🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول نگاهے بہ گل هاے داوودے زرد و سفید رنگے ڪہ داخل ڪاغذ ڪاهے پیچدہ شدہ اند مے اندازم و نگاهم را بہ سمت آینہ ے آسانسور مے ڪشانم. شانزدہ روز از تصادف گذشتہ و سرپا شدہ ام،دیروز بخیہ هاے سرم را ڪشیدم و آتل دستم را باز ڪردم اما هنوز ردے از زخم ها روے صورتم ماندہ! دو دستہ گل داوودے براے تشڪر از روزبہ و فرزاد خریدم،آسانسور متوقف مے شود. وارد سالن مے شوم،چند نفر در حال رفت و آمدند. بہ سمت دفتر روزبہ راہ مے افتم. همین ڪہ وارد دفتر مے شوم حامد را مے بینم ڪہ سینے بہ دست از آبدارخانہ خارج مے شود. لبخند گرمے میزنم و پر انرژے مے گویم:سلام! خستہ نباشید! نگاہ حامد بہ من مے افتدد:سلام خانم نیازے! حالتون خوبہ؟! سرم را تڪان میدهم:خدا رو شڪر خوبم! شما حالتون خوبہ؟! همانطور ڪہ بہ سمت اتاق روزبہ قدم بر مے داریم میگوید:منم خوبم! وقتے شنیدم تصادف ڪردید خیلے ناراحت شدم.خدا رو شڪر انگار حالتون خوبہ! لبخندم را پر رنگ مے ڪنم:چیز خاصے نبود! ممنونم از لطفتون! نگاهم بہ یلدا مے افتد ڪہ پشت میز نشستہ و نگاهش را بہ مانیتور ڪامپیوتر دوختہ. حامد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند لحظہ بعد با اجازہ ے روزبہ وارد اتاق مے شود. مقابل میز مے ایستم:تڪیہ بر جاے بزرگان زدن چہ حسے دارہ یلدا خانم؟! یلدا سریع نگاهش را از مانیتور مے گیرد و بلند مے شود،همانطور ڪہ سمتم مے آید با اخم تصنعے مے گوید:واہ! واہ! چہ خود بزرگ بین شدن مردم! آرام مے خندم و در آغوشش مے ڪشم:سلام! بوسہ اے نثار گونہ هایم مے ڪند و جواب میدهد:علیڪ سلام! مثل اینڪہ حسابے خوبے! با خندہ مے گویم:آرہ! هواے مرخصے و استراحت حسابے بهم ساختہ! مهربان مے گوید:خدا رو شڪر! با دقت بہ دست و سرم نگاہ مے ڪند و ادامہ میدهد:ڪاملا خوب شدے دیگہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:آرہ عزیزم! نفس عمیقے میڪشد و چشم هایش را مے بندد،با لبخند دندان نمایے میگوید:خدایا مرسے راحت شدم! با تعجب میگویم:چرا؟! چشم هایش را باز میڪند و با احتیاط میگوید:تو چے میڪشے پیش مهندس؟! هے دنبال بهونہ و ایراد گرفتنہ! صدایش را ڪلفت میڪند:خانم مهدوے چرا آقا حامد قهوہ رو دیر آورد؟! خانم مهدوے چرا اینطورے تایپ مے ڪنے؟! خانم مهدوے چرا پروندہ ها رو اینطورے چیدے؟! خانم مهدوے چرا پردہ ها رو ڪنار ڪشیدے آفتاب میزنہ؟! خانم مهدوے چرا پردہ ها رو ڪنار نڪشیدے؟! خانم مهدوے چرا جواب تلفن ها رو زود نمیدے؟! فقط ڪم موندہ بگہ خانم مهدوے چرا اینجایے؟! آرام میخندم و میگویم:در این حد؟! ابروهایش را بالا میدهد:از این بدتر! بہ دستہ گل ها زل میزند:اینا رو براے من آوردے دیگہ؟! چشمڪے میزنم و میگویم:براے گل ڪہ گل نمیارن! با خندہ میگوید:من راضے ام! دستہ گلمو بدہ! مڪث میڪنم و میپرسم:مهندس ساجدے وقت دارہ؟! نگاهے بہ در اتاق روزبہ مے اندازد و جواب میدهد:جلسہ دارہ ولے بعد از جلسہ وقتش آزادہ! آهانے میگویم و میپرسم:مهندس فرزاد ساجدے چے؟! ڪمے فڪر میڪند:فڪر ڪنم سر پروژہ ے ققنوسہ! نگاهے بہ ساعت روے دیوار مے اندازم و میپرسم:جلسہ ے مهندس خیلے طول مے ڪشہ؟! یلدا همانطور ڪہ بہ سمت میز مے رود میگوید:دو ساعتے میشہ جلسہ شروع شدہ! روے صندلے مے نشیند و بہ مبل ها اشارہ میڪند:بشین عزیزم! بہ سمت مبل ها مے روم و مے نشینم،دستہ گل ها را روے میز میگذارم. مے پرسم:این چند روزے ڪہ نبودم اوضاع شرڪت چطور بود؟! همانطور ڪہ بہ مانیتور چشم دوختہ مے گوید:همہ چیز خوب و آروم بود! از ڪے بر مے گردے سرڪار؟! لبخند دندان نمایے میزنم:اگہ اجازہ بدے از فردا! پشت چشمے نازڪ مے ڪند و مے گوید:من ڪہ از خدامہ! ڪمے با یلدا صحبت مے ڪنم و از اتفاقاتے ڪہ در شرڪت افتادہ و ڪارهایے ڪہ انجام شدہ مے پرسم. یڪ ساعت ڪہ مے گذرد در اتاق روزبہ باز مے شود و دو مرد میانسال خارج مے شوند. پشت سرشان روزبہ مے آید میخواهد دهان باز ڪند ڪہ نگاهش بہ من مے افتدد،چشم هایش برق مے زند! سریع نگاهش را از من مے گیرد و رو بہ آن دو مرد مے گوید:امیدوارم همڪارے خوبے با هم داشتہ باشیم! سپس دستش را بہ سمتشان دراز مے ڪند و با خداحافظے گرمے بدرقہ شان مے ڪند‌. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_دوم از روے صندلے بلند مے شوم،دستہ گل ها را برمیدارم. روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوار سرمہ اے رنگش مے برد. همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمے دارم مے گویم:سلام! خستہ نباشید! چهرہ اش جدیست اما نیمچہ لبخندے را در چشم هایش مے بینم! سرش را تڪان میدهد:سلام! خیلے ممنون! حالتون بهترہ؟! نگاهم را بہ گل ها میدوزم:متشڪر خیلے بهترم! اومدم باهاتون صحبت ڪنم! نگاهے بہ یلدا مے اندازد و با دست بہ داخل اتاقش اشارہ میڪند:بفرمایید! چند لحظہ صبر مے ڪنم تا روزبہ وارد اتاقش بشود،پشت سرش وارد اتاق مے شوم. همانطور ڪہ روے مبل راحتے مے نشیند مے گوید:بفرمایید! با قدم هاے بلند خودم را بہ مبل ها مے رسانم و مے نشینم. لبم را بہ دندان مے گیرم و دستہ گل ها را روے میز مے گذارم. روزبہ نگاهش را بہ دستہ گل ها مے دوزد و ابروهایش را بالا مے دهد:چرا دوتا؟! انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم و مے گویم:یڪے براے تشڪر از شما یڪے هم براے تشڪر از برادرتون! خانم مهدوے گفتن شرڪت تشریف ندارن لطفا شما یڪے از دستہ گلا رو از طرف من بهشون بدید! لبخند ڪم رنگے مے زند و نگاهش را از گل ها مے گیرد:میگن گل زرد نشونہ ے تنفرہ! آرام مے خندم:اون رز زردہ! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:چہ فرقے میڪنہ؟! زرد زردہ دیگہ! سعے مے ڪنم نخندم:نمیدونم! چند لحظہ مڪث مے ڪنم و مے گویم:اون روز اگہ شما و آقاے ساجدے متوجہ نمے شدید و دنبالمون نمے اومدید معلوم نبود چہ بلایے سرم مے اومد! واقعا نمے دونم باید چطورے ازتون تشڪر و براتون جبران ڪنم؟! بدون اینڪہ نگاهش را از چشم هایم بگیرد مے گوید:نیازے بہ تشڪر و جبران نیست! حرف فرزاد هم همینہ! سرفہ اے مے ڪنم و مے گویم:راستے! از نتیجہ ے ڪنڪور راضے بودم! لبخند ڪم رنگے مے زند:خب! مردمڪ چشم هایم را مے چرخانم و مے گویم:فڪر ڪنم بتونم تو یہ دانشگاہ خوب حقوق بخونم! ابروهایش را بالا مے دهد:ڪو شیرینیش؟! _فردا ڪہ اومدم براے شرڪت شیرینے هم میارم! با حالت عجیبے مے گوید:پس از فردا بر مے گردید سرڪار! نگاهے بہ صورتش مے اندازم و مے گویم:بلہ! با لحن شوخے ادامہ میدهم:امیدوارم این یہ ماہ و چند روزے ڪہ از قرارداد موندہ بہ خیر بگذرہ! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مثل دیدار اول جدے و سرد مے گوید:صحیح! با اجازہ اے مے گویم و از روے صندلے بلند مے شوم،روزبہ هم بلند مے شود‌. همانطور ڪہ بہ سمت در قدم بر مے دارم مے گویم:از طرف من از آقاے ساجدے هم خیلے تشڪر ڪنید! سرے تڪان میدهد و پشت سرم مے آید،دستم را روے دستگیرہ ے در میگذارم ڪہ مے گوید:راستے! برنامہ تون چیہ؟! متعجب نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:براے بعد از پایان قرارداد منظورمہ! شانہ اے بالا مے اندازم:برنامہ ے خاصے ندارم جز دانشگاہ رفتن! نفس عمیقے مے ڪشد:نمیخواید جایے استخدام بشید؟! لبخند ڪجے میزنم:دیگہ نہ! بعد از پایان دانشگاہ شاید تو رشتہ اے ڪہ خوندم فعالیت ڪنم! پیشانے اش را بالا مے دهد:موفق باشید! لبخندے بہ رویش مے پاشم:همچنین! روز بہ خیر! چند لحظہ بہ چشم هایم خیرہ مے شود و مے گوید:روز شما هم بہ خیر خانم نیازے! در را باز مے ڪنم و خارج مے شوم،این نگاہ هاے گاہ و بے گاهش را اصلا دوست ندارم...! انگار منظور دار است...! شاید هم حساس شدہ ام... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 صداے زنگ موبایلم باعث مے شود از گذشتہ بیرون بیایم و بہ زمان حال برگردم. نگاهے بہ دور تا دور اتاق خواب مے اندازم و موبایلم را از ڪیفم بیرون مے ڪشم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_سوم شمارہ ناشناس است،نفسم را با حرص بیرون مے دهم! مردد جواب میدهم:بفرمایید! صداے فرزاد مے پیچد،نفس نفس زنان مے گوید:الو! آیہ خانم! اخم میڪنم:بلہ؟! همانطور نفس نفس زنان مے پرسد:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردید پشیمونید؟! اخمم غلیظ تر مے شود:این چہ سوالیہ؟! محڪم مے گوید:لطفا جواب بدید! خونسرد و محترمانہ مے گویم:دلیلے نمے بینم ڪہ جواب بدم! عصبے فریاد مے زند:یہ سوال پرسیدم! جوابش آرہ یا نہ ست! مهمہ! تڪرار مے ڪند:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردے پشیمون شدے یا نہ؟! محڪم و از صمیم قلب مے گویم:نہ! هیچوقت پشیمون نشدم! صدایش آرام مے گیرد:سر فرصت باید باهم مفصل و خصوصے صحبت ڪنیم! فعلا! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے بوق اِشغال در گوشم مے پیچد! این روزها همہ چیز عجیب شدہ! حضور ناگهانے فرزاد و رفتار هایش عجیب تر... اما از همہ عجیب تر نبودنِ #او ست... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_هـشـتـاد_و_هـفـتـم ✍اصلا میفهمی داری چیکار میکنی؟ میفهمی خواستگاریِ کی اومدی؟ من نفسم امروز فرداست.. تو یه جوونِ سالمی که حالا حالاها وقت داری واسه زندگی.. این مسخره بازیا چیه که راه انداختی. با آرامشی عجیب بلند شد و در مقابلم قرار گرفت پدرم وقتی شهید شد، تنش سالم بود حتی یه دندونِ خراب هم نداشت.. ورزش میکرد.. میخندید.. یه تنِ یه لشگرو آموزش میداد.. اما عموم همیشه مریض بود. همه میگفتن آخرش جوون مرگ میشه. جنگ شروع شد. هر دو تا رفتن جبهه.. پدرِ سالمم شهید شد.. عمویِ بیمارم، هنوز هم زندست.. خدا واسه عمرِ بنده هاش سند صادر نمیکنه.. پس شمام صادر نکنید و به جای خودتون تصمیم بگیرین .. نه خدا.. لحنش زیادی محکم و قاطعانه بود و حرفهایش منطقی و بنده وار.. سر به زیر انداختم.. راست میگفت خدا را اندازه ی کفِ دستم کوچک میدیدم و او دست و دلبازانه بزرگ بود.. نمیدانم چرا اما دلم فقط و فقط گریه میخواست و من خوشحالیم در اوجِ بزرگیش، رنگِ غم داشت. کجا بود پدر تا ببیند.. مسلمان شدم.. شیعه شدم.. و جوانی پاسدار، شیعه و از اولادِ علی، فاتحِ قلبِ یخ زده ی تک دخترش شده وقتی سکوتم را دید، دست در جیبش کرد و شکلاتی را به سمتم گرفت حالا من باید چقدر منتظرِ جوابِ “بله” اتون بمونم؟به صورتش نگاه کردم از کجا مطمئنید که انتخابِ من درسته؟ شما چیزی از گذشته ام میدونید؟ سری تکان داد و لبهایش را جمع کرد اونقدر که لازم باشه میدوونم.. در ضمن گذشته، دیگه گذشته. مهم حالِ الانتونه که ظاهرا پیش خدا خریدار زیاد داره. تعجب کردم از کجا میدونید؟ لبخند زد دور از جون با یه نظامی طرفیدها.. ما همیشه عملیاتی اقدام میکنیم.. دقیق و مهندسی شده.. شما جواب ” بله” رو لطف کنید.. بنده در اسرع وقت کروکی رو با مشخصات دقیق تحویلتون میدم.. حله؟ شک داشتم.. به انتخابش شک داشتم فکرِ همه چیزو کردین؟ من.. بیماریم.. حالِ بدم..نگذاشت حرفم تموم شود وجب به وجب حالا دیگه، یا علی؟ خدایا عطرت را جایی همین نزدیکی حس میکنم خجالت زده با گرمایی که انگار از زیر پوستِ صورتم بیرون میزد، سر تکان دادم: ( یا علی..) ⏪ #ادامہ_دارد... 🍃🌺 @tark_gonah_1 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼