#سلطان حسین صفوی (۱۱۳۹ـ۱۰۷۹ق)، #آخرین پادشاه صفوی و فرزند #شاه سلیمان بود. نقل شده که وی فردی بخشنده، مهربان، ساده‌پوش و دل‌رحم بوده و از جنگ و خون‌ریزی دوری می‌کرد. راحت‌طلبی و ناکارآمدی سیاسی وی، در حمله #محمود افغان، موجب از دست رفتن #تاج و تخت سلطنت صفویان شد. #اشرف افغان جانشین #محمود، در سال ۱۱۳۹ق به علت حمایت سلطان #عثمانی از سلطان حسین، دستور قتل حسین را داد. او را در #اصفهان کشتند، سرش را برای #اشرف فرستادند و پیکرش را در #قم به خاک سپردند.

تلاش‌های افشاریه درباره حج  اوضاع حج و حاجیان تسلط دولت عثمانی بر حجاز و رقابت با صفویه، وضعیتی بس دشوار را برای حاجیان ایرانی رقم زده بود و این مشکلات به ویژه در دوره ضعف و فترت حکومت، نمودی بیشتر می‌یافت. با توجه به اهمیت ویژه جنبه سیاسی حج، دولت عثمانی نهایت سعی خود را در بی اعتبار کردن کاروان‌های حاجیان ایران به کار می‌برد. مشکلاتی فراوان برای حاجیان پدید می‌آورد؛ از تعیین #امیر الحاج خاص ایرانی و ایجاد تشکیلات منظم جلوگیری می‌کرد؛ از ایرانیان مالیات‌ها و باج‌های گوناگون می‌گرفت؛ و برای تامین امنیت راه‌های مکه همکاری نمی‌کرد. حاجیان ایرانی در دوره افشاریه سه راه برای رسیدن به #حرمین پیش رو داشتند: نخست راه دریا که از مسیر بندرهای جنوب ایران به #بندر جده پیموده می‌شد. دو راه دیگر که در عراق قرار داشتند، عبارت بودند از: راه زبیده که از #نجف آغاز می‌شد و به فرمان زبیده، همسر #هارون الرشید عباسی، آباد شده بود و نزدیک‌ترین راه زمینی به مکه به شمار می‌رفت. دیگری به #راه شام معروف بود که از بغداد آغاز می‌شد و بسیار دورتر از راه زبیده بود. راه زبیده متروک بود؛ زیرا در ریگزار قرار داشت و در مسیر آن، میان قبایل بادیه نشین ستیز جریان داشت و حاکمان عثمانی برای تامین امنیت آن همکاری نمی‌کردند. از این رو، حاجیان مجبور بودند راه شام و منازل هفتاد و شش گانه آن را بپیمایند که آن نیز به علت دوری مسافت و هجوم راهزنان و اعراب بادیه نشین، خطرهای بسیار داشت. نادر با درک صحیح از جایگاه #حج نزد #مسلمانان و با عنایت به نقش تبلیغی فرا منطقه‌ای آن، از همان آغاز حکومت برای سامان دادن به این اوضاع کوشید. در همایش مغان آن گاه که بر محدود ساختن آیین #شیعه تاکید کرد، در برابر تعهد نمود تا دو نکته را به تایید حکومت عثمانی برساند. بر مبنای یکی از این تعهدها، باید در #مسجدالحرام کنار مقامات چهارگانه که از دوران #عباسیان به پیروان هر یک از# فرقه‌های اهل سنت برای خواندن نماز به روش خود اختصاص داده شده بود،   مقامی نیز به پیروان #مذهب جعفری واگذار می‌شد. بر پایه تعهد دیگر، حاجیان ایرانی باید هر ساله از راه شام رهسپار مکه می‌شدند و گماشتگان دولت عثمانی باید با ایشان مانند #حاجیان مصر و شام رفتار کرده،   از گرفتن مالیات‌ها و باج‌های غیر معمول مانند «دورمه» خودداری می‌کردند.  دولت عثمانی به بهانه قدمت مقامات چهارگانه برای فرقه‌های اهل سنت و ایجاد مشکل در صورت رفت و آمد حاجیان ایرانی از راه شام، دو خواسته نادر را نپذیرفت و پیشنهاد کرد که حاجیان ایرانی از راه نجف و به ریاست امیر الحاج ایرانی رهسپار حج شوند. نادر این پیشنهاد را به شرط تامین #امنیت و لوازم #سفر پذیرفت.   پس از این رویداد، #حکیم مخصوص نادر به سال ۱۱۵۴ق. همراه کاروانی از راه #بغداد راهی #مکه معظمه شد.   نادر در نامه‌ای که از #کابل برای #سلطان عثمانی فرستاد، درخواست کرد تا راه زبیده که ویران و متروک شده بود، برای عبور حاجیان ایرانی آماده شود و عثمانی امنیت آن را تامین کند و به #امام جماعت ایرانی اجازه دهد تا در مقام #شافعی به نام نادر خطبه بخواند.  -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j