🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 1⃣ قسمت 3⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور @tark_gonah_1

🎬 #کلیپ « قربانی کردن انسان » قسمت سوم : ویکی پالین استاد رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 نتیجه به خاطر امام زمان گناه نکردن این می شود 👤 حجت الاسلام دانشمند #ترک_گناه_برای_ظهور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دهم #بخش_چهارم _سے و پنج سال زیاد نیست! ولے براے یہ سرے چیزا زیادہ! چشم هایم را باز میڪنم:مثلا براے چے؟! ڪمے مڪث میڪند و چند ثانیہ بعد میگوید:هیچے! _یہ چیزے میخواستے بگے! شانہ اے بالا مے اندازد و دراز میڪشد،همانطور ڪہ پتو را تا گردنش بالا میڪشد و میگوید:بہ نظرت اختلاف زیاد سنے بین پدر و مادر و فرزند بد نیست؟! چشم هایم را مے بندم:راستے! تو سے و چهار سالت میشہ تازہ وارد سے و پنج سال میشے! روے پهلو بہ سمتم مے چرخد و ابروهایش را بالا میدهد:چہ فرقے دارہ؟! چشم هایم را ریز میڪنم:روزبہ! جدے ڪہ صحبت نمیڪنے؟! با تردید نگاهم میڪند و سڪوت! ڪمے بعد چشم هایش را مے بندد:شب بہ خیر عزیزم! آرام میگویم:شب بہ خیر! حرف هاے سمانہ ڪہ قبل از ازدواج مان زد در سرم مے پیچد: "روزبہ بعد از یڪے دو سال باید بہ فڪر بچہ دار شدن بیوفتہ شاید یڪم هم زودتر! تو تازہ بہ فڪر جوونے ڪردن و تموم ڪردن تحصیلاتتے! اختلاف سنے تونو دست ڪم نگیر!" لبم را بہ دندان مے گیرم و مے جوم،صداے نفس هاے بلند روزبہ را مے شنوم! فقط براے ادامہ ندادن صحبت و پیش نیامدن بحثے احتمالے خودش را بہ خواب زد... این همہ خوب بودنش هم خوب نبود... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_یازدهم #سوره_ی_دهم #بخش_اول موهاے لختم را پشت گوشم مے اندازم و با دقت مشغول ریختن قهوہ در فنجان ها میشوم،صداے موسیقے ملایمے در پذیرایے و آشپزخانہ پیچیدہ. سینے را برمیدارم و با احتیاط از آشپزخانہ خارج میشوم،روزبہ روے مبل نشستہ و سخت مشغول مطالعہ ے ڪتاب است. لبخندے مهمان لب هایم میڪنم و نزدیڪش میشوم،همانطور ڪہ مقابلش خم میشوم مے گویم:بفرمایید آقا! سریع سرش را بلند میڪند و‌ نگاهش را بہ صورتم مے دوزد،بعد از ڪمے مڪث نگاهش روے فنجان هاے قهوہ ثابت میشود. نشانڪ را لاے ڪتاب میگذارد و ڪتاب را مے بندد،همانطور ڪہ یڪے از فنجان ها را برمیدارد مے گوید:خیلے ممنون ڪدبانو! سینے را روے میز میگذارم و ڪنارش مے نشینم،همانطور ڪہ فنجان را برمیدارم مے گویم:چہ ڪتابے میخونے؟! ڪمے از قهوہ اش‌ مے نوشد:فلسفیہ! ابروهایم را بالا میدهم:قشنگہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،نگاهے بہ جلد ڪتاب مے اندازم و مے پرسم:مزاحم مطالعہ ت شدم؟! بلند قهقهہ میزند،همانطور ڪہ مے خندد دستش را دور شانہ ام مے پیچد و مے گوید:چرا بعضے وقتا تعارفے میشے دختر؟! شانہ اے بالا مے اندازم:فقط سوال پرسیدم! ڪمے از قهوہ ام مے نوشم،چشم هاے بشاشش را بہ چشم هایم مے دوزد:خب! بگو! _چے بگم؟! لبخند میزند:هرچے دوست دارے! پیشانے ام را بالا میدهم:نمیترسے؟! ڪنجڪاو نگاهم میڪند:از چے؟! _از اینڪہ پر حرفے ڪنم؟! جدے نگاهم میڪند:من از روزے میترسم ڪہ حرفے براے زدن براے من نداشتہ باشے! متفڪر نگاهش میڪنم،فنجان را روے سینے میگذارد. پاهایم را روے میز دراز میڪنم و با شیطنت بہ روزبہ خیرہ میشوم:اولین بار ڪے احساس ڪردے دوستم دارے؟! بے معطلے جواب میدهد:همون روزے ڪہ اومدم جلوے دانشگاہ و برات گل آوردم! متعجب نگاهش میڪنم:یعنے قبلش دوستم نداشتے؟! لبخند پر محبتے نثارم میڪند:قبلش فڪر میڪردم بهت عادت ڪردم! روزاے آخرے ڪہ شرڪت بودے دلم نمیخواست برے! روز آخرم نتونستم دووم بیارم و اون حرفا رو زدم! بعد از اینڪہ رفتے دلتنگیام بیشتر شد! بہ این جا ڪہ مے رسد آرام مے خندد و ادامہ میدهد:میتونے از خانم عزتے و بچہ هاے شرڪت بپرسے چہ بلاهایے سرشون آوردم! بے اختیار لبخند میزنم و لبم را از هیجان مے گزم! دستے بہ موهایم میڪشم و مے گویم:ازت ممنونم! یڪ تاے ابرویش را بالا میدهد:بابتہ؟! لبخند دندان نمایے نثارش میڪنم:براے این ڪہ پافشارے ڪردے و موندے! سپس سرم را روے شانہ اش مے گذارم و نفس عمیقے میڪشم،عطرش در بینے ام مے پیچد و‌ حالم را بهتر میڪند،فشار دستش بیشتر میشود. آرام و با جان مے خواندم:آیہ! از جان و دل جواب میدهم:جانِ آیہ؟! بوسہ ے عمیقے روے موهایم مے نشاند! _میخوام بدونے من فقط شوهرت نیستم! همہ ڪستم! رفیقتم! دوستتم! دوست پسرتم! پدرتم! برادرتم! شوهرتم! گاهے ام پسر ڪوچولوتم! ڪمے سرم را بلند میڪنم و بہ صورتش چشم مے دوزم:اونوقت منم باید یہ تنہ رفیق و دوست و دوست دختر و مادر و خواهر و زنت باشم؟! با شیطنت نگاهم میڪند و سرش را همراہ زبانش تڪان میدهد:تو یہ تنہ همہ ے زندگیمے! چشم هاے ملتهبم را بہ چشم هاے آرامش مے دوزم:بار اول ڪہ همو دیدیم یادتہ؟! لبش را بہ دندان میگیرد:اوهوم! _اون روز از چشمات ترسیدم! ابروهایش را بالا میدهد:انقدر وحشتناڪ بودم؟! مے خندم:نہ دیونہ! انگار دلم میدونست یہ روزے...یہ روزے قرارہ همین چشما بے تابش ڪنن! تو چے؟! اون روز بهم تیڪہ انداختیا! سریع دستش را روے چشم هایش میگذارد:العفو آیہ! العفو! واقعا اون روز عصبے و بہ هم ریختہ بودم! ڪمے بعد دستش‌ را پایین مے آورد و با حالت عجیبے نگاهم میڪند،چشم هایش برق مے زنند! برق شیطنت! صاف مے نشینم و مے پرسم:چے تو فڪرتہ مهندس؟! چرا اونطورے زل زدے بہ من؟! جدے مے گوید:پایہ اے بریم یڪم دیونگے ڪنیم؟! متعجب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:لباساتو بپوش بریم بیرون! نگاهم را بہ ساعت مے دوزم ڪہ دہ و نیم شب را نشان میدهند! _ڪجا بریم اونم تو این بارون؟! همانطور ڪہ از روے مبل بلند میشود مے گوید:میریم قدم بزنیم بدون چتر! هاج و واج نگاهش میڪنم،لبخند پهنے تحویلم میدهد:چرا نشستے؟! از روے مبل بلند میشوم و با ذوق نگاهش میڪنم:دو سوتہ آمادہ میشم! سپس همراہ روزبہ بہ سمت اتاق مے دوم! در عرض یڪ ربع آمادہ میشویم و از خانہ خارج،با ذوق بہ آسمان نگاہ میڪنم. بہ اواسط فروردین ماہ رسیدہ ایم و آسمان بدون وقفہ مے بارد! شدت باران بیشتر میشود،روزبہ محڪم دستم را گرفتہ و آرام قدم برمیدارد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌸المال و البنون زینة الحیاة الدنیا🌸 🌷مال و فرزندان زینت زندگی دنیاست 🆔 @tark_gonah_1

🌺آیه: (المال و البنون زینة الحیوة الدنیا و الباقیات الصالحات خیر عند ربک ثوابا و خیر املا) 🌸ترجمه: (مال و فرزندان زینت این زندگی دنیاست و کارهای شایسته و ماندگار نزد پروردگارت پاداشی بهتر دارند و امید بیشتری به آن می رود) 🌹تفسیر : ◀️این آیه در حکم نتیجه و تفریع از آیه قبلی است ، می فرماید، مال و فرزند در این دنیا از جمله اموریست که برای انسان آراسته شده و قلب انسان مشتاق ومتمایل به آنهاست و آرزوهایش بر محور آنها دور می زند، اما اینها اموری فریبنده و زود گذر هستند که آن منافع و آمالی را که انسان از آنها انتظار دارد،برآورده نمی سازند، اما اعمال شایسته و صالح برای انسان در نزد خدا محفوظ است و برای او باقی می ماند و اینگونه اعمال نزد خدا ثواب بهتری دارد، چون خداوند در قبال آنها به فرد انجام دهنده بهترین پاداش را می دهد و نیز دربردارنده بهترین آرزوهاست ، چون آنچه از رحمت و کرامت خدا که در برابر آن عمل مورد انتظار است بطور کامل و بلکه بیشتر از آن ، به آدمی عاید می شود. به خلاف زینت های زودگذر دنیوی که اغلب آرزوهایی کاذب و فریبنده را شامل هستند و حتی یک درصد آنها هم در عالم واقعیت تحقق نمی یابد، پس هر کس بداند که دنیا متاعی فریبنده و فانی است و زینتهای آن که قلب آدمی به آنها تعلق خاطر می یابد،تنها یک عرض زایل شدنی هستند، می فهمد که اینها در برابر آن اجر و ثوابی که خداوندبرای مؤمنانی که اعمال شایسته انجام داده اند، در سرای آخرت که دار زندگی حقیقی است ، آماده کرده ، ابدا ارزشی ندارند. و در احادیث از طرق شیعه و سنی روایت شده که مراد از (باقیات صالحات )تسبیحات اربعه ، (سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر) است و در بعضی تفاسیرآن را نماز یا دوستی و ولایت اهل بیت علیهم السلام دانسته اند و همه این موارد ازمصادیق باقیات صالحات هستند و مصداق جامع آن ، همان اعمال صالح است. 📚» تفسیر المیزان - خلاصه 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 2⃣ قسمت 2⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 1⃣ قسمت 4⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

امشب در خلال اینکه برای پیروزی تیم ملی 🇮🇷صلوات می فرستید، به نیت ظهور و سلامتی آقا امام زمان عج بفرستید...❤ ان شاءالله با دعای حضرت پیروز میدانیم😍 #دلنوشته

صلوات امام زمانی بفرستید آقا برامون دعا میکنن پنالتی گل نشد 😍

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_یازدهم #بخش_دوم در عرض چند ثانیہ چادرم خیس میشود! با دیدن شدت باران جیغ خفیفے میڪشم و مے گویم:غلط ڪردم روزبہ! برگردیم خونہ! مستانہ مے خندد:دیگہ دیر شدہ خانم! ڪمے سرعت قدم هایش را بیشتر میڪند و من را دنبال خودش مے ڪشاند. بہ زور و با اڪراہ دنبالش مے روم،چشم هایش را باز و بستہ میڪند و مے گوید:نگاہ ڪن آیہ! عجب هواییہ! جون میدہ براے خل و چل بازے! دستش را محڪم مے فشارم:بیشتر جون میدہ براے سرماخوردگے! از ڪوچہ خارج میشویم و بہ خیابان اصلے مے رسیم. متعجب بہ روزبہ نگاہ میڪنم:با ماشین نمیریم؟! یڪ تاے ابرویش را بالا میدهد و دست آزادش را داخل جیب شلوارش مے برد:نچ! گفتم ڪہ میریم پیادہ قدم بزنیم! با صداے بلند مے گویم:نگام ڪن! شبیہ موش آب ڪشیدہ شدم! نگاهے بہ اطراف و سپس بہ خیابان مے اندازد:خیابون خلوتہ! ڪنجڪاو مے گویم:خب! دستم را رها میڪند و صاف مے ایستد،با انگشت بہ سر خیابان اشارہ میڪند. _هر ڪے زودتر برسہ! یڪڪڪڪڪ... دوووو... هاج و واج نگاهش میڪنم،بدون توجہ ادامہ میدهد:سهههہ! سپس شروع میڪند بہ دویدن! چند لحظہ مات نگاهش میڪنم و سپس دنبالش مے دوم! همانطور ڪہ زیر باران میدود سرش را بہ سمتم بر مے گرداند و ڪُرے میخواند:بیام ڪمڪ خانم نیازے؟! یہ وقت منو نزنید جلو! نفس نفس زنان مے دوم و نگاهے بہ اطراف مے اندازم و بلند مے گویم:شما مراقب باش زمین نخورے مهندس! محڪم با یڪ دست چادرم را مے گیرم و زمزمہ میڪنم:خدایا شوهر ما رو باش! مگس تو خیابون پر نمیزنہ ها! روزبہ سرعتش را بیشتر میڪند و با خندہ نگاهم میڪند. نفسم بہ شمارہ مے افتد اما سرعتم را بیشتر میڪنم و سعے میڪنم خودم را نزدیڪ روزبہ برسانم! ڪم ماندہ بہ سر خیابان برسد ڪہ بہ چند قدمے اش مے رسم و از پشت پیراهن خیسش را مے ڪشم. سریع مے ایستد،نفس نفس زنان بہ سمتم بر مے گردد. سر تا پایش خیس شدہ! موهاے خیسش روے پیشانے اش پخش شدہ اند و چهرہ اش را با نمڪ و پریشان ڪردہ اند! چند بار نفس عمیق میڪشم و میگویم:بہ خدا دیونہ شدے روزبہ! سر و وضع مونو نگاہ! الان یڪے ببینہ چے فڪر میڪنہ؟! بیخیال شانہ اش را بالا مے اندازد و بریدہ بریدہ جواب میدهد؛هَ...هر فڪرے ڪنہ! سپس دستش را بہ سمتم دراز میڪند و مے گوید:افتخار میدے یہ بستنے مهمونم باشے؟! لبخند عمیقے میزنم:پس بہ صبح نمے رسیم! فاتحہ! دستش را میگیرم و ڪنارش قدم برمیدارم،با ذوق بہ خیابان سر تا پا خیس نگاہ میڪنم و با تمام وجود بوے خاڪ نم زدہ را مے بلعم! ڪمے بعد نزدیڪ بستنے فروشے میرسیم،روزبہ سفارش دو بستنے قیفے میدهد و ڪنارم مے ایستد. در عرض یڪ دقیقہ بستنے هایمان آمادہ میشود،با ذوق یڪے از بستنے ها را از دستش میگیرم و لیس میزنم. با ابروهاے بالا رفتہ و لبخند نمڪینے نگاهم میڪند،خجالت میڪشم! گونہ هایم انارے میشوند،معذب نگاهم را از روزبہ مے گیرم. روزبہ با ولع شروع میڪند بہ لیسیدن بستنے اش و بہ بہ و چہ چہ میڪند! گل از گلم میشڪُفَد!‌ مثل بچہ ها با پشت دست دور دهانم را پاڪ میڪنم و دوبارہ مشغول لیس زدن بستنے ام میشوم! روزبہ ڪامل مقابلم مے ایستد ڪہ ڪسے نبیند و راحت باشم! نگاهم ڪہ بہ صورتش مے افتد بلند میخندم،دور دهانش خامہ اے شدہ! _واقعا بعضے وقتا باورم نمیشہ تو مهندس ساجدے اے باشے ڪہ تو شرڪت رئیسم بود! همانطور ڪہ گاز محڪمے بہ نان بستنے اش میزند خونسرد مے گوید:چون الان جلوت روزبہ وایسادہ نہ مهندس ساجدے! لبم را بہ دندان میگیرم و آرام صدایش میزنم:روزبہ! همانطور ڪہ سخت مشغول خوردن بستنے اش است مے گوید:جانم! آرام ولے محڪم با لحنے نازدار مے گویم:دوستت دارم! سرش را بلند میڪند و با عشق بہ چشم هایم زل میزند. _محو شم؟! متعجب مے پرسم:تو چے؟! انگشت اشارہ اش را روے گونہ ام مے گذارد! _تو خندہ هات! _تو مهندسے یا شاعر؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی