🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول تاڪسے نزدیڪ ڪوچہ ے مان توقف مے ڪند و رانندہ مے گوید:بفرمایید! پول تاڪسے را حساب میڪنم و همراہ مطهرہ پیادہ میشویم،مطهرہ با حالت قهر بہ رو بہ رویش خیرہ شدہ و توجهے بہ من ندارد! چشم و ابرویے برایش مے آیم و مے گویم:نترس نگفتم بیان بدزدنت! گفتم این ڪارش درست نیست و بهترہ بود مادرش رو سراغت بفرستہ! مطهرہ نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چیزے نمے گوید،سر ڪوچہ ے ما مے ایستیم. با لبخند نگاهش میڪنم و مے پرسم:چرا انقدر براش ناز میڪنے؟! حداقل بذار بیاد خواستگارے بعد دَڪش ڪن برہ! مطهرہ نفس عمیقے میڪشد و جواب میدهد:وقتے میدونم میخوام بهش جواب منفے بدم چرا الڪے هم وقت خودم و هم وقت اون رو بگیرم؟! ڪمے فڪر میڪنم و مے گویم:چرا انقدر مطمئنے قرارہ بهش جواب منفے بدے؟! سرش را پایین مے اندازد و انگشتانش را درهم قفل میڪند:خب...خب...هنوز...یڪم...چیزو دوست دارم...یعنے... حرفش را ادامہ نمیدهد،بہ شوخے مے گویم:اسم خواستگارت رو گذاشتے اینِ اون! انگار این اسمشہ اون فامیلیش! مهندس ساجدے هم ڪہ شد چیز! لابد از فردا منم هوے صدا میزنے! با اتمام آخرین جملہ ریز میخندم،مطهرہ بدون اینڪہ سر بلند ڪند لبخند ڪم رنگے میزند! دستم را روے بازویش میگذارم و خواهرانہ مے گویم:مطهرہ جونم! عزیزم! من هیچوقت نگفتم مهندس ساجدے آدم بد یا مناسبے نیست! گفتم آدمِ تو نیست! اصلا همہ ے این حرف ها بہ ڪنار،اصلا صد در صد میتونید تفاهم داشتہ باشید! مشڪل اصلے اینہ ڪہ این علاقہ یڪ طرفہ ست! چرا بخاطرش میخواے موقعیت هات رو از دست بدے و خودتو اذیت ڪنے؟! مطهرہ سر بلند میڪند و مے گوید:میدونم! علاقہ م مثل سابق نیست،بیشتر ِعلاقہ و غرورِ من اون روزے ڪہ ساجدے رو بہ روم وایساد و گفت همہ چیز رو میدونہ و از شرڪت برم شڪست! میترسم خودم رو درگیر ڪسے ڪنم اما باز گاهے دلم یہ سمت دیگہ برہ! میخوام ڪامل فراموشش ڪنم! یادِ حرف هاے سمانہ مے افتم ڪہ جلسہ ے قبل گفت! "چرا از وارد شدن بہ یہ رابطہ ے عاطفے جدید مے ترسے؟! وقتے بہ هر دلیلے سَرخوردہ و افسردہ از یہ رابطہ ے عاطفے بیرون میاے بلافاصلہ یا بعد از یہ مدتِ ڪوتاہ واردِ رابطہ ے عاطفے جدید شدن خیلے خطرناڪہ اما گاهے میتونہ ڪمڪ ڪنندہ و موثر باشہ! اون آدمِ جدید میتونہ انقدر بهت عشق و محبت بدہ ڪہ سریع زخم هاے گذشتہ التیام پیدا ڪنن و سختے ها و ناراحتے هاے گذشتہ رو فراموش ڪنے! اما بہ شرطے ڪہ اول خودت بخواے گذشتہ رو فراموش ڪنے و آدم جدیدت رو دوست داشتہ باشے و دوم اینڪہ اون آدم انتخابِ ڪاملا درستے باشہ و ڪمڪت ڪنہ!" بعد از چند لحظہ مڪث مے گویم:اگہ با منطق آدم درستے رو انتخاب ڪنے مطمئن باش بهتر این دوران رو میگذرونے و فراموشش میڪنے! مطهرہ مردد نگاهم میڪند و لب میزند:روش فڪر میڪنم! گونہ اش را مے بوسم و خداحافظے میڪنم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم،با لبخند و پر انرژے وارد خانہ میشوم. مادرم را مے بینم ڪہ اشڪ ریزان تلفن بہ دست ایستادہ و با صداے لرزان مے گوید:خیالت راحت شد رفت؟! سپس بدون معطلے گوشے تلفن را میگذارد و بہ سمت آشپزخانہ مے رود،متعجب نگاهش میڪنم و مے گویم:سلام! چادرم را از روے سرم برمیدارم و وارد آشپزخانہ میشوم،همانطور ڪہ روسرے ام را در مے آورم مے گویم:واے چقدر گرمہ ذوب شدم! چے شدہ مامانے؟! چرا گریہ میڪنے؟! مادرم لیوان آبے براے خودش مے ریزد و یڪ نفس سر مے ڪشد،نفسے میڪشد و مے گوید:هیچے خیال بابات راحت شد! باز یہ بدبختے دیگہ روے سرِ من آوار ڪرد! با استرس مے گویم:چے شدہ باز؟! هق هق میڪند و با دست پیشانے اش را مے گیرد:نورا رفت! گیج نگاهش میڪنم:ڪجا رفت؟! هق هقش شدت مے گیرد:نمیدونم! با طاها رفت! دستش را مے گیرم و مے گویم:دورت بگردم آروم باش بگو ببینم چے شدہ؟! هق هقش باز شدت مے گیرد و خودش را در آغوشم مے اندازد:بابات عاقش ڪرد و گفت دیگہ برہ و برنگردہ! آرام ڪمرش را نوازش میڪنم:آخہ سر چے؟! بہ خدا نمیفهمم چے میگے! بینے اش را بالا میڪشد:بابات با طاها بحثش شدہ بود نورا هم طاقت نیاورد و صبح زنگ زد بابات بیاد خونہ باهم حرف بزنن،بابات اومد حرف زدن بحثشون شد! _آخہ براے چے؟! نفس عمیقے مے ڪشد:نورا دیگہ برنمیگردہ! قسم خورد! ڪمڪ میڪنم از آشپزخانہ خارج بشویم و بہ سمت مبل ها هدایتش میڪنم،روے مبل مے نشیند و دوبارہ اشڪ هایش شدت مے گیرند،زمزمہ میڪند:بہ خدا اگہ بخاطرہ سر و سامون گرفتن تو و یاسین نبود یہ لحظہ هم این زندگے رو تحمل نمے ڪردم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_دوم ڪنارش مے نشینم و مے گویم:دقیق بگو چے شدہ؟! لبش را بہ دندان مے گیرد و با حرص مے گوید:میخواے چے بشہ؟! بابات یہ مدت بود بہ طاها پیلہ ڪردہ بود ڪہ نزدیڪ دو سال گذشتہ و چرا عروسے نمیگیرے؟! اون بیچارہ ام گفتہ بود هنوز نتونستہ شرایط رو ڪامل فراهم ڪنہ و چند وقت دیگہ مهلت میخواد! مثل اینڪہ بابات ول ڪن نبودہ و تحت فشارش قرار دادہ. طاها هم بہ نورا گفتہ با بابات حرف بزن اجازہ بدہ یہ مدت دیگہ هم نامزد باشیم. نورا چند بار با بابات حرف زدہ بود و گفتہ بود ڪوتاہ بیاد بابات قبول نمیڪرد،امروز نورا گفت اجازہ بدیم بہ جاے عروسے دوتایے برن مشهد و وقتے برگشتن یہ مهمونے ڪوچیڪ بگیرن و بزرگترها رو دعوت ڪنن. بابات هم سر لج افتادہ گفتہ آبروش میرہ! باید طاها تا آخر تابستون یہ جشن آبرومندانہ بگیرہ و زنش رو ببرہ سر خونہ و زندگیش و از این حرف ها با یڪم تندے و توهین! نورا هم دیگہ نتونست تحمل ڪنہ گفت اگہ اجازہ ندید من همینطورے میرم خونہ ے طاها! بابات هم عصبانے شد یہ سیلے خوابوند تو گوش نورا! نورا هم گریہ ش گرفت و عصبے گفت من دیگہ نمیتونم تحمل ڪنم! یہ عمر اذیتمون ڪردے بس نیست؟! ڪارایے ڪہ دور از چشم مامان ڪردے تازہ دارہ رو میشہ! فڪر ڪردے مریم خوشبختہ بابا؟! دارہ با حسام زجر میڪشہ! بابا نمے بینے با آیہ چے ڪار ڪردے؟! یہ دختر هیجدہ سالہ از زندگے چے فهمیدہ ڪہ تقریبا بیوہ شدہ؟! تو نمے بینے نمیخواے هم ببینے ولے آیہ با هادے خاڪ شد! روحش و خندہ هاش با هادے رفت و همہ ے ما سرمون رو مثل ڪبڪ ڪردیم زیر برف! آیہ مُردہ بابا! فقط دارہ نفس میڪشہ! تو با خودخواهے هات ڪُشتیش! حالا هم نمیذارے من زندگیم رو با آرامش و اونطور ڪہ دلم میخواد شروع ڪنم! من دیگہ خستہ شدم یہ لحظہ هم ڪنار شما نمے مونم،دیگہ خودم براے زندگیم تصمیم مے گیرم! گریہ ے مادرم شدت مے گیرد و با هق هق ادامہ میدهد:باباتو مجبور ڪردم برہ بیرون تا هر دوتاشون آروم بشم! اما هرڪارے ڪردم نورا ڪوتاہ نیومد و یہ ساڪ ڪوچیڪ بست و زنگ زد بہ طاها! هرڪارے ڪردم نتونستم جلوش رو بگیرم رفت! نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:این ڪہ ناراحتے ندارہ! مادرم متعجب نگاهم میڪند ڪہ ادامہ میدهم:منم اگہ جاے نورا بودم همین ڪار رو مے ڪردم،اگہ موقعیت و شرایطش رو داشتم از این خونہ میرفتم! بہ نظرم طاها انقدر خوب و مرد هست ڪہ بتونہ همینطورے هم نورا رو خوشبخت ڪنہ! الڪے غصہ نخور خوشحال باش ڪہ از این بہ بعد نورا با آرامش و راحت زندگے میڪنہ! فعلا هم بہ نورا زنگ نزن اعصابش بہ هم ریختہ،اگہ خواستے بہ طاها زنگ بزن و حالش رو بپرس. مادرم هق هق میڪند و حرفے نمے زند،آرام مے پرسم:بابا چے گفت؟! _گفت بہ درڪ برہ و برنگردہ! براے منم قسم خورد دیگہ حق ندارم نہ نورا ببینم نہ زنگ بزنم! بہ خاڪِ بابام قسمم داد! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:خودم زنگ میزنم بہ طاها! موبایلم را از داخل جیب مانتویم بیرون میڪشم و از حفظ شمارہ ے طاها را مے گیرم. بعد از بوق سوم جواب میدهد:بعلہ؟! _سلام آقا طاها! حالتون خوبہ؟! خونسرد مے گوید:سلام ممنون خواهر زن! زنگ زدے سراغ نورا رو بگیرے؟! لبخند میزنم:آرہ! مهربان مے گوید:حالش ڪہ خب خوب نیست،از وقتے اومدم پیشش گریہ میڪنہ و هے حرص میخورہ! ولے من سعے میڪنم تا دو سہ روز دیگہ ڪہ آرومتر شد برش گردونم خونہ از بابا عذرخواهے ڪنہ! بہ مامان بگید حالش خوبہ و آوردمش خونہ ے خودمون،مامان و بابام دیروز رفتن مشهد! نفس راحتے میڪشم:ممنونم! هروقت آروم شد بگید بہ من زنگ بزنہ یا خبر بدید بیام دیدنش! _چشم! من اومدم بیرون غذا بگیرم مثل اینڪہ سفارش ها آمادہ ست باید برم بگیرم،فعلا ڪارے ندارے؟ _نہ! مراقب نورا باش داماد! مے خندد:چشم! امر دیگہ؟ لبخند عمیقے میزنم:عرضے نیست،فعلا خداحافظ! _خداحافظ! تماس را قطع میڪنم و با آرامش رو بہ مادرم مے گویم:طاها رفتہ بود غذا بگیرہ بخورن،نورا رو بردہ خونہ ے خودشون گفت خیالتون راحت باشہ حالش خوبہ و مراقبشم. مامان و باباش هم نیستن،گفت سعے میڪنہ تا دو سہ روز دیگہ نورا رو آروم ڪنہ و برگردونہ خونہ! مادرم اشڪ هایش را پاڪ میڪند:خب خدا رو شڪر!‌ تو گرسنہ نیستے؟! محڪم مے گویم:نچ! از روے مبل بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رود مے گوید:بیا با من غذا بخور! صبحانہ و ناهار نتونستم بخورم. تنهایے از گلوم چیزے پایین نمیرہ! از روے مبل بلند میشوم و پشت سر مادرم راہ مے افتم و با انرژے مے گویم:چشم! میام برات یہ قابلمہ غذا میخورم. وارد آشپزخانہ میشوم و مشغول چیدن میز میشوم،از رفتن نورا ناراحت نبودم! چرا باید از راحت شدنش ناراحت مے شدم؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_سوم میدانستم الان داغ است و بہ تنگ رسیدہ اما تا چند روز دیگر براے عذرخواهے مے آید،اما نہ براے برگشتن بہ خانہ فقط براے عذرخواهے از پدرم و اعلام اینڪہ پاے تصمیمش خواهد بود و میخواهد زندگے اش را ڪنار طاها سادہ شروع ڪند! حدسم درست از آب درآمد،نورا چند روز بعد بہ خانہ برگشت و مودبانہ همراہ طاها از پدرم عذرخواهے ڪرد! از پدرم خواست ڪنار او و طاها باشد و اجازہ بدهد سادہ زندگے شان را شروع ڪنند اما پدرم ڪوتاہ نیامد! گفت برود و هرڪارے دلش مے خواهد انجام بدهد،دیگر نورا دخترِ پدرم نیست! حق رفت و آمد با هیچڪدام از اعضاے خانوادہ را ندارد،نورا ناراحت و ناراضے همراہ طاها رفت بہ دنبال سرنوشتش! پاے حرفش ماند و بعد از گذشت پنج سال هنوز هم هیچ خبرے از هیچڪدام مان نگرفتہ! فقط میدانم طاها از تهران انتقالے گرفت و بہ اصفهان رفتند! همین ڪہ دورا دور میدانم خوشبخت و شاد است برایم ڪافیست... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 از گذشتہ ها دل مے ڪنم و شمارہ اے ڪہ چند لحظہ پیش تماس گرفت را نگاہ میڪنم. حتم پیدا میڪنم از باجہ ے تلفن عمومیست! نفس عمیقے میڪشم و موبایلم را روے پاتختے میگذارم،از روے تخت بلند میشوم و نفس عمیقے میڪشم،دستے بہ شڪم بر آمدہ ام مے ڪشم و ڪنار پنجرہ مے ایستم. پردہ را ڪنار میزنم،دانہ هاے ریز و سپیدِ برف با شدت سقوط مے ڪنند و روے زمین مے نشینند،لبخند ڪم رنگے میزنم و دستم را روے شیشہ ے پنجرہ مے گذارم. چند لحظہ بعد صداے زنگ موبایلم بلند میشود،بے میل عقب گرد میڪنم و موبایلم را از روے پاختے برمیدارم. نگاهم بہ نام تماس گیرندہ مے افتدد "مامان سمانه" گلویم‌ را صاف میڪنم و جواب میدهم:جانم! صداے مهربانِ و گرفتہ اش مے پیچد:سلام عروس خانم! لبخند ڪم جانے میزنم:سلام! حالتون خوبہ؟! _یہ وقت زنگ نزنے حال منو پدر شوهرتو بپرسے خانم! با شرمندگے مے گویم:شرمندہ ام بہ خدا! این روزا اصلا... حرفم را ادامہ نمیدهم،نفس عمیقے مے ڪشد و مے گوید:دشمنت شرمندہ! تو راهیت خوبہ؟ نگاهم را بہ شڪمم مے دوزم و مے گویم:اونم خوبہ! _دلم برات تنگ شدہ! میتونے یہ سر بہ من و محسن بزنے؟! لبخندم ڪمے جان مے گیرد:منم دلتنگتونم! سعے میڪنم حتما تا آخر این هفتہ بیام دیدنتون! گرم مے گوید:مشتاق دیدار! بہ مامان و بابا و یاسین سلام گرم منو برسون! _بزرگے تونو میرسونم،اگہ ڪارے دارید در خدمتم؟! _نہ آیہ جان! تو با من ڪارے ندارے؟! مردد جواب میدهم:نہ مامان سمانہ! خداحافظ! _خدانگهدارت عزیزم! تماس را قطع میڪنم و دوبارہ نگاهم را بہ شمارہ ے ناشناس مے دوزم. صداے نفس ڪشیدن هایش... شبیہ بہ روزبہ م بود... مخاطبِ تمامِ عاشقانہ ها... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 با وسواس آبپاش را بہ سمت گلدان مے گیرم و ڪمے داخلش آب مے پاشم،مشغول ڪارم هستم ڪہ صداے ظریف دخترانہ اے پشت سرم سرفہ میڪند. با آرامش بہ سمتش بر مے گردم ڪہ آوا را مے بینم! مانتوے سادہ و خوش دوخت نباتے رنگے همراہ روسرے و شلوار و ڪفش هاے پاشنہ پنج سانتے مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ! رنگِ موها و ابروهایش را تغییر دادہ و طلایے رنگ ڪردہ! صورتش با نشاط تر بہ نظر مے رسد! با لبخند تصنعے اے مے گوید:سلام! سرے تڪان میدهم و آرام جوابش را میدهم:سلام! نگاهے بہ درِ اتاق روزبہ مے اندازد و آرام تر مے گوید:میخوام چند لحظہ باهات حرف بزنم! ابروهایم را بالا مے اندازم:با من؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،آبپاش را ڪنار گلدان ها مے گذارم و مے گویم:در خدمتم! چند قدم نزدیڪتر میشود،آرام زمزمہ میڪند:اینجا دوربین مدار بستہ هست! بہ روزبہ بگو اومدہ بودم دیدنش اما اجازہ ندادے ببینمش،میخوام خارج از شرڪت ببینمت! جدے مے گویم:عذر میخوام ولے تا ندونم چے ڪار دارید نمیتونم ڪارے انجام بدم! دستہ بہ روسرے اش مے ڪشد و مرتبش میڪند:حتما میدونے من ڪے ام؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،ادامہ میدهد:باید با روزبہ صحبت ڪنم اما اینجا نمیشہ یعنے خودش حاضر نمیشہ! حرف هام خیلے مهمہ! رفتم جلوے در خونہ شون ڪہ فهمیدم خونہ شون رو عوض ڪردن! شمارہ اے هم ڪہ ازش دارم خیلے وقتہ خاموشہ! آدرس یا شمارہ ش رو ازت میخوام،حاضرم براے یہ شمارہ ے یازدہ رقمے یڪ ملیون تومن نقد بهت بدم! پوزخند میزنم:متاسفم نمیتونم ڪمڪتون ڪنم! میخواهم بہ سمت میزم بروم ڪہ مقابلم مے ایستد و با لحن نرم مے گوید:یہ تومن ڪمہ؟! خب چقدر؟! اخم میڪنم،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در اتاق روزبہ مے آید. رنگ آوا مے پرد،سعے میڪند خونسردے اش را حفظ ڪند! نگاہ معنادارے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:سلام! روزبہ دست بہ سینہ و جدے بہ ما زل زده:علیڪ سلام! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_چهارم آوا با تتہ پتہ مے گوید:مے...مے خواستم ببینمت باز منشیت نذاشت! روزبہ دستانش را از دور قفسہ ے سینہ اش باز میڪند و مشغول تا ڪردن آستین هاے پیراهنِ سورمہ اے رنگش میشود! بے خیال نگاهش را از آوا مے گیرد و بہ من چشم مے دوزد:چے میگفتن خانم نیازے؟! آوا سریع مے گوید:گفتم ڪہ! سپس نگاہ مضطربش را بہ من مے دوزد،نمیدانم گفتنش ڪار درستے ست یا نہ؟! سڪوت میڪنم،روزبہ چند قدم بہ سمتم برمیدارد و با آرامش مے گوید:خانم نیازے! پرسیدم خانم ملڪے بهتون چے میگفتن؟! آوا سرفہ اے میڪند و لبش را مے گزد،گلویم را صاف میڪنم:اجازہ بدید چیزے نگم! این مسئلہ... اجازہ نمیدهد حرفم تمام بشود انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد:سوالم رو درست جواب بدید! آرام مے گویم:شمارہ ے تلفن همراہ تون رو میخواستن! ابروهایش را بالا میدهد:و در ازاش چے ڪار میڪردن؟! نگاهے بہ آوا مے اندازم:یڪ ملیون تومن پول نقد بهم میدادن! روزبہ بلند قهقهہ مے زند،آوا با حرص نگاهم میڪند و لب میزند:آب زیرڪاہ! روزبہ با خندہ سرش را تڪان میدهد و مے گوید:آوا! اصلا عوص نشدے! همون دخترِ ڪار خراب ڪن و بے فڪر و سیاستِ سابقے! همون آدم منفعت طلبے هستے ڪہ براے نفعش همہ چیزش رو میذارہ زیر پاش! حتے غرور و شخصیتش رو! آوا اخم میڪند چشمانش دو دو میزنند،چند لحظہ بعد خونسرد پوزخند میزند و مقابل روزبہ مے ایستد:نہ تو خوبے! تویے ڪہ دلبستہ ے ڪسے شدہ ڪہ همسن دخترتہ! روزبہ ابروهایش را بالا میدهد و با خندہ ے تمسخر آمیزے مے گوید:جان؟! ماندن را بیشتر از این جایز نمے دانم،میخواهم بہ سمت آبدارخانہ راہ بیوفتم ڪہ آوا با تحقیر از سر تا پایم را نگاہ میڪند و همانطور ڪہ با سر بہ من اشارہ میڪند با لحن بدے رو بہ روزبہ مے گوید:شهاب میگفت گلوت پیشش گیر ڪردہ! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،خون در رگ هایم یخ مے بندد. 🍎لبخندِ #تو مشهور ترین، سیبِ #بهشتے ست🍎 #علے_فرزانہ_موحد ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_هـشـتـاد_و_چـهـارم ✍گیج و منگ به درخواستهایِ در گوشیِ فاطمه خانم و نگاههایِ پر نگرانیِ دانیال، لبیک گفتم و رویِ دورترین مبل از حسام نشستم. استرس و سوالهایِ بی جواب، رعشه ایی پنهانی به وجودم سرازیر کرده بود. در مجلس چشم چرخاندم.. حسام متین وموقر مثله همیشه با دانیال حرف میزد و میخندید.. پروین و فاطمه خانم پچ پچ میکردند و منِ بی خبر از همه چیز، زل زده بودم به جعبه ی شیرینی و دسته گلِ رویِ میز.. امیرمهدی برایِ تمامِ شب نشینی هایِ دوستانه اش، چنین کت شلوارِ شیک و اتوکشیده ایی به تن میکرد؟ یا فقط محضِ شکنجه ی من و خودنمایی خودش؟ بی حرف و پرتنش مشغولِ بازی با انگشتانم شدم.. هر چه بیشتر میگذشت، تشنج اعصابم زیادتر میشد. این جوانِ خوش خنده یِ شیک پوش، امروز پتک به دستم داد تا خودم را خورد کنم و وقتی مطمئن شد، بی خیالِ حالم همانجا درست وسطِ حیاتِ امامزاده رهایم کرد. و حالا انگار نه انگار که اتفاقی افتاده، با همان ژستهایِ سابق دلبری میکرد اینجا چه میخواست؟ آمده بود تا له شدنم را بیند و گوشزد کند که هیچ چیز برایم نمانده؟ عصبی انگشتانم را فشار میدادم و اصلا چرا باید در جمعشان مینشستم؟ از جایم بلند شدم که همه به جز حسامِ عهد بسته با زمین، در سکوتی عجیب سراسر چشم شدند برایِ پرسیدن دلیل البته بدونِ بیان کلمه ایی.. و من با عذر خواهی،عازمِ اتاق شدم. این روزها چقدر دلم ناز و ادا داشت و چشمانی که تا چند وقت پیش معنی گریه را نمیفهمید، بی وقفه بغض را تبدیل به اشک میکرد. رویِ تخت نشستم و زانو بغل کردم. بغضِ عقده شده در سینه ام، ترکید و نرم نرم باران شد بر گونه ام. درد داشت.. شکستنِ غرور از کشیده شدن ناخن هم دردناکتر بود. دوست داشتم جیغ بزنم و آن جوانِ متکبرِ بیرونِ اتاق را به سلابه بکشم.. اشک ریختم و گریه کردم و با تموم وجود در دل ناسزا نثار خودمو خواستنم کردم که هنوزم پر میکشید برایِ آن همه مردانگی در پسِ پرده یِ حیا و نجوایِ قرآنی اش.. ناگهان چند ضربه به در خورد. مطمئن بودم که دانیال است آمده بود یا حالم را بپرسد یا دوباره خواهش کند تا به جمعشان بپیوندم. نمیدانست.. او از هیچ چیز مطلع نبود از قلبی که حالا فرقی با آبکشِ آشپزخانه پروین نداشت.. جوابش را ندادم. دوباره به در کوبید چندین و چند بار.. سابقه نداشت انقدر مبادی آداب باشد. لابد دوباره حسِ شوخی های ِ بی مزه اش گل کرده بود.کاش برای چند ساعت کلِ دنیا خفه میشد. وقتی دیدم نه داخل میشود و نه دست از کوبیدن به درب برمیدارد، با خشم به سمتش دویدم و زیر لب درشت گویان، درب را بازش کردم چته روانی جایی که اون دوستِ زبانم در دهان باز خشکید. ابرویی بالا انداخت و سعی کرد لبخندِ پهنش را جمع کند میفرمودین.. میشنوم داشتین میگفتین جایی که اون دوستِ دوست؟ دوستِ چی؟ آّب دهانم را با تعجب و خجالت قورت دادم. او اینجا چه میکرد؟ انگار قرار نبود که راحتم بگذارم این حسامِ امیر مهدی نام.. نهیبی به خود زدم.. خجالت برایِ چه؟ باید کمی گستاخ میشدم.. شاید کمی شبیه به سارایِ آلمان نشین با اجازه ی کی اومدی اینجا؟ سرش پایین بود با اجازه ی دانیال اومدم تا پشت در اتاقتونو در زدم بعدشم که خودتون باز کردین.. و تا اجازه صادر نکنید داخل نمیام.. خوب بلد بود زبان بازی کندچیکار داری؟ چشمانش را بست خواهش میکنم اجازه بدین بیام داخل.. زیاد وقتتونو نمیگیرم.. فقط چند کلمه حرف. مقاومت در برابر ادبی که همیشه خرج میکرد کمی سخت بود. روی تخت نشستم و داخل شد. در را کمی باز گذاشت و با فاصله از من گوشه ی تخت جای گرفت. ⏪ #ادامہ_دارد... 🍃🌺 @tark_gonah_1 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼