🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش دوم #بخش_دوم نگاهے بہ سامان مے اندازم و مے پرسم:ڪجا بریم؟! بہ دو میز آن طرف تر اشارہ مے ڪند:اونجا! از روے صندلے بلند میشوم و رو بہ سامان مے گویم:تنها اذیت نمیشے؟! مے خندد و چشم هاے معصومش را باز و بستہ مے ڪند:نہ! مُ...مبارڪہ! خون در صورتم مے دود،روزبہ همانطور ڪہ بہ سمت میزے ڪہ اشارہ ڪردہ مے رود مے گوید:آروم بخور! حواسم بهت هست! ڪنارم مے ایستد،صورتم گر مے گیرد سریع بہ قدم هاے بلند بہ سمت میز راہ مے افتم. بدون معطلے صندلے اے عقب میڪشم و مے نشینم،روزبہ جدے مقابلم مے نشیند،انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و روے میز میگذارد. سرفہ اے میڪنم و نگاهم را بہ میز مے دوزم:چند وقتہ سرپرستے سامانو بہ عهدہ گرفتید؟! ڪمے فڪر مے ڪند و مے گوید:چهار سال! مادرش میخواست بذارتش آسایشگاہ،توانایے نگہ داریشو نداشت. پدرش ترڪشون ڪردہ! هزینہ هاے مالے سامانو بہ عهدہ گرفتم،هر هفتہ ام میرم بهش سر میزنم و بعضے وقتا میبرمش گردش. اولین بار دو سال پیش خودش بهم گفت بابا! لبخند پر جانے میزنم:خیلے معصوم و دوست داشتنیہ! نگاہ پر محبتش را بہ سامان مے دوزد:خیلے! _خب! مے شنوم! سنگینے نگاهش را احساس میڪنم! _از ڪجا شروع ڪنم؟! سرم را ڪمے بلند میڪنم:از هرجا ڪہ باید بدونم! صداے مردانہ اش آرام و در عین حال محڪم مے گوید:اسم و فامیلیمو ڪہ میدونے،سنمو ڪہ میدونے،شغلمم میدونے! تحصیلاتم تو رشتہ ے مهندسے عمران بودہ،فوق لیسانس! دوران دبیرستان بچہ ے درس خونے نبودم! دو سال پشت ڪنڪور موندم تا بتونم تو یہ دانشگاہ خوب دولتے درس بخونم! سربازے ام رفتم! تو یہ خانوادہ ے تحصیل ڪردہ و منضبط بزرگ شدم! از نظر اعتقادے هم پدرم هم مادرم اعتقادات معمولے اے دارن! هر دوشون نماز مے خونن،روزہ مے گیرن،هیئت و نذرے راہ مے ندازن اما نمیتونم بگم تو یہ خانوادہ ے ڪاملا مذهبے بزرگ شدم! برادر ڪوچیڪترم هم مثل پدر و مادرم ولے ڪمے معتقدتر و مذهبے ترہ! آدم معتقدے بہ دین و مذهب نیستم! یعنے طبق تفڪرات و اعتقادات خودم از نوزدہ بیست سالگے بہ این نتیجہ رسیدم! سرفہ اے مے ڪند و با تاڪید ادامہ میدهد:نماز نمیخونم! روزہ نمیگیرم! قرآن نمیخونم! هیئت نمیرم! سفر زیارتے هم نمیرم! اما آدم بے قید و بند و بار و بے اخلاقے نیستم،بہ اعتقادات بقیہ احترام میذارم و متقابلا همین توقع رو دارم! براے خودم یہ سرے قانونا و مرزایے دارم،مرد زن بازے نیستم و تا بہ این سن هفتہ بہ هفتہ دوست دختر عوض نڪردم! یعنے جز آوا ڪہ نامزد بودیم با دختر دیگہ اے در ارتباط نبودم! مشروبات الڪے مصرف نمیڪنم و اهل یہ سرے چیزاے نامتعارف نیستم،فقط سیگار میڪشم ڪہ خودت در جریانے! بے اختیار مے پرسم:چند وقتہ سیگار میڪشید؟! مڪثے میڪند و چند ثانیہ بعد جواب میدهد:هفت سال! مستقیم بہ چشم هایش نگاہ میڪنم:یعنے از وقتے نامزدے تون بہ هم خورد! سرش را تڪان میدهد:درستہ! دستم را زیر چادرم مشت میڪنم و چیزے نمے گویم،لبخند ڪم رنگے ڪج لبش مے نشیند. بے رو در بایستے مے گویم:رفتارتون خیلے با وقتے ڪہ شرڪت بودم فرق میڪنہ! چشم از چشم هایم نمے گیرد! _چون تو برام فرق ڪردے! نہ الان تو منشے منے نہ من رئیس تو! محیط ڪارے برام جدا از زندگے شخصیمہ،ترجیحم اینہ تو محیط ڪارے در عین این ڪہ هواے ڪارمندامو دارم آدم جدے و سخت گیرے باشم! پیشانے ام را بالا میدهم:درستہ! لبخند پر جانے میزند:وضعیت مالیم هم بد نیست! از اون بچہ پولدارایے نیستم ڪہ بگم بابام خرج عروسے و خونہ و ماشینمو میدہ! یہ ماشین دارم ڪہ دیدے،خونہ هم فعلا ندارم! ولے میتونم یہ جاے خوب خودم خونہ رهن ڪنم! میان حرفش مے پرم:هنوز بحثمون بہ مادیات نرسیدہ! هیچ جوابے از من نگرفتید! پریشان دستے بہ موهایش مے ڪشد:صحیح! مردمڪ چشم هایم را مے چرخانم:چے باعث شد ڪہ فڪر ڪنید من... من فردے ام ڪہ میخواید زندگے تونو ڪنارش بسازید؟! چشم هایش برق مے زنند،بدون معطلے جواب میدهد:نجابتت،آروم بودنت،غرورے ڪہ تو برخورد با بقیہ دارے و استقلال طلبیت،همینطور پایبند بودنت بہ اخلاق مدارے! هر چند علاقہ دلیل نمیخواد! ولے تو رو هم با عقلم انتخاب ڪردم هم قلبم! چیزے نمے گویم،سرش را تڪان میدهد:میخوام راجع بہ رابطہ هاے عاطفے ڪہ تو گذشتہ داشتیم صحبت ڪنیم! اول تو میگے یا من بگم؟! گلویم را صاف میڪنم:شما بگید! میخواهد دهان باز ڪند ڪہ صداے زنگ موبایلش بلند میشود،عذرخواهے میڪند و موبایل را از جیب شلوارش بیرون میڪشد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش دوم #بخش_سوم نگاهے بہ نام تماس گیرندہ مے اندازد و موبایل را سایلنت مے ڪند و دوبارہ داخل جیبش بر مے گرداند. دستے بہ موهایش مے ڪشد و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:هفت هشت سال پیش،با آوا تو دانشگاہ آشنا شدم. آدمے نبودم ڪہ بخوام دنبال رابطہ هاے موقتے باشم! از اولم اینو بہ آوا گفتہ بودم! دو سہ ماهے با هم در ارتباط بودیم،بعدش خانوادہ ها رو در جریان گذاشتیم و نامزد ڪردیم‌. آوا یہ سرے اخلاقایے داشت ڪہ درست نمے دونستم،زیاد تفاهم نداشتیم! میگفتم ازدواج‌ ڪنیم باهاش صحبت میڪنم و تغییرش میدم! اما خب سر همین اخلاقا اصلا بہ عقد نرسید چہ برسہ ازدواج! روز قبل از عقد جا زد و رفت! بهش علاقہ داشتم ولے یہ سال بعد از اون ماجرا بہ ڪل از ذهن و قلبم بیرونش ڪردم. _پس چرا تا الان ازدواج نڪردید؟! انگشت هایش را دوبارہ درهم قفل مے ڪند:نہ آمادگے روحے شو داشتم نہ مورد مناسب براے ازدواج! مردد مے پرسم:چرا دوبارہ برگشتہ؟! نفس عمیقے میڪشد:از رابطہ هاے موقتش خستہ شدہ دنبال ازدواجہ! جدے میشود:خب تو بگو! سوزش معدہ ام دوبارہ شدت میگیرد! دستم را روے معدہ ام میگذارم و آب دهانم را فرو میدهم! _خب نامزدے من اجبارے بود! یعنے نہ من نہ هادے... با آوردن نامش ساڪت میشوم،چند لحظہ بعد زمزمہ میڪنم:نامزد سابقم! هیچڪدوم نمیخواستیم ازدواج ڪنیم! بہ اصرار خانوادہ هامون صیغہ ے موقت خوندیم تا باهم آشنا بشیم! بعد از یہ مدت بہ همدیگہ علاقہ مند شدیم،متوجہ شدم مدافع حرمہ! نزدیڪ عقد رفت سوریہ و دیگہ برنگشت... بہ اینجا ڪہ میرسم بغض میڪنم،روزبہ آرام مے گوید:روحشون شاد! زمزمہ وار مے گویم:ممنون! _چند وقت از شهادتشون میگذرہ؟! _دوسال و یڪ هفتہ! لبخند تلخے میزند،چشم هایش برق عجیبے مے زنند! _بہ خانوادہ تون بگید امروز صحبت ڪردیم! باقے صحبت ها بمونہ براے بعد! سرم را تڪان میدهم و از روے صندلے بلند میشوم،نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد و چیزے نمے گوید! چند ثانیہ بعد از روے صندلے بلند میشوم،بہ سمت میزے ڪہ سامان پشتش نشستہ میروم. مظلوم روے ویلچرش ڪز ڪردہ و نگاهش را بہ من و روزبہ دوختہ. فقط ڪمے از شیر موز و شڪلاتش را نوشیدہ! آرام دستش را مے گیرم و مے گویم:از آشنایے باهات خیلے خوشحال شدم سامان! لبخند پهنے میزند:مَ...منم! بوسہ ے ڪوتاهے روے دستش مے نشانم:من باید برم! ببخش تنهات گذاشتیم و معطلت ڪردیم! خدافظے! آرام دستم را مے فشارد و مظلومانہ مے پرسد:بازم مے بینمت؟! سپس نگاهش را بہ روزبہ ڪہ ڪنارم ایستادہ مے دوزد،روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد:اذیتش نڪن سامان! سامان سرے تڪان میدهد و مظلوم مے گوید:خداحافظ! صاف مے ایستم،نگاهے بہ روزبہ مے اندازم:خدانگهدار! با قدم هاے بلند بہ سمت در مے روم،میخواهم در را باز ڪنم ڪہ روزبہ صدایم مے زند:آیہ! قلبم مے لرزد،دیگر دلم نمیخواهد بگویم خودمانے نباش! دلم میخواهد هر یڪ ثانیہ یڪ بار بگوید "آیه"! هے در گوشم بخواند آیہ! نفس عمیقے میڪشم،دست یخ ڪردہ ام را مشت مے ڪنم و بہ سمتش بر مے گردم‌. در چند قدمے ام مے ایستد،نگاہ جدے اش را بہ چشم هاے درماندہ ام مے دوزد! محڪم و سرد مے گوید:تا اینجاش اومدم چون میخواستم همہ ے تلاشمو ڪنم! ڪہ رڪ و راست بگم دوستت دارم! اگہ از اینجا بہ بعدش نخواے میڪشم ڪنار! یہ لحظہ ام اذیتت نمیڪنم! ڪاملا جدے و محڪم این را مے گوید! نمیدانم چرا مے ترسم؟! چند ثانیہ بہ چشم هایش خیرہ میشوم و بدون حرف از ڪافہ بیرون مے روم! همانطور ڪہ آرام بہ سمت خانہ قدم برمیدارم مے گویم:تا بابا مهدے نگہ هیچ جوابے بهت نمیدم! هیچ جوابے! سپس در دل دعا میڪنم مهدے،روزبہ را تایید ڪند... دیگر بہ خودم و دلم نمیتوانم دروغ بگویم! میخواهمش... میخواهمش... و باز براے خودم تڪرار میڪنم:میخواهمش! بے اختیار بر مے گردم و بہ پشت سرم نگاہ میڪنم،از پشت شیشہ ے ڪافہ با طرز عجیبے تماشایم میڪند... دلم بیشتر مے لرزد... 👈برداشتن آے دے ها از روے عڪس مورد رضایت نیست👉 ❤️قدرتِ عشق بِنازم ڪہ بہ یڪ تیرِ نگاہ جانِ شیرین بسپارند دوبیگانہ بہ هم❤️ ادامه دارد

#ادمین_نوشت شب زیارتی ارباب حسین (ع) در حرم با صفای حضرت عبدالعظیم حسنی نائب الزیاره مهدی یاورانم هستم...

دعای روز نهم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

سحر روز نهم روضه چنین باید خواند... وعده آب به حرم داد، ولی حیف.... نشد... #یا_قمر_بنی_هاشم(ع) #التماس_دعا @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء نهم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 برای امام زمانم چه کارکنم 2⃣ ❤️ در نماز برای مولایمان دعا کنیم 👤استاد احسان عبادی @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۱۱ 🌙تمام لحظه های رمضان را برای خلــــوت جدی بگیر! @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۱۱ #استاد_شجاعی ✍خلوت های مداوم در رمضان؛ تو رو کم کم به باطن رمضان، نزدیک میکنه! 💠خلوت ها رو جدی بگیر! وگرنه؛ چیزی جز گرسنگی و تشنگی گیرت نمیاد! @tark_gonah_1

🌷اللهم اَصلِح کُلَّ فاسِدِ مِن اُمُورِالمُسلِمینَ... 🍃خدایا اصلاح کن هر فسادی را از کار مسلمانان ...🙏 🆔 @tark_gonah_1

باد صبا از او بگو ڪہ فصلِ سیب اسٺ از او ڪہ حتے بین یارانش غریب اسٺ این #جمعہ‌هاے پیشِ رو آیا مےآید؟ خرداد مـاهِ اتفـاقاتِ عجیب اسٺ! #یا_امام_زمان_عج🌹💐 #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج🌹 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هشتم #سوره_ی_نهم #بخش_اول خودڪار را بہ گوشہ ے لبم میچسبانم و نگاهم را بہ دیوار میدوزم. صداے خندہ ے امیرمهدے و یاسین از اتاق ڪنارے مے آید،نفس عمیقے میڪشم‌ و چشم هایم را میبندم. بہ چند ساعت پیش فڪر میڪنم،بہ روزبہ! بہ حرف هایش! بہ رفتارش! هنوز شخصیتش برایم ڪمے مجهول است اما انسان خوبے بہ نظر میرسد! انسانے ڪہ ذاتش خوب است و پتانسیل معتقد شدن را دارد!میتوان تغییرش داد! مریم مے خواندم:آیہ! نمیاے شام؟! سپس بلند ادامہ میدهد:یاسین و امیرمهدے! بازے بسہ! چشم هایم را باز میڪنم و خودڪار را از لبم جدا! ڪتاب را میبندم و خودڪار را روے میز میگذارم،یاعلے اے مے گویم و از پشت میز بلند میشوم. دستے بہ موهاے بافتہ شدہ ام میڪشم و از اتاق خارج میشوم،حسام بہ سفر رفتہ و قرار است مریم و امیرمهدے چند روزے پیش ما بمانند. مریم همانطور ڪہ ظرف اردور خورے پر از ترشے را روے میز میگذارد نگاهم میڪند:چہ عجب از اتاقت اومدے بیرون! یہ وقت ڪمڪ نڪنے! لبخند دندان نمایے میزنم:باز اومدیو قلدوریاتو شروع ڪردے خواهر بزرگ! سپس بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم مشغول ڪشیدن برنج در دیس است. همین ڪہ من را میبیند ڪنجڪاو نگاهے بہ صورتم مے اندازد و دیس برنج را بہ دستم میدهد. لبخندے تحویلش میدهم و بہ سمت میز غذاخورے میروم و دیس برنج را روے میز میگذارم‌. مریم با سلیقہ بشقاب ها و قاشق و چنگال ها و لیوان ها را چیدہ. پارچ آب را هم وسط میز میگذارد و با لبخند عجیبے نگاهم میڪند. چشم هایم را گرد میڪنم:چرا تو و مامان یہ جورے نگام میڪنید؟! میخندد:چہ جورے؟! _یہ جور عجیب! ظرف خورشت را بہ دستم میدهد:من ڪہ طور عجیبے نگات نڪردم! پشت چشمے برایش نازڪ میڪنم‌. _آرہ! گوشام مخملیہ! مریم بلند میخندد و چیزے نمیگوید،پدرم جدے وارد آشپزخانہ میشود و پشت میز مینشیند‌. سریع ظرف خورشت را ڪنار دستش میگذارم و رو بہ مادرم میگویم:دیگہ چیزے نیست؟! مادرم همانطور ڪہ داخل بشقاب تہ دیگ میگذارد مے گوید:نہ عزیزم! فقط بگو یاسین و امیرمهدے ام بیان شروع ڪنیم! سرے تڪان میدهم و از آشپزخانہ خارج میشوم،مقابل اتاق یاسین مے ایستم،اتاقے ڪہ تا مدتے پیش اتاق نورا بود! چند تقہ بہ در میزنم و سپس در را باز میڪنم،امیرمهدے و یاسین پشت ڪامپیوتر نشستہ اند و بازے میڪنند. ابروهایم را بالا میدهم:درس ڪہ نمیخونید! گرسنہ تونم نمیشہ؟! امیرمهدے سریع بلند میشود و بہ سمتم مے دود:من گشنہ م شد خالہ! یاسین بدون توجہ میگوید:این مرحلہ رم رد ڪنم میام! دست امیرمهدے را میگیرم و همراہ هم بہ سمت آشپزخانہ راہ مے افتیم‌. امیرمهدے دستم را رها میڪند و بہ سمت میز مے دود،پدرم میپرسد:پس یاسین ڪو؟! همانطور ڪہ صندلے ڪنار مادرم را عقب مے ڪشم جواب میدهم:دارہ بازے میڪنہ! گفت میاد! روے صندلے مے نشینم،مادرم دیس برنج را مقابلم میگذارد. تشڪر میڪنم و مشغول برنج ڪشیدن میشوم،ڪمے از خورشت روے برنجم مے ریزم‌. میخواهم قاشقم را پر ڪنم ڪہ مادرم‌ نگاهے بہ من و سپس بہ پدرم مے اندازد:امروز دوبارہ خانم ساجدے تماس گرفت! دستم خشڪ میشود،بدون اینڪہ سر بلند ڪنم گوش هایم را بہ مادرم مے سپارم! پدرم میگوید:اے بابا! میگفتے چندبار باید بگیم نہ؟! _میگہ پسرش اصرار دارہ یہ وقت خواستگارے بهشون بدیم! منم گفتم دوبارہ با شوهرم و دخترم حرف میزنم فردا بهتون خبر میدم! پدرم همانطور ڪہ غذایش را مے جود میگوید:بازم میگم نہ! لازم هم نیست زنگ بزنے خبر بدے! هروقت خودش زنگ زد بگو ما جوابمون قطعے منفیہ! آب دهانم را فرو میدهم و سر بلند میڪنم،نگاهے بہ مریم ڪہ مثلا مشغول غذا خوردن است مے اندازم و سپس بہ پدرم! بیخیال غذایش را مے خورد! مادرم نگاهش را بہ من مے دوزد:نظر تو چیہ؟! هول میشوم،لبم را بہ دندان مے گیرم و مے پرسم:من؟! همہ ے نگاہ ها روے من میخڪوب میشود،مادرم جدے سرش را تڪان میدهد:آرہ تو! پسرہ ڪہ منو نمیخواد! تو رو میخواد! لبم را رها میڪنم:چے بگم خب؟! _میخواے فردا خودت با مادرش حرف بزنے بگے نظر خودت منفیہ؟! تنم یخ مے زند،نگاهم را بہ بشقابم مے دوزم و زمزمہ وار میگویم:یہ بار وقت دادن براے خواستگارے ڪہ ایرادے ندارہ! پدرم متعجب میگوید:چے؟! دوبارہ آب دهانم را فرو میدهم:میشہ ازشون بخواید یڪم صبر ڪنن! الان قطعے نمیتونم بگم! پدرم با حرص میگوید:یعنے چے نمے تونے قطعے بگے؟! مگہ نمیگفتے نہ؟! چیزے نمے گویم،مریم مودبانہ میگوید:خب بابا جان! یہ بار بیان خواستگارے ڪہ اتفاقے نمے افتہ! اصلا چرا شما مخالفے؟! پدرم بلند میگوید:میدونے پسرہ چند سالشہ؟! سرم را بلند میڪنم،مریم نگاهے بہ من مے اندازد:بلہ! مگہ جارے خودم ملیحہ نیست؟! ملیحہ بیست و پنج شیش سالشہ،حمید داداش حسام سے و هشت نہ سالشہ! بہ خدا ڪہ خوشبختن! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃