#آموزش_خیانت هیچ وقت مستقیم بتو نمیگویند به شوهر خیانت کن بلکه خیانت را با بازیگرانی زیبا با داستان های عاشقانه و جذاب برایت نمایش میدهند که تو حتی نمیفهمی چه اتفاقی افتاد و چه شد 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهاردهم #بخش_چهارم آرام زمزمہ میڪنم:بهترہ ما بیرون منتظر باشیم! الاناست ڪہ برسن! بدون حرف بہ سمت در مے رود و من هم پشت سرش. در را باز میڪند و از آن اتاقڪ دلگیر خارج میشویم. همین ڪہ وارد راهرو میشویم،شهاب را مے بینم ڪہ عصبے مقابل مسئول پذیرش ایستادہ و صحبت میڪند. روزبہ هم ڪنارش ایستادہ و سعے دارد آرامش ڪند! نگاهے بہ پدرم مے اندازم،بے تفاوت و آرام قدم برمیدارد! میخواهم دهان باز ڪنم ڪه‌ نگاہ شهاب بہ ما مے افتد،همین ڪہ پدرم را مے بیند خون جلوے سبزے چشمانش را مے گیرد! با چنان سرعتے بہ سمتمان مے دود ڪہ شوڪہ میشوم،روزبہ پشت سرش مے دود و صدایش میزند! با چشم هاے گشاد شدہ از ترس دست پدرم را میگیرم و میڪشم. در ڪمتر از دہ ثانیہ شهاب بہ ما مے رسد و یقہ ے پدرم را مے گیرد! فریاد میزند:مے ڪشمت! از اولم باید نفستو مے گرفتم ڪہ یہ جماعت از دستت راحت بشن! روزبہ با اخم هاے درهم سعے دارد شهاب را از پدرم جدا ڪند،پرستارے با اخم بہ سمتمان مے آید و بلند میگوید:آقاے محترم اینجا بیمارستانہ! لطفا تشریف ببرید بیرون از اینجا یقہ ڪشیاتونو انجام بدید! شهاب بدون توجہ بہ پرستار،گلوے پدرم را مے فشارد و فریاد میزند:با خواهرم چے ڪار ڪردے؟! هان؟! پدرم محڪم دستم را مے فشارد،جیغ خفیفے میڪشم و مے گویم:بابامو ول ڪن! پرستار عصبے رو بہ ڪسے میگوید:زنگ بزن نگهبانے! روزبہ با زور شهاب را از پدرم جدا میڪند و عقب میڪشد! نگران بہ چهرہ ے ڪبود شدہ ے پدرم خیرہ میشوم و مے پرسم:خوبے بابا؟! سرے تڪان میدهد و خودش را روے صندلے مے اندازد. ڪنارش مے نشینم و آرام شانہ اش را ماساژ میدهم،روزبہ شهاب را روے صندلے مے نشاند و مشغول صحبت ڪردن با نگهبان بیمارستان مے شود! آرام مے پرسم:بابا! مطمئن باشم شما روے آرزو دست بلند نڪردے؟! سرش را تڪان میدهد و چشمانش را مے بندد،سرش را بہ دیوار تڪیہ میدهد. روزبہ نگاهے بہ شهاب مے اندازد و بہ سمتمان مے آید،نگاهش را بہ پدرم مے دوزد. _سلام جناب نیازے! حالتون خوبہ؟! پدرم بدون این ڪہ چشمانش را باز ڪند بہ تڪان دادن سرے اڪتفا میڪند. روزبه‌ نگاهے بہ من مے اندازد و اشارہ میڪند بہ دنبالش بروم. مردد از روے صندلے بلند میشوم و دنبالش راہ مے افتم. ڪمے از پدرم فاصلہ مے گیریم،شهاب از روے صندلے بلند میشود و بہ سمت اتاقڪے ڪہ آرزو در آن قرار دارد میرود! نفس راحتے میڪشم و چشمانم را بہ روزبہ مے دوزم. ڪلافہ دستے بہ موهایش میڪشد و مے پرسد:چے شدہ؟! آرزو چش شدہ؟! بابات اینجا چے ڪار میڪنہ؟! لبم را بہ دندان میگیرم:آرزو رفتہ مغازہ ے بابا داد و بیداد راہ انداختہ،خودش از حال رفتہ سرش خوردہ بہ لبہ ے میز،بابام آوردتش بیمارستان! بہ منم خودش زنگ زد خبر داد! ابروهایش را بالا مے اندازد:تو بابا رو ببر بوفہ یہ آبے آبمیوہ اے چیزے براش بگیر و بعدش یہ ماشین بگیر برہ خونہ! منم با شهاب حرف بزنم دیونہ بازے درنیارہ! لب میزنم:باشہ! میخواهم‌ بہ سمت پدرم برگردم ڪہ دستم را مے گیرد. منتظر نگاهش میڪنم،نگران مے پرسد:خوبے؟! رنگت پریدہ عزیزم! لبخند ڪم رنگے میزنم:بخاطرہ استرسہ!‌ سرے تڪان میدهد و از داخل جیبش ڪیف پولش را بیرون میڪشد و بہ دستم میدهد. _پس خودتم یہ چیزے بخور تا بیام ببرمت پیش یہ دڪتر! رنگ و رو برات نموندہ! شانہ اے بالا مے اندازم:یڪم سردرد گرفتم! همین! پیشانے اش را بالا میدهد:میدونے ڪہ دستور دادن تو خونمہ! پس دختر حرف گوش ڪنے باش! لبخندم عمیق تر میشود:چشم رئیس! لبخندے میزند و بہ سمت اتاقڪ میرود،بہ سمت پدرم میروم و آرام مے گویم:بابا! چشمانش را باز میڪند،دستش را میگیرم. _پاشو بریم یہ آبمیوہ بخوریم! حالت اصلا خوب نیست! بدون حرف مے ایستد و دستم را پس میزند! خشڪ مے گوید:خدا بهم دست و پا دادہ! باز در پوستہ ے خشڪ و مغرورش فرو میرود! بدون حرف ڪنارش قدم برمیدارم،چند دقیقہ بعد همراہ پدرم در بوفہ ے بیمارستان آبمیوہ و ڪیڪے بہ زور قورت دادیم. با اصرارهاے من،پدرم ماشینے گرفت و راهے خانہ شد! بعد از راهے ڪردن پدرم،داخل بیمارستان برگشتم و راهے اتاق آرزو شدم. صداے عصبے بازخواست و سرزنش هاے شهاب از داخل اتاق بہ گوش مے رسید. تحمل حرف ها و ڪلہ شق بازے هایش را نداشتم‌. ڪمے از در فاصلہ گرفتم،میخواهم بہ سمت حیاط بروم ڪہ ضجہ هاے زنے از انتهاے سالن توجهم را جلب میڪند! متعجب بہ انتهاے سالن خیرہ میشوم،دختر جوانے همسن و سال هاے خودم انتهاے سالن ایستادہ و زار میزند. نگاهم بہ سمت شڪم برآمدہ اش مے رود! حتما زمان زایمانش رسیدہ! میخواهم بہ سمت عقب برگردم ڪہ ضجہ هایش بیشتر میشود! بے اختیار نگاهش میڪنم،دو زن با لباس هاے مشڪے بازوهایش را گرفتہ اند و قربان صدقہ اش مے روند و پا بہ پایش اشڪ مے ریزند! ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهاردهم #بخش_سوم چادر و مانتوے فیروزہ اے رنگے بیرون میڪشم. صدایش بغض آلود است! _یڪے دو ساعت پیش اومد مغازہ! حواسم بهش نبود! یهو شروع ڪرد بہ داد و بیداد ڪردن و بد و بیراہ گفتن! اومدہ بود براے آبروریزے ڪردن! همہ ے مغازہ داراے پاساژ جمع شدہ بودن جلوے مغازہ و تماشا میڪردن! هرچے گفتم بس ڪنہ و برہ بیرون بدتر صداشو برد بالا و هرچے از دهنش در اومد بهم گفت! انقدر جیغ زد ڪہ یهو از حال رفت سرش خورد بہ لبہ ے میز و‌ بیهوش شد! شال و شلوارے بیرون میڪشم و بے اختیار فریاد میزنم:واے بابا! چرا همون‌ موقع ڪہ اومد مغازہ بهم زنگ نزدے؟! عصبے با صداے بلند میگوید:مگہ این با جیغ و دادا و فحشاش اجازہ داد ڪہ من ڪارے ڪنم؟! آبروم تو ڪل بازار رفت! از فردا چطور میتونم سر بلند ڪنم؟! عصبے مشغول تعویض لباس هایم میشوم و پوفے میڪنم‌. _الان اصلا نمیخوام باهاتون بحث ڪنم! فقط بگید ڪجایید! نفس عمیقے میڪشد:تو آمبولانس! نزدیڪ بیمارستان! نام بیمارستان را مے پرسم و تماس را قطع میڪنم. با عجلہ آمادہ میشوم و از خانہ خارج میشوم،سریع تاڪسے دربستے مے گیرم. در راہ خدا خدا میڪردم اتفاق خاصے براے آرزو نیوفتادہ باشد تا جنجال تازہ اے راہ بیوفتد! نیم ساعت بعد تاڪسے مقابل بیمارستان متوقف میشود،با عجلہ ڪرایہ ماشین را حساب میڪنم و بہ سمت بیمارستان راہ مے افتم. نفس نفس زنان وارد بیمارستان میشوم،با دست گوشہ ے چادرم را گرفتہ ام ڪہ زیر پایم گیر نڪند و زمین نخورم! بدون ثانیہ اے مڪث با قدم هاے بلند خودم را بہ پذیرش مے رسانم. نفس نفس زنان مقابل پرستار مے ایستم و دستانم را روے میز میگذارم. نفس عمیقے میڪشم و چشمانم را مے بندم! ڪمے نفس تازہ میڪنم و چشمانم را باز! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صدایے از پشت سر مے خواندم! _آیہ! سرم را برمیگردانم،پدرم را مے بینم ڪہ با شانہ هایے افتادہ و چهرہ اے ملتهب در چند قدمے ام ایستادہ! قدش ڪمے خمیدہ بہ نظر مے رسد،پوست صورت و گردنش ڪمے سرخ شدہ و رگ هاے گردنش متورم! چشمانم بہ خون نشستہ اند و غمے سنگین درشان موج میزند! موهایش سفیدتر بہ نظر مے آیند! دستے بہ ریش پر پشتش مے ڪشد و با نگاهش نقطہ اے را نشان میدهد! _اونجاست! بیهوشہ! چادرم را مرتب میڪنم و بہ سمتش قدم برمیدارم،چند بار دهانم را باز و بستہ میڪنم تا حرفے بزنم اما نمیتوانم! نمیتوانم خشمم را نشان بدهم! نمیتوانم سرزنشش ڪنم! حتے نمیتوانم حرفے بزنم ڪہ آرامش ڪنم! انگار بہ این مردے ڪہ پدم مے خوانمش هیچ حسے ندارم! سرے بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم و بہ زور لبانم را تڪان مے دهم:حالش چطورہ؟! ڪتش را روے ساعدش جا بہ جا میڪند و نفس صدا دارے میڪشد! _انگار خوبہ! فشارش افتادہ بود و سرش شڪستہ! البتہ چیز خاصے نیست! چهار پنج تا بخیہ بیشتر نخوردہ! چشمانم را مے بندم و با انگشتانم شقیقہ هایم را مے فشارم:خداے بزرگ‌ بهم صبر بدہ! شهاب! چند ثانیہ بعد چشمانم را باز میڪنم و بہ سمت اتاقے ڪہ پدرم اشارہ ڪرد راہ مے افتم‌. صداے قدم هاے پدرم را از پشت سر مے شنوم. مقابل در میرسم،چند تقہ بہ در میزنم و وارد اتاقڪ میشوم. اتاقڪے بے نور و دلگیر ڪہ دیوارهاے سفید ڪدر شدہ اش توے ذوق مے زنند! آرزو با سرے پانسمان شدہ روے تختے فلزے دراز ڪشیدہ و چشمانش را بستہ. با قدم هاے ڪوتاہ خودم را ڪنار تخت مے رسانم،پوست گندمے اش بہ زردے میزند! صورتش معصوم تر از همیشہ بہ نظر مے رسد! سوزن سرم در دستش جا خوش ڪردہ و خوابش بردہ! آرام انگشت اشارہ ام را روے گونہ اش میڪشم،صداے پدرم سڪوت را مے شڪند! _نابیناییش...یعنے هیچ راهے ندارہ بتونہ ببینہ؟! بدون این نگاهش ڪنم جواب میدهم:ڪدوم دردِ این هیجدہ نوزدہ سالو براش دوا میڪنہ؟! نفس عمیقے میڪشم و انگشتم را از روے گونہ ے آرزو برمیدارم. موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و مردد براے روزبہ مے نویسم: "من الان پیش آرزوام!" و در ادامہ نام بیمارستان را برایش تایپ میڪنم و قبل از این ڪہ پشیمان بشوم پیام را ارسال میڪنم! بہ سمت پدرم برمیگردم،با حالت غریبے بہ آرزو چشم دوختہ! صدایش میزنم:بابا؟! بہ خودش مے آید،نگاهش را از آرزو میگیرد و مسیر نگاهش را روے صورت من تنظیم میڪند! سرم را تڪان میدهم:شهاب در بہ در دنبال آرزو میگردہ،با روزبہ رفتن! بہ روزبہ پیام دادم اینجاییم،لطفا شما برو! اینجا باشے اوضاع بدتر میشہ! ساڪت سرش را پایین مے اندازد و نگاهش را بہ سرامیڪ ها میدوزد‌. چقدر مظلوم بہ نظر میرسد! چقدر این حالتش را دوست ندارم! پوفے میڪنم و نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم. بیست دقیقہ در سڪوت گذشت،روزبہ چند بار تماس گرفت اما جوابش را ندادم تا خودش بیاید! نگاهے بہ آرزو مے اندازم و بہ سمت پدرم مے روم. ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_چهاردهم #بخش_پنجم پرستار و پزشڪے مقابلش ایستادہ اند و متاثر نگاهش میڪنند. ناگهان دختر جیغ مے ڪشد:ولم ڪنید! هیچڪدومتون درد منو نمے فهمید! هیچڪدومتون! خدااااااااا! فریاد خدا زدنش تنم را مے لرزاند! بے اختیار بہ سمتشان مے دوم. بہ چند قدمے اش مے رسم،حالا چهرہ اش را واضح مے بینم! صورت سفید و تپلش از شدت درد سرخ شدہ و جاے چند چنگ روے گونہ هایش دیدہ میشود! چادر مشڪے اش روے شانہ هاش افتادہ و تلاشے براے جمع ڪردنش نمے ڪند! یڪے از زن ها با عجز میگوید:لااقل بہ بچہ ے تو شڪمت رحم ڪن! از دست رفت! متعجب رو بہ پرستار میگویم:چرا این بندہ خدا رو نمے برید اتاق زایمان؟! از دست رفت ڪہ! پرستارے سرے تڪان میدهد و آرام جواب میدهد:وقت زایمانش نیست! دخترڪ دوبارہ هق هق میڪند و این بار روے زمین مے نشیند! هر دو زن ڪنارش مے نشینند و سعے دارند از روے زمین بلندش ڪنند. بے توجہ چشمان نیمہ جانش را باز میڪند و رو بہ زنے ڪہ مسن تر است مے گوید:بگو بیان! بگو همہ ے مردمے ڪہ تو این چند وقت بهم طعنہ و زخم زبون زدن بیان حالمو ببینن! رضا دیگہ نمیاد خونہ! و ناگهان فریاد مے ڪشد:مامان! رضا دیگہ برنمیگردہ! رضا دیگہ برنمیگردہ! و هق هقش شدت میگیرد! نمیدانم چرا قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر مے خورد! چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم ڪہ صداے پرستارے در جا خشڪم میڪند! _بیچارہ هفت ماهہ باردارہ! شوهرش مدافع حرم بود،امروز خبر شهادتشو دادن! حالش بد شدہ آوردنش بیمارستان! صداے تاسف و دلسوزے هاے چند نفر بہ گوشم میخورد و من را بہ چهار سال و نیم قبل پرت مے ڪند! تنم مے لرزد! قلبم مے لرزد! پلڪم مے لرزد! جانم مے لرزد! میخواهم از جمعیت دور بشوم،میخواهم فرار ڪنم! تازہ آرام گرفتہ ام! تازہ فراموش ڪردہ ام! تازہ قلبم دوبارہ جان گرفتہ! بہ زور چند قدم برمیدارم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم. صداے دخترڪ باعث میشود روح از تنم پرواز ڪند! _رِ...رضا...دیگہ...دیگہ...نَ‌.‌..فس...نمے...ڪشہ! صداے پچ پچ ها در گوشم سوت میڪشد! مے ایستم،صداے همهمہ،صداے نالہ،صداے پچ پچ،صداے گریہ،صداے لالایے خواندن،صداے خندہ هاے هادے،صداے ضجہ زدن هاے خودم. همہ در گوشم هم زمان صدا مے ڪنند! نفس عمیقے میڪشم،دستم از روے پیشانے ام سر میخورد و بہ دیوار دست مے اندازد ڪہ زمین نخورم! صداے یاس در سرم مے پیچد:هادے شهید شدہ آیہ! صداے خودم از اعماق گذشتہ ها در گوشم زنگ میخورد:"فقط بگو ڪہ هادے هنوز براے آیہ نفس میڪشہ!" صداے خندہ هاے هادے از دور مے آید،صداے تفهیم گفتن هایش! صداے لالایے خواندن فرزانہ! صداے زمین خوردنم پاے تابوت! صداے یا زهرا گفتن بابا مهدے! صداے قلبم! صداے احساستم ڪہ فرو ریخت! صداے بیل زدن آن پیرمرد در قبرستان! صداے لا اللہ الا اللہ گفتن ها! صداے هق هق هاے همتا و یڪتا! صداے زار زدن هایم! صداے شڪستنم! همہ و همہ در گوشم صدا مے ڪنند! قلبم مے سوزد! آتش میگیرد! خاڪستر میشود! دوبارہ صداے هق هق هاے دخترڪ سوهان روحم میشود! زنے از جنس من! چهار پنج سال قبلِ من! و صداے تڪان خوردن هاے حلقہ اے ڪہ در گردبندم منتظر بود تیر خلاص را بعد از گذشت چهار سال و نیم بہ قلبم مے زند! و دوبارہ صداے یاس! _سہ شب پیش تو عملیات بہ قلبش تیر میخورہ! هادے شهید شدہ آیہ! و باز صداے هق هق ڪہ نہ،صداے جان دادن آن دخترڪ در گوشم مے پیچد! چشمانم سیاهے مے روند... ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉 👈برداشتن آے دے ها از روے عڪس مورد رضایت نیست👉 💔مرا خستہ ڪردے و خود خستہ رفتے سفر ڪردہ!با خانہ ى من چہ ڪردے؟!💔 #افشین_یدالهے

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پانزدهم #سوره_ی_یازدهم #بخش_اول بے رمق سعے میڪنم پلڪانم را از هم باز ڪنم،صداهاے نامفهومے بہ گوشم میخورد! آخے میگویم و چند بار پشت سر هم پلڪ میزنم،نور ڪم سویے بہ چشمانم میخورد و باعث میشود دوبارہ چشمانم را ببندم! چند ثانیہ بعد چشمانم را نیمہ،باز میڪنم. صداها واضح میشود! _خانم دڪتر رضایے! خانم دڪتر رضایے! بہ بخش پذیرش! نگاهے بہ اطرافم مے اندازم،روے تختے فلزے دراز ڪشیدہ ام و ملحفہ ے صورتے اے ڪہ رنگ و رویش رفتہ تا نزدیڪ گردنم ڪشیدہ شدہ. دو طرفم را پردہ هاے لیمویے رنگ گرفتہ اند و صداے آہ و نالہ از پشت پردہ ها بہ گوش مے رسد. میخواهم دستم را بلند ڪنم ڪہ نگاهم بہ سوزن سرم مے افتد،نفس عمیقے میڪشم و حرڪتے نمیڪنم. صحنہ ها دوبارہ در ذهنم جان مے گیرند،آن دخترڪ و نالہ هایش! همسرش مدافع حرم بودہ! شهید شدہ! پوفے میڪنم و سعے میڪنم دیگر براے خودم یادآورے نڪنم! با صداے روزبہ بہ خودم مے آیم:آیہ! نگاهم را بہ رو بہ رو میدوزم،روزبہ با چهرہ اے درهم در چند قدمے تختم ایستادہ. موهایش ڪمے آشفتہ شدہ اند،حتم دارم از بس با موهایش ڪلنجار رفتہ بہ هم ریختہ اند! چهرہ اش ڪمے ناراحت بہ نظر مے رسد و چشمانش سرد! متعجب مے پرسم:خوبے؟! فاصلہ را ڪم میڪند و مقابلم مے ایستد،جدے مے گوید:باید این سوالو من از تو بپرسم! خوبے؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! اصلا احساس ضعف نمیڪردم نمیدونم چرا یهو فشارم افتاد! پوزخندے میزند:آرہ! یهو فشارت خیلے بد افتاد! از لحن و ڪنایہ اش جا میخورم‌! پیشانے ام را بالا میدهم:روزبہ! چیزے شدہ؟! بدون این ڪہ نگاهم ڪند جواب میدهد:نہ! چے باید بشہ؟! شانہ اے بالا مے اندازم:آخہ...لحنت یہ جوریہ! انگار ناراحتے! نگاهش را بہ سرم مے دوزد و ڪتش را ڪنار پایم میگذارد:سرمت دارہ تموم میشہ،برم پرستارو صدا ڪنم! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ با قدم هاے بلند از تخت دور میشود،هاج و واج بہ نقطہ اے ڪہ روزبہ تا چند ثانیہ پیش در آن ایستادہ بود خیرہ میشوم! ڪمے بعد روزبہ بہ همراہ پرستار باز مے گردد،پرستار سوزن سرم را میڪشد و مے رود. روزبہ در سڪوت ڪمڪ ڪرد از روے تخت بلند بشوم و چادرم را سر ڪنم. هر چہ مے پرسیدم چہ اتفاقے افتادہ شانہ اے بالا مے انداخت و جواب سر بالا میداد! رفتارش بہ ڪل تغییر ڪردہ بود! جانم یخ بست از سردے اش! از اتاقے ڪہ در آن بودم خارج شدیم و بہ سمت اتاق آرزو راہ افتادیم. مقابل در ڪہ رسیدیم چند تقہ بہ در زدم،صداے شیرین خانم بلند شد:بفرمایید! نگاهے بہ روزبہ مے اندازم و مردد در را باز میڪنم،همانطور ڪہ وارد اتاق میشوم میگویم:سلام! شیرین خانم سرش را بہ سمت من بر مے گرداند و زمزمہ وار جواب میدهد:سلام! بفرمایید! شهاب دست بہ سینہ گوشہ ے اتاق ایستادہ و عصبے پاهاش را تڪان میدهد! روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را مے بندد،آرزو سریع بہ سمتم سر بر مے گرداند و مے گوید:آیہ! شیرین خانم چپ چپ‌ نگاهش میڪند،در دل مے گویم: "چرا چپ‌ چپ نگاش میڪنے؟! مگہ متوجہ میشہ؟!" لبخند تصنعے اے رو لبم جاے میدهم و بہ سمت تخت قدم برمیدارم،همانطور ڪہ دست ظریفش را مے گیرم مے گویم:سلام عزیزم! خوبے؟! آرام سرش را تڪان میدهد،مردمڪ هاے قهوہ اے چشمانش بہ نقطہ اے نا معلوم دوختہ شدہ اند و گاهے حرڪت مے ڪنند. آرزو دستم را مے فشارد:تو چرا حالت بد شدہ بود؟! نگرانت بودم! مے خندد و ادامہ میدهد:حتما بخاطرہ من! لبخند ڪم رنگے میزنم:شاید! خودت خوبے؟! آسیب جدے ڪہ ندیدے؟! نچے میڪند و عصبے مے گوید:اما امشب باید اینجا بمونم! مے خندم:حقتہ! سزاے دختر حرف گوش نڪن اذیت شدنہ! لب هایش را غنچہ میڪند و با لحنے لوس مے گوید:دستت درد نڪنہ دیگہ! نگاهم را بہ شیرین خانم مے دوزم و آرام مے گویم:میخواید من امشب پیش آرزو بمونم؟ همانطور ڪہ ملحفہ را روے آرزو مرتب میڪند جواب میدهد:خیلے ممنون! خودم هستم! سرے تڪان میدهم:هر طور راحتید! اگہ ڪارے پیش اومد باهام تماس بگیرید! جوابے نمیدهد،روزبہ ڪنارم مے ایستد:دیگہ باید بریم! باشہ اے مے گویم و دست آرزو را مے فشارم. _هرڪارے داشتے بهم زنگ بزن! میام بهت سر میزنم فسقل! گرم دستم را مے فشارد:چشم آبجے بزرگہ! قلبم یڪ جورے میشود،بے اختیار خم میشوم و گونہ اش را عمیق مے بوسم. سپس صاف مے ایستم و مے گویم:مراقب خودت باش! بعدا باید مفصل باهم صحبت ڪنیم! سرے تڪان میدهد و دست آزادش را بہ نشانہ ے خداحافظے بالا مے آورد. دستش را رها میڪنم،بعد از خداحافظے اے سرد و خشڪ از شیرین خانم و شهاب همراہ روزبہ از بیمارستان خارج میشویم‌. همین ڪہ پایم را از بیمارستان بیرون میگذارم نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:آخیش! چقدر از محیط بیمارستان بدم میاد! روزبہ بدون توجہ بہ من بہ سمت ماشین در خیابان راہ مے افتد. ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

🎥 دشمن شناسی یعنی بدانی بر لب قاتل علی(ع) آیه قرآن بود و در دستش شمشیر 👤 آیت الله ادیب یزدی #دشمن_شناسی #مبارزه_با_صهیونیزم 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 ظهور یکباره اتفاق می افتد - وظیفه ماتقواست 👤 حجت الاسلام دکتر ناصر رفیعی #موانع_ظهور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 3⃣ قسمت 5⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 3⃣ قسمت 4⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پانزدهم #بخش_دوم گیج از رفتارش دنبالش مے روم،بدون حرف سوار ماشین میشویم و حرڪت میڪند. همین ڪہ فرمان را مے چرخاند،چشمانم را بہ صورتش مے دوزم و با لحنے نرم مے پرسم:مطمئنے اتفاقے نیوفتادہ؟! همانطور ڪہ نگاهش را بہ خیابان دوختہ جواب میدهد:چرا حالت بد شد؟! نفس عمیقے میڪشم و سڪوت میڪنم،انگشتانم را در هم قفل میڪنم و مے فشارم. نفسش را با شدت بیرون میدهد:نمیخواے جواب بدے آیہ؟! نگاهم را بہ انگشتانم مے دوزم:یڪم...شوڪہ شدم! _شوڪہ چے؟! _همہ چے! امروز اصلا روز خوبے نبود! تڪانے بہ گردنش مے دهد و نگاہ نافذش را بہ نیم رخم مے دوزد. لبم را بہ دندان میگیرم و واڪنشے نشان نمیدهم. صداے جدے اش در ماشین مے پیچد:اگہ راجع بہ مسئلہ اے دوست ندارے صحبت ڪنے بگو دوست ندارم راجع بهش حرف بزنم!‌ اما نپیچون! دروغ نگو! سرم را بلند میڪنم:متوجہ منظورت نمیشم! ابروهایش را بالا میدهد و دوبارہ نگاهش را بہ رو بہ رو مے دوزد. دستم را بالا میبرم و آرام روے دستش میگذارم،واڪنشے نشان نمیدهد! _روزبہ جان! عزیزدلم!‌ چرا نمیگے چے شدہ؟! سرد مے گوید:فعلا نمیخوام راجع بهش صحبت ڪنم! آرام دستش را نوازش میڪنم و حرفے نمیزنم،در این مواقع اصرار ڪردن نہ تنها بے فایدہ ست،بلڪہ ممڪن است ڪار را بدتر ڪند! دستم را آرام برمیدارم و مهربان مے گویم:امروز از ڪارات موندے! ببخشید ڪلے بهت زحمت دادم! سرعت ماشین را ڪمے بیشتر میڪند! _وظیفہ م بود! سریع مے گویم:نہ! نہ! مشڪلات خانوادگے من ارتباطے بہ زندگے خودمون ندارہ! باید یہ جورے دورشون ڪنم! نگاهے بہ صورتم مے اندازد:بہ هر حال وظیفہ ے منہ تو هر شرایطے ڪنارت باشم! مگہ این ڪہ تو عڪسشو بخواے!‌ لبخند دندان نمایے میزنم و بہ شوخے میگویم:امروز حسابے دارے با تانڪت بہ سر و روم،توپِ نیش و ڪنایہ پرت میڪنیا! جوابے نمیدهد و فرمان را مے چرخاند! چند دقیقہ بعد مقابل خانہ مے رسیم،مقابل درب از ماشین پیادہ میشوم و وارد ساختمان میشوم‌. روزبہ بہ سمت پارڪینگ میرود تا ماشین را پارڪ ڪند. از حیاط عبور میڪنم و سوار آسانسور میشوم،چند لحظہ بعد مقابل درب خانہ مے رسم. ڪلید را داخل قفل مے چرخانم و در را باز میڪنم،وارد خانہ میشوم و نفس راحتے میڪشم. چادر و شالم را از روے سرم برمیدارم و بہ سمت اتاق خواب حرڪت میڪنم. همین ڪہ وارد اتاق میشوم،صداے باز و بستہ شدن در مے آید. صداے افتادن دستہ ڪلید روے میز،بہ گوش مے رسد. ڪمے صبر میڪنم اما خبرے از روزبہ نمیشود! لباس هایم را تعویض میڪنم و از اتاق خارج میشوم،روزبہ با همان ڪت و شلوار روے مبل تڪ نفرہ اے نشستہ و پاهایش را روے میز گذاشته‌. ساعد دست راستش را روے چشمانش قرار دادہ و حرڪتے نمیڪند. با قدم هاے آرام بہ سمتش مے روم و پشت سرش مے ایستم. هر دو دستم را آرام روے شانہ هایش قرار میدهم و صدایش میزنم:روزبہ! بدون این ڪہ واڪنشے نشان بدهد مے گوید:جانم! همانطور ڪہ سعے مے ڪنم ساعدش را از روے چشمانش بردارم و ڪتش را از تنش خارج ڪنم نچ نچے میڪنم و مے گویم:امروز حسابے خستہ شدے! پاشو لباساتو عوض ڪن تا یہ چرت بزنے یہ سوپ خوشمزہ درست میڪنم! بعد از ڪمے مڪث ساعدش را از روے چشمانش برمیدارد و صاف مے نشیند. ڪتش را از تنش خارج میڪنم،سنگینے نگاهش را احساس میڪنم! متعجب نگاهش میڪنم:مثل این ڪہ اتفاق خیلے مهمے افتادہ! جوابے نمیدهد،صاف مے ایستد و ڪتش را از دستم میگیرد‌. همانطور ڪہ بہ سمت اتاق خواب مے رود،با انگشت اشارہ و شصتش دڪمہ ے اول پیراهنش را باز میڪند. نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند:آیہ! _جانم! _جلساتتو با مامانم ڪامل نڪردہ بودے نہ؟! بے اختیار اخم میڪنم:چطور؟! لبش را بہ دندان مے گیرد و رها میڪند:بہ نظرم باید پیش یہ مشاور بریم! پوزخند میزنم:یعنے چے؟! یهو چت شد آخہ؟! ڪامل بہ سمتم بر مے گردد،سیاهے چشمانش عجیب نگاهم مے ڪنند! سیاهے چشمانش ڪمے ترسناڪ بہ نظر مے رسند! انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد و با تحڪم مے گوید:شاید بہ من بہ اصطلاح آدم امروزے و روشن فڪر بگن! شاید آدم معتقدے نباشم اما! مڪث میڪند و دوبارہ تاڪید ادامہ میدهد:اما بے غیرت نیستم! گیج نگاهش میڪنم:معنے حرفاتو نمیفهمم! گردنش ڪمے سرخ شدہ! لبش مے لرزد:چرا باید بعد از چهار پنج سال با یہ صحنہ بہ هم بریزے؟! چشمانم از فرط تعجب گشاد میشوند. صدایش ڪمے بلند میشود:تو آیہ نیازے زن و عشق منے یا هنوز آیہ نیازے اے ڪہ نامزد شهید هادے عسگریہ؟! تو گذشتہ موندے! تو گذشتہ موندے آیہ! من چے زندگے توام؟! حس میڪنم فقط یہ زاپاسم! یہ زاپاس ڪہ گاهے حالتو خوب میڪنہ و وجودش خوبہ! همین! هاج و واج نگاهش میڪنم،چند بار دهانم را باز و بستہ میڪنم تا حرفے بزنم اما نمے توانم! ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

‍ •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پانزدهم #بخش_سوم سرش را تڪان میدهد:وقتے از حال رفتے از اتاق اومدم بیرون،اون زنو دیدم! همون خانم باردار ڪہ همسرش شهید شدہ بود! پرستار گفت رفتے پیششون و یهو از حال رفتے! اگہ بخاطرہ اون حالت بد نشدہ تو چشمام نگاہ ڪن بگو! لبم را با زبان تر میڪنم و سریع مے گویم:اشتباہ برداشت ڪردے عزیزم! من فقط... اجازہ نمیدهد حرفم تمام بشود با تحڪم مے پرسد:با دیدن اون خانم حالت بد شد یا نہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و لب میزنم:آرہ! سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و پیشانے اش را بالا میدهد. _انگار آدم دومیہ زندگیتم نیستم! با قدم هاے بلند بہ سمتش مے روم،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ مظلوم نگاهم میڪند:هنوز بهش علاقہ مندے؟! با حرص مے گویم:این چہ سوالیہ مے پرسے؟!‌ متوجہ حرفات هستے؟! نفس عمیقے میڪشد:اصلاح میڪنم! هنوز فراموشش نڪردے؟! جا میخورم،چند ثانیہ سڪوت میڪنم. دستے بہ صورتش میڪشد:پس حق با مامانم بود! ابروهایم را بالا مے اندازم:چے حق با مامانت بود؟! پوزخندے میزند:شایدم آدم دومیہ زندگیتم! بے اختیار بلند مے گویم:متوجہ حرفات هستے؟! خب منم آدم دومیہ زندگیتم! چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:نہ نیستے! تو آدم دومے زندگیہ من نیستے! تو همہ ے زندگے منے اینو هنوز نفهمیدے؟! وقتے تو اومدے دیگہ تو ذهن من آوایے نموند! گذشتہ اے نموند! علاقہ اے بہ آدم دیگہ اے نموند! دردے نموند! غمے نموند! زندگے عادے اے نموند! همہ چے شدے تو! همہ چے شد آیہ! پوزخندے میزند:اما تو چے؟! انگار... مڪث میڪند،چشمانم را ریز میڪنم:انگار چے؟! _انگار فقط از میون ناراحتیات بہ من پناہ آوردے! سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:برات متاسفم! عصبے اے متوجہ نیستے چے میگے! بهترہ بحث نڪنیم! لبخند میزند! از آن لبخند هاے بدتر از گریہ! عمیقش میڪند! خیلے عمیق! چشمان مشڪے اش دوبارہ برق مے زنند! برقے عجیب! _قبل از عقد مامانم گفت همہ ے شرایط آیہ رو میدونے،تو عاشقشے و اون فقط شفیتہ ے عشقت شدہ! بہ مروز زمان متوجہ میشے! انقدر برات ڪمم ڪہ هنوز فراموشش نڪردے؟! ڪہ هنوز با یہ تلنگر تن و قلبت براش مے لرزہ؟! رقیبِ من یہ آدم مُردہ ست؟! بے اختیار میگویم:هادے نَمُردہ! شهید شدہ! شهید زندہ ست! بہ وضوح دیدم جان از چشمانش رفت... سوره ے یازدهم نازل شد،آغازِ فاصلہ... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام‌ نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 👈🏻برداشتن آے دے ها از روے عڪس مورد رضایت نیست👉🏻 🍃یادِ تو مے وزد ولے... بے خبرم زِ جاے تو...🍃

#حدیث ❤ 🔷 امام سجاد علیه السلام 🔶 بهترین مردم هر زمان کسانی هستند که #منتظر_ظهور حضرت #مهدی (عج) هستند. ‌ 📙بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲ 👉 @tark_gonah_1

🎥 حفظ جان امام زمان (عج) 👤 استاد علی اکبر رائفی پور 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥قطعه ماندگار از سریال "سقوط یک فرشته" 《هیچ فرشته ای با چادر نمی پره ! باید درش بیاری این قانون سقوطه.》 #حجاب 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

اصلا قرار نیست که زیباترم کنی یا سوژه‌ی نگاه کَس دیگرم کنی زیبایی از درون خودم جلوه میکند باید شبیه آینه‌ها باورم کنی "چادر" میان حادثه‌ها باش تا خودت حرز دعای حضرت زهرا سرم کنی 🆔 @tark_gonah_1

❖﷽❖ ⭕️قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ... ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ با ایمان ﺑﮕﻮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﺮﺍم ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻭ ﺑﻨﺪﻧﺪ... ⭕️وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ.. ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﮕﻮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﺮﺍم ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻭ ﺑﻨﺪﻧﺪ... آیات ۳۰ و ۳۱ سورهٔ نور . . . 🌀 چشمان انسان به سرعت بدعادت میشوند، عادت به دیدنِ نامحرم بسیار ناپسند و بد عاقبت است، چه در فضای واقعی و چه در مجازی! 🔹در بانوان این مسئله آثار سوء_زیادی را به همراه دارد. یکی از آثارش ، شیفته شدن ، دلبسته شدن که بخاطر طبعشان اتفاق می افتد! حالا جدای از فضای واقعی ،صحنه های ناپسندی در فضای مجازی دیده شده،آن هم بین مذهبی ها ! 🔸داداش خوشگلم ، داداش خوشتیپم،بسیار زیبا هستین ، شبیه شهدا نورانی هستین ، خوشبحالتون برادر با چهره زیباتون و ... تعدادی از نظراتیه که از بعضی خواهران مذهبی مشاهده شده که واقعاً در شان یک بانوی مسلمان نیست! 🔸و همینطور بالعکس از سمت آقایون مذهبی ! ازجمله اظهار نظر در مورد تصاویر پروفایل خواهران و گفتن جملاتی از قبیل چادر و حجاب چقدر به شما می آید و اظهار محبت های پوشالی پشت ظاهر دین ... یا حضور در گروه های مختلط به ظاهر مذهبی...چگونه یک مومن به خود اجازه می دهد در مورد نامحرم اظهار نظر کند⁉️ 🔹 نامحرم در فضای مجازی و واقعی تفاوتی ندارد...نامحرم نامحرم است...همانطور که همکلامی و بگو و بخند با نامحرم در فضای واقعی حرام است در مجازی هم به همین شکل هست...فضای مجازی هم محضر خداست... 🚫مراقب باشیم! شیطان به یک باره وارد نمیشود بلکه کم کم دین انسان را می گیرد...آیه قرآن اشاره دارد که حتی از وسوسه های شیطان(خطوات) هم پرهیز کنید... ان شاء الله عاملِ به دستورات خداوند باشیم.‌.. 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #حجاب 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

دنیا با همه ی شلوغی اش فدای اضطراب تو وقتی نامحرمی می آید و سراسیمه چادر به سر میکنی!! و این تنها اضطرابی است که دلت با آرامش همراست!! 🆔 @tark_gonah_1

اجتماع پرشور دختران آفتاب فردا ساعت ۱۶ میدان شهدا منتظر همه دختران محجبه تهرانی و اطراف تهران هستیم با سخنرانی استاد رائفی پور @tark_gonah_1

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_شانزدهم /بخش اول #سورہ_ے_یازدهم #بخش_اول بے اختیار میگویم:هادے نَمُردہ! شهید شدہ! شهید زندہ ست! بہ وضوح دیدم جان از چشمانش رفت... سورہ ے یازدهم نازل شد،آغازِ فاصلہ... مات و مبهوت‌ نگاهم میڪند و سرش را تڪان میدهد:پس هنوز برات زندہ س! چشمانم را میبندم و نفس عمیقے میڪشم،چند ثانیہ بعد چشمانم را باز میڪنم و میگویم:اشتباہ برداشت ڪردے! منظورم این بود طبق اعتقادات من بین مرگ و شهادت فرق هست! همین روزبہ! همین! تڪانے بہ گردنش میدهد ڪہ صداے شڪستن استخوان هایش بلند میشود! سیاهے چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد. _امیدوارم همینطورے باشہ! دستے بہ صورتش میڪشد و ادامہ میدهد:بهترہ برم بخوابم بعدا حرف بزنیم! نمیخوام... حرفش را ادامہ نمیدهد و بہ سمت اتاق خواب راہ مے افتد. آب دهانم را فرو میدهم و عقب گرد میڪنم،خودم را روے مبل تڪ نفرہ اے پرت میڪنم و چشمانم را مے بندم. ذهنم آشفتہ شدہ،از دیدن آن صحنہ در بیمارستان تا رفتار روزبہ! خودم را روے مبل جمع میڪنم،نمیدانم این بغض لعنتے چہ از جانم میخواهد؟! دوبارہ صداے هق هق هاے آن دخترڪ در سرم مے پیچد،با هر دو دست سرم را مے گیرم و نالہ میڪنم:اے خدا! نہ! جوابے ڪہ مے شنوم باز صداے هق هق است!‌صداے هق هق هاے چهار سال و نیم قبل خودم! با هر دو دست سرم را مے فشارم،نمیدانم چہ مرگم شدہ! چشمانم را ڪہ از هم باز میڪنم،هادے را مقابلم مے بینم! مات و مبهوت نگاهش میڪنم!‌ مقابلم ایستادہ با همان لباس نظامے! بغضم راہ پیدا میڪند و بہ چشمانم سرایت میڪند،تصویرش تار میشود،چشمانم مے سوزند. قطرات اشڪ بارش مے گیرند،تصویرش محو میشود! مے ترسم،از حرف هاے روزبہ مے ترسم!‌ از این ڪہ حق با او باشد! از این ڪہ ندانستہ روحم در گذشتہ ماندگار شدہ باشد و حالا با یڪ تلنگر از هم پاشیدہ! نفس عمیقے میڪشم و آب دهانم را فرو میدهم،از روے مبل بلند میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے میروم. صداے باز و بستہ شدن در اتاق خواب مے آید،براے این ڪہ چشمان اشڪ آلودم را نبیند خودم را داخل سرویس پرت و در را قفل میڪنم! مقابل روشویے مے ایستم و آب سرد را باز میڪنم،همانطور ڪہ بہ خودم در آینہ زل زدہ ام مشتے آب برمیدارم و روے صورتم مے پاشم. حالم ڪمے جا مے آید،صداهاے نامفهومے از پذیرایے بہ گوش مے رسد. بے توجہ سرم را زیر آب میبرم و چشمانم را مے بندم،قطرات سرد آب روے صورتم مے لغزند و خودشان را بہ زیر گردنم مے رسانند. چند تقہ بہ در میخورد و سپس صداے روزبہ مے آید:آیہ! جوابے نمیدهم،ناے حرف زدن ندارم! سڪوتم را ڪہ مے بیند مے گوید:یڪم زیادہ روے ڪردم میدونم! معذرت میخوام عزیزم الڪے حساس شدم! نمیدانم چرا با این جملہ اش دوبارہ بغضم پر رنگ میشود و اشڪ بہ چشمانم هجوم مے آورد! دو تقہ بہ در میزند و مردد مے پرسد:قهرے؟! باز جوابے نمیدهم،چند ثانیہ بعد دستگیرہ ے در را بالا و پایین میڪند. چند بار این ڪار تڪرار میڪند،وقتے مے بیند در قفل است دوبارہ چند تقہ بہ در میزند و صدایش رنگ نگرانے مے گیرد:صدامو میشنوے؟! چرا درو قفل ڪردے؟! سرم را از زیر آب بیرون مے آورم و نفس عمیقے میڪشم،روزبہ همچنان مشغول ڪلنجار رفتن با در و صدا زدن من است! شیر آب را ڪہ مے بندم مڪث میڪند،حولہ ے ڪوچڪ سفید رنگے ڪہ گل هاے برجستہ ے شیرے و ڪرم رنگ دارد را برمیدارم و روے صورتم میڪشم. آرام مے گویم:الان میام! نفسش را بیرون میدهد:چرا درو قفل ڪردے؟! موهایم ڪمے خیس شدہ،بے توجہ حولہ را سر جایش برمیگردانم و مقابل در مے ایستم. مردد در را باز میڪنم،روزبہ با چهرہ اے درهم مقابلم ایستادہ. دستے بہ صورت نم دارم میڪشم و سرفہ اے میڪنم،سیاهے چشمانش آزارم میدهند! خبرے از آن دو جفت سیاهے سرد و ترسناڪے ڪہ روز اول دیدم نیست! جایشان را بہ دو چشم عاشق دادہ اند! یڪ لحظہ دلم تنگ میشود،براے آن روزبہ مغرور و سرد و نچسب! براے روزبهے ڪہ درگیر آیہ نشدہ بود! براے آیہ اے ڪہ از عالم و آدم بریدہ بود و ڪارے بہ ڪار ڪسے نداشت! نفس عمیقے میڪشد:خوبے؟ ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_شانزدهم /بخش اول #بخش_دوم سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،در را مے بندم و مقابل روزبہ مے ایستم. لبم را بہ دندان میگیرم و مے پرسم:نخوابیدے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد،همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم بہ سمت اتاق خواب میروم. صداے قدم هاے روزبہ را پشت سرم مے شنوم،بدون توجہ در را باز میڪنم و وارد اتاق میشوم‌. بے حوصلہ مانتو را از تنم در مے آورم و روے تخت پرت میڪنم. روزبہ از ڪنارم رد میشود و ابروهایش را بالا مے اندازد! بہ سمت ڪمد قدم برمیدارم و زمزمہ وار مے گویم:امروز یڪم بے حوصلہ ام! یعنے...حالم گرفتہ س! روے تخت مے نشیند و سعے میڪند چهرہ اش در هم نباشد! سریع لباس هایم را تعویض میڪنم و نگاهے بہ ساعت مے اندازم،ساعت هفت شب را نشان میدهد. بدون توجہ بہ ضعف و گرسنگے بہ سمت تخت قدم برمیدارم. گوشہ ے ملحفہ را بلند میڪنم و بہ روزبہ چشم مے دوزم:اگہ میشہ امشبو با یہ غذاے حاضرے و سادہ سر ڪن! بدون هیچ واڪنشے تنها عمیق بہ چشمانم خیرہ میشود! ڪلافہ پوفے میڪنم و روے تخت مے نشینم. لبانم را از هم باز میڪنم:یہ وقتایے سڪوتت اذیتم میڪنہ! اون لحظہ حرف بزنے و داد و بیداد ڪنے شاید زیاد ناراحت نشم ولے سڪوتت آدمو دیونہ میڪنہ! لبخند ڪم رنگے میزند و جوابے نمیدهد،از روے تخت بلند میشود و بہ سمت در مے رود. اخمے میڪنم و روے تخت دراز میڪشم،میخواهد دستگیرہ ے در را بفشارد ڪہ پشیمان میشود! بہ پهلو مے چرخم و چشمانم را مے بندم،چند ثانیہ بعد تخت تڪان خفیفے میخورد! متعجب چشم باز میڪنم،روزبہ را مے بینم ڪہ ڪنارم دراز ڪشیدہ! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ انگشت اشارہ اش را روے لب و بینے اش میگذارد و آرام مے گوید:هیس! سپس خودش را نزدیڪتر میڪند و دستش را بلند میڪند و روے سرم فرود مے آورد! چند ثانیہ بعد انگشتانش میان موهایم مے لغزند و نوازششان مے ڪنند! بے اختیار چشمانم را مے بندم و زمزمہ وار مے گویم:میدونے روزبہ؟! هیچوقت... حرفم را مے خورم! _هیچوقت چے؟! نوازش انگشتانش ڪمے آرامم میڪند،براے غرورم بد است این حرف! جوابے نمیدهم و بہ پیراهنش چنگ‌ میزنم،سرم را میان سینہ اش پنهان میڪنم. بدون هیچ حرفے موهایم را نوازش میڪند! آب دهانم را فرو میدهم و در دل مے گویم:هیچوقت طعم نوازش و آغوش پدرم را نچشیدم! هیچوقت نفهمیدم بابایے بودن یعنے چہ؟! صداے گرمش گوشم را نوازش میدهد:لالایے دوست دارے؟! بے اختیار سرم را بلند میڪنم و بہ چشمانش خیرہ میشوم‌. پیشانے اش را بالا میدهد:حرف بدے زدم؟! نچے میگویم و سرم را تڪان میدهم،دست آزادش را دور تنم حلقہ میڪند و لبخند پر رنگے میزند:تا هشت سالگے مامانم هرشب برام لالایے میخوند! منم شاڪے میشدم چرا بابام این ڪارو نمیڪنہ! منم خیلے چیزا رو با بابام تجربہ نڪردم! میدانم این حرف ها را براے دل من میزند،براے این ڪہ راحت درد و دل ڪنم! لبانم را جمع میڪنم:فرق میڪنہ! بابا براے دختر یہ چیز دیگہ س! بین پدر و پسر شاید یہ خجالت و ملاحظاتے باشہ اما بین پدر و دختر نہ! مے خندد:یعنے بین من و پسرمون باید یہ خجالت و ملاحظاتے باشہ؟! نمیشہ خجالت نباشہ؟! ✍نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉

🎥 صفات یار 6⃣ 💟 اعمال مان به واسطه قبول ولایت مولایمان پذیرفته است 👤 استاد احسان عبادی 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

اے شهیـدان ! نگاهتان جامی است ڪہ براے مستی جهانی ڪافی است #جام_جهانی #باشهداء 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎵پاسخ همۀ نیازهای ما #کلیپ_صوتی استاد #پناهیان 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1