🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش دوم #بخش_سوم نگاهے بہ نام تماس گیرندہ مے اندازد و موبایل را سایلنت مے ڪند و دوبارہ داخل جیبش بر مے گرداند. دستے بہ موهایش مے ڪشد و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:هفت هشت سال پیش،با آوا تو دانشگاہ آشنا شدم. آدمے نبودم ڪہ بخوام دنبال رابطہ هاے موقتے باشم! از اولم اینو بہ آوا گفتہ بودم! دو سہ ماهے با هم در ارتباط بودیم،بعدش خانوادہ ها رو در جریان گذاشتیم و نامزد ڪردیم‌. آوا یہ سرے اخلاقایے داشت ڪہ درست نمے دونستم،زیاد تفاهم نداشتیم! میگفتم ازدواج‌ ڪنیم باهاش صحبت میڪنم و تغییرش میدم! اما خب سر همین اخلاقا اصلا بہ عقد نرسید چہ برسہ ازدواج! روز قبل از عقد جا زد و رفت! بهش علاقہ داشتم ولے یہ سال بعد از اون ماجرا بہ ڪل از ذهن و قلبم بیرونش ڪردم. _پس چرا تا الان ازدواج نڪردید؟! انگشت هایش را دوبارہ درهم قفل مے ڪند:نہ آمادگے روحے شو داشتم نہ مورد مناسب براے ازدواج! مردد مے پرسم:چرا دوبارہ برگشتہ؟! نفس عمیقے میڪشد:از رابطہ هاے موقتش خستہ شدہ دنبال ازدواجہ! جدے میشود:خب تو بگو! سوزش معدہ ام دوبارہ شدت میگیرد! دستم را روے معدہ ام میگذارم و آب دهانم را فرو میدهم! _خب نامزدے من اجبارے بود! یعنے نہ من نہ هادے... با آوردن نامش ساڪت میشوم،چند لحظہ بعد زمزمہ میڪنم:نامزد سابقم! هیچڪدوم نمیخواستیم ازدواج ڪنیم! بہ اصرار خانوادہ هامون صیغہ ے موقت خوندیم تا باهم آشنا بشیم! بعد از یہ مدت بہ همدیگہ علاقہ مند شدیم،متوجہ شدم مدافع حرمہ! نزدیڪ عقد رفت سوریہ و دیگہ برنگشت... بہ اینجا ڪہ میرسم بغض میڪنم،روزبہ آرام مے گوید:روحشون شاد! زمزمہ وار مے گویم:ممنون! _چند وقت از شهادتشون میگذرہ؟! _دوسال و یڪ هفتہ! لبخند تلخے میزند،چشم هایش برق عجیبے مے زنند! _بہ خانوادہ تون بگید امروز صحبت ڪردیم! باقے صحبت ها بمونہ براے بعد! سرم را تڪان میدهم و از روے صندلے بلند میشوم،نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد و چیزے نمے گوید! چند ثانیہ بعد از روے صندلے بلند میشوم،بہ سمت میزے ڪہ سامان پشتش نشستہ میروم. مظلوم روے ویلچرش ڪز ڪردہ و نگاهش را بہ من و روزبہ دوختہ. فقط ڪمے از شیر موز و شڪلاتش را نوشیدہ! آرام دستش را مے گیرم و مے گویم:از آشنایے باهات خیلے خوشحال شدم سامان! لبخند پهنے میزند:مَ...منم! بوسہ ے ڪوتاهے روے دستش مے نشانم:من باید برم! ببخش تنهات گذاشتیم و معطلت ڪردیم! خدافظے! آرام دستم را مے فشارد و مظلومانہ مے پرسد:بازم مے بینمت؟! سپس نگاهش را بہ روزبہ ڪہ ڪنارم ایستادہ مے دوزد،روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد:اذیتش نڪن سامان! سامان سرے تڪان میدهد و مظلوم مے گوید:خداحافظ! صاف مے ایستم،نگاهے بہ روزبہ مے اندازم:خدانگهدار! با قدم هاے بلند بہ سمت در مے روم،میخواهم در را باز ڪنم ڪہ روزبہ صدایم مے زند:آیہ! قلبم مے لرزد،دیگر دلم نمیخواهد بگویم خودمانے نباش! دلم میخواهد هر یڪ ثانیہ یڪ بار بگوید "آیه"! هے در گوشم بخواند آیہ! نفس عمیقے میڪشم،دست یخ ڪردہ ام را مشت مے ڪنم و بہ سمتش بر مے گردم‌. در چند قدمے ام مے ایستد،نگاہ جدے اش را بہ چشم هاے درماندہ ام مے دوزد! محڪم و سرد مے گوید:تا اینجاش اومدم چون میخواستم همہ ے تلاشمو ڪنم! ڪہ رڪ و راست بگم دوستت دارم! اگہ از اینجا بہ بعدش نخواے میڪشم ڪنار! یہ لحظہ ام اذیتت نمیڪنم! ڪاملا جدے و محڪم این را مے گوید! نمیدانم چرا مے ترسم؟! چند ثانیہ بہ چشم هایش خیرہ میشوم و بدون حرف از ڪافہ بیرون مے روم! همانطور ڪہ آرام بہ سمت خانہ قدم برمیدارم مے گویم:تا بابا مهدے نگہ هیچ جوابے بهت نمیدم! هیچ جوابے! سپس در دل دعا میڪنم مهدے،روزبہ را تایید ڪند... دیگر بہ خودم و دلم نمیتوانم دروغ بگویم! میخواهمش... میخواهمش... و باز براے خودم تڪرار میڪنم:میخواهمش! بے اختیار بر مے گردم و بہ پشت سرم نگاہ میڪنم،از پشت شیشہ ے ڪافہ با طرز عجیبے تماشایم میڪند... دلم بیشتر مے لرزد... 👈برداشتن آے دے ها از روے عڪس مورد رضایت نیست👉 ❤️قدرتِ عشق بِنازم ڪہ بہ یڪ تیرِ نگاہ جانِ شیرین بسپارند دوبیگانہ بہ هم❤️ ادامه دارد

#ادمین_نوشت شب زیارتی ارباب حسین (ع) در حرم با صفای حضرت عبدالعظیم حسنی نائب الزیاره مهدی یاورانم هستم...

دعای روز نهم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

سحر روز نهم روضه چنین باید خواند... وعده آب به حرم داد، ولی حیف.... نشد... #یا_قمر_بنی_هاشم(ع) #التماس_دعا @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء نهم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 برای امام زمانم چه کارکنم 2⃣ ❤️ در نماز برای مولایمان دعا کنیم 👤استاد احسان عبادی @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۱۱ 🌙تمام لحظه های رمضان را برای خلــــوت جدی بگیر! @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۱۱ #استاد_شجاعی ✍خلوت های مداوم در رمضان؛ تو رو کم کم به باطن رمضان، نزدیک میکنه! 💠خلوت ها رو جدی بگیر! وگرنه؛ چیزی جز گرسنگی و تشنگی گیرت نمیاد! @tark_gonah_1

🌷اللهم اَصلِح کُلَّ فاسِدِ مِن اُمُورِالمُسلِمینَ... 🍃خدایا اصلاح کن هر فسادی را از کار مسلمانان ...🙏 🆔 @tark_gonah_1

باد صبا از او بگو ڪہ فصلِ سیب اسٺ از او ڪہ حتے بین یارانش غریب اسٺ این #جمعہ‌هاے پیشِ رو آیا مےآید؟ خرداد مـاهِ اتفـاقاتِ عجیب اسٺ! #یا_امام_زمان_عج🌹💐 #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج🌹 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هشتم #سوره_ی_نهم #بخش_اول خودڪار را بہ گوشہ ے لبم میچسبانم و نگاهم را بہ دیوار میدوزم. صداے خندہ ے امیرمهدے و یاسین از اتاق ڪنارے مے آید،نفس عمیقے میڪشم‌ و چشم هایم را میبندم. بہ چند ساعت پیش فڪر میڪنم،بہ روزبہ! بہ حرف هایش! بہ رفتارش! هنوز شخصیتش برایم ڪمے مجهول است اما انسان خوبے بہ نظر میرسد! انسانے ڪہ ذاتش خوب است و پتانسیل معتقد شدن را دارد!میتوان تغییرش داد! مریم مے خواندم:آیہ! نمیاے شام؟! سپس بلند ادامہ میدهد:یاسین و امیرمهدے! بازے بسہ! چشم هایم را باز میڪنم و خودڪار را از لبم جدا! ڪتاب را میبندم و خودڪار را روے میز میگذارم،یاعلے اے مے گویم و از پشت میز بلند میشوم. دستے بہ موهاے بافتہ شدہ ام میڪشم و از اتاق خارج میشوم،حسام بہ سفر رفتہ و قرار است مریم و امیرمهدے چند روزے پیش ما بمانند. مریم همانطور ڪہ ظرف اردور خورے پر از ترشے را روے میز میگذارد نگاهم میڪند:چہ عجب از اتاقت اومدے بیرون! یہ وقت ڪمڪ نڪنے! لبخند دندان نمایے میزنم:باز اومدیو قلدوریاتو شروع ڪردے خواهر بزرگ! سپس بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم مشغول ڪشیدن برنج در دیس است. همین ڪہ من را میبیند ڪنجڪاو نگاهے بہ صورتم مے اندازد و دیس برنج را بہ دستم میدهد. لبخندے تحویلش میدهم و بہ سمت میز غذاخورے میروم و دیس برنج را روے میز میگذارم‌. مریم با سلیقہ بشقاب ها و قاشق و چنگال ها و لیوان ها را چیدہ. پارچ آب را هم وسط میز میگذارد و با لبخند عجیبے نگاهم میڪند. چشم هایم را گرد میڪنم:چرا تو و مامان یہ جورے نگام میڪنید؟! میخندد:چہ جورے؟! _یہ جور عجیب! ظرف خورشت را بہ دستم میدهد:من ڪہ طور عجیبے نگات نڪردم! پشت چشمے برایش نازڪ میڪنم‌. _آرہ! گوشام مخملیہ! مریم بلند میخندد و چیزے نمیگوید،پدرم جدے وارد آشپزخانہ میشود و پشت میز مینشیند‌. سریع ظرف خورشت را ڪنار دستش میگذارم و رو بہ مادرم میگویم:دیگہ چیزے نیست؟! مادرم همانطور ڪہ داخل بشقاب تہ دیگ میگذارد مے گوید:نہ عزیزم! فقط بگو یاسین و امیرمهدے ام بیان شروع ڪنیم! سرے تڪان میدهم و از آشپزخانہ خارج میشوم،مقابل اتاق یاسین مے ایستم،اتاقے ڪہ تا مدتے پیش اتاق نورا بود! چند تقہ بہ در میزنم و سپس در را باز میڪنم،امیرمهدے و یاسین پشت ڪامپیوتر نشستہ اند و بازے میڪنند. ابروهایم را بالا میدهم:درس ڪہ نمیخونید! گرسنہ تونم نمیشہ؟! امیرمهدے سریع بلند میشود و بہ سمتم مے دود:من گشنہ م شد خالہ! یاسین بدون توجہ میگوید:این مرحلہ رم رد ڪنم میام! دست امیرمهدے را میگیرم و همراہ هم بہ سمت آشپزخانہ راہ مے افتیم‌. امیرمهدے دستم را رها میڪند و بہ سمت میز مے دود،پدرم میپرسد:پس یاسین ڪو؟! همانطور ڪہ صندلے ڪنار مادرم را عقب مے ڪشم جواب میدهم:دارہ بازے میڪنہ! گفت میاد! روے صندلے مے نشینم،مادرم دیس برنج را مقابلم میگذارد. تشڪر میڪنم و مشغول برنج ڪشیدن میشوم،ڪمے از خورشت روے برنجم مے ریزم‌. میخواهم قاشقم را پر ڪنم ڪہ مادرم‌ نگاهے بہ من و سپس بہ پدرم مے اندازد:امروز دوبارہ خانم ساجدے تماس گرفت! دستم خشڪ میشود،بدون اینڪہ سر بلند ڪنم گوش هایم را بہ مادرم مے سپارم! پدرم میگوید:اے بابا! میگفتے چندبار باید بگیم نہ؟! _میگہ پسرش اصرار دارہ یہ وقت خواستگارے بهشون بدیم! منم گفتم دوبارہ با شوهرم و دخترم حرف میزنم فردا بهتون خبر میدم! پدرم همانطور ڪہ غذایش را مے جود میگوید:بازم میگم نہ! لازم هم نیست زنگ بزنے خبر بدے! هروقت خودش زنگ زد بگو ما جوابمون قطعے منفیہ! آب دهانم را فرو میدهم و سر بلند میڪنم،نگاهے بہ مریم ڪہ مثلا مشغول غذا خوردن است مے اندازم و سپس بہ پدرم! بیخیال غذایش را مے خورد! مادرم نگاهش را بہ من مے دوزد:نظر تو چیہ؟! هول میشوم،لبم را بہ دندان مے گیرم و مے پرسم:من؟! همہ ے نگاہ ها روے من میخڪوب میشود،مادرم جدے سرش را تڪان میدهد:آرہ تو! پسرہ ڪہ منو نمیخواد! تو رو میخواد! لبم را رها میڪنم:چے بگم خب؟! _میخواے فردا خودت با مادرش حرف بزنے بگے نظر خودت منفیہ؟! تنم یخ مے زند،نگاهم را بہ بشقابم مے دوزم و زمزمہ وار میگویم:یہ بار وقت دادن براے خواستگارے ڪہ ایرادے ندارہ! پدرم متعجب میگوید:چے؟! دوبارہ آب دهانم را فرو میدهم:میشہ ازشون بخواید یڪم صبر ڪنن! الان قطعے نمیتونم بگم! پدرم با حرص میگوید:یعنے چے نمے تونے قطعے بگے؟! مگہ نمیگفتے نہ؟! چیزے نمے گویم،مریم مودبانہ میگوید:خب بابا جان! یہ بار بیان خواستگارے ڪہ اتفاقے نمے افتہ! اصلا چرا شما مخالفے؟! پدرم بلند میگوید:میدونے پسرہ چند سالشہ؟! سرم را بلند میڪنم،مریم نگاهے بہ من مے اندازد:بلہ! مگہ جارے خودم ملیحہ نیست؟! ملیحہ بیست و پنج شیش سالشہ،حمید داداش حسام سے و هشت نہ سالشہ! بہ خدا ڪہ خوشبختن! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هشتم #بخش_دوم البتہ ما ظاهر زندگے آدما رو مے بینیم ولے انگار مشڪلے ندارن و از صدتا جوون ڪہ همسن و سال همدیگہ ان،خوشبخت ترن! پدرم پوزخند میزند:ملیحہ خانم تون ڪہ سہ چهار سال دیگہ رسید بہ سے سال و شوهرش شد نزدیڪ پنجاہ سال میفهمہ! اصلا بگیم اختلاف سنے شون هیچے! پسرہ خدا و پیغمبر سرش نمیشہ! آرام میگویم:نگفت خدا و پیغمبر سرش نمیشہ! پدرم چپ‌ چپ نگاهم میڪند،گونہ هایم رنگ میگیرند! _پس چے سرش میشہ؟! _هم خدا! هم آدمیت! پدرم سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و میگوید:شیطان كہ راندہ گشت بہ جز یڪ خطا نكرد خود را براے سجدہ ے آدم رضا نكرد شیطان هزار مرتبہ بهتر ز بے نماز این سجدہ بر آدم و آن بر خدا نكرد! سرفہ اے میڪنم:شیطان همہ ے ڪاراش نمایش و ادا بود! اگہ واقعا خدا رو عبادت ڪردہ بود بے چون و چرام حرف خدا رو قبول میڪرد و بہ آدم سجدہ میڪرد! خیلیام دقیقا تو همین حالت شیطانن!فقط براے رفع تڪلیف و نمایش و ریا! مریم پوزخند میزند و زمزمہ میڪند:براے ما ڪہ نماز و روزہ ش بہ راهہ چہ گلے بہ سرمون زدہ؟! پدرم نگاہ خشمگینش را بہ مریم میدوزد،سپس بہ من! _حرف اول و آخرم همینہ! من بہ آدمے ڪہ اعتقاد ندارہ دختر نمیدم! سرم را تڪان میدهم:نہ اعتقاد بدون انسانیت معنا دارہ! نہ انسانیت بدون اعتقاد! ڪسے ڪہ ذاتش خوب بشہ قطعا میشہ معتقدش ڪرد! یڪ تاے ابرویش را بالا میدهد:تو از ڪجا میدونے ذاتش خوبہ؟! شانہ اے بالا مے اندازم:نگفتم میدونم! وقتے شناخت زیادے ازش ندارم از ڪجا بدونم؟! فقط گفتم میشہ بهشون وقت خواستگارے داد و شناختشون! مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند و میگوید:غذاتونو بخورید!از دهن افتاد! پدرم انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد و تڪان میدهد:سعے ڪن حتے بہ این پسرہ فڪرم نڪنے!تمام! نفس عمیقے میڪشم و بدون حرف با غذایم بازے میڪنم،دو سال و نیم قبل بہ ازدواج وادارم ڪرد و حالا بہ ازدواج نڪردن! همانطور ڪہ قاشقم را روے برنجم میڪشم میگویم:براے مام اینطورے اومدہ دیگہ! همہ متعجب نگاهم میڪنند،قاشق را داخل دهانم میبرم و بہ زور محتویاتش را قورت میدهم!باید صبر ڪنم تا مهدے خبر بدهد! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نگاهے بہ اطراف مے اندازم و با لبخند میگویم:هر دفعہ میام اینجا انگار فرق میڪنہ! مطهرہ همانطور ڪہ قاشقے چاے داخل قورے مے ریزد میگوید:والا تغییرے نڪردہ! راستے! براے افطار باید بمونیا! محمدحسین شرڪت میمونہ افطارے دارن! روے مبل لم میدهم و صورتم را بہ سمت ڪولر میگیرم،چشم هایم را میبندم:چقدر بہ افطار موندہ؟! _یڪ ساعت! پوفے میڪنم و چیزے نمیگویم،امروز حسابے ضعف ڪردم! یڪ ماہ از آن شبے ڪہ مادر روزبہ تماس گرفت گذشتہ،مادرم فرداے آن شب با سمانہ تماس گرفت و گفت تصمیم مان تغییر نڪردہ و عذرخواهے ڪرد! مادرم گفت مثل اینڪہ سمانہ ناراحت شدہ و سر سنگین برخورد ڪردہ،سہ چهار روز بعد مهدے تماس گرفت و گفت بہ بهانہ ے نزدیڪے بہ امتحانات موبایلم را خاموش ڪنم و بہ هیچ عنوان تا نگفتہ روشن نڪنم! هرچہ پرسیدم گفت بہ وقتش میگوید! تاڪید ڪرد تمام راہ هاے ارتباطے اے ڪہ روزبہ میتواند با من داشتہ باشد را ببندم و ڪاملا عادے برخورد ڪنم! انگار نہ انگار رابطہ یمان از رئیس و منشے بودن در شرڪت فراتر رفتہ! گفت اگر در راہ دانشگاہ هم دیدمش یا جایے دیگر اهمیتے ندهم و اگر خواست صحبت ڪند بگویم وقت ندارم و مودبانہ راهم را ڪج ڪنم و بروم! بہ تمام حرف هایش گوش ڪردم،دو سہ هفتہ اے میشود موبایلم را خاموش ڪردہ ام و طورے دانشگاہ میروم و میایم ڪہ روزبہ نتواند جلوے راهم سبز شود! زیاد هم بیرون از خانہ آفتابے نمیشوم،دو سہ ساعت پیش مطهرہ تماس گرفت و خواست بہ خانہ اش بیایم تا ڪمے صحبت ڪنیم! چشم هایم را باز میڪنم و رو بہ مطهرہ میگویم:ڪمڪ نمیخواے؟! لبخند میزند:نہ تنبل خانم!‌ قبل از اینڪہ بیاے سوپمو بار گذاشتم،لوبیا پلوم رو هم آمادہ ڪردم! میخندم:چہ ڪدبانو شدے! پشت چشمے نازڪ میڪند:بودم! _بر منڪرش لعنت! از آشپزخانہ بیرون مے آید و ڪنارم مے نشیند،دستے بہ موهایش میڪشد و مے پرسد:چہ خبر؟! ابروهایم را بالا میدهم:از وقتے رسیدم فڪر ڪنم دفعہ ے چهارم پنجمہ اینو مے پرسے! خبر سلامتیت،نزدیڪے بہ امتحانا و دود و آلودگے و گرما و در حال مرگ بودن! مے خندد:چہ خبراے خوبے! سر حال اومدم! نفسے مے ڪشد و ادامہ میدهد:انگار باید بے مقدمہ بپرسم! _چے رو؟! لبش را ڪج مے ڪند و بہ دندان مے گیرد،چند ثانیہ بعد لبش را رها مے ڪند و مے پرسد:با روزبہ بیچارہ چے ڪار ڪردے؟! متعجب نگاهش میڪنم:یعنے چے؟! نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے نثارم مے ڪند! _دو سہ روز پیش بهم زنگ زد سراغ تو رو میگرفت! صاف مے نشینم و مے گویم:خب! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani