اول تهران بود، گاهی به‌طور نامحسوس، وجوهات شرعی مردم را به‌سوی ایشان روانه می‌کرد تا امر مرجعیت ایشان در شهر تهران به‌خوبی تقویت شود. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran

📷تصویر آیت‌الله سید محمدکاظم عصار به مناسبت ۲ فروردین ۱۳۱۶ش وفات آیت‌الله #سید_محمد_عصار_لواسانی پدر حکیم الهی #سید_محمدکاظم_عصار/ سید محمد عصار مقدمات و سطوح را در تهران خواند و پس از آنکه در نجف و سامرا از محضر #میرزای_شیرازی و دیگر اساتید #مکتب_سامرا بهره‌برد، در سال ۱۳۰۱ ق به تهران آمد و از آن پس ۴۰ سال در تهران سکونت داشت تا آنکه اواخر عمر به مشهد مقدس هجرت کرد. 👇👇👇👇ادامه مطلب 👇👇👇 🕌 @tarikh_hawzah_tehran

#شمسیه_عصار با نام هنری #شوشا_گاپی فرزند آیت‌الله #سید_محمدکاظم_عصار، در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد. در هفده سالگی در سوربن فرانسه بورسیه شد و در رشته ادبیات فرانسه شروع به تحصیل کرد. 🎵علاقه‌ی توأمان او به ادبیات و موسیقی باعث شد تا به آهنگسازی و ترانه‌سرایی روی بیاورد. 📚 او کتابهایی چند نگاشته است اما اولین و مهم‌ترین کتابش با عنوان اسب عصاری، شامل خاطرات او از پدرش «آیت الله سید محمد کاظم عصار»، پدر بزرگش «آیت‌الله سید محمد حسینی لواسانی»، پدر بزرگ مادری‌اش «حاج علی‌بابا» و مطالب مرتبط با حوزه علمیه است. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۸۸ با عنوان The Blindfold Horse به زبان انگیسی توسط انتشارات I.B. TAURIS در لندن منتشر شد. ✨ نویسنده – از قول عمه‌اش – از «ریاضت» (شب‌زنده‌داری) سید محمدکاظم در همان سنین نونهالی می‌نویسد. (ص۴۲) سید محمدکاظم در ۱۳ سالگی به مدرسه دارالفنون می‌رود و به تحصیل ریاضیات، نجوم و فلسفه مشغول می‌شود و کمی بعد، خود تدریس آن‌ها را شروع می‌کند. در همین‌ صفحات است که نویسنده توصیفات جالب توجهی از وضعیت حوزه‌های علمیه آن روز ذکر می‌کند: «حوزه‌های اسلامی آن روز سیستمی دانشگاهی شبیه آن‌چه در سیستم آموزشی امروز آکسفورد یا کمبریج دیده می‌شود داشتند. میان اساتید و طلاب رابطه‌ی عمیق عاطفی وجود داشت: رابطه‌ای استاد-شاگردی که گاه در آن، استاد و شاگرد از پدر و پسر نیز به یکدیگر نزدیک بودند. طلبه می‌توانست روی موضوعی علمی کار کند که استادش انتخاب می‌کرد، و پس از طی مراحل تحصیلی آن دوره تحصیلی، به دوره بعدی می‌رفت و روی موضوع دیگری کار می‌کرد.» 🕌 @tarikh_hawzah_tehran

📷 ردیف نشسته، از راست: #سید_محمدکاظم_عصار ، میرزا طاهر تنکابنی، ذوالمجدین، میرزا یدالله نظرپاک ✍ #میرزا_یدالله_نظرپاک‌ کجوری فرزند ملا یوسف کجوری ادیبی فیلسوف و مدرس #مدرسه_عالی_سپهسالار و #دانشکده_معقول_و_منقول بود. در سال ۱۲۹۷ق در یکی از روستاهای #کجور مازندران متولد شد و پدرش در سال ۱۳۱۷ق او را برای تحصیل به تهران فرستاد. نظرپاک در تهران از محضر #شیخ_عبدالنبی_نوری ، #شیخ_علی_نوری و #میرزا_طاهر_تنکابنی بهره برد و با تحصیل در دانشکده معقول و منقول، به درجه دکترا رسید و پایان نامه‌اش با عنوان «رسالة في إثبات أنّ الواحد لا يصدر عنه إلّا الواحد» را ارایه کرد و به عنوان مدرسی توانا به تدریس پرداخت. او مدتی نیز برای تحصیل به نجف اشرف و موفق به کسب اجازه اجتهاد از آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی گردید. سید اصفهانی در متن اجازه وی چنین نوشت: «مركز الكمالات و منبع السعادات، ذو الحدس القويم و الذوق السليم، عمدة العلماء العظام، زين الفقهاء الكرام ... لم يقنع من السماع إلّا بالتحقيق، و من النظر إلّا بالتدقيق، و جمع بين الكمالات الصوريّة و المعنويّة و حاز الفضائل العليّة العلميّة...» میرزا یدالله نظرپاک خوشنویسی ماهر بود و آثار ارزشمندی از وی برجای مانده است. ایشان سرانجام در تاریخ ۱۵ صفر ۱۳۶۴ق برابر با ۱۰ بهمن ۱۳۲۳ش دار فانی را وداع گفت و در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد. 📚 ر.ک: طبقات أعلام الشيعة ؛ ج‏17 ؛ ص591 🕌 @tarikh_hawzah_tehran