🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #سوره_ی_نهم #بخش_اول نگاهم را بہ آینہ ے آسانسور مے دوزم،روسرے فیروزہ اے رنگم را مدل لبنانے بستہ ام و چادر دانشجویے سر ڪردہ ام. رنگ و رویم باز شدہ و چشم هایم برق مے زنند،لبخند ڪم رنگ اما پر جانے لب هایم را از هم باز ڪردہ. ڪیف سادہ ے مشڪے رنگم را روے دوشم انداختہ ام و ڪیسہ ے حاوے ظرف غذا را در دست دیگرم گرفتہ ام. دو هفتہ از عقد من و روزبہ میگذرد،انگار تازہ دو هفتہ است ڪہ متولد شدہ ام! خانوادہ ها،اصرار داشتند جشن سادہ اے بگیریم و همہ ے اقوام را دعوت ڪنیم اما من و روزبہ مخالفت ڪردیم! البتہ بیشتر من! روزبہ هم ڪہ مخالفت من را دید همراهے ام ڪرد. روزبہ اصرار داشت مراسم عروسے را زود برگزار ڪنیم،دوست نداشتم بریز و بپاش الڪے داشته باشیم. خصوصا ڪہ حمایت مالے خاصے از طرف خانوادہ هایمان نداشتیم! پدرِ من سر لج افتادہ بود و بہ بهانہ ے جهزیہ میخواست مدت نامزدے را طولانے ڪند! مادرِ روزبہ هم گفتہ بود بهتر است روے پاے خودمان بایستیم و زندگے مان را شروع ڪنیم! محسن،خواست ڪمڪمان ڪند اما روزبہ قبول نڪرد! این چیزها برایم مهم نبود،مهم این بود ڪہ بہ خواستہ ام رسیدہ بودم و براے اولین بار ڪاملا راضے بودم! آسانسور متوقف میشود،مردد خارج میشوم و بہ سمت دفتر روزبہ راہ مے افتم. خدا را شڪر میڪنم هیچڪدام از ڪارمندان شرڪت این دور و بر نیستند،حوصلہ ے نگاہ هاے معنے دار و پچ پچ ندارم! وارد دفتر روزبہ میشوم،حامد مشغول آب دادن بہ گلدان هاست. زنے حدود سے سالہ،پشت میز نشستہ و مشغول ڪار با ڪامپیوتر است. همانطور ڪہ بہ سمتشان قدم برمیدارم بلند مے گویم:سلام! حامد سریع سر بر مے گرداند و نگاهم مے ڪند،لب هایش بہ خندہ باز میشوند. _سلام خانم نیازے! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! لبخندم را پر رنگ تر میڪنم و چیزے نمے گویم،سریع ادامہ میدهد:راستے! تبریڪ میگم! سرم را تڪان میدهم و گرم میگویم:خیلے ممنون! زنے ڪہ پشت میز نشستہ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،ابروهایش را بالا میدهد:سلام! خوش اومدید! تشڪر میڪنم و مے پرسم:مهندس ساجدے تشریف دارن؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و سریع گوشے تلفن را برمیدارد. مانتوے گشاد ڪرم رنگے بہ تن ڪردہ و مقنعہ ے مشڪے رنگے بہ سر. ڪمے چاق بہ نظر مے رسد و چهرہ ے مهربان و دلنشینے دارد. چشم هاے خاڪسترے رنگش را بہ مانیتور مے دوزد و لب هاے نازڪش را روے هم مے فشارد. چند لحظہ بعد مے گوید:آقاے مهندس! همسرتون تشریف آوردن! چند ثانیہ اے مڪث مے ڪند و سپس مے گوید:چشم! همانطور ڪہ گوشے تلفن را میگذارد مے گوید:بفرمایید! مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم،چند ثانیہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ در را مے بندم نگاهے بہ دور تا دور اتاق مے اندازم. از آخرین بارے ڪہ این جا بودم تغییر خاصے نڪردہ!پردہ ها ڪاملا بالا رفتہ اند و آفتابِ سوزان مرداد ماہ خودش را ڪفِ اتاق پهن ڪردہ. روزبہ بالای سر میزش ایستادہ و بہ نقشہ ای چشم دوختہ،بہ سمتش قدم برمیدارم. مشغول لولہ ڪردن نقشہ میشود و سر بلند مے ڪند. چند تار مو روے پیشانے اش طنازے مے ڪنند،چشم هاے مشڪے رنگش مے خندند! پیش دستے میڪنم و سریع مے گویم:سلام! تڪانے بہ گردنش مے دهد:سلام! خوبے؟! ڪیسہ را روے میزش مے گذارم و مقابلش مے ایستم. _خوبم! تو خوبے؟! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد و دستش را بہ سمتم دراز مے ڪند:عالے ام! نگفتے میاے؟! دستش را مے گیرم و مے فشارم،خجول جواب میدهم:گفتم بے خبر بیام ڪہ غافلگیرت ڪنم! لبخند شیطنت آمیزے مے زند،صندلے اش را عقب مے ڪشد و با چشم بہ صندلے اش اشارہ مے ڪند:بشین! پیشانے ام را بالا میدهم:رو صندلے تو؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:اوهوم! چادرم را از روے سرم را برمیدارم و بہ سمتش قدم برمیدارم،چادرم را مرتب تا میڪنم و گوشہ ے میز میگذارم. روے صندلے مے نشینم و بہ شوخے میگویم:بالاخرہ بہ تخت پادشاهیت تڪیہ زدم! حس قدرت بہ آدم میدہ نہ؟! ابروهایش را بالا میدهد و بہ سمت مبل مے رود. _بہ من بیشتر احساس مسئولیت میدہ! چشمڪے نثارش مے ڪنم و مے گویم:در جریانم مهندس ساجدے بد عنق! قهقهہ مے زند و روے مبل مے نشیند،یڪ پایش را روے پاے دیگرش مے گذارد و بہ صورتم خیرہ میشود. _خانم نیازے! اگہ شمام بیاے تو پست مدیریتے بد عنق میشے! لازمہ ے یہ مدیر خوب سخت گیر بودن و جدے بودنشہ و در عین حال اینڪہ هواے ڪارمنداشو داشتہ باشہ! سرم را تڪان میدهم:بلہ! بلہ! ڪیسہ را بر میدارد و ظرف غذا را بیرون میڪشد،ابروهایش را بالا میدهد:ببینم چے آوردے! در ظرف غذا را بر مے دارد و نگاهے بہ محتویاتش مے اندازد. مے پرسم:ناهار ڪہ نخوردے! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد و مے پرسد:خودت پختے؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #بخش_دوم مے خندم:نہ! محصول مشترڪ منو مامانہ! _دستتون درد نڪنہ! گوشے تلفن را برمیدارد و چند لحظہ بعد میگوید:خانم عزتے! بہ آقا حامد بگید دوتا بشقاب و قاشق و چنگال بیارہ! سپس گوشے تلفن را مے گذارد،ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و آرام صدایم میزند:آیہ! لبم را بہ دندان مے گیرم و از تہ دل مے گویم:جانم! مردد نگاهم مے ڪند:میخوام ماشینمو بفروشم! گفتم باهات مشورت ڪنم! متعجب نگاهش میڪنم:چرا؟! چند ثانیہ مڪث میڪند،سپس مے گوید:میخوام تا آخر شهریور عروسے رو بگیریم! پس اندازم فقط بہ اندازہ ے رهن خونہ ست! ماشینو بفروشم پول یہ مراسم سادہ و وسایلے ڪہ باید جاے شیربها بگیرم درمیاد! ساڪت نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:درخواست یہ وام ڪوچیڪم دادم! _وام براے چے؟! نفس عمیقے میڪشد:بعید میدونم بابات بخواد حالا حالاها جهازو جور ڪنہ! چہ اشڪالے دارہ وسایل خونہ مونو خودمون بخریم؟! سریع مے گویم:حرفشم نزن! محالہ اجازہ بدن! میدونے ڪہ مردم چقدر حرف در میارن! دستش را زیر چانہ اش مے زند،میخواهد دهن باز ڪند ڪہ چند تقہ بہ در میخورد. سرش را بہ سمت در بر مے گرداند و مے گوید:بفرمایید! حامد وارد اتاق میشود،بشقاب و قاشق و چنگال ها را روے میز مے گذارد و مے رود. روزبہ خونسرد،ظرف غذا را برمیدارد. یڪے از بشقاب ها را بلند مے ڪند و مشغول ڪشیدن لوبیا پلو میشود. همانطور ڪہ غذا مے ڪشد مے گوید:یادمہ چند روز پیش داشتے راجع بہ مسائل دینے و مذهبے صحبت میڪردے میگفتے امام علے ڪہ بہ عنوان امام و مولاے اول خودت قبولش دارے،سپرش رو فروخت تا وسایل خونہ رو براے شروع زندگے با همسرش ڪہ دخترِ پیامبر اسلام هم هست تهیہ ڪنہ! هر چند سادہ! میدونے آیہ! آدم باید یا یہ چیزے رو همہ جورہ قبول داشتہ باشہ یا قبول نداشتہ باشہ! نمیشہ هم خدا رو خواست هم خرما رو! این ماجرا رو چند روز پیش خودت داشتے برام تعریف میڪردے! بدون توجہ بہ بحث خودمان،مشتاق مے پرسم:این ماجرا برات جالب بود؟! یعنے خوشت اومد؟! سرش را بلند مے ڪند و مستقیم نگاهم میڪند. پیشانے اش را بالا میدهد،لبخند معنادارے میزند! _آرہ! ولے بحث من یہ چیز دیگہ ست! میگم وقتی تو این افراد رو بہ عنوان الگو قبول دارے پس چرا در ڪنارش خاله زنڪ بازیاے مردمم برات مهمہ؟! سڪوت میڪنم،جوابے ندارم بدهم! قاشق و چنگال را ڪنار بشقاب میگذارد،بشقاب را مقابلم مے گذارد. بشقاب دیگرے برمیدارد و مشغول غذا ڪشیدن براے خودش میشود،سڪوت را مے شڪند. _خب لزومے ام ندارہ اصلا بہ ڪسے بگیم جهزیہ رو ڪے خریدہ! حتے خانوادہ ے من! نفس عمیقے میڪشم:با مامان و بابام صحبت میڪنم! نگاهم مے ڪند:راجع بہ؟! _راجع بہ جهزیہ دیگہ! اگہ گفتن ڪہ تا یہ ماہ دیگہ نمیتونن جور ڪنن خودمون میگیریم! لبخند ڪم رنگے میزند:خوبہ! ابروهایم را بالا میدهم:ولے لطفا دیگہ از اعتقاداتم سواستفادہ نڪن! قاشقش را پر از برنج میڪند و مے گوید:سواستفادہ نڪردم! استفادہ ڪردم! بہ بشقاب غذایش اشارہ مے ڪند:شروع ڪنیم؟! سرم را تڪان میدهم و بسم اللہ الرحمان الرحیم را زمزمہ میڪنم. همانطور ڪہ قاشقم را پر میڪنم مے گویم:بعد از اینجا یہ سر میرم خونہ تون،بہ نظرت بے خبر برم مامانت خوشحال میشہ یا ناراحت؟! یعنے بدش میاد ڪسے بے خبر برہ دیدنش یا احساس راحتے و صمیمیت میڪنہ؟! جدے نگاهم میڪند و لقمہ اش را قورت میدهد. قاشق و چنگالش را روے بشقابش میگذارد،دستے بہ موهایش میڪشد. _آیہ جان! لطفا زیاد سمت مامانم نرو! متعجب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:میدونے ڪہ ظاهرا خانوادہ هاے هر دوتامون مشڪلے ندارن ولے اینطور نیست! پدرِ تو با من نمیتونہ راحت باشہ،مادرِ من با تو! میدونم همہ ے ڪارات از سرِ محبتہ،میخواے جاے دخترے باشے ڪہ ندارہ. اما الان واقعا وقتش نیست بخواے بهش نزدیڪ بشے! بهترہ یہ مدت بهشون زمان بدیم! دلم نمیخواد حرفے یا دلخورے اے بین تون پیش بیاد ڪہ دیگہ ڪلا راہ نزدیڪ شدنتونو ببندہ! بهترہ ڪم و بیش ڪنار هم باهاشون رفت و آمد داشتہ باشیم. زیاد با روحیات خانما آشنایے ندارم ولے دوست ندارم حساسیت بین مادرشوهر و عروس،بین تو و مادرم پیش بیاد! شانہ اے بالا مے اندازم،ڪمے دلخور شدم! دستش را آرام روے دستم مے گذارد،میخواهم بحث را عوض ڪنم. مے پرسم:راستے چرا انقدر عجلہ دارے براے عروسے؟! تازہ دو هفتہ ست عقد ڪردیم! دستم را آرام مے فشارد:اول بخاطرہ جو خانوادہ ها،نمیخوام اختلاف یا ناراحتے اے پیش بیاد. بهترہ زودتر مستقل بشیم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #بخش_سوم هم اینڪہ من دیگہ سے و سہ سالو تموم ڪردم عزیزم! دارم وارد سے و چهار سالگے میشم! نمیشہ یڪے دو سال نامزد بمونیم تا بخوام راحت پول پس انداز ڪنم و خانوادہ ے تو بخوان جهاز جور ڪنن و رضایت بدن برای مراسم گرفتن طول میڪشہ! میدونے دنبال بهانہ آوردنم برای بہ هم زدنن! لب میزنم:درستہ! قاشقش را دوبارہ برمیدارد و پر مے ڪند،مردد مے گوید:فرزادم دارہ از ایران میرہ! خونسرد مے پرسم:چہ بے خبر؟! ڪجا میرن؟! با دقت نگاهم میڪند،مثل بازجویے ڪہ میخواهد اعتراف بگیرد! شانہ اے بالا مے اندازد:براے ادامہ تحصیل میرہ آلمان! بے خیال غذایم را مے جوم:بہ سلامتے! نگاہ نافذش را بہ صورتم دوختہ،بے اختیار سرم را پایین مے اندازم‌. چند ثانیہ بعد مے پرسد:پس ماشینو امروز بذارم براے فروش؟! لبخند گرمے میزنم و دستش را مے فشارم:آرہ! لبم را بہ دندان میگیرم و لبخندم را عمیق تر میڪنم،خجول مے گویم:روزبہ! گرم نگاهم میڪند:جانم! آب دهانم را فرو میدهم:خوشحالم دارمت! لبخند میزند،از آن دلبرانہ ها! _منم دوستت دارم! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ مضطرب لبم را مے جوم،نساء با ذوق مے گوید:تو این همہ خوشگل بودیو رو نمیڪردے بشر؟! بیا خودتو تو آینہ ببین! با استرس مے گویم:قلبم دارہ میاد تو دهنم! بیتا،آرایشگرے ڪہ همتا معرفے ڪرد،با لبخند نگاهم میڪند:ماہ شدے آیہ جان! تشڪر میڪنم،گوشہ هاے دامنِ بلند سفید رنگم را با دو دست میگیرم و آرام بہ سمت آینہ قدے قدم برمیدارم. روزبہ با پدر و مادرم راجع بہ مراسم ازدواج و جهزیہ صحبت ڪرد،پدرم زیر بار این ڪہ روزبہ جهزیہ را تهیہ ڪند نرفت و خودش سریع جهزیہ را فراهم ڪرد! بعد از آن روز درگیر پیدا ڪردن خانہ و ڪارهاے عروسے شدیم،سرمان فقط گرم آمادہ ڪردن تدارڪات زندگے دو نفرہ مان بود! با پس انداز روزبہ توانستیم آپارتمان نود مترے اے در یڪے از مناطق نسبتا خوب رهن ڪنیم،پول فروش ماشینش را هم صرف مراسم عروسے ڪردیم. نامزدے مان دوماہ بود،دوماهے ڪہ آرام و عاشقانہ گذشت. دوماهے ڪہ حس میڪردم خوشبخت ترین دخترِ روے زمینم و دیگر دوران غم و اتفافات جور وا جور سر آمدہ! امروز روز موعد است! روزے ڪہ دیگر از زندگے روزمرہ فاصلہ میگیرم و باید مسئولیت یڪ زندگے و روحیات و نیازهاے مختلف یڪ انسان را بر عهدہ بگیرم! مقابل آینہ مے رسم،با هیجان خودم را نگاہ میڪنم. لباس سفید عروس روے تنم نشسته‌. لباسے ڪہ با اتفاق نظر خودم و روزبہ دوختہ شد،یقیہ ے لباس بہ شڪل هفت است.‌ بالا تنہ ے لباس سنگ دوزے شدہ و چشم را خیرہ میڪند. آستین هاے تورے لباس ڪہ ڪمے مروارید دوزے شدہ اند تا روے آرنجم مے رسند. دامن پفے لباس سادہ است،فقط در قسمت ڪمرش چند نگین و مروارید براق بہ صورت پراڪندہ دیدہ میشود. تور‌ بلند سفید رنگ هم جلوہ ے لباس را تڪمیل ڪردہ. موهاے مشڪے رنگم سادہ بالاے سرم جمع شدہ و تاج ظریف نقرہ اے رنگے با نگین ڪارے هاے مشابہ لباس روے سرم نشستہ. آرایش ملایمے روے صورتم دیدہ میشود،ڪرمے ڪہ چند درجہ رنگ پوستم را روشن تر ڪردہ. خط چشم مشڪے و ریمل باعث شدہ چشم هاے قهوہ اے تیرہ و ابروهاے پهن مشڪے ام بیشتر جلوہ نمایے ڪنند. رژگونہ ے محوِ صورتے رنگے روے گونہ هایم نشستہ و رژ ڪم رنگِ صورتے آرایشم را تڪمیل ڪردہ. ڪفش هاے پاشنہ بلند سادہ ے سفید رنگ هم قدم را بلند تر ڪردہ! با ذوق چرخے میزنم،مادرم وان یڪاد میخواند و دورم فوت میڪند. سپس تراول پنجاہ هزار تومانے اے از داخل ڪیف پولش در مے آورد و دور سرم مے گرداند. اشڪ در چشم هایش جمع میشود:دورت بگردم! چقدر خوشگل شدے! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش مے چڪد ڪہ سریع با انگشت اشارہ پاڪش میڪند. لبخند پر رنگے میزنم:من دورت بگردم! مریم نفس نفس زنان وارد اتاقڪ میشود،چشمش ڪہ بہ من مے افتد با ذوق جیغ میزند:آیہ! خودتے؟! مے خندم:نہ بدلشم! بہ سمتم مے آید و ناگهان در آغوشم مے ڪشد و محڪم فشارم مے دهد! _فسقلو ببین چہ خانم شدہ! عین یہ تیڪہ ماہ شدے! خودِ خود ماہ! ناگهان لبخند از روے لب هایم مے رود و بہ جایش بغض در گلویم مے نشیند! فقط نورا حق داشت مرا فسقل صدا ڪند! مادرم تشر میزند:ولش ڪن مریم! الان آرایشش بہ هم میریزہ! مریم سریع رهایم میڪند،با انگشت شصت و اشارہ چند تقہ بہ در میزند و مے گوید:بزنم بہ تختہ! خدا بہ داد روزبہ برسہ ڪہ تو رو فقط سادہ و اڪثرا با حجاب دیدہ! گونہ هایم گل مے اندازند،بے اختیار لبم را گاز مے گیرم و مے گویم:روم‌ نمیشہ اینطورے ببینتم! مادرم پشت چشمے برایم نازڪ میڪند:وا! چہ حرفا؟! شیرین،دختر نساء همانطور ڪہ آبنباتش را لیس میزند مے گوید:خالہ جون! میشہ بوشت ڪنم؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #بخش_چهارم مے خندم:یہ بوشِ ڪوشولو ایراد ندارہ! بہ سمتم مے دود ڪہ نساء سریع مانعش میشود و در آغوشش میڪشد،بوسہ اے روے گونہ اش مے ڪارد و مے گوید:ولے من اجازہ نمیدم الان آبجے مو ببوسے! آخر شب ڪہ مراسم تموم شد هر چقدر میخواے بوسش ڪن! شیرین اخم میڪند و مے گوید:نمیخوام! نساء خونسرد میگوید:دختر بدے شدے! بیا بریم زنگ بزنم بابات بیاد ببرتت ڪہ حوصلہ ے نق و نوقتو ندارم! سپس از اتاقڪ خارج میشود،نگاهے بہ ساعت سفیدِ بند نازڪم مے اندازم ڪہ مریم با خندہ مے گوید:الاناست ڪہ پیدایش بشہ! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،چند ثانیہ بعد شاگرد آرایشگر مے گوید:آقا داماد اومدن! قلبم بہ تپش مے افتد،مریم سریع چادرش را روے سرش مے اندازد و مے گوید:یالا بریم! میخواهم چیزے بگویم ڪہ چند تقہ بہ در میخورد و دختر جوانے وارد میشود. همانطور ڪہ دوربین را در دستش گرفتہ مے گوید:سلام! اگہ اجازہ بدید یڪم فیلم بگیرم بعد از اتاق بیاید بیرون! آقا داماد جلوے درن! مادرم و مریم از اتاق بیرون مے روند،دل توے دلم نیست! دوبارہ خودم را در آینہ نگاہ میڪنم و انگشت هایم را در هم قفل میڪنم. عڪاس چیزهایے مے گوید و من اجرا میڪنم،چند دقیقہ بعد مے گوید:عالے شد! من میرم هر وقت گفتم لطفا بیا بیرون! سپس از اتاق خارج میشود،صدایش مے آید ڪہ بہ روزبہ مے گوید چگونہ وارد بشود. ڪمے بعد صداے احوال پرسے روزبہ با مادرم و مریم و نساء بہ گوش مے رسد. عڪاس مے خواهد فضا را خلوت ڪنند و فقط من و روزبہ بمانیم‌! سپس مے گوید ڪہ روزبہ ڪجا بایستد و در چہ حالتے باشد! چند ثانیہ بعد بلند مے گوید:عزیزم بیا بیرون! گوشہ ے دامنتو با دست بگیر و آروم و موزون قدم بردار و برو سمت همسرت! اومدے بیرون من دیگہ چیزے نمیگم فقط اصلا بہ من و دوربین‌ نگاہ نڪن! صداے خندان روزبہ بہ گوشم مے رسد:نمیشہ یہ لحظہ یہ چشممو نصفہ باز ڪنم و نگاش ڪنم؟! عڪاس مے خندد:نہ! در دل آیت الڪرسے میخوانم و بہ سمت در مے روم،نفس عمیقے میڪشم. تمام تنم از هیجان مے لرزد،گوشہ ے دامنم را با دست مے گیرم و دستگیرہ را میفشارم. از اتاق خارج میشوم،عڪاس در چند مترے ام ایستادہ و این لحظات را با دقت ثبت میڪند! نگاهم بہ روزبہ مے افتد،وسط سالن دستہ گل بہ دست و چشم بستہ ایستادہ! ڪت و شلوار مشڪے رنگے ڪہ برایش انتخاب ڪردہ بودم همراہ با پیراهن سفید بہ تن ڪرده‌.،موهاے مشڪے رنگش را مرتب عقب زدہ و صورتش را شش تیغہ ڪردہ. دستہ گلِ رز سفید در دست هاے مردانہ اش خودنمایے مے ڪند! با هیجان لبش را مے گزد و آب دهانش را با شدت فرو میدهد،دلم برایش مے رود! آرام و خجول و با ذوق بہ سمتش قدم برمیدارم و عڪاس دنبالم مے آید! بہ چند قدمے اش مے رسم،از شدت استرس و هیجان لب هایم را جمع میڪنم. ڪمے بعد نفسم را بیرون میدهم:سلام! روزبہ آرام چشم هایش را باز میڪند،نگاهش ڪہ بہ من مے افتد چشم هایش از فرط تعجب گرد مے شوند و مے درخشند! ناباورانہ مے گوید:آیہ! لبم را بہ دندان مے گیرم و سر خم میڪنم،صداے خندانش بلند میشود:خداے من! درست اومدم؟! خانم نیازے خودمونے شما؟! بے اختیار مے خندم،یڪ دستش زیر چانہ ام مے نشیند. با ذوق مے گوید:ببینمت! سرم را ڪمے بلند میڪنم،چشم هایش از شدت هیجان و ذوق مے درخشند درست مثلِ قرص ماہ! دیوانہ ام ڪردہ اند این یڪ جفت چشمِ لعنتے! لبخند پر جانے لب هایش را از هم باز ڪردہ،دستش را از زیر چانہ ام برمیدارد و دستم را مے گیرد. خیرہ خیرہ نگاهم میڪند و مے گوید:یہ دور بچرخ لطفا! با گونہ هاے انارے،دستش را مے فشارم و آرام یڪ دور چرخ میزنم و دوبارہ مقابلش مے ایستم. بلند و با هیجان مے پرسد:بمیرم برات بسہ؟! سریع زمزمہ میڪنم:خدانڪنہ! چشم هایش را مے بندد و دوبارہ باز مے ڪند:یہ نیشگون ازم بگیر مطمئن شم خواب و خیال نیست! آرام مے خندم:یڪے باید این ڪارو با خودم ڪنہ! دارم پس میوفتم روزبہ! با عشق نگاهم میڪند:منم دارم پس میوفتم! از دست تو! دست گل را بہ سمتم مے گیرد و مهربان مے گوید:شدے درست شبیہ این دستہ گل! عروسم! دلم غنج مے رود براے لفظے ڪہ بہ ڪار برد،دستہ گل را از دستش مے گیرم و آب دهانم را با شدت فرو میدهم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #بخش_پنجم سرم را بلند میڪنم و بہ چشم هایش خیرہ میشوم،آرام مے گویم:تو...توام... نمے توانم حرفم را ڪامل ڪنم! لبخند شیطنت آمیزے میزند:منم چے؟! خجالت مے ڪشم ولے چشم از چشم هایش نمے گیرم! _دلبر شدے! درست مثلِ چشمات! لبخند مردانہ اے مے زند و ناگهان آرام لب هایش را روے پیشانے مے گذارد! خون در صورتم مے دود،گیج و منگ و با هیجان چشم هایم را مے بندم و دستہ گل را میان انگشت هایم مے فشارم! ڪنارِ گوشم با لحن دستوریِ توام با عشق و خواهش،نجوا مے ڪند:بمونے برام آیہ ے جنون! #تو پیشانے ام را بوسیدے و من شدہ ماہ پیشانے... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_صـد_و_پـنـجـم ✍دیواری که اجازه ی حتی یک تنه برخورد به خانومهای حفاظت شده اش را نداد.. دیواری از سربازانِ غیرت.. آنهم غیرتی حسینی کاروان گوشه ایی ایستاد و بعد از تشکرو دعایی جانانه ، عزم جدا شدن کرد حسام با دوستانش خداحافظی کرد و مرا به گوشه ایی از سرایِ حسین برد کنارِ یکدیگر رو به گنبد چسبیده به زمین نشستیم. حالت خوبه بانو؟ اذیت نشدی؟ اونجا همه ی حواسم پی تو بود که یه وقت مشکلی پیش نیاد مگر میشد، کربلا باشدحسین باشد اربعین باشد و حالِ کسی باشد؟ حسام بازم میاریم کربلا؟ لبخند زد نه اینکه این دفعه من آوردمت آقا بطلبه دنیا هم نمیتونه جلودار بشه.. همونطور که بنده تمام زورمو زدم تا دانیال برتگردونه و شما افتخار هم صحبتی ندادی.. حالا بیا یه زیارت عاشورا بخوونیم.. شمام یه دعایی بکنی واسه ما.. بلکه حاجت روا شیم.. حسام زیارت عاشورایی بین هر دویمان گرفت و با صدایی بلند شروع به خواندن کرد. هر چند که نوایش در آن همهمه ی جمعیت به وضوح شنیده نمیشد ، اما صوتش دل میبرد و اسیرترم میکرد. و من سرا پا گوش، جان سپردم به شنیدنش موجِ آوازش پر بغض بود و گریه.. حسام چه آرزویی داشت که این گونه پتک میشد بر سرم.. پا به پایِ گریه هایِ قورت داده اش اشک شدم و زار زدم.. چقدر این مرد هوایش ملیح بود. زیارت که تمام شد دستانش را رو به گنبد، بالا برد و با چشمانی بسته چیزی را زیر لب نجوا کرد. پر از حزن صدایم زدم سارا خانوم.. شما پیش آقا خیلی عزیزی.. پس حاجتمو ازش بگیر.. با صدایی که از فرط ناله، بم شده بود پرسیدم من؟ چجوری آخه؟ اشکِ روان شده از کنار صورتش را دیدم سخت نیست.. فقط یه آمین از ته ته دلت بگو.. پلک روی هم گذاشتم، و با تمام وجودم “آمین” گفتمو دعا کردم بهره برآورده شدنِ آرزوی این مرد.. مردی که عشق آرامش.. زندگی وآسایش را با دو دستش هدیه ام کرد. چشم که باز کردم با لبخندی مهربان ، خیره ی صورتم شده بود شک ندارم که گرفتیش.. اشک پس زدم نمیخوای بگی چه چیزی از امام حسین میخوای.. سرش را پایین انداخت و با انگشتر عقیقی دستش مشغولِ بازی شد بانو میدونی چقدر دوستت دارم؟ ساکت ماندم.. اولین بار بود که این جمله را از دهانش میشنیدم.. ناگاه فراری اش به صورتم انداخت اونقدر زیاد که گاهی میترسم.. اونوقدر عمیق که وقت دعا و خواستن از خدا، آمینِ آرزمو با صدایِ لرزون و کم جوون میگم.. اما مُهر خلوصِ امشبِ شما، کارمو راه انداخت پر از سوال شدم و ترس در جانم دوید مگه چی میخوای از خدا.. آرزوت چیه حسام؟لبخند زد.. مکث کرد چشم به چشمانم دوخت شهید شم.. زبانم خشک شد. نفسم یکی در میان بالا میآمد.. من دعایِ شهادتِ معشوقم را آمین گفته بودم؟این بچه سید چه به روزم آورده بود؟ من دعا کردم.. با ذره ذره ی وجودم آمین گفتم با آه به آهِ قلبِ شکسته ام کاش زمان میایستاد.. دوست داشتم تا توان در دست دارم، حسام را زیرِ بادِ سیلی بگیرم و جیغ زنان تا خودِ خدا بِدَوَم.. که غلط کردم.. که نکند برآورده شود دعایِ شهادتش.. که او برود، من هم میروم.. ⏪ #ادامہ_دارد... 🍃🌺 @tark_gonah_1 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼