🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_نهم #سوره_ی_نهم #بخش_اول نفس عمیقے میڪشم و مُردد موبایلم را روشن میڪنم،بعد از نزدیڪ یڪ ماہ! مهدے دیروز گفت امشب میاید و با پدر و مادرم صحبت مے ڪند! اشتهایے براے صبحانہ و ناهار نداشتم،همین ڪہ روز بہ نیمہ رسید آمدم سر وقت موبایلم! چند ثانیہ بعد موبایل روشن میشود،موبایل را روے میز میگذارم و صبر میڪنم تا پیغام ها برسد! صداے مادرم مے خواندم:آیہ! نمیخواے ترم تابستونے بردارے؟! همانطور ڪہ نگاهم بہ موبایل است مے گویم:نہ! _پس بہ بابات بگم چند روز مغازہ رو تعطیل ڪنہ یہ مسافرت بریم! دلم پوسید! جوابے نمیدهم،چند دقیقہ بعد صداے زنگ پیام بلند میشود! پیام پشت پیام! لبخند ڪم رنگے میزنم و موبایل را برمیدارم! چند تماس از دست رفتہ از جانب روزبہ و مطهرہ و سارہ و نازنین و یڪتا! سارہ یڪ پیام هم دادہ! "خاڪ بر سر خر خونت! موبایلتو جدے جدے خاموش ڪردے؟!" پوزخندے میزنم،آخرین تماس روزبہ مربوط بہ دیشب بودہ،چند پیام هم فرستادہ! "اتفاقے افتادہ؟! از دیروز هرچے باهات تماس میگیرم موبایلت خاموشہ!" "جدے دارے نگرانم میڪنے!چهار پنج روزہ هیچ خبرے ازت نیست!" "امروز جلوے دانشگاہ دیدمت،اگہ بخاطرہ من موبایلتو خاموش ڪردے ڪافے بود بگے دیگہ مزاحمت نمیشدم" "آیہ!" "دوهفتہ گذشتہ معنے این رفتارا چیہ؟!" "مجبور شدم بہ خانم هدایت زنگ بزنم و سراغتو ازش بگیرم گفت حالت خوبہ! این یعنے فقط من ازت بے خبرم!" "میدونے این ڪارات یعنے بلاتڪلیف نگہ داشتنم؟! میدونے یعنے هم امیدوارم هم ناامید؟! اگہ جوابت منفیہ یہ ڪلمہ بگو نہ و خلاصم ڪن!" "یہ موبایل بهم بدهڪارے! دیشب وقتے دوبارہ اون صداے مزخرف گفت خاموشے موبایلمو فرستادم تو دیوار!" "خداے من! اصلا این پیاما رو براے ڪے دارم میفرستم؟!!! شاید خطتو شڪستہ باشے!!!" "نہ سمت دانشگاہ ازت خبرے هست نہ خونہ تون! میخواے دیونہ م ڪنہ؟!!!" لبخندم عمیق تر میشود،موبایل را روے میز بر مے گردانم. از اتاق خارج میشوم و بہ سمت آشپزخانہ مے روم،مادرم در پذیرایے روے مبل نشستہ و مشغول گلدوزے است. در یخچال را باز میڪنم و موز بزرگے برمیدارم و با ولع شروع بہ خوردنش مے ڪنم! مادرم متعجب نگاهم میڪند ولے چیزے نمیگوید،نگاهم را بہ ساعت مے دوزم. ساعت از یڪ بعد از ظهر گذشتہ،چند ساعت دیگر هم باید صبر ڪنم تا مهدے بیاید! اصلا بیاید،اگر روزبہ دوبارہ جلو نیاید؟!اگر خانوادہ اش نخواهند چہ؟!تہ دلم خالے میشود! بہ زور تڪہ ے موز را قورت میدهم،بے اختیار روے صندلے مے نشینم و در فڪر فرو میروم. نمیدانم چہ مدت زمان میگذرد ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود،سریع از جا مے پرم! مادرم اخم مے ڪند،بہ خودم مے آیم و خونسرد بہ سمت اتاقم راہ مے افتم‌. وارد اتاق میشوم و بہ سمت میز مے دوم،موبایل را برمیدارم. شمارہ ے روزبہ روے صفحہ نقش بستہ،نفس عمیقے میڪشم! روے پا بند نیستم! گلویم را صاف میڪنم و با آرامش جواب میدهم! _بلہ؟! نفس عمیقے میڪشد و با حرص مے گوید:چہ عجب! لبم را بہ دندان مے گیرم و چیزے نمے گویم! عصبے مے گوید:بعد از این یہ ماہ میخواے سڪوت ڪنے؟! سرد مے گویم:امرتون؟! صدایش ڪمے آرام مے گیرد. _چرا موبایلتو خاموش ڪردہ بودے؟! اون آقایے ڪہ باهاش دیروز رفتہ بودے ڪافہ ڪے بود؟! ابروهایم را بالا میدهم:امرتون همین بود؟! _نمیخواے جواب بدے؟! محڪم مے گویم:نہ! چند ثانیہ سڪوت مے ڪند و سپس مے گوید:جوابت چیہ؟! خودم را بہ آن راہ میزنم:جواب چے؟! سعے مے ڪند جدے باشد اما خندہ در صدایش موج میزند! _اینڪہ نظرت راجع بہ توافقات هستہ اے ایران چیہ؟! سعے میڪنم نخندم! _نظرے ندارم! _چہ بد! سڪوت مے ڪنم،سڪوت را مے شڪند:جوابت بہ خواستگارے من چیہ؟! خون بہ صورتم مے دود،لبم را بہ دندان مے گیرم و چیزے نمے گویم! مردد مے گوید:الو! لبم را رها میڪنم و آرام جواب میدهم:بہ خانوادہ بگید اقدام ڪنن! نفس عمیقے میڪشد! _دوبارہ مادرم تماس بگیرہ و مادرت بگہ نہ! دوبارہ مادرم ناراحت بشہ و حرفاشو من بشنوم و سعے ڪنم آرومش ڪنم! دوبارہ راضیش ڪنم و دوبارہ این چرخہ تڪرار بشہ؟! با احتیاط مے گویم:این دفعہ وقت خواستگارے میدن! سپس بدون اینڪہ منتظر جوابے از جانب روزبہ باشم "خداحافظی" مے گویم و تماس را قطع مے ڪنم! چشم هایم را روے هم میگذارم،با خودم زمزمہ میڪنم:یعنے واقعا یہ بارم ڪہ شدہ بہ اون چیزے ڪہ میخواے میرسے آیہ؟! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_نهم #بخش_دوم معذب سینے چاے را برمیدارم و بہ سمت پذیرایے راہ مے افتم. مهدے ڪنار پدرم نشستہ و احوال پرسے مے ڪند،بہ سمتشان مے روم و سینے را مقابلشان مے گیرم. پدرم بہ مهدے تعارف مے ڪند اول او بردارد،مهدے لبخند بہ لب فنجان چاے را بر میدارد و تشڪر مے ڪند. سپس پدرم فنجان چایے برمیدارد،بہ سمت مادرم مے روم و بہ او هم تعارف میڪنم. بعد از اینڪہ مادرم هم فنجان چاے را برمیدارد،سینے را روے میز میگذارم،یاسین در اتاقش مشغول بازے با ڪامپیوتر است‌. میخواهم بہ سمت اتاق یاسین بروم ڪہ مهدے سریع مے گوید:بشین آیہ جان! خودتم باید باشے! نگاهے بہ مهدے مے اندازم و مردد روے مبل ڪنار مادرم مے نشینم. پدر و مادرم متعجب و ڪنجڪاو بہ مهدے چشم مے دوزند. پدرم همانطور ڪہ دانہ هاے تسبیح را میان انگشت هایش مے گرداند مے پرسد:چیزے شدہ مهدے جان؟! انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم و سرم را پایین مے اندازم. مهدے مے خندد:خیرہ! مادرم مشڪوڪ نگاهم مے ڪند و مے گوید:ان شاء اللہ! مهدے سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:بے مقدمہ برم سر اصل مطلب! وصیت نامہ ے هادے دست منہ! بار آخرے ڪہ رفت سوریہ بهم داد! تو وصیت نامہ ش نوشتہ بود قبلا یہ وصیت نامہ نوشتہ بودہ ولے با اومدن آیہ جان تو زندگیش وصیت نامہ شو تغییر دادہ! هادے ڪلا یہ حساب بانڪے با یہ مقدار پس انداز و یہ ماشین داشت ڪہ تازہ قسطاشو دادہ بود! گفتہ بود ماشینشو بفروشیم و بدیم خیریہ،حالا هرجا ڪہ صلاح میدونیم! اما راجع بہ حساب بانڪیش... مڪث مے ڪند،حالم منقلب میشود! سر بلند میڪنم و نگاهم را بہ مهدے مے دوزم،بغض ڪردہ! لبخند تلخے میزند:خواستہ بود اگہ دیگہ برنگشت پس اندازشو خرج جهاز آیہ ڪنیم! در چشم هاے مادرم اشڪ جمع میشود! نفس عمیقے مے ڪشد:اینو گفتم ڪہ دل آیہ مطمئن بشہ بیشتر از هرڪسے هادے راضیہ! تو دین ما رابطہ ے پدر و مادرے هیچ جورہ قطع نمیشہ،اگہ شما اجازہ بدید میگم منم یہ جورایے پدر دوم آیہ حساب میشم! هادے ڪہ عاقبت بہ خیر شد! همون قدر ڪہ الان دلم میخواد همتا و یڪتام خوشبخت و عاقبت بہ خیر بشن،براے آیہ ام میخوام! غرض از مزاحمت این ڪہ...متوجہ شدم آیہ یہ خواستگار دارہ ڪہ شما بنا بہ دلایلے راضے نیستید! بهتون حق میدم! شما و پروانہ خانم نگران آیندہ ے آیہ نباشید ڪے باشہ؟! بہ آیہ ام گفتم دلایلے ڪہ شما بخاطرہ ش مخالفید حقہ! اما انگار آیہ این آقا رو قبول دارہ! نگاہ پر خشم پدرم روے صورتم دوختہ میشود،سریع سرم را پایین مے اندازم و خودم را روے مبل جمع میڪنم! پدرم با صدایے دو رگہ مے گوید:من باید قبول داشتہ باشم ڪہ ندارم! مهدے با آرامش مے گوید:حق دارے مصطفے جان! اما دوماہ روزبہ رو زیر نظر داشتم،جوون خوش نام و سالمیہ! میخواے دوبارہ باهم بریم تحقیق ڪنیم! من ڪہ نمیگم سریع جواب مثبت بدہ،اجازہ بدہ براے آشنایے و خواستگارے بیان! درجا سر سفرہ ے عقد ڪہ نمیخواے بشونیشون! پدرم تسبیحش را ڪنار مے گذارد:خدا هادے رو بیامرزہ! هادے ڪجا اون ڪجا؟! من جوونے رو میخوام ڪہ شبیہ هادے باشہ! مرد باشہ! ایمان درست و حسابے داشتہ باشہ! منظورش از "اون" روزبہ است! مهدے مے خندد:برادر من! هادے ڪہ علیہ السلام نبود! بود؟! شاید این جوون از خیلیا ڪہ میشناسیم بهتر باشہ! من ریشمو گرو میذارم و واسطہ میشم بہ این دوتا جوون فقط یہ فرصت بدہ! پدرم مے گوید:با تمام احترامے ڪہ برات قائلم و رفاقتے ڪہ داریم نمیتونم حرفتو قبول ڪنم! مهدے بہ شوخے مے گوید:انقدر حرفم برات بے اعتبارہ؟! پدرم سریع مے گوید:بحث این چیزا نیست! خودتم خوب میدونے! مهدے چند جرعہ از چایش مے نوشد:میدونم! نگران آیندہ ے دخترتے! میگم ڪہ بہ این جوون فرصت بدہ ببین چطور آدمیہ! نذار رو دل این دختر یہ عمر حسرت بمونہ! اگہ خدایے نڪردہ زبونم لال چند وقت دیگہ با یڪے دیگہ ازدواج ڪنہ ڪہ من و تو تاییدش ڪردیم ولے خوشبخت نباشہ یہ عمر میگہ مانع خوشبختیش ما بزرگترا بودیم! محتاط نگاهم مے ڪند و همراہ با زمزمہ ادامہ میدهد:من سر هادے شرمندہ ش هستم! نمیخوام دوبارہ شرمندہ ش بشم! بغض گلویم را مے فشارد،پدرم زیر لب لا الا اللہ الا اللهے مے گوید و سڪوت مے ڪند. دو سہ دقیقہ بعد سڪوت را مے شڪند:باید فڪر ڪنم! لبم را بہ دندان مے گیرم،مهدے لبخندے مے زند و رو بہ مادرم مے گوید:نظر شما چیہ؟! مادرم سرش را تڪان میدهد:چے بگم والا؟! دلم رضا نیست! بیشتر براے این ڪہ خانوادہ ے پسرہ ام راضے نیستن! مهدے ابروهایش را بالا میدهد:اونا چرا؟! مادرم شانہ اے بالا مے اندازد:نمیدونم! مهدے سرش را تڪان میدهد:یہ وقت بهشون بدید،صحبت ڪنید ببینید حرف اونا چیہ؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_نهم #بخش_سوم مادرم نگاهے بہ من مے اندازد و اخم مے ڪند،دوبارہ سڪوت بدے حڪم فرما میشود. چند دقیقہ بعد مهدے چاے و میوہ اے مے خورد و مے رود. همین ڪہ مهدے مے رود پدرم صدایم مے زند:آیہ! بیا اینجا بشین! مادرم اشارہ مے ڪند بروم،مردد روے مبل نزدیڪ پدرم مے نشینم و مے گویم:جانم! چشم غرہ اے نثارم مے ڪند:این همہ مظلوم بودن و آروم بودن از تو بعیدہ! پس براے من ادا در نیار! نفسے میڪشم و چیزے نمے گویم،با اخم نگاهم مے ڪند:تو دلت با این پسرہ ست؟! لبم را مے جوم و جوابے نمیدهم! با حرص مے گوید:با توام! گلویم را صاف مے ڪنم:فقط میگم اجازہ بدید بیان خواستگارے! همین! پیشانے اش را بالا میدهد:همین دیگہ؟! باز سڪوت میڪنم،فعلا بیشتر از این جایز نیست! میخواهم بلند شوم ڪہ پدرم انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد:آیہ! این پسرہ بیاد خواستگارے،بگے خوبہ و میسازم و این حرفا! اگہ بگم نہ و پافشارے ڪنے،بخواے لجبازے ڪنے هر چے شد پاے خودتہ! حق ندارے از من گلہ ڪنے! نزدیڪ سہ سال پیش ڪہ من بخاطرہ اون شهاب عوضے دست بہ دامنت شدہ بودم با هادے ازدواج ڪنے،هے چپ میرفتے راست مے اومدے براے من طاقچہ بالا میذاشتے! وقتے ام هادے شهید شد همہ از چشم من میدیدین! یہ جورے نگام میڪردے انگار یہ تنہ مسئول گروہ داعش و جنگ و شهادت هادے من بودم! نگاهت شدہ بود برام تف سر بالا! این دفعہ دیگہ خودت میدونے! من گفتم نہ و خودت گفتے آرہ،دور منو خط بڪش!تمام! سپس از روے مبل بلند میشود و بہ اتاقش مے رود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 هشت روز بعد از آن شبے ڪہ مهدے بہ خانہ مان آمد و با پدر و مادرم صحبت ڪرد،سمانہ با مادرم تماس گرفت و دوبارہ وقت خواست! مادرم براے چند روز بعد وقت داد ڪہ براے یڪ جلسہ ے آشنایے بیایند! پدرم با من سر سنگین شدہ بود،نمیدانستم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟! امروز روز موعود است! آفتاب تیر ماہ خودش را ڪف اتاق پهن ڪردہ و وجودم را گرم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_نهم #بخش_چهارم خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،صورتم خالے از آرایش است! ابروهایم تازہ اصلاح شدہ اند و گونہ هایم گل انداختہ اند! صورتم ڪمے پر تر شدہ و شاداب تر بہ نظر مے رسد،شومیز سادہ ے یاسے رنگے همراہ با سارافون و دامنے شیرے رنگ تن ڪردہ ام‌. روسرے بنفش رنگم را مدل لبنانے بستہ ام و چادر شیرے رنگ مجلسے ام را روے تخت گذاشتہ ام‌. مادرم در آشپزخانہ مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے ست،صداے بهانہ گیرے هاے یاسین خانہ را برداشتہ! چند دقیقہ بعد صداے زنگ در بلند میشود،هول میڪنم! صداے پدرم مے آید ڪہ آیفون را برمیدارد و تعارف مے ڪند بیایند داخل! چادرم را از روے تخت برمیدارم و روے سرم مے اندازم،با استرس در را باز میڪنم و از اتاق خارج میشوم. صداے سلام و احوال پرسے پدرم و مردے غریبہ مے آید. مادرم همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند بہ من مے گویند:اومدن داخل فقط سلام بدہ و خوش آمد بگو و برو تو آشپزخونہ! سرم را تڪان میدهم:چشم! چند لحظہ بعد مردے قد بلند و چهارشانہ با موهایے جوگندمے همراہ پدرم وارد میشود. ڪت و شلوار خوش دوخت سورمہ اے رنگے بہ تن ڪردہ،تہ چهرہ اش شبیہ بہ روزبہ است! لبخند بہ لب دارد،نہ سرد نہ گرم! پشت سرش سمانہ وارد میشود،نفس در سینہ ام حبس میشود! مانتوے بلند سادہ اے بہ رنگ سبز یشمے بہ تن ڪردہ و روسرے مشڪے رنگش را مدل لبنانے بستہ. چهرہ اش جدیست! خبرے از آن چهرہ ے مهربانے ڪہ هر هفتہ سہ شنبہ ها مے دیدم نیست! پدر روزبہ مودبانہ با من و مادرم سلام و احوال پرسے مے ڪند،سمانہ بہ سمتمان مے آید. بعد از سلام و احوال پرسے با مادرم،دستش را بہ سمتم دراز مے ڪند و جدے بہ چشم هایم زل میزند:خوبے آیہ جان؟! نگاهم را از چشم هایش مے دزدم،ڪوتاہ جوابش را میدهم! چند لحظہ بعد روزبہ سبد گل و جعبہ ے شیرینے بہ دست وارد میشود. ڪت و شلوار مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ،سبد گل مملو از رزهاے سرخ رنگ را بہ سمتم مے گیرد. نگاهے بہ مادرم مے اندازم و با اشارہ اش سبد را میگیرم و تشڪر میڪنم. روزبہ جعبہ ے شیرینے را بہ دست مادرم میدهد و ڪنار پدر و مادرش روے مبل سہ نفرہ مے نشیند. با اشارہ ے مادرم بہ آشپزخانہ مے روم،سبد گل را روے میز غذاخورے میگذارم و روے صندلے مے نشینم. سڪوت بدے در فضا حاڪم شدہ،فقط گہ گاهے تعارف هاے مادرم مے شڪندش! چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند! _من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم! مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟! سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم! سڪوت سنگین تر میشود... ❤️همہ شب سجدہ بر آرم ڪہ بیایے تو بہ خوابم و در آن خواب بمیرم ڪہ تو آیے و بمانے...❤️ #شهریار ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltan

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_نــود_و_نہـم ✍مسافرِ خاکی معجزه زده که زائر میخرید و عددی نمیفروخت.. قبل از حرکت به پروین و فاطمه خانم متذکر شدیم که حسام تا رسیدن به مرز، نباید از سفرمان باخبر شود که اگر بداند نگرانی محضِ حالِ بیمارم، خرابش میکند و کلافه.. و در این بین فقط مادر بود که لبخند زنان، ساکِ بسته شده ی سفرم را نظاره گر میکرد و حظ میبرد.. مانتویِ بلند وگشادِ مشکی رنگ، تنِ نحیفم را بیشتر از پیش لاغر نشان میداد و پروین با تماشایم غر میزد که تا میتوانی غذا نخور.. و من ناتوان از بیانِ کلماتِ فارسی با مادرانه هایش عشق میکردم. فاطمه خانم به بدرقه مان آمد و گرم به آغوشم کشید. به چشمانم خیره شد و اشک ریخت تا برایش دعا کنم و دعوت نامه ی امضا شده اش را از ارباب بگیرم. اربابی که ندیده عاشقش شده بودم و جان میدادم برایِ طعمِ هوایِ نچشیده اش.. وقتی به مرز رسیدیم برادرم با حسام تماس گرفت و او را در جریانِ سفرم قرار داد. نمیدانم فریادش چقدر بلند بود که دانیال گوشی از خود دور کرد و برایم سری از تاسف تکان داد.. باید میرنجیدم… حسام زیادی خودخواه نبود؟ خود عشقبازی میکرد و نوبت به دلِ من که میرسید خط و نشان میکشید؟ جملاتِ تکه تکه و پر توضیحِ دانیال، از بازخواستش خبر میداد و مخالفت شدید دانیال گوشی به سمتم گرفت تا شانه خالی کند و توپ را به زمین من بیاندازد. اما من قصد هم صحبتی و توبیخ شدن را نداشتم، هر چند که دلم پر می کشید برایِ یک ثانیه شنیدن. سری به نشانه ی مخالفات تکان دادم و در مقابلِ چشمانِ پر حیرتِ برادر، راهِ رفتن پیش گرفتم. ده دقیقه ایی گذشت و دانیال به سراغم آمدسارا بگم خدا چکارت کنه.. یه سره سرم داد زد که چرا آوردمت کلی هم خط و نشون کشید که اگه یه مو از سرت کم بشه تحویل داعشم میده.. از نگرانی هایی مردانه ی حسام خنده بر لبانم نشست. دانیال چشم تنگ کرد و مقابلم ایستاد میشه بگی چرا باهاش حرف نزدی؟ مخمو تیلیت کرد که گوشی را بدم بهت دسته گل رو تو به آب دادی و منو تا اینجا کشوندی، حالا جوابشو نمیدی و همه رو میندازی گردن من؟ شالِ مشکیم را مرتب کردم تا رسیدن به کربلا باید تحمل کنی.. طلبکارو پر سوال پرسید چی؟ یعنی چی؟ ابرویی بالا انداختم یعنی تا خودِ کربلا، هیچ تماسی رو از طرفِ حسام پاسخ گو نمیبااااشم.. واضح بود جنابِ آقایِ برادر؟ نباید فرصتِ گله و ناراحتی را به امیر مهدی میدادم. من به عشق علی و دو فرزندش حسین و عباس پا به این سفر گذاشته بودم. پس باید تا رسیدن به مقصد دورِ عشقِ حسام را خط میکشیدم.. وا رفته زیر لب زمزمه کرد بیا و خوبی کن.. کارم دراومده پس.. کی میتونی از پس زبونِ اون دیوونه ی بی کله بربیاد.. کبابم میکنه… انگشتم را به سمتش نشانه رفتم هووووی.. در مورد شوهرم، مودب باشااا.. از سر حرص صورتی جمع کرد و “نامردی” حواله ام.. بازرسی تمام شد و ما وارد مرز عراق شدیم.. سوار بر اتوبوس به سمت نجف .. کاخِ پادشاهیِ علی.. اینجا عطرِ خاکش کمی فرق نداشت؟ ⏪ #ادامہ_دارد... @tark_gonah_1 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼