🌷 چگونه مي‌توانم با حضرت ارتباط برقرار كنم؟ 🌺 ارتباط با حضرت مهدي عجل الله تعالی فرجه الشریف به دو شكل ممكن است: 1. ارتباط ظاهري و ملاقات كردن حضرت؛ 2. ارتباط معنوي و از راه چشم دل. دربارهملاقات با حضرت مهدي عجل الله تعالی فرجه الشریف بايد گفت افتخار ديدار حضرت، شرف بسيار بزرگي است؛ امّا در زمان غيبت حضرت كه اصل، بر پنهان بودن حضرت از ديدگان مردم است، دليلي نداريم كه درخواست ملاقات را توجيه كند. ضمن اين‌كه توفيق ملاقات با حضرت، تنها به خواستن و تقاضاي ما بستگي ندارد؛ بلكه مشروط است به اين‌كه امام‌ علیه السلام در آن، مصلحتي ببيند؛ بنابراين، به جا است كه آدمي بر ملاقات با حضرت اصرار نورزد و بلكه همّت خود را در راه جلب رضاي آن بزرگوار، صرف كند و در اين راه، از ارتباط معنوي با امام مدد بگيرد. قرآن كريم، در آيه 200 سوره آل عمران فرموده است: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ؛ ‌اي كساني كه ايمان آوردهايد! صبر كنيد و همديگر را به صبر واداريد و مرابطه کنيد و تقوا و خدا ترسي را پيشه سازيد؛ باشد كه رستگار شويد. امام باقر‌ علیه السلام در تفسير اين آيه فرموده است: صبر كنيد بر اداي فرائض = در انجام تكاليف الهي استقامت ورزيد‌ و برابر دشمنان پايداري كنيد و با امامتان كه انتظارش را ميكشيد، مرابطه کنيد. معلوم است كه در پرتو رابطه معنويِ مداوم با امام است كه آدمي بر تعهّد و پيمان خود با امام زمانش باقي مي‌ماند و پيوسته در جهت اهداف و آرمانهاي امام خود حركت ميكند و خود را از انحرافات اعتقادي و عملي مصون ميدارد. 📕 تفسير قمي، ج1، ص129 @tark_gonah_1 🌷 اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج 🌷

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_نهم #سوره_ی_دهم #بخش_اول در را تا آخر باز میڪنم و نفس راحتے میڪشم،همانطور ڪہ وارد خانہ میشوم چادرم‌ را در مے آورم. روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را مے بندد. ڪفش هایم را سریع در مے آورم و بہ سمت شوفاژ مے روم. همانطور ڪہ مقنعہ ام را در مے آورم،نزدیڪ شوفاژ میشوم. حضورش را پشت سرم احساس میڪنم،نفس عمیقے میڪشد! مشخص است ڪہ سعے دارد آرام باشد! _آیہ جان! همیشہ وقتے میخواهد جدے صحبت ڪند،پسوند "جان" را بعد از نامم اضافہ میڪند! بدون اینڪہ سر برگردانم جواب میدهم:جانم! دم اسبے موهایم روے شانہ ام سُر میخورد و خودش را رها میڪند،ڪنارم مے ایستد.سنگینے نگاهش را احساس میڪنم. جدے مے گوید:میشہ باهم صحبت ڪنیم؟! سرم را بلند میڪنم:روزبہ! من ناراحت نَ... سریع حرفم را قطع میڪند:بیا بشین! لبخند پر رنگے میزنم و بہ سمت مبل ها مے روم،همانطور ڪہ روے مبل مے نشینم مے گویم:آمادہ بازجویے ام! ڪاپشنش را در مے آورد و بہ سمتم مے آید،نگاهے بہ من مے اندازد و سپس روے مبل رو بہ رویے ام مے نشیند! نگاهِ جدے اش را بہ چشم هاے مے دوزد،همانطور ڪہ دڪمہ ے آستینش را باز میڪند مے گوید:احساس میڪنم ماجراے امروز زنگ خطر بود! آستینش را تا آرنج بالا میزند،ابروهایم را بالا میدهم و سعے میڪنم بے تفاوت باشم! _زنگِ خطرِ چے؟! یڪم از رفتار بچہ ها ناراحت شدم همین! پیشانے اش را بالا میدهد:مطمئنے؟! سرم را همراہ زبانم تڪان میدهم:بعلہ! نفسش را بیرون میدهد:ولے من مطمئن نیستم! میخندم و از روے مبل بلند میشوم،همانطور ڪہ بہ سمتش مے روم مے گویم:یہ لحظہ خیلے ناراحت شدم رفتم تو خودم! با دقت نگاهم میڪند:امیدوارم فقط همین باشہ! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند میشود،روزبہ سریع بلند میشود و بہ سمت آیفون میرود. نفسم را با شدت بیرون میدهم،تڪانے بہ گردنم میدهم. روزبہ مقابل آیفون ایستادہ و متفڪر بہ صفحہ ے آیفون خیرہ شدہ! همانطور ڪہ از روے مبل بلند میشوم مے پرسم:ڪیہ؟! سرش را بہ سمتم بر مے گرداند،چهرہ اش ڪمے درهم است! _شهابہ! متعجب پیشانے ام را بالا میدهم:شهاب؟! شانہ اے بالا مے اندازد:میرم جلوے در ببینم چے ڪار دارہ! میخواهد بہ سمت در برود ڪہ سریع مے گویم:بگو بیاد بالا! شاید چیزے شدہ! بعد از ڪمے مڪث گوشے آیفون را برمیدارد. _بلہ؟! _بیا بالا! سپس دڪمہ را میفشارد،ڪاپشن روزبہ و چادر و مقنعہ ام را از روے مبل برمیدارم. با عجلہ بہ سمت اتاق خواب میروم،بہ سمت ڪمد میروم و درش را باز میڪنم. ڪمے بعد صداے زنگ در بلند میشود،صداے باز و بستہ شدن در مے آید و خوش آمد گفتن روزبہ. سریع لباس هایم را تعویض میڪنم،چادر رنگے ام را روے سرم مے اندازم. سرفہ اے میڪنم و از اتاق خارج میشوم،شهاب را مے بینم ڪہ روے مبل تڪ نفرہ اے جدے و ساڪت نشسته‌. نہ او حرفے میزند نہ روزبہ! شلوار مشڪے رنگے همراہ با پیراهن سفید رنگے تن ڪردہ،ڪت چرم مشڪے رنگش را روے پایش گذاشتہ. مشخص است راحت نیست! روزبہ هم مقابلش نشستہ و پایش را روے پایش انداختہ،چهرہ اش جدیست! لب هایم را با نوڪ زبان تر میڪنم و آرام مے گویم:سلام! نگاهِ شهاب بہ سمت من مے آید،سبزے چشم هایش را بہ صورتم مے دوزد و بلند میشود. _سلام! روزبہ با دقت نگاهمان میڪند،زمزمہ وار مے گویم:خوش اومدید! سرے تڪان میدهد و دوبارہ مے نشیند،همانطور ڪہ بہ سمتشان مے روم مے پرسم:حال آرزو خوبہ؟! دستے بہ موهاے طلایے رنگش مے ڪشد و سرد جواب میدهد:حالش خوبہ! سلام هم رسوند! روے مبل ڪنار روزبہ مے نشینم،روزبہ نگاهش را بہ شهاب مے دوزد. _خب! شهاب معذب نگاهش میڪند:خب چے؟! روزبہ دست بہ سینہ میشود:اومدے بعد از چند ماہ بهمون تبریڪ بگے یا سر بزنے؟! شهاب سرفہ اے میڪند و ڪتش را روے دستہ ے مبل میگذارد. چند لحظہ فڪر میڪند و سپس جواب میدهد:اومدم براے معذرت خواهے! من و روزبہ متعجب نگاهش میڪنیم ولے چیزے نمے گوییم! نگاهے بہ هم مے اندازیم،روزبہ از روے مبل بلند میشود و بہ سمت آشپزخانہ مے رود. همانطور ڪہ وارا آشپزخانہ میشود مے پرسد:معذرت خواهے براے چے؟! شهاب نگاهے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:بابت همہ چیز! شاید باید زودتر مے اومدم... مبهوت نگاهش میڪنم،نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:باورش سختہ! شهاب بدون توجہ بہ حرفم از روزبہ مے پرسد:حال فرزاد خوبہ؟! ازش خبر دارے؟! سرم را بر میگردانم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم،مشغول چیدن میوہ در ظرف است. سنگینے نگاهم را ڪہ احساس میڪند،سر بلند میڪند و نگاهے بہ چشم هایم مے اندازد. بے تفاوت جواب میدهد:حالش خوبہ! فڪر نڪنم دیگہ برگردہ ایران! ازش خبر ندارے؟! شهاب آرام مے گوید:نہ! یعنے خطش خاموشہ! روزبہ با یڪ دست سبد میوہ و با دست دیگر پیش دستے و ڪاردها را برمیدارد! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_نهم #بخش_دوم از آشپزخانہ خارج میشود و بہ سمتمان مے آید،شهاب دوبارہ سڪوت ڪردہ! انگشت هایش را در هم قفل ڪردہ و عصبے پاهایش را تڪان میدهد! روزبہ خونسرد پیش دستے اے مقابلش میگذارد،شهاب زمزمہ وار تشڪر میڪند. پیش دستے اے هم مقابل من میگذارد و بہ شهاب میوہ تعارف میڪند. شهاب سیبے برمیدارد و تشڪر میڪند،روزبہ ڪنارم مے نشیند. پرتقالے برمیدارد و با آرامش مشغول پوست ڪندنش میشود! شهاب سرفہ اے میڪند و نگاہ جدے اش را بہ روزبہ مے دوزد. _روزبہ! روزبہ بدون اینڪہ نگاهش را از پرتقال بگیرید جواب میدهد:بلہ؟! آب دهانش را فرو میدهد و ڪلافہ نفسے میڪشد. _ازت عذر میخوام! بابت اتفاقایے ڪہ افتاد معذرت میخوام! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و بشقاب میوہ را مقابلم میگذارد. نگاہ جدے اش را بہ شهاب مے دوزد و ڪف دست هایش را بہ هم میزند و پیشانے اش را بالا میدهد. _با یہ معذرت خواهے همہ چیز حل میشہ؟! شهاب دهانش را باز و بستہ میڪند اما چیزے نمے گوید! بعد از ڪمے مڪث دهان باز میڪند:نہ! ولے...ولے تنها ڪاریہ ڪہ از دستم برمیاد! روزبہ با دقت نگاهش میڪند:چے شد یهو تصمیم گرفتے معذرت خواهے ڪنے؟! شهاب نگاهے بہ من مے اندازد و جواب میدهد:با حرفاے مامان و آرزو قانع شدم ڪہ باید معذرت خواهے ڪنم! روزبہ سرش را تڪان میدهد:فڪر نڪنم حرمتے ڪہ بین مون شڪوندے با معذرت خواهے درست بشہ! یا حداقل بتونیم مثل سابق باشیم! شهاب پوزخندے میزند و سڪوت میڪند،در چشم هاے سبزش خبرے از شیطنت و ڪینہ نیست! جایش را غم گرفتہ! شهاب سے سالہ مقابلم نَنِشستہ! گویے پسر بچہ اے شش هفت سالہ ڪہ ڪار اشتباهے ڪردہ مقابل مادر و پدرش نشستہ و منتظر تنبیہ است! بعد از ڪمے مڪث بہ چشم هایم خیرہ میشود و آرام مے گوید:معذرت خواهے اصلے رو بہ تو بدهڪارم! تو اصلا تو برنامہ م نبودے! بعد از ڪلے گشتن تونستہ بودم آدرس مغازہ و خونہ تونو پیدا ڪنم. اون شب اومدہ بودم خونہ تون تا یہ سرے از مدارڪ پدرتو بردارم و اذیتش ڪنم اما تو رو دیدم! تو مخم رفت ڪہ با تو بیشتر میشہ اذیتش ڪرد تا دو تا ڪاغذ پارہ ڪہ فقط ارزش مادے دارن! سرش را پایین مے اندازد و ادامہ میدهد:باید با فرزاد صحبت ڪنم! فرزاد تا قبل این ماجراها تنها رفیقم بود! بخاطرہ ڪینہ،خودم آدماے مهم زندگیمو باختم! اعتماد مادرم! اعتماد آرزو! فرزاد! روزبہ! انگار باز خودم باختم! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و آرام مے گوید:عزیزم! من با شهاب میرم بیرون،ممڪنہ یڪم دیر برگردم! شهاب مظلوم سر بلند میڪند و نگاهش را بہ روزبہ مے دوزد. روزبہ از روے مبل بلند میشود و لبخند پر جانے تحویلم میدهد،در حالے ڪہ بہ سمت اتاق خواب مے رود مے گوید:ڪاپشنمو بردارم میام! چند ثانیہ بعد وارد اتاق خواب میشود،نگاهم را بہ سمت شهاب مے ڪشانم. انگشت هایش را در هم قفل ڪردہ و‌ نگاهش را بہ میز دوختہ. لبخند میزنم و محڪم‌ مے گویم:نمیدونم میتونم ببخشمت یا نہ! ولے ازت ممنونم! متعجب سر بلند میڪند،مردمڪ‌ چشم هایش در گردشند. لبخندم را عمیق تر میڪنم:داشتن روزبہ و آرامش الانمو مدیون توام! همین براے من ڪافیہ! عجیب نگاهم میڪند،بے توجہ مے گویم:میوہ تونو میل ڪنید! بے مقدمہ مے گوید:خیلے دوستت دارہ! قلبم جان مے گیرد! با اطمینان مے گویم:میدونم! صداے باز و بستہ شدن در اتاق خواب مے آید،روزبہ ڪاپشنش را بہ تن ڪردہ. رو بہ شهاب مے گوید:پاشو بریم! شهاب سریع از روے مبل بلند میشود و ڪتش را بہ تن میڪند. از روے مبل بلند میشوم،شهاب ڪنار روزبہ بہ سمت در راہ مے افتد. پشت سرشان براے بدرقہ میروم. شهاب در را باز میڪند و خارج میشود،منتظرم روزبہ هم برود ڪہ بہ سمتم بر مے گردد و آرام مے گوید:عالم و آدم فهمیدنا! گیج نگاهش میڪنم:چیو؟! دستگیرہ ے در را مے گیرد و نیمہ مے بندد،لبخند پر جانش را از پشت در نیمہ باز مے بینم. _ڪہ چقدر میخوامت! سپس چشمڪے نثارم میڪند و در را مے بندد،چادرم را از روے سرم برمیدارم و از صمیم قلب زمزمہ میڪنم:الهے شڪر! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 خمیازہ اے میڪشم و وارد آشپزخانہ میشوم،مادرم مشغول پر ڪردن فنجان با قورے چاے است. یاسین پشت میز نشستہ و با عجلہ صبحانہ میخورد،خبرے از پدرم نیست! لبخند میزنم و بلند میگویم:سلام! یاسین سرش را تڪان میدهد و بہ زور لقمہ اش را قورت میدهد:سلام! مادرم بہ سمتم بر مے گردد:سلام! چرا انقدر زود بیدار شدے تو؟! صندلے را عقب میڪشم و پشت میز مے نشینم. _خوابم یڪم بہ هم ریختہ! گرسنہ ام بودم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltanii

🎬 #کلیپ « قربانی کردن انسان » قسمت دوم : جشن بالماسکه استاد رائفی پور @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_نهم #بخش_سوم مادرم فنجان چاے را مقابل یاسین میگذارد و با حرص مے گوید:آروم بخور! خفہ شدے! یاسین با دهان پر مے گوید:اے بابا! دیرم شدہ! تڪہ اے نان سنگڪ برمیدارم و مے پرسم:بابا رفتہ؟! مادرم بہ سمت یخچال مے رود:نہ! خوابہ! گفت سرش درد میڪنہ امروز نمیرہ مغازہ! ڪمے پنیر روے نان مے مالم و لقمہ را بہ سمت دهانم می‌برم. مادرم پاڪت آبمیوہ بہ دست ڪنارم مے نشیند،نگاهے بہ یاسین مے اندازد و مے گوید:بسہ دیگہ! پاشو برو! یاسین اخم میڪند:بگو مزاحمے میخوام حرفے بزنم ڪہ تو نشنوے! مادرم پشت چشمے برایش نازڪ میڪند:دقیقا! یاسین ڪمے از چایش مے نوشد و بلند میشود،بند ڪولہ اش را روے دوشش مے اندازد و دستش را بہ نشانہ ے خداحافظے بالا میبرد. _خداحافظ! یاسین سرِ راهے رفت پے نخود سیاہ! نمیتوانم جلوے خودم را بگیرم و بلند میخندم،مادرم چشم غرہ اے نثارش میڪند. بعد از این ڪہ یاسین میرود،مادرم مردد مے پرسد:نمیخواے سر مزار روزبہ برے؟! نفس در سینہ ام حبس میشود،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود! سریع از پشت میز بلند میشوم و مے گویم:ببینم ڪیہ! الان میام! از آشپزخانہ خارج میشوم و بہ سمت اتاقم میروم،در اتاق را باز میڪنم و وارد میشوم. موبایلم را از روے میز برمیدارم،نگاهم را بہ شمارہ ے تماس گیرندہ میدوزم‌. ناشناس است! پوفے میڪنم و جواب میدهم:بلہ؟! صدایے نمے آید،آرام مے گویم:الو! باز جوابے نمے گیرم،با حرص میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صدایے ار عمق جان با آوا مے خواندم:آیہ! حالمم را نمے فهمم،تنم یخ میزند و قلبم از هم مے پاشد... ❤️نميدانم كہ دردم را سبب چيست؟ همے دانم كہ درمانم تويے بس❤️ #اوحدے_مراغہ_اے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دهم #سوره_ی_دهم #بخش_اول موبایلم را از روے میز برمیدارم،نگاهم را بہ شمارہ ے تماس گیرندہ میدوزم‌. ناشناس است! پوفے میڪنم و جواب میدهم:بلہ؟! صدایے نمے آید،آرام مے گویم:الو! باز جوابے نمے گیرم،با حرص میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صدایے ار عمق جان با آوا مے خواندم:آیہ! حالمم را نمے فهمم،تنم یخ میزند و قلبم از هم مے پاشد... نفس عمیقے میڪشد،صدایش مے لرزد:صدامو میشنوے آیہ؟! بہ زور لب هایم‌ را تڪان میدهم:نورا! بغضش میشڪند و بہ هق هق تبدیل میشود! _جانِ نورا؟! نفسم را با شدت بیرون میدهم! _بعد از پنج سال زنگ زدے بے وفا؟! هق هقش شدت مے گیرد:نمیدونے چقدر دلم برات تنگ شدہ! چشم هایم را مے بندم:ڪجا بودے این همہ مدت؟! جوابے نمیدهد،آرام زمزمہ میڪنم:ڪجا بودے ڪہ ببینے چہ بلاهایے سرم اومد و سنگ صبورم باشے؟! صداهاے نامفهومے بہ گوشم میخورد،آب دهانش را با شدت فرو‌ میدهد و بینے اش را میڪشد:باید ببینمت! نفس عمیقے میڪشم،بغض گلویم را مے فشارد. صدایم مے لرزد:نورا! _جانم! _بیشتر از همیشہ تنهام! بیشتر از همیشہ بهت احتیاج دارم! دوبارہ هق هق میڪند و ابراز دلتنگے! و من تنها بعد از پنج سال بہ صدایش‌ گوش مے سپارم. چقدر دلم برایش تنگ بود،چقدر بہ موقع آمد! 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 لبخند بہ لب ظرف شیرینے بہ دست بہ سمت جمع مے روم،چیزے تا سال تحویل نماندہ. دامنے با زمینہ ے بنفش و گل هاے صورتے و یاسے رنگ همراہ با ڪت سادہ ے یاسے رنگ و روسرے ستِ دامن بہ تن ڪردہ ام. چادر رنگے ام را با یڪ دست گرفتہ ام و با دست دیگر ظرف شیرینے را. پدرم بالاے سفرہ نشستہ،حسام و مریم و امیرمهدے هم سمت چپ ڪنار هم نشستہ اند. نساء و میلاد هم نزدیڪشان نشستہ اند و با هم پچ پچ میڪنند،شیرین پیراهن صورتے رنگے بہ تن ڪردہ و موهایش را خرگوشے بستہ. با خندہ دور سفرہ مے چرخد و سر بہ سر امیرمهدے و یاسین مے گذارد! روزبہ هم ساڪت سر سفرہ نشستہ و منتظر من است،نگاهم بہ شڪم نیمہ بر آمدہ ے نساء مے افتد و لبخند میزنم.دختر دومش در راہ است! امیرمهدے با حالت قهر رویش را از مریم و حسام برگرداندہ و توجهے بہ سر بہ سر گذاشتن هاے شیرین ندارد! ظرف شیرینے را وسط سفرہ میگذارم و ڪنار روزبہ مے نشینم،مادرم هم ظرف گز و باقلوا بہ دست ڪنار پدرم مے نشیند. یاسین سریع بلند میشود و ڪنارم مے نشیند،مادرم لبخند مهربانے میزند و رو بہ امیرمهدے مے گوید:چرا انقدر گرفتہ اے جیگر گوشہ ے مامانے؟! امیرمهدے بغ میڪند و سریع بلند میشود و بہ سمت مادرم مے رود،خودش را لوس میڪند و روے پاے مادرم مے نشیند. مریم پشت چشمے برایش نازڪ میڪند و رو بہ مادرم میگوید:مامان ولش ڪن! لوس شدہ! نساء لبخند پر رنگے میزند و میگوید:امیر مهدے!موقع سال تحویل خوب نیست ناراحت باشیا! امیرمهدے چیزے نمیگوید،خودش را بیشتر در آغوش مادرم جاے میدهد،روزبہ دستم را مے گیرد و آرام مے فشارد. لبخندے تحویلش میدهم و آرام میگویم:امسال واقعا عید برام عیدہ! ابروهایش را بالا میدهد و لبخند شیطنت آمیزے میزند:پس حسابے خدا رو شڪر ڪن ڪہ منو انداخت تو زندگیت! آرام میخندم و با مشت بہ بازویش مے ڪوبم! _بدجنسِ خود تحویل گیرندہ! ریز میخندد:عاشق این لقب دادناتم! سنگینی‌ نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سر ڪہ بلند میڪند میبینم مریم با‌ نگاهے پر از حسرت و لبخندے ڪم رنگ نگاهش را میان من و روزبہ و نساء و میلاد میچرخاند! لبخند روے لب هایم خشڪ میشود،خودم را جمع و‌ جور میڪنم! روزبہ بہ پاے این میگذارد ڪہ خجالت ڪشیدہ ام و در جمع راحت نیستم!لبخند مهربانے تحویل مریم میدهم و میپرسم:امیرمهدے چش شدہ؟! سرے تڪان میدهد:هیچے! همش دنبال بهونہ گیرے و قهرہ! حسام نگاهے بہ امیرمهدے مے اندازد و میگوید:اگہ پسر خوبے باشی‌ مے برمت شهر بازیا! مثلا عیدہ! امیرمهدے توجهے نمیڪند و سرش را بہ سینہ ے مادرم مے چسباند،روزبہ نگاهے بہ مریم و حسام مے اندازد و همانطور ڪہ بلند میشود میگوید:با اجازہ! متعجب نگاهش میڪنم،همانطور ڪہ بہ سمت مادرم میرود میگوید:امیر مهدے! مردا ڪہ قهر نمیڪنن! مگہ تو دخترے؟! این را ڪہ میگوید،صداے جیغ شیرین بلند میشود! _دخترا قهرو نیستن عمو لوزبہ! صداے خندہ ے همہ بلند میشود،روزبہ با خندہ میگوید:دختر باید قهرو باشہ و نازشو ڪشید خوشگل خانم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🎥 یادمون میره امام زمان ما را می‌بیند 👤 استاد علی اکبر رائفی پور @tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🎥 شرح زیارت آل یاسین ♨️ جلسه 1⃣ قسمت 2⃣ 👤 استاد علی اکبر رائفی پور @tark_gonah_1

⁉️از امام صادق(ع) سوال شد: منظور از ثیابهن در آیه شریفه القواعد من النساء ....ثیابهن(نور 60) چیست؟ فرمود: منظور پوشش سرتاسری است. 📚الکافی، ج 5 ص 522 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🔴 عملِ کم، ولی خوب تو بازار چوب فروش‌ها، تو هر حجره، شاید روزی چند کامیون چوب معامله بشه..🚛🚚 ولی آخرِ روز اگه ازشون سؤال کنی، چقدر کاسبی کردی؟؟؟💵💰 مثلاً میگه دویست هزار تومن، یا سیصد هزار تومن. ✅اما یک مُنَبَّت‌کار، یه تکّه کوچیک از همون چوب‌ها رو می‌گیره و حسابی روش کار میکنه.. و روش نقش و نگارهای زیبا خلق میکنه... بعد همون تکّه چوبِ کوچیک رو یک میلیون تومن یا بیشتر می‌فروشه...💵💰 و گاهی اوقات انقدر همون تکّه چوبِ کوچیک نفیس میشه، که نمیشه روش قیمت گذاشت. 👌 اعمال عبادی هم همینطوره. ⚠ زیاد #عبادت کردن، خیلی ارزش نداره، 👈 بلکه روی عمل حسابی کار کردن، و اون رو خوب از کار در آوردن، خیلی مهمّه.👉 آدم زیارت عاشورا، دعای کمیل، نمازِ شب، و... رو کم بخونه، ولی خوب بخونه. بعضی‌ها انگار کُنتِرات برداشتن، باید حتماً بخونن و تموم کنن. ❗️❗️لازم نیست خیلی بخونی. ️⚠ در زیاد خوندن، خطر عادت شدن و بی‌روح شدن، و بی توجّه تکرار کردن وجود داره. ❗️ملاکِ قرآن برای قبولیِ اعمال "اَحسَنُ عَمَلا" است، نه "اَکثَرُ عَمَلا".❗️ اَحسَنُ عَمَلا👈 یعنی خوب و به نحو احسن انجام دادن. اَکثَرُ عَمَلا👈 یعنی زیاد و کثیر انجام دادن. ☝️ لذا خدا می‌فرماید ما شما رو خلق کردیم، تا مشخص بشه کدومتون بهتر عمل می‌کنید، نه اینکه کدومتون بیشتر عمل می‌کنید: خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا. 💢 خدا مرگ و حیات را آفرید، تا شما را بیازماید، که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید. 🌴سوره ملک، آیه ۲🌴 ☝️ و بعد هم در جای دیگر می‌فرماید، کسانی که عمل رو به نحو احسن انجام میدن، اجرشون پیش ما محفوظه: إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا. 💢 مسلّماً ما پاداش کسانی که اعمال نیک انجام ‌می‌دهند را، ضایع نخواهیم کرد! 🌴سوره کهف، آیه ۳۰🌴 #معارف‌قرآن، #تمثیلات، #عمل‌کم‌ولی‌خوب 🆔eitaa.com/tark_gonah_1 🆔 sapp.ir/tark_gonah_1 🆔 gap.im/tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دهم #بخش_دوم دست هایش را بہ سمت امیرمهدے دراز میڪند،امیرمهدے بے حرڪت نگاهش میڪند. روزبہ جدے میگوید:پاشو بریم مردونہ حرف بزنیم! امیرمهدی‌ تڪانے میخورد و از روے پاے مادرم بلند میشود،روزبہ مے ایستد. امیرمهدے دست روزبہ را میگیرد و بہ سمت حیاط راہ مے افتد! شیرین هم میخواهد دنبالشان راہ بیوفتد ڪہ نساء سریع بلند میشود و دستش را میگیرد. _تو ڪجا فوضول خانم؟! بیا بشین سر جات! شیرین ایشے میگوید و سعے میڪند دستش را از دست نساء بیرون بڪشد! با خندہ میگویم:بیا پیش خودم خالہ! شیرین دستش را از دست نساء بیرون میڪشد و بہ سمتم مے دود. با اخم روے پایم مے نشیند،آرام موهایش را نوازش میڪنم. همہ مشغول دعا خواندن و زمزمہ ڪردن آرزوهایشان میشوند،چشم هایم را مے بندم و دست هاے ڪوچڪ‌ شیرین را در دست میگیرم. شروع میڪنم بہ دعا ڪردن،خدا را براے حالِ خوبم و آرامشم هزار مرتبہ شڪر میڪنم!براے داشتن روزبہ! ڪمے بعد روزبہ در حالے ڪہ دست امیرمهدے را گرفتہ بہ سمتمان مے آید و ڪنارم مے نشیند. چند ثانیہ بعد صداے شلیڪ توپ بلند میشود و دست و سوت جمع ڪوچڪمان! همہ مشغول روبوسے و تبریڪ گفتن عید بہ یڪدیگر میشویم،شیرین پر شور گونہ ام را مے بوسد و میگوید:عیدت مبارڪ خالہ جون! محڪم در آغوشم مے فشارمش:عید توام مبارڪ شیرین زبون و لوسِ خالہ! طبق عادت هر سال،پدرم اول بہ امیرمهدے و شیرین و یاسین عیدے میدهد. سپس بہ مادرم و خواهرها و دامادها اسڪانسے بہ عنوان برڪت مالشان! پدرم ڪہ اسڪانس همہ را میدهد،روزبہ دست در جیبش میڪند و ڪیف پولش را بیرون میڪشد. چند اسڪناس بیرون میڪشد و بہ دست شیرین و امیرمهدے و یاسین میدهد. پدر و مادر روزبہ براے سال تحویل راهے مشهد شدہ بودند،خیلے دلم میخواست سال تحویل را در حرم باشم اما روزبہ بهانہ آورد و نشد ڪہ برویم! یاسین ظرف شیرینے را مقابلہ همہ میگیرد و پخش میڪند. بعد از ڪمے صحبت و خوردن میوہ و شیرینے،یاسین و امیرمهدے و شیرین براے بازے بہ حیاط مے روند. پدرم و حسام مشغول صحبت ڪردن از ڪارهاے بازار میشوند و روزبہ ساڪت در ڪنارشان نشستہ،نساء شیرین را بہ ما مے سپارد و براے عید دیدنے بہ خانہ ے چند تن از اقوام همسرش میرود. مادرم و مریم هم مشغول تدارڪ غذا در آشپزخانہ میشوند،میخواهم بہ ڪمڪشان بروم ڪہ امیرمهدے وارد خانہ میشود و بہ سمتم مے آید. گوشہ ے چادرم را در دست مے گیرد و معصومانہ میگوید:خالہ! میاے موهامو یڪم ناز ڪنے بخوابم؟! دستش را میگیرم و میگویم:آرہ عزیزم! بریم تو اتاق! همراہ امیرمهدے بہ سمت اتاقم مے رویم،وارد اتاق میشویم. چادرم را از روے سرم برمیدارم،امیرمهدے روے تخت مے پرد و دراز میڪشد. روے تخت مے نشینم و سرش را روے دامنم میگذارم. امیرمهدے چشم هایش را مے بندد و لبخند ڪم رنگے روے لب هایش نقش مے بندد. شروع میڪنم بہ نوازش ڪردن موهایش،چند دقیقہ بعد حس میڪنم خوابش بردہ. چند تقہ بہ در میخورد،آرام میگویم:بفرمایید! در باز میشود و روزبہ در چهارچوب در پیدا،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازد و وارد اتاق میشود. همانطور ڪہ در اتاق را مے بندد میگوید:امیرمهدے خوابیدہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،دستے بہ پیراهن نوڪ مدادے رنگش مے ڪشد و بہ سمتم مے آید. با دقت نگاهش را بہ امیرمهدے مے دوزد و ڪنارم روے تخت مے نشیند. نگاهش را از امیرمهدے میگیرد،چشم هاے مشڪے رنگش را بہ چشم هایم مے دوزد و زمزمہ وار میگوید:رفتیم خونہ حتما راجع بہ امیرمهدے صحبت ڪنیم! متعجب نگاهش میڪنم:چیزے شدہ؟! با آرامش جواب میدهد:رفتیم خونہ میگم! دستے بہ موهاے امیرمهدے میڪشد و بلند میشود،نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد. _عزیزم! سرم را بلند میڪنم:جانم؟! لبخندے بہ رویم مے پاشد:لطفا یڪم دیگہ زنگ بزن بہ مامانم و سال نو رو بهشون تبریڪ بگو،بگو منم بیام باهاشون صحبت ڪنم! لبخندم پر رنگ تر میشود:چشم! مادرم همیشہ میگفت مرد است ڪہ همسرش را در نظر جمع خانوادہ و دوستان بالا مے برد! مرد است ڪہ جایگاہ همسرش را در نظر دیگران تعیین میڪند! با محبتش! سیاستش! احترام و رفتارش! روزبہ درست از این مردها بود! همیشہ هواے مرا در جمع خانوادہ ها و دوستان داشت حتے اگر باب میلش رفتار نمیڪردم! اگر اشتباهے هم میڪردم در جمع بہ رویم نمے آورد و اجازہ نمیداد ڪسے متوجہ بشود! درست مصداق آن آیہ معروف قرآن عمل میڪرد ڪہ میگفت مرد و زن درست مثل لباس یڪدیگرند و عیب هاے هم را باید بپوشاند! میتوانست امروز سریع موقع سال تحویل خودش با پدر و مادرش تماس بگیرد و سال نو را تبریڪ بگوید. میتوانست در جمع بہ رویم بیاورد یا گلہ ڪند ڪہ چرا فراموش ڪردہ ام بعد از سال تحویل با پدر و مادرش تماس بگیرم و عید را تبریڪ بگویم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دهم #بخش_سوم اما این ڪار را نڪرد! بدون هیچ ناراحتے و واڪنشے در خلوت خواست با مادرش تماس بگیریم و اول خودم سال نو را تبریڪ بگویم و سپس بہ او هم بگویم بیاید و با مادرش صحبت ڪند! اجازہ نمیداد بهانہ اے براے گلہ ڪردن و بدگویے دست ڪسے بیوفتد! اجازہ نمیداد ڪسے فڪر ڪند ما از هم سواییم! بہ قولے براے ازدواج "من" بودن را ڪشتہ بود و فداے "ما شدن" شدہ بود! اما من ڪامل نہ! هنوز ما شدن را یاد نگرفتہ بودم! هنوز در "من بودن" ماندہ بودم! شاید هنوز بہ اندازہ ے ڪافے براے ازدواج آمادگے نداشتم! مخصوصا ڪہ روزبہ با رفتار و ملاحضہ گرے هایش بیشتر برایم حڪم یڪ پدر و دوست را پیدا ڪردہ بود تا همسر... ڪم ڪم داشتم بہ دختر بچہ اے لوس و لجباز تبدیل میشدم ڪہ پدرے مهربان و صبور دارد و هر بار برایش ساز جدیدے میزند! چیزے ڪہ متوجہ ش نبودم و زندگے مان را از این رو بہ آن رو ڪرد! روزبہ از اتاق خارج میشود،بعد از خوردن غذا و ڪمے صحبت بہ خانہ ے چند تن از اقوام نزدیڪ سر زدیم و بہ خانہ برگشتیم. همین ڪہ وارد خانہ میشویم با خستگے چادرم را از روے سرم برمیدارم و خمیازہ اے میڪشم‌. ساعت نزدیڪ یازدہ شب است ولے خوابم مے آید! روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را قفل میڪند،همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد میگوید:میگم میخواے فردا سریع بہ همہ اقوام سر بزنیم و دو روز تعطیلے مو بریم مسافرت؟! مثلا ڪاشان یا اصفهان؟! یا ڪیش؟! روسرے ام را هم در مے آورم،بہ سمتش بر مے گردم. _فڪر خوبیہ! ولے الان اونجاها شلوغا بریم یہ جاے خلوتے ڪہ تا حالا نرفتیم! پیشانے اش را بالا میدهد:مثلا ڪجا؟! همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم فڪر میڪنم. ڪمے بعد مے گویم:مثلا جنوب! بوشهر! ابروهایش را بالا مے اندازد و متفڪر میگوید:خوبہ! ڪت مشڪے رنگش را در مے آورد و روے ساعدش مے اندازد،مشغول باز ڪردن ساعت مچے اش مے شود. در همان حال مے پرسد:از مشڪلات مریم و حسام چیزے میدونے؟! ڪنجڪاو‌ نگاهش میڪنم:چطور؟! ساعتش را از دور مچش آزاد میڪند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد. _امیر مهدے یہ چیزایے بهم گفت! _چے گفت؟! مشغول در آوردن جوراب هایش میشود،سپس دمپایے هاے رو فرشے اش را بہ پا میڪند. جوراب هایش را داخل سبد مے اندازد و بہ سمت آشپزخانہ مے رود. ڪتش را روے ڪابینت میگذارد،بہ سمت یخچال مے رود. _پس از اختلافشون خبر دارے؟! چادر و مانتو و روسرے ام را روے مبل رها میڪنم،بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیدارم‌‌. _آرہ! چیز تازہ اے نیست! امیرمهدے چے گفت؟! لیوانے آب براے خودش مے ریزد و بہ سمتم بر مے گردد. نفس عمیقے میڪشد و ڪمے از آب مے نوشد. _از دعواها و اختلافاے حسام و مریم! از نادیدہ گرفتنش! از ڪتڪ ڪارے هاشون! از قهراے همیشگے شون! از بے توجهے هاے حسام بہ مریم! زیاد حرف نزدیم ولے تو همون چند دقیقہ همہ چیز دستگیرم شد! امیرمهدے خیلے دارہ اذیت میشہ! با این چیزایے ڪہ من شنیدم حسام و مریم رسما طلاق عاطفے گرفتن! نفسم را با شدت بیرون میدهم:یعنے تا این حد اوضاعشون بد شدہ؟! باقے ماندہ ے آب را سر میڪشد و لیوان را در سینڪ ظرفشویے میگذارد. _با حسام ڪہ نمیشہ حرف زد! برداشت بد میڪنہ! بهترہ تو با مریم یہ صحبتے ڪنے و پیشنهاد بدے برہ پیش مشاور! منم میگردم بدون اینڪہ مامان متوجہ بشہ از همڪاراے دورش یہ روانشناس ڪاربلد پیدا میڪنم! اخم هایم در هم مے رود:باشہ! فڪرم درگیر شد! از آشپزخانہ خارج میشود و بہ سمتم مے آید،دستش را دور شانہ ام حلقہ میڪند و لبخند مهربانے میزند:نگو من میدونم! نذار معذب و ناراحت بشہ! بحثو بڪش بہ درد و دل! اگہ غیر مستقیمم چیزے گفت تو فقط متقاعدش ڪن برہ پیش مشاور! همین! هیچ صحبت و دخالتے نڪن همسرِ دلسوز و خشمگین خودم! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم:من خشمگینم؟! بلند مے خندد:نیستے؟! اخم میڪنم:نہ خیر! با شیطنت نگاهم میڪند:پس یادت رفتہ بیشتر از یہ سال چطور منو رو انگشتت گردوندے! ابروهایم را بالا مے اندازم و زبان درازے میڪنم:حقت بود! پیشانے اش را بالا میدهد:عجب! بہ وقتش جوابتو میدم خانم وڪیل! باهم وارد اتاق میشویم،لباس هایم را تعویض میڪنم و خستہ روے تخت دراز میڪشم‌. روزبہ مقابل آینہ ایستادہ و پیراهنش را تعویض میڪند،نگاهش را بہ آینہ مے دوزد و دستے بہ موهایش میڪشد. _باورم نمیشہ! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چیو؟! بہ سمتم سر بر مے گرداند:ڪہ دیگہ دارم وارد سے و پنج سال میشم! لبخند میزنم:اوہ! فڪر ڪردم چے شدہ! چشم هایم را مے بندم و ادامہ میدهم:ولے باورت بشہ! یہ جورے میگے انگار چند سالت شدہ! لبخند پهنے میزند و روے تخت مے نشیند،با حالت بامزہ اے نگاهم میڪند! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani